Gabel's POV - Under The Oak Tree 

Özel Bölüm 

*Bu hikaye, Livadon seferi için ayrılmadan önce Calypse Kalesi'nde yaşananları anlatıyor.* (180. bölümlerden sonra okumanızı tavsiye ederim ana hikayede oraya denk geliyor Livadon yolculuğu)

Calypse Kalesi'nde bir bahar günü.

Gabel, şövalyelerin karargahının konferans odasında oturup muhbirlerden gelen mektupları sıralarken bir eliyle saçını kabaca karıştırdı. Uslin Rikaido, şövalyelerin bazı üyeleriyle birlikte Livadon'a gittiğinde, iş doğal olarak geride kalan şövalyeler arasında bölündü.

Gabel, Elliot Caron'un işini fazla düşünmeden üstlendi, sonra başının büyük belada olduğunu fark etti. Elliot'ın bu kadar büyük bir iş yükünü nasıl idare ettiği ve ondan tek bir şikayet duymamış olması onu şaşırttı.

Elliot, depolarda saklanan silahları denetlemekle ve krallığın her yerinden gelen kriptografik belgeleri düzenleyip çözmekle görevliydi. Ayrıca zaman zaman şövalyelerin becerilerinin gelişimini de takip etti. Gabel, tanınmayacak kadar kabaca yazılmış kodlara bakarken acıyla inledi. Lord Triden yönetimindeki en iyi ikinci şövalyeyken askeri kodları ve matematiği öğrendi ama çok çalışkan bir öğrenci değildi.

Kuzeyden gelen bir mektubu deşifre etmeye çalışırken, Gabel sonunda bir küfür mırıldandı ve tüy kalemini hayal kırıklığıyla fırlattı. Bütün gün parşömen okudu ve başı şimdiden ağrımaya başladı. Böyle olacağını bilseydi, sefere her şekilde katılırdı.

Ben bir şövalyeyim, bilgin değil. Oturduğu yerden kalkıp pencereyi açarken homurdandı. Farkına varmadan hava iyice ısınmıştı. Belki de Livadon'un havası Anadtol'dan çok daha sıcak olurdu. Ağır zırhlar içinde kavurucu sıcağın altında yürüyen yoldaş şövalyelerinin yüzleri zihninde parıldarken, şişmiş hoşnutsuzluğu yatıştı, yerini kaygı aldı.

Şövalye arkadaşlarının becerilerine güvenmediğinden değil, ama savaşta hiçbir şey söylenemezdi, bir hata birinin kafasını uçurabilirdi. Kıdemli şövalyelerle birlikte sayısız duruma tanık olmuş, karanlık ölüm kalım durumlarını paylaşmıştı. Dahası, muhbirlerden gelen rapor mektuplarına göre, savaşın yakın gelecekte bitmesi pek olası görünmüyordu. Whedon'un ek takviye sipariş etmesi ihtimali vardı.

Bakışlarını uzak kuzeye kaydırdı, ifadesi ciddileşti. O sırada kapının vurulduğunu duydu. Gabel omzunun üzerinden bağırdı.

"İçeri gel."

"İzinsiz girdiğim için özür dilerim."

Kapı açıldığında, Hebaron Nirta'nın çırak şövalyelerinden biri olan Kyle Hager ortaya çıktı. Gabel onun asık suratlı ifadesini görünce ne olduğunu anlayarak içini çekti.

"Sör Nirta yine mi kayboldu?"

"Onu bu sabahki antrenmandan beri görmedim." Kyle omuz silkti ve sızlanarak içini çekti. ''Bugün genel muhafızlar için bir eğitim planlanıyor. Antrenman alanında bekleyen 300 gardiyan var ama antrenmanı yapacak kimseyi bulamadık…''

"Benden başka devralacak kimse yok mu?"

"Sör Calypse şantiyede çalışmak için kaleden çıktı, kıdemli şövalyelerin geri kalanı da surlar boyunca devriye gezmeye gitti. Sör Laxion devralamaz mı?''

Gabel masasının üzerindeki parşömen yığınına baktı. Biraz yorgundu ama görevlerini ihmal edemezdi. Kafasını salladı.

"Bu akşama kadar komutana teslim etmem gereken önemli bir raporum var. Şimdilik Brimann'dan devralmasını isteyin. Büyük ihtimalle gözetleme kulesinde olacak.''

"Sör Jacque Brimann?" Kyle sorguladı, sesi biraz karıştı, yeni atanmış bir şövalyeye stratejik eğitim vermenin doğru olup olmadığından şüphelendi. "Sör Brimann'ın henüz herhangi bir eğitim yürütme deneyimi yok. Bu iyi olacak mı?''

"Bu iyi bir deneyim olacaktır ona. Brimann'a bunu yapmasını benim emrettiğimi söyle."

"…Nasıl isterseniz." Kyle isteksizce başını salladı ve arkasını döndü.

Gabel onun sarkık omuzlarını görünce üzüldü ve arkasından seslendi. "Birazdan büyük salona gideceğim. Hebaron'u büyük salonda tesadüfen bulursam, ona hemen antrenman sahasına gitmesini söylerim."

"Lütfen yapın, bana büyük bir iyilik yapmış olacaksınız." dedi Kyle yalvarırcasına, kapı kolunu tuttu ve arkasını döndü. "Sör Rikaido ortalıkta yokken bunu yapmaya devam ederse zor olacak."

Çırak giderken Gabel masasının önüne oturdu ve parşömenleri düzenlemeye başladı. Hepsi kötü haberden başka bir şey içermiyordu. Dilini şaklattı, rapor yazmak için yeni bir parşömen rulosu çıkardı ve ayağa kalktı. Konferans odasından güçlükle çıkarken, Jacque'in podyumda dikildiğini, anlaşılması zor anlamsız sözler ve talimatlar verdiğini gördü.

Tekrar dilini şaklattı ve doğruca Büyük Salon'a yöneldi. Geniş bahçeleri geçtikten sonra merdivenleri çıkarken, koridora yük taşıyan hizmetçileri gördü. Gabel hiç düşünmeden yanlarından geçmek üzereydi ki aniden Maximillian'ı mutfağın girişinde durup bir şeyler kaydederken buldu ve olduğu yerde durdu.

Gabel daha  farkına varmadan dudaklarına bir gülümseme yayılmıştı. Max odaklanmış gözlerle kenarda yığılmış fıçıları sayıyordu. Kadının bilinçsizce saçını çektiğini ve saçıyla oynadığını görünce, bir şeylerin doğru gitmediğini fark etti.

Gabel boğazından yükselen bir kıkırdamayı yutkundu. Gabel bunu sık sık kendi saçına yapardı ama aynaya her baktığında saçlarının neden birbirine karıştığını bilmiyordu. Yavaşça boğazını temizledi ve ardından onu neşeyle selamladı.

"Selamlar madam. Bugün hava oldukça güzel, değil mi?''

"Se-selamlar, Sör Laxion..."

Omuzları şaşkınlıkla irkildi, ama çok geçmeden ona utangaç bir gülümseme gönderdi. Gabel onunla arkadaşça sohbet etti ve mavi ipek elbisesine dikkatle baktı.

"Elbiseniz size çok yakışmış. Bugün revire gidecek misiniz?"

"Bugün... gı-gıda malzemelerinin ge-geldiği gün. Malların buna göre te-teslim e-edildiğinden emin o-olmalıyım..."

Ani bir endişe ifadesi yüzünü kararttığında, ona bir elinde tuttuğu hesap defterini gösterdi.

''Ya-yaralanan veya incinen var mı? Kimlerin te-tedavi görmesi gerekiyor…?''

 "Hayır leydim, siz birkaç gündür revire gittiğinizden meraktan sormuştum."

Max'in dudaklarında hafif bir gülümseme dans etti. ''Revirde ya-yapacak çok işim var. Ruth'un daha önce tüm işleri nasıl kendi ba-başına yapmayı başardığı ha-hakkında hiçbir fikrim yok. Bitkisel i-ilaçlar yaparken... bir gün geçiyor.''

Gabel onun yüzündeki gurur pırıltısını görünce gülümsedi. Bu ona, leydinin kalenin şifacısı olarak yerini almak için komutanla kafa kafaya savaştığı zamanı hatırlattı. Dünyanın en güçlü adamı olan Riftan Calypse'nin zayıf görünen asil bir hanıma yenilmesi gerçekten unutulmazdı.

Gabel dudaklarına doğru yayılmaya başlayan gülümsemeyi yuttu ve nazik bir ifade takınmaya çalıştı. "Leydi'ye çok yük yüklemiş olabiliriz."

"Ben...yardımcı olmaktan memnunum." Garip bir şekilde cevap verdi, yanakları kızardı.

Gabel ona hayran kaldı ve neredeyse başını okşamak isteyecek kadar onunla gurur duydu. Gabel, titreyen parmaklarını gizlemek için kollarını kavuşturdu. Garip geldi, Croix Dükü'nün kızının yanında bu kadar rahat hissedeceğini hiç düşünmemişti. Kendini biraz çelişkili hissederek bir adım geri attı.

"Sözleriniz için teşekkür ederiz. O halde, müsaademi istemeliyi…''

"Leydim, depoyu bile kontrol ettim ama fıçılar hala doğru miktarı toplamaya yetmiyor."

Tam ayrılmak üzereyken, bir hizmetçi ona koştu ve bağırdı. Max'in dikkati çabucak hizmetçiye çekildi. Hizmetçiye birkaç soru sorduktan sonra tüccara benzeyen adama sert bir bakış attı.

''Oldukça e-eminim… mallar yanlış teslim edilmiş olmalı. Dört varil eksik.''

"B-bu olamaz. Malları yüklerken birkaç kez saydık. Birileri bir şeyler çalmış olmalı…''

Tüccar öfkeli bir ifadeyle karşı çıktı, ama hizmetçilerin kendisine bakan gözlerini gördü ve çabucak ağzını kapattı. Sonra biraz daha saygılı bir tonda tekrar konuştu.

''Uşak, rakamları daha önce kontrol etti ve eşleşti. Kalede bir yerde olmalı.''

''Sayılar… i-ilk sayıldıkları zaman yanlış olmalıyı. Depoyu zaten beş kez kontrol ettirdik. Fıçılar birdenbire... bu-buharlaşıp yok o-olmuş olamaz."

Cevabında Max'in sesi oldukça vahşi görünüyordu. Tüccarın yüzüne belirgin bir hayal kırıklığı ifadesi yerleşti. Gabel aylak aylak durmuş ve onların kavga etmelerini izliyordu, sonra müdahale etmenin onun yeri olmadığına karar verdi, bu yüzden arkasını döndü. Aklından ani bir düşünce geçti ve sırtı kasıldı. Şüpheli bir bakışla fıçılara baktı.

Bir serçe değirmenin yanından öylece boş geçebilir mi? ¹

Uzaktan tavana baktı ve sonra acı bir inilti ile tüccarla LeydiCalypse'in arasına girdi.

"Sör Nirta bu öğleden sonra Büyük Salon'un önünden geçti mi?"

Max'in gözleri ona yeni bir ışıkla bakmak için döndü, sonra bakışlarını hizmetçilere çevirdi. Bakışırlarken hizmetçilerden biri ağzını ihtiyatla açtı.

''Öğle yemeği saatinde koridorda durdu. Mutfakta hafif bir yemek yedikten sonra ikinci kata çıktı…''

"Gıda malzemeleri salona ne zaman geldi?"

Hizmetçi, Gabel'in şüphelerinin amacını anladı ve tereddütle cevap verdi. ''Öğle yemeği saatinde…''

Gabel içini çekerek hizmetçilere sordu. "O adam nereye gitti?"

"İkinci kattaki en büyük misafir odasına girdi."

Gabel doğrudan merdivenlere yöneldi, Maximillian Calypse de, tüccar ve malları taşımaya yardım eden birkaç hizmetçinin yanı sıra onu takip etti.

Gabel şövalyelerin itibarını kurtarmayı ve onları kovmayı düşündü ama tüccarın tüm hikayeyi öğrenme kararlılığını görünce bundan vazgeçti. Merdivenleri tırmanıp kapıyı hemen açarken düşmanlarıymış gibi davranan adam hakkında içinden küfretti.

Tahmin ettiği gibi, Hebaron büyük bir içki çılgınlığı yaşıyordu. Gabel yerde yuvarlanan bir fıçı görünce dişlerini gıcırdattı. Hebaron bir masanın önünde gelişigüzel oturuyor ve içiyordu, sonra hiçbir utanç ya da şok belirtisi göstermeden bir elini onlara salladı.

"Selam naber, hayalet gibi geldin."

Gabel şaşkınlıkla ona sesini yükseltti. "Gündüzün ortasında ne yapıyordun o zaman? Gardiyanların bugünkü eğitimini unuttun mu?”

"Ah doğru."

Gabel onun sıradan cevabı üzerine dişleri daha da sıktı. "Ne demek 'Ah doğru!'? Yapılması gereken çok iş var ama komutan yardımcısı denilen bu adam…''

"Tanrım, şimdi Rikaido ortalıkta yokken itici rolünü sen mi oynuyorsun?" Hebaron sesli bir şekilde homurdandı. "Bu kadar gürültücü ve anlamsız olmayı bırak, sana yakışmıyor. Buraya gel, otur. Bu içeceğin tadı var ya…''

''Böyle bir durumda söylenecek ne dikkatsiz sözler bunlar…!''

"Öhöm."

Gabel, araya giren öksürüğün sesiyle ağzını kapattı. Kapının yanında duran tüccar, yerdeki dört fıçı içkiye bakıyordu. Maximillian Calypse'e donuk bir bakış attı.

''Bence bu, malların sayısını kontrol etmeye son verecek.''

''Ah… e-evet. Si-sipariş ettiğim her şey...do-doğru yerde görünüyor."

Aklını kaçırmış olan Leydi Calypse, sanki gerçeğe dönmüş gibi siparişlerinin listesini içeren parşömene imzasını attı. Bu sert sorgulama karşısında yanakları utançtan kıpkırmızı olmuştu.

"Ya-yanlış anlama için özür dilerim. Rodrigo… lütfen malları getirenlere... iyi bir mi-miktar tazminat ödeyin….''

"Nasıl isterseniz hanımım."

Tüccar imzalı parşömeni kabul etti ve onu kollarına aldı, ifadesi hoşnutsuzluğunu bastırmaya çalışıyormuş gibi görünüyordu. ''Ziyanı yok. Bir sonraki işlemimizi sabırsızlıkla bekliyorum.''

"Tabiki. Umarım bir sonraki işlem… daha so-sorunsuz geçer.''

Tüccar tazminatın bulunduğu keseyi alıp gittiğinde, Leydi Calypse uşakları çabucak görevden aldı ve sanki utancını saklamak istercesine kapıyı arkasından kapattı. Hebaron'u kırgın bir bakışla vurdu. Hebaron sebep olduğu kargaşaya aldırmadan yavaş yavaş şarabını yudumluyordu. Kendisine sorgulayıcı bir ifadeyle bakan Leydi Calypse hemen sesini yükseltti.

''Na-nasıl bu kadar kasten bir şey alabiliyorsun… sipariş edilen malların sayısı henüz doğrulanmamışken! O şarapları ö-önemli misafirler ge-gelirse diye... sipariş ettim...hepsini böyle tek başına böyle içmen...!''

"Leydimin bu kadar hayal kırıklığı yaratan bir şey söyleyebileceğini bilmiyordum." Hebaron şarabını bıraktı ve üzgün bir ifade takındı. "Böyle iyi bir şarabı hak edecek kadar değerli bir insan olmadığımı söylüyorsunuz."

''Ö-öyle demek istemiyorum… bu şaraplaru… uzak ye-yerlerden misafirler geldiğinde se-servis etmek için saklıyordum… Bu tür durumlar için i-içtenlikle bu güzel şarabı sipariş ettim. Varil ba-başına 6 denar ödedim.''

Hebaron, fiyat karşısında şok olmuş gibi gözlerini kocaman açtı, sonra tekrar sert bir ifade takındı. "Gerçekten de, bu içkinin yalnızca benim ağzıma girmesi israf. Fıçısı altı denara mal olan şarap içmeye nasıl cüret edebilirim!''

"Sö-söylediğim şey... bu yü-yüzden..."

''Aaaaah! Leydimin bana iyi davranmaktan memnun olacağını düşünmek benim hatam! Benim için ne kadar küstahça bir şey! Benim gibi bir adam sadece ucuz birayı hak eder!''

Hebaron acı acı ağladı. Gabel, onun oynamaya çalıştığı açık numara karşısında şaşkına dönmüştü. Ancak Maximillian, bu saçma derecede gülünç numara yüzünden kayıplara karışmıştı.

"As-aslında kastettiğim bu de-değil. Geçen sefer… ağırladığımız misafirler k-kraliyet hanesindendi… şa-şarabın onların damak zevkine uygun olmadığını du-duydum… o yüzden sipariş verdim…''

"Be-ben anladım!" Hebaron cıvıldadı.

Max onu acilen durdurdu. "Madem şimdi anlıyorsun... lütfen... bö-böyle olma. Sör Nirta'nın bundan hoşlanması… bana da neşe getiriyor. Lü-lütfen… tereddüt etme… istediğin kadar a-al.''

"Çok cömert sözler söylüyorsunuz... Gerçekten de Leydi Calypse çok kibar bir insan." Hebaron hafifçe etkilenmiş bir ifadeyle ona baktı ve sonra doğal olarak kendine bir kadeh şarap daha doldurdu. "Lütfen, leydi de oturmalı. Tek başıma içtiğimden yalnızlaşıyordum. Gabel, öylece durma da otur."

''Jacque Brimann şu anda senin işini devralıyor ve eğitimi yönetiyor. Antrenman alanına gidip orayı denetlemek gibi bir planın yok mu senin?"

''Eğitim yürütme konusundaki deneyimini geliştirmeye başlamasının zamanı geldi. O iyi olacak."

Hebaron biraz bile suçluluk göstermeden yeni bir fıçı açtı. Maximillian onu izlerken gözleri daha da karardı. Hebaron bunu fark etmemiş gibi yaptı ve onları gelişigüzel bir şekilde teşvik etti.

"Şimdi gelin ve oturun. Hayatım boyunca hiç bu kadar iyi bir şarap içmedim. Leydi de bir tadmalı''

"Be-ben... iyiyim. Ya-yapacak işlerim var…''

"Leydi çok çalışıyor. Zaman zaman rahatlamanız da gerekiyor.''

Bir sandalye çekip yanına koydu, sanki gelip oturmasını ister gibi göz kırptı. Max utangaç bir ifadeyle cama ve kapıya bir ileri bir geri baktı, sonra da ona. Endişeli ifadesini görünce, geçen sonbaharda yemek ziyafetinde sarhoş olduğu ve komutanı üzdüğü olayı hatırlıyor gibiydi.

Gabel o günü hatırlayınca ürperdi. Hebaron Nirta, komutan tarafından bu kadar sert muameleye maruz kaldıktan sonra bile leydiye bir içki vermeyi düşünmek için delirmiş olmalıydı. Hızla masaya oturdu ve niyetini engelledi.

"Leydiyi rahatsız etmeyi bırak, ben seninle içeceğim."

"Beni rahatsız ediyorsun! Ben sadece leydinin bu güzel şarabı tatmasını istedim!''

Adamın zaten sarhoş olup olmadığını merak eden Gabel'in gözleri büyüdü. Zaten bütün bir fıçıyı tek başına boşalttığı için bu duruma gelmesi mantıksız değildi. Başını zayıf bir şekilde salladı.

"Fazla içme. Komutan bunu öğrenirse, kendi kemiklerini bile kaldıramayacaksın!''

"Komutan çok sert. Sarhoş olmak o kadar da önemli bir şey değil ama yine de ortalığı karıştırıyor. Yerinde olsaydım, onun kısıtlamalarından çoktan boğulmuş olurdum.''

Bir bardağa şarap koyarken homurdandı. Gabel, şarabın hoş kokusuyla ağzının sulandığını hissetti. Gerçekten güzel bir içecek gibi görünüyordu. Hebaron ona bir bardak uzattığında isteksizmiş gibi yaparak burnunu buruşturdu. O anda, şaşırtıcı derecede soğuk bir ses duydu.

"Ri-Riftan sadece... güçlü bir sorumluluk du-duygusuna sahip." Gabel, onun nasıl böyle soğuk bir tonda konuşabildiğine şaşırmıştı. Sonra kocasını savunmak istercesine daha sert bir ses tonuyla tekrar konuştu. "Sadece o... herkes gibi sarhoş olmaktan ze-zevk almıyor."

Hebaron homurdandı. "Komutan sarhoş olmaktan hoşlanmadığından değil, yapamadığı için. Bütün gece içebilir ama sarhoş olamaz. Bir keresinde Prenses Agnes ile bir içki partisi verdik ve onu sarhoş etmek için beş fıçı bira içirdik, ama ten rengi bir parça bile değişmedi. Bir canavardan farkı yok."

Gabel bardağı dudaklarına yakın tutarken ona baktı. Maximillian Calypse'in yüzü gözle görülür şekilde sertleşti. Umursamazmış gibi görünen bir sesle sordu.

''Prens A-Agnes ile.. sık sık içtiniz mi?''

"Tabii ki. Bu, bizimle birlikte uzun seferlere katlanan insanlar için doğaldır. Prenses her zaman takılmayı sever, içki partilerini asla kaçırmaz. O küçücük vücuduna ne kadar içki girebildiğine tanık olmak inanılmaz. Majesteleri ve komutan her zaman en uzun süre dayanır.''

Hebaron hikayeyi neşeyle anlattı. Gabel bunu Maximillian Calypse'i itmek için yaptığını fark etti ve bacağını masanın altına tekmeledi. Max tek kelime etmedi, sonra likör fıçısına baktı ve çok geçmeden masaya doğru yürüdü. Koltuğa oturdu ve inatla çenesini kaldırdı.

"Be-ben de o kadar içebilirim."

"Gerçekten mi?"

Hebaron onu kışkırtarak sordu. Gabel bir kez daha bacağına tekme attı ama Hebaron gözünü bile kırpmadı. Sanki o kadar sarhoştu ki, acıyı bile hissedemeyecek kadar donuktu. Kıkırdadı ve ona bir bardak dolusu şarap verdi.

"Test edelim mi?"

"Sör Nirta, sonuçlarından kork.."

"Aman aman, dırdır etmeyi bırak ve biraz tadına bak. Bu şarap fena."

Sonra hiçbir şey söylemeden kahkahalara boğuldu ve bardağını tekrar şarapla doldurdu. Ancak o zaman Nirta'nın başlangıçta düşündüğünden daha sarhoş olduğunu fark etti. Gabel Hebaron'u hemen yakasından tutup dışarı sürüklemeyi planlayarak oturduğu yerden fırladı ve öksürerek inledi, ama o planını gerçekleştiremeden leydi, bir saniye bile nefes almadan şarabı yuttu. Gabel bu manzarayı şaşkınlıkla izledi.

Büyük şarap kadehini bir solukta boşaltan Leydi Calypse, boş bardağı şiddetle Hebaron'a uzattı. "Bi-bir bardak daha lütfen."

"Leydi ne kadar isterse."

Hebaron kahkahalara boğuldu ve fıçıdan şarap aldı. Max tek bir damla sıvı bırakmadan ikinci bardağı içti. Durum şimdi çözemeyeceği bir şeye ilerliyordu. Gabel endişeyle Hebaron'un şarabı tekrar tekrar vermesini ve onun da karşılığında hepsini içmesini izledi. Komutanın öfkeli yüzü gözlerinin önünden geçti.

Bir an önce oradan ayrılmanın ve kendisini bekleyen dehşetten kurtarmanın daha iyi olacağı aklına geldi ama o ikisini yalnız bırakmanın akıllıca olmayacağını düşündü. Gabel gergin bir ses tonuyla onu vazgeçirdi.

"Leydim, çok fazla içtiniz. Aşırıya kaçmayın ve hemen bırakın…''

Max ona öfkeyle baktı. "Abartmıyorum! Be-ben hala iyiyim. B-bu kadarı hi-hiçbir şey."

Gabel seğirdi ve arkasına yaslandı. Ona bakınca düşünülenin aksine, çok inatçıydı. Bardağı tekrar dudaklarına yaklaştırdı ve tek seferde içti.

"Hey, çok iyi indiriyorsun. Etkilendim."

Hebaron'un iltifatları onun tatmin olmuş bir görünüme sahip olmasını sağladı. Görünüşe göre o kadar sarhoştu ki, bu tür kelimelerle övülmenin ne kadar garip olduğunu umursamıyordu bile. Yüzü saçlarının rengi kadar kırmızıydı. Komutan buna tanık olursa, sonunda ölü bir et olacak olan sadece Hebaron değil, kendisi de olacaktı.

Gabel, liderin bu küçük kadına karşı kör koruyucu içgüdülerini hatırlayarak kurumuş dudaklarını ıslattı. Sözlerinden habersiz olan Hebaron, zaman zaman saçma sapan konuşmalar yaptı.

"Leydinin bu kadar cesur bir insan olduğunu bilmiyordum. Onu ilk gördüğümde, onun sadece sessiz, sıkıcı bir kadın olduğunu düşünmüştüm.''

Leydi Calypse'in yüzü, onun hassas sözlerinden rahatsız olmuş gibi bulutlandı ve çok geçmeden acı bir şekilde karşılık verdi. "S-sör hakkındaki ilk izlenimim de... i-iyi değildi. İnanılmaz derecede irisin… sert bir yüzün va-var ve se-sesin çok yüksek…''

Hebaron yüksek sesle homurdandı ve ona ölümcül bir yara açmış gibi göğsünü kavradı. Max büyük çürütmesinden memnunmuş gibi genişçe gülümsedi. Hebaron bu manzara karşısında kıkırdadı ve ona gelişigüzel bir şekilde sordu.

''Komutan hakkındaki ilk izleniminiz neydi?''

Leydi, kimden bahsettiğini bilmiyormuş gibi başını iki yana salladı. Sonra Hebaron sözlerine çabucak ekledi.

"Sör Calypse'i kastediyorum. Komutan da neredeyse benim kadar iri ve ürkütücü bir izlenimi var.''

Leydi Calypse'in alnı kırıştı ve derin düşüncelere dalmış gibi kaşlarını kaldırdı, sonra nazikçe cevap verdi.

''Ri-Riftan da… korkutucuydu.''

"Komutan Sör Nirta'dan daha yakışıklı. Leydi'nin Sör Nirta üzerindeki ilk izlenimi kadar kötü olmazdı."

Gabel müdahale etmek için acele etti. Bu saçma durumun bir evlilik anlaşmazlığına yol açmasını engellemek istedi. Ancak leydi, bardağı iki eliyle kavrayarak başını salladı.

"Gerçek şu ki... Sör N-Nirta'dan daha fazla... Ri-Riftan ço-çok çok da-daha ürkütücüydü. İ-ifadesi yoktu… Gözleri ço-çok keskindi… ko-konuşma şekli… kabaydı…''

''Komutan oldukça zorba.'' Hebaron kabul etti ve karşılık verdi. "Aslında Uslin Rikaido gibi narin ve şık görünümlü biri, leydiler arasında komutandan daha popülerdi."

"B-bu doğru değil." Hebaron'un Riftan'ı başka bir adamla karşılaştırmaya cesaret etmesinden memnun değilmiş gibi ona baktı. "Ri-riftan... tonlarca ka-kat daha havalı!"

"Ama leydi de başta komutandan hoşlanmamışa benziyordu, değil mi?"

"B-bu... çünkü Riftan be-benden nefret ediyor gibiydi..."

Sanki dili tutulmuş gibi mırıldandı ve şarabının geri kalanını içti. Sonra ağzını sildi ve o kadar kötü kekeledi ki, ne dediğini net olarak anlayamadı.

"B-bu çü-çünkü ko-korkutucuydu... be-ben i-ilk ke-kez onu gö-gördüm... Be-ben o-onun ya-yakışıklı o-olduğunu dü-düşündüm. . Croix Ka-kalesi'ndeki hi-hizmetçiler… bü-bütün gün Ri-Riftan ha-hakkında ko-konuştu. Be-ben de a-ara sı-sıra ona u-uzaktan gö-göz a-atardım.''

Aniden itiraf etti, boynu kıpkırmızı olmuştu. Onu izlemek utandırıyordu. Leydi Calypse, utancını gizlemek istercesine bardağı dudaklarına yaklaştırdı ve bardağın boş olduğunu fark edip kolunu tekrar indirdi. Hebaron bardağını aldı ve tekrar doldurdu.

''Ah…Te-teşekkür ederim.''

Şarabı yine son damlasına kadar içti. Onu izleyen Hebaron düşünceli bir sesle sordu.

''Komutan leydinin beğenisine uygun mu?''

Maximillian Calypse sarhoşmuş gibi gözlerini kırpıştırdı ve yavaşça başını salladı. "E-emin değilim. Ha-havalı olduğunu düşündüm… ama ko-korkutucu da görünüyordu, o-onunla ev-evleneceğimi.. du-duyduğumda bu be-beni gerdi..  Ka-kaçmak istedim Çü-çünkü şi-şiddetli birine be-benziyordu…''

"Doğru, komutan düşmanlarına karşı acımasızdır ama asla zayıflara karşı zalim olmamıştır."

Gabel hemen yalanladı. Max heyecanla başıyla onayladı ve bardağını aldı. Şarap dökülerek ipek giysilerini kırmızıya boyadı ama artık bunun farkında değil gibiydi.

"Bu-bunu da biliyorum. Şi-şimdi.. fa-fark ettim... be-ben o za-zaman ya-yanlış anlamıştım. Ri-Riftan… ho-hoş… na-nazik… ta-tabii ki… ne-ne zaman sinirlense ko-korkutucu… a-ama o sa-sadece kı-kızgın çü-çünkü be-benim için endişeleniyor. Ba-bazen… bö-böyle hissetmek i-iyi hissettiriyor…''

Sonra gergin bir şekilde içini çekti ve şarabından bir yudum daha aldı. Dudakları, tuttuğu tüm gerginlik serbest kalmış gibi yumuşadı. ''Şi-şimdi… Daha önce düşündüğüm kadar ko-korkutucu olduğunu düşünmüyorum. Şa-şaşırtıcı bir şekilde… onun bi-bir sürü se-sevimli tarafı var…''

Gabel içtiği şarabı püskürttü. Şarabıyla vaftiz edilen Hebaron, küfür tükürdü ama kulaklarına ulaşmadı. Az önce duyduklarından şüphe ederek geri sordu.

"Komutan mı... sevimli biri?"

6 kvet (180 cm) ve 1 henge (12 cm) boyunda bir adam için böyle bir tanımlamanın nasıl kullanıldığına inanamadı, ağzı boş bir şekilde açık kaldı.

Leydi homurdandı ve bağırdı. "U-uyuduğu zaman, o ço-çok se-sevimli. Sa-saçının a-arkasının dı-dışarı çı-çıkması çok ta-tatlı… U-uyurken göz ka-kapakları pü-pürüzsüz ve rahat, o ka-kadar ko-korkutucu gö-görünmüyor… no-normalden daha ge-genç gö-görünüyor…''

Leydi Calypse, sözlerini ifade ederken utangaç bir şekilde saçlarıyla oyalandı ve büktü. "V-ve... son za-zamanlarda... sa-saçının ha-hafifçe sağa a-ayrıldığını fark e-ettim... Be-bence çok se-sevimli gö-görünüyor."

Gabel'in ağzı boş boş açık kalmaya devam etti. Çok fazla içmekten delirmiş olabileceğinden gerçekten endişeliydi. Hebaron ve o aynı şaşkın yüzü paylaştılar.

"Saçlarının sağa doğru ayrılmış olması sevimli mi?"

"Onu so-sol tarafa a-ayrıldığında bu ol-olmuyor!" Coşkuyla haykırdı. ''So-sol ya-yan veya o-orta kı-kısmı olmaz… bi-biraz sağa doğru ayrılmalı!''

O kadar konuşacak kelime bulamadı ki dudakları sadece seğirdi. Komutanının saçlarının nasıl ayrıldığına dair hikayeyi neden birdenbire dinlediğini merak etti ama Maximillian Calypse orada durmadı.

"V-ve... gergin olduğu zaman... sa-saçını yukarı çekiyor bö-böyle... ço-çok hoş... e-elleri çok büyük ve sı-sıcak. Tu-tuttuğumda, ra-rahat hissettiriyor… ve se-sesi o kadar derin ki… di-dinlemesi güzel…''

Kapıya endişeli gözlerle bakarken Gabel'in kulakları kıpkırmızı oldu. Neden böyle utanç verici bir itirafı dinliyorum? Koltuğunda kıpırdandı, ama Max onlara verdiği işkenceyi bırakmak istemiyor gibiydi.

"V-ve gü-gülümsediğinde yaptığı su-suratı... çok göz alıcı. Aslında… ha-havalı bir izlenim bıraksa da… ve ge-gerçekte korkutucu görünüyor… Ri-Riftan böyle gülümsediğinde çok havalı görünüyor.''

''…….''

"Ve... göğsü... o kadar genişti ki... ba-bana sarıldığında... ço-çok iyi hi-hissettiriyor..."

O ana kadar konuşan Maximillian Calypse aniden sustu. Utanç içinde kaybolan Gabel aniden oturduğu yerden fırladı, yüzünün sarardığını görünce irkildi. Başı dönerken aniden masaya kıvrıldı.

"Le-leydim!"

Gabel omuzlarını tereddütle kavradı. Kalbi o kadar hızlı çarpıyordu ki, aşırı içki içtiği için onun başına bir şey geldiğinden endişeleniyordu.

Cidden, bu lanet olası kişiden bıktım usandım. Gabel, kendisi kadar şaşkına dönen Hebaron'a baktı ve kadının vücudunu desteklemek için aceleyle sarıldı. Sonra aniden küçük bir horlama sesi duydu ve bakışlarını ona indirdi. Solgun görünmesine rağmen, düzenli bir nefesi ve normal bir nabzı vardı.

''…çok fazla içmekten uyuyakalmış gibi görünüyor.''

Gabel vücudunu sabitleyerek onu desteklemek için kucakladı ve nefes nefese bir iç çekti.

"Komutan buna şimdi tanık olursa, barışçıl bir ölüm bahşetmez."

Hebaron tehdidinde bile cesareti kırılmadan kıkırdadı. "O halde o geri dönmeden kanıtları yok etmeliyiz. Acele et leydiyi…''

"Acele... karımla ne yapmayı planlıyordunuz?"

Odadaki sıcaklık bir anda sıfırın altına düşmüş gibiydi. Sertleştiler ve bakmak için başlarını zar zor çevirebildiler. Riftan Calypse, cehennem çukurlarından doğruca gelen bir aslana benzeyen bir ifadeyle ayakta duruyordu.

Gabel kuru bir şekilde yutkundu. Riftan'ın kara gözleri yerde yuvarlanan fıçılara ve dağınık masaya dik dik baktı, sonra bakışları yer değiştirip Gabel'in kollarında yatan baygın karısına odaklanmadı. Korkunç, tüyleri diken diken eden bir diş gıcırtısı duydu.

"Ne olduğunu açıklamak ister misiniz?"

''Güzel bir içki geldi ve birlikte paylaştık… hahaha.''

Hebaron durumu bir şekilde örtbas etmeye çalışıyormuş gibi yüksek sesle kıkırdadı. Komutanın gözleri daha da karardı. Yavaşça ürkütücü bir şekilde yürüdü ve Maximillian Calypse'i Gabel'in kollarından kaptı. Düşmanca tavrıyla çatıştı ve bahaneler üretmeye başladı.

"Be-ben sadece leydiyi odasına götürmeye çalışıyordum çünkü uyuyakaldı!"

"Birincisi, neden karım kendinden geçene kadar onunla içtiniz?"

Gabel'in Hebaron'u biraz olsun savunmaya niyeti yoktu, bu yüzden bir an bile tereddüt etmedi ve parmak ucuyla onu işaret etti. Riftan kollarını leydiye sıkıca sardı ve Hebaron'a onu öldürecekmiş gibi baktı.

"Yaşamaktan bıktın mı, Nirta?"

"Arkadaşlığımızı birkaç içki üzerine kuruyorduk, aşırı tepki veriyorsun..."

Hafifçe yuhalayan Hebaron, Riftan'ın her saniye öfkeyle şiddetle çarpışan yüzünü görünce hemen ağzını kapattı.

En azından ne zaman susacağını biliyorsun. Gabel içten içe mırıldandı. Riftan onlara şiddetli bir sessizlik içinde baktı ve dişlerini sıktı.

"İkiniz de antrenman sahasında bekleyin. Hadi bu arkadaşlık saçmalığının nereye gittiğini test edelim."

"Ko-komutanım ben..."

Gabel yalvarmaya çalıştı ama dinlemeden döndü. Riftan başının ucuna kadar kızgın olmasına rağmen, uyuyan karısının rahatsız olacağından korkarak akan bir su gibi dikkatle hareket etti.

Biz kesinlikle ölü birer et parçasıyız.

Gabel, komutanlarının arkasına boş boş baktı, sonra hemen Hebaron'a kızgın bir bakış gönderdi. Henüz tam olarak uyanmamış gibi görünüyordu, aslında Hebaron durumu tam olarak anlayamayarak sırıttı.

"Komutanla düzgün bir kılıç dövüşü yapmayalı uzun zaman oldu. Bu beklenmedik bir şey."

Daha önce çıkardığı kılıcı alırken Hebaron'a baktı. Gabel, bu piçle bir daha hiçbir şeye karışmayacağına kendi kendine yemin etti ve Nirta, sanki onu kasten üzüyormuş gibi haykırdı.

"Şimdi gidip saçları hafifçe sağa doğru ayrılan sevimli Sör Calypse ile küçük bir karşılaşma dövüşü yapalım!"

<Özel Bölümün Sonu>

Ç/N: Ahahahah efsane güzel bir bölüm değil miydi asdfghjkl Tekrar tekrar diyorum Hebaron fav şövalyem ya ahahah.. Gabel'in Maxi'ye bakış açısı aşırı tatlıydı, Maxi'nin Riftan tasviri beni bile utandırdı ahahah Sevimli Maxi'm.. Umarım ileride yazar daha çok böyle şövalyelerin bakış açılarını yazar :')

Önceki Bölüm                                                   

 Under The Oak Tree - 254. Bölüm

Her zaman kusursuz bir şekilde sakin bir ifadeye sahip olan Kral Ruben için bile, Dük'ün yaptığı bariz eleştiri karşısında yüzünün sertleşmesini engellemek zordu. Altın kahverengi gözleri şiddetle parlayarak Croix Dükü'ne baktı.

"Croix, görünüşe göre kralı bir soytarı olarak görüyorsun." Sandalyede oturan kral duruşunu düzeltti ve tehditkar bir gülümsemeyle ona baktı. "Şu anda aşağıladığın kişinin kralın kızı olduğunu unuttun mu? Kırgın kalbiniz için olası tüm şikayetleri dinlemeye karar verdim… Sabrım tükenmek üzere.''

''…Sinirlendim ve uygunsuz bir yorum yaparak çizgiyi aştım.'' Dük hemen tavrını yumuşattı ama gözleri hala düşmanlıkla yanıyordu. ''Ancak prensesin sözlerine inanamıyorum. İkisinin yakın bir dostlukları olduğunu herkesin bildiği bir gerçek değil mi? Şu anda prensesin bu adamı örtbas etmek için yalan söylediğinden şüphe duymadan edemiyorum.''

Croix Dükü alay edercesine konuştu ve Max'e küçümseyerek baktı. "Kızım hakkında bunu söylemek istemiyorum ama bu kızın zekası berbattır. Croix Kalesi'nden ayrıldığından beri sadece altı sezon geçti, onun şimdiden bir Dünya Kulesi büyücüsü olması imkansız, bir eşeğin aygıra dönüştüğünü söylemek daha inandırıcı olur!"

Sözlerini bitirmeden önce, Riftan öfkeyle çarpık bir yüz göstererek şiddetle oturduğu yerden fırladı. Sanki o anda vurulacakmış gibi, dük ataletten geri adım attı. İki kraliyet şövalyesi onu çabucak durdurdu ama Riftan, Croix Dükü'ne ölümcül bakış atmaya devam etti. Gerginliği kırmaya çalışıyormuş gibi prenses yüksek sesle konuştu.

''Sözlerime inanamıyorsanız, Livadon seferine katılan şövalyeleri tanık olarak çağıracağım. Maximilian sadece müttefiklerin arka tarafında bir şifacı olarak rol oynamakla kalmadı, aynı zamanda son savaşta da belirleyici bir rol oynadı. Bu, Livadon, Osyria ve Balto askerlerinin bildiği bir gerçektir. Onun olağanüstü bir büyücü olduğuna tanıklık etmek isteyen sayısız insan var.''

Babası sanki bu sözlere inanamıyormuş gibi ona inanamayarak baktı. Max, korkudan edindiği bir alışkanlıktan omuzlarını kamburlaştırdı, ama çabucak sırtını düzeltti. Korkması için bir sebep yoktu. Soğuk, terli avuçlarını eteğinin kenarına gizlice sildi ve doğrudan babasına baktı. Sadece gözlerindeki bakışla başkalarını ezmekte yetenekli bir adamdı ve Max'e hor baktı, gözleriyle onu küçümsedi ve yüzü anında öfkesiyle kızardı. Max onun soğuk bakışlarının üstesinden gelmekte zorluk çekti ama birden babasının boyunun hatırladığından daha kısa olduğunu fark etti. Ani farkla, boş boş gözlerini kırptı. Croix Dükü'nün kendisinden çok, çok daha büyük olduğunu düşünürdü oysa.

'Ne zaman o küçümseme dolu gözlerin önünde dursam kendimi bir karınca kadar küçücük hissettim.'

Ancak babasının boyu en iyi ihtimalle Prenses Agnes'ten biraz daha uzundu, sağlam ve uzun vücudu hatırladığından daha ince görünüyordu. Bir trol ya da kurt adamla karşılaştırıldığında, bir korkuluğa benziyordu. Aniden içinde hissettiği korku kum gibi ufalandı ve içini bir şaşkınlık ve umutsuzluk duygusu kapladı. O adamdan neden bu kadar korkuyordu? En azından son farkındalıklarından sonra, bu kişinin önünde bu kadar titremek için bir neden yoktu. Kendini savunmak için imkanları vardı.

'Bir Remdragon Şövalyesi tarafından yapılan saldırıyı engellemedim mi? Bu, bastonundan çok daha tehdit ediciydi.'

Özgürlüğünün ortasında babasına baktı. Zihninde korku salan korkunç canavar önemsiz derecede küçüldü.

Max konuşmak için ağzını yavaşça açtı. "Babamın inanıp inanmaması önemli değil. Ben... bir büyücüyüm. Eğer babam kocamı mahkemeye verirse... Buna misilleme yapmak için mümkün olan her yolu kullanacağım.''

Riftan'ın yoğun bakışlarının yanaklarını deldiğini hissetti. Gözleri tehlikeli bir şekilde parlıyordu, ama Max'in neden bahsettiğini sorgulamak için tek bir kelime söylemedi: oldukça sinirli görünse de, o an için sessiz kalmaya kararlı görünüyordu. Max gizliden gizliye rahatlayarak iç çekerken, Croix Dükü'nün tiz sesini duydu.

''Şu nankör şey…! Devam et, bakalım ne kadar ileri gidebileceksin! Bütün bunları olayı örtbas etmek için söylüyorsun!''

"Söylediklerinde ciddi misin?" Durumu ilgili bir ifadeyle izleyen Kral Ruben derin bir iç çekti. "Croix Dükü, Dünya Kulesi müdahale ederse, genellikle sadece senin ya da benim büyük bir yük altında kalmamızla bitmez bu. Bir büyücüye zulmetmekle suçlanacağının farkında mısın?''

"Bu çocuğun bir Dünya Kulesi büyücüsü olduğunu bile bilmiyordum! Peki ona zulmettiğimi nasıl söyleyebilirler?''

"Bu gerçeği bilip bilmemen önemli değil. Önemli olan ona zarar vermiş olman."

Prenses Agnes soğukkanlılıkla karşı çıktı. Sessizce yanında duran Simon, başını salladı ve kabul etti. "İşte böyle. Durumun sırası çok önemli değil. Dünya Kulesi sadece taciz edici bir davranış olup olmadığını araştıracak.''

Croix Dükü'nün yüzü şimdi kırmızı ve neredeyse mordu. Durumlarını gören Kral Ruben'in yüzü zaferle doldu. "Söyledikleri doğru, Dük. Dünya Kulesi'nin ne kadar zahmetli olabileceğini biliyorsun, değil mi? Size sırtlarını dönerlerse çoğu büyücü düklükten ayrılır. Gelecekte, Dünya Kulesi artık Dük için büyücüler göndermek istemeyecektir. Tüm bu cezalarla karşı karşıya kalsan bile yargılamayı sürdüreceğini mi söylüyorsun?''

Dük, sanki bunu çürütmek üzereymiş gibi ağzını ardına kadar açtı, sonra tekrar kapadı. Tepeden tırnağa öfkeyle dolu olsa bile, uzun yıllar boyunca büyük bir bölgede yargı yetkisine sahip bir lord olarak yargısı, cevap vermekte tereddüt etmesine neden oldu. Sanki beklenmedik bir değişkenden kaynaklanacak kayıpları hesaplıyormuş gibi tiksintiyle gözlerini devirdi.

Onu sessizce izleyen Kral Ruben, sanki düşmanına bir takoz çakıyormuş gibi tekrar konuştu. "Eğer bir duruşma olmasında ısrar etmeye devam edersen, yalnızca ailenin prestijini değil, aynı zamanda önemli sayıda yüksek rütbeli büyücüyü de kaybedersin. Dristan'ın adamlarını zapt etmek ağır bir yük olurdu. Ve hepsi bu kadar da değil, eğer Dünya Kulesi sana baskı uygularsa, ben bile bu suçlamaları görmezden gelemem.''

Croix Dükü'nün ten rengi ciddi biçimde sertleşmişti. "Bunun anlamı…"

"Bunun anlamı, bu davada üstün olmanın senin için daha zor olacağı."

"Majesteleri, soyluların prestijini korumakla görevlidir. Tebaası kraliyet ailesine karşı düşmanlık besliyorsa önemli değil mi demek istiyorsunuz?''

"Tehditlerinden bıkmaya başladım..." Kral Ruben'in gözleri ürkütücü bir şekilde kısıldı. "Benim tek dileğim Whedon'un birliğini korumak ve Yedi Krallık'ın düzenini korumak. Bu tür zayıflıkları kullanarak hırslarını gerçekleştirmeye çalışmamalısın… bana olan sadakatinden şüphe etmeme sebep oluyorsun.''

''Majesteleri tarafından şövalye ilan edilen bir şövalye tarafından ölümle tehdit edildim. Kral bundan sorumlu tutulmazsa, ben kime şikayet edeyim?''

"Şimdiye kadar senin sızlanmana katlanmamın nedeni bu değil mi?" Kral Ruben'in sinirli yanıtı, Croix Dükü'nün ağzının küçümsemeyle bembeyaz olmasına neden oldu. Kral bunu görünce, onu rahatlatmak istercesine alçak sesle konuştu. "Sana olanlar, Dük, talihsizlikti. Calypse açıkça kontrolden çıkmıştı. Ama olayın tüm hikayesini duyduktan sonra, buna sebep olan sen değil miydin? Duruşma devam ederse, birçok soylu Calypse'i eleştirecek, ancak sen de ağır eleştirilerle karşılaşacaksın. Ve Dünya Kulesi müdahale ederse, bu daha külfetli bir konu olacak. Bunu büyütmenin nesi harika? İstediğin kararı alamazsan, ciddi bir şekilde alay konusu olacaksın.''

Dük'ün omuzları sanki ne yapacağını bilmiyormuş gibi öfkeyle sarsıldı, iradesinin engellenmek üzere olduğunu kabul edemedi. Kan çanağı gözleri ürkütücü bir şekilde titreşerek Riftan ve Max arasında gidip geldi. Max ona hakaretler yağdırarak tepki vereceği için gergindi. Ancak, kemiklerine kazınmış aristokrat soğukluk, patlayıcı öfkesini zar zor kontrol ediyor gibiydi. Croix Dükü dişlerini gıcırdattı ve çaresizlik içinde öfkesini silkeledi.

Sonra, Kral Ruben onlara bir uzlaşma teklif etti. "Ancak, Calypse de ciddi bir şey yaptığına göre, akışına bırakmak haksızlık olur. Şimdi, şöyle yapsak nasıl olur? Bu meselenin sessizce geçmesine izin verirsen, Rosetta'yı kraliyet ailesine dahil etmek için söz verdiğiniz çeyizin yarısını indireceğim."

Croix Dükü öfkesini bastırmaktan o kadar bunalmıştı ki, alışılmadık teklif bile duyulmamış gibiydi. Kral tehditkar bir şekilde ekledi, dük ağzını kapalı tuttu ve hiçbir şey söylememeye devam etti.

"Ama benim isteğime karşı geleceksen, yapabileceğim bir şey yok. Nişanı geçersiz kılmaktan başka seçeneğim yok. Akraba olarak vefasız bir tebaaya sahip olmam imkansız.''

İş buraya kadar geldi, Croix Dükü olarak bile geri adım atamadı. Dük, bastonunu iki eliyle o kadar sıkı kavradı ki, kırılmaması garipti. Kan kusuyormuş gibi konuşuyordu. "Peki. Majestelerinin isteği üzerine… suçlamaları geri çekeceğim.''

Max tuttuğu nefesi bıraktı. Kendi kulaklarıyla duymuş olmasına rağmen babasının pes ettiğine inanamıyordu. Dük ona bayat bir şey çiğniyormuş gibi baktı, sonra kraldan izin istedi ve vasallarını odadan çıkardı. Max ancak o zaman her şeyin bittiğini hissetti. Bir rahatlama duygusuyla omuzlarını düşürdü, ama rahatlaması için çok erkendi.

Bir palyaçonun gülünç çalışmasını izliyormuş gibi, sessizce durumu gözlemleyen Riftan, yavaşça yanına yaklaştı. Max'in vücudu, Riftan bir eliyle onun kolunu tutup başını Kral Ruben'e çevirdiğinde kaskatı kesildi.

"Bu toplantının sonu gibi görünüyor, bu yüzden biz de ayrılalım."

"İstediğini yap." Kral alaycı bir şekilde cevap verdi, sanki bitkinmiş gibi sandalyenin üzerine iyice eğildi. "Croix'i öldürmeye çalıştığın için o kadar mutlu değilim. Bu benim ömrümü beş yıl kısalttı. Bir süre yüzünü görmek istemiyorum."

''Kralın iyiliği için önümüzdeki birkaç yıl içinde başkentin yakınında hiçbir şey yapmayacağım.''

"Tıpkı kibirli bir velet gibisin." Kral çarpık bir gülümsemeyle başını salladı. "Seni kaybetmeden bunun sona ermesine sevindim. Bu dramatik dönüş kesinlikle Maximilian sayesinde oldu.''

Max ne yapacağını bilemedi ama çabucak kralın önünde eğildi. Kral Ruben, bu jest zaten bir normmuş gibi kuru bir şekilde elini salladı. Riftan daha fazla vakit kaybetmeden hemen onunla toplantı odasından ayrıldı. Alışılmadık bir atmosfer hisseden Agnes, onu dikkatle takip etti. Uzun bir süre derin bir sessizlik içinde yürüdüler, sonra Riftan boş bir odaya girdi ve sonunda ağzını açtı.

''… Bu fikri kafana kim soktu?''

Ç/N: Dük, düüüükk.. neyse Riftan'ın tepkisi sizce ne olur.. Ha bu arada dün bahsettiğim ost'u çevirdim. Buradan dinleyebilirsiniz 🙈 https://youtu.be/9fXwz-1rw3s Bu arada Gabel'in Bakış Açısını da yayınlaıdm Riftan's POV kısmında bulabilirsiniz eğer, bir şekilde gözden kaçırmışsanız diye söyleyeyim dedim 👀

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm

 Under The Oak Tree - 253. Bölüm

Max kurumuş dudaklarını yaladı, bir köşeye itilmiş gibi hissetti. Riftan'ın yanından ayrılma düşüncesi midesini burktu. Tereddüt edip kolayca cevap veremeyince, derin düşüncelere dalmış olan Ruth konuşmaya başladı.

"Prenses'in niyetini anlıyorum. Ama bu çok ani bir öneri. Leydi bir Dünya Kulesi büyücüsü olursa, önümüzdeki üç veya dört yıl boyunca Nornui'de yaşamak zorunda kalacak. Şimdi böyle bir karar vermenin zamanı değil. Lütfen ona düşünmesi için zaman tanıyın."

''Mümkün olsaydı, ben de zamana sahip olmak isterdim. Ancak Croix Dükü'nün ne zaman dükalığa döneceğini bilmiyoruz. Adam, babamın zorlamasını yenemediği için bu yere gelmek zorunda kaldı. En azından müzakere bittikten sonra ayrılmayı düşünüyor olmalı.''

Prenses sabırsız bir tavırla onu ikna etmeye çalıştı. Max ne yapacağını bilemedi ve gözlerini indirdi. Riftan için her şeyi yapacağını söyledi ama yine de ne yapmak istediği konusunda bir cevap veremedi. Tereddüt etmeye devam ederken, Ruth öfkeyle prensese baktı.

"En azından üç dört gün bekleyemez mi?! Cevap şimdi verilmeye zorlanmamalı. Yalnızca Sör Calypse'in değil, karısının da geleceği tehlikede."

Kaşları hoşnutsuzlukla çatılmış olan prenses, uzun bir iç çekişle tiksintiyle başını salladı. "Anladım. Görüşmeler devam ederken bu çözümü düşünün.''

Prenses, Simon'la birlikte oturduğu yerden kalktı. Max, prenses odadan çıkana kadar tek kelime edemedi. Tahta bir bacağın üzerinde dengede durduğunu hissetti. Onun korkuyla solan yüzüne bakan Uslin, aniden ağzını açtı.

"Bu seçeneği reddedebilirsin." Max şaşırdı ve gözleri büyüdü, ama Uslin ciddi bir şekilde devam etti. ''Komutan muhtemelen buna karşı çıkacaktır. Gerçeği söylemek gerekirse... o zaten Whedon'dan ayrılmaya hazırlanıyor."

''Yani... sü-sürgüne gitmeyi mi düşünüyor?'' Şaşkınlıkla sordu.

Uslin yavaşça başını salladı. ''Başından beri komutanın yargılanmaya niyeti yoktu. Bu arabuluculuk görüşmeleri başarısız olursa, leydiyi alıp hemen Livadon'a gitmeyi planlıyor."

"Ama o za-zaman... Anatol ve Re-Remdragon Şövalyeleri..."

''Üyelerin çoğu komutanı takip etmeyi planlıyor. Aslında herkes sürgünde onun peşinden gitmek ister ama bazı durumlardan dolayı Whedon'da kalmak zorunda kalacaklar da vardır. Belki şövalyeler bölünebilir.''

Max içini çekti ve Ruth, Elliot ve sessizce kapıyı koruyan şövalyelerin yüzlerine endişeyle baktı. Sanki bu herkesin bildiği bir gerçekmiş gibi sakin bir yüzleri vardı: Riftan'ın onlarla önceden konuştuğu açıktı. Max bunun şokuna dayanamadı ve koltuğa çöktü.

Uslin aceleyle ekledi. "Leydiye yük olmaya çalışmıyorum. Arabuluculuk görüşmelerinin nasıl sonuçlanacağı henüz bilinmiyor. Olabilecek en kötü şeyi varsaydık ve her ihtimale karşı tartıştık.''

"Bu arabuluculuk başarısız olursa... Riftan... Anatol'u ve Remdragon Şövalyeleri'ni... her şeyini kaybedecek."

Belli belirsiz mırıldandığında, adam ne söyleyeceğini bilmiyormuş gibi ağzını kapattı. Etrafı ağır bir atmosfer sarmıştı. O anda Ruth, iki eliyle Max'in omuzlarını kavrayarak ciddi bir şekilde konuştu.

"Leydim, şimdi bunu düşünmek faydasız olur... önce gidip biraz dinlensen iyi olur. Sadece dürtüyle karar verilecek bir şey değil bu. Dünya Kulesi'ne girmek, tüm hayatın boyunca bir büyücü olarak yaşamak demektir. Buna hazır olsan da olmasan da, herhangi bir karar vermeden önce dikkatlice ve net bir şekilde düşünmelisin.''

Max puslu bir bakışla onun yüzüne baktı, sonra başını salladı. Uslin çabucak ona destek oldu ve onu bekleme odasından çıkardı. Max onu takip etti ve karmaşık zihnini boşaltmaya çalışarak karanlık koridorda yürüdü. Ozandan duyduğu hikayeler kafasında oyalandı. Kadim büyücüler kafir avcılardan kaçmak için denizin ortasına bir ada inşa etmiş, ortasında kocaman bir kule varmış... Efsanenin hikayesi aklına geldiğinde, içini alışılmadık bir korku kaplamıştı. Odasına döndüğünde bir an bile uyuyamadı ve bütün gece dönüp durdu.

***

Güneş ufuktan yükselene kadar Riftan odaya dönmedi. Max uyuyormuş gibi yaparak sırtını döndü ve gözlerini sımsıkı kapadı. Riftan'ın kıyafetlerini çıkarıyormuş gibi seslerini duydu, ardından ağır bedeni yanındaki yere yığıldı. Max titrek bir nefes verdi. Riftan'ın kalın kolları beline sıkıca sarıldı. Riftan'ın vücudundan sırtına yayıldığını hissettiği sıcaklık gözlerinin sulanmasına neden oldu. Karanlıkta gözlerini kırpıştırdı. Riftan onunla evlendiği için her şeyini kaybedebileceği bir duruma sürüklendi. Ona bu eziyeti yaşatan babası olmasına rağmen, ona kırgın değil miydi? Seferden döndüğünde ondan boşanmış ve prensesle evlenmiş olsaydı… asla bu durumda olmazdı.

'Ben tam bir aptalım. Neye değerim ki ben…?' Kalbi parçalanıyormuş gibi hissetti ve gözlerini sıkıca kapadı. 'Dünya Kulesi'ne gidersem sonraki yıllar onun kollarında uyuyamam. Sadece birkaç ay ondan uzak olmak çok zor oldu, dört yıl dayanabilecek miyim?'

"Hiçbir şey için endişelenme. Her şey güzel olacak."

Aniden, Riftan'ın derin sesi kulağında yankılandı. Onun uyuyamadığını anlamış gibiydi, Max'in vücudunu çevirdi, göğsüne sıkıca sarıldı ve yanaklarını başının üstüne bastırdı. Max onun kollarına daha da gömüldü, onunla kaçmak ve böyle kollarında kalmak istedi.

'Onun planladığı gibi yapamaz mıyım? Unvanını, Anatol'u, şövalyeleri ve diğer her şeyi bırakalım. Sadece ikimiz tüm bunlardan çok uzağa gidelim.'

Boğazını acıyla tırmalayan çaresiz bir çığlık attı. Böyle bir ayartmaya teslim olursa kendini affetmezdi. Anne babasından ayrı kalmaktan korkan bir çocuk gibi ona her zaman sarılamazdı, onları bu duruma getiren kendi hatası ve zayıflığıydı. Bu, Max'in ona güvenmemesinin, sürekli şüpheci ve güvensiz olmasının, sorunun o kadar derinlerine inmelerinin bir sonucuydu. Eğer şimdi hiçbir şey yapmazsa ve hiçbir şey bilmiyormuş gibi gözlerini kapatırsa, sonsuza dek kendini hor görür ve suçlardı.

Ertesi sabah Max, Riftan toplantı odasına gitmeden hemen önce, şövalyeler eşliğinde prensesin kaldığı ek binaya gitti. Ruth biraz daha düşünmesi konusunda ısrar etti ama o anda harekete geçmezse kararlılığının yıkılacağından korkuyordu. Max gözlerini sıkıca kapattı ve prensesin kapısını çaldı. Agnes, onun kapıda durduğunu görünce biraz şaşırmış görünüyordu.

"Kararını çoktan verdin mi?"

Prenses onu odaya götürdü ve dikkatlice sordu. Max kadife kaplı bir sandalyeye otururken başını salladı.

"Prensesin önerisini... kabul edeceğim. Dü-dünya Kulesi'nin büyücüsü olacağım."

Agnes'in solgun yüzünde Max'in beklediğinin aksine biraz karmaşık bir ifade vardı. "Dün seni bu kadar zorladıktan sonra bunu söylemenin gülünç olduğunu biliyorum ama... gerçekten emin misin? Dünya Kulesi'ne girdikten sonra eğitimini tamamlamadan adadan ayrılamazsın. Dış dünyayla iletişim de önemli kısıtlamalara tabidir.''

Max yavaşça başını salladı. Prenses, kararlılığını değerlendirmek istercesine gözlerini kıstı ve çaresiz bir gülümsemeyle Max'e baktı.

''Maximilian'ın başka seçeneği olmadığını biliyorum. Kulağa ikiyüzlü gelebilir ama senin için de faydalı olacağını düşündüğüm için bu öneriyi yaptım.''

"Bunu bana fa-faydası... olduğu için mi önerdin?"

Şaşkın bir yüzle prensese baktı. Dört yıl boyunca kocasından ayrılmak zorunda kalacaktı. Bunun ona nasıl bir faydası olacaktı?

Max ona kızgın gözlerle baktığında prenses acı acı gülümsedi. ''Maximillian yeteneklisin. Bir kriz sırasında gösterdiğin sağduyulu muhakeme ve hızlı karar verme… bu kalite iyi eğitimli büyücüler arasında bile nadirdir. Düzgün çalışırsan, birkaç yıl içinde kesinlikle harika bir büyücü olacaksın. Sırf evli olduğun için bu fırsatı kaçırmanın bir israf olduğunu düşündüm.''

"Bu-bunu söylemek zorunda değilsin. Ben… zaten ayrılmaya karar verdim.''

"Seni boş yere övmüyorum, ciddiyim." Prenses rahatsız olmuş gibi kaşlarını çattı. "Dünya Kulesi'ne girmek bir büyücü için en onurlu olaydır. Maximillian'ın bunu hak ettiğini düşünmeseydim böyle bir teklifte bulunmazdım."

Çenesini kibirli bir şekilde kaldırırken, Max'in şok olmuş gözlerine baktı ve usulca ekledi. "İkiniz arasındaki ilişkinin ne kadar derinden tutkulu olduğunu biliyorum. Kocandan ayrı kalman yürek parçalayıcı olacak, ancak bunu yapmak kendi ayakların üzerinde durma şansın senin. Oraya yalnızca Riftan'ın hatırı için gitmeni istemiyorum."

Max'in gözleri aceleci sözler karşısında kaskatı kesildi. Prenses onun garip tepkisine karşılık olarak içini çekti. ''Sen de şimdi fark ediyor olmalısın… kadınlara nasıl davranıldığına. Ben de bir istisna olmazdım. Eğer büyücü olmasaydım, şimdiye kadar Whedon'un birliğini güçlendirmek için bir prensle evlenmiş olurdum."

Agnes'in mücevher mavisi gözlerinin üzerinde alaycı bir enerji yükseldi. ''Ancak, bir Dünya Kule Büyücüsü olursan, iradene karşı hiçbir şey yapman gerekmeyecek. Kimse seni zorlayamaz, Croix Dükü veya Riftan bile. Kendini koruma gücüne sahip olacaksın.''

Güçlü sesi kalbinde yüksek sesle çınladı. Olacaklar için bu kadar yürek parçalayıcı bir acı hissetmeseydi, heyecanlanırdı. Prenses gibi yetenekli ve kendine güvenen bir büyücü olmayı kaç kez arzulamıştı? Ancak, buna neşeyle karşılayamayacak kadar perişandı. Kafası sanki bir topuzla vurulmuş gibi boştu. Sanki bir şey onu ikiye bölüyormuş gibi hissetti.

Max başını hafifçe salladı. "Şu anda... kafam duruşmayı du-durdurma düşünceleriyle fazlasıyla meşgul. Başka bir şey düşünecek gücüm yok..."

"Tabii böyle bir durumda." Prenses uysalca başını salladı. "Şimdilik, Croix Dükü'nü yenmeye odaklanmalıyız. Ardından, sonraki adımları düşünmek için zamanınız olacak.''

Biraz daha ayrıntı belirttiler ve koltuklarından kalktılar. Toplantı odasına gitmek için kapıdan çıkarken, Uslin ve Elliot kapının yanında endişeyle ona bakıyorlardı. Max onlara kararlı bir şekilde gülümsedi ve prensesle birlikte ana binaya yöneldi. Üçüncü arabuluculuk toplantısı dün olduğu gibi aynı yerde yapılacaktı. Hepsi bir an için içerideki durumu ölçmek için büyük kemerli kapının önünde durdular. Dük'ün keskin, yüksek sesi kapıdan duyulabiliyordu.

"Majesteleri bu kadar korkunç bir olayın geçmesine izin verirse, soyluların hepsi aynı anda ona karşı ön yargıda bulunacaklar! Majesteleri, mütevazı bir kasabanın basit bir şövalyesi uğruna kendisine biat eden vasallara sırt çevirmek mi istiyor?''

Bu alçakça bir tehditti. Max'in yüzü, kocasına yönelik aşağılayıcı sözlere öfkeyle doldu. Prenses tüm sabrını toplamak istercesine tavana baktı, sonra asaletle kendini duyurdu ve kapıda görevli görevliye yaklaştı.

"Majesteleri için acil bir raporum var. Konferans odasına girmemiz için izin isteyin.''

"Biraz bekleyin lütfen."

Genç görevli dikkatlice kapıyı açtı ve içeri girdi. Bir süre sonra kapıyı sonuna kadar açmak için geri geldi ve onları içeri davet etmek için kenara çekildi. Max, prenses ve Simon'la birlikte konferans odasına dikkatlice girdi. Masanın önünde sinirli bir şekilde oturan Riftan ona baktı ve gözleri büyüdü. Prensese yakındı, onun sorgulayıcı bakışlarından kaçınıyordu. Prenses Agnes yavaşça kralın önünde yürüdü ve saray görgü kurallarına uygun olarak kibarca eğildi.

"Toplantıyı böldüğüm için özür dilerim, Majesteleri."

"Önemli değil. Zaten aynı kelimeleri tekrar tekrar duymaktan sıkıldım.'' Kral Ruben'in somurtkan sözleri Croix Dükü'nün yüzünü çarpıttı. Kral doğal olarak esnedi ve yavaşça konuştu. "Bildirilecek ne var? Sakın ortalığı karıştırma ve duymama izin ver."

"Majestelerinin bu konuda henüz bilmediği bir şey var. Kendi başıma bir karar vermekte tereddüt ettim, Leydi Calypse durmamamıza karar verdi, biz de böyle bir aceleyle Majestelerine açıklamaya geldik.''

Bir an duraksadı ve dönüşümlü olarak Riftan ve Croix Dükü'nün katı yüzlerine baktı. Kral Ruben kalın bir kaşını kaldırdı ve eliyle çenesine dokundu.

"Aptallık etmeyi bırak ve bana bütün hikayeyi anlat dedim. Uzun konuşmaları sevmem."

Prenses duruşunu düzeltti ve Croix Dükü'ne buz gibi bir bakış fırlattı. "O zaman doğrudan konuya gireceğim, Majesteleri. Croix Dükü, eylemlerinin hafif bir bedensel ceza olduğunu iddia etti, ancak Lady Calypse için durum farklıydı. Dük bu konuyu mahkemeye taşımaya karar verirse, Leydi Calypse onu Dünya Kulesi'nin büyücülerinin önünde kötü muameleyle suçlayacak."

Prensesin sesi tüm odada yüksek sesle yankılandı. Dük'ün ifadesi öfkeden mosmordu ve oturduğu yerden kalkıp çığlık attı. "Saçmalık! Dünya Kulesi'nin tüm bunlarla ne ilgisi var!''

"Bununla çok ilgisi var! Dünya Kulesi büyücülerini korumak Nornui'nin en büyük endişesidir. Dünya Kulesi'nin asıl amacı, büyücüleri avcılardan ve sapkınların takipçilerinden korumaktır."

Simon, prenses adına konuştu. Sonra hem Croix Dükü hem de Riftan, sanki bir buzağının konuşmasını dinliyormuş gibi şaşkın bir ifade takındılar. Onların tepkilerine aldırmadan büyücü kralla sakince konuşmaya devam etti.

''Maximillian Calypse, geçen bahar Nornui'nin bir üyesi olarak seçildi. O, Dünya Kulesi'nin bir büyücüsüdür ve ona uygulanan herhangi bir zulüm, bir büyücünün zulmünü teşkil eder. Koruma talep eder etmez, Dünya Kulesi bir soruşturma başlatacak ve gerçekler doğrulanır doğrulanmaz Dük bundan sorumlu tutulacak.''

"Bu saçmalıkları dinlemeye dayanamıyorum!" Dük büyük bir öfkeyle yumruklarını masaya vurdu ve Max'e ve prensese sanki onları öldürmek istiyormuş gibi baktı. "Büyücü mü diyorsun? Ha! Bu p*çin suçunu örtmek için çok saçma bir yalan söylüyorlar! Majestelerinin niyeti şüpheli!"

Ç/N: Böylelikle ingilizce güncele gelmiş bulunmaktayız arkadaşlar. Tam 1 ay önce çevirisine başlamıştım bu novelin ve böyle kısa bir sürede güncele gelebileceğimi ben bile tahmin edemiyordum. Hem çok zevkliydi ama arada da yorucu bir süreç olmadı değil benim için 🙈 Maraton koşmuş gibi hissediyorum 😅Bugünden sonra ingilizce güncel geldikçe yeni bölüm çevirebileceğim ben de malesef. Dediğim gibi genellikle 2 günde bir yeni bölüm geliyor. Ve bize göre akşamları geliyor bu bölümler. O yüzden siz en az 2 günde bir akşamları blogumu kontrol ederseniz rahatlıkla takip edebilirsiniz. Ben ingilizcesi gelir gelmez hemen çevirip paylaşacağım. Gerçekten şimdiye kadar okuyan, yorum yazan herkese çok teşekkürlerimi sunuyorum.. Ha bu arada novel için ost çıktı dün. Onu da türkçe altyazıyla sizinle youtube'ta paylaşırım güzel bir şarkı 💕 Bu noktaya kadar bana bildirmek veya sormak istediğiniz herhangi bir şey varsa burada yorum olarak yahut twitter'dan yazabilirsiniz bana. .. <3

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm