Riftan's POV - Under The Oak Tree 

15. Bölüm 

Yanındaki odada yankılanan yüksek bir inilti duyuldu, bir ilişki cereyan etmekteydi ve açık pencereden onun kokusu yayılıyordu. Riftan bir mum yaktı ve pencereyi kapattı. Onu baştan çıkaran kadının sesi, sanki onunla alay ediyormuş gibi kulaklarında çınladı.

"Seni memnun edebilirim."

Midesinde bir sümüklü böcek gibi gezinen garip bir tiksinti hissettiğinde Riftan kaşlarını çattı. Büyüyüp ergenlik çağına girerken, ara sıra vücudunun bir şeylerin özlemini çekiyormuş gibi ısındığını hissetti. Karnının alt kısmı, yatağında tek başına yattığında sebepsiz yere kaşınıyor ve sabahları kasıklarının şişmesi rahatsızlığını yaşıyordu. Bununla birlikte, kadınlar ona baştan çıkarıcı bir şekilde baktıklarında ve hatta ona hafifçe dokunduklarında kanı dondu.

Riftan yatağa oturdu ve alnına masaj yaptı. Sürekli kadınlar tarafından kovalanmaktan bıkmıştı ve karşı cinse olan ilgisini yitirmişti, ancak kayıtsızlığının asıl nedeni annesinin cesedini sırtında taşıdığı anılarıydı. Bu his kemiklerine kazınmıştı, silemeyeceği bir şeydi.

Annesinin gevşek ön kolları ve soğuk göğsü sırtına bastırdı ve ensesine yapışan seyrek siyah saçları ürkütücü, garip bir his uyandırdı… Küfürler mırıldandı ve sırtüstü yattı. Belki de ömrü boyunca bir kadının yanına asla yatamayacaktı. O günden beri, başka biriyle herhangi bir teması asla hoş bir şekilde kabul etmedi.

Kadınlara hiç ilgi duymamıştı ve çocukluğunu, insanların ona birkaç parça para için gelişigüzel ihanet ettiği bir dünyada yaşayarak geçirdiğinden, kendisine yaklaşılmasını tümüyle zorlaştıracak bir cephe kurdu kendine.

Riftan yanan mumu kasvetli gözlerle izledi. Mağaradayken gördüğü görüntü aniden zihninde canlandı. Böyle birine değer vermenin onun için imkansız olduğunu anlayınca, göğsüne ani bir soğukluk çöktü.

***

Seferler beklenenden uzun sürdü. Son yıllarda sayıları giderek artan goblinler inlerinden durmadan sürünerek çıktılar ve işleri daha da kötüleştirmek için ogreler kış uykusundan uyanıp köyleri yağmalamak için birbiri ardına büyük çaplı savaşlar yaptılar. Livadon'un kuzey bölgesinin lordları daha fazla paralı asker toplamak zorunda kaldıklarından, sonunda Riftan, Ruth ile istenmeyen bir şekilde yeniden bir araya geldi.

''…Benim de seçeneğim yoktu. Kara Boynuz Paralı Askerleri'nin her üyesi bu sefere katılmak zorunda kaldı!''

Riftan'ın ona verdiği delici bakışı fark eden büyücü, durumu haksız bularak çığlık attı. Riftan dilini şaklattı ve ona sırtını döndü.

"Yanıma takılma."

"Fazla olmuyor musun? Ben olmasaydım, Sör Calypse öl...!''

Kendini kaptırırken çığlık atan Ruth dilini ısırdı, kendi sözleriyle irkildi ve etrafına bakındı.

Büyücü Kulesi, bu aptala dış dünyadan saklanması gereken bir büyüyü öğrettiği için tamamen delirmiş olmalı. Riftan gözleriyle ona hançerler vurdu.

"Sözlerine dikkat etsen iyi olur, yoksa ağzını dikerim."

Riftan sözleri ağzından çıkarmadan, "Kilisenin jürisine sürüklenmek istemiyorsan," diye ekledi. Sihirbaz ne dediğini anlayarak gergin bir şekilde dudaklarını yaladı. Büyücüyü terk etti ve cepheye gitti.

O gün, karanlık mağaraları aramaları, yollarını bulduklarında kayaların arasına girmeleri emredildi. Mağara, dışkı kokusu ve çürüyen hayvan leşlerinin kokusuyla kokan bir goblin iniydi. Yarım gün boyunca pis mağarada dolaştıktan sonra, Riftan mide bulantısını bastırmak için acı çekti. Orada rehin alınmış bir kadın olmadığını doğrulayarak, ateşe verdi. Kuytu ve çatlaklarında saklanabilecek goblin yavrularını ortadan kaldırmak için inin yok edilmesi gerekiyordu.

"S*keyim bu işi, bir devle savaşmayı tercih ederim. Böyle iğrenç bir mağarada arama yapma…''

Samon homurdandı, kıyafetlerini kokladı ve sanki koku onu rahatsız ediyormuş gibi burnunu buruşturdu. Riftan alevleri yakmamak için mağaranın ağzına kuru dallar attı ve ekşi bir tonda konuştu.

''Paraya değmedikleri için bu kadar cahil canavarlarla savaşmayı sevmediğini söylemedin mi?''

"Goblin b*ku araştırmaktan daha iyidir. Devlerle savaşmak daha onurlu bir iştir.''

"Ama devler ortaya çıktığında, en çok gevezelik eden kişi, dövüşten en uzağa düşer."

Riftan, Samon'u basit sözleriyle alçalttı, sonra odun toplamaya ve kesmeye odaklandı. Onlar fark etmeden önce, goblinlerin kalıntılarını yakmayı neredeyse bitirdiklerinde gökyüzü kararmıştı. Paralı askerler, yanlarında yanan canavar cesedine rağmen yemeklerini bitirdiler, midelerinde kalan tiksintiyi görmezden geldiler ve eşyalarını topladılar.

Yaklaşık iki ay boyunca yuvalarını söndürdükten sonra goblinlerin görülme sıklığı önemli ölçüde azaldı ve sonunda çabaları meyve vermeye başladı. Bu hızda devam etselerdi, takip eden hafta içinde tahakkümleri bitecekti.

Riftan uzun bir iç çekti ve sert sırtına masaj yaptı. Dışarıda geçirdiği günlerin ve gecelerin biriktiği yorgunluk üzerine çökmüştür. Onu yerden yastıklayan bir battaniyenin üzerinde uyumaktan bıkmıştı. Hepsinden önemlisi, umutsuzca bir banyo özlemi duyuyordu. Canavarların kanı ve pisliğiyle kaplanmış siyah tuniğine bakarken bir kez daha iç çekti. Bırak pis kıyafetlerini yıkamayı, içmek için su biriktirmek zorunda olduğu için on beş gün yüzünü yıkama lüksü bile yoktu. O kadar acı çekti ki, hanların karışık, eski püskü odalarını bile özledi.

"Hey! Bir dakika bekle!"

Dağdan inerken Riftan sert omuzlarını ovuştururken arkasında yüksek bir ses duydu. Başını çevirdi ve kuzeydoğu bölgesini aramak için ayrılan diğer iki paralı askerin onlara doğru koştuğunu gördü.

"Neler oluyor?"

Samon şaşkın bir ifadeyle sordu. Paralı askerler nefes nefese açıkladı.

"Başka bir goblin inini bulduk! Şu anda yardıma ihtiyacımız var.''

Herkesin ağzından küfürler savruldu. Haber, nihayet dinlenebileceklerini düşündükleri anda geldiği için açıkça istenmemişti. Grup tekrar dağa tırmanırken homurdandı. Yaklaşık yirmi dakikalık bir yürüyüşün ardından, giriş olarak büyük bir çatlağı olan dik bir kaya duvar göründü. İki paralı asker onu göstererek olanları anlattı.

"Diğer herkes orada mahsur kaldı. Goblinler tarafından orada kapana kısıldıklarından ve dışarı çıkmanın hiçbir yolu olmadığından şüpheleniyoruz. Kurtulabilen sadece biz olduk.''

"Kaç canavar var?"

"Tam olarak kaç tane olduğundan emin değiliz ama en az elli tane olduğunu tahmin ediyoruz."

Riftan bir meşale yaptı ve mağarayı araştırmak için yaktı. Oldukça geniş ve derindi. Karanlıkta bir an için kontrol etti ve sonra girişi korumak için altı adam bıraktı, geri kalanları mağaraya götürdü. Yol uzun, dik ve bir labirent gibi karmaşıktı. O ve diğer dört paralı asker, birdenbire goblinlerin öfkeli çığlıklarını duyduklarında mağarayı keşfettiler.

Riftan hiç tereddüt etmeden sese koştu ve büyücüyü düzinelerce goblinle çevrili sekiz paralı askerle birlikte gördü. Riftan hemen kılıcını çekti.

"Sör Calypse!"

Ruth onu fark etti ve korku ve rahatlama karışımı bir sesle haykırdı. Bir goblin dalgası, sanki onun çağrısı bir sinyalmiş gibi aniden saldırmak için harekete geçti. Çatışma bir savaştan çok kaostu. Goblin saldırıları her yerden geliyordu, kendilerini savuruyor ve küçük toplar gibi etrafta zıplıyor, erkeklerin saçlarını çekiyor, yüzlerini kaşıyor ve dişli baltalarını ve paslı tırpanlarını beceriksizce rastgele yönlerde sallıyordu. Riftan hırladı ve bacağına yapışan goblini acımasızca kesti.

Goblinler karanlığa alışkındı, böylece hareketleri açıkça görebilir ve onlardan kaçınabilirlerdi. Küçük fiziği dar alanda büyük bir avantaj sağladı. Riftan durmadan kılıcını savurdu ve paralı askerlere talimat verdi.

"Bir yol açacağım, o yüzden acele edin ve önce mağaradan çıkın!"

Paralı askerler, onun talimatıyla çabucak bir kaçış sağladılar. Goblinler Riftan'ı kuşattı ve paralı askerler mağaranın girişine kaçma fırsatını kaçırmadılar.

Riftan kılıcını goblinlere doğru savurdu ve kılıcını diğerlerinin peşinden koşmaya çalışan canavarların arasından kesti. Goblinler her yönden durmadan ortaya çıktı. Riftan küfürler mırıldandı.

Ne, elli mi? En azından yüzden fazla var.

"Bu bölgedeki av sayısının azalmasının nedeni bu."

Riftan dar girişten uzakta durmuş, önünden geçenlere zaman kazandırmak için kılıcını sallıyordu. Birden mağaranın tavanı çökmeye başladı.

"Sör Calypse!"

Büyücü, onu kurtarmak isteyerek ona koştu. Riftan budala adamı kaptı ve onu mağaranın duvarının oyuk boşluğuna itti ve kendini sıktı. Tavan durmadan sallanırken hemen yanına bir toprak yığını döküldü. Kollarındaki bezin kenarıyla yüzünü kapatarak gözlerine kir girmesini engelledi.

Uzun bir süre sonra, gürleme kesildi. Riftan duvara el yordamıyla baktı. Bir toprak yığınının altına gömülmekten kıl payı kurtuldu ama sıkışık bir alanda sıkışıp kaldı.

"Lanet olsun... yol tıkanmış."

"Bu-burada sıkışıp kaldığımızı mı söylüyorsun?" Büyücü kaskatı kesildi ve kuru bir şekilde yutkundu.

Harika, bu, bu adama takılıp kaldığım anlamına geliyor. Riftan homurdandı ve mağaranın duvarını yumrukladı. Kafasına toprak ve taş düştü.

"Sanırım kayaları kaldırmaya zorlarsak tavan çökecek."

"O-o zaman ne yapmalıyız?"

"Bana sorma, kendi beynini de kullan." Riftan öfkeyle bağırdı. Sonra büyücü dudaklarını sıkıca büzdü.

Düşündüğüm gibi, bu adamdan faydalı bir şey çıkmasını beklememek daha iyi. İçini çekti ve dilini şaklatarak kayaları temizlemenin bir yolunu aradı. O anda, derin düşüncelere dalmış olan Ruth, parlak bir ses tonuyla seslendi.

"Tavana kayaları kaldırırken çökmemesi için bir kalkan koyarsam buradan çıkabiliriz."

Riftan ona şüpheyle baktı. "Bunu yapabileceğinden emin misin?"

"Tabii ki! Ben üst düzey bir büyücüyüm. Bu çocuk oyuncağı olacak!"

Riftan'ın şüpheleri, büyücünün kendinden emin ifadesiyle daha da büyüdü. Ancak başka bir yol kalmadığından, Riftan uysalca kenara çekildi.

"İyi. Bir dene."

"Bana yakın ol. Manayı korumam ve kalkanları olabildiğince küçültmem gerekiyor."

Riftan onun arkasında kaldı. Kısa süre sonra mavimsi bir ışık çevrelerini sardı, yavaş yavaş mağaranın onları hapseden duvarları parçalanmaya başladı. Ruth ona muzaffer bir bakış attı ve yolu açtı, bu yüzden Riftan ihtiyatla onu takip etti. İlerlemeleri beklediğinden daha yavaştı, belki de tüm mağara patikalara çökmüştü.

"Bizden önden gidenlerin güvenli bir şekilde çıkıp çıkmadığına dair hiçbir fikrim yok."

Bir anda, Ruth kasvetli bir sesle mırıldandı. Riftan hiç cevap vermedi. Sağır edici bir sessizlik içinde yavaş yavaş mağaradan çıktılar. Ancak Ruth bitkin düşer düşmez yere yığıldı.

"Bu olmaz. Daha fazla yapamam çünkü yorucu. Biraz dinlenmeye ihtiyacım olacak."

Riftan sadece başını salladı. Artık güneşin batması gerektiğini fark etti. Bütün gün dağları aradı ve sıkıntıda olmaları hiç yardımcı olmadı, yorulması mantıklıydı. Omzunda taşıdığı çantayı açtı ve içinden birkaç parça kurutulmuş et alıp Ruth'a uzattı.

"Al, ye ve gücünü geri kazan."

"Teşekkürler. Yiyecek kaynağım daha önce goblinler tarafından çalındı.''

Büyücü kuru eti almak için uzanırken kekeledi. Dar mağarada yüz yüze oturdular, kuru et ve birkaç yudum su paylaştılar ve Riftan kendilerini yer köstebekleri gibi hissetti. Duvara yaslandı ve kendini rahat hissetmek için konumlandırdı. Sessiz kalan Ruth konuşmak için ağzını açtı.

"Bir an için gözlerini kapat. Son günlerde iyi dinlenmedin. Samon'dan duydum, 10 günden fazla süredir nöbette misin?"

"Ara sıra gözlerimi kapattım."

''Günde sadece üç saat mi uyuyordun?''

Riftan ona bir cevap vermedi. Ruth'tan sesli bir şekilde bir iç çekiş duyuldu.

''Düşmanlar burada bize saldıramayacaklar. O yüzden bir süreliğine de olsa uyu. Bir şey olursa seni uyandırırım."

"Beni merak etme sen uyu."

"Sör Calypse, daha on altı yaşındasın. Zaman zaman yetişkinlere de güvenmeyi deneyebilirsiniz.''

Riftan boş gözlerle gözlerini kırptı, Ruth'tan az önce duyduklarına inanamadı. Bu aptal bana çocukmuşum gibi mi davrandı?

"Bahsettiğin yetişkin kim?"

"Sana söyledim, elf bir ataya sahip bir klandan geldim. Zayıf, masum, küçük bir çocuk gibi görünebilirim ama sandığından biraz daha büyüğüm.''

Riftan tek kaşını kaldırdı. ''Seksen yaşında mısın?''

"Nasıl bu kadar kaba bir şey söyleyebilirsin!"

Büyücü ayağa fırladı ve kafasını sıkışık mağaranın tavanına çarptı. Riftan dilini şaklattı ve Ruth inleyerek ve acı çekerken şiddetle konuştu.

"Sör Calypse'den biraz daha büyüğüm ama o kadar yaşlı değilim! Hala genç ve tazeyim!''

Bu, Riftan'ı bu kadar hararetli bir şekilde aşırı tepki verdiğinde daha da şüphelendirdi. Ancak büyücünün kaç yaşında olduğu umurunda olmadığı için daha fazla soru sormadı.

"Gürültü etmeyi bırak ve uyu. Dinlendikten sonra tekrar kayaları kazman gerekecek.''

"Sana söylediğimde dinlenemez misin?" Ruth derin bir nefes aldı, onun kararlı tavrına sinirlendi. ''Gerçekten, vücudun çelikten yapılmış değil. Bazen başkalarının söylediklerini de dinlemen gerekir.''

Riftan kaşlarını çattı. Bunun ne Ruth'un işi olduğu konusunda tartışıp bağırmak üzereydi ama yorgunluğun tüm vücuduna ağır bir yük bindiğini hissetti. Mağaranın karanlık duvarlarına baktı ve neredeyse belli belirsiz mırıldandı.

''Ne kadar mananız kaldı?''

"Hala çok şeyim var. Sadece fiziksel olarak yorgunum. Bir şey olursa, yine de büyüyle halledebilirim, o yüzden endişelenme ve uyu."

Ağzından soluk bir nefes çıktı. Bu ona böyle güvenilmez sözler söylediği ilk seferi değildi, ama yine de adam hayatını hiç kurtarmış da sayılmazdı. Zaten orada bitebileceğini düşünmek üzücü olurdu. Sonunda yorgunluktan omuzları düşen Riftan ağzını açtı ve sessizce konuştu.

''…bana daha önce yaptığın büyü.''

Büyücü gözle görülür bir şekilde irkildi. "Tabu büyüsü mü?"

"Hayır, o değil... o zamanlar bana yanılsamalar veren büyü." Riftan tereddütle konuşmadan önce eldivenlerini çıkardı ve dudağının kenarını okşadı. "Tekrar yapabilir misin?"

Ç/N: Ruth'un bazen aşırı şapşal ve yapışkan olsa da yine de Riftan'a çaktırmadan abilik etmesi :') Riftan daha çocuk ve ona çocuk gibi davranan biri olması rahatlatıcı.. İyi ki Ruth'um var iyi kii 

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm