Under The Oak Tree - 121. Bölüm 

Aynadaki Kız (2)

Max aynanın önünde yavaşça dönüp kendine baktı.

Linda herhangi bir tepkiyi kaçırmak istemediğinden onu dikkatle izliyordu. Ona başka bir elbise verdi ve bir hizmetçi üstünü değiştirmesine yardım etti.

Max, kumaşın dokusunu hissederek hoş bir "oh" gönderdi. Hizmetçiler ne zaman aksesuar taksalar ya da uzun duvaklı yeni başlıklar taksalar ortalığı karıştırıyorlardı.

"Bence bu elbise size en çok yakışıyor. Bunun hakkında ne düşünüyorsunuz hanımefendi?" diye sordu Linda'ya altın kemerli inci beyazı bir elbise giydirdikten sonra.

Max aynaya baktı. Ağ şeklinde elmas kolyeler ve topaz yüzüklerle süslenmiş, altın işlemeli ayakkabılar giymiş uzun boylu bir kadın, zarif, parlak bir kıyafetin altında mütevazı bir şekilde duruyordu. Max'in gözleri, görünüşü karşısında heyecanla parladı. Kraliyet ailesinin diğer üyeleri gibi harika görünüyordu. Muhteşem görünüyordu.

"Be-ben en çok bunu beğendim."

"O zaman saçınızı yapmaya başlayacağım. Bence örmek daha iyi olur. Üzerine incili bir ağ koyalım mı?'' Rudis'e sordu.

''Hayır, her iki tarafta iki ince örgü örmek ve ardından iğnelerle süslemek çok daha iyi olurdu!''

Rudis, Linda'nın sözlerine göre saçlarını ustaca taradı, iki taraftan ördü ve ardından kulağın üst kısmına ceviz büyüklüğünde bir iğne ile bir iğne soktu. Uzun, hacimli buklelerinin sırtına dökülmesine izin verdi.

Max, beyaz elbisenin üzerinde kıvrılan kızıl saçlarına hayranlıkla baktı. Ne tür bir sihir yaptılar? Kıvırcık saçları çok şık ve çarpıcı görünüyordu.

"Hanımım, çok hoş görünüyorsunuz! ''

Hizmetçiler, onun süslendiğini görünce sevinçle ciyakladılar.

''Işık Perisi gibi! Eminim efendimiz gördüğünde şaşıracaktır, değil mi?'' biri belirtti.

"Mutlu olacağına eminim. Her zamankinden daha iyi görünüyorsunuz.'' bir tane daha eklendi.

Max, alışılmadık bir iltifatla saçlarının köklerine kadar kızardı. Kısık bir sesle utanarak mırıldandı.

"Te-te-teşekkür ederim."

"Sevmediğiniz ya da memnun olmadığınız bir şey var mı?" diye sordu Linda, biraz endişeli.

"Oh hayır! Oh, çok ra-rahat…Bu-bunu beğendim.''

Linda cevabına memnuniyetle başını salladı ve sonunda Max'in omzuna koyu şarap rengi kadife bir pelerin attı.

Max şu anda zarif görünümün tadını çıkarıyordu. Sevinerek, hizmetçilere kediye iyi bakmalarını söyledi ve sonra odadan çıktı.

Salon karanlık bir gecenin gölgeleriyle süslenmişti. Max, Rudis'in hemen arkasında, hizmetçilerin parlak bir şekilde aydınlattığı koridorda yürüdü. Riftan'ın salt dönüşü, sessiz kaleye hayat vermiş gibi görünüyordu.

Soğuk havada kızarmış yiyeceklerin ve tatlı likörün kokusu yayıldı ve merdivenlerin altında yüksek bir ses yumuşak bir şekilde yankılandı.

Max devam etti ve meşgul hizmetçilerin yanından merdivenlerden aşağı indi. Geniş salondan çıkıp yemek odasına girerken, uzun yemek masasında oturan şövalyeleri ve genç askerleri ve onlara hizmet eden hizmetçileri gördü.

Kapıda durup yemek, içmek ve konuşmakla meşgul olan şövalyelere baktı. Seyirciler arasında bir şamdan kör edici bir ışık yaydı ve masa o kadar bol yiyecekle doluydu ki, masanın bölüneceği düşünüyordu.

Aralarında, bütün bir domuzu en büyük tepsiye oyup dilimleri bir tabağa yerleştiren bir çocuk vardı. Aniden ona baktı ve elini kaldırdı. "Hanımım!"

Beyaz bir tunik içinde güzelce giyinmiş Yurixion, neşeli bir gülümsemeyle ona doğru koştu. Max garip bir şekilde gülüyordu. Dün onun önünde Riftan'la yaptıklarını hatırladığında, başını kaldıramadı. Çocuk umurunda değilmiş gibi rahatça sohbet etmeye devam etti.

"Görüşmeyeli nasılsınız? Bildiğiniz gibi, Sör Calypse ile hayatımın ilk iç savaşını yaşadım. Hayatımın en anlamlı 10 gününü saygıdeğer efendimin yanında geçirdim!''

Piknik için iyi bir yere gitmiş gibiydi, bir iblisin inine değil. Max ne diyeceğini bilemeden utandı.

"Gö-görüşmeyeli u-uzun zamandır o-oldu. Ya-yaralandın mı… İyi mi-misin?'' diye sordu.

"Hafif bir morluk dışında sorun yok." Yurixion beceriksizce gülümsedi, dizlerini işaret etti.

''Yamaçtan indiğimi söylemeye utanıyorum, ayağım bir ağacın köküne takıldı ve düştüm. Neyse ki bana verdiğiniz merhem o kadar iyiydi ki kimseyi rahatsız etmek zorunda kalmadım ama Sör Nirta beni alaya aldı."

"Lobar, sonra konuşuruz. Önce yerinizi alın." Max'i göremeyen bir şövalye omzunun üzerinden bağırdı.

Yurixion utanarak boynunu kaşıdı ve ona uzandı. "Size yardım edeyim. Tamam, lütfen, bu taraftan. Size tepsiye dizilmiş en lezzetli yemeği göstereceğim."

Max elini şövalyenin koluna koyarken, çocuk onu ustalıkla kalabalığın içinden çıkardı ve beklenmedik bir yumuşak hareketle bir sandalye çekti.

"Pelerininizi alayım."

Max pelerinin ipini tutarken bir an tereddüt etti. Kendini başkalarının önünde göstermek utanç vericiydi.

"Hanımım?"

Yurixion'un şaşkın bakışları karşısında gözlerini sıkıca kapattı, kalın pelerini çıkardı ve ona verdi.

Gürültülü ortam aniden sessizleşti. Max, onların alçak mırıltıları karşısında yalnızca utançla omuz silkebildi.

Ç/N: Wooww wooww woowww he he he 

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm