Under The Oak Tree - 247. Bölüm

Gözlerinin hüzünle bulutlandığını gören Riftan'ın kaşları derinden çatıldı. Yanağını avucunun içine aldı ve başparmağıyla hafifçe şişmiş gözlerini sildi. Max daha sonra onun elini aldı ve dudaklarına koydu.

"Ö-öyleyse... senin için ne yapabilirim?"

Yarı yastığa gömülü olan Riftan'ın yüzü aniden hasretle sertleşti. Gözleri bir şeye yalvarıyor gibiydi ve Max bunun ne olduğunu anlayamadı. Uzaklardan gelen bir ses kulaklarını gıdıkladı.

"Hiçbir şey... sadece yanımda kalmalısın."

Kalbi kırılırken Max'in gözlerinin kenarı aşağı sarktı: Kendisinden hiçbir şey istemeyen birine sahip olmanın acı verici olabileceğini ilk kez fark etti. Belki de onun kederli ifadesinden memnun olmayan Riftan kaşlarını çattı ve onu vücuduna doğru çekti. İkinci kez sevişmeleri, kalbindeki tüm endişeleri eritecek kadar yavaş ve yumuşak başladı. Ağzı uzun bir süre onun pembe göğüslerini okşadı, yeniden açılan yaprakları yüzünden gözleri puslu hale gelene ve kadın zevk içinde eriyinceye kadar şiddetle onun içinde hareket etti. Sonunda Max, Riftan'ın sıkı beline uzanarak uykuya daldı.

O kadar uzun süre uyudu ki bir noktada boğucu bir sıcaklık hissetti ve gözlerini yavaşça açtı. Ocakta o kadar çok yakacak odun vardı ki, alevi şafak sökene kadar yanık tuttu, kendi vücudunun yaydığı ve Riftan'ın vücudundan yayılan sıcaklık terlemesine neden oldu. Max yataktan kalktı, omuzlarına bir cüppe örttü ve pencerenin önüne yürüdü. Serin rüzgarın içeri girmesi için pencereyi biraz açtı. Aniden, karanlıkta parlayan bir şey gördü. Max sonra başını kaldırdı ve gri ve çivit rengi olan karanlık gökyüzünden düşen küçük beyaz kar tanelerini fark etti.

Max başını pencereden dışarı çıkardı ve küçük, yumuşak, buzlu kar tanesinin yüzüne düşmesine izin verdi. Terli vücudu gece melteminde çabucak soğudu. Ancak, tekrar yatağa dönmek istemiyordu. Rüzgarda dalgalanan karı eğlenerek izlerken, sırtına bir battaniyenin sarıldığını hissetti. Arkasını döndü ve Riftan onu arkadan kucakladı, başının arkasını öptü.

"Üşütebilirsin."

''... Ço-çok sıcak hissediyordum.''

Riftan'ın saçları dekadan bir şekilde darmadağınıktı ve gözleri alışılmadık şekilde durgundu. Onu bu kadar rahatlamış ve gevşemiş görünce, hoşnutsuz duyguları kar gibi eriyip gitti. Max yarı sersem olan Riftan'a baktı ve dudaklarında bir gülümsemenin oluşmasını engelleyemedi.

"Bak... şu-şuna. Yılın ilk karı yağıyor.''

Riftan rahat bir nefes aldı ve sıcak, nemli dudaklarını onun ensesine sürttü. ''Geçen yıl ilk karı birlikte izlemiştik. Güneş doğduğunda gölü tekrar ziyaret edelim mi?''

"Ge-gerçekten mi? Kaleden dışarı çıkabilir miyim?''

"Benimleyken dışarı çıkman sorun değil. İstersen seni kasabaya bile götürebilirim.''

Böyle bir teklifi basit bir şekilde yapması, Croix Dükü'nün yumurtadan çıkmakta olduğu plandan Max'in dikkatini başarıyla kopardı ve Max dönüp ona sıkıca sarıldı. İlk kar bir süre yağdı ve kısa sürede durdu. Gün aydınlıktı, ancak sıcaklık öyle düştü ki, beyaz don tüm ülkeyi kapladı. Max kış biraz erken geldiği için çok mutluydu, çünkü babasının planı şimdilik beklemek zorundaydı. Max, Riftan'ı bu konuda sorgulamayı bıraktı. Sözleri mantıklıydı da, sırf babasının ne yaptığını biliyor olması bir şeyler yapabileceği anlamına gelmiyordu: Bunun yalnızca yüreğinde huzursuzluk yaratacağı açıktı. Endişelerini bilinçli olarak ortadan kaldırdı ve Riftan'ın ona çokca sarıldığı anın tadını çıkarmaya karar verdi.

Söz verdiği gibi Riftan onu kış gölüne götürdü. Havanın çok soğuk olmadığı günlerde kasabayı görmek için kaleden ayrılırlardı. Max yeni dört katlı üst binayı gezdi ve taş binalarla dolu çarşıda gezindi. Meydanda güneyden gelen tüccarlar her türlü nadide eşyayı sattı ve soğuğa rağmen sokaklar insan kaynıyordu. Max her türlü şeye gönlünce baktı. Güney ipeğinden ve yılan derisinden kemerler, hayvan şeklinde oyulmuş fildişi parçaları, rengarenk desenli kürkler, her türlü baharat ve nadide otlar… Riftan ona ilgisini çeken her şeyi aldı ve onu en kısa zamanda limana götürmeye söz verdi. Max, bahar esintisiyle birlikte kıyı boyunca Riftan'la yürüme sahnesini aklında canlandırdı. Hayal gücü o kadar tatlıydı ki, Riftan'ın vahim bir şey olmayacağına dair sözlerine gerçekten inanmak istedi.

'Doğru, babam şimdi ne yapabilir ki?'

Croix Kalesi'nde Riftan tarafından saldırıya uğradığını açıkça ifşa ederse, yalnızca ailenin prestijine zarar verir ve kendini utandırırdı. Gururlu babasının, ona en ufak bir rezalete maruz kalmayı gerektirebilecekken misilleme yapmaya çalışması pek olası değildi. Anatol'u tecrit etme girişimi başarısız olursa, yakında teslim olacaktı, bu yüzden Max iyimser olmaya karar verdi ve beklendiği gibi bir barış zamanı akıp geçti. Anatol sıradağlarında dolaşan ve canavarları boyunduruk altına alan şövalyeler sayesinde, bölge içinde tek bir küçük kaza olmadı ve Croix Dükü'nün onlara karşı hücum etmek için ordular getirdiği gün de gelmedi.

Max, bir yuvaya hapsolmuş bir ayı gibi Riftan'la yaşamaya başladı. Bütün gün odalarında oyalandılar, yemek yediler, uyudular ve gece gündüz seviştiler. Böyle huzurlu günlerde tüm endişelerini giderdi. Ancak sessiz yaşamları uzun sürmedi. Bir sabah, Calypse Kalesi'ne bir haberci geldi ve Riftan ziyaretçileri doğrudan ofisine götürdü, ancak Max, habercinin yüzünü hemen tanıdı. Geçen bahar Calypse Kalesi'ni ziyaret eden Kont Robern'in bir şövalyesiydi.

'Adı... Aaron Levier gibi bir şeydi.'

Geçen yıl Kont Robern ile olan ittifakını hatırlayınca Max'in yüzündeki ışık karardı. Böyle bir zamanda kaleye birisini göndermesi için... canavarların yine tantana yaratıp yaratmadığını merak etti. Remdragon Şövalyeleri'nden destek istemesinin nedeni bu olmalıydı.

Max, Riftan'ın o kış şövalyelere liderlik etme görevine çıkma olasılığını düşünerek tırnaklarını yiyerek odanın içinde dolaştı: Kalbi küçülüyor ve kronik kaygısı yeniden başlıyor gibiydi. Sert olmak ve her şeye güçlü bir yürekle göğüs germek istiyordu ama nasıl yapacağını bilmiyordu. Max, endişeli elleriyle uzun, örgülü saçlarıyla oynayarak içini çekti. Belki de bir şövalyenin karısı olmak, sürekli kaygılarla yanan bir kalple bir ömür geçirmek anlamına geliyordu. Daha önce bilseydi, ondan fazla hoşlanmamak için çok uğraşırdı ama şimdi ona kayıtsız kalmayı hayal bile edemiyordu.

Max yatağa oturdu ve dizlerini kendine sardı. Hayat neden pırıltılı değildi? Dünya neden yumuşak yeşil çimenlerle kaplı bir cennet değildi? Başlarının üstündeki sonsuz acıyı görmek iğrençti. Böyle gereksiz düşünceler içinde boğulurken bir tıkırtı duydu. Max gülle gibi yataktan kalktı ve belki de Riftan'ın onu çağırması için birini gönderdiğini düşünerek, kim olduğunu bile sormadan kapıyı açtı. Ardından, tüm girişi kaplayacak kadar geniş ve hacimli bir sandık görüş alanını doldurdu. Max şaşırdı ve bir adım geri çekildi. Başını yukarı kaldırdığında, Hebaron'un ciddi anlamda sertleşmiş yüzü gözlerini zar zor yakaladı.

''Hangi a-amaç için geliyorsun…''

"Konuşmak istediğim bir şey var. Bana biraz zaman ayırabilir misiniz?''

Hebaron kulağının arkasını kaşıdı ve utangaç bir şekilde mırıldandı. Max tereddüt etmeden cüppesini giydi ve odadan çıktı. Hebaron öne geçti ve yürümeye başladı. Max onu Riftan'a götüreceğini düşünmüyordu, bu da tartışmak istediği konuyu merak etmesine neden oldu. Max adamın gergin sırtına endişeyle baktı. Hebaron omzunun üzerinden baktı ve sanki bakışlarını hissetmiş gibi ona güven verici bir şekilde gülümsedi.

"Aniden gelip sizi şaşırttıysam özür dilerim. Leydiyle görüşmem gereken acil bir mesele var… Sizinle revirde konuşmayı planlıyordum ama leydi bu aralar pek ziyarete gelmiyor.''

Max kızardı ve bahanesini mırıldandı. "Ru-ruth ve... Medrick... orada oldukları için bana orada ihtiyaç du-duyulmayacağını düşündüm..."

"Ah, leydiyi suçlamıyorum. Komutanın hastalığının bugünlerde daha da kötüleştiğini hepimiz biliyoruz.''

Max şok içinde soludu. "Ha-hastalığı mı?" Şok oldu ve üzüldü.

"Leydiye olan takıntısından bahsediyorum." Hebaron bir şaka yaparak kıkırdadı. ''Bugünlerde daha takıntılı görünüyor. Komutanın karısını tutsak gibi tutuyor olup olmadığından endişeleniyoruz.''

"Lütfen aa-bartmayın. Riftan sadece... be-benim için endişeleniyor."

"Sanmıyorum. Bence sözleriniz ne yaptığını anlatmak için çok hafif… Bunu sizi söylemenin doğru olup olmadığından emin değilim, ama komutan son zamanlarda alışılmadık bir şekilde davranıyor. Ne zaman leydiden saatlerce uzak kalsa, gözle görülür bir şekilde gergin oluyor ve bir an bile rahatlayamıyor. Antrenman sahasında yüzünü görmeyeli uzun zaman oldu."

Max'in yüzü Hebaron'un gözlerinden sızan endişeyle kaskatı kesildi. Calypse Kalesi'ne döndüklerinden beri Riftan'ın onunla çok zaman geçirdiğinin farkındaydı ama bunun ciddi bir soruna yol açacağını düşünmüyordu.

Hebaron kaşlarını çatarak ekledi. "Eğer leydiye bu şekilde yaklaştığımı öğrenirse, Tanrı bilir büyük ihtimalle beni öldürmeye çalışacaktır. Ama bu böyle kalamaz..."

''Tanrı aşkına neler olup bittiğini öğrenebilir miyim… lütfen bana a-ayrıntılı olarak açıkla.''

"Öncelikle dışarı çıkmalıyız. Tartışmak için sessiz bir yer bulmalıyız.''

Hebaron konuşmayı kesti ve aceleyle kale merdivenlerinden aşağı indi. Max sessizce onu takip etti. Hebaron mutfağın arka tarafındaki kapıdan avluya çıktı. Sonunda tenha bir yere vardıklarında, sıkıca kapatılmış olan ağzını açtı.

"Geçen gün muhbirin verdiği haberi duydunuz mu?"

Max'in gözleri kısıldı ve yüzünde acı bir ifadeyle başını salladı. "Ri-Riftan... bana hiçbir şey açıklamıyor."

"Yapmayacağını tahmin etmiştim."

Derin bir iç çekerek, dolambaçlı toprak yoldan çıkan taş tepeye ayakkabılarını tekmeledi. Sessizlik etrafını yeniden sarmıştı. Nedense böylesine uçarı bir şövalye olan Hebaron'un konuşurken yüzünde alışılmadık bir endişe ifadesi vardı.

"Croix Dükü bir duruşmaya hazırlanıyor. Doğulu soylulara ve saraydaki kraliyet hizmetlilerine onunla taraf olmaları için rüşvet vermiş gibi görünüyor. Hemen misilleme yapıyoruz ama böyle devam ederse sarayda resmi bir yargılama yapılacak'' dedi.

Başına buz gibi su dökülmüş gibi hissetti. Max çaresiz bir ifadeyle ona baktı. Aristokrasi yıkılana kadar saray mahkemesine çağrılmayacaktı. Hükümdarlıklarının başlangıcından itibaren, kraliyet ailesi tarafından çıkarılan yasalar pratikte etkisizdi. Kralın otoritesi ile lordun otoritesinin ince bir çatışma içinde olduğu mevcut durumda, lordun kraliyet ailesinde yargılanması talebi, onun otoritesini adeta küçük düşürüyordu. Max buna inanamadı, bu yüzden tekrar sordu.

"Ba-babamın... Riftan'ı şikayet ettiğini mi söylüyorsun?"

"Doğru. Şimdiyse herhangi bir rezaleti saklamaya niyeti yok gibi görünüyor.'' Hebaron dilini şaklattı ve içini çekti. "Umarım adil bir tazminatla biter ama o kararını vermiş gibi göründüğü için bu kadar kolay çözülmesi pek mümkün değil. Dük, komutanın unvanının elinden alınmasını talep edecek. Bütün soylular duruma baskı yaparsa, Kral Reuben'in bile başka seçeneği kalmayacak, sorunu görmezden gelemeyecektir."

''O za-zaman, ne yapabilirim…?''

Hebaron'un cübbesine umutsuzca tutunurken Max'in aklı bir anlığına kayboldu. Ona sert gözlerle baktı ve dikkatlice konuştu.

''Komutanın eylemlerini haklı çıkarmalısınız. Leydim... düke ne olduğuna tanıklık edebilir misiniz?"

Max'in yüzü kızardı. Kralın ve soyluların, dükün ona nasıl davrandığına dair her sefil ayrıntıyı itiraf etmek için toplandıkları bir odanın ortasında durmayı düşünmek bile sırtında soğuk terler oluşmasına neden oluyordu. Ancak Riftan'ı beladan kurtarmak için meydanın ortasında çıplak soyunmasını söyleseler bile yapardı.

Max dudağını ısırdı ve başını salladı. "E-elbette. Tabiki yapacağım."

Hebaron'un yüzünden bir rahatlama geçti. "Leydi için çok zor olduğunu biliyorum. Komutan, bunun karısının kulağına ulaştığı gün, bunu söyleyenin hayatını tehdit edeceğini söyledi.''

Yüzünü sertçe sildi ve uzun bir nefes verdi. "Ancak, onu ne kadar ikna etmeye çalışsam da dinlemedi, bu yüzden bir fırsat arıyordum, ama görünüşe göre bütün gün yanınızda kalmış ve sizi izliyormuş."

Max sanki saçma sapan bir şeymiş gibi kaşlarını çattı. ''Beni bu durumdan haberdar etmeden… bu-bunu çözmek için ne yapmayı planlıyor yahu?''

''Lord da karşı önlem almadan inatçı olmaya niyetli değil. Bu bilgiyi alır almaz güneyli soylularla işbirlikçi olmaya başladı, ama sonuçlar bariz ortada değil mi?''

Hebaron başını tiksintiyle kaşıdı ve Max dudağını ısırdı. Dediği gibi, Croix Dükü'nün etkisi güçlüydü. Riftan'ın babasının siyasi gücünü yenmesi imkansızdı.

"Bu yüzden bugün konttan bir haberci geldi. Kraliyet ailesi, resmi bir duruşma yapılmadan önce bu sorunu bir şekilde çözmeye çalışıyor. Komutan için daha avantajlı hale getirmek için Anatol ile ittifak yapan Kont Robern'in topraklarında anlaşmazlıkları çözmek için görüşmeler yapmayı planladıklarını söylediler.''

Ç/N: Dük kişisinin durmayacağını hepimiz biliyorduk di mi .. Korkak adam

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm