Under The Oak Tree - 77. Bölüm 

Riftan'ın Öfkesi  

Rob adındaki adam, görünüşe göre aynı sıkıntıyı ona da hissettirmiş ola ki, yüzü tamamen afallamış halde aceleyle geri çekildi. Ancak, daha fazla geri çekilmeden önce, Sör Ovaron tam arkasında durdu, kılıcı tehditkar bir şekilde ona doğrulttu ve tek kaçış yolunu kesti.

Bir köşeye sıkıştırılan Rob'un yüzü buruştu ve aniden bağırdı, "KaiSa'da bana bağlılık yemini etmiş yüzlerce şövalye var! Beni öldürürsen, o zaman savaş olur!''

"Bunu dört gözle bekliyorum."

''Lord Calypse!'' Büyüyen fırtınada Ruth hemen kılıcını havaya kaldırmış olan Riftan'ın tarafına doğru ilerledi. Büyücünün ona yaklaştığını gören Riftan'ın kuru bakışları soru sorarcasına ona doğru eğildi.

"Eğer gerçekten bir Libadon asilzadesiyse, onu burada öldüremezsiniz. Onu gözaltına aldığımızda, Libadon'la pazarlık edip satabiliriz..."

"Kararımı mı tartışıyorsun?" Riftan, çelik gibi gözlerini Ruth'un daha küçük çerçevesine sıkıştırarak yanıtladı.

Ruth kararlı bir şekilde ona bakarak, "Savaş kayıptan başka bir şey getirmez. Sadece prosedürleri takip etmek ve karşılığında bir miktar tazminat almak daha iyidir.''

 

"Reddediyorum." Riftan soğukça tükürdü, sözlerinden zehir damlıyordu, "Onun topraklarına dalıp her şeyi alabiliriz, uzun prosedürler kimin umurunda?"

Bu, hem önlerindeki otuz silahlı şövalye hem de KaiSa'da konuşlanmış yüzlerce şövalye hakkında hiçbir şey düşünmediğini belirten acımasız bir sesti.

Ruth küçük bir iç çekti, "Bunu yaparsan Libadon ile sürtüşmeye neden olur ve..." Sustu ve aniden arkasına, bir korumanın yardımıyla arkada saklanan Max'e baktı.

''Leydinin gözlerini daha da kirletmen mi gerekiyor? Lütfen biraz şövalyelik gösterin.''

Riftan'ın az önce savaş vaat eden sakin yüzünde kaşları çatıldı. Büyücünün ne demek istediğini anlamaya çalışarak arkaya baktığında, Max'in çirkin bir şekilde yerde oturduğunu görünce gözleri faltaşı gibi açıldı. Hemen, hareketsiz yüzünde kanlı cinayet çığlıkları atan, önceki öfkesiyle kıyaslanamayacak bir bakış belirdi.

Şiddetle Ruth'a baktı ve hırladı, "Karım neden böyle bir yerde?!"

''Bölgede bir sorun çıktığında, lordun yokluğunda bununla ilgilenmenin leydinin sorumluluğunda olması doğal değil mi?''

 

Ruth, etrafındaki şövalyeleri bile donduran vahşi auraya rağmen son derece sakin kaldı. Riftan, eskiden sakin olan yüzünde dişlerini gıcırdattı, sonra kılıcını ışık hızıyla Rob'un boynunun tam altına itti.

"Silahını bırak ve attan aşağı in... İtaatsizlik etmezsen boynunun kafana bağlı kalmasına izin vereceğim."

"Sadece, bırak beni! Bu diyarı hemen terk edeceğim…''

''Mülküme saldırdıktan sonra gitmene izin vermemi mi istiyorsun? '' Riftan daha sonra atını şiddetle kesti. "Ya burada ölürsün ya da teslim olursun. Senin seçimin."

Rob'un gözleri durumu anlamak için çabucak etrafına baktı. Adamları tamamen Remdragon'un şövalyeleri tarafından kuşatılmıştı. Belki de kazanma şansı olmadığını anlayarak kılıcını bir kenara attı ve attan aşağı indi. Şövalyeleri de onun önderliğinde kılıçlarını yere bıraktılar.

Riftan daha sonra şövalyelerine gözleriyle işaret etti. "Herkesi bağla ve zindana at."

Max sonunda rahatlayarak uzun bir nefes verebildi, omuzları gözle görülür şekilde gevşedi. O geldikten sonra, tüm durumun birkaç dakika içinde netleştiğine inanamıyordu.

"Madam, iyi misiniz? Herhangi bir yeriniz incindi mi-"

"Ne düşünüyordun?!"

Bir gardiyanın yardımıyla ayağa kalkmaya çalışan Max, sırtının sertleştiğini hissetti. Başını kaldırdığında, onu sırtı güneşe dönük, atının üzerinde dimdik oturduğunu gördü. Parlak arka ışığa rağmen, yüzünde algılanabilen öfkeyi açıkça görebiliyordu.

Cevap olarak kekeledi, "Be-ben bir so-sorun o-olduğunu du-duydum, o yü-yüzden..."

"Ne halt edebileceğini söylüyorsun?" diye hırladı, boğumları beyazlaşana kadar atının dizginlerini tutarak.

O anda Max, yüzündeki kanın çekildiğini hissetti. Beyaz yüzünü şoktan saklamak için aceleyle başını eğdi. Sanki ciğerlerindeki tüm hava uçup gitmiş gibi, gittiği zamana kadar ona böylesine iyi davranan kişinin, ona böyle soğuk bir bakış attığını görmek dayanılmaz bir şekilde boğucuydu.

"Ben, ben..."

Kendini savunmak için umutsuzca kelimeler aradı ama aklına hiçbir şey gelmedi. Çünkü onun dediği gibi - yapabileceği hiçbir şey yoktu... Max cümlesini tamamlayamadı ve  sadece dudaklarını sımsıkı ısırabildi, kanayacaklarından emindi.

Aniden yukarıdan sert bir lanetin yükseldiğini duydu ve vücudunun havaya yükseldiğini hissetti. Riftan onu belinden yakalayıp önüne oturttuğunda Max bir ciyaklamayı bastırdı. Bu bittiğinde, arkasındaki adamlara geri bağırdı.

"Önden kaleye gideceğim. Her şeyi temizleyin. ''

Cevabını dinlemek için bile durmadı ve atını şimşek gibi şatoya doğru sürdü. Uzaktan izlemek için toplanan gençler aceleyle onlara yolu açtılar. Max sert bir zırhla sarılı olan göğsüne yapıştı ve gözlerini sımsıkı kapadı. Soğuk bir kuşakla çevrili ön kolu, beline o kadar sıkı bağlanmıştı ki canını acıttı.

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm