Ayrılmamızın Nedeni
Extra

Mezuniyet ya da giriş töreni olsun, Taewan her zaman bu tür etkinliklerin sıkıcı olduğunu düşünmüştür. Sahneye çıkan öğretmen, lise öğrencileri için birinci yılın ne kadar önemli olduğundan bahsetmeye başladı. Bu okula kabul edilmelerinin onlar için ne kadar harika olduğu hakkında uzun uzun konuşmaya devam etti.

Sıranın arkasında duran Taewan başını kaldırdı ve gökyüzüne baktı. Mavi gökyüzü kör ediciydi.

Yağmur yağsaydı en azından içeride oturabilirlerdi.

Onu bunu düşünen Taewan gelişigüzel bir şekilde başını çevirdi. Üç sıra ötede bir kız olduğu yerde duruyordu. Omuzlarına astığı sırt çantasına bakılırsa yeni gelmiş gibi görünüyordu. Yani giriş törenine geç kalan çocuklar var.

Kızın uzun, düz saçları düzenli bir atkuyruğu şeklinde toplanmıştı. Açık kahverengi rengi saçları ona çok çekici geliyordu. Ve sonra solgun teni.

Kız onun bakışını fark etmiş gibi başını çevirdi. Gözleri buluştu. O kısa anda Taewan'ın tek bir düşüncesi vardı.

O çok güzel.

Bakarken yakalanmak biraz garip olsa da, Taewan sanki bu onu rahatsız etmiyormuş gibi ileriye baktı. Kız bir süre daha ona baktıktan sonra kafasını tekrar önüne çevirdi.

Taewan'ın gözleri hala önündeki sahnede olmasına rağmen, dikkati hala kızdaydı. Nedenini bilmiyordu ama giriş töreninin artık biraz daha az sıkıcı olduğunu hissediyordu.

* * *

"Bu Na HaYeon. Na Ha Yeon.”

"Vay canına, o gerçekten uzun."

Giriş töreninin üzerinden sadece birkaç gün geçmişti. Taewan, giriş törenindeki kızın adının 'Na HaYeon' olduğunu öğrendi. Başka bir sınıftaydı ve ona adını sorma şansı yoktu, ama diğer erkek öğrencilerin onun adını bilmesi, onun onlar arasında oldukça popüler olduğu anlamına geliyordu.

HaYeon'un solgun bir cildi, güzel bir yüzü ve narin bir vücudu vardı. Ayrıca onların yaşındaki çocuklara uymayan, erkekleri daha da heyecanlandırmaktan başka işe yaramayan gizemli bir havası vardı. Ancak erkek öğrenciler ona çok gelişigüzel yaklaşmadılar.

“Bunu nasıl ifade etmeliyim? Na HaYeon biraz zor görünüyor.”

HaYeon'a en çok ilgi duyan öğrenci bunu mırıldandı. Diğer çocuklar onu duyunca hepsi başlarını salladı.

Gizemli olduğu kadar yaklaşması da zordu. Birkaç çocuk dışında, HaYeon herkesten uzak durdu. Birisi ona bir şey sorarsa cevap verirdi ama ilk konuşan o olmazdı.

Onunla ilgilenen erkeklerin yarısı, ona yaklaşmaktan çoktan vazgeçmişti.

"Na HaYeon'un nasıl bir adamla çıkacağını merak ediyorum. Ne kadar yüksek bir standardı var?"

Taewan'ın arkadaşlarından biri olan Jichul, birlikte öğle yemeği yerken aniden sorusunu ağzından kaçırdı. Jichul, HaYeon'la ilgilenmesi bakımından diğer erkek öğrenciler gibiydi.

"Yakışıklı biriyle çıkacağına eminim. Güzel kızlar genelde yakışıklı erkeklerle çıkarlar."

Karşılarında oturan Siho, soğukkanlılıkla cevap verdi.

"Di mi ama? Ne hoş. Na HaYeon ile çıkan adam çok şanslı olurdu. Kang Taewan, eğer sen isen, bence Na HaYeon ile çıkabilirsin. Onunla ilgileniyor musun?"

Jichul sorarken Taewan'a baktı.

"Sadece yemeğini ye."

Taewan kayıtsızca cevap vererek Jichul'un başını sallamasına neden oldu.

"Tanrım, hiç romantik değilsin. Kızlar arasında bu kadar popüler olmanın ne anlamı var? Bundan yararlanmıyorsun bile. Senin yerinde olsaydım, şimdiye kadar okulumuzun en güzel kızıyla çıkıyor olurdum. Yakışıklı yüzünü bu şekilde kullanacaksan, onu bana ver! Ve hazır gelmişken bana biraz boyundan da ver! Kahretsin, bu çok büyük bir israf.”

Jichul şikayet ederken ofladı.

"Ama Na HaYeon çok uzun değil mi?"

Siho konuştuğunda, Taewan ve Jichul'un gözleri ona döndü.

"Biliyorsun, o bir kız için fazla uzun. 170 cm'den uzun olduğunu duydum. Bir düşünsenize. Ya yüksek topuklu ayakkabı giyerse? Çoğu erkekten daha uzun olacak. Kimsenin ona yaklaşacağını düşünüyor musun? Çok korkacaklardır. Ve sevimli bile davranmıyor… Çok konuşmuyor, bu yüzden hiç eğlenceli biri gibi görünmüyor. O gerçekten benim tarzım değil."

Siho başını salladı.

"Böyle hisseden tek kişinin sen olduğuna eminim."

Taewan ağzından kaçırdı.

"Ne?"

Taewan cevap verirken Siho ona baktı.

"Bir kızın boyundan şikayet edecek vaktin varsa, neden kendin için endişelenmeye odaklanmıyorsun? Ve eminim sen de Na HaYeon'un tarzı değilsin."

Taewan ayağa kalkmadan önce sütünü Siho'ya doğru itti.

"Hey, Kang Taewan! Bunu nasıl söylersin? Seni or*spu çocuğu, ciddi misin? Sırf uzun olduğun için!”

Siho arkasından homurdandı ama Taewan buna aldırış etmedi. Tepsisini toplama tezgahına geri götürdü ve yan tarafa baktı.

HaYeon temiz bir tepsi tutuyordu ve orada duruyordu. Taewan onun boyunu gözleriyle değerlendirdi. Başının üstü burnuna ulaşacak gibiydi.

Bir kız için uzundu ama hiç de fena görünmüyordu.

Taewan gözlerini indirdi ve ona baktığını gördü. Açık kahverengi gözleri vardı. Ve o gözler onunla konuşuyordu.

Bitirdiysen, çekilebilir misin?

Taewan farkında olmadan geri çekildi. Arkasını dönmeden önce HaYeon'un tepsisini toplama tezgahına koymasını izledi.

* * *

Lisenin ilk yılında HaYeon, Taewan'ın uzaktan izlediği bir kızdı.

Pencereden dışarı baktığında tesadüfen onu kollarını sıvamış beden dersi için voleybol oynarken görmüştü. Bazen ise koridorlarda yanından geçerdi.

Gözleri her zaman ona çekilmiş olsa da, aslında onunla hiç konuşmamıştı. İsteseydi yapabilirdi ama o kadar ileri gitmeye gerek olduğunu düşünmüyordu. Onu uzaktan izlemenin yeterli olduğunu hissetti.

Çünkü çizgiyi aşarsa daha fazlasını isteyeceğinden korkuyordu.

Bir insanı isteyebileceği bir durumda değildi.

Ama ikinci yıllarında onun sıra arkadaşı oldu. Bunun nedeni çok uzun boylu olmasıydı. Sıra arkadaşı olduktan sonra, onun hakkında çok şey öğrenmeye geldi.

HaYeon güzel kokuyordu. Genellikle okula erken gelirdi ve kalem kutusundaki kalemler her zaman düzenli ve tertipliydi.

Muzlu sütü seviyor olmalıydı çünkü sürekli içiyordu. Bir kutu muzlu sütü bitirdikten sonra her zaman mis gibi kokardı.

Taewan bunu severdi. Hatırlamaya çalışmasa bile Na HaYeon'la ilgili her şey beynine kazınmıştı. Ne zaman uyumak için yatağına yatsa, tavanda onun yüzünü görürdü hep. Birbirleriyle hiç konuşmasalar da, onun yanında oturmak bile onu düşünmesine neden oluyordu.

Taewan şans eseri materyali incelemek için bir dergi açtı ve HaYeon'u gördü. İlk başta, onun sadece ona benzeyen bir model olduğunu düşündü. Bir grup mankenin ortasında dururken yüzü çok küçüktü.

Ama bu Na HaYeon.

Bir noktada, farkına vardı. Emin olmak için çok dikkatli olması gerekiyordu ama buna hiç şüphe yoktu. Oydu.

Fotoğrafa uzun uzun baktı. Tek görebildiği, HaYeon'a benzeyen modeldi.

İlk kez bir kadın modelin sadece güzel değil, aynı zamanda çok havalı olduğunu da düşündü.

Bundan sonra Taewan, HaYeon'un dergilerde daha çok fotoğrafını keşfetti. İçinde onun olduğu dergileri satın alırken buldu kendini. Para israfı olduğunu düşündüğü için kendi dergilerini bile almıyordu.

HaYeon'a olan ilgisi artmaya başladı. Ancak göstermedi. Bunu yapma lüksü yoktu. Zaten okuldan bunalmıştı ve büyükannesinin hastane masraflarını karşılamak için model olarak çalışıyordu.

Büyükannesinin hastane faturalarını ve borcunu ödemek için çok çalışması gerekiyordu. Devletten aldıkları para, geçim masraflarını karşılamaya yetmiyordu.

Böyle dikkatini dağıtamazsın. Odaklan.

Dişlerini gıcırdattı.

Sadece böyle kal. Onu uzaktan izlemek yeterli.

Kendi kendine yemin ettiği şey buydu. Ancak çok geçmeden bu da yetmedi.

HaYeon'u oyun alanında tek başına otururken buldu. Onu böyle görmek onu çok yalnız gösteriyordu. HaYeon'dan kendisine yemek ısmarlamasını istediğini duyunca şok oldu.

Onu görmezden gelip gideceğini düşünmüştü ama HaYeon itaatkar bir şekilde onu takip etti. Bir kızı yemek için nereye götürmesi gerektiğini bilmiyordu, bu yüzden sokak yemekleri satan dükkana gitti.

HaYeon, en son yemek yemesinin üzerinden çok zaman geçmediğini söyleyerek çatalını bıraktı. Bir dahaki sefere ona başka bir şey alması gerektiğini düşünen Taewan, ddukbokki'sini yemek için başını eğdi.

Ve HaYeon üniformasının yıpranmış uçlarını gördü. Başkalarının onu görüp görmemesi umurunda değildi ama birdenbire utandığını hissetti. HaYeon'un yüzü ona çoktan anladığını söylüyordu.

"Yetişkin olduğumda, iyi yaşayacağım."

Bunu ağzından kaçırdığı anda söylediğine pişman oldu. Hiçbir şey söylememeliydi.

"Evet, bence yapacaksın."

O ağzından kaçırdığı cümlelerden pişman olurken HaYeon tamamen beklenmedik bir şey söyledi. Taewan başını yavaşça kaldırmadan önce bir an dondu.

Sakin gözleri çok emin görünüyordu. Onu neşelendirmek için söylemiyordu. Buna gerçekten inanıyordu.

İlk defa birisi ona böyle bir şey söylemişti. Birden ağlayacak gibi oldu. Kalbinin etrafına ördüğü duvar bir anda yıkıldı.

O andan itibaren, HaYeon'a sadece bir arkadaş gibi davranamayacağını biliyordu.

* * *

Taewan bugün okula her zamankinden çok daha erken geldi. Kiraz çiçeği dalları, şafak söken karanlık gökyüzüne doğru uzanıyordu.

Rüzgar estiğinde, yapraklar hışırdadı ve yere süzüldü. Elini uzattı ve onları yakalamaya çalıştı ama hepsi ondan kaçtı. Ellerini birleştirdi ve uzattı.

Tap, tap.

Birden yapraklar ellerinde toplanmaya başladı. Yaprakların en çok düştüğü yere ellerini uzattı.

"Hadi çıkalım."

Dün sabah, kalbinin derinliklerine gömdüğü kelimeleri ağzından kaçırdı. Sözlerin ağzından çıkmış olmasına bile şaşırmıştı.

Gözlerini açtığında küçük, solgun eller gözlerini kapatıyordu. Taewan ne olduğunu hemen anladı.

HaYeon'un eli gözlerine güneşin gelmesini engelliyordu. Çünkü güneş ışığının uykusunu bozacağından korkuyordu. Aniden, HaYeon gizlice elini çekti. Gözleri buluştu ve Taewan şok edici bir şekilde avucunu öptü.

Eli tıpkı Taewan'ın onun gözlerini kapattığı gibi gözlerini kapatmıştı. Ona bakan gözleri o kadar güzeldi ki elini öpmeden edemedi. Aradan uzun bir süre geçtikten sonra itirafta bulundu.

HaYeon, şok olmuş olmalıydı çünkü günün geri kalanında onunla konuşmadı. Taewan dün gece uyuyamadı. HaYeon'un onu reddedebileceğini fark etti.

Çok temkinli bir kişiliğe sahip olduğu için onu reddedebilirdi. Onu tanıdığından, bundan sonra onunla arkadaş olacağını bile düşünmemişti. Reddedilmiş olsa bile elinden gelen her şeyi yapmak istiyordu.

Ve ondan hoşlandığını söyle.

Ve bütün bahar ondan kaçan kiraz çiçeği yapraklarını yakala.

Düşüncelere dalmışken elindeki kiraz çiçeği yapraklarına baktı. Uçup gitmesinler diye ellerini top şeklinde birleştirdi.

Onları uzun süre topladı. Karanlık çevresi aydınlanmaya başladı. Sonunda elleri kiraz çiçeği yapraklarıyla doluydu.

Tam kolları zonklamaya başladığında, uzaktan birinin onu izlediğini hissetti. Başını çevirdiğinde HaYeon'un ona baktığını gördü.

Birdenbire kolu artık acımadı. HaYeon yanına gidip önünde durduğunda ağzı kendi kendine hareket etmeye başladı.

"Düşündüm ve dün senin için hiç çiçek hazırlamadığımı fark ettim."

“......”

"İşte, sevdiklerinden."

“......”

“Ve sen yanlış anlamadan şimdi söyleyeceğim, ama bunları yerden almadım. Her birini düşerken yakaladım.”

Eline her yaprak düştüğünde kalbi hızla atıyordu.

Mutluluk, üzüntü. Sevinç, acı.

Şu an kalbi biraz acıyordu.

"Ve dün çok gergin olduğum için sana bunu söylemeyi unuttum."

“......”

"Senden hoşlanıyorum."

Bu sözleri söylerken etraflarında bir rüzgar esti. Elinde topladığı yapraklar etraflarında uçuşmaya başladı. Kelebekler gibi havada uçuştular ve HaYeon'a doğru yol almaya başladılar. Pembeye bürünmüş HaYeon, Taewan'a baktı.

Güneş ışığı kör edici olsa da, Taewan masasında uyurken inatla yüzünü pencerelere çevirirdi.

Uyuyana kadar sana kaçamak bakışlar atmayı severdim. Seni gözlerim kapanmadan görsem, sanki göz kapaklarıma damgalanmışsın gibi gelirdi. Bunu sevdim, bu yüzden yakıcı güneş ışığına karşı uyuyabildim.

"Senden hoşlanıyorum, Na HaYeon."

...senden çok hoşlanıyorum.

"Senden hoşlanıyorum."

...O kadar ki, ancak bu sözleri söyleyebiliyorum.

Pembeye boyanmış HaYeon ona baktı. Kısa bir an geçti ama ona saatler gibi geldi.

Bir süre sonra yüzünde kiraz çiçeği gibi sessizce çiçek açtı.

"...Tamam."

Sesi o kadar yumuşaktı ki zar zor duyabiliyordu. Ona hafifçe başını salladı. Taewan bunu görünce dudaklarını ısırdı.

Taewan yanına geldi ve elini sıkıca tuttu. HaYeon ondan kaçmadı. Bunun yerine, o da zayıfça onun elini tuttu. Bir an doğru dürüst göremedi. Tüm dikkati onun elini tutan HaYeon'un elindeydi.

Sanki dünyayı kazanmış gibi hissediyordu.

"Bir dahaki sefere kiraz çiçeği yapraklarını almanı sağlayacağım."

HaYeon, "tamam" şeklinde yanıt verdi.

Taewan onunla birlikte okula girerken düşünmeye başladı.

Uzak bir gelecekte, ona evlenme teklif ettiğinde, kiraz çiçeği yapraklarının içine dünyanın en güzel ve en iyi yüzüğünü koyacaktı.

🌸

~Son~

Ç/N: Kısa ama bahar esintisi gibi ferahlatıcı, kiraz çiçeği yaprakları gibi güzel hikayemizin sonuna geldik. Umarım severek okumuşsunuzdur. Ve blogta ilk defa bir novelin finaline ulaştığım için de acayip mutluyum. Fikir ve düşüncelerinizi benimle yorumlarda paylaşırsanız da çok sevinirim. 😘 Lucia'da ve olursa ileride başka novellerde de görüşrüüz 

Önceki Bölüm