Under The Oak Tree - 253. Bölüm

Max kurumuş dudaklarını yaladı, bir köşeye itilmiş gibi hissetti. Riftan'ın yanından ayrılma düşüncesi midesini burktu. Tereddüt edip kolayca cevap veremeyince, derin düşüncelere dalmış olan Ruth konuşmaya başladı.

"Prenses'in niyetini anlıyorum. Ama bu çok ani bir öneri. Leydi bir Dünya Kulesi büyücüsü olursa, önümüzdeki üç veya dört yıl boyunca Nornui'de yaşamak zorunda kalacak. Şimdi böyle bir karar vermenin zamanı değil. Lütfen ona düşünmesi için zaman tanıyın."

''Mümkün olsaydı, ben de zamana sahip olmak isterdim. Ancak Croix Dükü'nün ne zaman dükalığa döneceğini bilmiyoruz. Adam, babamın zorlamasını yenemediği için bu yere gelmek zorunda kaldı. En azından müzakere bittikten sonra ayrılmayı düşünüyor olmalı.''

Prenses sabırsız bir tavırla onu ikna etmeye çalıştı. Max ne yapacağını bilemedi ve gözlerini indirdi. Riftan için her şeyi yapacağını söyledi ama yine de ne yapmak istediği konusunda bir cevap veremedi. Tereddüt etmeye devam ederken, Ruth öfkeyle prensese baktı.

"En azından üç dört gün bekleyemez mi?! Cevap şimdi verilmeye zorlanmamalı. Yalnızca Sör Calypse'in değil, karısının da geleceği tehlikede."

Kaşları hoşnutsuzlukla çatılmış olan prenses, uzun bir iç çekişle tiksintiyle başını salladı. "Anladım. Görüşmeler devam ederken bu çözümü düşünün.''

Prenses, Simon'la birlikte oturduğu yerden kalktı. Max, prenses odadan çıkana kadar tek kelime edemedi. Tahta bir bacağın üzerinde dengede durduğunu hissetti. Onun korkuyla solan yüzüne bakan Uslin, aniden ağzını açtı.

"Bu seçeneği reddedebilirsin." Max şaşırdı ve gözleri büyüdü, ama Uslin ciddi bir şekilde devam etti. ''Komutan muhtemelen buna karşı çıkacaktır. Gerçeği söylemek gerekirse... o zaten Whedon'dan ayrılmaya hazırlanıyor."

''Yani... sü-sürgüne gitmeyi mi düşünüyor?'' Şaşkınlıkla sordu.

Uslin yavaşça başını salladı. ''Başından beri komutanın yargılanmaya niyeti yoktu. Bu arabuluculuk görüşmeleri başarısız olursa, leydiyi alıp hemen Livadon'a gitmeyi planlıyor."

"Ama o za-zaman... Anatol ve Re-Remdragon Şövalyeleri..."

''Üyelerin çoğu komutanı takip etmeyi planlıyor. Aslında herkes sürgünde onun peşinden gitmek ister ama bazı durumlardan dolayı Whedon'da kalmak zorunda kalacaklar da vardır. Belki şövalyeler bölünebilir.''

Max içini çekti ve Ruth, Elliot ve sessizce kapıyı koruyan şövalyelerin yüzlerine endişeyle baktı. Sanki bu herkesin bildiği bir gerçekmiş gibi sakin bir yüzleri vardı: Riftan'ın onlarla önceden konuştuğu açıktı. Max bunun şokuna dayanamadı ve koltuğa çöktü.

Uslin aceleyle ekledi. "Leydiye yük olmaya çalışmıyorum. Arabuluculuk görüşmelerinin nasıl sonuçlanacağı henüz bilinmiyor. Olabilecek en kötü şeyi varsaydık ve her ihtimale karşı tartıştık.''

"Bu arabuluculuk başarısız olursa... Riftan... Anatol'u ve Remdragon Şövalyeleri'ni... her şeyini kaybedecek."

Belli belirsiz mırıldandığında, adam ne söyleyeceğini bilmiyormuş gibi ağzını kapattı. Etrafı ağır bir atmosfer sarmıştı. O anda Ruth, iki eliyle Max'in omuzlarını kavrayarak ciddi bir şekilde konuştu.

"Leydim, şimdi bunu düşünmek faydasız olur... önce gidip biraz dinlensen iyi olur. Sadece dürtüyle karar verilecek bir şey değil bu. Dünya Kulesi'ne girmek, tüm hayatın boyunca bir büyücü olarak yaşamak demektir. Buna hazır olsan da olmasan da, herhangi bir karar vermeden önce dikkatlice ve net bir şekilde düşünmelisin.''

Max puslu bir bakışla onun yüzüne baktı, sonra başını salladı. Uslin çabucak ona destek oldu ve onu bekleme odasından çıkardı. Max onu takip etti ve karmaşık zihnini boşaltmaya çalışarak karanlık koridorda yürüdü. Ozandan duyduğu hikayeler kafasında oyalandı. Kadim büyücüler kafir avcılardan kaçmak için denizin ortasına bir ada inşa etmiş, ortasında kocaman bir kule varmış... Efsanenin hikayesi aklına geldiğinde, içini alışılmadık bir korku kaplamıştı. Odasına döndüğünde bir an bile uyuyamadı ve bütün gece dönüp durdu.

***

Güneş ufuktan yükselene kadar Riftan odaya dönmedi. Max uyuyormuş gibi yaparak sırtını döndü ve gözlerini sımsıkı kapadı. Riftan'ın kıyafetlerini çıkarıyormuş gibi seslerini duydu, ardından ağır bedeni yanındaki yere yığıldı. Max titrek bir nefes verdi. Riftan'ın kalın kolları beline sıkıca sarıldı. Riftan'ın vücudundan sırtına yayıldığını hissettiği sıcaklık gözlerinin sulanmasına neden oldu. Karanlıkta gözlerini kırpıştırdı. Riftan onunla evlendiği için her şeyini kaybedebileceği bir duruma sürüklendi. Ona bu eziyeti yaşatan babası olmasına rağmen, ona kırgın değil miydi? Seferden döndüğünde ondan boşanmış ve prensesle evlenmiş olsaydı… asla bu durumda olmazdı.

'Ben tam bir aptalım. Neye değerim ki ben…?' Kalbi parçalanıyormuş gibi hissetti ve gözlerini sıkıca kapadı. 'Dünya Kulesi'ne gidersem sonraki yıllar onun kollarında uyuyamam. Sadece birkaç ay ondan uzak olmak çok zor oldu, dört yıl dayanabilecek miyim?'

"Hiçbir şey için endişelenme. Her şey güzel olacak."

Aniden, Riftan'ın derin sesi kulağında yankılandı. Onun uyuyamadığını anlamış gibiydi, Max'in vücudunu çevirdi, göğsüne sıkıca sarıldı ve yanaklarını başının üstüne bastırdı. Max onun kollarına daha da gömüldü, onunla kaçmak ve böyle kollarında kalmak istedi.

'Onun planladığı gibi yapamaz mıyım? Unvanını, Anatol'u, şövalyeleri ve diğer her şeyi bırakalım. Sadece ikimiz tüm bunlardan çok uzağa gidelim.'

Boğazını acıyla tırmalayan çaresiz bir çığlık attı. Böyle bir ayartmaya teslim olursa kendini affetmezdi. Anne babasından ayrı kalmaktan korkan bir çocuk gibi ona her zaman sarılamazdı, onları bu duruma getiren kendi hatası ve zayıflığıydı. Bu, Max'in ona güvenmemesinin, sürekli şüpheci ve güvensiz olmasının, sorunun o kadar derinlerine inmelerinin bir sonucuydu. Eğer şimdi hiçbir şey yapmazsa ve hiçbir şey bilmiyormuş gibi gözlerini kapatırsa, sonsuza dek kendini hor görür ve suçlardı.

Ertesi sabah Max, Riftan toplantı odasına gitmeden hemen önce, şövalyeler eşliğinde prensesin kaldığı ek binaya gitti. Ruth biraz daha düşünmesi konusunda ısrar etti ama o anda harekete geçmezse kararlılığının yıkılacağından korkuyordu. Max gözlerini sıkıca kapattı ve prensesin kapısını çaldı. Agnes, onun kapıda durduğunu görünce biraz şaşırmış görünüyordu.

"Kararını çoktan verdin mi?"

Prenses onu odaya götürdü ve dikkatlice sordu. Max kadife kaplı bir sandalyeye otururken başını salladı.

"Prensesin önerisini... kabul edeceğim. Dü-dünya Kulesi'nin büyücüsü olacağım."

Agnes'in solgun yüzünde Max'in beklediğinin aksine biraz karmaşık bir ifade vardı. "Dün seni bu kadar zorladıktan sonra bunu söylemenin gülünç olduğunu biliyorum ama... gerçekten emin misin? Dünya Kulesi'ne girdikten sonra eğitimini tamamlamadan adadan ayrılamazsın. Dış dünyayla iletişim de önemli kısıtlamalara tabidir.''

Max yavaşça başını salladı. Prenses, kararlılığını değerlendirmek istercesine gözlerini kıstı ve çaresiz bir gülümsemeyle Max'e baktı.

''Maximilian'ın başka seçeneği olmadığını biliyorum. Kulağa ikiyüzlü gelebilir ama senin için de faydalı olacağını düşündüğüm için bu öneriyi yaptım.''

"Bunu bana fa-faydası... olduğu için mi önerdin?"

Şaşkın bir yüzle prensese baktı. Dört yıl boyunca kocasından ayrılmak zorunda kalacaktı. Bunun ona nasıl bir faydası olacaktı?

Max ona kızgın gözlerle baktığında prenses acı acı gülümsedi. ''Maximillian yeteneklisin. Bir kriz sırasında gösterdiğin sağduyulu muhakeme ve hızlı karar verme… bu kalite iyi eğitimli büyücüler arasında bile nadirdir. Düzgün çalışırsan, birkaç yıl içinde kesinlikle harika bir büyücü olacaksın. Sırf evli olduğun için bu fırsatı kaçırmanın bir israf olduğunu düşündüm.''

"Bu-bunu söylemek zorunda değilsin. Ben… zaten ayrılmaya karar verdim.''

"Seni boş yere övmüyorum, ciddiyim." Prenses rahatsız olmuş gibi kaşlarını çattı. "Dünya Kulesi'ne girmek bir büyücü için en onurlu olaydır. Maximillian'ın bunu hak ettiğini düşünmeseydim böyle bir teklifte bulunmazdım."

Çenesini kibirli bir şekilde kaldırırken, Max'in şok olmuş gözlerine baktı ve usulca ekledi. "İkiniz arasındaki ilişkinin ne kadar derinden tutkulu olduğunu biliyorum. Kocandan ayrı kalman yürek parçalayıcı olacak, ancak bunu yapmak kendi ayakların üzerinde durma şansın senin. Oraya yalnızca Riftan'ın hatırı için gitmeni istemiyorum."

Max'in gözleri aceleci sözler karşısında kaskatı kesildi. Prenses onun garip tepkisine karşılık olarak içini çekti. ''Sen de şimdi fark ediyor olmalısın… kadınlara nasıl davranıldığına. Ben de bir istisna olmazdım. Eğer büyücü olmasaydım, şimdiye kadar Whedon'un birliğini güçlendirmek için bir prensle evlenmiş olurdum."

Agnes'in mücevher mavisi gözlerinin üzerinde alaycı bir enerji yükseldi. ''Ancak, bir Dünya Kule Büyücüsü olursan, iradene karşı hiçbir şey yapman gerekmeyecek. Kimse seni zorlayamaz, Croix Dükü veya Riftan bile. Kendini koruma gücüne sahip olacaksın.''

Güçlü sesi kalbinde yüksek sesle çınladı. Olacaklar için bu kadar yürek parçalayıcı bir acı hissetmeseydi, heyecanlanırdı. Prenses gibi yetenekli ve kendine güvenen bir büyücü olmayı kaç kez arzulamıştı? Ancak, buna neşeyle karşılayamayacak kadar perişandı. Kafası sanki bir topuzla vurulmuş gibi boştu. Sanki bir şey onu ikiye bölüyormuş gibi hissetti.

Max başını hafifçe salladı. "Şu anda... kafam duruşmayı du-durdurma düşünceleriyle fazlasıyla meşgul. Başka bir şey düşünecek gücüm yok..."

"Tabii böyle bir durumda." Prenses uysalca başını salladı. "Şimdilik, Croix Dükü'nü yenmeye odaklanmalıyız. Ardından, sonraki adımları düşünmek için zamanınız olacak.''

Biraz daha ayrıntı belirttiler ve koltuklarından kalktılar. Toplantı odasına gitmek için kapıdan çıkarken, Uslin ve Elliot kapının yanında endişeyle ona bakıyorlardı. Max onlara kararlı bir şekilde gülümsedi ve prensesle birlikte ana binaya yöneldi. Üçüncü arabuluculuk toplantısı dün olduğu gibi aynı yerde yapılacaktı. Hepsi bir an için içerideki durumu ölçmek için büyük kemerli kapının önünde durdular. Dük'ün keskin, yüksek sesi kapıdan duyulabiliyordu.

"Majesteleri bu kadar korkunç bir olayın geçmesine izin verirse, soyluların hepsi aynı anda ona karşı ön yargıda bulunacaklar! Majesteleri, mütevazı bir kasabanın basit bir şövalyesi uğruna kendisine biat eden vasallara sırt çevirmek mi istiyor?''

Bu alçakça bir tehditti. Max'in yüzü, kocasına yönelik aşağılayıcı sözlere öfkeyle doldu. Prenses tüm sabrını toplamak istercesine tavana baktı, sonra asaletle kendini duyurdu ve kapıda görevli görevliye yaklaştı.

"Majesteleri için acil bir raporum var. Konferans odasına girmemiz için izin isteyin.''

"Biraz bekleyin lütfen."

Genç görevli dikkatlice kapıyı açtı ve içeri girdi. Bir süre sonra kapıyı sonuna kadar açmak için geri geldi ve onları içeri davet etmek için kenara çekildi. Max, prenses ve Simon'la birlikte konferans odasına dikkatlice girdi. Masanın önünde sinirli bir şekilde oturan Riftan ona baktı ve gözleri büyüdü. Prensese yakındı, onun sorgulayıcı bakışlarından kaçınıyordu. Prenses Agnes yavaşça kralın önünde yürüdü ve saray görgü kurallarına uygun olarak kibarca eğildi.

"Toplantıyı böldüğüm için özür dilerim, Majesteleri."

"Önemli değil. Zaten aynı kelimeleri tekrar tekrar duymaktan sıkıldım.'' Kral Ruben'in somurtkan sözleri Croix Dükü'nün yüzünü çarpıttı. Kral doğal olarak esnedi ve yavaşça konuştu. "Bildirilecek ne var? Sakın ortalığı karıştırma ve duymama izin ver."

"Majestelerinin bu konuda henüz bilmediği bir şey var. Kendi başıma bir karar vermekte tereddüt ettim, Leydi Calypse durmamamıza karar verdi, biz de böyle bir aceleyle Majestelerine açıklamaya geldik.''

Bir an duraksadı ve dönüşümlü olarak Riftan ve Croix Dükü'nün katı yüzlerine baktı. Kral Ruben kalın bir kaşını kaldırdı ve eliyle çenesine dokundu.

"Aptallık etmeyi bırak ve bana bütün hikayeyi anlat dedim. Uzun konuşmaları sevmem."

Prenses duruşunu düzeltti ve Croix Dükü'ne buz gibi bir bakış fırlattı. "O zaman doğrudan konuya gireceğim, Majesteleri. Croix Dükü, eylemlerinin hafif bir bedensel ceza olduğunu iddia etti, ancak Lady Calypse için durum farklıydı. Dük bu konuyu mahkemeye taşımaya karar verirse, Leydi Calypse onu Dünya Kulesi'nin büyücülerinin önünde kötü muameleyle suçlayacak."

Prensesin sesi tüm odada yüksek sesle yankılandı. Dük'ün ifadesi öfkeden mosmordu ve oturduğu yerden kalkıp çığlık attı. "Saçmalık! Dünya Kulesi'nin tüm bunlarla ne ilgisi var!''

"Bununla çok ilgisi var! Dünya Kulesi büyücülerini korumak Nornui'nin en büyük endişesidir. Dünya Kulesi'nin asıl amacı, büyücüleri avcılardan ve sapkınların takipçilerinden korumaktır."

Simon, prenses adına konuştu. Sonra hem Croix Dükü hem de Riftan, sanki bir buzağının konuşmasını dinliyormuş gibi şaşkın bir ifade takındılar. Onların tepkilerine aldırmadan büyücü kralla sakince konuşmaya devam etti.

''Maximillian Calypse, geçen bahar Nornui'nin bir üyesi olarak seçildi. O, Dünya Kulesi'nin bir büyücüsüdür ve ona uygulanan herhangi bir zulüm, bir büyücünün zulmünü teşkil eder. Koruma talep eder etmez, Dünya Kulesi bir soruşturma başlatacak ve gerçekler doğrulanır doğrulanmaz Dük bundan sorumlu tutulacak.''

"Bu saçmalıkları dinlemeye dayanamıyorum!" Dük büyük bir öfkeyle yumruklarını masaya vurdu ve Max'e ve prensese sanki onları öldürmek istiyormuş gibi baktı. "Büyücü mü diyorsun? Ha! Bu p*çin suçunu örtmek için çok saçma bir yalan söylüyorlar! Majestelerinin niyeti şüpheli!"

Ç/N: Böylelikle ingilizce güncele gelmiş bulunmaktayız arkadaşlar. Tam 1 ay önce çevirisine başlamıştım bu novelin ve böyle kısa bir sürede güncele gelebileceğimi ben bile tahmin edemiyordum. Hem çok zevkliydi ama arada da yorucu bir süreç olmadı değil benim için 🙈 Maraton koşmuş gibi hissediyorum 😅Bugünden sonra ingilizce güncel geldikçe yeni bölüm çevirebileceğim ben de malesef. Dediğim gibi genellikle 2 günde bir yeni bölüm geliyor. Ve bize göre akşamları geliyor bu bölümler. O yüzden siz en az 2 günde bir akşamları blogumu kontrol ederseniz rahatlıkla takip edebilirsiniz. Ben ingilizcesi gelir gelmez hemen çevirip paylaşacağım. Gerçekten şimdiye kadar okuyan, yorum yazan herkese çok teşekkürlerimi sunuyorum.. Ha bu arada novel için ost çıktı dün. Onu da türkçe altyazıyla sizinle youtube'ta paylaşırım güzel bir şarkı 💕 Bu noktaya kadar bana bildirmek veya sormak istediğiniz herhangi bir şey varsa burada yorum olarak yahut twitter'dan yazabilirsiniz bana. .. <3

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm

 Under The Oak Tree - 252. Bölüm

Max, kendisinin gerçekten ne olduğunu anlatmasının, arabuluculuğu mucizevi bir şekilde çözeceğini umarak hararetle dua ederek odanın içinde dolaştı. Ancak, toplantı odasından ara sıra öfkeli bağırışlar duyduğu için umutlarının gerçekleşmesi pek olası görünmüyor.

Endişeli bir şekilde dudağını ısırdı. Babasının ona komplo kurmak için Riftan'a karşı komplocu yalanlar söylediğini hayal etmek bile sinirlerini gerdi.

Karanlık koridordan aşağı, toplantı odasına giden kapıya bakmak için bulunduğu odanın kapısını açtı. İkinci toplantı üçlüydü, bu yüzden herkesin toplantı odasına girmesi yasak olduğu için neler olduğunu bilmenin bir yolu yoktu. Max huzursuzca ileri geri yürüdü. Sessizce duvara yaslanan Uslin aniden ağzını açtı.

"Artık leydiden tanıklık etmesini isteyeceklerini sanmıyorum. Neden önce odanıza dönüp dinlenmiyorsunuz?"

Şöminenin önünde otururken başını sallayan Ruth, tetikte başını kaldırdı.

"Kabul ediyorum. Leydi önce odasına dönmeli. Hepimiz burada kalsak bile, sonuç üzerinde bir fark yaratmaz."

"Keşke durumu biraz da olsa umursamış olsaydın, ama..." Uslin hoşnutsuz bir şekilde Ruth'a kaşlarını çattı ve derinden içini çekti.

"Büyücünün sözlerinin bir anlamı var. Korkarım sabaha kadar konuşmayı bitiremeyecekler, o yüzden odana dönüp dinlenebilirsin. Bütün gece tartışabilirler.''

"Bü-bütün gece ayakta mı kalacaklar?"

Max'in gözleri şaşkınlıkla büyüdüğünde, şövalye acı acı gülümsedi.

"Bu, Majestelerinin itaatsiz tebaasını yenmek için sıklıkla kullandığı yöntemdir. Kral çoğu şövalye kadar güçlüdür, rakibi tükenene kadar dayanabilir ve o an geldiğinde bundan faydalanır. ''

"Fazla endişelenmeyin. Majesteleri bu durumda iki gece tartışabilir! Aynı şey komutan için de geçerli. Croix Dükü yakında beyaz bir yenilgi bayrağı çekecek."

Elliot bile araya girdi ve iyimserliğini dile getirdi. Max onların saflığına iç geçirdi. Croix Dükü hakkında hiçbir şey bilmiyorlardı.

İnatçı olduğu sürece babası kimseye kaybetmezdi. İki gece kolay bir dayanıklılık olurdu. Kan kussa bile dayanmaya devam edebilirdi. Dahası, çılgına dönebilirdi bile. Şimdiye kadar her türlü iftirayı ve hakareti tükürerek çok kızacaktı.

Max alnını ovuşturdu. Bunu gören Uslin, duvarda asılı duran pelerini alıp ona doğru yürüdü.

"Size odanıza kadar eşlik edeceğim."

Ardından, Max ne kadar itiraz etse de biraz ara vermek istercesine kararlı bir ifadeyle kapıyı açtı.

Max odasına döndükten sonra uyuyamayacakmış gibi görünse de gerçek şu ki, bütün gün ayakta durmaktan da çok yorgun hissediyordu. Yatağa uzanıp biraz dinlenmenin daha iyi olacağını düşündü, bu yüzden isteksizce kabul etti.

Bekleme odasından çıkarken karanlık koridorun sonundan gelen loş bir ışık gördü. Max kapının önünde durdu. Prenses Agnes, kraliyet büyücüsü Simon ile sessizce yürüdü.

Yüzlerini gördükten sonra Ruth, bir vebadan kaçıyormuş gibi odanın bir köşesine süzüldü. Uslin Ruth'a zavallı bir adammış gibi baktı ve sonra prensesin yanına gitti.

"Bu geç saatte sizi buraya getiren nedir?"

"Buraya söyleyecek bir şeyim olduğu için geldim. Bize biraz izin verir misiniz?''

Prensesin derin gözleri Max'in üzerinde uçtu. Max tereddüt etti ve bir hoş geldin işareti yaparak kapının girişinden yana çekildi. Sessiz davet üzerine prenses rahat bir nefes aldı ve Simon'ı odaya götürdü.

Max bir adım geri çekildi ve gergin bir gözle onun katı yüzüne baktı. Bekleme odasındaki şömine yanıyordu ve odanın bir tarafında Ruth, Elliott, Uslin ve Remdragon Şövalyelerinin diğer iki üyesi vardı.

Prenses etrafa baktı, yüzlerini tek tek gördü ve sonunda bakışlarını Max'e dikti. Prenses her zamankinden daha bitkin görünüyordu ve mavi gözlerinde biraz endişe vardı. Max sabırsızca sordu, çünkü Prenses Agnes uzun bir süre sonra bile ağzını açtığına dair hiçbir belirti göstermedi.

"O-ortaya çıkan herhangi bir...sorun mu var?"

"Sanırım bu konuşma çok uzun sürecek. Oturabilir miyiz?''

Bunu duymak tüylerinin diken diken olmasına neden oldu ama Max kendini kontrol etmeyi başardı ve onu masaya yönlendirdi. Sonra bekleyen şövalyeler hemen ona bir sandalye getirdiler.

"Teşekkürler." Prenses sertçe gülümsedi ve oturdu.

Max onun karşısına oturdu ve elbisesinin eteğini daha sıkı tuttu. 'Ama neden Simon'ı yanında getirdi?' Prenses konuşmaya başladığında, Max arkasında sessiz kalan büyücüye şüpheyle bakıyordu.

"Bu durumda yardımcı olamadığım için üzgünüm. Dük suçlamaları açtıktan sonra, bundan kaçınmak için elimden geleni yaptım, ancak Croix ailesinin etkisi gerçekten korkunç. Drachium Sarayı'nda en az bir mevkide bulunan tüm soylular onun tarafında."

Dağınık saçlarını alnından kulağının arkasına doğru fırçalarken içini çekti.

"Bence soyluların çoğuna dük tarafından rüşvet verilmiş. Gerçekten resmi bir duruşma yapılacaksa, onları etkileyemem.''

"E-eğer dük Anatol'a baskı yaparsa... Riftan'a göz kulak olacağına ve onu ko-koruyacağına söz vermiştin."

Max kendi çaresiz kalp atışlarını duyabiliyordu. Prensesin yüzünde şaşkın bir ifade vardı ve sonra konuşmaya devam etti.

"Maximilian'ın gözünde yetersiz görünebilir ama ben ve babam Riftan'ı korumak için elimizden geleni yapıyoruz. Ancak, kraliyet ailesi ne olursa olsun kararlarında adil olmalıdır. Yeterli gerekçe olmadan, soyluların baskısını ortadan kaldıramaz ve aktif olarak Riftan'ın yanında yer alamayız. Bu nedenle resmi bir yargılama yapılmadan önce acilen müdahale ettik.''

Uslin sabırsızca, "Komutan yeterince haklı," diye konuşmaya başladı.

"Croix Dükü, Leydi Calypse'e zarar verdi. Tam tersine biz buraya sorunu büyütmek için gelmedik. Şükretmeleri gerekmez mi?''

"Şövalyelerin ilkesi budur. Soylular böyle düşünmez."

Prenses ellerini masaya koydu ve sıkıca sıktı. Sonra doğru kelimeleri seçiyormuş gibi yavaşça dudaklarını araladı.

''Herkesin bildiği gibi kadınların hukuki statüsü o kadar yüksek değil. Hayır, doğruyu söylemek gerekirse, sefil bir durumda. Kızı babasının, karısı ise kocasının malıdır. Croix Dükü Maximilian'a zarar vermiş olsa bile… verdiği zararın hayatını tehdit ettiğini kanıtlayamazsak, Dük en fazla birkaç peni tazminat ödemek zorunda kalacaktır. Öte yandan… bir şövalyenin bir kaleye sızıp lordu öldürmeye çalışması çok daha ciddi bir suçtur.''

"Bu mantıklı değil! İlk etapta sorunu yaratan dük oldu! Yani, buna tanık olduktan sonra bile hareketsiz durması ve hiçbir şey yapmaması mı gerekiyordu?''

Elliot sesini alışılmadık derecede bıkkın bir ifadeyle yükseltti. Prenses, Elliot'ın duruşunu tamamen anlamış gibi başını salladı.

''Ayrıca ben de Riftan'ın yanlış bir şey yapmadığına inanıyorum. Ama yargılama bir gerekçeler savaşıdır. Whedon yasası ve Roem dönemi yasası, Riftan için dezavantajlıdır. Bu anlamda, Dük'ün arkasında daha fazla tanık ve sayısız soylu var. Yargılama bu şekilde yapılırsa, Riftan'ın şövalyeliğinden mahrum kalması önlenemez."

Max'in görüşü bulanıklaşmaya ve kulakları çınlamaya başladı. Max umutsuzca başını salladı. Kafasının bir yerinde Elliot'ın çaresiz sesini duydu.

''Öyleyse neden bir savaşın önlenmesine yardım ettiniz? Bunu savaşla çözseydik daha iyi olmaz mıydı? Kraliyet ailesi komutana nasıl böyle davranabilir…!''

"Elliot! Yeter. Kraliyet ailesi elinden gelenin en iyisini yapıyor!'' Uslin, onu durdurmak için Elliot'a sert bir ifadeyle baktı. Ama Elliot, sanki öfkesine dayanamıyormuş gibi ona meydan okurcasına baktı.

"Sör Rikaido hangi tarafta? Gerçekten anlam veremiyorum. Böyle aşağılık bir adam yüzünden komutan unvanını kaybedecek! Sör Rikaido, komutanın Anatol'a ne kadar bağlı olduğundan habersiz mi? Komutanın 10 yıl boyunca döktüğü kanın, alın terinin boşa gitmesine izin veremeyiz. İlk etapta planlandığı gibi savaşa gitmeyi tercih ederim!''

Elliot'un yüzü öfkeyle yanıyordu. Uslin karşılık veremeden prenses ciddi bir sesle araya girdi.

"Bu kadar sinirlenmen mantıksız değil. Ama lütfen biraz sakin ol ve söyleyeceklerimi sonuna kadar dinle."

Max ona umutla baktı.

"Bunu düzeltmenin bir yo-yolu.. var mı?"

"Dükün bir şekilde suçlamaları düşürmesini sağlamalıyız. Başka bir çözüm yok."

Prensesin gözleri kararlılıkla parladı. Aniden, buna bağlı olarak Max omurgasında bir soğukluk hissetti. Prenses, sanki içinin derinliklerine bakıyormuş gibi uzun bir süre ona baktı ve sonra yavaşça ağzını açtı.

"Croix Dükü tarafından ortaya atılan davanın, kazanabilmeniz için kökünden çevrilmesi gerekir. Bunun olması için Maximillian senin kararlılığın çok önemli."

Max'in kafası karışmıştı. Riftan'ı savunmak için geri dönüp duruşmada ifade vermesi gerektiğini mi söylüyordu? Prenses, tacizin gerekçesinin düke saldırmak için yeterli bir sebep olmadığını söylememiş miydi? Max aceleyle sordu.

"Yapabileceğim bir şey varsa... ne olursa olsun yaparım. Lütfen bana ne yapmam gerektiğini ay-ayrıntılı olarak söyleyin.''

Prenses ağzını açmadan önce bir an tereddüt etti.

"Dünya Kulesi'ni bu konuya dahil etmeyi düşünüyorum."

Beklenmeyen sözler Max'in gözlerinin açılmasına neden oldu. Ruth alaycı bir kahkaha attı.

"Dünya Kulesi'nin dikkatini çekmek için ne yapacaksınız? Dünya Kulesi tamamen tarafsız bir güçtür. Dünya Kulesi yasası, durum ne olursa olsun, herhangi bir iç işlerine karışmayı yasaklıyor.''

Prenses içini çekti ve Ruth'a şok olmuş bir ifadeyle baktı, sanki onun bunu söylemeye hakkı yokmuş gibi.

"Dünya Kulesi'nin adaleti sağlamak için kendi yollarından çıkacakları kadar iç işlerine müdahale ettiği tek bir vaka var."

''Bu ne olabilir…?''

Prensesin önerisine sırıtarak bakan Ruth, aniden bunu fark etti ve ağzını açtı.

"Söyleme bana... leydiyi Dünya Kulesi büyücüsü olarak kaydetmeyi mi düşünüyorsunuz?"

Sadece Max değil, şövalyeler bile onun sözleriyle gözlerini büyüttü. Onu azarlamak, ne tür saçmalıklar söylediğini sormak istedi ama beklenmedik bir şekilde prenses başını salladı.

"Nornui, yalnızca Dünya Kulesi'ne ait bir büyücünün korunmasını içeriyorsa bir çatışmaya müdahale eder. Maximillian, Dünya Kulesi'nde bir büyücü olursa, Croix Dükü yalnızca kızına bedensel ceza vermekten değil, aynı zamanda bir büyücü olarak Maximillian'a zulmetmekten de sorguya çekilecektir. Bu olduğunda, Dünya Kulesi konuyu araştırmak için hemen büyücüler gönderecek. Maximillian'a zarar verdiği ortaya çıkar çıkmaz tüm büyücüler düke sırtını dönecek."

"A-ama...ama..."

Hikayenin ani dönüşüne ayak uyduramayan Max, şiddetle kekeledi.

"Ben anlamıyorum. Be-ben...adımı şu anda Dünya Kulesi'ne koysam bile...tüm bunlar... ben büyücü olmadan önce oldu. Bü-bütün bunlar geçmişte yaşanmış olsa bile... dük sorumlu tutulabilir mi?''

Prenses başını salladı.

''Elbette geçmişte olanları sorgulayamazlar. Maximillian'ın Dünya Kulesi'ne büyücü olarak kaydolduğu zamanı değiştireceğim ve geçen bahar olarak listeleyeceğim. Anatol'u ziyaret ettiğimde seni Dünya Kulesi'ne kaydolman için davet ettim ve sen de kabul ettin."

"A-ama..."

Max kolayca konuşamadı ve Ruth'a mahzun bir bakış attı. Ruth'un ona söylediklerini çok iyi hatırlıyordu.

"Bi-bir Dünya Kulesi büyücüsü olmak için... dört yıl boyunca Nornui'de e-eğitim yapmam gerektiği söylendi. Ama babam Nornui'ye hiç gitmediğimi biliyor. Anatol'a geleli sadece bir yıl oldu... ondan önce, Croix Kalesi'nden başka hiçbir yere gitmedim."

"Önce Dünya Kulesi'ne adını yazdıran ve ardından Nornui'ye okumak için giden birçok insan var."

Sessiz kalan Simon ağzını açtı. Oturmak için izin istemeden prensesin yanına bir sandalye çekti ve sakince konuşmaya devam etti.

"Durum makul olabilir. Leydi, geçen baharda Agnes'in tavsiyesi üzerine adını Dünya Kulesi'ne kaydetti ve yakında Nornui'ye gidecekti. Ancak, canavarlara karşı savaşın başladığı tehlikeli duruma yardımcı olmak için, Dünya Kulesi'ne gireceği zaman bir süre ertelendi.''

"Bir kişinin resmi eğitim almamasına rağmen Dünya Kulesi'nin koruması altında olması mümkün müdür?" Uslin'e sordu.

Prenses başını salladı.

''Birinin adı kaydedildiği andan itibaren, zaten Dünya Kulesi tarafından korunuyorlar. Ve bu hikayeye ek olarak, Maximillian'ın resmi prosedürlerle Livadon'a gönderildiğini iddia edeceğim. Katkılarınıza şahit olan şövalyeler ve büyücüler tanık olacaklar. Maximillian'ın Dünya Kulesi'nin büyücüsü olduğunu iddia etmeye yetecek kadar gerekçe var. Nornui ayrıca, kayıt yapıldığında zamanın manipülasyonuna izin verme noktasına kadar gözlerini kapatacağına söz verdi.''

Hikaye o kadar hızlı gelişiyordu ki, başı dönmeye başladı. Kafası karışan Max, prensesin kararlı yüzüne, Simon'ın sakin yüzüne ve Ruth'un katı yüzüne şaşkınlıkla baktı.

"O za-zaman... ben..."

Sanki kum yutmuş gibi boğazı kurumuştu. Sanki acıyormuş gibi kıvrandı ve konuşmaya başladı.

"Ben...No-nornui'ye mi gitmeliyim?"

Prensesin yüzü karardı. Parmak uçlarıyla ağzına dokunduğunda, güçlü bir şekilde başını salladı.

"En azından üç ila dört yıl boyunca... adın yazıldığında, mümkün olduğunca çabuk Dünya Kulesi'ne girmeli ve büyücü olmak için eğitim almalısın."

Max sertleşti. Konuşamadı, bunun yerine Elliot cevap vermekte gecikmedi.

''Sadece adını kaydetmeniz mümkün değil mi? Anatol'dan bu kadar uzun süre ayrı kalacaksa... komutanın buna izin vermesine imkan yok."

''Dünya Kulesi'nin kendi kuralları var. Kayıt yapıldıktan sonra herkes kurallarına uymak zorundadır. İstisna yok.''

Ruth geri çekildi, ifadesi sertti. Kısık gözlerle ona dik dik bakan Agnes alnını ovuşturdu ve zayıf bir şekilde konuştu.

"Ayrıca, Croix Dükü ile savaşmanın başka yolu yok. Aldatıldığını anlarsa, derhal suçlamalarını geri alacaktır. Bu olduğunda, bizi soylulara karşı yanlış tanıklık yapmakla bile suçlayabilir.''

Ç/N: Hakim: Neye gülüyorsunuz?

         UTOT okuyucuları: Duvardaki adalet yazısına..

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm

 Under The Oak Tree - 251. Bölüm

Bu manzarayı gören Max, midesinin içinin büküldüğünü hissetti. Ne zaman öfkesi başının ucuna ulaşsa, Riftan her zaman korkunç derecede sakin görünürdü. Max, Riftan'ın öfkesini kaybedip Croix Dükü'ne saldırıp saldırmayacağı konusunda endişeliyken, sessiz kalan Prenses Agnes, dayanamıyormuş gibi ağzını açtı.

"İstediğiniz şey aşırı! Sör Calypse inkar edilemez bir şekilde onurlu bir şövalyedir. O, ejderhanın boyun eğdirilmesine dük adına katılarak hayatını riske atan savaşçıdır! Onu yargılarsanız, Whedon'daki tüm insanlar suçu düke yükler."

Dük'ün yüzü prensesin soğuk, kayıtsız ağlamasından kıpkırmızı oldu. Kanlı gözlerle ona baktı ve reddetti.

''Fail, kaleme sızdı ve silahsız olan bana saldırdı. Bu gerçek herkese açıklandığında, tek taraflı bir eleştiri konusu olacağından şüpheliyim…'' Dük'ün sert bakışları Riftan'a döndü ve sözlerini büyük bir öfkeyle püskürttü. ''Eleştirilmem önemli değil. Yargılama sayesinde failin işlediği günahların bedelini ödeyeceğine eminim. Ne olursa olsun kararım değişmeyecek."

"Bu bitmek bilmeyen kelimeleri dinlemek anlamsız."

Dük'ün acıklı yüzünü izleyen Riftan kollarını açtı ve yavaşça masaya eğildi. Avına saldırmak için acele etmeden hemen önce, sinsi sinsi onu gözleyen vahşi bir canavar gibi görünüyordu. Kendini tehdit altında hisseden Croix Dükü gözle görülür bir şekilde irkildi ve geri çekildi. Ona küçümseyerek bakan Riftan, alçak, uğursuz bir sesle mırıldandı.

"Her zaman makul bir amaç ortaya çıkarmak için bir yeteneğe sahip olmanın mükemmel olduğunu düşünmüşümdür. Sadece doğruyu söylemeye ne dersin? Benden ölümüne korkuyorsun."

"Kü-küstahlığın... Ne saçmalıyorsun!"

"Savaş ilanımdan korktun." Ağzının kenarını büktü ve soğuk bir şekilde konuştu. "Lord olma unvanım elimden alındığında güvende olacağını düşünüyormuşsun gibi görünüyor... Sana bundan daha fazla yanılmış olamayacağını söylemek istiyorum. Artık herhangi bir ant ya da yemine bağlı olmadığımda, ancak o zaman ne tür bir deli olduğumu kendin anlayacaksın."

Salona anında soğuk bir sessizlik çöktü. Riftan, etrafındaki telaşlı tepkileri görmezden gelerek, avını köşeye sıkıştıran bir kaplan gibi ağır ağır konuştu.

"Gizlenme, tek bir ses çıkarmadan herhangi bir yere saklanma yeteneğim var. Paralı askerken, gözümü bile kırpmadan akla gelmeyecek her türlü pis işi yapardım. Bunun ne anlama geldiğini biliyor musun? Bu, her gece uyumadan önce, ertesi gün gözlerini açıp açamayacağını düşüneceğin anlamına gelir. Sabah uyandığında yapacağın ilk şey, başının hala boynuna bağlı olup olmadığını kontrol etmek olacak. Kaleden her çıktığında, etrafta bir yerde saklanıyor muyum diye gözlerini sağdan sola, öne ve arkaya çevireceksin. Devam et ve beni o unvandan kurtar, yani, eğer tüm hayatını böyle bir gerilim ve korku içinde yaşamaya razıysan, Dük..." Sözlerinin etkisini kontrol eder gibi masanın üzerinden dükün yüzüne baktı, ve yavaş yavaş konuşmasını bitirdi. "Bunu yaşayabileceksen, o zaman kesinlikle dene ve gör."

''Na-nasıl… nasıl cüret edersin…! Bana böyle aşağılık bir tehditte bulunmaya...!''

Dük oturduğu yerden fırladı, yüzü solgun ve korkmuştu. Uzun, ince vücudu yıldırım çarpmış gibi titriyordu. Riftan'ı işaret etti ve yüksek sesle krala seslendi.

''Majesteleri, onu da duydunuz mu? Bu cahil hergelenin gevezelik ettiği bayağı şeyleri! Onun gibi utanmaz, temelsiz bir çocuğun onurlu bir şövalye ve hem de bir kahraman olduğu nasıl söylenebilir?! O tehlikeli derecede deli bir insan, işte bu! Kanıtlamak için mahkemeye gitmeye bile gerek yok. Derhal unvanından yoksun bırakılmalı ve büyük soylulara küfür ettiği için kendini alçaltmalı!''

"Sessiz olun!" Kral Ruben'in derin sesi, kaostan başka bir şey olmayan salonda yankılandı. Başı ağrıyormuş gibi şakağına masaj yaptı ve derin bir nefes aldı. "Sırf bu pis karmaşayı görmek için uzun bir yolculuğa çıktığımı mı söylüyorsun?"

"Majesteleri, şu anda söylediklerini gerçekten savunacak mısınız? Onu hemen cezalandırmazsanız...!''

"Yeter! Sözlerimi bir daha bölerseniz, büyük Kraliyet ailesini gücendirdiğiniz için sizi cezalandıracağım.''

Croix Dükü, çaresiz bir dehşetle Riftan'a baktıktan sonra isteksizce yerine oturdu.

Ancak o zaman Kral Ruben şövalyeye sert bir şekilde baktı. "Calypse, az önce söylediğin o sözler benim tarafımdan bile haklı gösterilemez. Ne kadar sinirli olursan ol, böyle rahatsız edici tehditler bir şövalye tarafından yapılmamalıdır. Bu tür aşırı sözler sizin durumunuza hiç yakışmıyor.''

''Hiçbir koşulda suçlamaları düşürme niyetinde olmadığını beyan etmedi mi? Bu durumda sözlerimi sakınmam için bir neden yok.'' Riftan sandalyede arkasına yaslandı ve alaycı bir şekilde konuştu. "Ünvanımdan mahrum kaldığımda artık bir şövalye olmayacağım. Bu, artık şövalyeliği sürdürmek zorunda olmadığım anlamına gelir. Paralı askerlerin paralı askerlik kuralları vardır: Paranı alır almaz karşılığını ver¹.''

Kral Ruben'in güçlükle sakinleştirdiği atmosfer, kısa sürede yeniden kaosa dönüştü. Dük, Riftan'ın onu nasıl korkutmaya cüret ettiğini sordu ve Uslin onunla yüzleşti ve sesini yükselterek kendisine hakaret edenin ilk kişi olduğunu iddia etti. Mütevazı Elliot bile düke kızdı. Dük'ün şövalyeleri de dahil olmak üzere durum tıpkı Kral Ruben'in dediği gibi tam bir faciaya dönüştü. Böyle şiddetli ve hararetli bir tartışmanın aralıklı olması beklenmiyordu, bu yüzden Max bir anda küçüldüğünü hissetti. Sinirlenen Kral Ruben oturduğu yerden fırladı.

"Bu küstah insanlar! Hepinizin aklı başına gelsin diye kafalarınıza soğuk su mu dökeyim! Kralın aranızda oturduğunu görmüyor musun? " Gürültülü bir patlama yapmak için masaya sertçe vurdu.

Max, tebaasının kabalığından bıkmış olan kralın, tarafların uzlaşması için arabuluculuktan vazgeçeceğinden endişelenerek ona telaşla baktı. Ancak kral şaşırtıcı derecede sabır gösterdi. Pencereye yürüdü, solgun kış göğüne baktı; sonra döndü ve yumuşamış bir ifadeyle onlara baktı.

"Hepiniz aynı yerdeyken konuşmak imkansız olacak. Her birinizle ayrı ayrı konuşacağım. Önce Calypse, seninle başlayacağım." Kral, onurlu bir sesle ilan etti ve Croix Dükü'ne delici gözlerle baktı. "Dük yan odada bekliyor olacak. Bu arada yoğunlaşan duygularınızı yatıştırırsanız memnun olurum.''

Kralın emriyle hepsi ayağa kalktı, sadece Riftan'ı bıraktılar. Önce, dük dört şövalye ve bir rahibi kapının dışına çıkardı, ardından Max ve Uslin girişe doğru yürüdü. Kapı kapanmadan hemen önce Riftan'ın arkasından bakışlarını ayıramadı. Durum beklenenden çok daha kötüydü. Babasının Riftan'ı yargılama kararlılığı hayal ettiğinden daha zordu ve kocası da pes etmeye hiç niyetli görünmüyordu. Dahası, kralın onu aktif olarak savunmaya hiç niyeti yok gibiydi.

Max endişeyle dudağını ısırdı. Kral Ruben müdahale etmeseydi, birkaç ay içinde Drakium Kalesi'nde bir duruşma yapılacaktı. Max endişeyle Riftan'ın davayı kazanma şansı olup olmayacağını düşündü. Koridorda ıstırap içinde dolaştı, sonra düşüncesizce dükün peşinden gitti. Şaşkın şövalyeler onu aceleyle durdurdu.

"Leydim, lütfen durun. Böyle biriyle konuşmamak daha iyidir.''

"Sa-sadece bir anlığına. Bir süre… onunla konuşmam gereken bir şey var.''

Yolunu kestiler ama şövalyeleri geçerek babasına doğru koştu. Adımları şövalyelerle çevrili dükün önünde durdu. Dük'ün buz gibi bakışları ona nüfuz etti: Yerde sürünen bir toz zerresi bile kızına verdiğinden daha sıcak bir karşılık alırmış gibi görünüyordu.

Babası kayıtsız ve sert bir şekilde ona şiddetle kükredi. "Küstah... önümde nasıl bir cüretle duruyorsun?"

Max korkusunu üzerinden atmak için derin bir nefes aldı. Babası artık ona zarar veremezdi, o bir Calypse'di, Croix değil. Bunu zihninde tekrarladı ve sakince ağzını açtı. "Lütfen... suçlamaları düşürün."

Dük o kadar eğlenmişti ki, kızacak enerjisi yokmuş gibi gülüyordu. Max hızla konuştu. "Sürekli olarak bu tür suçlamaları kışkırtmaya çalışmak... ba-babama önemli bir fayda sağlamayacak. Aksine... kaybedecek çok şeyin olacak. Kraliyet ailesiyle dostane ilişkiler, soyluların alay konusu olmak… ve sadece bu değil. Eğer babam kocamı mahkemeye çıkarmayı başarırsa... Be-ben kocamı savunacağım. Ba-bana yaptığın her şeyi… Bütün o iğrenç muameleleri ifşa edeceğim… Ba-babamı suçlayacağım!''

Babasının gözlerinin sınırların ötesinde bir öfkeyle yandığını açıkça gördü. Max titreyen bacaklarını sıkı tuttu. Babasının karşısında durduğuna inanamıyordu. Bastonunun her an ona doğru uçacağı korkusuyla sırtından soğuk bir ter boşandı, ama kendini çelikleştirdi ve doğrudan ona kanlı gözlerinin içine baktı. Daha sonra boğucu bir sessizlik devam ederken babası ağzını açtı.

''Kendin dene ve gör.''

Max'in omuzları, onun beklenmedik biçimde sakin olan tepkisi karşısında küçüldü. Sanki dük onunla alay ediyormuş gibi, ağzı büküldü.

"Sen ne dersen de seni kim dinleyecek? İğrenç muameleler mi? Ha! Bunu hangi delillerle ispat edeceksin? Sonunda kocasıyla birlik olup babasına komplo kuran pis bir or*spu muamelesi göreceksin."

Max, babasını çevreleyen şövalyelere titreyen gözlerle baktı. Acımasız yüzlerini izlerken, kemiklerine bir umutsuzluk duygusu sızdı. Ne de olsa babası için çalışan insanların onun yanında yer alması zordu. Kendi dadısının tanık olup olmayacağını bile merak etti. Babası alaycı bir tavırla dilini şaklattı.

''Tartışma uğruna, diyelim ki insanlar sana inanacak. Duruşmanın sonuçlarını gerçekten etkileyeceğini düşünüyor musun? Tek yaptığım kızımı düzgün bir şekilde yetiştirmek için elimden geleni yapmaktı. Onun korkunç kusurlarını düzeltmenin benim için ne kadar zor olduğunu yalnızca Tanrı bilir.''

Max onun arsız sözleriyle hayrete düştü. Duyduklarına inanamıyordu. "Bütün bunları benim iyiliğim için mi... yaptığını söylüyorsun?"

Dük, tek bir utancı yokmuş gibi kendinden emin bir şekilde başını kaldırdı. "Eğer gerçekten seni istismar etmek niyetindeysem, neden her seferinde seni iyileştirme büyüsüne maruz bırakayım? Vücudunda tek bir çizik bile bırakmamaya özen gösterdim. Bunu yapmanın tek bir nedeni var: Bedensel cezaya başvurmamın amacı seni düzeltmekti.''

Max reddetmek için ağzını açtı ama o kadar şok oldu ki söyleyecek bir şey bulamadı, sadece acı bir kahkaha atabildi. Hayatını bu kadar acıyla çarpıttıktan sonra, her şeyin onun iyiliği için olduğunu nasıl iddia edebilirdi? Dudaklarını birbirine bastırırken onu küçümseyerek izleyen dük, takoz çakıyormuş gibi konuştu.

"Seni normal yapmak için uğraştım. Onları düzeltmek için anne babaların çocuklarını kırbaçlamaları asla suç olmayacaktır.''

"Ve bunu ben Ri-Riftan'la evliyken bile yapmaya niyetli misin? Ba-babamın bile... kocam izin vermediği sürece bana elini sürmeye hakkı yok!"

Yükselen öfkeye dayanamıyormuş gibi çığlık atarken dükün alnında derin bir kırışıklık belirdi. Sanki saçma sapan bir şeymiş gibi başını salladı.

"Sen neden bahsediyorsun? Sonuç ne olursa olsun, tazminat olarak sadece birkaç kuruş ödemem gerekecek ama kocan o kadar ileri gidemeyecek.''

Daha fazla dayanamayan Elliot, elini kılıcının sapına koyarak öne çıktı. Öfkesine rağmen, Max onu alelacele durdurmayı başardı. O gün herhangi bir kılıç şiddetle çekilirse, geri dönüşü olmayan bir duruma yol açardı. Babasına baktı, içinde kalan soğukkanlılığı topladı.

''Ba-babam hak ettiği cezayı almasa da… fark etmez. Bana yaptığın tüm çirkin şeyleri itiraf edeceğim. Birçok insan ikiyüzlülüğün için seni suçlayacak. Ha-hayatın olarak gördüğün ailenin tüm namusu... yerle bir olacak. Böyle bir skandala da-dayanabilir misin? İntikam almak… buna değecek mi?''

Aniden, bir diş bileme sesi duyuldu. Dük tam o anda ona vurmak istiyormuş gibi bastonunu iki elinin arasına aldı. Şövalyeler hemen, sanki Max'i korumak istercesine aralarına girdiler. Sanki iğrenç biriymiş gibi ona bakan babası, onu yutacakmış gibi çığlık attı.

"Devam et o zaman! Dene ve ne kadar ileri gidebileceğini gör! Babanı böyle ifşa et ve kendin alay konusu ol! Görmeye değer olacak!'' Döndü ve bekleme odasına girdi.

Max ağrıyan gözlerini kapattı. Şövalyelerin yüzlerine doğrudan bakamıyordu. Çaresiz yanını ve iğrenç babasını göstermekten utanıyordu. Riftan'ı böyle bir duruma sürüklemek çok onur kırıcıydı. Başını eğdi ve sanki kaçıyormuş gibi koridorda yürüdü.

***

Tartışmalar gece geç saatlere kadar devam etti. Riftan ile görüşme bittikten sonra, Croix Dükü ile Kral Ruben arasında bir tane gerçekleşti ve bundan sonra üçü arasındaki diyalog yeniden başladı.

Ç/N: Soldan Riftan sağdan Maxi.. Tüylerimi diken diken ettiler. Çok gurur annecim.. Bu arada dükün utanmazlığına söyleyecek söz bulamıyorum..

¹: Paralı askerlik açısından ödeme aldığın gibi hemen işi yapacakları anlamına gelse de sahip oldukları her durum için geçerlidir bu söylem. Yani biri sana vuruyorsa sen de hemen ona vurursun.

Önceki Bölüm                                                                                                 Sonraki Bölüm

 Under The Oak Tree - 250. Bölüm

Mesafeye rağmen Max, babasının çenesinin inatla sertleştiğini açıkça görebiliyordu, bu, öfkesi zirveye ulaştığında öfkesini bastırmak için kullandığı bir ifadeydi. Croix Dükü, Riftan'a düşmanca baktı ve sanki onu öldürmek istiyormuş gibi gözlerini ona çevirdi. Bastonu elinde o kadar sıkı tutuyordu ki damarları patlayacakmış gibi görünüyordu.

''Majestelerinin bu konuyu sorun haline getirmesine gerek yok… Bunu defalarca söyledim. Bunu size hatırlatmak için açıkça belirttim. ''

Max, babasının konuşmasının gerçekten de biraz geveleyerek olduğunu fark etti, ama kulağa gülünç gelecek kadar değildi. Otorite, kibir ve gurur duygusu, kralın önünde bile zorba görünen bir noktaya kadar kemiklerine kazınmıştı. Bununla birlikte, Croix Dükü'nün kendisi, olayın ardından ortaya çıkan geveze konuşmanın farkında ve aşağılanmış görünüyordu. Ne zaman bir kelime konuşsa, gözleri öfkeyle parlıyor, Riftan'a öyle bir nefretle bakıyordu ki bu, salondaki herkesi gizlice gerginleştiriyordu, ama Riftan'ın öfkesi ve düşmanlığı dükünkinden daha az değildi. Kral tam o anda ve orada birbirlerine saldırmak üzere olan iki kişiye sinirli bir bakış attı, sonra dilini şaklattı ve Kont Robern'e döndü.

"Birkaç saat dinlendikten sonra bir an önce bu görüşmelere başlamalıyız. Sevgili tebaalarım birbirlerinin göğüslerine bıçak saplamadan önce gerekli önlemleri almalıyım.''

"Size eşlik edeceğim, Majesteleri."

"Hayır, birbirlerini parçalamasınlar diye kontun benim yerime onlara göz kulak olmasını istiyorum."

Kont Robern acı acı gülümsedi ve yakınındaki uşağa seçkin konukları odalarına götürmesini söyledi. Kral, prensese ve uşaklara yetkin bir generalmiş gibi, kasvetli grinin gölgesiyle kaplı merdivenleri çıkarken önderlik ettiğinde, saygıyla diz çöken insanlar bir anda ayağa kalktılar. Max, Croix Dükü'nün şövalyelerin arkasına çekilmek için acele etmesini şaşkınlıkla izledi. Babasının kötü niyetli ifadesini görünce, babasının fikrini hiçbir şeyin değiştiremeyeceğine dair iğrenç bir önseziye kapıldı.

Riftan düke derin bir küçümsemeyle baktı, sonra onu görmeye dayanamıyormuş gibi başını çevirdi. "Maxi, buraya gel."

Birlikte ek binaya doğru yürüdüler. Kocasının iri, güvenilir vücudu babasının nefret dolu bakışlarını tamamen engellediğinde, Max tuttuğu nefesini serbest bırakmayı başardı. Riftan onu boş bir odaya götürdü ve tekrar ikna etmeye başladı.

"Sana birkaç kez söylediğim gibi, konferans odasına girmene gerek yok. Bu resmi bir duruşma değil. Bu sadece Kral Ruben'in Croix Dükü ile benim aramda arabuluculuk yapmak için yaptığı bir toplantı."

Max başını sertçe salladı. "Ne dersen de... bu sefer kenara çe-çekilmeyeceğim. Babam, Croix Kalesi'ni işgal ettiği ve ona saldırdığı için Riftan'a dava açacak. Gerçek şu ki, Riftan... tek yaptığın beni kurtarmaktı."

''Onu her zaman ölümüne dövmek istemişimdir!'' Riftan sertçe çıkıştı ve Max yorgun bir iç çekti.

"Riftan... babama saldırmanın makul bir misilleme olduğunu dü-düşünüyorsun. Beni hikayenin dışında tu-tatarsan, eylemlerinin adil olduğunu iddia etmeye devam edebilir misin?''

Riftan ona köşeye sıkıştırılmış gibi bir ifade verdi. Max onun sert ellerini tuttu ve ona samimi bir şekilde gülümsedi.

"Ben... ben sandığınız gibi bir le-leydi değilim. Artık Riftan da biliyor. Zor bir çocukluk geçirdiğimi… Kıtanın ortasında bir se-seyahatden de kurtuldum. Korkunç bir... sa-savaştan da geçtim. Bu noktada tanıklık etmek bana zarar vermez.''

Belki de bunlar söylenmemesi gereken sözlerdi çünkü Riftan'ın yüzü asıktı ve gözlerinde keskin bir acı görülüyordu. Kapının sert bir şekilde vurulduğunu duyana kadar karşı çıkmaya kararlı görünüyordu.

"Komutanım, Majesteleri toplantıya başlamadan önce sizinle biraz konuşmak istiyor."

Uslin Rikaido'nun sesiydi. Riftan, Max'e acıyla baktı ve isteksizce gitti.

"Kimsenin yaklaşmasına izin verme."

Kapının önünde duran Riftan, orada bulunan şövalyelere bu sert emri verdi ve hızlıca salonu geçti. Max şöminenin önüne oturdu ve sabırsızlıkla toplantının başlamasını bekledi. Bir saniye bir dakika, bir dakika bir saat gibi geldi. Aradan uzun zaman geçti, tırnaklarını yemeye başladı ve ağzının kuruduğunu hissetti, ta ki kapının tekrar vurulduğunu duyana kadar.

"Leydim, toplantı başladı."

"Bi-bir dakika bekle."

Max aynanın önünde durup kendine baktı. Özenle ördüğü saçlarından birkaç ince saç çıkıyordu ama zarif görünmeyi başardı. Pelerinini dikkatlice omzuna attı ve odadan çıktı.

"Peki ya Riftan?"

"Önceden Majesteleri ile konferans odasına gitti."

Uslin, koridoru ve ardından ortadaki merdivenlere doğru ilerlerken cevap verdi.

"Merak etmeyin, Caron ve ben de toplantı odasında olacağız."

"Sizden başka... orada başka kim olacak?"

"Majestelerinin hizmetçileri ve eskort şövalyeleri de dahil olmak üzere yaklaşık on kişi... Dük de yaklaşık beş veya altı kişi getirecek."

Max, beklediğinden daha az insan olacağı için rahatlamıştı, ama dükün peşinden gelen çok sayıda insanı görünce, biraz korkmuş hissetti. Şövalyeler onu ikinci katta bulunan konferans salonuna götürdü ve gergin bir şekilde etrafına bakındı. Geniş konferans salonunun en uzak ucunda Kral Ruben bir yargıç gibi ağırbaşlı bir şekilde oturdu, sağda Prenses Agnes ve solda Kont Robern vardı, ikisinin de ciddi ifadeleri vardı.

Riftan ve Croix Dükü, odanın ortasındaki uzun bir masanın iki ucunda oturuyorlardı, ikisi de sanki birbirlerinin bir bakışını görmekten nefret ediyormuş gibi başlarını ters yöne çeviriyorlardı. Elliot onu odanın sonuna, Riftan'ın oturduğu tarafa götürürken Max kaskatı kesilmişti ve donmuştu.

"Lütfen bu tarafa gelin."

Max, duvarlar boyunca uzanan uzun sandalye sıralarından birine oturdu. Elliot ve Uslin onun iki yanına oturdular. Uzun bir parşömene bakan kral başını kaldırdı ve sordu.

''Bu konuyla ilgili tüm insanlar katıldı mı?'' Kral dirseğini koltuğunun kol dayanağına dayadı ve çenesini eğerek parşömeni salladı.

"Bu toplantıya başlamadan önce, Croix Dükü'nün bana gönderdiği şifreli talebi bir kez daha okuyordum. İçinde geçen sonbaharda en saygıdeğer şövalyemin çok tatsız bir olaya neden olduğunu belirtiyor.'' Parşömene alaycı bir bakış attı ve sanki her şey eğlenceliymiş gibi sırıttı. "Sonuç olarak, Whedon'un bir numaralı şövalyesinin Croix Kalesi'ne sızdığı ve dükü öldürmeye çalıştığı yazıyor."

Uslin itiraz edercesine öfkeyle yerinden kalktı, ama daha bir şey söyleyemeden Kral Ruben sakince devam etti.

"Aynı dönemde Calypse, 'misilleme hakkını' kullanmak amacıyla dük'e savaş ilan etti. Ne oldu bilmiyorum ama biri savaşa, diğeri yargılanmaya karar verdi."

"Majesteleri! Yasadışı savaş ilanı hakkında konuşmanın yeri burası değil, değil mi?!''  Dük masaya vurdu ve karşılık verirken titredi, yüzü kırmızımsı bir renge döndü. "O canavar adam... Croix Kalesi'ne sızmaya ve bana, Dük'e zarar vermeye cüret etti! Baş rahip beni acil olarak tedavi etmesine rağmen, zar zor uyandım ve dört gün boyunca bilincimi kaybettim. Bir asilzadeye zarar vermeye cüret eden herkes, bedelini buna göre ödemelidir! Majestelerine son derece sadık bir tebaa için yapılacak doğru şey bu değil mi?''

"Majesteleri! Croix Dükü tek taraflı, yanlı iddialarda bulunuyor!'' Sabrı tükenen Uslin sesini yükseltti.

Görevlilerden biri onu kaba davranışı konusunda uyarmaya çalıştı ama Kral Ruben elini kaldırdı ve konuşmak ister gibi çenesini sıktı. Uslin, Riftan'ın uyarı bakışını görmezden geldikten sonra kralın önünde tek dizinin üzerine çökerek hızla konuşmaya başladı.

"O gün Lady Calypse ile buluşmak için Croix Kalesi'ne gittik. Ancak, Dük hiçbir hakkı olmamasına rağmen, Leydi'yi odasına kilitledi ve Lord Calypse'e küçümseyici davrandı. Biri karısını elinden alsaydı, bu dünyadaki hiçbir erkek sessiz kalmazdı! Komutanın karısını talep etmek için kaleye girmekten başka seçeneği yoktu. Teknik olarak konuşursak, suç işleyen Croix Dükü'dür. ''

"N-ne cüretle sen... konuşmak için bu kadar yalanı nereden buldun?!" Dük masaya çarparken çığlık attı. "Sadece bir tecildi! Kendi kızımın kalemde kalması onu kilitlemek değildir, bu yasadışı bir hareket değil! Bunu iyi bilmiyor musunuz, Majesteleri ve Prenses? Kızım Croix Kalesi'ne kendi isteğiyle döndü!"

"Kulaklarım ağrıyor." Kral Ruben kaşlarını çattı ve mırıldandı. ''Buraya neyin doğru neyin yanlış olduğunu ayırt etmeye gelmedim. Kulaklarımın duymak istediği şey, ikiniz arasında yaşananlar ve karşılıklı bir uzlaşma bulmaya çalışmanız. Bu yüzden, yoğun çabalarımı göz önünde bulundurarak lütfen birbirinize bağırmaktan kaçının.''

Kralın soğuk uyarısı üzerine Dük, memnuniyetsiz bir ifadeyle ağzını kapattı. Kral Ruben düşünceli bir ifadeyle bir an duraksadı ve tekrar ağzını açtı.

"Maalesef Dük adına, Sör Rikaido'nun argümanları, benim çıkarımıma göre tamamen mantıklı. Kadın kocasına aittir. Calypse karısını görmek istiyorsa onu durdurmaya hakkınız yok."

''Ama Majesteleri, ben sadece büyük kızımı korumak istedim,'' dedi doğal olarak gözünü kırpmadan.

Sessizce oturan ve sakinliğini koruyan Riftan aniden dondu. Sanki duyduklarına inanamıyormuş gibi, düke sert gözlerle baktı.

"Az önce... korumak mı dedin?"

Bakışları o kadar şiddetliydi ki dükün vücudu kaskatı kesildi ve yüzü soldu. En kötü kabusunu görmüş gibi kıpırdandı, başını çevirdi ve krala seslendi.

"Kızım bir çocuğunu kaybetmişti ve Drakium Kalesi'nde tamamen yalnız kalmıştı. Onu öyle görünce ne düşündüm sanıyorsunuz?! Kızımı saray dedikodularından ve kocasının soğuk muamelesinden korumaya çalışıyordum.''

"Bu kadar açık bir yalan söylemeye nasıl cüret edersiniz!" Elliot ayağa kalkıp ona dik dik bakarken bağırdı.

Uslin ve Elliot oturdukları yerden kalktılar ve düke öyle bir düşmanlıkla baktılar ki, kralın yanındaki şövalyeler ikisinin şiddetli momentumunu hissettiler ve çabucak kılıçlarını çektiler.

''Majestelerinin güvenliği için tavrınızı yatıştırın!''

İsteksizce tekrar oturduklarında, kral pozisyonunu değiştirdi ve uzun bir iç çekti. Kayıtsız gözleri daha sonra kaskatı kesilen Max'e döndü.

"Görünüşe göre bu çatışmanın merkezinde sen varsın. Her iki tarafın argümanları hakkında ne düşünüyorsun?''

''Majesteleri, karım…!''

"Şu anda sana bir şey sormuyordum, karına soruyordum." Kral sert bir şekilde Riftan'ın müdahalesini durdurdu.

Max, Riftan'ın sertliğini görünce onu rahatlatmak için ona gülümsemeye çalıştı ve yavaşça ayağa kalktı. Babasının yoğun bakışları karşısında parmaklarının hafifçe titrediğini hissetti. Gerginliğini azaltmak için eteğinin kenarını tuttu ve duruşunu düzeltti.

"Ba-babam..." Kuru tükürüğünü yuttu ve titreyen sesini iyileştirmek için elinden geldiğince çabaladı. ''Beni korumak için kocamla görüşmeme engel olmadı. Babam... boşanıp aile için bir utanç kaynağı olup olmayacağım konusunda endişeliydi. Ve size doğruyu söylemek gerekirse, Majesteleri, ben de bir süre için boşanmanın yakın olduğuna inandım. Kocamı göreceğime dair güvenim yoktu… Eleştirilmekten korktum ve aptalca babamın peşine düştüm. Ama düklüğe ulaştığında…''

Sesi hafifçe çatladı. Biraz durakladı ve Riftan'ın yüzüne baktı. Onun solgun, bitkin yüzünü görünce göğsü ağrıdı. Onu buradan çıkarmak ve göğsüne sımsıkı sarılmak istiyordu. Max kurumuş dudaklarını yaladı ve çaresizce dudaklarından kelimeleri döktü.

''Ben.. ben... kocamla görüşmek ve onunla konuşmak istedim. Ama babam izin vermedi, ben de onun iradesine karşı gelmeye çalıştım..." Bir an duraksadı, sonra güçlükle nefes verdi. ''Babam beni kilit altına aldı ve bana ağır bedensel cezalar verdi. Kocam... cezalandırıldığıma tanık olunca, bunu görünce çok kızdı.''

"Bu ne cüret…"

Dük o kadar gergindi ki, öfkeden bir damarı çıkmıştı. Sanki küfür kusacakmış gibi ağzını kocaman açtı, sonra bir ateş topu yutar gibi dişlerini sıktı. İnanmıyormuş gibi bir ifadesi vardı, kölesi efendisine isyan ediyormuş gibi görünüyordu.

Max, öfkeyle dolu bu bakıştan kaçınmak için gözlerini indirdi. Bir anlık sessizlikten sonra kral tekrar konuşmak için ağzını açtı.

"Sanırım şimdi olayların nasıl olduğunu anlıyorum." Kral içini çekti ve sırtını deri kaplı koltuğa gömdü. "Dük, az önce söyledikleri doğruysa, sen de sorumluluktan kaçamazsın. Maximilian Calypse, Riftan Calypse'e aittir. Evliliklerinin başladığı andan itibaren kızınız üzerindeki tüm haklarınızı kaybettiniz. Doğal olarak, onu kısıtlamaya veya ona herhangi bir bedensel ceza vermeye hakkınız yok.''

''O kız ne yazık ki şimdi kocasının tarafını tutuyor ve banal şeyleri abartıyor! Onun Calypse'i görmesini engellemek ya da küçük bir bedensel ceza vermek, kızımın geleceği ve ailemin onuru için yapılmış bir hareketti!" Dük umutsuzca karşı çıktı. "Kızımı sarayda tek başına gördüğümde gerçekten Calypse'in onu terk edeceğini düşündüm. Kızımın bu şekilde hakarete uğramasını ve acı çekmesini engellemek için elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışmak bu kadar büyük bir hata mı?''

Max, babasının küstahlığı karşısında tamamen şaşkına dönmüştü. O kadar sakin, küstah bir ifadesi vardı ki, onu bile onun sözlerine inandırdı. Dük gururla çenesini kaldırdı.

''Bu süreçte… davranışımın aşırı olduğunu inkar etmeyeceğim. Sorumluluk almam gerekiyorsa, tazminat vermeye hazırım. Ama Majestelerinin ne dediği umurumda değil, o kişinin hareketlerini affetmeye niyetim yok."

Döndü ve doğrudan Riftan'ın ateşli gözlerine baktı. Görünüşe göre içini kabartan nefret ona Riftan'a bakma cesareti vermişti ve devam etti.

"Nereden bakarsanız bakın, Riftan Calypse'nin davranışı abartılıydı. Kızımı görmesine izin vermemem ve kaba alışkanlıklarını düzeltmek için onu tecil etmem onu ​​gücendirdiyse… o zaman hemen itiraz etmeliydi. Ama ne yaptı? Beni orada öldürmeye çalıştı! Ve bu yetmezmiş gibi, topraklarımı savaşla bile tehdit etti. Aklı başında bir insan olarak tanımlanamazdı. Majesteleri, Remdragon Şövalyeleri'nin komutanı olma unvanını derhal geri almalı, şövalyeliği iptal etmeli ve topraklarının kontrolünü ele geçirmeli!"

Dük'ün kükremesini duyan Max eliyle alnını tuttu ve sendeledi, Elliot onu çabucak kaldırdı ama onun da yüzü Max'inki kadar solgundu. Sanki bu sonuca önceden hazırlanmış gibi, Riftan ifadesiz bir yüzle sessizce oturdu.

Ç/N: Nefretime söz bulamıyorum..

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm

 Under The Oak Tree - 249. Bölüm

"Artık senin yanında olmanın ve kollamanın benim için daha iyi olduğunu anladım, böylece pervasızca bir şey yapamayacaksın."

Ayrılış gününde, Riftan onun arabaya binmesini izlerken karanlık bir şekilde mırıldandı ve Max bu ifade üzerine kızardı. Riftan onu geride bırakırsa ne yapacağını düşününce yarı korkmuş görünüyordu. Gözleri hüsranla kaynıyordu ve yüzü demir bir maske gibi soğuktu. Birkaç günü iyi bir gece uykusu çekmeden bu düşünceyle endişelenerek geçirdikten sonra, her zamankinden daha gergin görünüyordu.

"Seni geride bırakmaktan hiç iyi bir şey görmedim. Seni gözlerimin görebileceği bir yere koyarsam bu akıl sağlığıma faydalı olur.''

Max, karşılık vermek yerine sessizce koltuğuna oturdu ve itaatkar bir şekilde başını salladı. Max sanki küçümsermiş gibi olduğundan Riftan gözlerini ona kıstı, sonra vücudunu kürkten bir paltoyla örtmek için eğildi. Başının ucuna kadar öfkeli olmasına rağmen, kömürlü dökme demir ısıtıcıyı vagonun zeminine yerleştirerek ve pencerelerin sızdırmadığından emin olarak Max'in rahatına özen gösterdi.

"Robern Kalesi'ne gitmek bir buçuk gün sürecek. Anatol topraklarını geçene kadar durmadan hareket edeceğiz, bu yüzden rahatsız olup olmadığını söyle.''

"Ta-tamam."

Riftan şüphelerini gideremeyecekmiş gibi tereddüt etti, ama sonunda içini çekti ve vagonun kapısını kapattı. Max arabanın perdelerini kaldırdı ve pencereden dışarı baktı. Yaklaşık yirmi şövalye, atlarının üstünde oturuyor, arabanın sağında ve solunda sıra halinde duruyordu. Hebaron, Anatol'un savunmasını korumak için neden kalede kalmak üzere seçildiğini anlayamadı ve bunun yerine Uslin ve Elliot yolculuğa liderlik etmek için seçildi. Riftan onlara talimat verdi ve atının üstüne oturdu ve çok geçmeden araba yavaş yavaş hareket etmeye başladı.

Max soğuk havada donmamak için elinden geldiğince büzüldü ve pencereden geçen manzaraya sessizce baktı. En soğuk dönem geçmişti ama mevsim hala kıştı. Zemin buzlu ve kaygandı ve dün gece düşen sulu kar, yolun sol ve sağ taraflarında elmas gibi parıldıyordu. Max soğuk doğu rüzgarında at süren şövalyelere endişeyle baktı, perdeleri indirdi ve sırtını koltuğa dayadı.

İki gün içinde, bir grup canavarla savaşmaktan daha şiddetli bir savaş başlayacaktı, mümkün olduğu kadar fiziksel gücünü toplaması gerekiyordu. Yavaşça gözlerini kapadı ve Kral Ruben'in kayıtsız yüzüyle, babasının zalim ve inatçı yüzünü hatırladı. Onlarla uğraşmak, bir trol ordusuyla uğraşmaktan on kat daha zor olurdu. Kasvetli ama mütevazı bir ortamda şövalyeler göz açıp kapayıncaya kadar Anatol'dan ayrılarak kuzeydoğuya doğru koştular. Tüm dünya derin bir uykuya dalmış gibi sessizdi, bu yüzden yolculuklarında bir kez bile goblinler veya kurt adamlarla karşılaşmaktan dolayı endişesi yoktu. Anatol'dan ayrılır ayrılmaz Max, Elliot'a şüpheci bir bakış attı.

"Kı-kış mevsiminde... canavarların faaliyetleri de azalıyor gibi görünüyor."

Şövalyeler tüm hızıyla öğle yemeği hazırlamak için bir tarlanın ortasında toplandılar. Şenlik ateşi yakmakta olan Elliot ona hafif bir gülümsemeyle baktı.

"Çünkü geçtiğimiz sezon tüm Anatol'u taradık ve bölgedeki tüm canavar habitatlarını süpürdük."

Büyük bir tencereye kuru et parçalayan Ruth, bir açıklama ekledi. ''Öncelikle canavarların hareketine trol sayısındaki aşırı artış neden oldu. Canavarların ekosistemi birbiriyle yakından bağlantılıdır, bu nedenle biri kendi bölgesini genişlettiğinde, diğer canavarlar yeni bir yaşam alanı arayışına girer. Müttefik kuvvetler kuzeyde korkunç bir hızla yayılan trolleri neredeyse yok ettiğinden, güneye giden canavarlar orijinal yaşam alanlarına dönmüş olmalı.''

"İyi o za-zaman şimdi... canavarlar için endişe... azalacaktır."

"Eskisinden çok daha fazla azalacak."

Öğle yemeğinden sonra gecikmeden tekrar yola koyuldular. Ruth'un dediği gibi, Kont'un kalesine yaptıkları yolculuk boyunca tek bir goblinle bile karşılaşmamışlardı, belki de şimdiye kadar yaşadığı en huzurlu yolculuktu. Alacakaranlıkta küçük bir kasabaya ulaştılar ve orada iki kulübe kiraladılar, geceyi geçirdiler ve şafak doğar doğmaz oradan ayrıldılar. Yoldaki hızları sayesinde ertesi gün öğleden önce Robern Kalesi'ne ulaşabildiler.

Max vagondan indi ve kasvetli bir atmosferle kaleye baktı. Etrafı mavi-gri bir duvarla çevriliydi ve kapının solundan ve sağından bir nöbetçi gibi demir biçimli birer kule yükseliyordu. Hissettiği tuhaf baskıdan bitkin düşen Max, Riftan'ın yanına yürüdü ve Riftan onu koruyormuş gibi bir koluyla onu kendine çekti, sessizce yürüdüler. Muhafız onları kalenin içinde bulunan bir kapıdan geçirdiğinde, güzel selvi ağaçlarının ve kaleye giden uzun bir merdivenin olduğu bir bahçeye çıktılar. Hizmetçiler merdivenlerden inerken koştular.

"Hoş geldiniz. Kont sizin gelişinizi bekliyor."

"Ve diğerleri…?"

"İlk gelen siz, lordsunuz. Diğerlerinin yarın gelmesi muhtemel.''

Uşak gibi görünen adamın sözleri üzerine Max omuzlarını gevşetti. Babasıyla hemen yüzleşmek zorunda olmadığı için rahatlamıştı. Arkalarından gelen şövalyelerden biri alçak sesle mırıldandı.

"En az bir gün nefesimizi tutma şansımız olacak..."

Max bununla tamamen aynı fikirdeydi. Hizmetçileri pürüzsüz mermerle kaplı geniş bir salona kadar takip ettiler. Orada derin bir izlenime sahip bir adam ve düzinelerce hizmetçi onları karşıladı. Max, lüks kıyafetlerini, genellikle soyluların sahip olduğu tuhaf solgun yüzünü ve gözlerindeki sıkılmış ifadeyi görerek onun Kont Robern olduğunu hemen fark etti: bunlar, kalenin sahibini çabucak tanıması için yeterliydi.

Adam karşılama selamını atlayarak derin bir iç çekti. ''Can sıkıcı bir şey yaptın, Calypse.''

Max kaşlarını çattı. Adamın konumu ne kadar yüksek olursa olsun, Riftan da aynı zamanda bir bölgeyi yöneten bir lorddu. Temel nezaket göstermemek çok kaba değil miydi? Ancak Riftan, sanki adamın tavrı ona aşinaymış gibi acı bir şekilde karşılık verdi.

"Kont'un zarar görmemesini sağlayacağım."

"Sizinle iş birliği içinde olduğum gerçeği beni şimdiden Croix Dükü'nün gözünden düşürdü. Üst düzey tüccarlar, makul olmayan bahaneler öne sürerek benimle anlaşmaları tek taraflı olarak sonlandırdı. Nedeni zaten belli." Kont şikayet etti. "Arı kovanını dürtmek gibi bir şeyi neden yaptın, onun ne kadar inatçı olduğunu zaten biliyordun."

"Yaşananları hak etti."

"Demek istediğim, böyle bir şey yapmanın amacı neydi? Onca zaman sabırlı oldun ve geri çekildin ve şimdi böyle bir şey yaptın… Seni anlayamıyorum.'' Adam geri çekildi ve onu ezici bir şekilde sorguladı. ''Ayrıca Anatol'un tanıtımını yaptığın işe de önemli bir yatırım yaptım. Şimdi sürgün edileceğin gün gelse tamamladığın yollar tamamen boşa gitmez mi? Hayatının 10 yılını geliştirmek için harcadığın toprakları kaybetmeni istemiyorum. Bu toplantıda Dük'ün desteğini alamazsan, çok büyük kayıplara uğrayacağız."

Max'in yüzü giderek ciddileşen konuşmayla karardı. Onun ruh halini sezen Riftan, omzunu sıkıca sıktı ve Kont'a dik dik baktı.

''Soğuk havalarda seyahat ettik. Daha ne kadar böyle duracağız?"

Kont hafifçe kaşlarını çattı ve sonra iç çekerek başını salladı. "Sorgulamak için çok aceleciydim. Odaları hazırladım. Gidin ve dinlenin."

Elini sallarken, arkasında bekleyen hizmetçiler öne çıktı. ''Yarından itibaren zorlu bir yıpratma savaşı başlayacak. Kesinlikle açık bir zihne sahip olmak daha iyi olur. Ben zaten sizinle aynı gemideyim bu yüzden size elimden geldiğince yardımcı olmayı düşünüyorum ama yapabileceğim pek bir şey yok. Bu krizin üstesinden gelmek için elinizde nasıl bir numara olduğunu görebilmeyi umuyorum.''

Kasvetli uyarısından sonra Kont merdivenleri tırmandı. Max sırtına baktı ve karmaşık ve ince bir ifade takındı. Kont'un sözleri endişe vericiydi ama en azından Riftan'ın tarafını tutacağını bilmek güzeldi. Kont Robern, güney Whedon'daki en etkili soylulardan biriydi: Croix Dükü ile karşılaştırılamasa da, desteği kayda değer bir güçtü. Hizmetçilerin rehberliğinde Max lüks misafir odasına girdi ve Riftan'a gülümsedi.

"O... eksantrik görünüyor, ama Riftan için endişelenmişe benziyor."

"Beni değil, kendi çıkarını umursuyor." Riftan zırhını çıkarıp astı ve cümlesinin sonunda homurdandı. ''Kont, yol inşaatlarına önemli bir yatırım yaptı. Planladığı ticaret işinin mahvolacağından endişeli. Anatolium'un kötü şöhretine rağmen, sayısız tüccarın Namhae limanına girmeye karar vermesinin tek nedeni Remdragon Şövalyeleri'nin itibarı."

Bu, güneyden yakında Riftan'ın tarafını tutacak soylular olacağı anlamına geliyordu. Tahkim başarısız olsa ve sarayın mahkemesine ulaşsa bile, Croix Dükü tarafından tek taraflı olarak itilemezdi. Max'in biraz umudu vardı. Riftan çok geçmeden kıyafetlerini değiştirdi ve yarınki toplantıları görüşmek üzere Kont Robern'in ofisine gitti. Max hizmetçilerin getirdiği sıcak suda yıkandıktan sonra çantasını açtı ve yarın ne tür kıyafetler giymesi gerektiğini merak etti. Kralla konuşma fırsatı olabilir, bu yüzden perişan görünemezdi ama çok gösterişli de olmamalıydı. Olabildiğince zarif, özgün ve çekici görünmek istiyordu.

'Riftan için yapabileceğim en az şey bu...'

Max bu konuda çok düşündükten sonra lacivert bir elbise giymeye karar verdi. Kıyafetleri giyip aynanın önünde dururken yüzü daha da solgun ve depresif görünüyordu. Aynanın önünde durup kendine yakından baktı ve Riftan'ı savunmaya çalıştı. Sesi çok gergin olduğu için normalde olduğundan  daha çok duyulmuyordu, ancak ısrarla ve tekrar tekrar konuşurken telaffuzu biraz düzeliyor gibiydi. Bunu yaptığı kadar, biraz özgüven kazanarak kendi argümanlarını beceriksizce sunmayı başardı, ancak ertesi sabah, Croix Dükü'nün arabasının kaleye girdiğini gördüğünde, hiçbir zaman kendini şu anki gibi çaresiz bir çocuk gibi hissetmemişti.

Max pencerenin önünde durup babasının merdivenlerden yukarı çıkmasını izledi. Dük'e yüz şövalye önderlik etmiş gibi görünüyordu. Parlak zırhlı şövalyeler durmadan içeri girdiler ve yüksek rütbeli rahipler ve büyücüler onun peşinden gittiler. Sanki bir toplantıya değil de savaşa geliyor gibiydi.

'Elbette... kralın emrine uyuyormuş gibi yaparak Riftan'a saldırmayacak, değil mi?'

Gözleri şüpheyle açıldı. Ancak, babasının sürekli uyanık bir ifadeyle gözlerini devirdiğini gördüğünde, bu şüpheler hızla kayboldu. Dük, sadece kendi güvenliği için kendi birliklerini getirdi. Riftan'ın acımasız saldırısı yüzünden travma geçirmiş olabilirdi. Biri onu kovalıyormuş gibi yürüyen babasına yakından bakan Max, cübbesini alıp odadan çıktı. Sonra kapıyı koruyan Elliot hemen yolunu kesti.

"Sorun ne, leydim?"

"Babam geldi sanırım. Müzakereler başlamadan ö-önce… Onunla en az bir kez iletişim kurmak daha iyi olurdu.. ''

"Majesteleri gelene kadar dükle herhangi bir temas yasaktır." Elliot başını sertçe salladı.

''Müzakereler başlamadan önce birbirinizle yüzleşirseniz, duygularınız tırmanacak ve işler daha da kötüleşecek. Kralın gelmesini beklemek zorundayız."

Mantıklı geldi. Kral Ruben'in huzurunda Croix Dükü bile gereğinden fazla konuşamayacaktı. Riftan da nazik tavrını bir kenara bırakırdı. Aslında en çok endişelendiği kısım buydu. Dük Croix'in ısırma ve acımasız sataşmalarıyla çıldırabilecek olan Riftan, ölümcül bir karar vermek için acele etmez miydi? Bu, hayalinde bile onu ürpertiyordu.

Max sürekli pencereden dışarı bakarak sabırsızca odanın içinde dolaştı. Öğleyin, kraliyet bayraklı ve üç arabalı şövalyeler sonunda Robern Kalesi'ne girdiler. Kralla tanışmak için Büyük Salon'a indi ve yüzlerce insan çoktan büyük salondaydı. Elliot, Max nereye gideceğini bilmeden etrafta dolaşırken ona kibarca rehberlik etti.

"Lütfen yanımdan ayrılmayın. Görüşme sırasında leydinin refakatçisi olacağım.''

Max onu takip etti ve Remdragon Şövalyeleri'nin olduğu yerde durdu. Tam zamanında, Kral Reuben, Prenses Agnes'i ve bir grup kale görevlisini içeri yönetti. Croix Dükü Riftan ve kalenin efendisi Kont Robern yaklaştı ve hükümdarın önünde diz çöktü.

"Uzun bir yoldan gelmek zor olmalı, Majesteleri."

Kont kibarca başını eğdiğinde, Kral Ruben asık suratla elini salladı.

''Gerçekten zordu. Kışın ortası ve beni çok uğraştırdınız." Kralın altın gözleri tebaasına kibirli bir şekilde baktı. ''Buraya kadar ağır bir yükle geldim. Öncelikle belirtmek isterim ki, buraya yaptığım yolculuk boşuna olursa, çok güceneceğim, Croix Dükü"

Ç/N: Korkak düke bak toplamış şövalyeleri büyücüleri gelmiş.. Dayak yerini bulmuş anlaşılan aahahaha Şu kraldan da nedense hiç haz etmiyorum

Önceki Bölüm                                                                                                 Sonraki Bölüm