Riftan's POV - Under The Oak Tree 

37. Bölüm

''Görevlerini başkalarına devretmeye çalışmak… Utanması yok gibi görünüyor!'' Şenlik ateşinin sıcaklığının tadını çıkaran Uslin, küçümseyerek haykırdı. "Kızıyla evlenme şerefini büyük bir mesele haline getirmek ve böylesine kibirli bir teklifte bulunmak. Kibirli bir oro…''

"Dük yaşlı, bu yüzden görevlerini bir damadın devralmasını planlamış olmalı." Şarap yudumlarken yanında oturan Gabel Laxion içini çekti. "Ama neden vasallarını seçmeyip Sör Calypse'e böyle bir teklifte bulunsun ki?"

''Vasalları tarafından hor görülmekten kaçınmak istedi.'' Ateşe düşünceli bir yüzle sessizce bakan Ruth konuştu. ''Vasal şövalyelerin mutlak sadakati, doğunun geniş bölgelerini korumak için hayati önem taşıyor. Tepkilerini ortaya çıkarmanın hiçbir yararı olmayacak. Dahası, batı Dristan'da hâlâ Dük'ün topraklarını gözetleyen birkaç lord var. Dük'ün askeri güçlerinin zayıflaması için bir dezavantaj getirecektir."

"Yani... Remdragon Şövalyeleri'nin onun için çözmesini mi sağlayacak?" Hebaron kızgın bir ayı gibi hırladı. "İnsanlarla dalga geçmenin bir sınırı vardır."

"Sence şimdi ne yapacak?" diye sordu Elliot, ürkütücü derecede sessiz oturan Riftan'a bakarak. "Komutan teklifi reddettiğine göre, teklifi başka bir lorda sunmayı mı deneyecek sence?"

''Ona söyle, Whedon'daki bütün toprakları tarasın ve görsün! Ne tür bir aptal seve seve onun için bir uzvunu kaybeder?" Hebaron sesli bir şekilde homurdandı.

Riftan'ın dudakları sertleşti. O aptal, Maximillian Croix'in kocası olacak. Yanında başka bir erkeğin olması düşüncesi bile kalbini bıçaklanmış gibi sızlattı. Riftan sözlerini soğuk bir şekilde mırıldandı.

"Başka seçeneği yok, bu yüzden muhtemelen görevlerini vasal şövalyelerinden birine devredecek." Hiç kimse herhangi bir adamın ejderhayla savaşmaya başlayacağını düşünmedi ve Riftan da aynı şeyi düşündü. Uzun bir dalla şenlik ateşini dürterken konuşmaya devam etti. "O zaman Croix Dükü'nün kraliyet ordusuna her zamankinden daha fazla bağımlı olmaktan başka seçeneği kalmayacak, bu da Dük'ün doğudaki gücünün tam da kralın istediği gibi zayıflamasına neden olacak."

Kral Ruben zaten batının ve kuzeyin soylularına baskı yapıyordu. Kralın yanında olmasalar bile hiçbir lord Croix Dükü adına bir sefere çıkmak istemez. Riftan alaycı bir şekilde gülümsedi. Croix Dükü bu gerçeğin açıkça farkındaydı, bu yüzden Riftan'a böyle bir teklifte bulunmayı seçti, ancak bunu kesinlikle reddetti. Adam, alçakgönüllü bir geçmişe sahip bir şövalyenin cömert teklifiyle baştan çıkarılacağını ve hayatını tehlikeye atacağını düşünmüş olmalı.

Neredeyse teklifini kabul ediyordum... Riftan kendini alayla süzdü ve oturduğu yerden kalktı.

"Bu kadar konuşma yeter. Dük her ne planlıyorsa, bize verilen görevi yapmaya devam etmeliyiz."

"Bütün bu aşağılamalardan sonra çenemizi kapamamızı mı istiyorsun?" Hebaron öfkeyle sordu. "Çok saçma bir teklifte bulundu ve sanki hakarete uğrayan kendisiymiş gibi seni tehdit etti! Sadece buna katlanmamızı mı istiyorsun?''

"Ne olmuş buna katlanırsam?" Riftan ona şiddetle baktı. "Ne yapayım, bir ordu toplayıp Dük'e mi saldırayım?"

Onun tepkisi karşısında herkes sustu. Ancak o zaman, onlardan en çok öfkeyi tutanın kendisi olduğunu fark etti. Riftan ayağa kalktı ve daha fazla konuşmadan uzaklaştı. Karanlık gece gökyüzü, yıldızlardan hafif bir ışık saçıyordu.

Solgun dolunaya bakan Riftan, güçlükle kışlaya doğru yürüdü. Bir süre rahat uyuyamayacağını düşünerek, düşüncelerinden uğursuz bir önsezi geçti. Ancak, bir gün, şu anda hissettiği duygular muhtemelen kaybolacaktı. Her neyse, öyle olacağına inanmaktan başka seçeneği yoktu.

***

Dük'ün habercisinin ziyareti kısa sürede şövalyelerin aklından kayboldu, bundan daha büyük bir sorunla karşı karşıya kaldılar. Ejderhanın büyüsü günler geçtikçe daha da güçlendi ve dağdan inen canavarların sayısı her gün arttı.

Gece gündüz sisli ormanın önünde kamp yapmak ve canavarlara karşı savaşmak zorunda kaldıkları bir durumda Dük'ün yüzsüzlüğü üzerinde durmak zordu. Bunun da ötesinde, Lexos Dağları'ndan bilgi toplarken, malzeme ve insan gücü eksikliğini de çözmek zorunda kaldılar.

Riftan, krala göndermek için raporlar yazarken zonklayan şakaklarına masaj yaptı. Bir keşif seferi mümkün olan en kısa sürede gönderilmediyse, ejderhayı yenmek giderek daha zor hale gelecekti. Lexos Dağları'nı çevreleyen engelleri araştırmak için gönderilen rahiplerin tümü, ejderhanın büyülü güçlerinin beklenenden çok daha hızlı bir şekilde iyileştiğini doğruladı. Hemen harekete geçmezlerse başlarına büyük bir bela mutlaka gelecekti. Riftan raporda böyle yazdı ve şövalyelerin mührü ile işaretlemeden önce ek takviye ve malzeme istedi.

Doğrusu, Croix Dükü ile anlamsız bir fikir savaşına girmenin zamanı olmadığına onu ikna etmek istedi, ama kralın yardımcıları arasında bir kargaşaya neden olmaktan korkuyordu. Riftan derin bir iç çekti ve raporu bir iple sağlam bir şekilde bağlayarak katladı. Haberciye raporunu vermek için oturduğu yerden kalkarken, Elliot Caron'un aniden kışlanın dışından seslendiğini duydu.

"Sör Calypse, kışlada saklanan bir serseri bulduk... onunla ne yapmalıyız?"

Riftan tek kaşını kaldırdı. Serserilerin yiyecek çalmak ümidiyle kışlalarda saklanmaları alışılmadık bir şey değildi, o kişiyle askeri talimatlara göre, ona haber vermeye gerek kalmadan muhatap olabilmeliydi.

Riftan sinir bozucu bir şekilde bağırdı. "Artık bir hırsızla kendi başına başa çıkamadığın için mi benden bir karar istiyorsun?"

"Ama... küçük adam Sör Calypse ile tanışma konusunda ortalığı karıştırıyor..."

Riftan'ın gözleri kısıldı. "Beni mi arıyor?"

"Sör Calypse'e Novan'ın oğlu olduğunu söylememi söyledi ve siz de bilecekmişsiniz."

Riftan uzun adımlarla kışladan çıktı, omurgası anında soğudu. "Bu çocuk nerede?"

''…o şuradan geldi.''

Caron hemen öne geçti ve yürümeye başladı. Riftan, çocuğu kütüklerden yapılmış bir duvarın yanında diz çökmüş halde bulduğunda kaşlarını çattı. Çocuğu sadece birkaç yıl önce görmüş olmasına rağmen, üvey babasının oğlu olduğunu hemen anladı. Çocuk, korkusunu gizlemeye çalışıyormuş gibi, askerlere meydan okurcasına asi bir bakış attı. Sonra onun geldiğini görünce yerden sıçradı.

"Bu o! Onu bulmaya geldim!''

"Parmakla işaret etmeye nasıl cüret edersin!"

Asker bağırdı ve bir eliyle onu yere bastırdı. Riftan hemen askeri zaptetti.

"Bu çocuğu tanıyorum. Bırak onu."

Asker bir adım geri çekilirken çocuk üzerindeki tozları sildi ve ayağa kalktı, ona bakmak için çenesini kaldırdı. Riftan onun solgun, morarmış yüzüne acı acı baktı.

"Böyle bir yerde ne işin var Allah aşkına? Eğer kışlada saklanırsan bu hale geleceğini bilerek mi geldin buraya?"

"Ben, ben sadece seninle tanışmaya çalışıyordum..." Çocuk sanki bu tehditkar tavrından korkmuş gibi hemen omuzlarını kamburlaştırdı ve kısa süre sonra meydan okurcasına bağırdı. "Yardım edemedim! Ba-babamın hapse girmesinin sebebi sensin!''

"Bu velet, sesini yükseltmeye nasıl cüret edersin!"

Asker, çocuğun kafasına acımasızca vurdu ve onu yere diz çökmesi için itti. Riftan öfkeyle askere baktı. Asker irkildi ve aceleyle geri çekildi. Riftan çocuğun ayağa kalkmasına yardım etti ve onu sorular sordu.

"Ne demek istiyorsun? Ayrıntılı olarak açıkla.''

"Bana verdiğin altınlar yüzünden... babam haksız yere hırsızlık yapmakla suçlandı..."

Çocuk, üzüntüden yutkunduğu ve gözyaşlarına boğulduğu için net konuşamadı. Riftan içinden küfürler savurdu. Bütün hikayeyi duymamış olsa bile, zaten ne olduğu hakkında bir fikri vardı.

"Babanı suçlayan kimdi?"

"Bilmiyorum. Aniden, zırhlı adamlar evimize geldi ve babamı Croix Kalesi'ne sürükledi. Bir ay içinde asılacak.'' dedi. Çocuk çaresizce gözyaşlarını silerek konuşmaya devam etti. "Eğer ifade vermezseniz, babam ölecek."

Riftan'ın sırtı, bir anda üzerine doğan korkuyla kasıldı.

''…buraya nasıl gelebildin?''

"Bunun ne önemi var! Babam…." Yüksek sesle ağlayan çocuk, onun sert bakışları karşısında irkildi. "Zı-zırhlı bir adam beni buraya getirdi."

Riftan askerlere bakmak için döndü ama hepsi başlarını salladı. "Bu çocuktan başka kimseyi görmedik."

"Doğruyu söylüyorum! Buraya gelirsem seni bulacağımı söyledi… beni ormana götürdü ve sonra gitti.'' Çocuk yalvarırcasına ona baktı. "Babamı kurtaracaksın değil mi? Babam hiçbir şey çalmadı, bunu sen de biliyorsun."

Riftan'ın elleri yumruk haline geldi, midesi öfkeyle ters dönmüş gibi hissetti. Dük'ün habercisinin onu terk ettiği uyarısı kafasında yankılandı. Riftan onu dik tuttu ve arkasında duran askere başını salladı.

"Bu çocuğu hemen alın ve yaralarını iyileştirin."

"Ben iyiyim! Önce babam...!''

"Babana bir şey olmayacak. Hemen harekete geçeceğim, bu yüzden gidip tedavi olmalısın.''

"Ge-gerçekten mi? Sana gerçekten güvenebilir miyim?"

Çocuk kanlı gözlerini yumruklarıyla silerek tekrar tekrar sordu. Riftan doğrudan gözlerinin içine bakamadı ve açıkça başını salladı, sonra atını bağladığı yere doğru uzun adımlarla yürüdü. Elliot Caron hızla peşinden gitti.

"O çocuk kim? Neler oluyor?"

Riftan ona dönüp baktı ve atının arkasına yerleştirilmiş eyere bindi. Hiçbir açıklama yapmadan kamptan ayrılamadı. Ağır bir sesle itiraf etti.

"O çocuk benim üvey babamın oğlu."

"Üvey babanız?" Elliot trans halinde sordu.

Riftan açıkça başını salladı. "Evet, sanırım üvey babama komplo kuruldu ve sonra hapse atıldı. Bu arada Croix Kalesi'ne gideceğim, o yüzden lütfen durumu diğerlerine açıkla."

O zaman Caron'un yüzü, durumu yeni anlamış gibi ciddi bir ifadeye büründü. ''Dükün planı mıydı?''

"…belki." Riftan dişlerini sıktı ve eyere dimdik oturdu.

Caron onun yolunda durdu. "Yalnız gitmemelisin. Sana eşlik edeceğiz.”

''…bu kişisel bir mesele.''

"Sör Calypse, Remdragon Şövalyelerinin komutanı. Sizin sorununuz bizim de sorunumuzdur.'' Elliot, alışılmadık bir kızgın ifadeyle reddetti.

Riftan dizginleri tuttu ve ona şiddetle baktı. "Hemen yoldan çekil."

Elliot, geri adım atmamaya kararlı bir şekilde kollarını göğsünün önünde kavuşturdu. "Şövalyeliğin diğer üyeleri bir sorunla karşılaşırsa, Sör Calypse de hareketsiz oturacak mı?"

Riftan dizginleri sıkıca kavradı ve dişlerini gıcırdattı. Bu fikirden hoşlanmamıştı ama üvey babasını ve ailesini korumak için adamlarını yanına alması daha iyi olurdu. Sonunda inatçılığını bir kenara bıraktı.

"İyi. Gel."

Caron rahat bir nefes aldı. "Ben gidip diğerlerine haber vereyim."

Ç/N: Şövalyelerin Dük'e olan nefretlerinin ve dolayısıyla Maxi'ye karşı tutumlarının sebebini artık daha net anlıyorsunuzdur.. Bu daha bu silsilenin başlangıcı

Önceki Bölüm                                                                                              Sonraki Bölüm