Riftan's POV - Under The Oak Tree 

21. Bölüm 

Kalabalıktan bir anlık saygıyla geçen sessizliğin ardından derin bir ses konuştu.

"Başını kaldırabilirsin."

Riftan emir üzerine yavaşça başını kaldırdı. Önünde, beklenmedik bir şekilde uzun ve heybetli olan Papa duruyordu. Beyaz yüzü, açık altın rengi saçları ve kalın kaşlarının altındaki ürkütücü koyu yeşil gözleri ile yaşını tahmin etmek zordu. Yanında duran şövalyeleri işaret etti ve sonra uzun bir kılıç taşıyan iki genç kutsal şövalye yaklaştı.

"Rakiplerinizi şaşırtıcı bir şekilde yendiğiniz için şimdi burada duran size. Söz verdiğim gibi seni Şövalyenin Kılıcı ile ödüllendireceğim." Papa ciddiyetle ilan etti, kayıtsızlıktan başka bir şey yansıtmayan bir sesle. "Bu kılıcın ilk şövalyelerden biri olan Sör Miguel'e ait olduğu söyleniyor. Kılıcın kabzası ejder derisinden yapılmıştır ve bıçak Umli kabilesinden bir demirci tarafından çelikten ve sert bir şekilde yapılmıştır."

Riftan yavaşça uzandı ve kılıcı aldı. Süslenmemiş deri kın hafifçe kaydığında gözlerinin önünde keskin, parıldayan bir bıçak belirdi. Eski zamanlarda bu kadar iyi durumda bir kılıcın yapılmış olması neredeyse inanılmazdı. Huşu ve hayranlıkla ona baktı, sonra şövalyelerden birinden aniden sert bir uyarı çıktı.

''Hemen kılıcı kınına koy!''

Paladin kılıcın ucunu ona doğrulttu ve ona soğuk bir bakış attı. Riftan uysalca kılıcı kınına geri soktu. Ancak bundan sonra papanın monoton sesi devam etti.

"Bu yarışma, Şövalye Kılıcı'nın kimin olacağına karar vermenin bir yolu olarak hizmet eden önemli bir olaydır. Bu kompozisyondaki zaferiniz Tanrı'nın iradesi ve rehberliği ile elde edilmiştir... Lütfen onu lekelemeyin. Bunun yerine Şövalyenin kılıcına saygı gösterin, onu yalnızca onurlu amaçlar için kullanın."

Riftan, adamın bu sözleri alaycı bir şekilde söylediğinden şüphelenerek ona baktı. Ancak Papa'nın gözünde sonsuz dinginlik ve soğukkanlılıktan başka bir şey yoktu. İnsan şeklindeki eski bir ağaca bakmak gibiydi. Ardından mücevherlerle süslü asasını iki eliyle kavradı ve saygıyla haykırarak oturduğu yerden kalktı.

"Tanrı seninle olsun."

Seyircilerden coşkulu tezahüratlar yükseldi. Riftan tekrar kılıca baktı, Papa'nın sözleri kafasında garip bir şekilde yankılandı. Artık gönülsüzce karşı çıkan, sıktığı dişlerinin arasından tüküren insanların, bunun sadece kimsenin imrenmesi gereken bir şey olmadığını anlıyordu. Sadece düşük paralı bir köylünün eline düşmek için çok değerli ve önemliydi.

İzleyen soylular, ender bir hayvana tanık olmuşlar gibi büyük bir merakla ona bakarken, Riftan rahatsız bir şekilde yerinden kalktı. Ardından, herkesin meraklı bakışlarını görmezden gelerek şövalyenin talimatlarını izleyerek merdivenlerden aşağı indi. İnsanlar onun sağında ve solunda toplanmış, yanından geçerken taçyaprakları atıyorlardı. Sonunda, stadyumun gürültülü tezahüratlarından uzaklaşarak karanlık koridordan geçti.

O gün, yarışmanın galibi soyluların ziyafetine onurlu bir davet aldı, ancak Riftan bunu görmezden geldi ve gitmeye zahmet etmedi. Bir gösteriye dönüştürülmeye hiç niyeti yoktu, duruma uygun kıyafeti de yoktu. Kızın ziyafete gelebileceği aklından geçmişti ama artık kendini aptal yerine koymak istemiyordu.

Hana dönüp bir gece dinlendikten sonra ertesi gün eşyalarını taşıyarak odasından çıktı. Merdivenlerin başında çömelmiş bekleyen Ruth, ayağa fırladı ve ona koştu.

"Heey! Günaydın, Sör Calypse. Bugünün havası bir yolculuk için mükemmel!''

Riftan koridorun penceresinden dışarı baktı. Gökyüzü bulutlu ve griydi ve yollar sisliydi. Hafifçe homurdandı ve merdivenlerden inerken Ruth'un yanından geçti. Büyücü neşeyle gevezelik ederek doğal olarak onu takip etti.

"Dün neredeyse tüm bahisleri süpürdüğümü biliyor muydun? Ah! Merak etme. Söz verdiğim gibi, Sör Calypse'e adil bir pay vereceğim. Utanmayacağım ve sözlerimden geri dönmeyeceğim.''

O gün büyücünün iyi ruh halini hiçbir şey bozamayacak gibi görünüyordu ve Riftan handan ayrılırken içini çekti. Soğuk sabah sisi vücudunu sardı. Gözlerini delen kakülleri süpürdü ve nereye gitmesi gerektiğini merak ederek puslu yola baktı. Belirsiz ve bilgisiz gözlerle etrafa bakarken, aniden ona doğru şiddetle yaklaşan bir varlık hissetti. Riftan hemen kılıcını çekerek ağır bir darbeyi tam zamanında engelledi.

''Beklendiği gibi, harika duyuların var.''

Son maçından önce savaştığı şövalyeyle yüz yüze dururken Riftan'ın gözleri kısıldı. Adam daha önce yenilgisini gerçekten kabullenmiş gibi görünse de, ertesi gün aniden ortaya çıktı. Riftan küçümseyici bir tavırla kılıcını şövalyeye salladı.

"Bir şövalyenin düşmanına arkadan saldırması şövalyeliğine ters değil mi?"

"Öyle mi?" Şövalye saldırısını engelledi, dudaklarında bir sırıtış oluştu. "Ben sadece yakın zamanda şövalye yemini etmiş bir acemiyim, bu yüzden unutup duruyorum."

Riftan hafifçe ondan uzaklaştı ve kılıcını elleriyle sıkıca kavradı.

"Turnuva boyunca desteklediğim tek rakip sensin."

Şövalye sözlerini bitirir bitirmez, Riftan saldırmak için yerden uçtu. Şövalye, rüzgar gibi esen kılıcını güçlükle engelledi. Yer oyulmuştu ve ağır bedeni zorla birkaç adım geriye itildi. Adamın özgür ruhlu yüzü bir anda buruştu.

"Ne cüretle... beni hafife mi alıyordun?"

''...sadece seni öldürmek gibi bir niyetim yoktu.''

Bir çatırtı sesi duydu ve Riftan hemen duruşunu düzeltti. Hem eğitimden hem de deneyimden öğrendiği kılıç ustalığı, rakiplerini hayati noktalarından delmeye ve onları anında yere düşürmeye dayanıyordu, bu yüzden kılıcını bir kişiye savurmak zorunda kaldığı durumlarla yüzleşmek onu rahatsız ediyordu. Bilinçli olarak düşmanın nefesini kesmekten kendini alıkoyuyordu.

Riftan, üzerine korkunç bir hızla uçan büyük kılıcı saptırdı ve kılıcını tereddüt etmeden şövalyenin boynuna doğru savurdu. O anda, bir zincir uçtu ve kolunun etrafında yaralandı. Başını vücudundan aşağı yuvarlamaktan zar zor kurtulan şövalye, hızla ondan uzaklaştı. Riftan hızla kılıcını diğer eline geçirdi ve zincirlerin geldiği yöne baktı. Sisin karşısında narin bir genç adam ve bekleme odasında onunla konuşan orta yaşlı adam duruyordu.

"Yaptığın şey çok fazla, onunla konuşacağız dedim. Kılıcını neden ona doğru tutuyorsun?''

"Sadece biraz eğlenmek istedim. Dünkü maçtan memnun değildim."

Aniden ona saldıran şövalye, neredeyse kesilecek olan boynuna dokunurken inledi. Yaklaşan eşlikçinin bir parçası gibi görünüyordu. Riftan keskin gözleriyle durumu tarttı, kolunu tutan zinciri şiddetle çekti.

İnce fiziği olan adam, ani kuvvet karşısında tökezleyerek dengesini kaybetti. Riftan bu anı kaçırmadı ve fırsat buldukça kılıcını savurmak için atıldı. Ancak orta yaşlı adam saldırısını engellemek için devreye girdi ve dişlerini gıcırdattı. Adam da yetenekli ve güçlüydü.

Bu beni rahatsız etmeye başlıyor. Tekrar vurmak için fırsat kollayarak dilini şaklattı ama adam aceleyle konuştu.

"Hey! Kavga aramak için burada değiliz. Dur ve sakin ol."

"Ne komik. Kavga istemeyen biri aniden bana saldırır mı?''

Adamın yüzünü derinden utanmış bir ifade kapladı. Bir adım geri gitti ve daha saygılı bir ses tonuyla konuştu.

"Astımın kabalığı için özür dilerim. Dövüşler için çılgın bir manyak ve ondan daha güçlü biriyle karşılaştığında kendini tutamıyor.''

Riftan onun nazik yüzüne baktı ve gözlerini kısarak yanında durana döndü. Kendisine zinciri atan genç ve ona saldıran şövalyenin bir daha saldırmaya hiç niyeti yokmuş gibi görünüyordu. Yine de gardını düşürmesinin hiçbir yolu yoktu. Riftan onlardan uzak durdu ve soğuk, ürkütücü bir tavırla konuştu.

"Benden ne istiyorsun?"

"Şövalyeliğimize katılmanı istiyorum. Seni davet etmek için buradayım."

Riftan sırıttı, inanamayarak alay etti. "Bu şimdiye kadar aldığım en kötü davetiye şekli."

"Eh, sanırım bu adam biz daha onunla konuşmaya başlamadan önce zaten sinirliydi."

Orta yaşlı adam, arkasındaki şövalyeye sert bir uyarı bakışı attı ve iç çekerek konuşmaya devam etti. "Önce kendimi tanıtayım. Benim adım Evan Triden, Whedon'un kraliyet ailesinin bağlılığına ant içmiş bir şövalye, Remdragon Şövalyeleri'nin bir üyesiyim. Şuradaki kavgaya aç adam Hebaron Nirta ve yanımdaki Gabel Laxion. İkisi de Remdragon Şövalyeleri'nin üyeleri."

''…Remdragon?'' Adını ilk defa duyuyordu. Riftan tek kaşını kaldırdığında adam hafifçe gülümsedi, uysalca itiraf etti. ''Remdragon Şövalyeleri o kadar ünlü değil. Ağırlıklı olarak güney Whedon bölgesinde görevlerimizde aktifiz. Bağlılığımız aileye yeminli olsa da, biz daha çok özgürlüğe sahip bir şövalyeyiz. Pek çok bağımsız aktivite yapıyorduk, bu yüzden asla kendimize bir nam yapma fırsatımız olmadı.''

"Ya da siz gerçekten önemli biri olmadığınız için."

Riftan alaycı bir şekilde mırıldandı. Gabel adlı şövalye öfkeyle başını kaldırdı, ama Sör Triden soğukkanlılığını korudu, herhangi bir hoşnutsuzluk belirtisi göstermeden sırıttı.

"Bizi böyle düşündüğün için üzgünüm. İnsanlara karşı pek keskin bir gözün yok gibi görünüyor."

Riftan dudaklarını ısırarak kapattı. Elbette Hebaron ve saldırısını engelleyen komutan şövalyesi çok becerikli ve güçlüydü, paralı asker olarak dolaşırken karşılaştığı şövalyelerle kıyaslanamazdı. Dikkatini korudu ve sözlerini sert bir şekilde tükürdü.

"Üzgünüm ama soyluların kıçlarını yalamakla ilgilenmiyorum. Git başka birini bul."

''Biz asillere hizmet etmiyoruz. Aksine biz sadece bir kişiye hizmet ederiz, o da Majesteleri, Kral.''

"Farklı olduğunu sanmıyorum."

''Fark cennet ve dünya gibidir. Remdragon Şövalyeleri yalnızca Kral Üçüncü Ruben'in emirlerine itaat eder. Whedon'da bize emir verme yetkisine sahip tek kişi o. Başka hiçbir soylu bize emir vermez.''

Riftan homurdandı. "Söylediklerin doğru olsa bile, Whedon kralı, putperestlerin kanını taşıyan aşağılık bir paralı askere yardım edecek mi?"

"Bunun için endişelenmene gerek yok. Majesteleri senden hoşlanıyor gibi görünüyor. Seni şövalyeliğe almamızı emreden o."

Beklenmedik sözler karşısında Riftan'ın gözleri büyüdü. Diğer birkaç lord tarafından ordularına katılmaya davet edilmişti, ancak ilk kez bir kraliyetin dikkatini çekmişti. Gizli bir amaçları olabileceğine dair bir şüphe belirtisi göstermeye başladığında, Sör Triden sakin bir tonda konuşmaya devam etti.

"Ayrıca, Remdragon Şövalyelerinin yaklaşık yüzde otuzu eskiden paralı askerdi. Hebaron Nirta da geçmişte bir paralı askerdi. Tabii ki benim de dahil olmak üzere soylu ailelerden gelen şövalyeler var ama bu şövalyelik içinde herhangi bir ayrıcalık veya statü anlamına gelmiyor. Rütbeler sadece becerilere dayalıdır. Remdragon Şövalyesi'nin mutlak kuralıdır bu."

"Kulağa hoş geliyor." Riftan soğuk bir şekilde yorum yaptı. "Soyluların sıradan insanları kayırmasının mümkün olduğunu ve tek yapmaları gerekenin yeteneklerini kanıtlamak olduğunu mu söylüyorsunuz? Bu tür saçmalıklardan etkileneceğimi düşündüysen, yanlış kişiyle konuşuyorsun."

"Sana yalan söylemem için ne sebep var?"

Adam gerçekten şaşırmış bir şekilde başını eğdi ve Riftan'ın yüzündeki sırıtış soldu. Adamın dediği gibi, sıradan insanları aldatmak için hiçbir nedeni olmayan bir asilzade olduğu doğruydu. Yalancıların bile yalanlarla yönetildiği bir dünyada yaşarken, herhangi birinin sözünü olduğu gibi kabul etmesi imkansız hale gelebilirdi.

Riftan'ın yüzü hafifçe kızardı, gururlu ve önemli biriymiş gibi davrandığı için utandı. Adam ona yaklaştı, küfürlü sözlerle lekelediği tartışmayı aldı ve onun yerine dostane bir ton ve jestlerle doldurdu.

"Paralı askerliği bıraktığını duydum, bir yere gitmeyi düşünüyor musun?"

"Tam olarak değil…"

Belki de şövalye, Riftan'ın sert tavrının azaldığını ve zırhındaki yazıya bakarak sırıttığını fark etmişti.

"Yalnız dolaşmaktansa, kendini yeni bir yere emanet etmek daha iyi değil mi? Temel olarak, bir şövalyeliğe katılmak, bir paralı asker birliğine katılmaktan çok farklı değil.''

"Kazançlar farklı."

Arsız cevabına rağmen, adam gülümsemesini sürdürdü.

"Senin gibi birinci sınıf bir canavar avcısı, paralı asker olarak daha iyi bir ücret alabilir. Ama şövalye olmak onur getirir, kendin için bir isim yaptığında sana topraklarını ve kaleni inşa etme fırsatı verir.''

Ç/N : Aaaa evet Hebaron'muş cidden.. ve Gabel'i de gördük.. 

Önceki Bölüm                                                                                              Sonraki Bölüm