Under The Oak Tree - 146. Bölüm

Max arabanın penceresini açtı ve kalenin dışına baktı. Beyaz huş ağaçları, ağaç yapraklarının etrafından süzülen sıcak güneş ışığı ile yol boyunca düzgünce sıralanmıştı. Agnes, kuşlar cıvıldarken sakince gülümsedi.

"Havanın güzel olmasına sevindim. Dün endişelendim çünkü yağmur bulutları yaklaşıyordu, görünüşe göre batıya doğru sürüklendiler.''

Başını pencereden dışarı itti, derin bir nefes aldı ve sonra Max'e baktı.

"İlk olarak nereye gidiyoruz?"

"Ö-önce me-meydana gideceğiz."

Kasaba meydanı, çarşıya yakın, kasabanın en işlek yeriydi ve dükkan sahipleri sokaklara mallar saçıyordu. Agnes gülümsedi ve başıyla onayladı.

''Anatol'a ilk geldiğimde meydanın önünden geçtim. Birçok ilginç bar ve satıcı vardı.''

"Prenses, bu sefer yine barda olmayı beklemiyor musun?" dedi muhafızı sert bir tonda sessizce. Kıyafetleri ütülü ve düzgündü. Öksürdü ve kesilmiş sakalına dokundu.

"Prenses alkole o kadar bayılır ki onsuz yaşayamaz." Max'e söyledi. ''Gittiği her kasabada, bir bara uğrama eğilimi vardır.''

"Bayan Agnes, ba-bar köyüne gitmek i-ister misiniz?'' dedi Max.

Max endişeli bir ifadeyle Agnes'e baktı. Şövalyelerin bazen yerel halkın kullandığı barlara uğradığını duymuştu ama bir bayanın bara gittiğini hiç duymamıştı.

Agnes ciddi bir şekilde yanıtladı.

"Amanın, ben alkolden hoşlanmam. Bu tür yerlere bilgi toplamak için giderim. Birçok ziyaretçi hanlara ve barlara uğrar. Halkın ne düşündüğünü duymak için en iyi yer burası.''

"Bu tür bilgi toplama işi gardiyanına bırakılabilir, prenses sadece alkolü seviyor. Muhafızınla yaptığın son içki oyunu... Prensesin yaptıklarını düşündüğümde Majesteleri ile yüzleşmekten utanıyorum.''

Agnes sinirle, ''Utanç verici bir şey yapmadım,'' dedi. "Eğlenceyi kaçırmaktan nefret ediyorum. Gülebilmeli, başarılarımla övünebilmeli ve herkesle eğlenebilmeliyim. Takımımla bu şekilde bağ kuruyorum.'' Sivri çenesini gururla kaldırdı. "Aramızdaki güvenin, tüm zorlukları birlikte aşmamız için bizi motive edeceğine inanıyorum."

''Aşırı miktarda alkol almanın güvenle ne ilgisi var?'' Görevlisi konuyu kapatmadan önce dedi.

Agnes, sanki somurtacakmış gibi dudaklarını büzdü ve sonra ona umursamaz bir tavırla elini salladı.

"Uh, her zamanki gibi dırdır ediyorsun, Sevilla. Leydi Calypse'i bara gitmek isteyerek rahatsız etmeyecektim zaten."

Max nasıl davranacağını bilemeden gergin bir şekilde güldü. Prenses bir şövalye gibi kabaca yaşadı. Elbette, bir büyücü olmak onun sıradan bir soylu kadından farklı yaşamasına müsade etti. 

Belki Max daha güçlü bir büyü yapabilseydi onun gibi seyahat edebilir ve barlar gibi heyecan verici yerlere gidebilirdi. Dünya o kadar büyüktü ki neredeyse hiçbirini görmemişti! İstediği yere gitmek heyecan verici görünüyordu, ama Riftan ona bu kadar çok özgürlük vermekle sorun yaşar mıydı?

Aniden vagon sallanmaya başladı.

"Yol bozuk. Lütfen sıkı tutunun'' dedi arabacı ön koltuğun camını açarak ve arabadaki herkes kapı kollarına tutundu.

Arabacının uyardığı gibi, vagon tehlikeli bir şekilde hareket etmeye başladı. İçeriden, bir deprem başlamış gibi hissetti. Max daha dik oturdu, koltuktan kaymasını önlemek için ayakları yere sıkıca bastı.

Orman yolu kısa sürede sona erdi ve hızlı akıntılı bir dere ve su değirmeni göründü. Araba, kemerli bir köprü üzerinde yokuş aşağı hareket etmeye başladı.

Kısa süre sonra sık kullanılan yollar, ahşap binalar ve çadırlar ufukta belirdi. Max etkilenmişti, kasaba beklediğinden daha hareketliydi. Ana yolda, eşeklerine ve atlarına yumurtlayan insanlar tarafından arabalar ve vagonlar sürülüyordu.

Agnes hayranlıkla, "Dün fark ettim ama buradaki binalar oldukça yüksek" dedi.

Doğruydu. Binalar o kadar yükseldi ki, o bölge artık kıtanın eteklerinde küçük bir kasaba olarak kabul edilemezdi. Üç katlı binaların inşaatı bitmişti ve sokaklar ziyaretçi ve tüccarlarla doluydu.

"Leviathan'lar daha fazla mal getirdikçe mağazaların sayısı da arttı." dedi Rudis yumuşak bir sesle. "O zamanlar paralı asker ziyaretleri sadece buradaki restoranlara ve otellere değil, silah tüccarlarına ve demircilere de iş getirdi."

Agnes yumuşak bir sesle, "Bu kasabanın sayıca arttığını biliyordum ama bu kadar değildi," diye mırıldandı.

Max onun düşünceli ifadesini gördükten sonra endişelendi, tepkisi garipti. Yine prensesin Anatol'u neden ziyaret ettiğini bir türlü anlayamıyordu. Köy manzarasını görmek için arkasını döndü.

"Riftan'ın sabahın erken saatlerinden beri taş ocağında olduğunu duydum. Mülkü genişletmeyi planlıyor musunuz?'' diye sordu Agnes.

''Li-limanı ve arazinin geri ka-kalanını bi-birbirine bağlayacak bir yol inşa e-etmeyi planlıyor. En azından ben ö-öyle duydum.''

Prenses onun cevabıyla gözlerini kocaman açtı ve işle ilgilenmeye başladı.

"Yolu daha fazla trafik için yeniden düzenlerseniz ve limana giden rotayı yeniden düzenlerseniz, bu güney ve batı kıtaları arasında köprü kurmanın en kısa yolu olacaktır. O zaman Anatol bir metropol, ticaret kenti olacak.'' Bu beklentilerden tamamen memnun görünmüyordu.

Max'in kalbi sıkıştı. Belki Riftan Kraliyet Ailesi'nin çıkarları dışında hareket ediyordu, gözetim altında olup olmadığını bilmiyordu. Yolculukları daha yeni başlamış olmasına rağmen, sırtından aşağı bir damla soğuk ter aktığını hissedebiliyordu.

Agnes, Max'in rahatsız olmaya başladığını fark etmiş gibi, hemen tavrını değiştirdi ve daha iyi huylu konuştu.

 

"Tabii ki, canavarlar hala bir sorun. Anatol'u çevreleyen canavar habitatlarından kurtulmazsanız, Güney Kıta'yı bu rotada ticaret yapmaya ikna etmek kolay olmayacak."

Görevli, "Lord Calypse'nin itibarı Güney Kıtası'nı ikna etmek için bir dönüm noktası olabilir" dedi.

Max sessizce ona ve hem kalabalık binaları hem de at arabalarıyla dolu karmaşık sokakları seyretmekle meşgul olan prensese baktı.

Agnes, Anatol'un yeni bir metropol olacağını varsaymakta haklı mıydı? Sokaklarda birçok insan olmasına rağmen, Anatol hala kırsalın yakınında bulunan küçük bir mülktü. Kale kapısı ile ana şehir arasında, çitlerle çevrili alanlarda küçük meyve bahçeleri veya koyun, keçi, tavuk ve kaz yetiştiren insanlarla eski evler hala kullanılıyordu. Max, sanayileşme nedeniyle huzurlu kırsal alanın ortadan kalkabileceği konusunda biraz hayal kırıklığına uğradı.

''Piyasayı görmek istiyorum. Neden buralarda dolaşmaya başlamıyoruz?'' dedi Agnes. Max başını salladı, ön camı açtı ve arabayı durdurmasını istedi. Bir süre sonra araba tenha bir yolda durdu ve arabacı kapıyı açtı.

''Hala pazarı görmek için burada durmamı ister misiniz?'' uşak sordu.

Max başını salladı ve arabadan indi, arkasından Hebaron ve Uslin geldi.

"Atları arabanın yanında bırak. Ben hanımlara eşlik edeceğim'' dedi Hebaron.

"Neden ben?" Uslin irkildi ama Max'i görünce ağzını kapadı, sonra atları başka bir şey söylemeden dinlenebilecekleri kenara çekti.

Hebaron, yemek için arabacıya bozuk para attı, muhafızları organize etti ve Max ile Agnes'i kalabalık pazar yerine götürdü.

Max'in Ruth'la son gelişinden daha yoğundu. Yolun her iki tarafında tüccarlar kalın çadırlarda toplanmış, paralı askerler iblis kemikleri ve değerli taşlar ticareti yapıyordu. Olay yerine rahatça bakan Agnes, birdenbire yolun sonundaki bir tezgahı işaret etti.

"Öğle yemeğini orada yiyelim mi?" dedi.

Yerde kabaca yapılmış birkaç ahşap masa vardı, bazı eskimiş, yaşlı gezginler bir fıçının etrafında oturuyor, yemek yiyor ve kağıt oyunları oynuyordu. Orada oturup yemek yemek…

Max, restoran olarak adlandırılamayacak kadar fakir olan yere baktı. Ateş çukurunda et ızgara yapan bir kadın, bütün bir canlı tavuğu kesme tahtasına çekti, şişte kızartmayı planladı ve bıçağını horozun boynunun yukarısına kaldırdı. Max panikledi ve hızla başka tarafa baktı ama horozun çığlığı yankılanmaya devam etti. Çok geçmeden başsız horoz bir ipe baş aşağı asıldı. Max arkasına baktı ve onun döndüğünü görünce irkildi, kadın bunun yerine sakindi, kanı toplamak için horozun boynunun altına bir kase koydu ve sonra ellerini önlüğüne sildi. Max şok içinde ağzını kapattı ve Agnes'e döndü.

"B-belki öğle yemeği için çok e-erken."

Agnes, "Öyle söyleme," dedi. "En azından biraz ye. Bakın burada ızgara tavuk ne kadar taze ve lezzetli."

Prenses şefin kanlı becerilerinden rahatsız olmuşa benzemiyordu. Max ter içinde kaldı ama neyse ki görevli araya girdi.

"Bir prensesin pazar sokaklarında yemek yemesini nasıl beklersin?"

Sahte mutfağın yanından geçerek başını salladı.

"Prenses, biz buraya Kral adına oynamaya değil, Anatol'u teftiş etmeye geldik. Turumuzu bitirelim ve çabucak kaleye dönelim.''

"Ugh, şaka gibi" Agnes yuhaladı ama yumuşadı ve bölmenin yanından geçti. Max onların arkasından yürümeden önce rahatlayarak içini çekti.

Prenses piyasada büyük ilgi gördü, malların kalitesini ve fiyatını dikkatlice araştırdı ve esnafın yetkinliğini kontrol etti. Bazen Max'e kasaba hakkında sorular sorardı.

''Burada güvenliğinizi nasıl sağlıyorsunuz?''

"Mu-muhafızları köyde devriye ge-gezmek için günde üç ya da dö-dört kez gelir. Nö-nöbetçiler duvar boyunca kalır. A-ayrıca alana girmek için ko-kontrol noktaları vardır. Hiç kimse ta-tapınağından kimlik ka-kartı olmadan içeri gi-giremez.''

''Birisi itaat etmediğinde ne olur?'' dedi Agnes.

Max, prensesin sorusunun cevabını bulamayınca sessizleşti ve kafası karıştı.

Önceki Bölüm                                                                                                 Sonraki Bölüm