Under The Oak Tree - 145. Bölüm

Riftan zaferle gülümseyen Agnes'e dik dik baktı.

"Bununla iyi misin?" dedi.

''Ben sadece bir misafirken ne söyleyebilirim? Karının bana eşlik etmesine izin verdiğin için minnettarım."

Prenses bir elini göğsüne koyarak selam vererek alay etti. O anda Max, onun kadar kendinden emin olmayı dileyerek kızardı ve Agnes için üzüldü, çünkü kendi zayıflığı yüzünden Riftan onlara eşlik etmesi için bir muhafız göndermeye mecbur hissetti. Bununla birlikte, aynı zamanda, kaleyi terk etmek için ondan izin aldığı için mutluydu.

Riftan, kraliyet prensesine gülümsemeden baktı.

"Biraz değişmemişsin."

Sesi düz ve hoş karşılanmıyordu ama Max kalbinin durduğunu hissedebiliyordu. Agnes Riftan'ın kabalığına alışmış gibi görünüyordu, aksi halde Riftan prensese nasıl böyle hitap etmeye cesaret edebilirdi? Aralarındaki maceraları boyunca gelişen görünmez bir bağ varmış gibi görünüyordu.

Max, gerginliği hissederek aşağı baktı. Ruh hali çabucak yatıştı, ancak Riftan'ın Agnes'la unvanlar veya onur sözcükleri olmadan ne kadar sıradan konuştuğunu bir türlü üzerinizden atamadı. Onunla savaşta savaşmış bir müttefikti. Remdragon Şövalyeleri, Ruth ve prenses: hepsi Riftan'ın güvenini kazanmıştı. Yine de karısı hiçbir şey yapmamıştı. Onun sevgisini ve güvenini hak edecek ne yapmıştı?

Yüzü bu düşüncelerle kararırken, Riftan kaşlarını çattı ve parmak uçlarıyla saçlarının tellerini okşadı.

"İstediğini yapabilirsin. Şimdi üzülme."

Max, içindeki kıskançlığı gizlemeye çalışarak zayıfça gülümsedi. Riftan rahatlayarak hafifçe gülümsedi ve ardından şaraptan bir yudum aldı. İfadesi yumuşak olduğundan, Max aniden onu öpmek için dizlerinin üzerine çıkma dürtüsü hissetti. Onun güzel, erkeksi yüzüne dokunmak, yüzünü geniş göğsüne gömmek ve sonsuza kadar kokusunu solumak istiyordu.

Neden onu böyle arzulamak zorundaydı? Biri onun ne düşündüğünü öğrenirse...

Max susamış gibi yaparak yüzünü bardağıyla kapattı. Bu duygular onun için çok yeniydi ve kendini yabancı bir yerde kaybolmuş bir çocuk gibi yalnız hissediyordu.

***

Max sadece içindeki huzursuz hislerden kurtulmak için bir yudum aldığını hatırladı ama uyandığında kendini yatakta buldu. Karanlıkta kafası karışmış bir şekilde gözlerini kırpıştırdı. Riftan onun yanındaydı, saçındaki aksesuarları çıkarıyordu ve gevşemiş elbisesinin askılarını çözüyordu.

"Lanet olası işkence" diye homurdandı ve Max'in elbisesinin geri kalanını çıkardı.

Max kaşlarını çattı, kirpiklerinin altından ona baktı ve Riftan, onun ince, transparan kombinezonunun içinde savunmasız halde yattığını gördü.

"Seni istiyorum ama yapamam. Sen böyleyken değil. İşleri benim için ne kadar zorlaştırdığını biliyor musun?"

Max kendini tutmak zorunda olmadığını söylemek istedi ama ağzından tek kelime çıkmadı. Dikkati dağıldığı ve aşırı sarhoş olduğu için onun endişesini hak etmiyordu, bu yüzden onun kendine hâkim olması onu daha çok utandırdı ve daha bilinçli yaptı. Eğer içtenlikle isterse ona sahip olmasını, onu zarif biri olarak görmesini istiyordu, sefil veya perişan biri olarak değil. Onun için zor olmasını istiyordu. Kaygısını ve yalnızlığını ancak onun kollarında unutabilirdi.

Riftan yatağa oturdu ve darmadağınık saçlarına dokundu, yanan bir bakışla yanaklarını fırçaladı ve sonra göğüslerine dokunmadan önce daha fazla direnemeyecek kadar cezbedici bir şekilde parmaklarını tuttu. Max derin bir nefes aldı ve göğsünü dışarı iterek ellerinin ona daha fazla dokunmasını istedi. Ağızları buluşmadan önce Riftan derin bir nefes aldı, nemli dili Max'in dudaklarında şarap tadındaydı.

Max'in kulakları zevkten pancar kıpkırmızı olmuştu ve ağır göz kapaklarının altında gözlerini kırpıştırarak onun iç çamaşırını kıvırmasını ve bacaklarının arasına ısı vermesini bekledi. Riftan'ın iri elleri gövdesinde bir delik açıyor gibiydi, parmakları sanki tüm vücudunu okşamak için can atıyormuş gibi titreşiyordu.

Ama daha ileri gitmedi. Riftan yavaşça uzaklaştı ve içini çekti, o kalkarken yatak değişti. Hayal kırıklığına uğrayan Max kısa süre sonra tekrar uykuya daldı.

***

Max, yanağında kuru ve cızırtılı bir şeyin gıdıkladığını hissettiğinde gözlerini açtı: Kara kedi yavrusu Roy, burnunun kemerini yalamaya başlamıştı. Yüzünü ovuşturdu ve yataktan kalktı. Riftan daha önce ortadan kaybolmuştu, sanki dün gece orada hiç olmamış gibi. Max yüzünü yıkadı ve hizmetçisi Rudis'i çağırdı. Neyse ki, geçen seferki gibi akşamdan kalma ağrıyla başı yarılmadı.

"Leydim, Prenses Agnes bu sabah erkenden antrenman sahasını görmek için dışarı çıktı. Uyandığında ona katılmanı istedi. Ona ne söylemeliyim?" dedi Rudis.

Max kraliyet sarayından Anatol'a uzun bir yolculuk hayal etti. Seyahate rağmen, Prenses Agnes çoktan ayağa kalkmıştı ve önündeydi, yorulmadan ve kasabayı görmeye hazırdı. Max hızla bir pelerini omuzlarına çekmeden önce gözlerini bir anlığına kapattı.

"Lü-lütfen majesteleri ile dışarı çıkmaya hazırlanmama yardım edin. Kasabayı görmek için faytonla gideceğiz. A-ama şehri o kadar iyi bilmiyorum... Bir hizmetçiye ihtiyacım olacak."

"O zaman sizinle geleceğim."

Max, Rudis'in daha fazla talimata ihtiyacı olmadığı için rahatlamıştı, kaleden pazar meydanına giden yol tarifini bile bilmiyordu.

"İ-iyi. O zaman P-Prenses Agnes'e yakında ayrılacağımızı söyle."

***

Max hızla Büyük Salon'dan antrenman alanına doğru yürüdü. Agnes kötü biri gibi görünmüyordu ama yine de Max ondan rahatsızdı. Sadece Riftan'ın onunla evleneceğine dair önceki söylentiler yüzünden değildi: Max hala prensesin neden Anatol'a geldiğini bilmiyordu, bu yüzden dikkatli olması gerekiyordu. Agnes prestijli bir büyücüydü. Gerçekten de kuzeyden Anatol'a sadece bir tapınağı görmek için mi gelmişti?

Gizli bir amacı olsa bile... Onu durduracak gücüm yok ama...

Max eğitim alanını gördüğünde, iç karartıcı düşüncelerini uzak tutmak için elinden geleni yaptı.

Hava dünden daha güneşliydi, rüzgar soğuktu, hava sıcaktı ve toprak erken ilkbahardan itibaren yeşile dönüyordu. Bulutlar mavi gökyüzünde tembelce hareket ederken, Max kapıları geçerek eğitim alanına girdi ve havada yankılanan diğer bağırışlar arasında Agnes'in belirgin aksanını yakaladı. Prenses bir şövalye üniforması giyiyordu, Max prensesin cüretinden yarı etkilenmiş ve yarı şoke olmuştu. O gün yine bir erkek gibi pantolon giymekle kalmamış, ayrıca gümüş zırh eklemiş ve bir kılıç kullanmıştı. Bir dansçı gibi çevik hareket etti ve rakibine saldırdı ve kendisine bağırılan talimatları dinledi.

''Alt bedeniniz açık. Kendinizi savunmak için duruşunuzu indirin!'' ses sahada keskin bir şekilde yankılandı. Max mekanik olarak döndü ve prensese talimat verenin Uslin olduğunu gördü. Riftan onu yumrukladıktan sonra, Max şövalyeyi uzaktan bile görmemişti. Sör Rikaido hâlâ merdivenlerdeydi ve cesaret verici bir şekilde bağırıyordu. Prenses dinlenmek için yere oturdu.

"Yok canım! İyi antrenman yaptığımı sanıyordum ama tek bir saldırı bile yapamadım!'' Agnes homurdandı.

Onun şikayeti üzerine Uslin gülümsedi ve kılıcını kınına sokarak kınını bel kemerine sarkıttı.

"Bir büyücüyle çalışmakta zorlansaydım, şövalyelikten atılırdım."

Max'e her zaman onaylamayan bir şekilde bakan beyefendiden gelen ses inanılmaz derecede yumuşak ve nazikti.

"Ama becerilerin eskisinden çok daha iyi."

Prenses, asık bir suratla mırıldanarak ayağa kalktı.

"Öyle diyorsun ama bir damla terin bile yok."

Max onlara katılmak için merdivenlerden inmeden önce tereddüt etti. Prenses bir hizmetçiden bir havlu aldı ve yüzünü sildi. Max'i gördüğünde, nazikçe gülümsedi.

"Günaydın Maximilian."

"G-günaydın. o-odanız ra-rahat mıydı?”

"İyi uyudum, teşekkür ederim."

Agnes, Max'e hafifçe kaşlarını çattı.

"Lütfen benimle rahat konuş. Formalitelere gerek yok.''

"Si-siz asil m-majesteleri ile….onur ifadesi olmadan ko-konuşmak… Yapamam.''

"Maximilian temkinli bir insan" diye başını sallayarak gözlemledi. "O zaman en azından bana Agnes de. Ben istiyorum. Kraliyet mensubu olduğumu sürekli hatırlatmayacağım için kafamın şişmesini engelliyor.''

Prenses o kadar kendinden emin bir insandı ki, Max onun yoğun mavi gözlerine doğrudan bakamadı, bu yüzden kalbinde kabaran olumsuz duygularla bakışlarını indirdi.

"Anlıyorum, Bayan Agnes."

"İyi! Şimdi, hala şehri görmek istiyorum. Ayrılmaya hazır mısın?"

"E-evet. a-arabanın hazırlaması için talimat verdim.''

Agnes, "Ata binmek daha kolay olabilir" dedi.

"Bi-bir hizmetçi olacak... bi-bizimle."

Prenses omuz silkmeden önce kaşlarını çattı.

"Pekala, hadi senin yöntemini deneyelim" dedi sevecen bir şekilde.

Prensesin arkasında sessizce duran Uslin, kısaca Max'e baktı, hafifçe başını sağa sola salladı ve sonra prensesi takip etmek için döndü.

Ön kapıda iki safkan atın çektiği lüks bir araba duruyordu. Max arabaya bindi ve Rudis'in yanına oturdu. Prenses hazır olduğunda yanında bir muhafızla geldi ve karşılarına oturdu, iki refakatçi Hebaron ve Uslin ise atlarının üzerinde arabanın iki yanından geçtiler. Tüm hazırlıklar tamamlandığında, arabacı kamçıyı kaldırdı ve araba kale sahasından dışarı çıkmaya başladı.

Ç/N: Ulan Uslin, Usliiinnn

Önceki Bölüm                                                                                               Sonraki Bölüm