Under The Oak Tree - 160. Bölüm

Ertesi gün, Agnes ve adamları Saray'a dönüş yolculukları için hazırlanmaya başladılar. Rodrigo'nun yardımıyla Max, hizmetçileri misafirlerinin ayrılışına hazırlanmaları için koordine ederken eşya listesini gözden geçirdi.

Orijinal plan, Kral'a bir hediye vermek için Riftan'a danışmaktı, ancak canavar kemikleri ve derisi at arabalarındaki mevcut alanın çoğunu kapladı. Ayrıca, Agnes'in canavar baskınlarından elde ettiği ganimetler ve kasabada yaptığı satın alımlar arasında, hizmetçiler çeşitli yerlere ancak dört duvar halısı ve altı yakut kaplı şarap kadehi sığdırabiliyorlardı.

"A-arabaları kontrol ettin mi?" Max, Rodrigo'ya sordu.

"Evet hanımım. Tekerleklerden birini değiştirip atları besledim. Demirciler de yola çıkmadan önce nalları kontrol etmeyi planlıyorlar'' dedi. Rodrigo onu bilgilendirirken Max, eşya listesini taramaya devam etti. Gergin bir şekilde söylemeden önce bir süre sessizce Max'i izledi. "Hanımım, iyileştiğinizden beri uzun zaman olmadı. Dinlenmeye ihtiyacın varsa, lütfen her şeyi bana bırakın."

Max ona ekşi bir gülümseme gönderdi. Riftan'ın aşırı korumacı kişiliği hizmetçiler arasında yayılmış gibiydi. Şimdi, meşgul olduğu zaman birinin ondan dinlenmesini istemesi tekrar eden bir konuydu.

Max ince vücudunu hareket ettirerek solgun, yeşil elbisesinin eteğinin hafifçe hışırdamasını izledi. Hasta mı görünüyordu? Özellikle güçlü görünmediğini biliyordu ama ayakta durmaktan da kopmazdı. Max başını kaldırdı ve kendinden emin bir şekilde söyledi.

"Be-ben hasta değilim. Yeterince dinlendim, teşekkürler. Be-ben şimdi iyiyim."

"Bunu duyduğuma sevindim hanımım, ama lütfen kendinizi bunaltmayın."

''Evet, biliyorum,'' dedi Max huysuzca, uşağın sözlerine aldırmadan. Kalenin etrafında koşuşturan hizmetçilere odaklanmak için döndü. Meşgul personele yardım etmek istedi ve zayıf, yaşlı bir adam gibi muamele görmek istemedi. Profesyonel görünmek için kayıtsız bir ifadeyle koridorda yürüdü.

Agnes ve şövalyeleri, Büyük Salon yakınında silahlarını, büyü eserlerini ve diğer ekipmanlarını teftiş ediyorlardı. Bir şövalye Max'e Anatol Dağları'nı geçmenin başlı başına tehlikeli bir yolculuk olduğunu söylemişti, bu yüzden canavar pusularına hazırlanmaları gerekiyordu. Şövalyeler atlarına koruyucu zırh giydirdiler ve canavarların oraya tünemesini önlemek için arabaların düz çatılarına keskin bıçaklar yerleştirdiler. Sonunda şövalyeler kişisel zırhlarında kusur olup olmadığını kontrol etmeye başladılar. Görevliler bile kılıçlar ve deri zırhlarla hafifçe silahlanmıştı. Parti, eve gitmek yerine savaşa gidiyormuş gibi görünüyordu.

''Maximilian!'' Agnes ona mutlu bir şekilde el salladı. "Adamlarıma ve bana toplanmaya yardım ettiğiniz için teşekkür ederim."

"Evet. Lü-lütfen başka bir şe-şeye ihtiyacın olursa bana haber ver.''

"Baron Luvein'in malikanesine ulaşmak için artık yeteri kadar yiyecek ve suyumuz var. Daha fazla mal ve manevra yapmak tehlikeli olacaktır. Ekstra ağırlık hareketimizi yavaşlatır.'' Agnes, Max'in eşya listesine baktı ve başıyla onayladı. "Doğru görünüyor."

"B-bu sabah ilaç mı istedin?"

Agnes, "Otuz şekel detoks iksiri (yaklaşık 330 gram) ve yirmi şekel kurtarma iksiri (yaklaşık 220 gram) yeterli olacaktır" dedi.

Max, listeyi Rodrigo'ya vermeden önce miktarları yazdı. Prenses alışverişi hüzünlü bir gülümsemeyle izledi.

"Sabahtan beri başım ağrıyor. Gidişimi birkaç gün daha uzatmayı düşündüm ama babam acil bir mesaj gönderdi.'' İçini çekerek arabalardan birinin üzerinde duran haberci şahine işaret etti.

Max'in gözleri büyüdü. ''Ba-başkentte bir şey mi oldu?''

"Tipik drama. Başka bir toprak anlaşmazlığı", Agnes alnını ovuşturdu. "Yağmur mevsiminden sonra, bütün gün içeride kilitli kalan aptallar, sanki kış uykusundan uyanan ayılar gibi gürültü yapmaya meyillidirler. Gerçekten asla huzurlu bir gün yoktur.''

Max'in kalbi düştü. Croix Şövalyeleri'nin babasının seferlerinden biri için sık sık mülkü terk ettiğini hatırlıyordu. Şövalyeler hayatlarının çoğunu savaş alanında geçiriyor gibiydi.

''Ri-Riftan da bir noktada ayrılmak zorunda ka-kalacak.'' Max derinden, kederini saklamaya çalışarak konuştu.

"Evet, eğer çatışma Remdragon Şövalyelerini gerektirecek kadar büyürse" dedi Agnes, her zamanki neşeli tavrıyla, eşyaların eyerine sıkıca sabitlendiğini kontrol ederek. Max, paketleme listesini tekrar gözden geçirmeye çalışarak yüzünü sakladı ama gözleri, kelimeleri doğru okuyamayacak kadar yaşlarla dolmuştu. Hayal kırıklığını gizlemek için dudağını ısırdı.

"O zaman geldiğinde, Maximilian, sen de gelebilirsin."

Max başını kaldırdı. "B-b-ben mi?"

"Sen büyücü değil misin?" Agnes, tepkisine şaşırarak başını eğdi. "Eğer bir kriz Riftan'ın yardımını gerektirecek kadar büyükse, grubunun da iyileştirme büyüsüne ihtiyacı olacaktır. Bu dünyada çok fazla çatışma var ve destekleyecek yeterli büyücü yok. Yakında yardımına ihtiyacı olabilir, Maximilian."

"Ah, be-ben yardımcı olabilir miyim emin değilim. Ben sa-sadece bir süre önce büyü öğrenmeye başladım. En son iyileştirme büyüsü ku-kullandığımda bayıldım. Görünüşe göre o kadar manaya sa-sahip değilim.''

Agnes kaşlarını çatarak, "Büyün pratikle katlanarak gelişecek," dedi. Max'ten daha coşkulu bir yanıt beklemiş gibiydi. "Büyü öğrenmeye birkaç ay önce başladığınızı şövalyelerden duydum. Acemi olarak etkileyici başarılar elde ettin Maximilian."

"Ben sadece basit iyileştirme büyüleri ya-yaptım. Ruth ba-başka birçok büyü türü yapıyor. Onunla diğer büyü dallarını denedim, ama pe-pek ilerlemedim."

"Büyücülerin belirli dallarda üstün olmaları alışılmadık bir şey değil. Büyük olasılıkla, Maximilian, büyü iyileştirme konusunda bir yakınlığın var. Birkaç yıl antrenman yaparsan ve kalenin dışında bazı riskler alırsan, birkaç yıl içinde harika bir şifacı olacağından şüphem yok.'' Agnes, Max'in potansiyeli konusunda o kadar ikna olmuş görünüyordu ki, neredeyse doğuştan yetenekli olup olmadığını merak etmeye başladı. Prenses Max'i cesaretlendirmek için sesini alçalttı, "Tanrı'nın sana verdiği yetenekleri terk etme."

Max, Agnes'in mavi gözlerine boş boş baktı, sözcükleri bulamamıştı. Neredeyse yirmi iki yıl babası tarafından kekeme budala olarak anılarak yaşamıştı. Anatol'a geldiğinden beri, seçkin bir soylu kadın gibi davrandı ve genellikle zayıf performansı nedeniyle cesareti kırıldı. Ancak şimdi, tüm kıtayı dolaşan Agnes gibi güçlü bir büyücü, Max'in bir yeteneği olduğunu söyledi. Prensese gergin bir şekilde baktı, söylediklerini gerçekten ciddi olup olmadığını anlamaya çalıştı. Agnes'in ifadesi yumuşaktı ama gözleri sağlamdı. O samimi görünüyordu.

Max, "Be-ben elimden gelenin en iyisini yapacağım" demeden önce yutkundu.

"Bunu yapabilirsin", diye gülümsedi Agnes, onu motive etmeye çalışarak, ardından şövalyelerini kontrol etmeden önce omzuna hafifçe vurdu.

Bunu yapabilirsin. Bu basit sözler, sanki geleceğini kontrol edebileceğine dair yeni bir fikir filizlendiriyormuş gibi, Max'in zihninde bir dalgalanma yaratmış gibiydi.

***

Misafirler için resmi olmayan bir veda partisi olarak yemek salonunda abartılı bir akşam yemeği düzenlendi. Bir şölen demek biraz fazla basitti ama misafirler hiç şikayet etmeden yemeklerini afiyetle yediler. Her Remdragon Şövalyesi, Agnes'e ve adamlarına yolculuklarında iyi şanslar dilemek için oradaydı. Kısa bir veda töreninden sonra şövalyeler kendilerini kalenin dışında sıraya dizdiler.

Agnes, gün batımından önce dağların eteğinde kamp kurmak için gecikmeden kırmızı-kahverengi atına atladı.

"Cömertliğiniz için hepinize teşekkür ederim. Harika zaman geçirdim'', Agnes Max'e gülümsedi. Bir prensesten beklendiği gibi, görgü kurallarının gerektirdiği şekilde ev sahibine teşekkür ediyordu.

"Ha-hayır. Keşke daha iyi bir ev sahibi o-olsaydım.''

"Formaliteleri burada bitirelim." Prenses omzunun üzerinden baktı ve partisinin gitmeye hazır olduğundan emin oldu. Üç stoklu araba ve uşakları arkasındaydı, solundaki ve sağındaki şövalyeleri hareket emrine hazır, ona bakıyorlardı. Altı ek Remdragon Şövalyesi, Agnes'in partisine geçici olarak katılmıştı. Agnes'e Anatol'un dışına güvenli bir şekilde eşlik etmeleri Riftan tarafından emredilmişti. "Gitmeliyiz."

Maiyetinin bir parçası olan Hebaron, sırtını kaşırken kocaman bir sırıtış verdi.

"Ortalığı karıştıran bir tayfun gibi geldin ve şimdi gök gürültüsü gibi gidiyorsun. Yoluna çıkan herkes üzerinde büyük bir etki bırakmak zorunda mısın?''

Agnes, "Ortalığı dağıtma fikrinden nefret ediyorum" dedi.

"Çünkü çok sabırsız ve pervasızsın." Ön sırada kollarını göğsünde kavuşturmuş duran Riftan, nefesinin altında alaycı bir şekilde mırıldandı ve Agnes, Riftan'ın şüpheleri gülünçmüş gibi güldü.

"Lord Calypse bana sabrı öğretmesi gereken son kişidir."

Riftan, "Benimle sabrı tartışmayı aklından bile geçirme" diye uyardı. "Sana sesimi bir kez bile yükseltmedim. Sen beni planlarınla ​​zorlamaya çalışırken ben son birkaç haftadır senin varlığına katlanıyorum."

"Sesini yükseltmedin mi?" Agnes şaşkınlıkla onu tekrarladı.

Ç/N: Riftan sen de yeme bizi asdfghjkl

Önceki Bölüm                                                                                              Sonraki Bölüm