Under The Oak Tree - 166. Bölüm

Hemen eğitime başlamak istediler, ancak Ruth'un programı buna izin vermediğinden, ertesi sabah çalışmaya başlamalarına karar verildi.

Ruth raftan birkaç yardımcı kitap aldı ve bir sürü parşömenle dışarı çıktı. Max ise kütüphanede yalnız kaldı ve kalın, soluk bir kitabı okumaya başladı.

Büyücünün ona verdiği kitap orta seviye geometriydi. Başı döndü ve gözleri kitabın karmaşıklığından bıktı, içeriğini anlamak zordu. Sayfaları ciddiyetle çeviren ve kitap raflarını tarayan Max, konsantrasyonla kaşlarını çattı. Bir süre sonra yorgunluk sınırına ulaştı ve boynunu geriye attı.

Farkına varmadan gün çoktan geçmişti ve gökyüzü parlak turuncudan soluk bir çivit mavisine dönmüştü. Pencereden koyu turuncu güneşe bakarken gergin omuzlarına masaj yaptı, sonra kitabın sayfalarını kapattı ve oturduğu yerden kalktı. Açlığı hızla bastırırken midesi isyan etti.

Düşününce, bugün basit bir ekmek ve çorbadan başka düzgün bir yemek yememişti. Max inleyen karnını ovuşturarak kütüphaneden çıktı. Koridorda hizmetçiler mumları yakmakla meşguldü. Onlara her zamanki selamını verdi ve sonra yavaşça merdivenlerden indi. Birkaç merdivenden aşağı inerken, gözleri korkulukların altında bir şey taşıyan dört hizmetçiye takıldı. Max istemeden baktı ve taşıdıkları şeyin yüzünü sertleştiren kana bulanmış bir zırh olduğunu fark etti.

"Ne-neler oluyor? Yine… Kim yaralandı?'' Kalan basamaklardan aşağı süzülürken, ağır zırhı taşıyan hizmetçiler inlediler ve oldukları yerde durdular. Onlar cevap vermeye fırsat bulamadan Max aceleyle konuştu. "Lord.. Lo-lord mu ya-yaralandı?"

Gözleri koyu kana bulanmış göğüs zırhını, püskülleri ve zırhları incelerken kaşları çatıldı: parçalar Riftan'ın zırhına uyuyordu. Ne olmuştu da zırhı bu hale gelmişti? Onu ıslatan onun kanı olmasa bile, çok fazla kan olduğu kesindi.

''L-lord… şu anda nerede? Odaya mı çıktı?" Yüzü karışıklık içindeydi. "Neden... bütün bunları dışarıda yıkıyorsunuz?"

"Bu... çünkü... biz de bilmi..." Hizmetçiler onların sözlerini duyunca şaşkına dönerken, Max onların cevaplarını daha fazla beklememeye karar verdi ve arkasını döndü. Olanları doğru anlamak için kendi gözleriyle görmesi gerekti ve hemen avluya koştu.

Büyük, boş arsayı tararken, odunları bölen işçileri, iplik dolu arabalarla yoldan geçen tüccarları ve kuyudan kova kova su çeken hizmetçileri gördü. Max'in gözleri kısıldı ve Riftan'ın kafasına su dökerken üst bedeni tamamen çıplak şekilde hizmetçilerin yanında durduğunu gördü. İki hizmetçi ona su dolu bir kova vererek yaklaştığında, Riftan onu aldı ve suyla kanlı ellerini durulamak için kullandı.

Berrak bir su fışkırması uzun, kalın ensesini ıslattı ve sağlam omuzlarına, pürüzsüz sırtına ve ince beline hücum etti. Hizmetçilerin ona göz atışlarını ve Lordlarının görüşüne anlamlı bakışlar attıklarını gören Max, yüzü kıpkırmızı bir şekilde öfkeyle onlara doğru koştu. Avuçlarıyla boynunu ovuşturan Riftan, onun yaklaştığını görünce gözlerini büyüttü.

"Maxi...?"

"Neden böyle bir yerde... sen..."

Pek çok insanın görebileceği bir yerde üstü çıplak yıkandığı için onu azarlayacaktı ama onu görmek, sanki biri boğazına bir ip germiş gibi sesini kaybetmesine neden oldu. Max koyu kırmızımsı güneşte altın bir heykel gibi parlayan gövdesine baktı, muazzam vücudu zarif ve narin kaslarla sıkıca örülmüştü ve kumral teni canlı bir renk tonuyla göz kamaştırıcı bir şekilde parlıyordu. Max kuru dudaklarını yaladı. Onun vücudunu bir düzine kez görmüş olmasına rağmen, boynunda yanan bir sıcaklık vardı.

"Eğitimde şövalyelerime saldıran ve onları öldüren canavarların izini sürdüm."

Onun sesini duyan Max, Riftan'ın göğsünde gezinen bakışlarını kaldırdı. Suya batırıldığında daha koyu görünen simsiyah saçlarını taradı ve biraz garip bir tonda konuştu.

"Karşılaşma tüm vücudumu kana buladı, bu yüzden onu yıkıyorum."

"Ama gidip o-odada yıkayabilirsin. He-hemen banyonun hazırlanmasını rica edeceğim…''

"Ama ben berbat durumdaydım. Sana söylüyorum, bir hortlak gibi görünüyordum."

Riftan nefesinin altında mırıldandı, sonra bir hizmetçi tuttuğu matarayı aldı ve tekrar suyla doldurdu, bu yüzden tekrar kafasına döktü. Max, akan sudan kaçınmak için bir adım geri çekilirken, Riftan kendini kurutmak için bir tazı gibi başını salladı ve önkolunu kokladı.

"Kahretsin, kanlı koku gitmeyecek."

"Ö-öyleyse neden sen... yukarı odaya çıkmıyorsun. Sabunla temizle, sana söylüyorum… geçer.''

Dedi, kendi yüzünü elbisesinin kollarıyla hafifçe silerek. Bunu gören Riftan, sanki ateşte yanmış gibi aniden uzaklaştı. Ani tepkisi, Max'in yanıt olarak gözlerini büyütmesine neden oldu. Riftan'ın ifadesi yanıcı gözüküyordu ve temkinli bir ses tonuyla konuştu.

"Giysilerini boş yere kirletme. Kurt adamların kanı iğrenç kokuyor."

"Bu sadece gi-giysi... Üzerimi değiştirdiğimde her şey düzelecek."

Max, elbisenin gevşek kollarıyla Riftan'ın yanaklarından ve ensesinden damlayan suyu silmek için ona yaklaştı. Riftan onu itecekmiş gibi irkildi ama sonra yavaşça başını indirdi. Max Riftan'ın başını sahibinin eline dayayan bir evcil hayvan gibi, hareket tarzına hafifçe gülümsedi ve alnından damlayan saçları süpürdü. Riftan'ın kulak memesi kırmızı yanıyor gibiydi ve bunun güneş ışığından ya da belki de ateşi çıktığı için olabileceğini düşündü, bu yüzden Max endişeyle koluna dokundu ve ne kadar üşüdüğüne kaşlarını çattı.

"Vücudun... üşümüş. Hâlâ soğuk… bu havada…''

"Bu beni rahatsız etmiyor. Bir kış ortasında, bir gölün üzerindeki buzu kırıp bedenimi yıkadığım bir zaman vardı…''

"A-aptal olma. Eğer soğuk algınlığına ya-yakalanırsan, bu ko-konuda ne yapacaksın?''

Riftan'ın gözleri, Max'in saldırgan ısrarı karşısında irileşti. Max küstahça davranıp davranmadığını merak ederek çekinerek aşağı baktı, ama Riftan sadece sırılsıklam olmuş bir tunik aldı. Vücudundaki kanı birkaç kez sildikten sonra kirli bezi hizmetçilere fırlattı.

''Yıkayın ve kül suyuna batırın. Koku hala devam ediyorsa, devam edin ve yakın.''

"Evet lordum." Hizmetçiler çamaşırları yıkamak için koşuştururken Riftan Max'e baktı. "Tamam hadi içeri geçelim."

Max onun yanına gitti ve yüzünde yazılı bir rahatlama ile onu takip etti. Riftan o kadar çok suya batmıştı ki, attığı her adımda yerde karanlık bir su birikintisi bırakıyordu. Onlara bakan Max, kararlı bir sesle konuştu.

"Şu andan itibaren... hemen o-odaya gel. Dışarıda böyle şe-şeyler yapma."

"Ne yani, yedi torba kana bulanmış bir şekilde gelip seni yine korkutmak mı?"

Max onun açık sözlü tepkisine kaşlarını çattı ama bir dev sürüsü tarafından saldırıya uğradıkları zamandan bahsettiğini fark ettiğinde utanmaktan kendini alamadı.

"O be-benim canavarları gördüğüm.. ilk seferimdi... Şaşkındım."

"Öyle diyorsan..." diye mırıldandı şüpheyle. Sanki onun neden bahsettiğini biliyor gibiydi ve Max gerçekten korktuğu şey hakkında yalan söylüyordu. Endişeli bir şekilde iki yana baktı.

"Şimdi... Artık eskisi gibi kan görmekten korkmuyorum... Bunun için endişelenmene gerek yok."

Riftan'ın ifadesi, özellikle artık kandan korkmadığını söylediğinde, sözleriyle daha da koyulaştı. Delici bir bakışla ona baktı.

"Seni böyle bir manzaraya alıştırmak gibi bir niyetim yok."

Max misilleme yapamadı ve ağzını kapalı tuttu. Aralarında garip bir gerginlik hissetti, sanki Riftan bir şey daha söylemek istiyor gibiydi ama bakışlarını kaçırdı ve onu kaleye kadar takip etti.

Koridoru geçip bir hizmetçiyi beklemeye çağırırken tereddütle onu takip etti.

"Dinle, banyo için su hazırla ve odaya getir. Değiştirmek için yeni kıyafetler de getir.''

"Evet lordum."

''Banyodan sonra yemeğimi odada yemeye niyetliyim. Hazırla ve zamanında getir.''

Bir asker gibi açıkça komuta etti ve merdivenleri hızla çıktı. Max, elbisesinin kenarını tuttu ve aceleyle onu takip etti. Riftan geniş, yürüyen adımlarla iki kat merdiven çıktı ve Rudis önceden fırını ateşe verdiği için çok sıcak olan odanın kapısını açtı. Halıdan kaçınarak dikkatlice içeri girdi ve çizmelerini çıkardı.

"S*ktiğimin kurt yavruları... güzel çizmelerimi alt üst ediyorlar."

Kapıyı arkasından kapattı ve Riftan'ın küfretmesini izledi. Damlayan ıslak deri çizmelerden hafif bir koku geldi ve Riftan burnunu kırıştırdı ve onları bir köşeye fırlattı. Max bir havlu aldı ve ona verdi.

"Ke-kendini kurut...önce."

"İhtiyacım yok. Nasıl olsa banyo yapacağım."

"Banyo suyunu ı-ıslak ıslak beklememelisin."

Riftan ayaklarının altındaki su birikintisine baktı, içini çekti ve havluları ondan aldı.

Max şömineye doğru yürüdü ve sıcaklığı yükseltmek için ocakta yanan odunları çelik bir çubukla dürttü, sonra dikkatlice biraz daha odun attı.

Arkasında bir hışırtı duyduğunda, omzunun üzerinden bakmak için döndü ve Riftan'ın ıslak pantolonunu çıkarmasını izlerken nefesini tuttu. İnce belini bükerken mükemmel şekilli kalçaları gerildi ve uzun, kaslı bacakları ortaya çıktı. Max kibar olmak için arkasını dönmeyi düşündü ama yerinden kımıldayamadı, kendini bir heykel gibi hissetti. Max, beynine kısa devre yaptırmış gibi boş gözlerle ona baktı.

Son birkaç haftadır, kocasının yüzünü günde bir kez zar zor görebiliyordu, vücudunun zevklerini yerine getirmek için üzerinde ezildiğini en son ne zaman hissettiğini bile hatırlayamıyordu. Düşünceleri arzuyla dolu olan Max'in göğsü sıkıştı ve yanakları kızardı. O anda Riftan, sanki onun şehvetli bakışlarını hissetmiş gibi dönüp ona baktı.

Max çabucak döndü ve şöminede aniden ilginç bir şey varmış gibi yakacak odunu aldı. Kocasının çıplaklığı üzerine salyaları akarken yakalanmaktan utandı, kulakları kıpkırmızı oldu.

Lütfen toparlan ve zevke aç bir sapık gibi davranma! Yani, asil bir aileden gelen bir kadın gibi sessiz ve zarif davran…

Max içten içe kendini azarlarken, omzunun üzerinden gergin bir ses duydu.

Ç/N: Utanma Maxi burada hepimiz seni çok iyi anlıyoruz (¬‿¬)

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm