Under The Oak Tree - 226. Bölüm

Max'in yüzü hızla renk kaybediyordu ve bunu gören Yulysion sözlerini sağlam ve doğru tuttu.

"Leydi'ye bir şey olursa, Lord Calypse'in ne kadar üzüleceğini bir hayal edin. Lütfen anlayışlı olun."

"Ama.. ama…."

Max'in yüzü acı ve çelişki içinde buruştu. Cebindeki şekeli kavradı. Hortlakların ve çürümüş siyah etlerinin görüntüsü gözlerinin önünden geçti. Sonunun böyle olmasını istemiyordu. Max, Riftan'ı bir daha görmeme fikrine tamamen yıkılmıştı, ancak bunu hisseden tek kişi o değildi. Idcilla'nın ona değer veren bir ağabeyi vardı ve rahibelerin de. Hepsinin onları bekleyen ailesi ve arkadaşları vardı. Askerler bile ölmelerini istemiyordu. Yulysion'a hoş gözlerle baktı.

"O zaman en azından ba-bazılarını... yanımıza almalıyız. Biraz bile olsa…''

"Geri dönemeyiz. Bu sadece kaosa katkıda bulunacaktır.''

Garrow başını sertçe salladı. Yüzleri onunki kadar çelişkili ve çarpıktı. ''Biz de bu şekilde ayrılmak istemiyoruz ama lütfen kararımızı anlayın. Bizim için Lord Calypse'in emirleri her şeyin üstünde."

"Ka-kalenin içinde Livadon'dan benimle gelen asil bir hanım var. O sadece on sekiz yaşında... kardeşi için endişeliydi, bu yüzden onu buraya kadar takip etti. Bu savaş bittiğinde onunla buluşacak…''

Yulysion'ın ifadesi bir an için kırılmış gibi oldu ama başını sertçe salladı. "Artık geri dönmek çok riskli. Lütfen bağışlayın bizi. Ancak, güvenliğiniz bizim için her şeyden önemlidir.''

"Be-ben o kadar önemli biri değilim! Hepinizin düşündüğü kadar a-asil değilim...!''

Ani patlamasıyla Max hıçkırdı ve doğru dürüst tek kelime söyleyemedi. Patlaması karşısında Garrow'un kafası karışmıştı, ama iç geçirdi ve dizginleri çekti.

"Böyle tartışacak vaktimiz yok. Yakınlarda dolaşan canavarlar olabilir. Onlar bizi keşfetmeden önce kanyondan çıkmamız gerekiyor."

Atını dizginlerinden tutarak ileri götürürken, at itaatkar bir şekilde onu takip etti. Onu kendileriyle birlikte sürüklerlerken, Max kederini ve endişelerini yutmak için kendini zorladı. Her zaman ondan şikayet eden ama yine de onu önemseyen Ruth. Her zaman güçlüymüş gibi görünen ama aslında yufka yürekli olan Idcilla. Ve Hebaron ve ona karşı bilinçsizce şefkat gösteren diğer rahibeler... hepsinin yüzleri zihninde parladı.

Dönüp kalede kalsam da hiçbir şey değişmeyecek. Müttefik kuvvetlerin daha sonra yenmesi gereken başka bir hortlak olacağım.

Max bahane üstüne bahane uydurdu ama hiçbir şey tek başına kaçmanın suçluluğunu ortadan kaldırmadı. Gözlerini sımsıkı kapadı ve sessiz gözyaşları yüzünden aşağı süzüldü. Çaresiz hissediyordu ve ağır bir suçluluk kalbini eziyordu.

Riftan'ı düşün. Ona söz verdin. Güvende olacağına. Ona pervasız bir şey yapmayacağını söyledin…

Ancak karanlık ormandan sessizce kaçarken gözyaşları durmadı. Arkasına bakmaya devam etti. Uzaktan çığlık seslerini duyabileceğini düşündü, ya da belki de bunların hepsi kendi suçlu vicdanının yarattığı bir halüsinasyondu.

''... Sanırım rotamızı değiştirmeliyiz.'' Onlara sessizce önderlik eden Yulysion aniden konuştu. Max'in gözyaşlarıyla lekeli yüzüne baktı ve ifadesi sertleşti, ama yüzünü çabucak düzeltti ve ardından sert ses tonuna devam etti. "Yakınlarda hareket eden büyük bir canavar grubu olduğunu söyleyebilirim. Başka bir yol bulmalıyız."

"Kaç tane?" diye sordu Garrow ciddi bir ses tonuyla.

"Otuz... Hayır, yaklaşık kırk."

"Troller mi?"

Yulysion başını salladı ve karanlıkla kaplı ormana falcı bir şekilde baktı. "Kobold veya romgoblin olmaları muhtemeldir, ancak onlarla karşılaşmaktan iyi bir şey gelmez."

Garrow atını mahmuzladı, sonra dizginleri Max'e geri verdi ve onunla sert bir şekilde konuştu. "Artık gerçekten geri dönüş yok. Lütfen duygularınızı sakinleştirin ve bizi takip edin.''

Max gözyaşlarını zar zor tutabildi ve başını salladı. Yulysion yeniden inisiyatif aldı ve atını dört nala koştu. Yolda koşarken, Max soğukkanlılığını yeniden kazanmak için mücadele etti. Küçük bir çocuk gibi ağlamanın sırası değildi, Yulysion ve Garrow'un hayatlarını riske edemezdi.

"Bu yoldan. Buradaki patikada vadiyi geçeceğiz.''

Yulysion dik dağ yolunu işaret etti. Sözde patika dar ve engebeliydi, patika olarak adlandırılamayacak kadar engebeliydi ve Max onların ormandan çıkıp ana yola çıkmalarının yaklaşık yirmi dakika süreceğini tahmin etti.

"Bu yokuşu... tırmanmalı mıyız?"

"Görünüşe göre içerideki insanlar kaleyi terk edip kaçarsa diye buranın kuzeyinde gizlenen canavarlar var. Dönüş zor olacak sanırım. Bu yola tırmanmalı ve doğruca doğuya gitmeliyiz."

''A-ama… geçidin ötesinde canavarlar varsa… o zaman belki…''

Yulysion başını salladı. "Canavarların birliklerini dağıtmaları için hiçbir sebep yok. İleride canavarlar olsa bile, muhtemelen sadece gözcülerdir. Garrow ve ben bunu kolayca halledebiliriz.''

"Bundan sonra ben yöneteceğim. Dağlık arazide daha fazla deneyimim var.''

Garow patikaya ilk önce at sırtında çıktı ve Max onu baş döndürücü dik yokuşta takip etti. Tüm vücudu gergindi ve bolca terliyordu, nefesi yoğun bir şekilde çalışıyordu. Patikadaki yürüyüş sonsuz görünüyordu, ama sonunda zirveye ulaştılar ve Ethylene'in bütün manzarasını yukarıdan gördü. Sırtı kaskatı kesildi, havada hafif bir kükreme yankılandı.

''.. S*çayım…''

Garrow nefesinin altında küfretti ve Max nedenini hemen anladı: Kale kapılarını koruyan iki duvardan biri zaten çöküyordu. Kalenin önünde toplanan canavar ordusu kükredi ve onu tamamen yıkmak için öfkeli bir bufalo sürüsü gibi artık kırılgan olan duvara doğru koştu. Max çaresizlik içinde inledi. Canavar ordusu, duvarın üstüne baktığında gördüğünden çok daha fazlaydı. Yüzlerce değil binlerce trol, romgoblin ve dev vardı.

"O kadar canavardan oluşan bu ordu dünyanın neresinden geldi?"

"Şimdi bunu düşünmenin sırası değil. Canavarlar muhtemelen bu bölgeye bir arama birimi göndermiştir. Onlar kokumuzu almadan önce buradan gitmeliyiz."

Aklı ilk başına gelen Garrow, çabucak izi taradı, ancak Max, gözlerini şu anda işgal edilen Ethylene Kalesi'nden alamadı. Onu bu halde gören Yulysion, kendisi kadar şokta olan onu teselli etmeye çalıştı.

''Kale düşse bile, içindekiler ölümden kaçabilir. Müttefik kuvvetler bu gerçekleşmeden geri dönecek ve kaleyi geri alacaktır''

Max askeri savaşta tamamen cahil olmasına rağmen, bunun bariz bir yalan olduğunu biliyordu. Birkaç yüz adam, binlerce canavardan oluşan bir orduyu durdurmayı nasıl umabilirdi? Canavarlar Ethylene Kalesi'ni bir anda yok edecekti. Aniden gözüne bir şey çarptığında, vadide yürüyen sonsuz sayıda canavara baktı.

"B-bu... onu kırarsak... bu canavarlara çok fazla zarar verir mi?"

Kalenin güney kapısına giden yolun sağında ve solunda inşa edilmiş yüksek kaya oluşumuna işaret etti. İki oğlan gözlerini kırpıştırdı, kafası karıştı, sonra onun ne demek istediğini anladıklarında gözleri büyüdü. Duvarın kenarında sarkan devasa kayaya bakmak için dönen Garrow titrek bir sesle konuştu.

"Şunu... kırabilir miyiz?"

"Büyü kullanırsak... bu mü-mümkün olabilir."

Max olabildiğince kendinden emin görünmek istedi ama buna engel olamadı, sesi çatladı ve iki çocuğun yüzlerinde belirsizlik yansıdı.

"Ama leydinin yeterince manası olmayacak..."

"Bir planım var. Küçük bir ihtimal olsa da işe ya-yarayabilir… denemeye değer.''

Çocuklar çatışarak birbirlerine baktılar. Bir ikilem içinde olduklarını anlayan Max, çaresizce yalvarmaya devam etti.

"Lü-lütfen. Bana yirmi dakika verin... Hayır, en az on beş dakika. Başarısız olursam, ikinizi itiraz etmeden takip edeceğim.''

Ona bakan Yulysion dudaklarını ısırırken Max ile duvarın kenarında asılı duran kaya arasında bir ileri bir geri baktı. Garrow ile bunun hakkında konuştu ve sonunda zayıf bir şekilde başını salladı.

"Tamam, bir deneyelim. Ama başaramazsak, leydi bizi takip etmeli ve hemen buradan kaçmalı.''

Max sert bir ifadeyle başını salladı. İki çocuk kararlarından dolayı üzgün görünüyordu, ancak üçü de tekrar sarp dağa tırmanmaya başladı. Atlarını uçuruma doğru sürdüklerinde, güneş batmaya ve gökyüzüne mor bir renk vermeye başladığında savaş alanından gelen çığlıklar daha da yükseldi. O kadar hızlı koşan Max, soğuk öğleden sonra havasının ciğerlerine hücum ettiğini hissetti.

Kalçaları bıçaklanmış gibi zonkluyordu ve kolları titriyordu ama ara vermeyi göze alamazlardı. Tüm gücüyle direndi. Uzun bir süre sonra, ağaçların arasından aniden bir şey çıktı. Yulysion hemen kılıcını çekti ve bağırdı.

"Geri dönün!"

Max atının dizginlerini çekti ve aceleyle döndü ama onları arkadan çevreleyen canavarlar da vardı. Yulysion Max'i korumak için arkasına çekerken şiddetle bağırdı ve çığlık attı.

"Çevremiz sarılmış Garrow! Şimdi bir yolu emniyete alın!''

Canavarlar sanki saldırı planlarını koordine etmişler gibi aynı anda onlara saldırdı ve Max canı pahasına atının boynuna sarıldı. Kalkan atmak istedi ama büyülü formülü çizemedi, atını yönlendirip aynı anda kaçamadı.

"Leydim, yem gibi davranacağız, kaçmalısınız! Hemen arkanızda olacağız!''

Garrow'un çığlıkları kulaklarında yankılandı ve Max dehşetle etrafına bakındı. Hangi yöne kaçması gerektiği konusunda hiçbir fikri yoktu. Bunalmışken Yulysion ve Garrow goblinleri ardı ardına kestiler ve onun için bir yol sağladılar.

"Acele et, koş!"

Max atını mahmuzladı ve at bir ok gibi fırladı. Sağından ve solundan kalın ağaç gövdeleri geçerken bir uğultu sesi kulaklarında çınladı. Doğru yöne gidip gitmediğini görmek için etrafına bakamadı bile. Biraz yavaşlasa, sonu belli olacaktı, bu yüzden Max dizginlerini bir kırbaç gibi savurdu ve atı hızlı koşmaya zorladı. Ama sonra aniden bir şey ona doğru uçtu ve Max atından düştü. Yere sert bir darbe vurarak sırtüstü yere düştü ve nefesi kesildi.

Nefes nefese kalırken korkuyla yukarı baktı. Karnında oturan bir goblin vardı ve elinde kancaya benzer bir şey tutuyordu. Max o kadar yüksek sesle bağırdı ki, etrafındaki her şeyi kaptı ve çılgınca canavara fırlatırken boğazı acıdı. Neyse ki, histerik anında canavarın gözüne bir dal saplamayı başardı ve goblin acıyla çığlık attı ve yüzünü tuttu. Goblini çabucak itti ve yerden sürünerek çıkmaya çalıştı, ama daha ayağa kalkmadan goblin onu sırtından yakalayabildi.

Max boğuluyormuş gibi körü körüne ezdi ve tekme attı, ama hepsi boşunaydı. Goblin onu başından yakaladı ve karnına şiddetli bir şekilde tekme attı. Max'in görüşü bir anda karardı ve azalan bilincine zar zor tutunmayı başardı. Ama gözlerini kapatamazdı, şimdi değil. Eğer burada ölürse, bu onun sonu olur. Max, saçlarından sürüklenirken bilinçsizce beline bağlı hançere uzandı. Silahı kaldırdı ve bıçakladı, nereye doğrultulduğuna dair hiçbir fikri yoktu ama ölümcül kılıcın eti delip geçme hissini hissedebiliyordu.

Goblinin gözleri şaşkınlıkla büyüdü ve ona inanamayarak baktı, midesine baktı ve çığlık attı, titredi ve çılgınca saçlarını çekiştirdi. Max isteksizce hançeri bir kez daha kaldırdı ve bıçağı tekrar goblinin etinin derinliklerine sapladı. Kan bir çeşme gibi fışkırdı, yüzünü ve kollarını kırmızıya boyadı ama durmaya cesaret edemedi. Panik halindeyken, silahı defalarca bıçakladı, bıçağı canavarın tüylü karnına acımasızca sapladı, sonunda saçındaki tutuş serbest kaldı ve canavar cansız bir şekilde yere düştü.

Düzensiz nefes alıyordu ve ayağa kalkmaya çalışırken vücudu kontrolsüz bir şekilde sallandı. Canavarın gövdesi, ona baktığında kıyma gibiydi. Kendini daha fazla tutamayan Max, hızla bakışlarını kaçırdı. Bir ağacın dibine çöktü ve midesinin içindekileri boşalttı. Boğazı kusmuğunun asitliğinden yanıyordu ve vücudundaki her kemik parçalara ayrılmış gibi hissediyordu. Aldığı her nefes sanki kaburgalarını kırmış gibi dayanılmaz bir acı veriyordu. Ellerini iki yanına sardı ve geldiği yola baktı, perişandı.

Neredeyim ben?

Bindiği at iz bırakmadan ortadan kaybolmuştu. Max, destek almak için ağaç gövdesine yaslanarak titrek bacaklarının üzerinde ayağa kalktı. Durum daha da kötüye gidebilir mi? Derin, karanlık ormanın içinde kanlar içinde orada dururken artık korku bile hissetmiyordu. Max dalgın dalgın yürüdü, nerede olduğunu anlamaya çalışırken, aniden uzaktan çığlıklar duydu. Ağaçların arasından geçerken sese doğru sendeledi. Sonra, önünde kocaman bir kaya parçası olan büyük, sarp bir uçurum uzanıyordu.

Çıkıntıya yaklaştı ve baş döndürücü yükseklikten aşağıya baktı. Ethylene'in kapılarını koruyan savunma duvarının dışında gizlenen binlerce canavar vardı.

Ç/N: Diyecek hiçbir şey bulamıyorum :((

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm