Under The Oak Tree - 240. Bölüm

Max, Rudis'in yanıtını beklerken kapı kolunu tuttu. Rudis açıkça tereddütlüydü, isteksiz bir ses tonuyla ağzını açarken yüzü huzursuzdu.

''Lord yemeklerin hazırlanıp misafirlere sunulmasını istedi. Muhtemelen yemekhanededirler."

Max onun cevabını duyar duymaz, tereddüt etmeden hemen kapıyı açtı ve odadan çıktı. Rudis'in onu takip etmek için acele ettiğini hissedebiliyordu, ama habersizmiş gibi davrandı ve hızla merdivenlerden aşağı koştu, hizmetçilerin içki fıçıları ve yiyecek tepsileri ile meşgul olduklarını gördü. Max onların şaşkın bakışlarını üzerinden atıp doğruca yemek salonuna yöneldi. Yemek salonuna giden koridorda saklandı ve şövalyelerin yüksek seslerini gizlice dinledi. Whedon ve Güney dillerinin bir karışımı olduğu için konuşmanın her detayını anlamak zordu ama sanki savaş atları ve silahlardan bahsediyor gibiydiler.

Max bu ılık konuşmaya kaşlarını çattı. Ortam o kadar rahattı ki önemli konuların tartışılacağı bir yer gibi görünmüyordu.

'Onlar... gerçekten sadece Anatol'u güvende tutmak için mi tutuldular?'

Yemekhanelerin kapılarının aralıklarından bakmayı denemek istedi ama her zaman keskin duyuları olan şövalyelerden herhangi birine yakalanmak istemedi, bu yüzden uzaktan yankılanan aralıklı sesleri dinlemeye karar verdi. Sonra aniden biri omzuna dokundu. Max ürkek bir çığlık attı ve kim olduğunu görmek için baktı. Ruth çatık kaşlarıyla ona bakıyordu.

"Böyle bir yerde ne yapıyorsun?"

Max, casusluk yaparken yakalanmasından utandı, bu yüzden yüzü kıpkırmızı oldu ve duruşunu çabucak düzeltti.

"B-bu..."

Yüzüne düşen saçlarla uğraşıp bahane ararken Ruth'un gözleri kısıldı. Max garip bir şekilde bakışlarını indirdi. Onu tekrar Croix Kalesi'nde gördüklerinden beri, henüz düzgün bir konuşma yapmadılar, bu yüzden ona nasıl yaklaşacağı hakkında hiçbir fikri yoktu. Max mazeretini bulmaya çalışırken kekeledi.

"Misafirler vardı... gelen..."

"Anlıyorum, Rakasim paralı askerlerini gördün." Ruth yemek odasına baktı ve sanki bilmeye değmezmiş gibi dilini şaklattı. "Yani buraya kulak misafiri olmak için mi geldin?"

"Ku-kulak misafiri mi... ne dediklerini a-anlayamıyorum bile."

Max, Ruth'un suçlayıcı ses tonundan duyduğu utancı unuttu ve ona dik dik baktı. Tavrının değiştiğini görünce, Ruth kahkahasını gizlemek için ona arkasını döndü.

"Burada biraz daha oyalanırsan ve Sör Calypse seni görürse, çokça azarlanırsın. Lütfen bu tarafa gel."

Max karşılık veremeden Ruth, hizmetçilerin kullandığı dar merdivenleri tırmandı. Max'i bir gölge gibi takip eden Rudis, şövalyelerin seslerinden gürültülü gelen yemek salonuna endişeyle bakarak tereddütle takip etti. Ruth ikinci katta bulunan misafir odasına ilerledi, ardından pencere perdelerini açtı ve ateşi büyüyle yaktı.

"Şimdi daha iyi hissediyor musun?"

Ateşin yanında bir sandalye çekip otururken sordu. Kapının yanında duran Max başını salladı.

"Ben ço... çok daha iyiyim."

"Mümkünse, durumunu şahsen kontrol etmek istiyorum, ancak bunu yapmak için Lord'tan izin almam gerekecek."

Ruth acı acı mırıldandı ve oturması için başıyla işaret etti. Max, Rudis'ten kendisine bir fincan sıcak içecek getirmesini istedi ve sonra dikkatlice karşısına oturdu. Bir dakikalık sessizliğin ardından önce Ruth konuştu.

"Cildinin güzel görünmesi beni rahatlattı. İlaçlarını iyi alıyor musun?''

''Gü-güzelce alıyorum. İlgin için... teşekkür ederim."

Eteğiyle oynadı ve cesaretini toplayıp başını kaldırıp ona baktı. Büyücünün gözlerinde acıma ya da tuhaflık belirtisi yoktu. Max'in, Ruth'un giydiği her zamanki hafif kasvetli ve kayıtsız ifadeyle şömineyi dürtmesini izlerken omuzları gevşedi. Max onun normal tavrı karşısında rahatlayarak içini çekti ve sorusunu rahatça sordu.

"O i-insanlar... neden burada? O kadar ani oldu ki… neden güney kıtasından bu paralı askerler işe alındı?''

"Lord Calypse sana hiçbir şey söylemedi mi?"

Ruth alnı kırışarak karşılık verdi. Max bir an düşündü ve sonra başını salladı. Büyücü tereddüt etmek için biraz zaman aldı ve sonunda içini çekti.

"Sör Calypse, Croix Dükü'ne resmen savaş ilan etti."

Max'in tüm vücudu dondu. Bunun olacağını yarı yarıya beklemesine rağmen, bir başkasının sözlerinden bunu onaylayınca kalbi sıkıştı. Teninin sarardığını gören Ruth konuşmak için acele etti.

''Birkaç iç toplantıdan sonra karar verildi. Remdragon Şövalyeleri uzun süredir Croix Dükü'ne düşmanlar. Bu er ya da geç gerçekleşecekti.''

''Ama… şi-şimdiye kadar savaşa girmek gibi bir niyetleri yoktu. Bunun şu anda olmasının nedeni…hepsi benim yü-yüzümden…''

Ruth ağzını açtı ve sanki söyleyecek doğru kelimeleri bulamıyormuş gibi tekrar kapadı. Max çaresiz bir ifadeyle başını eğdi. Max'in birbirine kenetlenmiş elleri gözle görülür bir şekilde titriyordu. Dudaklarını ısırırken, suçluluk ve utancın göğsüne ağır bastığını hissetti, sonra Ruth soğuk bir sesle konuştu.

"Olan oldu zaten. Lord Calypse, Croix Kalesi'ne gizlice girdi ve Dük'e saldırdı. O zamandan beri sessiz olmasına rağmen, Dük bu meselenin barışçıl bir şekilde çözülmesine izin vermeyecek. Anatol'a saldırmasındansa önce saldırmak daha iyidir."

''A-ama… yedi krallık arasındaki barış anlaşmasına göre, bölgeler arası savaş yasak. Kral Ruben… hareketsiz ka-kalmayacaktır.''

Bu düşünce aklından geçmemiş gibi, Ruth omuz silkti ve yanıtladı. ''Dediğin gibi, kraliyet ailesinin yaptırım uygulama ihtimali çok yüksek. Ama bizim tarafımızdan buna devam etmek için yeterli gerekçe var. Croix Dükü, Anatol'a ait olduğu için Leydi'nin nerede tutulması gerektiği konusunda hiçbir yetkisi yoktur. Üstelik leydiye zarar vermek savaş ilan etmek için fazlasıyla yeterli bir neden. Kraliyet ailesi müdahale etse bile, sebep açık ve adil olduğunda bu kaçınılmaz olabilir.''

Max'in omuzları gerildi ve sormaktan kendini alamadı. "Diğer şövalyeler... he-her şeyi biliyorlar mı?"

Neyle ilgili olduğu konusunda belirsiz olmasına rağmen, Ruth ne demek istediğini anlamış gibiydi. Bir an duraksadı ve ensesini ovuşturdu, sonra sonunda başını salladı.

''…Ben, Sör Caron veya Sör Rikaido olanlar hakkında konuştuğumuz için değil. Ancak Croix Dükü'nün Leydi'ye karşı kabul edilemez bir şey yaptığını herkes anlayabilirdi. Sör Calypse'in ve o gün ona eşlik eden diğer şövalyelerin tavırlarından bu çok açıktı."

Ruth tereddütle ekledi. ''Dürüst olmak gerekirse, çeşitli pratik nedenlerle savaşa karşı çıkan epeyce adam vardı. Ancak, savaş ilan etmeyi kabul edenler çok kararlıydı. Öfkelenen sadece Sör Calypse değildi... diğer şövalyeler de öfkeliydi. Onları ikna etmenin bir yolu yok."

Max ne tür bir tepki vermesi gerektiğini bilemeden utançla gözlerini indirdi. Ruth, derinden çökmüş atmosferi temizlemeye çalışıyormuş gibi, abartılı bir iç çekişle konuştu.

"Ayrıca şövalyeler kılıçlarını onur ve şövalyelik adına kullanmalarıyla tanınmıyor mu? Bunun için çok derinden endişelenme. Herkes eninde sonunda karmaşayı sakinleştirecek.''

''Be-ben… sa-savaşı bu kadar hafife alamam! Be-benim hatrıma… bö-böyle bir şey yaşanmasına gerek yok…''

"Leydi" Ruth'un sesi aniden alçaldı. Max irkildi ve başını kaldırdı. Büyücü ona ciddi bir bakışla baktı. "Leydi, Anatol'un hanımı ve Remdragon Şövalyeleri'nin büyücüsüdür. Remdragon Şövalyeleri, üyelerine zarar veren hiç kimseyi asla affetmez. Şövalyelerin çoğunluğu savaş lehinde oy kullandı. Pratik nedenlerle buna karşı çıkanlar bile Dük'e karşı aynı duyguları taşıyorlardı."

"A-ama..."

Max'in dudakları titriyordu, kelimeleri bulamamıştı. Riftan, Ruth ve şövalyeleri birbirine bağlayan bağı kıskandığı o zamanı hatırladı. Kalbi hızlandı. Şimdi gerçekten bu bağın bir parçası olarak kabul edilip edilmediğini merak etti. Onun derin düşüncelere dalmış yüzünü gören Ruth, ona acı bir şekilde gülümsedi.

"Leydi, Ethylene Kalesi'nde kalan insanlar için savaşmak için kendine hiçbir şey ayırmadı. Biz de öyle. Remdragon Şövalyeleri, Leydi'ye zarar veren herkese karşı öfke ve misilleme yapmak için hiçbir şeyden kaçınmama hakkına sahiptir."

"Be-ben..."

Max titreyen dudaklarını hafifçe ısırdı ve gözleri sulandı. Aynı zamanda, sanki bir parça kurşun yutmuş gibi boğazı tıkanmıştı. En başta babasını takip etmeseydi, Riftan'ın da şövalyelerin de savaşa gitmesine gerek kalmayacaktı. Bu kadar zayıf olmasaydı, biraz cesareti olsaydı ve Riftan'a inansaydı, başkalarına inansaydı, kendi benliğinden vazgeçmeseydi bu durumda kendini dışarı atmazdı…

Gözlerini sıkıca kapattı ve kabaca konuştu. ''Kalbim bunu takdir etse de… Ben… kesinlikle herhangi bir sa-savaş olmasını istemiyorum. Böyle bir trajediye... te-tekrar tanık olmak istemiyorum.''

"Topyekün bir savaşa dönüşmeyecek." dedi Ruth kararlı bir şekilde. "Sör Calypse, Dük'ün topraklarını gümbürdeyerek mahvetmeye niyetli görünse de, böyle bir eylemde bulunursa, Yedi Krallığın Barış Anlaşması'nın yaptırımlarından kaçamayacaktır. Bu nedenle, toprak savaşları ancak resmi beyanı mızrak dövüşü yoluyla yapıldıktan sonra başlar. Muhalif taraflar en iyi şövalyelerini önceden çağırır ve birkaç çatışma ve çarpışmadan sonra, herhangi biri karşı tarafın komutanını vurmayı başarırsa, savaş genellikle bir sonuca varır. Bölgeler arasındaki savaşlar, canavarlara karşı savaşlardan tamamen farklıdır.''

"Evet, buna rağmen... bir miktar hasar olmalı... kan dökülmesini engelleyemezsiniz. Uzun bir keşif gezisinden zar zor döndük… ama şimdi… başka bir savaş var…''

Ruth'un yüzünde, Max'in zayıf, titreyen sesiyle gözyaşlarına boğulacağını düşünüyormuş gibi şaşkın bir ifade dolaştı. Sonra sakinleştirici bir şekilde onunla konuştu.

"Lord Calypse ona önderlik edecek, bu yüzden en fazla bir ay sürecek... hayır, savaş iki hafta içinde sona erecek. Dük'ün birliklerinin sayısı Anatol'un üç katı olmasına rağmen, Remdragon Şövalyeleri'nin gücü, tüm Dük'ün Şövalyeleri'nin toplam gücüne kıyasla çok daha üstündür. Henüz bize savaş açmamalarının nedeni kazanma şanslarının olmamasıdır. ''

Ruth sanki gerçekmiş gibi omuzlarını silkti ve mırıldandı. "Aslında bizim için savaş ilan edip onlara getirmemiz daha iyi."

Sonra Max aceleyle ileri sürdü. "O za-zaman, Dük'ten misilleme gelme olasılığı çok düşükse... artık savaşa gitmeye gerek yok. Bn-ben... Riftan'ı bundan vazgeçirmeye çalışacağım. Ruth… lütfen şö-şövalyeleri de ikna edin. Anatol savaş ilanını geri çekerse, babam da…''

"Leydi Croix Dükü'nün nasıl biri olduğunu daha iyi bilmiyor mu? Evet, silahlı bir çatışmadan kaçınmaya çalışacak ama sessizce oturup olayı akışına bırakmayacak. Elbette, misilleme yapmanın başka bir yolunu bulacaktır. Bunu göz önünde bulundurarak, avantajımız olan bir savaşı sonuçlandırmamız daha iyi. Gücünü siyasette kullanmaya karar verdiğinde onu yenemeyiz.''

Max'in omuzları daha da gerginleşti. Yerde, kanlar içinde yatan babasının figürünü hatırladığında sırtında soğuk bir ter oluştu. O kesinlikle böyle bir şey yaşadıktan sonra hareketsiz oturacak türden bir insan değildi.

Yavaşça dudağını ısırdı ve ardından sert bir yüzle başını salladı. "Ne demek istediğini an-anlıyorum. Açıkladığın için... teşekkür ederim.''

Max konuşmayı sonlandırdı ve oturduğu yerden kalktı, Ruth da onu takip etti ve ona sert bir bakış atarak ayağa kalktı.

"Leydi, bu konuda yapabileceğiniz bir şey yok. Lütfen, pervasız bir şey yapmayı aklından bile geçirme."

''Pe-pervasızca bir şey yapmayacağım…''

Ruth gözlerini kıstı ve kollarını göğsünün önünde kavuşturarak ona ciddi bir bakış attı.

"Croix Dükü ile bağlantı kurmaya ve onu ikna etmeye çalışmandan bahsediyorum. Adamın Leydi'yi dinlemesinin hiçbir yolu yok ve bu da Lord Calypse'in kararını değiştirmeyecektir. İki Lord, sırf Leydi yumruk dövüşlerinin ortasına adım attı diye aralarındaki düşmanlığı serbest bırakamayacaklar. Bazı çatışmalar kaçınılmazdır.''

Max'in yüzü, onun içini görüyormuş gibi görünen sözleriyle kıpkırmızı oldu.

Ç/N :Ruth'un Maxi'yi Remdragon Şövalyelerine dahil etmesi :') Dişe diş kana kan intikam intikaammm haydi savaşaa ⚔

Önceki Bölüm                                                                                               Sonraki Bölüm