Under The Oak Tree - 157. Bölüm

Max düzgün bir şekilde ayağa kalktı ve duruşunu düzeltti. Prensesin dediği gibi, sağlığı tamamen düzeldi ve mükemmel derecede sağlıklıydı. Güzel bir teni, yanaklarında kırmızımsı bir renk vardı ve yüzü daha dolgunlaşmıştı. Ancak ona baktığında Riftan'ın gözlerinde hâlâ endişe vardı.

"Söylediğim için üzgünüm ki hala dinlenmeye ihtiyacı var. Üstelik şu anda Anatol'da çok fazla ziyaretçi var ve bu da güvenliği istikrarsız hale getiriyor. Sağlığına tam kavuşamamış eşimi tehlikeli bir yere göndermek… ''

"Sevgili Sör Calypse. Savaş alanına gideceğimizi söylemiyorum. Demek istediğim, sadece masum taşralı kızlarla eğlenceli bir bahar şenliğine gideceğiz. Çok fazla endişelenmenin seni hasta edebileceğini biliyor musun?''

Prenses sözlerini yarıda kesti ve sert mavi gözlerle ona bakarak acı bir şekilde misilleme yaptı. Riftan karanlık bir şekilde ona baktı, etkilenmemişti. Şövalyeler bile böyle otoriter bakışlara tanık olurken soğuk terler döktüler ama prenses gözlerini kırpmadı ve hatta onun sözlerine burnundan soludu.

"Beni yıldıramazsın. Gerçekten endişeleniyorsan, bizimle festivale gel.''

''Böyle gereksiz olaylara bu kadar çok zaman harcamak… !'' Bağırmaya başlayan Riftan, Max'in yenilmiş yüzünü görünce hemen ağzını ısırdı. Hızla ifadesini yeniden düzenledi.

"Seni rahatsız etmek i-istemem, Riftan... Ben i-iyi.."

Alışkanlıkla iyi olduğunu söylemeye çalıştı ama aniden bunu söylediğinde Riftan'ın bundan nefret ettiğini hatırladı ve dilini ısırdı. Garip sessizlik yatışınca, prenses yüksek baskı uygulayarak kollarını göğsünün önünde kavuşturdu ve Riftan'a dik dik baktı; sessizce oturan şövalyeler bile ona dik dik baktılar.

"Böyle olup bize izin vermez misin? Köy bahar şenliğine gitmekte bir sakınca yok.''

"Doğru. Karınızın, Anatol'un şenliklerinden dilediği kadar yararlanmaya hakkı var. Onu çok fazla bağlamaya çalışırsan senden nefret eder Kaptan."

Hebaron ve Gabel onu ikna etmeye çalışırken, Riftan onlara kaşlarını çattı. Şövalyeler sertçe omuz silkti ve ağızlarını kapattı. Hoşnutsuz bir ifadeyle uzun süre sessiz kalan Riftan, sonunda iç çekerek oturduğu yerden kalktı.

"İyi. Arabayı hazırlayın. Sizinle geleceğim." İsteksizce dedi, sonra gözlerini Max'e kıstı ve dilini şaklattı. "Ancak, herhangi bir yorgunluk belirtisi gösterirsen, seni hemen kaleye geri götürürüm."

"E-evet... !''

Max başını salladı, yüzü sevinçle aydınlandı. Riftan meşgulken onun zamanını almaktan suçluydu ama onunla çıkmak üzere olduğu için mutlu olduğu gerçeğini gizleyemedi. Riftan eşyalarını toplamaya başlayınca Hebaron boğazını temizleyip yanına geldi.

"Seninle gelebilirim. Ne kadar çok eskort olursa o kadar iyi."

"Sör Nirta sadece köy kızlarını görmekle ilgileniyor." Birdenbire Gabel onun önüne geçti.

"Lütfen bu sefer beni de yanında götür. Şövalye olacağım ve Bahar Şenliği'ndeki masum bakirelerin moralini yüksek tutacağım."

"Adamım, bu pislik benden daha iyi değil... ''

"Elliot, sen benimle gel." Riftan hemen didişmelerini kesti. ''Bu iki adamın köyün yakınına bile yaklaşmasına izin vermeyin. Anatol'lu kadınların gayrimeşru çocukları ile kapıları çaldığını görmek istemiyorum."

"Kaptan!"

Şikayetleri görmezden geldi ve kolunu Max'in omzuna atarak konferans odasından çıktı. Prenses sadece omuzlarını silkti ve onları takip etti.

***

Halkın gereksiz ilgisinden kaçınmak için mütevazı bir faytona binerek köye doğru yola çıktılar. Max ve Agnes beyaz elbiselerinin üzerine koyu renkli pelerinler giyerken Riftan ve Sör Caron minimal süslemeli kapüşonlu cüppeler giydiler ve olabildiğince rahat giyindiler.

Ancak kasaba meydanına ulaştıklarında, köyde umduklarından daha fazla kadın olduğunu fark eden prenses, pelerinini hemen çıkardı.

"Pelerin olmadan bile, öne çıkacakmışız gibi görünmüyor."

"Güvenlik için kendimizi gizlemek daha iyi."

"Bu cüppeyi giymek bizi sadece daha şüpheli gösterecek." Açık açık konuşurken, parıldayan sarı saçlarını serbest bıraktı. "Herkes etkinlik için giyinmiş, böyle giyinen sadece biz olamayız di mi? Öyle değil mi?"

''Uhm… o… Ben… ''

"Böyle olma, seninkini de çıkar Maximilian. Kendini gösterme fırsatını kaçırma."

Eteğini çekerken Max, yenilmiş gibi yaparak havasız pelerinini çıkardı. Yolculuk boyunca huysuz bir yüzle kaskatı oturan Riftan, dudaklarını açmaya başladı ve ardından sanki enerjisini kaybetmiş gibi gerginliği omzuna attı.

''… Ne istersen onu yap."

"Her istediğini yapacak mısın?" Prenses, pelerini tekrar giymeye çalışan Max'ten çıkarırken alaycı bir şekilde cevap verdi.

 

Riftan kaşlarını çattı ama prenses masum bir ifade takındı ve bakışlarını görmezden geldi. Sör Caron ise bayrak kavgasına karışmak istemeyerek uzaklara pencereden baktı.

Aralarında sıkışan Max, eteğinin pilelerini uzatıyormuş gibi yaptı. Uzun bir süre sonra araba durdu ve Max rahat bir nefes aldı. Hava, vagonda dar ve sıkışık hissettiriyordu.

"Bu yer, festivalin merkezinin olduğu meydandan oldukça uzakta."

Prenses, arabadan inerken Sör Caron tarafından refakat edilirken mırıldandı. Elliot nazik bir gülümsemeyle cevap verdi.

''Meydan biraz sıkışık çünkü çok sayıda festival standı kurulu. Ayrıca baharın tadını en çok çimenlerin olduğu tarlalarda çıkarmak iyi olmaz mı?''

Max prensesi takip etti ve arabadan indi, meraklı bir bakışla bölgeyi taradı. Maviyle parıldayan geniş bir alanda düzenli aralıklarla çeşitli renklerde çadırlar kuruldu. İnsanlar koltuklarını dağıtarak, masalarda oturup kağıt oyunları oynayarak, alkolün tadını çıkararak ve sokak restoranlarında yemek yiyerek iş yapıyorlardı.

"Git ve bir şeyler iç."

Riftan, arabacıya bozuk para attı. Merakla etrafı taramakla meşgul olan Max, Riftan tarafından sahiplenici bir tavırla yanına çekildi. Yaşlı arabacı şapkasını çıkardı, minnetle eğildi ve arabayı sığınağa sürdü. Arabaları getiren çok sayıda ziyaretçi olduğu ve çadırın arkasında paketlenmiş birkaç vagon olduğu görülüyordu.

"Bu yıl daha fazla ziyaretçi var gibi görünüyor."

"Remdragon Şövalyelerinin itibarı yüzünden değil mi? Açıkçası, dünyanın en güçlü şövalyeleri tarafından korunan toprakları merak eden gezginlerin sayısı artıyor." Prenses gururlu bir ifade takındı.

Max konuşmalarını dinledi ve canlı festival sahnesini izledi. Prensesle çarşıyı ziyaret ettiği zamandan daha fazla insan toplanmış gibiydi. Ziyaretçi gibi görünen eski püskü giyimli adamlar, şapkaları çıkarılmış ozanlar, festivale katılmak için orada olan genç hanımlar, çeşitli alkol ve yiyecekler satılık ve güvenlik için devriye gezen bazı gardiyanlar vardı.

"Maximilian, işte burada!" Prenses birdenbire festivale bunalmış olan Max'i kendine çekti. Bir çadıra doğru koşarlarken Max onu takip etti. Genç kızlar renkli bayraklarla süslenmiş bir sahnenin yanında çelenk satıyorlardı. "Herkes çiçekli bir taç takıyor, bu yüzden onları bir yerde satmaları gerektiğini düşündüm."

Prenses iki tane aldı ve birini kendine koydu ve birini Max'in kafasına yerleştirdi. Max tuhaf bir ifadeyle ona dokundu. Dalgalı saçlarına dolanmış dikenli saplar uğursuz geliyordu ama bu iyiliği geri çeviremezdi. Garip bir şekilde minnettarlıkla gülümsedi ve prenses memnuniyetle arkasını döndü.

''Bu bizi sadece kuru otlar gibi hissettirmiyor mu? Değil mi?"

"Bu… ge-gerçekten sana çok yakışmış."

"Sen, Maximillian, gerçekten çok hoş görünüyorsun." Sevinçle iltifat etti ve Max'in elini tekrar çekti. "Şimdi şuradaki çadıra gidelim ve bir kart oyunu oynayalım."

"Dolaşmayı bırakın."

Onları yakından takip eden Riftan, prensesin önündeki yolu kapattı. Max'i kollarına geri çekerken dişlerini tehditkar bir şekilde gıcırdattı.

"Karım senin hizmetçin değil, öylece istediğin yere sürükleyebilesin. Yanınızda sürükleyecek bir şeye ihtiyacınız varsa, o zaman lanet bir köpek getirin!''

"Aman aman. Sözlerinle gerçekten kabasın, değil mi?''

Prenses Agnes somurttu ve Max'in yüzü maviye döndü. Prenses tam olarak Riftan'ın sadakatinden şüphe ettiğini söylemedi ama yine de kraliyet ailesinin bir parçasıydı. Prenses gücenir ve Kral Ruben'e onun hakkında olumsuz bir şey söylerse, bu bir felaketin kıvılcımı olabilirdi.

''Ri-Riftan… ! Majesteleriyle konuşmanın ne kadar saygısızca bir yolu bu!"

"Evet doğru! O kaba!''

Max, prensesin önünde solgunlaştı. "Bi-bir bayana .. böyle konuşamazsın. Sen bir şövalyesin. Kibar olmalısın."

"Doğru! Doğru!"

Riftan kafası karışmış bir yüzle Max'e baktı ve prensese ölümcül bakışlar gönderdi. Agnes, Max'in elini gözünü bile kırpmadan tuttu, ama asık bir gülümsemeyle.

''Oynamaya çıktık, o yüzden kolik, vicdansız adamı bir kenara bırakalım ve şenliğin tadını doyasıya çıkaralım. Sessizce geri çekilip bizim rahatlayıp eğlenmemizi izlemeliler.''

Max endişeli bakışlarla Riftan'a baktı ve yenilmiş gibi yaparak prensesi takip etti. Dürüst olmak gerekirse, o da festivalin tadını çıkarmak istedi ve prensesin inatçı tavrı da onu rahatsız etmedi.

Her zaman oyalanan ve tereddüt edenin onun aksine, prenses kaçması ve merakını gidermesi gereken biri gibi görünüyordu. Yeni veya tuhaf görünen bir şey görmek istediğinde, prenses elini tuttu ve tereddüt etmeden koştu ve Max her türlü oyuna aktif olarak katıldı. Tutkulu ivmeye kapılarak festivalin tadını doyasıya çıkarmaya başladı. Endişeli düşünceleri bile gürültülü, neşeli atmosfer arasında uçup gitmiş gibiydi.

Ç/N: Ayy Maxi'm azıcık açılsın mutlu olsun kuzum benim işte böylee.. Açıkcası prensesi yüzde yüz seviyorum sayılmaz ama yine de Maxi'ye böyle arka çıkması hoşuma gidiyor.. Kadın dayanışması efenim he he he.. Ayrıca artık Riftan's pov okuduğunuza göre bazı şeyler daha net olmaya başlamıştır değil mi.. Misal burada Riftan'ın Gabel ile Hebaron'u kapıma gayrimeşru çocukla dönen kadın görmek istemiyorum diyerek festivale götürmemesi.. Riftan kendisi gayrimeşru bir çocuk çünkü.. o yüzden şövalyelerini uyarıyor..

Önceki Bölüm                                                                                                 Sonraki Bölüm