Under The Oak Tree - 195. Bölüm

[Dikkat !!: Hafif  Yetişkin İçerik ]

Yağmur bütün gece devam etti ve şafakta zar zor dindi. Şövalyeler, güneş doğmadan önce çadırlarından emekleyerek çıktılar ve hareketli bir kahvaltı hazırladılar. Dün gece kimse doğru dürüst yemek yemediği için ayrılmadan önce doyurucu bir yemek hazırlamak istediler. Zorlu bir keşif gezisinden sağ çıkmak için iyi bir dinlenme ve iyi yemek yemekten daha önemli bir şey yoktu.

Max, Riftan'ın getirdiği patates güvecinin kasesindeki buharı üfledi ve bitirdikten hemen sonra giyindi. Güneş dümdüz ovaların arkasından gözükürken, keşif ekibi hemen yola çıkmak için hazırlandı.

Max, eyeri Rem'in sırtına sabitledi ve tam üzerine çıkmak üzereyken, Riftan onun arkasından geldi ve kolunu tuttu.

"Sana gelince, sen bunun içinde olacaksın."

Max, Riftan bitümlü kumaşı vagondan kaldırırken gözlerini çevirdi.

"Bugünlük bu şeyi sür."

Max, Riftan'ın dün geceki aktivitelerinden dolayı kendisini incitmiş olabileceğinden endişelendiğini fark edince kızardı. "Ben i-iyiyim. At... sürebilirim."

"Ata binebiliyor olman önemli değil, getirdiğimiz erzakların yarısı zaten tükendi. Düz yollarda seyahat ederken gücünü koru.''

"Lütfen Komutan'ın dediğini yapın. Gücünüzü yeniden kazanmalısınız."

Diğer şövalyeler aktif olarak hemfikirdiler ve fikirlerini ifade ettiler. Max, dün gece olanları muhtemelen herkesin fark ettiğini fark edince utandı, ama masum numarası yaptı ve başını salladı.

Max arabaya binip oturur oturmaz şövalyeler hemen sıraya girdiler ve atlarını yemyeşil ormanda sürmeye başladılar. Max, Rem'in Yulysion tarafından tutulan dizginler tarafından çekilirken nezaketle takip edilmesini izledi, ardından vagonun altını kaplayan kalın saman tabakasına geri oturdu.

Araba çok sallanıyordu ama ata binmekten çok daha rahattı. Sırtını saman yatağına bıraktı ve ciddi bir şekilde uyuyakaldı. Neyse ki, Caldical Ormanı'ndan ayrılana kadar herhangi bir canavar saldırısı yaşamadılar. Max ayrıca yarım gün boyunca vagonda sağlıklı bir şekilde dinlenebildi ve gün batımı geldiğinde gücü dikkat çekici bir şekilde geri döndü.

Max, akşam yemeğini hazırlamaya yardım etmek için hevesle dolaştı. Riftan, Max'in işlerine yardım etmek için etrafta dolaştığını görmekten hoşlanmasa da, onun bunu yapmasını engelleme zahmetine girmedi. Şövalyeler kamp ateşinin üzerinde şişlerde dört parça tavşan eti kızartırken, çırakların ateşin üzerinde büyük bir tencerede fasulye çorbasını kaynatmasına yardım etti. Yemek hazırlandıktan sonra herkes ateşin başına oturdu ve sade ama görkemli yemeğin tadını çıkardı.

Bu zahmetsiz gün sayesinde Max, ertesi gün hiç olmadığı kadar çevik hareket edebildi. Keşif seferi, geniş tarlaları şiddetli bir rüzgar gibi geçti ve kısa sürede kır çiçekleriyle dolu küçük bir çayırdan geçti. Sonunda liman önlerinde belirdi. Max'in gözleri, tepelerin dibinde ortaya çıkan muhteşem sahneye karşı büyüdü.

Masmavi deniz, güneş batıdan parlarken altınla dolu gibi parlıyordu. Rıhtımlar, gemiler ve teknelerle doluydu ve sakin denize doğru hilal şeklinde uzanıyordu. Max, önündeki denizden etkilenmişti, sonra dönüp güvenli duvarlar arasında rahatça yuvalanmış büyük şehre baktı.

Karmaşık yollarla sıralanmış çok katlı, sıkıştırılmış binalara baktığında, şehirde yaşayan nüfusun Anatol'dakinden en az iki veya üç kat daha fazla olduğu sonucuna vardı.

Büyük şehri gören Hebaron neşeyle haykırdı. "Sonunda nefes alabiliyoruz. Bira için bitiyorum."

Riftan, onun neşeyle patlamasına tepki vermedi ve bir durumda seferi tepeden aşağı yönlendirdi. Geldiklerinde, şehir kapılarındaki kimlik tanımlama rutininden geçtiler ve şehre girdiler.

Max gözlerini etrafta gezdirerek başını merakla sağa sola çevirdi. Meşalelerle aydınlatılan ana cadde boyunca sıralanmış sayısız taverna ve han vardı. Sarhoş denizcileri, paralı askerleri ve göğüslerinin yarısı ardına kadar açık kapılardan giren kadınları görebiliyordu.

Hatta bazı kadınlar pencereden dışarı eğilip şövalyelere öpücükler yolladı. Kadınlardan yükselen sarhoş kahkahalara şaşıran Max omuzlarını kamburlaştırdı.

Gabel onu uyarmak için yanına geldi. ''Liman yakınında birçok düşük sınıf insan yaşıyor. Leydinin gözleri için çok uygunsuz olabilir, bu yüzden etrafa bakmamak en iyisi.''

Max dikkatini hızla önündeki yola çevirdi. Sanki daha önce orada bulunmuş gibi, Riftan plazayı geçti ve etrafa bakmadan veya yön sormadan doğruca iskeleye yöneldi. Kısa süre sonra Max, su kenarında demirlemiş büyük gemileri ve tekneleri gördü.

Riftan, iskeleye bakan kalabalık bir binanın önünde durdu. "Evan, git geldiğimizi haber ver ve hizmetçiler gelsin."

Evan Crude emredildiği anda hemen atından atladı ve binaya girdi. Birkaç dakika sonra, ellerinde fener taşıyan birkaç hizmetçi, onların gelişini karşılamak için dışarı çıktı.

Max atından indi ve merakla üç katlı taş binaya baktı. Riftan aniden ona yaklaştı, kolunu onu korumak istercesine omzuna attı ve girişe doğru yürüdü.

"Bu gece burada kalacağız."

Binaya girerlerken Max'in gözleri pürüzsüz arduvaz döşemede, halı kaplı merdivenlerde ve düzenli sıvalı beyaz duvarlarda gezindi. İç mekanın cömertliği, yol boyunca gördüğü ucuz hanlarla kıyaslanamazdı.

"Bu-buurası neresi?"

''Bu mülk Verden ailesine ait.'' Riftan onu bilerek merdivenlerden yukarı çıkarırken açıkladı. ''Verden'ler, kraliyet ailesine ait birkaç ticaret gemisini yönetiyor. Kralın kuzeni Dük Verden tarafından yönetiliyor, bu yüzden büyük bağışlar beklemiyorlar ve bizimki gibi büyük keşif gruplarını barındırıyorlar. Gemilerinden birini kiralayacağız.''

Hizmetçi şövalyeleri kendi odalarına yönlendirdi ve Riftan onu büyük bir yatağın bulunduğu lüks bir odaya götürdü. Ağır zırhını birer birer çıkardı ve yere bıraktı. Max pencereleri açmaya gitti ve batan güneş tarafından yutulduğunda kırmızıya dönen denize baktı.

Deniz melteminin balık kokusu burnunu gıdıkladı ve dalgaların iskeleye sert çarpması canlı bir şekilde duyuldu. Sonsuz ufka bakan Max'in kalbi anlaşılmaz duygularla doldu. Deniz, kitaplarda anlatılandan çok daha etkileyici ve görkemliydi.

"Hizmetçilere banyo hazırlamalarını emrettim. Değiştirmek için temiz kıyafetlerin kaldı mı?''

Max ona bakarken başını olumsuz anlamda salladı. Tüm ağır zırhını çıkardıktan sonra, Riftan ona doğru yürüdü ve yüzündeki saç tutamlarını geriye doğru savurdu.

"O zaman bu gece çıplak uyumaktan başka seçeneğin olmayacak." Sözlerinin ardındaki cinsel imalar yüzünden yanakları kızardı ama Riftan sert elleriyle onun yanaklarını kavrayıp dudaklarına yumuşak bir öpücük kondurdu. "Yoruldun mu?"

"İ-iyiyim." Gerçekte, Max aşırı derecede bitkindi ama bunu Riftan'a söyleseydi, hemen ayrılır ve ancak gece yarısından sonra geri dönerdi.

Kollarını onun beline saran Max, yüzünü onun sağlam göğsüne ovuşturdu. Riftan onun ani cesareti karşısında kaskatı kesildi ve gözlerini kırpıştırdı, sonra gülümseyerek pencerenin yanına oturdu. Daha sonra sıkıca örülmüş saçlarını dikkatlice serbest bıraktı ve parmaklarını gevşek buklelerin arasından dikkatlice geçirdi. Max ona doğru eğildi, uzun parmaklarını onun karışık saçlarının arasında taramasını hissetmenin tadını çıkardı. Riftan bir süre düğümleri okşadı, sonra omuzlarındaki sıkıca düğümlenmiş kaslara avuçlarıyla masaj yapmak için harekete geçti.

Omuzları gevşediğinde, hizmetçiler banyo suyu ve temiz havlularla geldiler. Kıyafetlerini çıkardılar ve küvette yan yana oturup birbirlerinin vücutlarını yıkamaya başladılar. Max Riftan'ın saçlarını cömertçe sabunla köpürttü ve Riftan da nazikçe Max'in sırtını ve omuzlarını bir havluyla ovuşturdu. Kendilerini iyice temizledikten sonra kurulandılar ve yatağa uzandılar, dudaklarını bir araya getirerek uzun, tutkulu bir öpücüğü paylaştılar.

Artık hedeflerine güvenli bir şekilde ulaştıklarına göre, Riftan sefer sırasında olduğundan çok daha yumuşak ve rahat davrandı. Zamanın tadını çıkararak, teninin her santimine dokundu, vücuduna girmeden ve nazik dalgalar gibi yavaşça hareket etmeden önce onu hazırladı. Max onun kucağında tamamen kaybolmuştu. Riftan'ın elleri zaman geçtikçe daha becerikli hale geldi. Max onun kendisini ezen güçlü vücuduna, teninde gezinen sıcak dudaklara, bacaklarının arasındaki girişi doldurduğu hissine ve bunun ona verdiği şehvetli karıncalanmalara hayrandı.

Tamamen bitkin düşene kadar tekrar tekrar yaptılar, kuştüyü yatağın üzerine çöktüler. Midelerini bol meyve ve baharatlarla tatlandırılan doyurucu yemeklerle doyurdular. Sarmaşıklar gibi iç içe dolanmış uzuvlarıyla uyudular: birkaç hafta sonra geçirilen tatlı ve rahatlatıcı bir zamandı.

Ancak bu huzurlu an, ertesi günün ışığında korkunç bir şekilde sona erdi. Riftan ciddi bir yüzle geri döndü ve Max hizmetçilerin dün akşam yıkadığı temiz kıyafetleri toplarken çabucak zırhını kuşandı.

Yolculukları bitmemişti, daha yeni başlamıştı. Önümüzdeki 7 veya 10 gün boyunca gemiyle Livadon'un başkenti Levan'a seyahat edeceklerdi. Ve bundan sonra, Remdragon Şövalyeleri kendilerini bekleyen trol ordusuna karşı uzun bir savaşa gireceklerdi. Kendilerinden önce giden keşif ekibine ne olduğunu hatırlayınca Max'in yüzü bulutlandı. Sırf limana güvenli bir şekilde ulaştıklarından dolayı rahatlamış hissetmesinin sırası değildi. Gelecekte daha zor bir yolculuk vardı.

Max kahvaltı için Riftan'la aşağı indi, sonra şövalyelerle birlikte iskeleye gittiler. Büyük gemiler rıhtımda sıralanmıştı ve gemide, mal varillerini taşımak için bir aşağı bir yukarı koşuşturan isle kaplı denizciler vardı. Bazıları direği, halatları ve yelkenleri inceledi.

Max, insanlarla dolu hareketli, gürültülü limandan gözlerini alamıyordu. Riftan, rıhtımın uzak ucunda demirlemiş geminin önüne kaptanla konuşmaya gitti. Hebaron'a göre, denizde seyahat ederken yetkin bir kaptana sahip olmak en hayati koşuldu. Bu yüzden kaptanın güvenilir bir adam olduğundan emin olmak için zaman ayırmak önemliydi. Kaptan, Riftan'ın inatçı ve titiz sorularının her birine, herhangi bir hoşnutsuzluk belirtisi göstermeden, sakin bir profesyonellik ile yanıt verdi.

''Çıkış için tüm hazırlıklar birkaç gün önce tamamlandı. Prenses Livadon'a gitmeden önce, Remdragon Şövalyeleri'nin geldikleri anda gemiye binebilmeleri için hazırlanmanız gereken her şeyi sipariş etmişti."

Max'in gözleri prenses kelimesini duyunca büyüdü. Prenses Agnes de mi Livadon'a gitti?

Onun aksine, Riftan bunu bekliyormuş gibi sakinliğini korudu. "Kraliyet Şövalyeleri ne zaman ayrıldı?"

"Yaklaşık dört gün önce buraya geldiler ve hemen Livadon'a gittiler."

"Livadon'dan haber var mı?"

Kaptan sert bir şekilde başını salladı. "Düşmanın Louiebell Kalesi'ni ele geçirmesinden bu yana kimse kaçmayı başaramadı gibi görünüyor. Canavarlar tarafından fethedilen toprakları geri almak için şiddetli bir savaş olduğu dışında, durumla ilgili ayrıntıları kimse bilmiyor.''

Riftan'ın yüzü sertleşti ve arkadan dinlerken şövalyelerin yüzleri karardı. Kaptan, üzerlerinde uçan ani kasvetli aura karşısında gerginleşti.

"Dilerseniz hemen yola çıkabiliriz. Zaten gemiye bol miktarda yiyecek ve su yüklendi.''

"Atlar için yeterli yer var mı?"

"Elbette gemideki ahırlar da bakımlı."

Riftan, şövalyelerden bazılarını yanına aldı ve durumunu kontrol etmek için gemiye gitti, sonra hemen yola çıkabileceklerine karar verdi. Şövalyeler atlarını kulübeden çıkardılar ve onları geminin ahırlarına bindirdiler. Max gemiye bindi ve atın yeni çevre tarafından ürküp çılgına dönmesi ihtimaline karşı Rem'e bindirilmesini bir denizciye bıraktı.

Geminin güvertesine çıkar çıkmaz kalbi korku ve garip bir heyecanla çarpmaya başladı. Max derin bir nefes aldı ve güneş ışığının altında parıldayan sakin denize baktı.

"Maxi, parmaklıklara bu kadar yakın durma."

Atların binişine nezaret eden Riftan onu yanına çağırdı. Savaşa gidecekleri zaman heyecanlı bir çocuk gibi davrandığı için utandı. Sakinliğini yeniden kazanan Max, ona doğru yürüdü.

Ç/N: Çok şükür kötü günleri geride bıraktık, sırada daha kötü günler var..

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm