Under The Oak Tree - 150. Bölüm

Max, Agnes'in yüzü ortaya çıkınca şaşkınlıkla geri çekildi ve ayağını hareket ettirdiği için hemen pişman oldu, hareketi prenses için son derece kaba olarak görülebilirdi.

"Be-ben bir dö-dövüş yarışması görmedim."

"Saray'ı hiç ziyaret ettin mi? Erkek kardeşim neredeyse her yıl gelir. Başkenti sevmiyor musun, Maximilian?" dedi Agnes.

Max ter içinde kaldı, bu konuyu beğenmedi.

''Se-seyahat e-etmekten. Ben p-pek fazla ho-hoşlanmıyorum.''

"Yine de, lütfen bizi Lord Calypse ile bir kez ziyaret edin. Bu sefer ben sana Drakium'da rehberlik edeceğim."

"Teklif için teşekkürler, ama karım şimdiye kadar seyahat edecek kadar güçlü değil," diye yanıtladı Riftan, Max'in yanıtını keserek. Onu çıkışa doğru yönlendirdi ve Max omzunun üzerinden şaşkın şaşkın baktı. Agnes, Riftan'ın kabalığına alıştığını söyleyerek omuzlarını silkti ve ona tuhaf bir gülümseme gönderdi.

"Ya-yapma. Prensese ka-karşı bu ka-kadar kaba o-olmamalısın. Bir lo-lord olarak, bir örnek o-oluşturmalısın," dedi Max endişeyle.

''Kraliyetten olsa bile, o kadar ileri gitmemize gerek yok. Sadece bizimle oynuyor ve sinirlerimi bozmaktan hoşlanıyor. Agnes'e ben eşlik edeceğim, o yüzden artık onunla görüşme'', diye tükürdü Riftan. "Dün söylediğim gibi, o kadının insanları istediğini yapmaları için manipüle etme yolu var. Onunla uğraşman için bir sebep yok."

"A-ama Riftan. Se-sen zaten yo-yol inşaatıyla me-meşgulsün."

Riftan onun sözleri üzerine sanki bir şey itiraf etmek istemiyormuş gibi içini çekti.

"Aslında Agnes bu konuda bize yardım edecek."

"Ya-yardım mı?"

''Anatol limana bağlayan bir yol yapmak için güney sınırındaki canavarlardan kurtulmamız gerekiyor. Agnes gibi yüksek rütbeli bir büyücü yardım ederse, bu bizi efordan kurtarır. Artık ona Anatol'da rehberlik etmene gerek yok."

Max bir süre düşüncelerine daldı.

"P-prenses hala bir mi-misafir. bö-böyle bir ta-talebi istemek için… ya k-kraliyet ailesi bunu bi-bir suç olarak ka-kabul ederse?''

"Agnes'in hizmetçilerinden biri benzer bir şey söyledi" dedi Riftan sıkıntıyla dilini şaklatarak. "Ancak fikir babası ben değildim, yardım etmeyi teklif eden prensesti. Merak etme, hiçbir kuralı çiğnemedim."

Sonunda, Agnes ve diğer konukları tehlikeli seferlere dahil ediyordu. Riftan, Max'in endişeli gözlerini gördü, sırıttı ve metal kaplı eliyle başını okşadı.

"Bu kadar endişelenme. Ona çok kaba davranmadım, genelde birbirimizle böyle konuşuruz. Seferlere gelince, Agnes'in becerileri daha tehlikeli baskınlar için tamamen gerekli değildir. Sadece büyükelçi olarak gelen bir kraliyet konuğunu tehlikeye atacak kadar deli değilim."

Max ağzını kapattı çünkü kelimelerin tükendiğini hissetti. Bu durumdan hoşlanmadı ama alternatif bir çözüm bulamadı.

"Merak etme," dedi Riftan tekrar. "Odada dinlen. Misafirleri bu kadar uzun süre desteklemen mantıksızdı.''

"Be-ben de dı-dışarıda yardım edebilirim, de-değil mi?"

"Yapabilir misin?" gözleri, onaylamıyormuş gibi ince yarıklara dönüştü.

Max'in gözü korktu ve kekeledi, "i-iyileştirme büyüleri ve diğer gö-görevleri yapabilirim."

"Endişen için teşekkürler," dedi Riftan kararlı bir ses tonuyla. "Ancak Anatol'un bir sürü büyücüsü var ve ben onların hizmetlerinin bedelini ödeyeceğim. Katılman için bir sebep yok."

Max ağzını kapattı. Onun sadece iki rol oynamasını istediği açıktı: Calypse Kalesi Leydisi ve karısı rolünü.

Riftan, tüm dünyadaki tek ailesi olduğunu söylemişti, ancak onunla olan sorunlarını çözebilecek dengi değildi. Max, hayal kırıklığını gizleyerek, yüzünü saklamak için bir adım önde yürüdü.

***

Antrenman sahasındaki o günden beri Max, Agnes'i hiç görmedi. Prenses neredeyse her gün Riftan'la birlikteydi. İkili, sabahın erken saatlerinden itibaren sık sık güney sınırına doğru yola çıktı ve kale arazisini terk etmedikleri zaman, sık sık tarlada uzun tartışmalar yaptılar veya araziyi incelediler.

Tabii ki ikisi asla gerçekten yalnız değildi, her zaman birkaç Remdragon Şövalyesi ve Agnes'in koruması vardı, bu yüzden Max'in bu durum hakkında endişeli veya tedirgin hissetmesi için bir neden yoktu. Yine de kalbi rahat değildi. Riftan'ın yanında duran prensesin parlak sarı kafasını görmek bile yüreğinde bir acıya neden oldu. Max, pencereden dışarı bakarken üzgün bir şekilde içini çekti. Bahçelerde bahar kendini gösteriyordu.

Agnes, Max'in tam tersiydi. Onun aksine, kendinden emin, güçlü, güzel ve dünyeviydi. Elbette, birlikte bu kadar çok zaman geçirdikten sonra, genellikle melankolik ve nankör olan karısını ne kadar kötü seçtiğini anlayacaktı. Düşünceleri daha da kasvetli hale geldi. Max neredeyse tüm hayatı boyunca kendini kız kardeşi Rosetta ile karşılaştırmıştı, ya Riftan da onu diğer kadınlarla karşılaştırmaya başlarsa? Dudağını ısırdı. Aşağılık kompleksi kemiklerinin derinliklerine kazınmıştı.

"Bu bakış da ne?" dedi Ruth.

Max, felsefe kitabından başını kaldırdığında, kütüphanenin girişinde, gelişigüzel bir şekilde elma yiyen Ruth'u gördü.

"Ne-nerelerdeydin? Kü-kütüphaneye gi-gitmediğin i-için senin için e-endişelendim!"

"Bir süredir kulede çalışıyorum ve orada burada ilaç yapıyorum."

Ruth içten bir adımla en sevdiği koltuğa yürüdü.

"Se-sen eskiden kütüphanede da-daha çok çalışırdın."

"Kirli bir düşmanla karşılaşma korkusuyla tahliye etmiştim."

"Ki-kimi demek i-istiyorsun?"

"Agnes. Mümkünse ondan uzak durmak istiyorum."

Beklenmeyen yorum üzerine Max gözlerini kocaman açtı. Remdragon Şövalyelerinin çoğu ve Riftan'ın adamlarının geri kalanı, Agnes'i iyi bir ışık altında gördü. Ruth'un Agnes'ı da aynı şekilde gördüğünü varsaymıştı.

"Si-siz ikinizin kötü bir i-ilişkisi mi v-var?"

''Onun tarafında sadece tek taraflı. Agnes bir Nornui büyücüsü, bu yüzden bana Büyücü Kulesi'nin kurallarını çiğneyen bir hain gibi davranıyor." Kollarını başının arkasına sardı ve arkasına yaslandı. ''Dürüst olmak gerekirse, sadece dikkat çekmek istemiyorum. Orada kötü zamanlar geçirdim. Bana karşı davranışlarına bakılırsa, muhtemelen ondan ve diğer büyücülerden bana kilisenin putperestlere davrandığından daha korkunç davranılıyor."

"Hi-hiçbir fikrim yo-yoktu. Geçen gün p-prenses'in ge-geleceğini du-duyduğumda, bunun seni e-etkileyeceğini bi-bilmiyordum."

"Önlenebilirse neden kötü kan hakkında bir hikaye anlatalım?" Ruth, kendisine yakın olan bir kitabı açarken görkemli bir şekilde konuştu.

Max ona tuhaf tuhaf baktı ve aralarında bir yakınlık hissetti. Agnes'i sevmeyen en az bir kişi daha olduğu için rahatlamıştı. Agnes'in onu bu kadar üzmesi utanç vericiydi ama Max kendi huzursuzluğundan kurtulamadı.

Max, "Onun kö-kötü bir insan olduğunu dü-düşünmüyorum", diye mırıldandı.

Ruth, "Prenses kötü biri değil," diye onayladı. ''Objektif olarak konuşursak, bilgisi ve becerileri oldukça yetenekli ve Remdragon Şövalyeleri ile iyi anlaşıyor. Onun hakkında ne hissettiğim ayrı bir konu.''

Max dürüstçe söylemeden önce tereddüt etti, "Be-ben prenses ile ra-rahatsızım."

Ruth bir sayfayı çevirerek, "Olmasaydın şaşırırdım," dedi. "Kocanızla neredeyse evlenecek bir kadın görmekten mutlu olmak oldukça garip olurdu."

Sözleri Max'i daha iyi hissettirdi. Tam olarak Ruth'un dediği gibi, duyguları makuldü! Daha önce, Agnes'e duyduğu kıskançlığı, peri masallarındaki gibi kötü duygular besleyen huysuz bir cadıya benzetmişti.

"Yine de prenses Anatol'a ya-yardım e-ediyor. Onu da-daha iyi bir ı-ışık altında gö-görmeliyim.''

"Arkadaş olmamıza yardım etmiyor", Ruth kitabını kapattı ve hafifçe gülümsedi. "İşe dahil olduğunu duyduğumda, bize yardım etmenin sonunda başkent için daha fazla malzeme sağlayacağı için olduğunu biliyordum. Bu tek başına Prenses Agnes'in kendi çıkarı için yapacağı bir iş. Eminim Majesteleri de Lord Calypse'i Yüksek Mahkemeye gelmesi için ikna etmesi için ona baskı yapmıştır. Kral Ruben, Lord'u yanında istiyor."

Max'in omuzları kasıldı. "Kral, Riftan'ın Drakium'a gi-gitmesini mi i-istiyor?"

"Neden geldiğini bilmiyor muydun?" dedi Ruth. Max'in yüzünü görünce hemen ekledi. "Ama olmayacak. Elbette Lord Calypse hiçbir yere gitmeyecek. Başkentteki hayatı sevmiyor, aynı şey Saray için de geçerli.''

"Ne-neden?"

"Açıkçası, şövalye ilan edildiğinden beri Lord Calypse, saraya girip çıkarken gördüğü soylulardan nefret ediyor. Soylular ona saygılı olsalar bile, bu onu daha iyi hissettirmez. Gösterişten nefret eder." Ruth, sanki bu evrensel bir gerçekmiş gibi omuz silkti. "Ayrıca Lord Calypse, Anatol'dan hoşlanıyor. Kral gibi davranıp burada sorumlu olabilecekken neden Drakium'da olmak istesin ki?"

"Bi-bir kral, di-diyorsun"

''Anatol'daki gençler için Lord Calypse'nin itibarı Kral Reuben'inkinden çok daha fazla. Lord Calypse, Anatol'u ölüm noktasından kamışları canlandıran bir adam gibi yetiştirdi. Lord Riftan onları desteklediği için buradaki vatandaşlar Lord'larına içtenlikle tapıyorlar.''

Max bunalmış hissederek pencereden dışarı baktı. Manzara, usta bir ressamın manzarayı cesurca bir fırçayla çizmiş gibi pitoreskti. Riftan bu toprakları gerçekten önemsiyor muydu? Böyle hissettiği için rahatlamıştı ama yine de kendini yalnız hissediyordu. Bir ülkeye bu kadar bağlı olduğu için kıskanıyordu.

"Her neyse, Agnes sonsuza kadar burada olmayacak," dedi Ruth neşeyle. "Lord Calypse'i Başkent'e geri dönmeye ikna etmenin imkansız olduğunu yakında anlayacak ve gidecek. Ondan daha fazla uzak durmam gerekmeyecek, o zamana kadar zahmete katlanmak zorunda kalacağım."

Absürt neşesi Max'in hafifçe gülümsemesine neden oldu. Ruth'un dediği gibi, prensesin pes edip gitmesini beklemek zorundaydı. Gittiğinde, kocasını kaybetme endişesi kesinlikle sona erecekti.

Ç/N: Ayyy vallaha Ruth'umu özlemişimmm.. Maxi'nin bütün endişelerini birinci elden hissettiğim için kızım kendine bir yoldaş bulunca rahatladım ahahah

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm