Under The Oak Tree - 149. Bölüm

Riftan, Max'in yüzüne baktı.

"Onunla yatmak istediğini sanmıyorum," dedi sertçe, sanki onun cevabını kontrol ediyormuş gibi.

"Ha-hayır! Tabii ki değil!" dedi Max.

Sanki ona hakaret etmiş gibi sözleri onu sarstı. Riftan hâlâ Ruth için endişeleniyorsa diye hararetli bir şekilde konuştu.

"Şe-şey, sö-söz veriyorum. Bunu dü-düşünürken bile, asla dikkate almadım! Ru-Ruth da. O ve ben asla Ri-Riftan'a ihanet etmem."

"Biliyorum," diye fısıldadı, bastırdı. Max'in dudaklarını nazikçe emdi. "Bu sadece bir örnekti. Prensesten nefret etmiyorum. Güvenilir bir arkadaş ama onu böyle öpmeyi hiç düşünmemiştim."

Max, Riftan'ın hafifçe cızırtılı bir dokuya sahip olan çenesini ona sürtmesi hoşuna gitti.

"Agnes için hissettiklerim, senin için hissettiklerimden farklı."

"Ta-tam olarak ne de-demek istiyorsun?"

Titrek gözlerle Riftan'ın erkeksi yüzüne baktı. Sadece birlikte bir yatağı paylaştılar, o Riftan'ın hayatının sadece küçük bir parçasıydı. Riftan onun ifadesini gördü ve yüzünü göğsüne bastırdı.

"Sen benim tek ailemsin" başının üstünden içini çekti.

Max'in kalbi onun açıklamasıyla hızla çarpmaya başladı. Bir an nefes almayı bıraktı ve sözlerini düşündü. Aile. Konsepti daha önce hiç düşünmemişti. Evet, onlar gerçekten de aileydiler, o onun kocasıydı ve o da onun karısıydı. Birden boğazında bir yumru hissetti.

Riftan elini hareket ettirdi ve havayı yumuşatmak için karnını ovmaya başladı.

"Ve bir gün çocuğumuz olursa, ailemiz üç kişiden oluşacak."

"Ah, bi-bir çocuk. Bi-bir tane ister misin?"

"Bir doğum iyi olur. Kızıl saçlı ve gri gözlü çocuğu yerde emekleyerek görsek ne güzel olurdu.''

"Be-ben si-siyah saçın gü-güzel olacağını dü-düşünüyorum." Max boğularak mırıldandı. Kocasına benzeyen güzel bir çocuğu hayal ederken mutlu hissediyordu.

Riftan'la birlikte olmak ve onun çocuğuna sahip olmak… Anatol'a geldiğinden beri Max, çeşitli maceralara ve görevlere sarılmıştı, bu yüzden hamile kalmayı bile düşünmemişti, ama şimdi düşününce, sonunda bir çocuğa doğum yapması garip olmazdı. Hayal kurmaya başladığında gözleri odaklanmamıştı. Yumuşak, süt beyazı bir bebeği göğsüne bastırmak ve bebeğin ağır, siyah saçlarını taramak nasıl bir duyguydu? Çocuğun pembe dudaklarının büzüşmesini mi izlerdi? Çocuk ona 'anne' dediğinde hissedeceği sevinci hayal etmeye bile başlayabilir miydi? Max'in kalp atışları, geleceği mutlu bir şekilde düşündükçe arttı.

Ancak aklına kötü bir düşünce geldi. Anadolu'ya geleli neredeyse yarım yıl olmuştu, henüz çocuğu olmaması normal miydi? Onu yetiştiren dadıya göre, kadınlar hamile kalınca menstrüasyon dururdu. Eğer öyleyse, geçen aydan beri tekrar adet görmemeyi beklemeli, değil mi? Riftan birkaç kez kaleden ayrılmış olmasına rağmen, o kadar sık ​​birlikte yatarlardı ki…

Max, erkek çocuk sahibi olamamaktan acı çeken annesini hatırlayınca endişelendi.

 "Şimdi uyu." Riftan söyledi. Lambayı kapatmak için uzandı ve battaniyeyi Max'in çenesine kadar çekti. Sıcak kollarına düştü ve karanlık tahminlerini unutmaya çalıştı.

Henüz zamanı gelmedi, diye düşündü.

Bazı çiftler, evliliklerinden sadece üç veya dört yıl sonra çocukları oldu. Belli ki zamanı gelince onlar için de iyi haberler gelecekti.

***

Ertesi gün, güneş çoktan doğduğunda Max yalnız uyandı. Riftan'ın yattığı yataktaki boş yeri kontrol etti. Hayal kırıklığına uğramış gözlerle oturdu ve içini çekti. İnanılmaz çalışkan bir adamdı.

Yataktan kalkıp tuvaletini yapmaya başladı. O gün Agnes'e Anatol'u gezdirirken ihmal ettiği görevleri yapmaya başlayacaktı. Bahçelerin denetlenmesi ve konukların uygun şekilde ağırlandığından emin olması gerekiyordu.

Yoğun gün yeni başlamış olmasına rağmen, Max bir önceki güne göre daha hafif ve daha rahat hissediyordu. Gece boyunca onu sımsıcak tutan Riftan'ın geniş kollarını hatırlayınca gülümsedi, ona olan hislerinin soğumadığını doğruladıktan sonra daha rahatladı.

Hizmetçiler, kapıyı açıp Max'i karşılarken, "Selamlar, leydim," diye neşeli gülümsemelerle selam verdiler. "Dün gece iyi uyudunuz mu?"

"İyi uyudum. Teşekkürler. Mi-misafirlerinin so-sorunları var mıydı?''

"Herkes rahat uyudu Leydim. Prenses dışında herkes hala odalarında dinleniyor'' dedi Rudis.

"P-prenses nasıl?"

"Sabahın erken saatlerinden beri Lord Calypse ile birlikte dışarıda."

"Lo-lord ile birlikte mi?"

Rudis, Max'in endişeli ifadesini fark etti ve hemen ekledi.

''Şövalyeler de onlarla birlikte. Diğer hizmetçilerden biri, hepsinin gardiyanın eğitimini gözden geçirmeyi planladıklarını söyledi."

"Anlıyorum."

Rudis'in karanlık ruh halini fark etmesinden utandı ve hemen yüzünü çevirdi. Dün gece Riftan kendi ağzıyla prensese karşı hiçbir şey hissetmediğini söylese de Max ikisinin birlikte olduğunu duyunca hemen gerginleşti. Hep böyle kıskanç bir kadın mıydı?

Sıcak yüzünü ovuşturarak merdivenlerden aşağı koştu. Bahçede baş uşak Rodrigo'yu ararken bile gergin hissi geçmedi. Riftan başka bir kadınla gizli bir görüşme yapmıyordu, peki neden bu kadar endişeliydi? Max pes etmeden ve antrenman sahasına gitmeden önce uzun bir süre bahçede huzursuzca dolaştı. Hepsi bir aradayken kendini garip ve rahatsız hissetse bile, şimdi olduğundan daha rahat hissetmesini sağlayacaktı.

Derin düşüncelerle, yüksek bir bağırış patladığında Max aceleyle eğitim alanı kapılarından geçti. Girişte durup aşağı baktı.

Özel antrenmanlarda olduğu gibi, tribünlerin etrafında her zamankinden daha fazla şövalye ve kursiyer vardı. Bir tarafta Agnes ve maiyeti, diğer tarafta çırak şövalyeler vardı.

Bütün gözler onların üzerindeyken iki şövalye sahaya girdi. Max'in gözleri büyüdü. Her iki şövalye de miğfer takıyordu, ancak kendinden emin adımlarıyla şövalyelerden birinin Riftan olduğunu anlamak kolaydı. Agnes'in adamlarından biriyle düello mu yapacaktı? Niye ya?

Şövalyeler kılıçlarını çekerken onları şaşkınlıkla izledi. Zırh, rakibin bir çırak değil, resmi bir şövalye olduğunu kanıtladı. Konuklarla bir tartışma mı yaşandı?

Max gözlerini kırpıştırırken, Riftan gökyüzünde uçan bir mermi gibi rakibine öyle şok edici bir hızla koştu ki, onun tam zırhlı olduğuna inanmak zordu. Max çığlık attı ve rakipler çarpışırken geri çekildi, metalik çarpma sesi bir yıldırımı andırıyordu.

Riftan kendini kolayca savundu ve hemen saldırmak için başka bir pozisyon alan rakibinin kılıcını fırlattı. Kılıçları, bir sinek kuşunun kanat çırpma hızına benzer bir hızla şiddetle çarpıştı, metalin yırtılma sesi havada yankılandı.

Max hareket edemiyordu. Orada durup izledi, eylemin şiddeti karşısında şok oldu. Savaşçıların ayakları yere battı ve etraflarına toz saçarak topraktan bir sis tabakası oluşturdu. Dövüş o kadar şiddetliydi ki, Max'in başı dönmeden izleyemedi, bu yüzden arkasını döndü.

Yakınlarda duran Sir Caron ona yaklaştı.

"Leydim, iyi misiniz?"

"S-sör Karon." Max içgüdüsel olarak onun pelerininin kenarını kavradı. "N-ne yapıyorlar? N-neden Riftan dö-dövüşüyor?''

"Sakin olun Leydim. Bu bir düello değil, sadece hafif bir maç."

"Ha-hafif mi?" Max ona inanamayarak baktı. Şimşeklerin sesi hâlâ arkasında yankılanıyordu. "B-bu nasıl ha-hafif olabilir? Ya bi-biri ya-yaralanırsa?''

''Meydan okuyanı tanımıyorum, ama Lord ona yumuşak davranıyor. Bu eğitim seviyesi biz şövalyeler arasında yaygındır. Lütfen endişelenmeyin".

Caron onu rahatlatmaya çalıştı ama ne zaman biri inlese Max'in kalbi daha güçlü atmaya başladı. Etrafındaki şövalyeler kollarını kavuşturmuş, rahat bir duruşla dövüşü izliyorlardı.

"Kendinizi iyi hissetmiyorsanız size eşlik edebilirim" dedi solgun, gergin yüzüne bakarak.

Max kendini desteklemek için otomatik olarak elini Caron'un koluna bastırdı. O anda keskin bir ÇIIIN sesi patladı ve çevre sessizleşti. Kocasının yaralanıp yaralanmadığını merak ederek arkasına baktı.

Riftan taştan bir heykel gibi hareketsiz duruyordu, kılıcını rakibinin boynuna sağlam bir şekilde bastırmıştı. Hareket etmeyen meydan okuyucu sonunda yenilgiyi kabul etmek için elini kaldırdı.

Max rahatlayarak nefesini verdi ve vücudundaki gerginliğin azaldığını hissetti, dövüşçülerin hiçbiri yaralanmamış gibi görünüyordu. Aniden üzerinde keskin bir bakış hissettiğinde rahatlarken omuzları düştü.

Max, miğferini çıkarmış olan Riftan'ın ona şiddetle baktığını gördü. Kılıcını beline kınına sokarken ileri doğru yürüdü ve onu hızla Karon'dan uzaklaştırdı.

"Ne yapıyorsun?" Karon'a sordu.

"Leydim antreman dövüşünden şokta gibiydi" dedi utanarak ve bir adım geri çekildi. "Ben sadece onu destekliyordum."

Riftan, Max'e dönmeden önce kötü gözlerle ona baktı.

"Buraya gelme, burası sana uymuyor."

Kolunu tuttu ve vücudunu girişe doğru hareket ettirdi. Max, Riftan'ın metal eldiveni koluna bastırırken rahatsızlık içinde nefesi kesildi. Sanki yanıyormuş gibi, Riftan onu anında serbest bıraktı. Önkolunu adamın onu sıkıca tuttuğu yeri ovuşturdu ve kafası karışmış bir şekilde ona baktı. Neden bu kadar sinirliydi?

"İ-iyiyim. İ-ilk kez dö-dövüş gö-görüyordum. Ben sadece şa-şaşırdım."

"Hiç mızrak dövüşü ya da kılıç yarışması görmedin mi?" Agnes aniden müdahale etti.

Ç/N: Riftan tamam anladık kıskandın ama az bir sakin çocuğum ahahaha Yalnız sen benim tek ailemsin lafı off yine aldın kalplerimizi tamam al al hepsi senin olsun

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm