Under The Oak Tree - 232. Bölüm

Ses o kadar yüksekti ki çaresizce  yatağında uyumaktan başka bir şey yapamayan Max bile gözlerini bu sese açtı. Uzaktan tezahüratlar ve muzaffer ezgiler yükseldiğinde derin bir uykudan uyanmış bir toprak perisi gibi hissetti. İlkbahar, yaz ve sonbaharın başlangıcı boyunca ona en büyük acılara ve denemelere neden olan otoriter şeytani güçler sonunda teslim olduklarını bildiren beyaz bir bayrak çekmişti.

Max yatağın yanındaki pencereyi açtı ve sonbaharın zengin sarımsı-kahverengi rengine dönüşen karaağaç ormanına baktı. Daha sonra ayaklarını rahat bir mokasen giydi ve omuzlarına bir şal sardı. Şifacılardan biri elinde tepsiyle odaya girdi ve onu iki ayağının üzerinde görünce gözleri büyüdü.

"Leydi, ihtiyacınız olan bir şey var mı? Bana ne olduğunu söyleyin, hemen yapacağım.''

"Dı-dışarı çıkmak... istiyorum. Savaşın sonucunun ayrıntılarını duymak isterim… ''

"Hizmetçilerden birinden ayrıntıları toplamasını ve size rapor vermesini isteyeceğim. Henüz yatak odanızdan çıkmamalısınız."

''Kendimi uykulu hissetmiyorum ve vücudum şimdi iyileşti. Bir süre şövalyelerle tanışmama izin verin… Onlardan duymak isterim. Livadon'dan gelenler ayrıntıları duymuş olmalılar."

"Ama yemeğinizi ve ilacınızı hazırladım... ''

Şifacı utanmış görünüyordu ve getirdiği tepsiyi masaya koydu. Tepsinin üzerinde ona her sabah ve akşam içirilen acı şifalı otlar vardı. Max burnunu kırıştırdı.

"O ilaç... beni gerçekten uykulu yapıyor, uykum geldiğinde benim için daha zor. Bunun yerine ilacı döndüğümde içerim."

Şifacının yüzünde endişeli ve kararlı bir ifade vardı ama geri adım atamayacağını bildiği için Max'e eşlik etmesi için bir hizmetçi çağırdı. Max, ona eşlik eden iki hizmetçiyle sessiz salondan geçti. Prensesin sarayı, Drakium Sarayı'nın en ücra yerinde olduğu için gün boyunca sakin ve sessizdi. Uzun, güneşle aydınlatılmış bir koridora çıkan mermer merdivenden yavaşça indi. Ona eşlik eden hizmetçilerden biri onu yakından takip etti ve sanki düşmesinden korkar gibi dirseğine tutundu. Max, kendisine 90 yaşındaymış gibi davranıldığını hissetti, ancak desteği itiraz etmeden kabul etti. Gerçekte, yatakta çok uzun süre kaldığı için bacakları güçsüz hissediyordu ve yaptığı her hareket hafif bir baş dönmesine neden oluyordu. Bu yüzden Simon onu kaba bir şekilde azarlasa da şikayet etmedi.

Merdivenin son adımlarını atarken içini çekti. O anda bir yerlerden Prenses Agnes'in sesini duydu ve Max'in kafasını çevirmesine neden oldu. Genellikle prenses akşam karanlığına kadar sarayının etrafında olmaz, bütün gün ana kalede veya antrenman sahasında olurdu, bu yüzden bu saatte sarayında olması nadir görülen bir durumdu. Merakı onu yedi, Prenses'in seslerini duyduğu koridora doğru yürürken ilgili bir şey olup olmadığını merak etti. Ayakları onu aralık olan büyük bir kapıya götürdü. İçerideki oda büyüktü ve kitaplıklarla doluydu. Prenses Agnes ve Simon odanın ortasında karşılıklı oturuyorlardı.

Bir parşömen parçasına bir şeyler karalayan prenses, Maximillian'ın kapının yanında durduğunu gördü ve hemen oturduğu yerden fırladı.

''Maximillian, yataktan çıkmış olman senin için sorun olur mu?''

"Sadece bir süreliğine... sorun olmaz."

Büyücü Max'e bakmadı bile, sonra prensesi dırdır etti. "Agnes hanım, ellerin yazmıyor."

"Uh, mide bulandırıcı. Rüzgar büyücülerine eğitimleri sırasında dırdır etmekten nasıl sakınacakları hiç öğretildi mi?'' Agnes tüy kalemini kabaca hokkaya daldırırken sinirli bir şekilde şikayet etti. "Bir dahaki sefere bana sadece su büyücüleri göndermelerini istemek zorundayım!"

"Bu sefer gelen müfettişlere durumu yeterince açıklayamazsanız, size yeni bir büyücü atanması için en az 10 yıl beklemeniz gerekecek." Simon, Agnes'e homurdandı ve sonra Max'i işaret etti.

"Orada öylece durma, neden içeri gelip oturmuyorsun?"

"Me-meşgul görünüyorsunuz... Sizi rahatsız etmek istemiyorum. Sizi bırakayım… ''

"Nereye gidiyorsun?" Agnes endişeyle sordu. Max acı bir gülümsemeyle cevap verdi.

''Sadece bir sü-süreliğine… Remdragon Şövalyeleri'nden haberleri duymak için Sör Caron'la buluşacağım."

"Onun yerine bana sorabilirsin. Yanına gitmene gerek yok." Agnes, kalemiyle uğraşırken gülümsedi. "Herkes güvende. Haberci güvercinin Drakium'a ulaşması için geçen süreyi tahmin edersek, şimdiye kadar Levan'a ulaşmış ve bir gemiye binmiş olmalılar.''

İyi haber üzerine Max, prensesin oturduğu masanın önüne koştu. ''Ulak güvercin miydi… Ri-Riftan'dan mı?"

"Bu sabah geldi. Okumak ister misin? En geç iki veya üç hafta içinde geleceklerini düşünüyorum.''

Prenses daha sonra parşömen yığınını karıştırdı ve masanın üzerinde kaydırdı , sonra avucunun büyüklüğünde bir mektup çıkardı ve ona uzattı. Okurken Max'in gözleri büyüdü. Remdragon Şövalyeleri arasında herhangi bir kayıp yoktu ve yaralılar Levan'da tedavi edildikten sonra geri döneceklerdi. Geldiklerini haber veren not sadece iki cümleyle yazılmıştı.

Max perişan oldu. 'Bir yaralanma için tedavi görmesi gerekecek kadar kötü yaralanan var mı?'

Endişeyle dudağını ısırırken, Prenses Agnes parlak bir sesle konuştu. "Merak etme. Birisi ciddi şekilde yaralanmış olsaydı, bir haberci güvercini göndermeyi akıllarına bile getirmezdiler. Kalan diğer Müttefik Kuvvetler lordlarının gönderdiği telgraflar bu mektuptan daha samimi. Levan'ın Büyük Tapınağı'nda 3 ila 4 gün dinlendikten sonra hafif-ciddi yaralıların tedavisi için hemen gemilere bineceklerini söylediler. Büyük bir ziyafet hazırlığı için şimdiden bir gürültü kopuyor.''

Prenses umursamazca omuz silkti. "Zafer haberi geldiğinden beri yüzlerce davetiye yazıyorum. Sanırım kral bu sefer Whedon'un tüm soylularını çağıracak."

''Ziyafet için ön ha-hazırlıkla... çok me-meşgul olmalısın.''

"Şu anda, anlamsız bir ziyafetten daha acil olan şey, Büyücü Kulesi'nin teftiş ekibine bir rapor yazmak."

Simon konuşmayı birdenbire böldü ve sanki Prenses'e mesaj göndermek istermiş gibi parmak ucuyla eski harflerle yazılmış bir parşömen kağıdına dokundu. Prenses sıkıntıyla homurdanarak tekrar bir şeyler yazmaya başladı. Agnes'e bir gözetmen gibi bakan Simon, başını Max'e çevirdi ve açıkladı.

"Büyücü Kulesi'nden üç büyücü bu seferde öldü. Nornui, ilgili herhangi bir garanti edilemez komut olup olmadığını araştıracak. Ölümlerinin nedeni anlatılmalı ve ayrıntılı olarak açıklanmalıdır. Aksi takdirde gelecekte Büyücü Kulesi'nde eğitim almış büyücüleri işe almak zor olacak."

''Bü-büyücü Kulesi… bu kadar müdahale oluyor mu?''

"Büyücülerin zulmünü önlemek, Dünya Kulesi'nin yaratılmasının amacı bu değil mi? Kulede kayıtlı tüm büyücüler Nornui tarafından korunmaktadır. Büyücülere yönelik muamele o zamandan beri iyileşmiş olsa da, büyü kullanımını olumsuz görenler var. Bu nedenle Nornui, bir büyücü öldüğünde herhangi bir kötü muamele olup olmadığını görme konusunda hep tetiktedir.''

"İşte bu yüzden ne zaman büyük savaşlar çıksa benim gibi ordu komutanlarının acı çekecekleri çok şey oluyor. Hayatları boyunca hiç savaş alanında bulunmamış kapalı fikirli insanlara tüm durumu açıklamalı ve sonra yeni büyücülerin ölenlerin yerini doldurmaları için yalvarmalıyım."

Prenses sert bir şekilde açıkladı. Max, prensesin ustaca incelikli el yazısıyla yapılmış eski yazıya merakla gözlerini gezdirdi ve sonra ihtiyatla sordu.

''Bü-büyücü Kulesi'ndeki büyücüler... talep edildikleri herhangi bir yere yeniden gönderilir mi?''

"Genellikle,  Drakium'dan büyücü istekleri geldiğinde, Büyücü Kulesi isteği gözden geçirir ve gönüllü olan büyücüleri gönderir. Bu günlerde kıtadaki her lord en az bir yüksek rütbeli büyücüye sahip olmak için can atıyor, bazıları daha fazla baş büyücü talep ediyor ama bunun gerçekleşmesi uzun zaman alacaktır… Büyücü Kulesi, büyücüleri dünyanın her yerinde dengelemeye ve eşit olarak dağıtmaya çalışır. ''

"A-anatol'a başka bir büyücü göndermek... mümkün olur mu? Bölgemizde yeterince bü-büyücü yok.''

Simon ve Prenses Agnes onun sözleriyle durakladılar. Garip bir sessizliğin ardından Simon yüzünde karmaşık bir ifadeyle ağzını açtı.

"Şüpheliyim… "o kişi" orada olduğu sürece, yeni bir büyücü edinmek zor olurdu."

"'O ki-kişi' derken ne demek istiyorsunuz?"

"Kim sanıyorsun! O utanmaz kaçak dolandırıcıdan bahsediyor!'' Prenses aniden sesini yükseltti. ''Dünya Kulesi'nin tüm kurallarını hiçe sayan ve kuleden izinsiz ayrılan Ruth Serbel! O hain Anatol'da olduğu sürece, onlardan büyücü gönderilmeyecektir."

Max'in kaşları çatıldı ve kafası karışmış bir şekilde etrafına bakındı. Dünyaca ünlü şövalyeler arasında neden sadece bir tane yüksek rütbeli büyücü olduğunu merak ediyordu ama bunun Ruth yüzünden olduğunu bile bilmiyordu. Konu yumuşadıkça, prenses arkadaşı hakkında giderek daha eleştirel olmaya başladı.

"Eğer o sinir bozucu yumru olmasaydı, Riftan Calypse'e hizmet etmeye gönüllü olacak bir ya da iki yüksek rütbeli büyücü daha olacaktı. Riftan'a birkaç kez onu kovmasını tavsiye ettim ama dinlemedi. Bunu hak etmeyen ve büyük bir kayıp olan bir dolandırıcıya olan sadakatini koruyor gibi görünüyor. ''

Max'in yüzü bulutlandı. Bu açıdan bakmamış olabilirdi, ama Riftan'ın prensesle evlenmeyi reddettiğini, sanki evlilik yeminini zorla tutmuş gibi hatırlayınca kalbinin bir köşesi soğudu. Prenses daha sonra sakinleştirici bir sesle konuştu, ifadesini yanlış anladı.

"Hala… Pek çok yetenekli serbest dolaşım büyücü var, bu yüzden fazla endişelenme. Bu sefer Remdragon Şövalyeleri döndüğünde, yüksek rütbeli büyücüler talep edeceğim ve kralın lütfu için onları Anatol'a göndermesi için bir dilekçe vereceğim."

"Te-teşekkür ederim."

"Rica ederim. Şimdi seni odana geri götürelim. Henüz kendini zorlamamalısın."

Prensesin ikna kabiliyetini yenemeyen Max, sessizce odaya geri dönmek, ilacını almak ve isteksizce uyumak için yatakta yatmak zorunda kaldı. Birkaç anlamsız gün daha geçti. Drakium Sarayı'ndaki büyük ziyafete katılmak için başkenti ziyaret eden sonsuz bir soylu alayı vardı. Sabahları tüm malikane onları karşılayan hizmetçilerle doluyor, akşam ise hoş geldin yemeği veriliyordu. Max yatakta boynunu bükerek oturdu, gece gündüz şatonun kapılarına bakarak Riftan'ın mucizevi bir şekilde biraz daha erken gelip gelmeyeceğini merak etti. Prenses Agnes onun için üzüldü ve Max'in şaşırmış görünmesini sağlayan bir teklifle ziyafete katılmasını önerdi. Bu arada Prenses Agnes, Max'in Riftan'ın gelişini bekleyemediği için endişeli olduğunu biliyordu. Sanki onun olağandışı tavrının farkındaymış gibi, prenses teselli edici bir ifadeyle söyledi.

''Bugün şifacıdan sağlığını artık çok iyileştiğini duydum. Eğer senin için zor değilse, neden ziyafete katılmıyorsun ve biraz moralini düzeltmiyorsun? Drakium kalesine vardığından beri saraydaki hiçbir etkinliğe katılmadın.''

"A-ama... ''

Max itiraz etmeye çalıştı, utandı. Croix Kalesi'ndeki etkinliklere bir nedenle katıldığı birkaç olay oldu, ancak her zaman babasının gözetimi altındaydı ve bir süre ortaya çıktıktan sonra sessizce odasına geri dönmüştü. Soylularla ilişki kurmak yasak olduğu için, saray görgü kuralları masa başında öğrenildi ve konuşma ya da sosyalleşme yeteneği yoktu. Soylular arasında bir aptal gibi kekediğini hayal ederken, sırtından soğuk bir ter boşandı.

"Ben gü-gürültülü ortamları.. pek seven biri değilim.. ''

Sonunda o bahaneyi söyleyince prenses bir şey saklıyormuş gibi güldü. "Sürpriz yapmayı planlamıştım ama onun yerine sana söylesem iyi olur. Gerçek şu ki, bu öğleden sonra Croix Dükü doğulu soylularla birlikte saraya girdi. Akşam yemeği ziyafetine gidersen, onu görebileceksin.''

Max soğuk havanın omurgasından aşağı indiğini hissetti. Sert ifadesini hızla sakladı. Kalbi eski korkuyla çarptı ve avuçları terlemeye başladı.

"Ba-babam mı geldi? O bi-biliyor mu… benim de burada olduğumu?"

"Kral ona haber vermiş olmalı. Dük geldiği andan itibaren kralla tartışıyor, bu yüzden henüz Maximillian'ı ziyarete gelmedi." Prenses, Max'in, Dük'ün kızını henüz ziyarete gelmediği için üzgün olduğunu düşünerek, onun üzgün ifadesini ekledi.

Max alaycı tavrını yuttu. Babasının orada olup olmaması umurunda değildi. Hayır, muhtemelen ona ne olursa olsun babasının ilgisini çekmiyordu. Omuzları kamburlaştı, aile adını lekeleyecek bir şey yaparsa onu affetmeyeceğini hatırladı. Croix Dükü, onun soyluların önüne çıkmasından nefret ediyordu. Düşük bir profil tutması, aşağı olduğu için neredeyse görünmez görünmesi talimatı verildi, kekeme olduğu için bu kanına kazınmıştı.

Max, bir gün akşam yemeği ziyafetine katılırsa ve bir şekilde soyluların önünde kendini utandırırsa alacağı cezayı hayal etmek istemiyordu. Daha sonra aceleyle reddetmek için bir bahane uydurdu.

''Be-ben de katılmak isterim… ama bugün gerçekten Bi-bitkin hissediyorum… Muhtemelen ya-yarın sessizce buluşmak... daha iyi olur."

"Hala zayıf mı hissediyorsun?"

"O kadar ci-ciddi olmasa da... ona çok so-solgun ve kırılgan görünürsem... e-endişelenebilir... ''

Prenses bir hayli ikna edici konuştuğunu görünce başını salladı. "Anladım. O zaman dinlenmelisin. Şifacıya ilacını getirmesini söyleyeceğim."

Prenses odadan ayrıldığında, Max soğuk vücudunu battaniyelerine sardı ve göğsünü dizlerine getirerek kıvrıldı. Yarın geldiğinde onunla karşılaşmamak için bahaneler bulmak için zihnini taradı. Hayır. Belki öz babası bahane uydururdu. Başkentte görüşmesi gereken sayısız soylu vardı. Muhtemelen onu görmeye gelecek zamanı olmayacaktı. Max onunla görüşmeyeceği düşüncesine çok bağlıydı. Onu gerçekten bir daha görmek istemiyordu. Babasının son anısı zihninde canlandı, boşanmış bir kadın olup ailenin adını kirletirse başına en kötü şeyin geleceğini söyleyerek onu tehdit etmişti.

Babası tehdit ettiği gibi boşanmamıştı. Dük, evliliğini sürdürebildiği ve geri dönmediği için memnun olmalıydı. Max bu düşüncelerle kendine işkence etti, babasının varlığını kafasından silmeye çalıştı. Ancak, beklentileri vahşice ihanete uğradı. Ertesi sabah, şafak sökmeden hemen önce, Croix Dükü onunla buluşmak için ayrı saraya gitti. Max babasının onu aşağıda beklediğini öğrenince kaskatı kesildi. Prenses Agnes ona yaklaşmadan önce eşi benzeri görülmemiş bir utançla babasıyla yaptığı konuşmayı anlattı.

"Maxiillian'ın sağlığını iyi olmadığını duyduğunda..., aşırı endişelendi. Hemen koştu ve kızının yanına geldi.''

Ç/N: Off geldi Dük kişisi (evet dük kişisini artık bir hakaret kalıbı olarak kullanıyorum) Herkes sandalyelerini sıkı kavrasın..

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm