Under The Oak Tree - 238. Bölüm

Maxi, Cenova kasabasında araba bulamayınca Riftan ile ata binmek zorunda kaldı. Onun göğsüne yaslandı ve akan manzaraya baktı. Pirinç tarlaları esintiye karşı yavaşça sallanıyor ve koyu mavi gökyüzünde birkaç bulut yüzerek gözlerini titretiyordu. Max, Riftan'ın kollarına daha da yaslandı ve hareket ettikçe her şeyin nasıl daha da yakınlaştığını uzaktan izledi. Güneş battıktan ve birkaç kez yeniden doğduktan sonra, Şövalyeler bir gün içinde geniş tahıl ambarı tarlalarından geçerek Yudical ormanına girdiler.

Arabaları olmadığı için Anatol ovalarına geçen yıla göre iki kat daha hızlı ulaşabildiler.

"Dükün peşimize düşmesi için birini göndermesinden endişelenmiştim... yolculuğumuz düşündüğümden daha huzurlu geçti."

Gabel, açık bir alanın ortasında kamp kurmaya hazırlanmaya dönerken mırıldandı. Riftan'ın yardımıyla attan aşağı inerken Max onun sözleriyle kaskatı kesildi.

Riftan ona soğuk bir bakış attı. "Bir ihtimal dükün şövalyelerinden korkuyor musun?"

Gabel'in yüzü gururu ayaklar altına alınmış gibi kıpkırmızı oldu, Max'e baktı ve omuz silkti. ''Mümkün oldukça faydasız savaşlardan kaçınmak daha iyidir. Leydi tekrar yaralanabilir…''

"Saçma sapan konuşmaya vaktin varsa ateş yak Laxion."

Eyerlerdeki yükleri aşağı çeken Uslin sinir bozucu bir şekilde bağırdı. Gabel homurdandı ve bölgedeki kuru dalları toplamaya gitti. Max, şövalyeler atlarını otlatmak ve çadır kurmak için serbest bırakırken, Riftan'ın kolları ona dolanmış halde onları izledi. Kamp ateşi yanmaya başladığında, Riftan oturması için yanına bir uyku tulumu yerleştirdi. Yolculukları boyunca Riftan onu her zaman tuttu, bir an bile bırakmadı. Ruth'un ve diğer şövalyelerin ona yaklaşmasına bile izin vermedi. Belki de onun aşırı duyarlılığından bıkan şövalyeler sadece kendi işlerine bakıyorlardı.

Max, şövalyelerin onun sefil durumu hakkında her şeyi öğrenip öğrenmediklerini merak etti. Ruth, Uslin veya Elliot, kalede gördüklerini başkalarına bildirdi mi? O kadar kızardı ve utandı ki soramadı, ama şövalyelerin ona acıyacağından endişelendiği için buna da dayanamadı.

"Buraya gel."

Riftan şaşırmış Max'i yanına çekti. Onun göğsüne yakın oturdu ve ana tavuğunun koynunda saklanan bir civciv gibi kendi dizlerine sarıldı. Sonunda kampta her şey hazır olduğunda, Riftan onu bir çadıra aldı, sonra bir battaniyeye yatırdı, sert sırtına ve beline masaj yaptı, sonra elleriyle besledi. Max, ona verdiği ekmeği ve yahniyi yedi ve emekleyerek uyku tulumuna girdi. Karanlıkta, gümbürdeyen atların sesi, rüzgarın yankısı ve şenlik ateşinin çıtırtısı belli belirsiz duyuluyordu. Uzun bir sessizliğin ardından, sessizliği Riftan'ın sesi bozdu.

"Hiçbir şey için endişelenme. Ben seni koruyacağım."

Max, Croix Dükü hakkında konuştuğunu fark etti. Binlerce soru dilinde takılı kaldı. Gelecekte bizi ne bekliyor? Gerçekten düke karşı durabilecek mi? Bir şövalye ne kadar başarılı olursa olsun, bir düke saldırırsa cezasız kalmasına izin veremezlerdi. Babasının korkunç bir şekilde ezilmiş figürünü hatırlayarak nefesini tuttu. Şövalyeler onu durdurmasaydı, Riftan onu gerçekten öldürecekti ve yarı ölü bedeninin görüntüsünü hatırlayınca, bilinci doğrudan Riftan'ın o gece söylediği sözlere uçtu.

'Gerçekten bu sözlerinde ciddi miydi? Bu sözleri sadece bana acıdığı için mi söyledi?'

Tanıştıkları ilk andan itibaren soğuk tavırları göz önüne alındığında, uzun süredir onun aklında olduğuna inanmak zordu. Ancak Max, neredeyse dudaklarından dökülecek olmalarına rağmen bu soruları dile getirmeye cesaret edemedi. Şimdi onları çevreleyen bu cam gibi huzurun paramparça olacağından endişeliydi. Kıpırdadı, düşüncelerini kafasından atmak için gözlerini sıkıca kapattı. Ardından Riftan kolunu onun beline doladı ve ona sıkıca sarıldı.

"Güzel ve sıkıca uyu. Bundan sonra kimsenin seni incitmesine izin vermeyeceğim."

Max'in sert omuzlarındaki gerginlik, Riftan'ın yemin olarak söylediği sözler karşısında hiç olmamış gibi eriyip gitti. Ardından kollarını Riftan'ın güçlü beline doladı. Ona bu kadar yakınken, sanki büyük, rahat bir kaleye kapatılmış gibi tüm endişeleri uçup gitmişti. Max kokusunu içine çekti ve yavaşça uykuya daldı. Ertesi gün yarım günde dağı aşıp Anatol'a ulaştılar. Atlar rüzgar gibi tepeden aşağı koştular ve hemen kapıların önüne geldiler. Bir süre sonra kapılar kolundan çekildi ve ardına kadar açıldı.

Günlerce süren yolculuktan sonra tamamen bitkin şekilde, binalarla dolu canlı şehre girdiler. Anatol, onlar yokken bir tür büyü ortaya çıkıyormuş gibi gelişiyordu. Ayrılmadan önce inşa edilmeyen devasa binalar şimdi yükseliyordu. Yolun genişletilmesi o zamandan beri tamamlandı ve yolun her iki tarafında güneyden nadir ürünlerin satıldığı tezgahlar vardı. Ürünlere bakan insanlar arkalarını döndü ve eğildi, şövalyelerin geldiğini fark ettiler ve hepsi bir anda tezahürat yaptılar. İnsanlar sokaklara akın etti.

Max, toprakların efendisi için yapılan coşkulu tezahüratlarla havaya uçtu. Şövalyeler geçerken, vatandaşlar kırmızı meyvelerle zengin ıhlamur ağacının dallarını salladılar. Riftan öne geçti ve atını kalabalığın arasından geçirdi. Meydana girdiklerinde, bir şövalye alayının ön saflarına koştu.

"Komutanım, kapı bekçilerine güvenliği artırmalarını emrettim."

Max endişeli bir bakışla Riftan'ın yüzünü izledi. Şövalyeye başıyla selam verdi ve atını mahmuzladı. Karşılama kalabalığının arasından bir anda geçtiler. Huş korusunu geçerek dik yokuşu tırmanırken, kale duvarlarında nöbet tutan şövalyeler hemen hendek köprüsünü indirdiler. Köprüyü geçtiklerinde Max rahat bir nefes aldı. Sonunda evdeydiler.

"Lider!"

Onlar kapıdan geçerken, antrenman sahasındaki şövalyeler onları karşılamak için koşturdu. Riftan ve Dük'ün topraklarına Max'i almak için giden yaklaşık otuz şövalye dışında, savaş için Livadon'a giden tüm şövalyeler Anatol'a geri dönmüştü. Onlara önderlik edip Anatol'a ilk dönen Hebaron, şövalyelerin tek tek omuzlarına vurdu. Max, sağlığına yeniden mükemmel durumuna kavuşan ona bakarken rahatlayarak içini çekti.

Hebaron onu Riftan'ın yanına yapışık bulduğunda, ona yumuşak, hüzünlü bir gülümseme gönderdi. "Güvenle döndünüz. Dönüş yolculuğu zor muydu?''

Hebaron Max'e yaklaştığında Riftan'ın yüzü sertleşti. Max'i kendine yaklaştırdı ve emirler verdi.

''…bu durumda güvenliği sıkılaştırın.'' Hebaron gözle görülür şekilde kızardı. Ancak, Riftan daha fazlasını açıklamak gereksizmiş gibi arkasını döndü. "Duvarlara yerleştirilen birlikleri ikiye katlayın ve bir sonraki emre kadar kapılara erişimi kısıtlayın."

Sonra, diğer şövalyeler tarafından detaylandırılacak talimatların geri kalanını bırakmak istercesine, Max'i götürdü ve büyük salona doğru yürüdü. Max, şövalyelerin ciddi ifadelere dönüşen yüzlerine baktı. Cahil gibi davranmaya çalışıyordu ama bu sefer sormadan edemedi.

"N-ne olacak... şimdi? Gerçekten bir sa-savaş olacak mı…''

"Sadece önlem için hazırlık. O adamın bir orduyu yönetecek ve Anatol'u işgal edecek cesareti yok."

Riftan onun sözünü kesti ve adımlarını hızlandırdı. Max hızına yetişemeyerek sendelerken onu kollarına aldı.

''Hiçbir şey için endişelenmene gerek yok, tek yapman gereken sağlığını iyileştirmeye odaklanmak. O adamla ben ilgileneceğim."

"Onunla i-ilgilenmek.."

Max gerçekten Riftan'ın savaş ilan edip etmeyeceğini merak etti. Bahçeyi geçip merdivenleri hızla çıkarken Riftan onun endişeli bakışlarını görmezden geldi. Büyük salona girdiklerinde Rodrigo ve hizmetçiler efendilerini karşılamak için dışarı çıktılar.

"Evinize hoş geldiniz lordum, leydim. İkinizin de sağ salim döndüğünüz için bir rahatlama-"

''Lütfen sıcak su ve yiyecek getirin. Ve temiz giysiler.''

Riftan, karşılamalarını kısa keserek emretti ve halı kaplı merdivenlerden doğruca yukarı çıktı. Merdivenleri ikişer ikişer çıktı, nefes almak için bir an bile beklemedi ve buna ihtiyacı da yoktu. Max göz açıp kapayıncaya kadar odaya girdiler ve etrafına bakındı. Son gördüğünden farklı olmayan odaya baktığında hissettiği gerginlik eriyip gitti. Riftan, etrafı saran ve vücutlarını bacaklarına sürten kedilerin üzerinden geçti ve ardından onu yatağa indirdi.

"Biraz bekle. Ateş yakacağım."

Sonra zırhını bile çıkarmadan şöminenin önüne geçti ve ateşi yakmaya başladı. Çakmaktaşına sadece birkaç kez vurdu ve bir anda ateş kıvılcım çıkardı. Riftan ateşi körüklemek için körüğü kullandı, sonra yatağa dönüp Max'in ayakkabılarını çıkardı. Max ona tuhaf bir gerginlikle baktı. Rüzgârla dalgalanan koyu renk saçlarının arasından titreyen derin siyah gözlerini görebiliyordu. Ona söylemek için bir şeyler mırıldanmaya çalıştığı anda, kapının vurulduğunu duydular.

"Lordum, banyo suyu burada."

Bu Rudis'in sesiydi. Riftan ona içeri girmesini söylediğinde, hizmetçiler büyük bir buhar banyosuyla odaya girdiler. Max onların tanıdık yüzlerine baktı ve dudaklarına bir gülümseme yerleştirmeye çalıştı. Rudis gülümsedi ama Max'in solgun tenini görünce yüzü sertleşti.

"Hanımım, belki bir yeriniz yaralandı..."

"Küveti ateşin yanına bırakın ve çıkın."

Daha konuşmasını bitiremeden Riftan sert bir şekilde bağırdı. Hizmetçiler şaşırdı ve irkildi, sonra aceleyle küveti hareket ettirdiler.

"O za-zaman... Havluları ve kıyafetleri buraya bırakacağım. Bir şeye ihtiyacınız olursa, lütfen bizi çağırın.''

Rudis hizmetçileri dışarı çıkarırken, Riftan zırhını çıkardı, sehpanın önüne astı ve dikkatle onun kalkmasına yardım etti.

"Buraya gel, seni yıkayacağım."

"Ben i-iyiyim..."

"Bir şey yapmayacağım. Sadece seninle ilgilenmek istiyorum."

Max isteksizce başını salladı. Riftan cübbesini çıkardıktan sonra, köyden aldığı bol bir tunik ile baş başa kaldı. Kollarını göğsünün üzerine kaldırdı, üzerinde sadece ince bir kaşkorse, çorap ve iç çamaşırı vardı. Çekingenlikten ziyade utanç verici bir davranıştı. Birkaç hafta içinde kilo vermişti, midesi düz değildi ve sıskaydı. Riftan zaten her şeyi çoktan görmüş olabilirdi, ama her şey böylesine parlak bir ışıkta ortaya çıktığından, Max onun hakkında ne düşündüğü konusunda endişeliydi. Riftan boğuk bir sesle mırıldandı, beline tüyleri diken diken oldu.

"Üşüyor musun?"

"Ha-hayır..."

Riftan sonra diz çöktü, onun çoraplarını birer birer çıkardı, fırlattı ve ince iç çamaşırını bile indirdi. Şöminenin ışığı Max'in çıplak vücudunu nazikçe ısıttı. Gözleri kadının çıkıntılı kaburgalarını tararken Max endişeyle aşağı baktı. Onun kemikli sırtını okşarken, Riftan'ın yüzü sanki büyük bir acı içindeymiş gibi aniden çarpıtıldı.

"O adamı parçalara ayırmalıydım."

Bastırılmış bir sesle mırıldandı ve yüzünü Max'in karnına gömdü. Max tereddütle onun saçlarına dokundu. Riftan'ın eli, çoktan kaybolmuş bir yarayı ararcasına sırtından aşağı indi. Max, Riftan'ın nefesinin ağırlaştığını hissedebiliyordu. Max gizemli bir duygunun onu sardığını hissetti. Nasıl Riftan için bu kadar önemli hale geldi? Zihnini araştırmak istese de gerçeği öğrenmekten korkuyordu.

Bir yandan onunla ilgili her şeye inanmak isterken, diğer yandan bir yanlış anlaşılma olup olmadığı konusunda şüpheleri vardı ya da sadece ona acıyordu. Onlar için gerçekten hiçbir şey yapmamış olsanız bile başkalarından koşulsuz sevgi almak mümkün müydü? Aşağılananlar bile bunu yapmadı ve yine de, nasıl bu kadar mükemmel biri ona bunu verebilirdi? Belki de bir gün bu tutku kaybolabilirdi.

Bu tür şüpheler ortaya çıktığında, Max kendi hayal kırıklığıyla boğuldu. Belki de sonunda birine güvenme yeteneğini kaybetmişti. Riftan'a tamamen güvenmek onun için sonsuza kadar imkansız olabilirdi. Kendi suçluluk duygusuyla yutkundu, eğildi ve adamın başını kucakladı.

"A-artık evdeyiz, yani... her şey yoluna girecek."

Riftan'ın koca bedeni acınası bir şekilde titriyordu. Max tarafından bir süre tutulduktan sonra, Riftan onun son iç çamaşırlarını çıkardı ve onu küvete indirdi. Ve sonra, bir kraliyet prensesine bakan bir hizmetçi gibi, onu büyük bir özenle yıkadı.

Ç/N: Fırtına sonrası etrafa sessiz bir hüzün çökmesi gibiydi bu bölüm.. :'(

Önceki Bölüm                                                                                              Sonraki Bölüm