Meşe Ağacının Altında- 8.Bölüm 

( Güvensizlikler ve Yanlış anlamalar - 2)

"Yürü! Yürü! Yürü!" Karşısına oturdu, vagonun dışındaki insanlara bağırdı ve bir süre sonra vagon sallanmaya başladı.

Max şaşkınlıkla Cross Kalesi'ne baktı. Kocasıyla yeniden bir araya gelmesini birçok farklı yoldan defalarca hayal etmişti. Ancak, bu güncel gelişme, endişeli zihninde önceden tasarlanmış sahnelerden uzaktı.

Neden... neden beni de yanında götürüyorsun? Max, kocasına bir geyik gibi kocaman açılmış gözlerle bakarak bu soruyu yalnızca içinden geçirebildi.

Riftan, kolu pencerenin üzerinde, manzaraya bakıyordu, sanki ona aniden öpücükler yağdırdıktan sonra onu yıldırım hızıyla hiç sürüklememiş gibi, son derece sakin görünüyordu.

"Kral Ruben onu asil kızıyla nişanlanmaya çağırdı. Bu fırsatı kaçırmaz!”

Cross Dükü omzunda konuşan bir şeytan gibiydi, lanet olası kelimeleri kulağına tekrarlıyordu. Ama böyle düşünen sadece dük değildi, o bile buna inanıyordu.

Onunla nişanlanacak olan asil Prenses Agnes, saygın bir büyücüydü. Ve Kızıl Ejderha gezisinde rol oynayan kahramanlardan da biri.

Savaş alanında birlikte savaşan ve aşık olan iki benzer ruhun romantik hikayesi, şehirde hafif bir rüzgar gibi esti. Bu hikayenin kokusunu duyanlar, döndüklerinde büyük bir düğün bekliyorlardı.

Ünlü savaşçı Riftan ve yetenekli büyücü Prenses Agnes!

Düşüncelerinde, boşanmanın yakın olduğunu ve onu durdurulamaz bir çığ gibi aşağı yuvarladığını düşündü. Düğünlerine başkanlık eden rahip bile böyle düşünürdü. Evliliklerine Cross Dükü zulmünün neden olduğundan kimsenin haberi yoktu. Boşanmayı talep etmek için meşru bir nedeni ve gerekçesi vardı.

'Ama neden sen...?'

Riftan'ın yan profiline bir bakış attı. Arabalarına esen esinti, bukleleriyle oynuyor, onları nazikçe sallıyordu. Şiddetli keşif gezisinden sonra geliştirmiş olması gereken soğuk çehresi, ulaşılmaz bir atmosfer yaratmaya hizmet etti. Dağınık saçları alnında kuş yuvası gibi darmadağındı ve yanık, altın rengi teni yakışıklı görünümüne daha da egzotik bir hava katıyordu.

Max, Prenses Agnes'i hiç görmemişti ama onun muhteşem güzelliği hakkında çetin hikayeler duymuştu. Muhteşem, sarı bukleler ve okyanus gibi parlak, derin mavi gözler. Yanında durursa, güzel bir tablodaki insanlara benzeyeceklerinden hiç şüphesi yoktu.

Böyle düşünerek, vagonun penceresindeki kendi yansımasına temkinli bir bakış attı. Geniş bir alın, küçük, alçak burun kemeri ve iri gözlerinden dolayı kendisine tuhaf gelen bir yüz onu karşıladı. Kahverengi çilleri, çiseleyen kir gibi burnunun tepesinde duruyordu ve asi buklelerini kontrol etmek için örülen saçlarında hala saman gibi dışarı fırlayan dik saçlar vardı.

Kafasının içinde sadece korkunç düşünceler vardı. Karısı olmasını istemediğinden emindi. Başka bir şey olmalı, ne yapmamı istiyorsun? diye düşündü, korkularının sonunda.

Sanki onu dikkatle incelediğini ve gözlerindeki kuşkulu bakışı fark etmiş gibi, sonunda dönüp ona baktı. Delici gözlerine yakalanan Max, hızla başını indirdi. Adam onun hareketini rahatsız edici buldu ve küçük bir lanet tükürdü.

"Benimle birlikte olmak berbat hissettirse de, iğrenmeni saklamaya çalış. Bu vagondan korkak bir eş yüzünden ayrılmaya hiç niyetim yok!”

Onun gitgide artan galeyanıyla, Max aceleyle, "Ah, hayır, hayır! Korkunç değil. Hayır, b-ben bunu asla söylemedim…” dedi.

"Öyleyse, bu tiksinti bakışı da ne!" bir saniye sonra zehirli bir şekilde tükürdü.

Max aceleyle yüzünü kapatmak için ellerini kaldırdı. Kafa karışıklığının onu korkuttuğu ve sinirlendirdiği doğru olsa da, sergilenen iç karartıcı duygularıyla ona nasıl baktığını geç de olsa fark etmişti. Bu onu tatsız hissettirmiş olmalı.

"Durumumuzun nasıl olduğunun gayet iyi farkında olduğunu biliyorum," dedi ikisini de işaret ederek, "sıradan.. değil."

Adam onun inatçı sessizliği karşısında içini çekti. Sadece ondan habersiz, Max endişe içinde bol bol terliyordu.

Bu sefer daha sağduyulu bir şekilde devam etti, “Senin hakkında fazla bir şey bilmiyorum. Eminim senin için de öyledir. Ama artık benim karımsın ve yeminlerin de belirttiği gibi seni yaşamım boyunca yanımda götürmek zorundayım. Ama yanımda olmakla bu kadar titriyorsan, seni nasıl karım olarak görebilirim?”

"T-tüm hayatın... beni götürüyorsun?"

Şaşkın bakışı yüzünü çarpıttı, öfkeden ya da başka bir şeyden, Max çoktan kaybolmuştu.

"Üç yıl önce evlendik. Evli bir çiftin sonsuza kadar birlikte yaşaması cennetin isteği değil mi?”

Geniş boynundan ikinci bir kafa çıkmış gibi ona baktı. İnanamadı; Böyle bir insanın gerçekten evliliğini bozmaya niyeti yok muydu?

Belki bir nedenle yalan söylüyordur, belki de prensesle nişanını duymadığımı düşündüğü için sözleri benimle alay etmek içindir. Sözlerine rağmen, Max'in kafasındaki düşünceler sadece uçsuz bucaksız bir yola girdi.

Önceki Bölüm                                                                                          Sonraki Bölüm