Meşe Ağacının Altında - 9. Bölüm 

(Tehlikedeki Hanım - 1)

“Benim gibi bir yerli bile evlilik yemininin önemini bilir. Senin gibi asil bir hanımın bunu tamamen görmezden geldiğine inanamıyorum.” Kafa karışıklığı içinde ona döndü.

"Ne demek görmezden geliyorsun?"

"Başka lanet olası ne derdin buna? Benimle evlendin ve görevlerini böyle gelişigüzel bir şekilde görmezden geldin. Gelecekte böyle bir tutuma katlanmamı bekleme!”

Şaşkınlıkla ağzını açtı. Nasıl böyle bir suçlamada bulunabilir? Düğünlerinin ertesi günü tek kelime etmeden gitti!

"Be-ben bilmiyordum. Bana sö-söylemedin...” Savunmasından etkilenmemiş görünüyordu, bu yüzden ekledi, "B-ben asla görmezden gelmedim, uh, hayır! Ah, daha doğrusu... bekliyordum...”

"Benimle uğraşma! Adın Bayan Calypse olmasına rağmen son üç yıldır babanın şatosunda kaldın. Düğünden hemen sonra mülkümü terk etmem gerektiğini bilmene rağmen babanın lüks şatosunda kalmayı seçtin!”

Yüksek sesle homurdandı.

"Ancak, anlıyor gibiyim. Dünyadaki hiçbir aristokrat kadın, yüksek konumundan vazgeçip ceset olarak geri dönebilecek olan kocasının evini koruyamaz.”

Max'in cevap verecek gücü kalmamıştı, onun tek bir kelimeyi bile reddedemeyeceği suçlamasından çok utanmıştı. Bu adam anlayamadığı şeyler söylüyordu.

Ama bunun böylece gitmesine izin veremezdi. Bu evliliği ne pahasına olursa olsun kurtarmaya kararlıydı. O yüzden, dedi ki;

“Senin, senin evin, bunu nereden bileyim? Nerede? Herhangi bir şey. Herhangi bir şey demedin!"

"Masum rolü yapma! Orduya gitmeden önce gelip mülkümde kalman için elimden gelen her şeyi yaptım. Ben öldüğümde, yönettiğim mülkü senin devralman gerekiyordu! Dük'ün kızının bana ilgisi olmayabilir ama önemli bir varlıktı ve onu tamamen sahipsiz bıraktın."

Öfkesi yüzünde belirgindi. Yalan söylüyormuş gibi görünmüyordu. Zaten onu aldatmak için hiçbir nedeni yok. Max sadece gergin bir şekilde yutkunabildi.

“Ben, uh, bilmiyordum… Biraz bile….”

"Adamlarım ayrılmayı reddettiğini söyledi." Acı bir şekilde konuştu, Max'in utanç içinde başını eğdi.

"Aniden özür dileme zahmetine girme. Son üç yıldır benim hakkımda ne düşündüğünü biliyorum." Riftan herkesin kendi statüsüne nasıl tepeden baktığının her zaman farkındaydı - üstlerinin insafına kalmış bir şövalye.

Maximillian'ın da ona karşı aynı şeyi hissettiğine ikna olmuştu.

"Lanet olsun, bu sefer neden birdenbire konuşuyorsun? Eğer yapmazsan seni döveceğimi mi sanıyorsun?"

"Üzgünüm. Ben gerçekten, gerçekten bilmiyordum. Bi-birlikte geçirdiğimiz geceden sonra uyandığımda sen çoktan gitmiştin. Ben, uh, ben senden hiçbir ayrılık sözü duymadım.”

Riftan gözlerini kısarak ona baktı; tüm gücüyle kızın gerçekten doğruyu söyleyip söylemediğini anlamaya çalıştı. Bu arada Max, kesilecek bir kuzu gibi bir sonraki sözlerini bekledi; kalbi göğsüne karşı hızla atıyordu. Bir sonraki anda, onu çok şaşırtan adam, hafifçe yumuşamış bir ses tonuyla tükürdü.

"Sana talimat vermemiş olsam bile, benim mülküm için gitmeliydin. Evli bir kadının kocasının evine öncülük etmesi doğal görevidir. Bu evlilik sana çok küçük gelebilir ama benim için öyle değil."

Max, söyledikleriyle olası bir çelişki bulamadı. Evliliklerini onun ima ettiği kadar önemsiz görmese de, bu kadar ciddiye almadığı ve sadece babasının emirlerini yerine getirmek istediği doğruydu.

Nasıl oldu da evliliği kalbinden kabul etti? Ne de olsa evlilikleri Cross ailesi uğruna kaçınılmaz bir “fedakârlık”tı.

"Ya hamile olsaydın?"

"Hamile?!" Kendi düşüncelerinde kaybolan Max, gergin bir şekilde ona baktı.

“O gece kesinlikle görevimi yeterince yerine getirdim. Hamilelik olası bir hikaye değil mi?” Ağzından damlayan alay, yüzündeki tüm renkleri emdi. Samimi anları onun için acı ve utanç verici bir anı olarak kaldı.

Yaptıklarının evliliklerini kurmak için olduğunu bilmesine rağmen, o gecenin anıları aklına geldiğinde hala tedirgin oluyordu.

Ama sanki kendisi için önemli değilmiş gibi hafif açıklamalar yapıyordu! Max korkuyla titredi. Ancak, ani tavır değişikliği Riftan'ın dikkatinden kaçmadı ve Riftan bir kez daha onun tepkisi karşısında tedirgin hissetti.

Büyük bir gürültüyle duvara çarptı.

"Lanet olsun, öyle bakma! Çocuğumun olması korkunç bir şeymiş gibi!”

Max, onun bu çıkışı karşısında yalnızca korkudan titreyebildi. Sonraki saniyede, önceki öfke gösterisinden çok uzak olarak, Riftan sakinleşti ve ürkütücü bir şekilde sessizleşti… Ani hareketlerle, birden elini vagonun kapısına koydu, bunu kaldıraç olarak kullandı ve çalışan araçtan atladı. Max şaşkınlıkla bağırdı.

"Efendim! Bir dev görüldü!” adamlarından biri dışarıdan bağırdı.

Ç/N: Ah birbirlerini nasıl da yanlış anlıyorlar ahh.. Bu çiftin gidecek daha çok uzun yolu var ama sabır çünkü çok güzeller T.T

Önceki Bölüm                                                                                          Sonraki Bölüm