Lucia 64.2

Başkentin Yüksek Sosyetesi (7) 

Büyülenmiş gibi, Lucia Antoine'ın kendisine sunduğu sözleşmeyi imzaladı. Antoine'ın satın alması gerektiğini söylediği şeyler lüzumlu ve vazgeçilmezdi. O zaman öyle sanmıştı.

 Antoine gittikten sonra bile, büyülenmiş olma duygusundan hâlâ biraz uzaktı.

Ancak öğleden sonra teslim edilen sözleşmenin nüshasını ve faturayı kontrol ettiğinde, yarım kalmış hisleri geri geldi. Miktarı teyit ettiğinde ruhunun uçup gitmek üzere olduğunu hissetti.

Lucia, tasarımcının fısıltılarına kapılmanın bedelinin bu kadar büyük olacağını bilmiyordu. Hayatında ilk kez aldığı birinci sınıf tasarımcı elbisesinin fiyatı, hayal ettiği belirsiz miktardan çok daha fazlaydı.

Hizmetçi, omzuna ılımlı bir şekilde ılık su döktü. Lucia dalgın dalgın bedenini banyoda kendisini bekleyen hizmetçinin ellerine bırakırken elbiseyi düşünmeye devam etti.

'Şapkalar ve ayakkabılar neden bu kadar pahalı? Eldivenler de geri kalmıyor.'

Lucia'nın sağduyusu, şapka ve ayakkabıların aksesuar olduğuydu. Yine de insanların gördüğü şey bir elbiseydi ve ayakkabılar bir çeşit olsa da o kadar görünür değildiler, bu yüzden Lucia onların şık olmasının yeterli olduğunu düşündü. Rüyasında eldiven gibi bir şey bile almamıştı. Ve elbiseyi aldığında, birkaç ekstrası da oldu.

'Üstelik bunların hepsi yazlık elbiseler.'

Hava biraz soğuyunca onları giyemezdi.

‘Para iadesi almam gerekiyor. Bir elbiseye o kadar para veremem. Her neyse, henüz hiçbir şey teslim almadım sonuçta özel yapım'

Başlangıçta, Lucia hemen para iadesi almak istedi ama Jerome onu vazgeçirdi. Bunu efendisiyle tartışmasını tavsiye etti. Bir ürünü satın aldıktan sonra para iadesi istemek, ilgili itibardan daha önemli bir konuydu. Özellikle lüks mallar söz konusu olduğunda, kötü söylentiler korkusu vardı.

Lucia sürekli para iadesi düşünürken, Hugo kendi yatak odasında banyosunu bitirdi ve Lucia'nın yatak odasına girdi. Banyodan gelen suyun hafif sesini dinlerken masanın üzerindeki beyaz zarfı aldı.

Sözleşme ve Fatura. Hugo kanepeye oturdu ve teknik özellikleri okudu. Miktarı görünce kıkırdadı. Antoine için yazdığı miktarın yaklaşık 5'te 1'i kadardı.

Tasarımcının onu bu kadar kullandırabilme becerisinin farkında mı olmalı, yoksa tasarımcının aşırıya kaçmadan savunmasını iyice alçaltan dolandırıcı benzeri tüccar konuşmasını mı övmeli?

Tasarımcı, Hugo'nun yazdığı miktarın tamamını kullanmaya kararlıydı. İyi bir tüccar para kazanma şansını yok etmez. Ancak tasarımcı geri adım attı.

Hugo o sırada olay yerinde olmadığı için bilmiyordu ama büyük ihtimalle tasarımcı, aşırı derecede zorlarsa tek bir şey satmama tehlikesini hissetmiş olmalı.

Antoine ilerlemek için bir adım geri attı. Bu işin tek seferde bitmeyeceğini anladı. Hugo için, hanımlarının savurganlığı tarafından tüketilen soylu aileleri bulmak kolaydı. Ancak, bunun tam tersi bir nedenle buna dikkat edeceğini bilmiyordu.

Karısı başkalarına karşı asla cimri olmadı. Bahçe Roam'da yeniden inşa edildiğinde, bahçedeki işçilere ortalamadan daha yüksek bir tazminat ödendi. Ancak Hugo, Lucia'nın yalnızca kendisine uygulanan tutumluluğu ve muhafazakarlığından çok yorulmuştu. Beylikte ne zaman kaldıkları önemli değildi.

Karısının makyajsız kusursuz teni dokunuşa iyi geliyordu ve yoğun parfüm içermeyen çiçeksi kokusu canlandırıcıydı. Üstelik abartılı giysilere de gerek yoktu. Giysiler soyulmak için vardı. Hugo bu anlamda kışı sevmiyordu. Etek çok kalın ve ağırdı.

Ama başlangıçta, yapışkan yazdan nefret ediyordu. Soğuk kışın ata binmeyi severdi. Geçen yılın kışına kadar kesinlikle böyleydi. Hugo'nun Lucia'nın kıyafetiyle bir sorunu yoktu ama diğerleri için aynı değildi. Yüksek sosyetede Düşes olarak görünmesi gerekiyordu. Görünüm, bir kişiyi yargılamak için en kolay kriterdi.

Düşes statüsüne yakışmayan bir sadelik gösterse, faziletinden dolayı övülmeyecek, dedikodunun hedefi haline gelecekti. Hugo onun böyle değersiz bir konunun öznesi olmasını istemiyordu.

'Tasarımcıyla bir kez daha görüşmeliyim.'

Hugo, tasarımcının yeteneğini tanımaya karar verdi. Ve tasarımcıyla tekrar görüşmek ve sözleşme hakkında konuşmak istedi.

'İki sözleşme yapmak zorundayım.'

Gerçek meblağlı sözleşme kendisine, çok daha küçük meblağlı sahte sözleşme karısına gönderilecekti. Onun para gibi bir şey için endişelenmesini istemiyordu. Kafası onun cebi için endişelerle dolsa da buna gerek yoktu.

Ç/N: Bir tane yan hikaye var şimdi onu da çevirince 4. kitap bitip 5. kitaba geçeceğiz arkadaşlarr 💃💃 Açıkcası her gün çeviri vermek istiyorum size ama sözünü de veremiyorum. Depresyonumun ne zaman bastıracağı belli olmuyor çünkü 😅 Ama yine de çok yavaş gitmiyoruz bence 👀😇😂

Önceki Bölüm                                                                                             Sonraki Bölüm