Lucia 71
Düşes Vivian (2)

Lucia önce partinin ev sahibi olan Jordan Kontesi'ne selamlarını iletti.

''Davetiniz için teşekkürler, Kontes. ''

"Geldiğiniz için teşekkür ederim. Düşesle tanışmak gerçekten bir onur. Güzelliğiniz dedikoduları utandırıyor."

Jordan Kontesi son derece temkinli bir tavır sergiliyordu. Düşesten, yaklaşması biraz zor olan bir aura hissedebiliyordu. Kontes'in beklediği gibi henüz 20 yaşında bile olmayan genç bir bayanın hissi değildi bu.

Lucia gülümseyerek cevap verdi. Bugün de Antoine sabahın erken saatlerinden itibaren çok çalışmıştı. Antoine'a göre bugünün odak noktası 'zarafet' ve 'onur'du. Düşes ve en yüksek statüye sahip biri olarak sosyal faaliyetlere ilk katılımı olduğu için Antoine, konuşkan kadınlara baskı yapması konusunda ısrar etti.

[Yüz ifadeleri önemlidir. Hepiniz önümde diz çökmelisiniz! dercesine bir ifade.]

Lucia nasıl yapacağını pek bilmiyordu, Antoine'in telkini üzerine gülümseme pratiği yapmıştı. Giysilerinin ve makyajının rengi fildişi ve altın rengiydi. Antoine'ın dediği gibi, aynadaki Lucia kibirli ve mesafeli görünüyordu. Gösterişliydi ama ağır altın görüntüsü, ağırbaşlı zarafeti vurguluyordu.

Çay partisi, konağa önden girip arkadan çıkılabilecek düzenekte bir avluda gerçekleşti. Mekanı kurmak için sahaya direkler kuruldu ve güneş ışığını engellemek için üzerlerine geniş bir tente yerleştirildi. Oldukça geniş bir mekandı ve bakımlı bir bahçe bir bakışta görülebiliyordu.

Bugünkü gibi insan sayısının tek bir masaya oturamayacak kadar fazla olduğu bir durumda, insanlar farklı masalara oturacaktı. Genellikle 5-6 kişilik birkaç masa olurdu ve organizatör katılımcılarla konuşmak için düzenli aralıklarla masadan masaya hareket ederdi.

Tuhaf bir şekilde, Jordan Kontesi, ortada on kişilik büyük bir masa yerleştirdi ve diğer masalar beş kişilikti. Düşesin koltuğu 10 kişilik masadaydı. Düşes ve Jordan Kontesi dışında, diğer sekiz sandalyenin sahipleri bugün orada oturabilmek için el altında pazarlık yapmışlardı.

Hizmetçiler yoğun bir şekilde masadan masaya hareket ediyorlardı. Masalardaki kadınlar kendilerini basitçe tanıtmaya başladılar. Onlarca kişinin bulunduğu parti mekanı, kısa sürede insan sesleri ile hareketliliğe başladı.

"Ben Sofia Alvin'im. Alvin Kontu benim kocam.”

Lucia'nın gözleri hafifçe titredi. Sadece Sofia kocasının eski kadını olduğu için değildi bu. Sofia'yı keşfettiğinde biraz şaşırsa da soğukkanlılığını korudu. Lucia farklı bir nedenle şaşırmıştı.

'Alvin? Alvin Kontu'yla mı evlendi?'

Rüyasında Sofia bir Markizdi (Marki'nin karısı). Ve Kont Alvin'in soylu hanesi, Lucia'nın hizmetçi olarak çalıştığı yerdi. O orada çalışırken, evin hanımı Sofia değildi.

(Ç/N: Çok fazla rüya ayrıntısı olunca bazen kafalar karışabiliyor. Lucia rüyasında bir süre hizmetçilik de yapmış. Evliliğinin ardından yani 🙈 )

'Bu farklı.'

Gelecek değişmişti.

'Evet. Belki de sadece doğaldır. Geleceğimi değiştirdim. O şimdi bekar olacaktı. Ama onunla evlendim. Bu sırada ben müstakil saraydaydım.'

Lucia Hugo'yla evlendiği için geleceği tahmin edilemez bir yöne doğru adım atmıştı. Ve Hugo'nun geleceği de aynıydı. İkisiyle az da olsa iç içe olan birinin geleceğini etkilemek çok mümkündü.

Lucia, artık Alvin Kontesi olan Sofia ile beklenmedik bir şekilde karşılaşmıştı ama kalbi hiç kıpırdamıyordu. Sofia kocasının eski bir kadınıydı ve evlenmeden önce onunla ilişkisini bitirmişti. Üstelik Sofia ile ilişkisini soğuk bir şekilde kestiği sahneye tanık olmamış mıydı? Endişelenmesi için bir neden yoktu.

Ancak bu durum doğal değildi. Alvin Kontesi bir yana, Jordan Kontesi tarafından gönderilenler listesinde Sofia adında kimse yoktu. Katılımcıların listesi genellikle sık sık değişirdi. Bu konuda tartışılmasa bile, Jordan Kontesi gibi tanınmış bir sosyetenin Sofia ve Taran Dükü'nün geçmişiyle ilgili söylentileri bilmemesi mümkün değildi.

Kasıtlı olarak aynı masada oturmak üzere ayarlandılar. Kadınların oturma düzeni hassas bir konuydu. Göz göze gelmeyen bir kadın olsaydı, partiye hiç katılmazlardı. Kötü şartlardaki insanlar aynı masada oturuyorsa, bu büyük bir felaketti.

Dolayısıyla, başkentin yüksek sosyetesi gibi insan ilişkilerinin karmaşık olduğu bir dünyada, öyle herkes partiler düzenleyemezdi. İnsanlar arasındaki ilişkiler hakkında bir anlayışa sahip olmak gerekiyordu.

Sofia kendini tanıttığında Lucia, Jordan Kontesi'ne bakmak için döndü. Gözleri buluştuğunda Kontes irkildi ve bakışlarını kaçırdı. Lucia hafif soğuk bir gülümsemeyle karşılık verdi. Bir duruma neden olmak ve bir kişinin kişiliğini kavramak için tepkilerini görmek tipik bir yüksek toplumsal yaklaşımdı.

Lucia, sosyetenin alışılmış uygulamalarını bilmese ya da Sofia'yı bilmese bunu fark etmeyecekti. Bu, Düşes'in sosyal sahneye ilk çıkışı için yapılan bir tören töreniydi. Lucia hoşnutsuzluğunu açıkça ifade etseydi, hassas bir tepki gösterseydi ya da bilgisizce Sofia ile dostça davransaydı, bugün burada bulunan soylu kadınlar için büyük bir gösteri haline gelebilirdi.

Durumu çok geç anlasaydı ve sonradan rahatsız olsaydı da sorumlu tutulamazlardı. Kural buydu. Lucia, yüksek sosyetede ilk çıkışını Matin Kontesi olarak yaptığı zamanı hatırladı. O sırada bir dizi utanç verici soru amış ve cevap veremediği için itibarı zedelenmişti.

'Sorularla karşılaştırıldığında, bu ritüel daha sevimli.'

Oturma düzeninin bir test olduğunu bile bilmiyordu. Diğerleri ona arkadan gülüyor olsa da, bilmeyen tek kişi oydu. Aradan hatırı sayılır bir süre geçtikten sonra, davanın kendisi solup gidecekti ve böylece dava hakkında sonsuza kadar bir şey öğrenilemeyecekti.

Topluma ilk çıkışını yapan bir aceminin oturma düzeni gibi ince sorunları fark etmesi zordu. Jordan Kontesi, Lucia'nın fark etmeyeceğini düşünmüş olmalıydı. Lucia ona anlamlı bir bakış attığı için içi terliyordu.

Lucia'nın sadece Matin Kontesi olarak deneyimlerine kalsa bu olay hakkında pek bir şey bilemezdi. Çünkü kişisel olarak bir parti verme deneyimi olmamıştı. Daha sonra hizmetçi olarak çalışırken ve birkaç partiye ev sahipliği yaparken hanımının oturma düzenleri üzerinde baş ağrısı çekmesini izlerken öğrendiği bir şeydi.

Lucia bugün sadece, Jordan Kontesi'nin halk tarafından kabul edilen biri olduğuna inandığı için buradaydı.  Lucia, çay partisinin ölçeğindeki ani artış hakkında anlayışını isteyen bir mektup aldığında bile, bunun sorun olmadığını bildirmişti. Lucia kendince .jordan Kontesi'ne iyi niyet göstermişti. Ancak Kontes Lucia'nın nezaket elini tutmadı.

'Alvin Kontu ile Taran Dükü arasında tartılıp Alvin Kontu'nu seçen kişi mi bu?'

Lucia, Jordan Kontesi'nin kargaşadan nefret ettiğini duymuştu. Bu kişinin kasıtlı olarak durumu kışkırttığını söylemek yerine, Alvin Kontesi'nin talebini kabul ettiği daha aşikardı. Bir sorun çıksa bile, sorumluluk Alvin Kontesi'ne bırakılacaktı. Ne de olsa Kontes sadece bir davetlinin isteğini kabul etmişti. Ve söylentiden habersiz olduğunu iddia ettiği sürece her şey yolundaydı. Kontes'in kendini kurtarmasının birçok yolu vardı.

Taran Dükü'nün siyasi gücü yakındı ama henüz tam olarak iktidara gelmemişti. Alvin Kontu tanınmış bir ekonomik devdi. Para güçten daha istikrarlıydı. Bu kişinin kendi seçimleri meselesiydi. Kin yoktu. Ancak gelecekte, Jordan Kontesi asla arkadaşı olamayacaktı.

Lucia, Sofia'nın başlangıçta planlanmayan bir partiye katılma ve aynı masada yer talep etme niyetinin ne olduğunu merak etti.

'Eski sevgilisiyle evli olan kadını mı merak ediyor?'

Ne olursa olsun, bu akıllıca değildi. Lucia bu olaydan dolayı büyük bir kin beslerse, bu Alvin Kontesi için zararlı olurdu. Kadınların sosyal meseleleri kadınlar için bir sorundu ama gerçeklik mutlaka normlara uygun değildi. Kamu ve özel işler arasındaki çizgileri karıştırmak çok yaygın bir hataydı.

"Alvin Kontesi her zamanki gibi güzel. Kontes'in güzelliğini öven söylentileri sık sık duydum. Başka söylentiler de duydum ama ne demek istediğimi söylemeden anladığınıza inanıyorum.”

Lucia, birinin görünüşünü öven ve söylentileri zaten bildiğini ve umursamadığını ileten ortak şakalara karıştı. Oturan soylu kadınlar arasında onun sözlerinin anlamını anlamayan kimse yoktu. Herkes kısaca garip ifadeler sergiledi ve orda burda küçük kahkaha patlamaları duyulabilirdi.

"Beni şımartıyorsunuz."

Sofia'nın sesi cevap verirken hafifçe titredi.

****

Vahşi doğadan farkı olmayan kanlı sosyal dünyada hayatta kalabilmek için sezgili bir bakışa sahip olmak ve trendleri yakalayabilmek gerekiyordu. Soylu kadınların zihinleri hızla Düşes'e yöneldi.

İlk kez sosyal aktivitelere başlayan Düşes, dünyadan haberi olmayan bir prenses olmadığı gibi Düşes denen içi boş bir kap da değildi.

Sesini yükseltmeden ve ifadesini değiştirmeden, kocasının eski kadınını kolayca üzerinden attı. Evleneli uzun zaman olmayan 19 yaşındaki genç hanımın soğukkanlılığı değildi bu. Bugün partiye katılan tüm kadınların kafasında ortak bir merak vardı.

'Ne kadar güzel olduğunu görelim bi.'

Ama şimdi, bunu önemseyen neredeyse hiç kadın yoktu. Düşes anlatılanlar kadar güzel değildi ama çirkin olduğu da söylenemezdi. Zar zor güzel olduğu ortaya çıkarsa, 'cık, bir söylentiden beklendiği gibi' derler ve gülerlerdi, ancak Düşes'in güzelliğinin kabulü kişiden kişiye değişiyordu. Bazıları kararsız kaldı, bazıları ise söylentilere uyduğunu düşündü. Her iki durumda da, izlenimleri olumluydu.

Tüm kadınlar, göz alıcı bir vücut ve lüks özellikler olan en son güzellik standardına sahip olamazdı. Sıradan kadınlar güzelliğe imrenirdi ve bir kayıp hissine kapılmamak elde değildi. Ancak Düşes'in görünüşü ve atmosferi, 'Ya ben de bu şekilde yapmayı denersem?' diye düşündürdü. Güncel modadan farklı tarzlara sahip elbiseler bir anda şık görünmüştü.

Lucia ile aynı masada oturan kadınlar, yüksek sosyetede bağlantıları olan insanlardı. Önemli etkileri vardı ama orantısız değildi ve etkileri aşağı yukarı aynıydı. Bağlantılarının ne kadar iyi olduğu onlar için çok önemliydi. Çok yetenekliydiler ve doğal olarak Düşes'in takipçilerine dönüştüler.

Atmosfer uyumluydu. Soylu kadınlar özenle gevezelik ederek Düşes için bir konuşma konusu sağladılar ve Düşes'i konuşmanın merkezi yapmaya devam ettiler.

Lucia'nın sadece konuşmalarını dinlemesi ve sorularına uygun bir cevap vermesi gerekiyordu. Sadece bununla bile, Lucia masanın merkeziydi. Kraliçe olmuş gibi hissediyordu. Lucia pozisyonuyla eğlenirken, atmosferde fazla sarhoş olmaktan uzak durmaya özen gösterdi.

Eğer yüksek sosyete ortamına kapılırsan, kendini rezil edebilirsin. Lucia, insanların bu şekilde kendilerini tehlikeye attığını birkaç kez görmüştü. Dışarıdan çok açıktı ama görüş dar olunca görmek imkansızdı.

Lucia'nın sosyal çevrede yüksek bir itibarı olsaydı ve bir hata yapmış olsaydı, insanlar muhtemelen bunu görmezden gelirdi ama o daha yeni başlamıştı. Dikkatli, daha da dikkatli olması onun için daha iyiydi.

"Bir yerden bir söylenti duydum. Görünüşe göre, Majesteleri Dük, bir kuyumcuda sergilenen tüm mücevherleri Düşes için satın almış."

"Ah. Bunu ben de duydum. Sepia Mücevherattı.”

"Taktığınız kolye de Sepia Mücevherattan mı, Düşes?"

Lucia hafifçe başını salladı ve gülümsedi. Kadınlar bunu, Dük'ün mücevher vitrinini silip süpürdüğüne dair olumlu bir cevap olarak yorumladılar. Lucia'nın kolyesi başlı başına bir kanıttı. Söylentiden biraz şüpheli olan kadınlar, 'Vay canına, gerçekten de doğru' diyerek kendi aralarında fısıldaştılar.

"Ve daha önce, Majesteleri Dük'ün Düşes'e ta buraya kadar eşlik ettiğini gördüm."

"Ben de gördüm."

"Amanın. Yok canım?"

Olaya tanık olan kadın başını salladı ve yeni bir gerçeği keşfeden kadın, nadir görülen manzaraya tanık olmak için orada olmadığı için şaşkınlık ve pişmanlık gösterdi.

Tüm bu şaşkınlık da ne? Lucia, soylu kadınların merakla dolu bakışlarıyla karşılaşınca şaşırdı. Bunun ilgi odağı olacağını bilmiyordu.

Onu uğurlayacağını söylediğinde, o kadar ileri gitmesi gerekmediğini düşünmüştü ama reddetmek için de elinden geleni ardına koymuş değildi. Ona oraya gelişigüzel eşlik edeceğini söyledi ve Jerome hiçbir şey söylemediği için bunun çok da önemli olmayacağını düşündü. Erkeklerin kadınlara balolara eşlik ettiği duruma benzer olduğunu düşündü.

Soylu kadınlar, bir erkeğin ona eşlik etmesinden ziyade, adamın Taran Dükü olduğu gerçeğine daha çok şaşırdılar.

“İlk çay partime gideceğim için oldukça endişeliydi. Normal olarak titiz olan şeylere çok dikkat eder.” (Lucia)(1)

Soylu kadınlar, Lucia'nın basit cevabına dramatik bir şekilde cevap verdi.

"Ne kadar sevecen."

"Ne kadar romantik."

Her yerden gevezelikler geliyordu. Sahneyi daha önce bizzat görmüş olan kadınlar Dük'ün Düşes'e eşlik etmesinin basit bir şey olduğunu düşünmediler. Kraliçe Beth gibi onlar da söylentinin 'yüzyılın güzelliği' kısmının önemli olmadığını ve 'Dük'ün karsına vurulduğu' kısmının ana konu olduğunu fark ettiler.

Sofya masada yalnız ve izole olmuştu. Ağzı kapalı otururken kimse Sofia'ya bakmadı. Sofia, Düşes'in dikkatini çekmek için araya bir kelimeyi sıkıştırmaya çalışan kadınlara baktı.

Kısa bir süre önce, yağcılık ettikleri kadın Sofia'ydı. Gurur duyarak ona Kontes, Kontes dediler ama bir anda tavırlarını değiştirdiler. Sofia, sosyetenin böyle çalıştığını çok iyi bilse de, ağzında acı bir tat bıraktı.

Sofia'yı kızdıran soylu kadınların ihaneti değildi. Daha önceki sahneyi kafasında bir düzineden fazla kez tekrar etmişti. Taran Dükü, yanağını öpüp elini tutarken Düşes'e sıcak ve sevecen bir bakışla baktı. Kimyaları doğaldı. Yıkıcı bir sefalet ve yenilgi duygusu Sofia'yı ele geçirdi.

'O... bana hiç böyle gözlerle bakmadı.'

Taran Dükü gerekli olmadıkça çoğu partiye katılmadı. Sofia, partneri olarak sadece birkaç kez partilere katılmıştı. Her zaman yatak odasında buluşurlardı ve sabah uyandığında asla orada değildi. Bir hediye istediğinde hemen eline geçerdi ama bu her zaman bir elçi aracılığıyla olurdu. Hiç kendisi vermemişti. İfadesi her zaman soğuktu ve nadiren gerçekten gülümsedi. Ancak Sofia, ona bakan göz kamaştırıcı soğuk kırmızı gözleri sevdi. Ayrıca onun künt ve soğuk görünümünü de beğendi. Her şeyi beğendi.

Bir kadına böylesine tutkulu bir bakışla bakabilen bir adamdı. Bir kadına böylesine sıcak bir gülümseme verebilecek bir adamdı. Düşes söylentilerdeki kadar güzel değildi ama sevilen bir kadın kadar özgüven doluydu.

Kendine güvenen Düşes ile karşılaştırıldığında, Sofia çok acınası hissediyordu. Kalbi sıkışıyormuş gibi acıyordu. Dükün Düşes'e eşlik etmesi konusu konuşmanın konusu haline geldiğinde ve kadınlar dramatik bir şekilde yaygara yaparken, Sofia'nın derinliklerinden aniden bir şey yükseldi. Düşes'in sakin ifadesinin sarsıldığını görme arzusu .

''Tanındığından daha sevecen bir insandır. Bir süre önce buluştuğumuzda, eskisi gibiydi.''

Sofia ağzını açtığı anda atmosfer dondu. Soylu kadınlar soğuk atmosferde ağızlarını açamadılar, bu yüzden seslerini alçalttı ve kendi aralarında sinirli bir şekilde fısıldaştılar.

"Onun nesi var?"

"Ne derler bilirsin. İnsan sessizken bile saldırıya uğruyor.”

Lucia'nın bakışları dondu. Sofia'nın aynı masada oturarak onu küçük düşürme niyeti utanç vericiydi ama Lucia geçmesine izin vermeye çalıştı. Bunu sert bir şekilde terk edilmiş bir kadının kalıcı pişmanlığı olarak anlamaya çalıştı. Sofia'nın acımasızca reddedildiği sahne, Lucia'nın zihnine bir şefkat tohumu ekmişti. Ancak, Sofia çizgiyi aşıyordu.

Toplum bir meseleye ne kadar cömert olursa olsun, onu halka arz etmeyi onaylamazdı. Bütün dünya bilse bile, birinin çenesini kapatması gerekiyordu. Soylular için yüz ciddi bir konuydu ve canları kadar değerliydi. İlgili eşin önünde özel bir ilişkiden bahsetmek, hiçbir mazereti olmayan aptalca bir davranıştı.

"Kocamın programını biliyorum ama resmi görevlerle son derece meşgul olduğu için buna ne zaman zamanı olabilirdi bilmiyorum."

Lucia, Sofia'nın sözlerine inanmadı. Kocasına güveniyordu ve buna objektif olarak baktığında, kocasının buna ayıracak zamanı da yoktu. Soylu kadınlar, Sofia'ya baktılar, bakışları 'yalan söylüyor gibi görünüyor' dedi ve Sofia'nın yüzü alev aldı.

"Saraya gittiğimde buluşmuştuk." (Sofia)

“O halde bu 'buluşma' değil, 'selamlama'dır. Seçtiğiniz kelimelere dikkat edin, Kontes." (Lucia)

Sofia şiddetle kızardı. Bir şey söyleyecekmiş gibi ağzını açtı ama sonunda ağzını kapatıp başını eğdi. Bunu gören soylu kadınlar dillerini şaklattı. Soylular sefaletten ve dağınıklıktan nefret ederdi. Bir asil olarak Sofia'nın tavrı çok kirli ve dağınıktı.

"Ah, bir düşününce, geçen sefer..."

Biri konuşmaya başladığında, ruh hali tekrar rahatladı. Sofia tek başına oturmuş dudaklarını ısırıyordu. Önceleri asil kadınlar yeni ana karaktere odaklanmakla meşguldü, bu yüzden Sofia'ya hiç dikkat etmediler ama şimdi bakışları Sofia'yı eleştiriyordu.

Kocalarının kadın sorunlarını yalnızca içlerinden görebilen pek çok kadın vardı. Erkeklerin ilişkisi kadınlara göre daha yaygındı. Dışarıdan sakin davransalar bile içeriden hoşnutsuzlardı. Sofia'nın eski bir ilişkiden bahsetme tavrı göze hoş gelmiyordu.

"Jordan Kontesi. Bu masada çok uzun süre kaldınız. Ev sahibi olarak görevinizi yerine getirmelisiniz.” (Lucia)

Jordan Kontesi, çay partisinin başından bu yana Lucia'nın masasında kaldığını fark etmemişti. Lucia bunu dile getirdiğinde yüzü kızardı ve ayağa kalktı. Jordan Kontesi'nin baştan sona huzursuz bir ifadesi vardı. Bazı soylu kadınlar, Jordan Kontesi'ne suçlamalarla dolu bakışlarla baktılar. İyi biriymiş gibi davranan ama sadece kendi çıkarlarını düşünen Jordan Kontesi tarafından daha önce incitilen kadınlardı.

Çay partisi sona doğru yaklaşıyordu. Hizmetçiler uygun aralıklarla toplam üç kez çay ve atıştırmalık ikram etti. Ve son atıştırmalık servis edildiğinde, çay partisinin bittiğinin bir işaretiydi.

Lucia son pastayı da tattıktan sonra çatalını bırakıp ayağa kalktı. Sanki bir işaretmiş gibi, insanlar her yerde ayağa kalkmaya başladılar. Diğer masalar kendi aralarında tartışmak yerine Lucia'nın masasına ilgi ve kıskançlıkla bakmaya devam ettiler.

"Bir dahaki sefere çay partime gelmelisiniz, Düşes."

“Ne zaman başka bir aktivite yapmayı planlıyorsunuz?”

Kadınlar Lucia'nın etrafına akın etti.

"Düşes."

Bir ses onları bariz bir şekilde böldü. Lucia sese doğru döndü. Sofia'ydı.

"Bugün sizinle tanışmak bir onurdu. Umarım bir dahaki sefere sizinle tekrar görüşme şansım olur.” (Sofia)

"Emin değilim. Ayrılıp birbirimizi görmesek daha iyi olmaz mı?” (Lucia)

Birkaç soylu kadın kıkırdadı. Sofia çantasına daha sıkı sarıldı. Çantasından bir mendil çıkardı ve Lucia'ya uzattı. Genellikle erkeklerin taşıdığı ipek bir mendildi.

"Son karşılaştığımızda, Majesteleri Dük, gözyaşlarımı teselli etmek için bunu bana verdi. Onu iade etmek için bir fırsat arıyordum ama bir daha ne zaman buluşacağımızı bilmiyorum, bu yüzden Düşes'ten şükranlarımı iletmesini istiyorum.”

Soylu kadınlar, Düşes ve Kontes arasında gergin bir şekilde bakıştılar. Bir noktada, gerçekten sessizleşti.

Lucia mendili görür görmez anladı.

'Yalan söylüyor.'

Hugo, geçmişte bir süre ilişkileri olduğu için ağlayan bir kadına mendil verecek bir beyefendi değildi. Eğer böyle bir erkek olsaydı, zafer partisi gününde kadını öldürmekle tehdit ederek onu başından savmazdı.

Kibir mi? Yoksa inat mı? Lucia, Sofia'nın aklından ne geçtiğini anlayamadı ama kadının gerçekten aptal olduğunu hissetti. Aynı zamanda Sofia'nın onu o kadar iyi tanımadığı da aklına geldi. Garip bir şekilde, güzel bir duyguydu.

Lucia mendili aldı ve dikkatsizce baktı, sonra Sofia ile gözlerini kilitledi ve yere düşmesine izin verdi. Lucia, Sofia'nın gözlerinin hafifçe büyüdüğünü izlerken soğukkanlılıkla konuştu.

“Kontes. Yalanlarınla ​​beni küçük görüyorsun. Bu onun bir eşyası değil.”

Sofia'nın gözleri yoğun bir şekilde titredi.

“Kadın, kocasının mendilini doğal olarak bilir. Bu doğru değil mi, hanımlar?” (Lucia)

Soylular için hizmetlerinden tamamen hizmetçiler sorumluydu. Biri sırf karısı olduğu için kocasının kıyafetleriyle veya mendilleriyle ilgilenmezdi. Dolayısıyla soylu kadınlar, kocalarının ne tür bir mendil taşıdığını elbette bilmiyorlardı. Yine de soylu kadınlar anlık utançlarını gizlediler ve sırayla cevap vermeye başladılar.

"Tabii ki. Doğal olarak.”

"Bu tabii bir mesele. Bir kadın, kocasının mendilini nasıl bilmez?”

Lucia da kocasının ne tür bir mendille dolaştığını bilmiyordu. Ama Sofia'nın elindeki mendilin ona ait olmadığından emindi.

"Kontes, davranışlarınız tahammül edebileceğim sınırı aştı. Bugün bu olayı görmezden gelmeyeceğim.”

Sofia beyaza döndü. Sonunda davranışlarının aptallığını fark etti. Kıskançlık ve haset yüzünden kör olmuştu ve aklı yerinde değildi. Ailesinin yüzleri: kocası, ebeveynleri ve erkek kardeşleri geldi aklına.

Kocası Alvin Kontu ile kolayca baş edilemese de, babası Lawrence Baronu güçsüzdü. Dük üzerine basarsa, yalnızca bir karınca gibi parçalanabilirdi. Kocası onu koruyacaktı ama ailesini zarar görme pahasına koruyamayacaktı.

"Dü-Düşes. Beni affet lütfen. Aptallık ettim…”

Sofia hızla dizlerinin üzerine çöktü. Aşağıdaki Sofia'ya bakan Lucia'nın gözleri soğuktu. Sofia ağlarken omuzları indi ama Lucia herhangi bir duygu hissedemedi. Ortalığı karıştırıp, gözyaşlarıyla düzeltmeye çalışmak iğrenç bir davranıştı. Sofia'nın onu herkesin önünde küçük düşürmeye çalışması sorun değildi. Lucia rüyasında birçok kez rezillik yaşamıştı, bu yüzden incinme aşamasını geçmişti.

Ancak Sofia, kocasına olan güvenini kırmaya çalıştı. İkisinin kendi aralarında çözmesi gereken güveni üçüncü bir kişi bozmaya çalıştı. Lucia bunu affedemezdi.

"Eve gidin ve kendinizi toplayın. Umarım sizi şimdilik sosyal çevrede görmem. "Şimdilik"in  ne ölçüde olduğunu kendiniz düşünün. Bunu çok iyi düşünün.”

Lucia kayıtsızca arkasını döndü ve parti alanından ayrıldı. Soylu kadınlardan bazıları hala yerde ağlayan Sofia'yı izlerken dillerini şaklatarak kaldılar, ancak çoğu Düşes'in peşinden gitmek için koştu.

Ç/N: Eee Sofia Hugo ile ilişkinde acımasız ve hatalı olan oydu ama burada saçmalayan da sensin. Kendini rezil ettin. Neyse Lucia kraliçem tacını düşürmüşsün al tak 💅💅

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm