Lucia - 82
Farkındalık (4)

Kont Baden ailesinin başı ve güney sınırının soylusu Gio Baden, tüm hayatını çöken ailesini restore etmeye adadı. Kont'un çocukluğunda hane halkı o kadar zor durumda değildi. Derin bir geçmişe sahip bir aile olduğu için yerel nüfuzlarını korumuşlar ve bölgeleri üzerinde küçük bir nüfuz sahibi olarak yaşamışlardı.

Rahmetli babası iş yapmaya çalışırken kendini kaptırdı ve iş yanlış gitti ve mali durumlarının büyük ölçüde düşmesine neden oldu. Rahmetli babası, ailenin temellerini yıktığı için kendini kınayarak işkence gördü; kalbi zayıfladı ve yerleşim sorumluluğunu oğluna bırakarak vefat etti. Baden Kontu tarafından devralınan miras bir unvandı, nesiller boyu var olan eski bir konak ve muazzam miktarda borçtu.

Unvanı korumak için çok para harcandı. Her yıl krala hatırı sayılır miktarda vergi ödemek zorundaydı. O hiçbir şey yapmadan borç arttı. Ama pişmanlıkla vefat eden babasını düşününce, unvanından bir türlü vazgeçemedi.

Kont, ailesini kurtarmaya çalışmakla meşguldü. Oradan oraya koşturduğu için ailesine bakacak zamanı yoktu. Borcunu azalttı ve sadece ailenin canlanması için dışarı çıktı. Karısı sessizce kocasına destek oldu ve iki oğlunu ve bir kızını tek başına büyüttü.

Bir gün karısı aniden bayıldı. Kont, hasta karısının yanında bile değildi ve onu gerektiği gibi koruyamadı. Yakında iyileşeceğini düşünmüştü ama karısı bir süre sonra dünyayı terk etti. Her zaman orada olan karısının yokluğu çok büyüktü. İki oğlu makul bir şekilde babalarını anladılar ama küçük kızı annesini kaybettiği için babasına içerledi.

Karısını kaybetmenin hüznü içinde boğulduktan sonra onu ayağa kaldıran şey ironik bir şekilde ailesinin borcuydu. Ailenin refaha kavuşturulmasının gelecekte çocuklarına faydalı olacağına inanıyordu. Kont'un yaralı kızının kalbini teselli etmeye vakti yoktu. En büyük oğlunun, annelerinin yerine kardeşlerine iyi bakacağına inanıyordu.

Önemli bir iş için uzaktayken ve bir süre eve dönemeyince en küçük kızı evden kaçtı. Oğulları babalarının endişelenmesini istemediler, bu yüzden ona söylemediler. Olgunlaşmamış çocuğun nerede olduğunu sorduğunda, birkaç günlüğüne bir arkadaşının evinde yatıya gittiğini, bu yüzden onu aramadıklarını ve birkaç gün yalnız bıraktıklarını söylediler. Kardeşleri aklına gelen her yeri taradıktan sonra onu bulamayınca bunun ciddi bir mesele olduğunu anladılar. Kont, en küçük kızının kayıp olduğunu ancak, kaybolduktan bir ay sonra öğrendi.

Kont, oğluyla birlikte yaklaşık bir yıldan fazla bir süre kızını aradı, ancak hiçbir yerde izini bulamadı. İşleri daha da kötüleşemez gibi, yatırım yaptığı üst düzey iş iflas etti. Biraz ayağa kalkan aile tekrar yere düştü. Durum böyle olunca, oğullarını kucaklamak ve ölmek istedi ama sonunda kızını aramaktan vazgeçti.

Gelecekteki 20 tuhaf yıl boyunca.

Baden Kontu hayatı özenle yaşadı. Çok çalıştığını soran herkese güvenle söyleyebilirdi. Ama gökler gösterdiği çabanın karşılığını vermedi. Yaptığı her şey yolundan gitmeye devam etti. İşlerin düzeldiğini düşündüğünde, eski haline döneceklerdi.

Savaşın zirvesi sırasında, güney, savaş alanından çok uzakta olmadığı için savaşın kendine özgü tadını çıkardı. Herkes para kazanıyordu ama Kont Baden kazanamayan azınlıktaydı.

Borçları arttı. Ailede nesiller boyu aktarılan konak yıkılmak üzereydi. Zor bir hayat yaşamasına rağmen kimseden iyilik istemeyen Kont, büyük bir karar verdi. Başkentteki arkadaşından yardım istemeye karar verdi.

Kont, çocukken bir süre başkentte yaşamıştı. O zamandan beri iletişim halinde olduğu bir arkadaşı vardı. Dayanabileceği tek ip buydu.

Başkentin pahalı kapısına gücü yetmediği için, Baden Kontu yaşlı kemiklerini topladı ve birkaç ay süren yolculuktan sonra başkente geldi. O geldiğinde, başkent yeni Kralın taç giyme töreni için büyük bir heyecan içindeydi. Arkadaşını bulduğunda büyük bir memnuniyetle karşılandı ve kendisine kalacak bir oda verildi. Henüz arkadaşından yardım isteyememişti.

Arkadaşı, iyi nüfuzu olan bir Kont'un oğluydu. Unvanı miras almamış olsa bile, İç Saray'daki kutlama partisine davet almayı başardı. Arkadaşı sayesinde Baden Kontu ilk kez saraya girmeyi başardı.

Kutlama partisinde Kont, yalnızca daha önce duyduğu yüksek rütbeli kişileri görebildi. Kralın yüzünü bile gördü. Kont, hayatında ilk kez lüks bir partinin tadını çıkarırken burnunu oraya buraya soktu ve insanların dük Taran çifti hakkında konuştuklarını duydu. Kont meraklıydı çünkü Taran Dükü onun da tanıdığı ünlü bir kişiydi.

Kont, Taran'ın dük çiftinin geldiği haberini alan kalabalığın arasına sıkıştı. Ve Kont Düşesi görür görmez kalbi durdu.

Orada hem kalbinin derinliklerine gömülü zavallı karısına hem de kayıp en küçük kızına benzeyen soylu bir kadın vardı, sanki ikisini birlikte seyrediyormuş gibi.

Bir insan nasıl bu kadar benzer görünebilir? Kont, Düşes'e bakışlar atmaya devam etti, sonra arkadaşına sordu ve onun hakkında bilgi aldı.

[Prenses olduğunu duydum. Sanırım bir yıldan biraz fazla bir süredir Taran Dükü ile evli? Çok uzun zaman olmadı. Sosyal çevrede ünlüdür. İster karım, ister kızım, bir kere ağızlarını açsalar böyle şeyler konuşuyorlar, çok sinir bozucu.]

Onca şey içinde bir prenses. Kont'un bekleyen kalbi bir gümbürtüyle öldü. Kızıyla hiçbir ilişkisi olmayan bir statüydü. Kalbi acıdı ve belki de uzun bir aradan sonra kızını hatırladığı için o gece rüyasında kızını gördü. Tıpkı onu hatırladığı gibi genç bir bayana benziyordu.

Ancak uyandığında, rüyasında kızını mı yoksa daha önce görmüş olduğu Düşesi mi gördüğünü anlayamadı. Kızının resmini çizebilecek kadar canlı olan hatırası kafasında karmakarışıktı. Düşes, kızına o derece benziyordu.

[Bugün de baloya davetiye alabilir misin?]

Kont arkadaşına sordu. Arkadaşı bunun zor bir konu olmadığını memnuniyetle kabul etti.

Bugün Düşesi tekrar gören Kont, kalbinin bir kez daha durduğunu hissetti. Bugün kızına dünkünden daha çok benziyordu. Bir yabancı kızına bu kadar benzemezdi. Birkaç kez yanından geçti, diğer soylu kadınlarla konuşan Düşes'e gizlice baktı.

Kızının gülümsediği zamanki görüntüsüydü. Uzaktan görülemeyen gözlerinin rengi açık kehribar rengiydi. Baden ailesindeki kehribar gözlü kızların iyi talihin sembolü olduğu söylenir, bu yüzden çok sevilirlerdi. Kont, karısının gözlerinin rengine âşık olmuş, karısına benzeyen ve göz rengi uğurlu olan kızının doğumuna çok sevinmişti.

Karısı ve kızıyla aynı kehribar gözlere sahip olan Düşes. Kont bunalmış hissetti ve kalbi deliniyormuş gibi acıdı.

Olabilir mi? Bu olamaz. Belki olabilir? Hayatta olmaz. Kont acı içinde ve kararsızdı. Ona yaklaşmak ve onunla konuşmak istese bile, hiç şansı yoktu. Etrafında yoğun bir şekilde toplanan insanlar vardı ve tanıdık olmayan yaşlı bir adamın ona yaklaşabileceği bir ortam değildi. Düşesi koridorda dans ederken gördü ve kalbi yerinden oynadı. Kızının ilk balosunda dans ettiği sahneyle örtüşüyordu.

Daha sonra Dük içeri girdi, Düşes'e sarıldı ve parti alanından ayrıldı. Kont uzaktan takip etti. Dükal çifti giderek daha tenha bir bölgeye doğru uzaklaştıkça, artık onu takip edemedi. Dük çiftinin gözden kaybolduğu koridorda bir süre etrafta dolaştı. Sonra tanıdık bir hizmetçinin dışarı çıktığını fark etti ve gözleri kocaman açıldı. Düşesi bugün ve dün birkaç kez hizmetçiyle konuşurken görmüştü.

Göğüs cebinden mührünü çıkardı ve mendiline damgaladı, sonra bir ricada bulunmak için onu hizmetçinin eline sıkıştırdı. Düşesin kızıyla bir ilgisi varsa, Baden ailesini biliyor olabilirdi. Küçücük bir umut kırıntısıydı bu.

Hizmetçi sıkıntılı görünüyordu ama neyse ki mendili aldı. Bir süre sonra hizmetçi elinde bir çantayla geri geldi ve hala orada duran Kont'u selamladıktan sonra odaya girdi. Kont endişeliydi ve hizmetçinin gittiği yönden geri dönemedi.

***

Lucia mendile baktı ve aklı rüyadaki anılarına gitti. Birkaç yıl sonra tanıştığı amcasına göre, büyükbabası Lucia 21 yaşındayken ölmüştü. Demek kendini Baden Kontu olarak tanıtan yaşlı asilzade kesinlikle onun büyükbabasıydı.

[Babam perişan oldu. Sonuna kadar son kalesi olduğunu düşündüğü konak, başkalarının eline geçti. Yardım almak için başkente bile gitti ama işe yaramadı. Ayrıca yaşlıydı ve uzun yolculuktan vücudu zayıflamıştı.] (Lucia'nın amcası)

Rahmetli dedesinin yerine geçen ve onun unvanını devralan amcası, dedesinin ikinci oğluydu. Başka bir deyişle, Lucia'nın annesinin ikinci ağabeyiydi.

Aslen ünvanı devralması gereken en büyük oğul, babasının vefatından kısa bir süre sonra bir araba kazasında yaralandı. Uygun tedavi göremediği için bacaklarını kullanamaz hale geldi. Amcası, ağabeyinin kendi durumu hakkında karamsar olduğunu ve günlerini alkolde boğularak geçirdiğini, ardından intihar ettiğini söyledi.

O sırada Lucia, ailesi olmayan bir yetim olduğunu düşünüyordu, bu yüzden bir akrabası olduğu için mutluydu. Boş, yalnız yüreğinde bir sıcaklık hissi vardı. Kocasının hiç tanımadığı anne ailesinin içinde bulunduğu zor durumdan dolayı kendini kötü hissetmiş, yardım isteyen amcasına para vermişti. Onu Kont Matin ile tanıştırmasını istediğinde, ortada bir köprü sağladı.

[Ailemi elimden geldiğince korumak istiyorum. Unvanı kaybedemem.]

Amcası, ailesini korumak için yapmayacağı şey olmadığını söyledi. Adından başka bir şey olmayan bir Kont ailesinin sorumluluğunu taşıyan amcasının bakış açısından, Matin Kontu muazzam güce sahip yüksek rütbeli bir asilzade gibi görünüyordu.

Amcası başkente yerleşti ve her gün Kont Matin ile buluşmaya gitti. Lucia'ya fazla ayrıntı vermedi ama ne yaptığını bilmeden bile, Lucia yavaş yavaş amcasının yüzüne canlılığın döndüğünü görebiliyordu.

Ancak Lucia için, Matin Kontesi olarak yaşamak artık dayanılmaz hale geliyordu. Bu yüzden amcasından boşanması için yardım etmesini istedi.

[Üzgünüm. Sana yardım edecek gücüm yok. Kocanızın yardımına ihtiyacım var. Dayanamaz mısın?]

Amcasının reddedilmesi onun için büyük bir şok oldu. Bu, Lucia'nın güvenebileceği tek tepenin kendisi olduğuna inanan tek taraflı bir kuruntuydu. Amcası Lucia'yı yeğeni olarak görmedi, onu Matin Kontesi olarak görmüştü.

Lucia, gerçekçi bir şekilde, amcasının ona yardım edemeyeceğini biliyordu. Kafasında anlasa bile, bir ihanet duygusu hissetti. Kim bilir kocasının haberi olmadan amcasına defalarca para verdiği için ne kadar acı çekmişti. Anne ailesi için endişelenen tek kişinin kendisi olduğunu düşündüğünde, amcasına kırıldı ve bir aptalmış gibi hissetti.

Boşanmasına yardım etmeyi reddeden amcası yeniden paradan bahsetmeye başlayınca Lucia ona son kez para vermiş ve ilişkilerini kesmişti. Amcası konağı sık sık ziyaret etmesine rağmen, Lucia bundan sonra amcasıyla bir daha görüşmedi.

Kont Matin ailesi ihanetten yok edildi ve Lucia daha sonra amcasının da bu işe bulaştığını öğrendi. Kont Baden ailesi hainler listesindeydi.

Lucia bunu öğrendiğinde oturdu ve ruhsuzca gökyüzüne baktı. Amcasına içerledi ama ölmesini istemedi. Amcasının ailesini kurtarmak için ne kadar uğraştığını ilk elden gördü. Amcasının Kont Matin'in ayaklarını yalamak istercesine yalpaladığını hatırladığında, gözlerinden yaşlar döküldü.

Utanç verici bir ihanet planında ölen amcasının ölüme gözlerini kapatıp kapatamayacağını merak etti. Birbirlerini tanımadan yaşasalardı, böyle bir trajedi olmazdı. Lucia rüyasında vicdan azabıyla göğsüne vurdu. Bu yüzden, gerçekte, anne ailesiyle asla bir bağ kurmayacağına yemin etti.

"Vivian." (Hugo)

Lucia irkildi ve başını kaldırdı. Çok derin düşüncelere dalmıştı.

"Kim o?" (Hugo)

“…kim olduğunu bilmiyorum.” (Lucia)

Bakışlarından kaçınmaya çalışırken güçlü bir el çenesini yakaladı. Kırmızı gözleri alışılmadık derecede parlaktı ve Lucia'nın keskin bir nefes almasına neden oldu.

"İfadenin neye benzediğini biliyor musun? Bunu daha önce söylemiştim. Sen kötü bir yalancısın."

Mendile bakarken Lucia'nın ifadesi çeşitli şekillerde değişmeye devam etti. Hugo hizmetçiyi dışarı gönderdi ve kendini toparlamasını bekledi. Ancak, ağlayacakmış gibi göründüğünde izlemeye devam edemedi. Hugo onun titreyen gözlerine baktı ve konuşmaya devam etti.

"Söyle bana. Kim o?"

“…”

Lucia inatla ağzını kapattı. Etrafına ördüğü sağlam duvarı hisseden Hugo'nun içi kaynıyordu.

"Kim olduğunu bilmiyor musun?" (Hugo)

“…”

"Seninle ilgisi yok mu?"

“…”

Lucia, Hugo ne kadar zorlarsa zorlasın cevap veremiyordu. Dedesinin aniden ortaya çıkmasıyla kafası karıştı. Ona her şeyi güzelce açıklayacak durumda değildi.

Rüyasında dedesini öğrendiğinde, dedesi zaten çoktan vefat etmişti, bu yüzden onunla tanışacağını hiç düşünmemişti. Ona göre, büyükbabası ölüp hayata dönen biri gibi hissetti.

"O zaman suçlarının bedelini ödemek zorunda kalacak. Düşes'e böyle tehlikeli bir şey göndermeye cüret ediyor."

"Tehlikeli bir şey mi?"

"Seninle ilgisi yok. Bunun için endişelenmene gerek yok, değil mi?"

Kızıl gözleri vahşice parlıyordu. Soğuk konuşma tarzı ürkütücüydü ve Lucia çok korkmuştu. Sanki bir gün değişecek ve şimdiki gibi soğuk ve acımasız bir ifadeye sahip olacaktı. Derin bir umutsuzluktan gözlerine yaşlar hücum etti.

Kehribar rengi gözleri yaşlarla dolduğunda Hugo hazırlıksız yakalandı. Zihni rahatsız oldu ve heyecanı bir anda yatıştı.

"Vivian. Hatalıyım."

Hugo ona sarıldı. Lucia gözyaşlarına boğuldu ve vücudunu büktü, reddediyormuş gibi onu itti ama adam ona daha sıkı sarıldı.

"Üzgünüm."

Hugo onun kulağına defalarca özür diledi. Bir süre sonra Lucia'nın ağlaması dindi. O sakinleşirken Hugo hafifçe sırtını sıvazladı.

“…Böyle konuşma. Korkutucu." (Lucia)

"Yapmayacağım." (Hugo)

Onu korkutmak niyetinde değildi. Sadece ona karşı pişmanlık duyuyordu. Ona korkutucu olduğunu söylediğini duyunca Hugo'nun morali bozuldu. Hugo bir an sonra içini çekti ve konuştu.

"Söylemek istemiyorsan söylemene gerek yok. Sormayacağım."

Hugo korkaklığının acınası olduğunu hissetti. Ne kadar da dar görüşlü olduğunu düşündü. Kendisi karısına en derin sırlarını söyleyemezdi ama onun sırlarına da tahammül edemiyordu.

"Söylemek istemediğimden değil. Ben sadece… nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum…” (Lucia)

Hugo bir süre sessiz kaldığında sabırla bekledi.

"O kişi büyük ihtimalle... o muhtemelen benim anne tarafımdan büyükbabam." (Lucia)

"Anne tarafından akrabaların olmadığını söylememiş miydin?" (Hugo)

"Ben de olmadığını düşünmeye çalışmıştım. Rahmetli annem öyle istedi.”

Lucia'nın annesi, ölene kadar kendi ailesinin varlığından bahsetmemişti. Lucia ancak rüyasında amcasıyla tanıştıktan sonra öğrendi. Annesi neden böyle yapmıştı? Bu Lucia'nın her zaman merak ettiği bir şeydi.

Ç/N: Neyse sorununuzu hallettiyseniz o mendili ben alabilir miyim? Bir miktar duygulandım da (╥﹏╥)

Önceki Bölüm                                                                                               Sonraki Bölüm