Lucia - 107
Müzakere (3)

Kralla müzakereler kolaydı.

Kwiz, huyu kayınpederinden farklı olan kayınbiraderinden genellikle memnun değildi ve kişisel olarak Roy'a daha düşkündü. Bir yılı aşkın bir süredir Roy tarafından korunma deneyiminin ışığında, Roy'un insanları sebepsiz yere öldürecek bir canavar olmadığına inanıyordu.

Hugo, kalıcı mali açığa yardım edeceğini söylediğinde, Kwiz memnuniyetle yemi yuttu.

"Ama Sör Krotin bunu gerçekten yapacağını mı söyledi? Siz gerçekten…”

Soylular için onur, hayatlarından daha önemliydi. Şövalyeler de aynıydı. Onurlarından vazgeçerek hayatlarını kurtarmayı akıllarına bile getiremezlerdi. Kwiz, böyle bir şeyi kabul eden Roy'u da, böyle bir planı öneren Hugo'yu da anlayamıyordu.

Pis köpek bokuna bassa bile iyileşecek olan Roy. Onuru için hayatını değersiz bir şeymiş gibi feda edebilen Kwiz. İkisi de iki farklı uçtaydı. Birbirimizi anlamak asla mümkün olmayacaktı.

"Bir şartım var. Sadece bu kralın kabul etmesi yeterli değil. Kayınpederim kabul ederse bu kral da kabul eder. Kayınpederimi ikna etme işini Dük'e bırakacağım."

"Anladım. Benim de bir şartım var Lütfen bu olayın gerçeğine göz yumun.”

Ölüler konuşamazdı, ne kadar az ağız bilirse o kadar çok sır saklanabilirdi. Hugo, karısını bu olaydan tamamen uzaklaştırmak için harcadığı çabadan hiç rahatsız olmadı. Onu serada yetiştirilen bir çiçek gibi korumak istiyordu. En ufak bir sıyrık bile olmasını istemiyordu.

Eşi, Taran Evi'nin Düşesi ve Leydisi idi, her eylemi ve davranışı insanların dikkatini çekiyordu. Sosyal çevrelerde ünlü olduğunuz sürece, adınızın ardından gelen dedikodular bitmek bilmiyordu. Ölümcül bir skandal olmadığı sürece katlanabileceğiniz bir şeydi ama Hugo, karısının nahoş bir olay nedeniyle toplum içinde azarlanması ve hakkında dedikodu yapılması için her türlü sebebi tamamen engellemeyi planladı.

"Hm? O zaman bu kralın Sör Krotin'in böyle bir şey yapmasının nedenini bilmeyeceğini mi söylüyorsun?”

Hugo, Kwiz'in olayın aslını uyuyamayacak kadar merak ettiğine dair homurdanmalarını duymazdan geldi.

"Ramis Dükü ile konuşacağım ve Majestelerine sonucu bildireceğim."

* * *

Hugo, o akşam hemen Ramis Dükü ile bir araya geldi. İkisi, şehirdeki seçkin bir aristokrat kulübünde karşılıklı oturdu. Hugo kısa bir selamlaşmanın ardından hemen asıl konuya geçti.

Yanında getirdiği üç belgeyi Ramis Düküne teslim etti.

“Şu anda tutuklu olan şövalyemin ifadesine göre ilk belgede olay gününe ait bilgiler yer alıyor. Oğlunun neden böyle olduğunu öğrenebileceksin.”

Hugo, Ramis Dükü ile pazarlık yapmak için parayı kullanamayacağına karar verdi. Oğlunun hayatını paraya takas edecek biri değildi.

Belgeyi okurken Ramis Dükü'nün yüzünün kararmasını ve bulutlanmasını izledi.

Ramis Dükü, David'in ölümüyle ilgili bir şeylerin yanlış olduğunu düşündü, ancak bunun Düşes ile bağlantılı olduğunu hiçbir şekilde tahmin edemedi.

Ölen oğluna soramazdı ya, bu yüzden oğlunun prensesin dinlenme odasında ne yapmaya çalıştığını ya da büyülü aleti neden Kontes'e verdiğini anlayamadı ve sadece huzursuz uykularından uyanıp hayal kırıklığı içinde göğsüne vurabildi.

Roy'un ifadesine dayanarak ki belgeler bunu doğrulamak için ikinci bir dizi kanıt ortaya sunuyordu, David ve Anita'nın sürekli görüşmelerinin kayıtlı bir izi, bara yerleştirilen insanlardan alınan bilgiler ve David'in Düşes'e yürümesi gibi gibi detaylar mevcuttu.

'O aptal çocuk. Nasıl yapabilir…'

Ne yazık ki Ramis Dükü oğlunu savunamadı ve oğlunun asla böyle bir şey yapmayacağını söyleyemedi. Oğluna iftira atmak amacıyla sahte deliller uydurduklarını düşünmüyordu, bunun yerine bu tür şeylerin kesinlikle oğlunun yapabileceği bir şey olduğunu düşünüyordu.

Ramis Dükü bunu anlayınca oğlunu yanlış yetiştirdiği için derin bir utanç duydu. Şimdiye kadar yaşadığı yıllar, bir anda boşa gitmiş gibi göründü.

Ancak Ramis Dükü deneyimli bir politikacıydı. Düşüncelerini yüzeysel olarak asla açıklamayacaktı.

“Bunun içeriğinin uydurma olduğunu söylemeyeceğim. Oğlumun hatalarını kabul ediyorum. Ama bir Dük'ün varisinin böyle sefil bir ölüme maruz kalması ve herkes tarafından dedikodusu yapılması için yeterli olduğunu düşünmüyorum."

Hugo'nun dudağının kenarı hafifçe yukarı kalktı.

'Hata mı? Oğlun beklenmedik bir şekilde öldüğü için atalarına teşekkür etmelisin. O p*ç yaşıyor olsaydı, bütün uzuvlarını keser ve onu domuz yemine çevirirdim.'

Eğer p*çi pratik nedenlerle öldüremeseydi ve zaman geçtikçe gerçekten Dük unvanını almış olsaydı, Hugo tüm gücünü Ramis ailesini yok etmek için kullanırdı. Bu olaya şimdilik çocuğunun ölümü olarak bakmak doğruydu ama aslında Ramis ailesinin geleceğine gökten bakan atalarının rehberliğiydi.

“Lütfen bir sonraki belgeyi okuyun. Buna da hata denilebilir mi merak ediyorum.”

Bir sonraki belge, sürekli izlenen gençlik derneği hakkında bilgiler içeriyordu. Gençlik derneğinin finansmanından David'in sorumlu olduğuna dair kanıtlar vardı ve gençlik derneğine liderlik eden kişilerin ne kadar tehlikeli olduğunun araştırılmasından kaynaklanıyordu.

Tabii ki, gençlik derneği hala küçük bir organizasyondu ve genel müdürler gölgelerden daha yeni sıyrılmaya başlıyorlardı.

Onları son derece tehlikeli unsurlar haline getiren çok sayıda makul kanıt, Taran Dükü'nün Bilgi Bölümü'nün işiydi.

Belgenin gerçekliğini doğrulamak için çok fazla zaman ve çaba harcamak gerekiyordu. Şu anda belgeye bakanların gözlerine göre, onu ancak gerçek olarak görebilirlerdi.

İçerikler, Taran ailesinin tehlikeli bir örgütten şüphelendiğini ve araştırdıkça, muazzam bir kökün yavaş yavaş ortaya çıktığını ve daha da fazla kazdıklarında, David'in örgütü finanse eden kilit figür olduğunu keşfettiklerini ayrıntılarıyla açığa çıkardı.

Belgeyi okurken Ramis Dükü'nün gözleri müthiş bir şekilde titredi. Ramis Dükü ayrıca Yeni Ulus Gençlik Derneği'nden de haberdardı. Ellerini üzerlerinden çektiğini söylediğinde oğluna inanmıştı ama oğlunun gözlerinden kaçıp onun yerine onları finanse ettiğinden haberi yoktu.

'Bu alçak ailemizi yok etmeye kararlı.'

Ramis Dükü'nün içinde oğluna karşı hayal kırıklığı ve öfke kabardı. Tüm hayatı boyunca koruduğu ve büyüttüğü aile, Dük için bırakın oğlunun hayatını, kendi hayatından bile daha önemliydi.

Dük için ailesi en önemli şeydi. Oğlunun ölümü konusunda bu kadar sağduyulu olabilmesinin nedeni, oğlunun Dük'ün öncelikler listesinde bu kadar geriye itilmiş olmasıydı.

Aileyi devam ettirecek başka bir oğul daha vardı. Mirasın bozulması gibi bir durum söz konusu değildi. Ramis Dükü'nün endişe ettiği şey, oğlunun ölümünün ailenin onurunu zedeleyeceğiydi.

"O belgenin içeriği kendisine gösterildiğinde Majestelerinin nasıl tepki vereceğini tahmin edebileceğinizden eminim." (Hugo)

Ramis Dükü ağır ağır gözlerini kapattı.

Kralın kalpsiz bir yanı vardı. Düşman olarak gördüğü hiç kimseyi asla kurtarmazdı. Pek çok kardeşini öldürttü, Veliaht Prens olarak konumunu savundu ve sonunda tahta çıktı ve tahtı korumak için kan dökmekten çekinmezdi.

Kral belgenin içeriğini öğrenmiş olsaydı, şu anda görmezden gelse bile, kalbinde şüpheler taşımaya devam edecekti. Şu anda Ramis Dükü'nün gücüne ihtiyacı vardı, bu yüzden onu kendi haline bırakırdı ama bir gün, kraliyet ailesinin gücü ağır gelmeye başlayınca, kalbindeki şüpheler güvensizliğe dönüşür ve Dük'e saldırırdı.

Ramis Dükü, bu kez sonucun ne olabileceğinden korkarak son belgeyi açtı. Ama sonra kaşlarını çattı ve sayfayı çevirdi. Belge, oğlunun asla bilmek istemediği cinsel tercihleriyle ilgili bilgiler içeriyordu.

Bu süre zarfında, Taran Dükü'nün Bilgi Bölümü, David'le ilgili olabilecek kayda değer herhangi bir şey bulmak için metruk bölgelerde aramaya devam etmişti. David'in kadınları taciz etme gibi bir şeyi varsa, bu giderek daha aşırı bir hal alır ve bunun bir kazaya yol açmasını beklerlerdi. Soruşturma sırasında David'in bir fahişeyi boğarak öldürdüğünü keşfettiler.

"Bu son belge benim son mercim."

Ramis Dükü kaşlarını çattı. Nihai belgedeki bilgiler, Taran Dükü'nün bugün getirdiği müzakere araçları arasında en önemsiz değere sahipti. Oğlu çoktan ölmüşken, Taran Dükü'nün bunları ne için kullanmak istediğini anlayamıyordu. Birkaç fahişenin ölümü gibi kirli çamaşırlar, soylular için dedikodularda konuşulması gereken dağınık bir konuydu. Soylular söylentileri severdi ama itibarlarını zedeleyen söylentiler hakkında sessiz kalırlardı.

“Olayın meydana geldiği yer, Prenses Katherine'in dinlenme odasıydı.Dük'ün de bildiği gibi, Majesteleri olay yerinden prensesin dinlenme odası olarak bahsetmeyi kesinlikle yasakladı."

Kralın eylemi etkili oldu ve halk olayı sarayda meydana gelen bir olay olarak nitelendirdi. Olayın Prenses Katherine'in dinlenme odasında meydana geldiğini bilmeyen çok daha fazla insan vardı. Kral, kız kardeşinin bu olaya karışma ihtimalini engelledi. Hugo'nun yaptığına benziyordu.

"Bugünkü müzakerelerin kesintiye uğraması durumunda, o belgeyi Majestelerine götüreceğim. Ve ona Kont Ramis'in çirkin cinsel tercihleri hakkında ve Kont Ramis'in Prenses Katherine'e karşı şehvet düşkünü duygular beslediği hakkında yakında sosyal çevrede iki söylenti yayılacağını bildireceğim. Prensesin dinlenme odası mükemmel bir yer olur. Majestelerinden Ramis Gong ve kız kardeşi arasında seçim yapmasını isteyeceğim.” (Hugo)

"Majestelerini tehdit etmeye... cüret ettiğinizi mi söylüyorsunuz?" (Dük Ramis)

"Şu anda yapmayacağım hiçbir şey olmadığını söylüyorum." (Hugo)

Ramis Dükü'nün belgeyi tutan eli titredi. Uzun bir sessizlikten sonra, çok bitkin görünen Ramis Dükü ağzını açtı.

"Ne peşindesin?"

"Karımın onurunu korumak için kurban ettiğim şövalyemi kurtarmak zorundayım."

"İmkansız!"

Ramis Dükü, Hugo konuşmasını bitirmeden önce şiddetle karşılık verdi.

"Bitirmeme izin ver. Kont Ramis'in de onurunu koruyacağım."

'Siz hayattayken.'

Hugo içinden ekledi. Bu olayı bir an önce çözmek ve insanların aklından sildirmek istiyordu. Roy'u gözlerin ona ulaşamayacağı bir yere koymayı planladı, ancak Ramis Dükü ölene kadar. Ve olay insanların hafızasında silinmeye başladığında, asıl suçlu başka biriyken Roy'un haksız yere idam edildiği bahanesini kullanıp sessizce onu eski durumuna getirebilirlerdi.

Bunu yapmak için kral ve yeni Ramis Dükü ile yeniden müzakere etmesi gerekecekti ama bu zor olmayacaktı.

Hugo, Roy'u ölüm hücresindeki biriyle değiştirme planından kısaca bahsetti. Ramis Dükü, Hugo'ya neredeyse Kwiz'in ona verdiği gibi tuhaf bir bakışla baktı. ‘Aklına böyle bir fikir nasıl geldi’ diyen bir ifadeydi.

Ramis Dükü için ailesinin onuru onun için en önemli şeydi. Taran Dükü'ne karşı savaşacak enerjisi yoktu. Zaten çok yaşlanmıştı. Kafa tokatlamaktansa uzlaşmayı tercih eden yaşlı bir adamdı.

Ramis Dükü, oğlunun masum bir şekilde öldüğü haksız bir durum olmadığı sürece, oğlunun onuru korunabiliyorsa, oğlunun ölümüne gözlerini kapatabilirdi.

“Ayrıca, karımın bu olaya karıştığını Majesteleri bile bilmiyor. Bu gerçeği sadece işbirliğinizi sağlamak için size açıkladım. Bu gerçeğin her ne sebeple olursa olsun dışarıya yayılmasını istemiyorum. Dük bunu mezarına götürecek." (Hugo)

"…Peki. Karşılığında, lütfen bu gençlik derneği hakkında sahip olduğunuz tüm bilgileri atın. Gençlik derneğine gelince, onunla kendim ilgileneceğim.” (Dük Ramis)

"Kulağa iyi geliyor." (Hugo)

Müzakereler bir anlaşmaya varmıştı. Hugo, karısının olaya karıştığı gerçeğiyle ilgili bilgileri içeren üç belgeden birini geri aldı.

“Neden bu kadar ileri gidiyorsun?” (Dük Ramis)

"Ramis Dük'ünün aileyi korumak istediği gibi, ben de karımı korumak istiyorum." (Hugo)

Ramis Dükü Hugo'ya baktı, çünkü o 'ben halkımı korumak isterken sen ailenin yüzeysel yüzünü korumak istiyorsun' der gibiydi. Ama o soğuk kırmızı gözlerde alaydan eser yoktu.

Ramis Dükü, Hugo'yu her gördüğünde hayrete düşüyordu. Kuzey denen geniş arazinin sahibiydi ve Taran Dükü olarak çok açık sözlüydü. Kendini küçük numaralarla rahatsız etmedi ve her zaman kendinden emin bir şekilde yapmak istediğini yaptı. İnsanlar ondan rahatsız olmadılar ve onu "Taran Dükü olduğu için" kabul ettiler.

Başkalarının kalbinde kıskançlık uyandırmamak bir politikacı olarak büyük bir yetenekti. İşte bu yüzden, Taran Dükü ile aynı yaştaki oğlunu ne zaman görse, oğlunun yetersiz kaldığını hissediyordu.

'Yetersiz kalan benim erdemim. Kimi suçlayabilirim ki?'

Oğlunun kusurlarını suçlamak yerine, oğlunun iyi yönlerini yönlendirmeli ve onu yüce gönüllülükle örtmeliydi. Ramis Dükü, bir baba ve bir ailenin efendisi olarak eksikliklerini derinden hissetti.

* * *

Taran Dükü ile Ramis Dükü arasındaki gizli anlaşma gerçekleşirken, Kral bilmiyormuş gibi yaptı ve durum su gibi aktı.

Fabian tüm ülkeyi aradı ve idam sırasındaki mahkumlar arasında makul bir vekil buldu. Adam işlediği suçlardan dolayı sorgulanırken çok fazla dövülmüştü, bu yüzden kötü bir durumdaydı ama bu onu daha da inandırıcı kılıyordu. Ne de olsa, Dük'ün en büyük oğlunu öldüren şövalye infazında iyi durumdaysa, insanlar bunun garip olduğunu düşünürdü.

Kral kısa bir açıklama yaptı. Olayın aslına dair detaylı bir bilgi yoktu, sadece Sör Krotin suçlarını kabul etmişti ve idam edilecekti. Bu kadar yüksek rütbeli bir kişinin dahil olduğu bir dava olduğu için, insanlar ayrıntıları bilmeseler de, sadece kendi aralarında spekülasyon yaparlardı.

Roy zindandan çuval benzeri bir başlıkla çıktı ve bağlı halatlarda bir süre yürüdükten sonra ortadan oyuna girdi. İnfaza giden kişi, Roy'u taklit eden idam mahkumuydu.

Roy'u götüren vagonun penceresi bile yoktu ve doğruca büyülü kapıya sürdü. Kimseye görünmeden bir an önce başkenti terk etmesi gerekiyordu. Hugo, Roy'un tanımlama sürecinden geçmeden kapıdan geçebilmesi için nüfuzunu çoktan kullanmıştı.

Lucia hâlâ bekleme odasında sabırsızca volta atıyordu. Halka açık olarak, Roy'un idam edilme zamanı gelmişti.

Hugo saraya girdi ve Kral ve Ramis Dükü ile resmen görüşüyordu. Kralın iki yakın gücünün birbiriyle husumeti olmadığını göstermek için yapılan bir formaliteydi.

'Kapıdan sağ salim geçti mi?'

Lucia, Roy'a son vedasını yapamadığı için pişmanlık duydu, ancak alenen infaz edildiği bilinen bir suçluyu dükün konutuna getirme riskini alamazdı.

Kabul odasının kapısı açılıp Jerome içeri girdiğinde, Lucia etrafta dolaşmasını durdurdu ve başını kaldırdı. Fabian hemen arkasından onu takip ediyordu ve odaya girdi.

"Sör Krotin...?” (Lucia)

"Güvenle ayrıldı."

Lucia rahatlayarak derin bir nefes aldı.

"Çok üzgünüm, ne yapacağımı bilmiyorum. Benim yüzümden, Sör Krotin bir şövalye olarak onurunu kaybetti ve kovalanıyormuş gibi kuzeye gitti.”

Hugo, Roy'u kuzey sınırına gönderdi. Roy'un zevkle sorun çıkardığı bölge burasıydı. Bu arada Roy, bir süredir vücudu kaşınmaya başladığı için barbarların hepsini öldürüp öldüremeyeceğini neşeyle sormuştu.

Fabian, Madam'ın üzüntüsüne en ufak bir sempati duyamadı, ancak adamı uzun süre görmeyeceğini düşündüğünde, duyguları karışıktı.

"Ona minnettar ve üzgün olduğumu ve sağlıklı kalması gerektiğini söyledin mi?"

“Evet, ona söyledim. Ama Sör. Krotin, Leydi'ye sormak istediği bir şey olduğunu söyledi..."

"Nedir?"

O çılgın p*ç. Fabian bu sözleri içini çekerek şunları söyledi:

"Leydi'nin bir partide tanıştığınız tüm soylu kadınları hatırlayıp hatırlamadığınızı sordu. Belli ki bunu merak etmiş.”

Roy, yüzünde çok ciddi bir ifadeyle bunu söyledi ve Fabian'dan cevabı almasını ve daha sonra kuzeye geldiğinde kendisine haber vermesini istedi. Fabian, o adamın ruh halini gerçekten anlayamıyordu.

Lucia kahkahalara boğuldu.

"Bunun olması mümkün değil. Sadece hatırlıyormuş gibi davranıyorum.”

“…Evet, bunu ona daha sonra söyleyeceğim.”

Fabian yüzünde ekşi bir ifadeyle cevap verdi ve Lucia yine güldü.

'Roy gerçekten iyi bir insan. Pişman olmayayım diye sonuna kadar bana karşı düşünceli davranıyor.'

Lucia'nın yanlış anlaması giderek büyüyordu. Ve düzeltecek kimse yoktu.

Önceki Bölüm                                                                                                 Sonraki Bölüm