Riftan's POV - Under The Oak Tree 

30. Bölüm 

Riftan kendine küfretti ve arkasını döndü. Croix Dükü'ne, Dristan'ın sınırda kamp yapan birlikleriyle çatışmayı uzatmanın maliyetini, Dük ciddi bir şekilde haberciler ile meseleleri tartışmadan önce söylemeyi amaçladı. Ancak Dük, kendisine zaman ayıramayacak kadar meşgul olduğunu söyleyerek görüşme talebini açıkça reddetti.

Riftan'ın yüzü bu aşağılayıcı muamele karşısında sertleşti. Dük'ün bile kralın vasallarına bu şekilde saygısızlık etmeye hakkı yoktu. Riftan az önce aldığı aşağılanmaya rağmen sessizce arkasına döndü, hoşnutsuzluğunu ifade eden bir sahne yaratmak istemiyordu.

Croix Dükü isteklerini reddetmeye devam etti ve mülkü denetlemekle çok meşgul olduğunu düşünerek habercilerle görüşmeyi erteledi. Ancak kaleye vardıktan sonraki üçüncü günden sonra onunla yüz yüze doğru dürüst tartışabildiler.

Haberciler doğal olarak zorba bir tavır aldılar ve memnuniyetsizliklerini dile getirdiler. Dük, Dristan'ın taleplerinin bir Lord olarak otoritesini ihlal ettiğini iddia ettiğinde, öfkeleri daha da arttı. Çatışmanın zararlarını tazmin etmeyi planladığını açıklayınca onları daha çok kışkırttı. Sonuç olarak, Driftan'ın habercileri çileden çıktı ve müzakereler felakete doğru aşağı doğru bir sarmalın eşiğine geldi.

Riftan tüm olanları kaydetti ve komutanlarına bir telgraf gönderdi. Müzakerelerin üç veya dört gün içinde sonuçlanacağı beklentilerinin aksine, bir haftadan fazla sürdü. Batının mavimsi şafağına uyanmaktan bıkmıştı ve buna rağmen Croix Dükü, Dristan'ın taleplerine boyun eğmek istemiyor gibiydi. En kötü senaryoda, işler bir topyekün savaşa kadar patlak verebilirdi.

Riftan, önündeki şiddetli savaşı zihninde canlandırdı. Dristan Kraliyet Ordusu müdahale ederse, Whedon kesinlikle misilleme yapacak ve ek takviye gönderecekti. Bu noktada Anatol'a en az bir yıl geri dönemezdi.

Hayır, belki bir daha asla geri dönemem...

Kale duvarlarına yaklaşırken Riftan'ın dudakları alaycı bir şekilde büküldü. Önümüzdeki savaş tek bir hatada herkesin kafasını uçurabilirdi: sayısız insanın önemsiz bir şekilde öldüğüne tanık olmuştu ve dünyada kendisinden daha güçlü kimsenin olmadığını düşünecek kadar kibirli değildi. Kendisi de sayısız can almış olduğundan, yaşamının böyle sona erebileceğinin açıkça farkındaydı.

Her ihtimale karşı, Riftan Anatol'a bir telgraf göndermeye karar verdi ve şafak ışığının hala loş olduğu ormanları hızla geçti. Aniden, uzaktan koşan birini gördü ve rayları üzerinde durdu. Kişi hizmetçi gibi görünmüyordu, o kadar uzun bir elbise giyiyordu ki yere sürtünüyordu.

Asil bir kadın bu kadar erken saatte ne yapıyor?

Riftan şüpheyle düşünürken gözlerini kıstı, kadını izliyordu. Sonra tüm vücudu sertleşti. Kız arkasını döndüğünde, siyah cübbesinin arasından süzülen kızıl saçları net bir şekilde gördü. Dünyada bu tür saçlara sahip tek bir kişi olduğuna ve o kişinin Maximillian Croix olduğuna ikna olmuştu. Kızın saçları diğer kızıl saçlardan farklıydı. Hacimli, dalgalı saçları kırmızımsı kahverengi bir renge sahipti, karanlıkta neredeyse mor bir renk tonuna sahipti ve parlak güneşin altında birkaç tel altın parlıyordu.

Aniden, kalbi kaburgalarına karşı hızlı ve güçlü bir şekilde çarptı. Croix Kalesi'ne döndüğünden beri onu ilk görüşüydü. Riftan, onunla tanışma arzusu ile onu görmezden gelme dürtüsü arasında sıkışıp kalmıştı, ancak çatışması uzun sürmedi. Olduğu yerde dimdik duran Riftan alçak sesle inledi ve onun izinin peşinden koştu. Sadece kale alanı çevresinde olsa bile, daha önce ciddi şekilde yaralanmışken onun karanlık ormanda tek başına dolaşmasına izin veremezdi. Zehirli bir canavarın dişleriyle ısırılan soğuk vücudunu hatırlayınca içinde hafif bir öfke uyandı.

Olanlardan sonra bile dersini almadı mı?

Adımlarını hızlandırdı, ona sert bir uyarı vermeyi planlarken çenesi gergindi. Kız aniden durup etrafına bakındı ve Riftan gözlerini kıstı. Maximillian onu bir ağacın gölgesinde dururken görmüş gibi görünmüyordu. Sonra, elinin altından bir parşömen parçası çıkararak, uğraşmaya başladı ve kısık sesle bir şeyler söylemeye başladı.

Ne halt ediyorsun?

Riftan onun hüzünlü, titreyen sesini dinlerken kaşlarını çattı. Sesi ara sıra kuşların cıvıltısına, kuru esen rüzgara karşı dalların ve yaprakların hışırtısına karışıyordu. Kızın sesi o kadar kısıktı ki sözlerini zar zor anlayabiliyordu ama sanki şiir okuyor gibiydi. Durumu şaşkınlıkla kavrayabilen Riftan, meraklı bir ifade takındı. Maximillian aynı cümleyi titrek bir sesle tekrar tekrar okuyordu.

Sesinde birikmeye başlayan hayal kırıklığını hissetti ve aniden çok özel bir ana tanık olduğunu fark etti: konuşmakta güçlük çekiyordu. Titreyen eli dudaklarını okşadı. Daha önce birkaç kez kekelediğini duymuştu ama bunun nedeninin kendini gergin, tedirgin ya da çaresiz hissettiğinden olduğunu düşündü.

Riftan karaya oturmuş bir hayvan gibi endişeyle ayakları üzerinde volta atıyordu. Sessizce gitmenin kendisi için en iyisi olduğunu düşünüyordu ama aynı zamanda onu böyle bir yerde yalnız bırakamazdı. Ne yapacağını bilemeyen Riftan'ın bedeni yere düşen bir dala basarken dondu. Sanki dili felç olmuş gibi aynı kelimeyi tekrar eden Maximillian, ona doğru döndü ve onu görünce gözleri şaşkınlıkla açıldı.

Riftan'ın yüzü utançla bulutlandı. Ondan biraz uzakta olmasına rağmen, kızın yüzünün sarardığını ve sonra utançtan koyu kırmızıya dönüştüğünü açıkça ayırt edebiliyordu. Dar omuzları aşağılanmayla kasıldı ve sanki gururu paramparça olmuş gibi gözleri güvensizce titriyordu. Aceleyle dudaklarını açtı ama ne söyleyeceği hakkında hiçbir fikri yoktu, bu yüzden Riftan dudakları kapanıp açılırken bir adım geri attı.

"Ben... ben..."

Gizli zayıflığını ortaya çıkardıktan sonra aklı başında olan Maximillian, hızla arkasını döndü ve kaleye doğru koştu. Riftan bilinçsizce onun peşinden koşmaya çalıştı ama olduğu yerde kaldı. O anda onu kolundan yakalamak ve tesadüfen orada olduğu bahanesini iletmek istedi ama bunun onu daha çok utandıracağını düşündü. Birinin zayıflığının başkalarına ifşa edilmesinin ne kadar utanç verici olduğunu tamamen kavradı.

Riftan kaçtığı orman yoluna boş boş baktı ve kendine sert küfürler mırıldanarak arkasını döndü. Eylemleri için resmi olarak özür dileme fırsatı er ya da geç gelecekti. Şimdilik, önce düşüncelerini toplamasına izin vermek en iyisiydi. Çaresizce odasına geri döndü.

Ancak görüşmelerin sonuna gelindiğinde onun gölgesini bile göremedi. Her fırsatta ek binada dolaştı, onunla tesadüfen karşılaşmayı umdu, ama sonunda sınırlara geri dönmek zorunda kaldı, o gün olanlar için özür dileyemedi. Kendini tamamen mutsuz hissediyordu. Müzakereler önemli bir sonuç vermedi ve kendisi hakkındaki en kötü izlenimleri Maximillian Croix'e bıraktı. Riftan, kışı en korkunç sefalet duygusuyla karşıladı.

Devam eden savaşın yarattığı gerilime rağmen, kızın acıyı yansıtan gözleri aklından çıkmadı. Dünyada var olan daha fazla sefalet ve acı verici şey varken, acısının neden ona canlı bir şekilde dokunduğunu merak etti. Yine de, onu teselli etmek için güçlü bir istek hissetti. Dar sırtını okşarken ona yaklaşmak ve onu rahatlatmak istedi. Ona kekemeliğinin önemsiz bir kusurdan başka bir şey olmadığını söylemek istiyordu. Sırf onun konuşmasını duymak için bir miktar altın bile öderdi.

Riftan onun aptalca düşüncelerine sırıttı. Narin görünümünün arkasında güçlü bir gurur duygusu vardı, bunu sadece yüzünün utançla çarpıldığını görerek anlayabiliyordu. Soylu bir hanımefendiyi teselli etmeye cüret etmesinden dolayı kendini aşağılanmış hissedebilirdi. Riftan umutsuzca kendisiyle alay ederek kızı kafasından koparmaya çalıştı. Bu tür düşüncelerin işe yarayıp yaramadığına bakılmaksızın, soğuk kış vurduğunda ve devasa silahlı haydut birliklerinin sınırları geçmesiyle büyük savaşlar başladığında genç erkek fantezileri yavaş yavaş kayboldu. Şiddetli savaşlar devam ederken bu tür anlamsız düşünceler otomatik olarak ortadan kayboldu.

Şövalyelere liderlik etmeye ve haydutları boyun eğdirmeye odaklandı, ancak düşman kaybetmesine rağmen akıllıca saldırmaya devam etti, kaynaklarını ve insan gücünü devam eden sürpriz saldırılardan azalttı. Düşmanları devirmek ve yok etmek için avlamak istemesine rağmen, Dristan'ın kraliyet ailesini kışkırtacağı için sınırları geçemedi.

Bir kriz sezen Whedon Kraliyet Şövalyeleri sonunda Croix Dükü'nü ikna etmek için başka bir mesaj gönderdi. Riftan iki buçuk ay sonra Croix'e döndü. Bu sefer sadece habercilere eşlik etmek için değil, aynı zamanda Kral Ruben'in vasiyetini iletmek için oradaydı. Croix Dükü'nü anlaşmazlığı mümkün olan en kısa sürede bitirmeye ikna etmek için kraliyet emriyle yüklendiğini hatırlayınca kaşları çatıldı. Majesteleri, böyle sıkıcı görevleri onun omuzlarına yüklemek konusunda olağanüstü bir ustalığa sahipti.

Majesteleri bunu kendisi yapsaydı, bu çok daha hızlı biterdi.

Kapıdan geçerken Riftan tatminsiz bir şekilde içini çekti. Croix Kalesi, kış aylarında çok farklı bir izlenim bıraktı. Bahçelerin genellikle çiçek açtığı geniş arazi şimdi çoraktı ve kuru rüzgarlar estiğinde onu biraz kasvetli gösteriyordu. Kaleyi çevreleyen yoğun köknar ormanı da nemli bir soğukluk yaydı. Eskiden bahçe olan yeri geçip büyük salonun önüne vardığında etrafına bakındı. Atları hizmetçilere bırakarak kaleye girerken yüzü asık ve sertti.

O da anlaşmazlıktan bıkmıştı. Bu sefer Croix Dükü ile sağlam bir müzakereye varmaya kararlıydı. Adamın dayanılmaz gururu yüzünden düzinelerce adamı hayatını kaybetti, gelecekteki anlamsız savaşlara bir son vermek istedi.

"Kralın mesajını Dük'e iletmeye geldim."

Onları karşılamaya koşan uşağa tüyler ürpertici bir tavırla bildirdi. Kaba tavrından sıyrılan uşak, kibarca eğilerek onları resepsiyona götürdü. Riftan şövalyelerine liderlik ederek merdivenlerden yukarı çıktı. Orada, koridorun bir tarafında hizmetçilerle birlikte duran Maximillian'ın gözleri fal taşı gibi açıldı. Onunla beklenmedik bir şekilde karmakarışık bir halde karşılaşmak, sanki birdenbire saldırıya uğramış gibi başını döndürdü.

"Sen ne güzel bir güzelliksin."

Başı hemen yanından gelen sese döndü. Ona saf bir hayranlıkla bakan Gabel Laxion'un sesiydi. Riftan ona keskin bir bakışla baktı, vücudundaki tüm sinirlerin gergin olduğunu hissetti ama o Riftan'ın hoşnutsuzluğunu hissetmiyormuş gibi şaşkın şaşkın konuşmaya devam etti.

"Sadece Dük'ün ikinci  kızının ne kadar olağanüstü güzel olduğuna dair hikayeler duydum... Şaşırdım. Sadece birkaç yıl içinde batı kıtasındaki en güzel kadına dönüşmeyecek mi?''

Riftan gözlerini kırpıştırdı ve tekrar Gabel'in baktığı yöne baktı. Ancak o zaman, hayranlığını kazananın Maximillian Croix değil, yanında duran keten saçlı kız olduğunu fark etti. Buzdan oyulmuş gibi görünen soğuk bir atmosferle kıza kaşlarını çattı. Maximillian Croix etraftayken birinin başka bir kadına nasıl bakabileceğini kavrayamıyordu.

Ç/N: Riftan'ın Maxi'den başka bir kadınsal varlığı bünyesi kabul etmiyor hahahaha 

Önceki Bölüm                                                                                                 Sonraki Bölüm