Under The Oak Tree - 165. Bölüm

"Ne, ne var? Neden bu kadar şaşırdın?"

Max, gülünç bir şekilde omuz silkenin sadece Ruth olduğunu görünce kaşlarını çattı.

"Ma-masummuş gibi davranma... Bana böyle gizlice yaklaştığında ne bekliyorsun!"

"Tanrım, kim kime gizlice yaklaşıyor yahu? Gayet normal yürüdüm, öyle yürümedim mi?''

"En azından bir se-ses çıkarmalısın."

"'Meşhur Büyücü Ruth geldi' diye bağırmak zorunda mıydım?"

Ruth tereddütsüzce karşılık verdi ve karşısına bir sandalye çekti. Max, Ruth'un kaba tavrına gülmesi mi yoksa sinirlenmesi mi gerektiğini çözemedi. Birbirlerini uzun zamandır görmemiş olsalar da Ruth'un tavrı aynı kaldı.

Büyücü genişçe esnedi, yüzü her zamanki gibi kasvetliydi ve sonra kitabı Max'in elinden alıp gözden geçirdi.

''Birkaç yanlış tanım var. Kertenkeleadamlar, alt-ırksal bir canavar olmaktan ziyade, teknik olarak ejderhaların alt türü olmaya daha yakındır. Vücutlarında mana taşları bulunur ve büyü yapabilirler. Lord Calypse'in kayıtlarında bu kitaptan daha iyi ayrıntılar ve açıklamalar olabilirdi."

"E-ejderha alttürleri ile a-alt-ırksal canavarlar arasında... büyük bir fa-fark var mı?"

"Elbette büyük bir fark var. Bir ejderha ile ortak bir atayı paylaşmak, onlara benzersiz ejderha nefesi gibi güçlü büyülü yetenekler verir. Ayrıca mükemmel anti-büyü yetenekleri vardır, bu nedenle birçok büyü üzerlerinde çalışmaz. Onları yenmeyi bu kadar zorlaştıran da bu.'' Kitabı masaya geri koydu ve acıyla başını kaşıdı. ''Kertenkeleadamlar, trollere kıyasla çok daha yüksek bir seviyedeler. Zekidirler, büyü kullanabilirler ve olağanüstü fiziksel yeteneklere sahiptirler. Bu nedenle ne kılıçla ne de büyüyle öldürülmeleri zordur. Bir tanesiyle uğraşmak on trolün toplamından daha zordur.''

Max'in gözleri, yeni bir izlenimle, birbirine kaynaşmış bir insan ve kertenkeleye benzeyen bir canavarın çizimini izledi. Sürüngen gibi bir yüzü, pullarla kaplı kaslı bir vücudu ve uzun bir kuyruğu vardı. Garip canavar, söylediği kadar zeki görünmüyordu. Aşağıdaki açıklamayı okumak için gözlerini kısıp bunun ne kadar tehlikeli bir canavar olduğunu merak ederken, Ruth onun dikkatini çekmeye çalışıyormuş gibi parmak uçlarıyla masaya vurdu.

"Bu arada, canavarlar kitabını okumana ne sebep oldu?"

''Dün… Genç şövalyelerin getirdiği haberi duydum. Ne tür ca-canavarlardan bahsettiğini merak ettim…''

Ruth düşünceli bir ifadeyle çenesinin ucuna vurdu ve konuştu. "Bana zehirden arındırma büyüsü kullanarak yaralı bir şövalyeyi kurt adamların zehrinden iyileştirdiğin söylendi. Haberleri o zaman duymuş olmalısın.''

Max sertçe başını salladı. "Livadon'un kuzeyinde... Köyleri ya-yağmalayan bir canavar ordusu o-olduğunu duydum. Remdragon Şövalyeleri… ke-keşifte yer alacak mı?''

"Emin olmak için henüz çok erken. Ancak takviye için çağrılma ihtimalleri de var.''

Max vücudundaki tüm kanın çekildiğini hissetti. Bu cevabı yarı yarıya beklemesine rağmen, kalbi Riftan'dan ayrılma düşüncesiyle hala sıkışıyordu. Pamela Platosu'nun uzak mesafelerini hatırlayarak dudağını ısırdı. Bu kez sefer ne kadar sürecekti? Kaç ay? Belki de yıllar? Onun solgun tenini gören Ruth, dikkatle ekledi.

''Anadolu'da lordun denetlemesi gereken çok iş var. Dün sabahın erken saatlerine kadar bunu tartıştık ve şu sonuca vardık ki, takviye için çağrılırlarsa, birliklerin bir bölümünü ya Sör Hebaron ya da Sör Uslin'in alıp komuta edecek."

"B-bu doğru mu?" Ruth, Max'in hevesli sorusuna alaycı bir gülümsemeyle başını salladı, yüzündeki rahatlamayı gizleyemedi. ''Kaçınılmaz olmadıkça Lord Calypse, Anatol'dan uzun bir süre ayrılmayacaktır. Yol yapımı çok büyük bir gelir getirici proje. Üstelik Kızıl Ejderha fethinin üzerinden bir yıldan az bir süre geçti, bölgeyi birkaç ay daha boş bırakamayız.''

"Ka-kaçınılmaz durumlar... Böyle bir durumda Riftan'ın sefere katılacağını mı söylüyorsun?"

Ruth, sorusuna cevap vermekte tereddüt etti ama sonunda dürüstçe itiraf etti. "Livadon'daki durum daha da kötüleşirse Lord Calypse öne çıkmak zorunda kalacak. Ayrıca Kral Ruben, Lord Calypse'i sefere katılması için görevlendirirse, onun emrinden kaçması kolay olmayacaktır."

Ruth, olasılıkları tartarak parmaklarını karıştırdı ve sonra derin bir iç çekti. "Şövalyelerin uyması gereken çok can sıkıcı kurallar var.  'Zayıfları korumak, hükümdara itaat etmek ve kılıç yolundaki görevlerini yerine getirmek.' Lord Calypse, şövalyeliğe tutkuyla inanan biri değil, ancak… kimse bu emirleri görmezden gelemez. Bu, inşa etmek için çok çalıştığı itibarına zarar verir. ''

"Do-doğru.."

Max'in yüzü, Prenses Agnes'in kralın Riftan'ın sadakatinden şüphelenmesiyle ilgili sözlerini hatırladığında karardı. Kral Ruben'in onu sınamak adına sefere katılması için aday gösterme ihtimali vardı. Yedi Krallık arasında yapılan anlaşma, kıtanın tüm nüfusunun barış ve güvenliği adına yapılmış bir anlaşmaydı. Mahkeme yasalarının yetkisi altında yapılırdı, Riftan'ın bile buna kolayca karşı koyma gücü yoktu.

Max kitabın sayfaları arasından iğrenç canavarların çizimlerine baktı ve acıyana kadar dudaklarını ısırdı. Riftan'ın devasa canavar ordularıyla savaştığını hayal ederken midesi burkuldu. Bir şövalye ne kadar yetenekli olursa olsun, savaşta güvende olacağına veya zarar görmeyeceğine dair hiçbir garanti yoktu. Birkaç kez, Riftan'ın pervasızlığının farkına varmıştı, bu yüzden savaşlarda kendini esirgemeyeceğinden, ön saflarda cehennem gibi savaşmaktan çekinmeyeceğinden emindi.

Aniden öfkeli bir şekilde duygusal hissetti. Riftan, onun güvenliği konusunda takıntılı bir şekilde endişe duyduğu, ancak kendisininkiyle birazcık ilgilenmediği için ikiyüzlüydü. Ne tür saçma bir düşünce tarzı vardı? Dudakları, huysuz ruh halinden dolayı dışarı çıkıyordu ve midesini endişelendiren tek kişinin kendisi olmasını haksızlık olarak görüyordu. Ruth'un sakin sesi aniden onun acımasız düşüncelerini böldü.

"Ben de sefere katılacağım."

Max başını kaldırdı. Kollarını kavuşturmuş tavana bakan Ruth, düşüncelere dalmış gibi konuştu.

"Livadon'a yapılacak uzun bir yolculuk bir büyücü gerektirir. Liderliği alacak olan Lord Calypse veya başka bir şövalye olsun, onlara eşlik etmek zorunda kalacağım şüphesiz. Bu, Calypse Kalesi'nin şimdi olduğundan daha fazla büyü becerilerine ihtiyacı olacağı anlamına gelir."

"Benim... büyüm mü?"

Max'in gözleri bu ani sözü üzerine endişeyle hareket etti. Ruth ona ciddi bir ifadeyle başını salladı.

"Elbette seni zorlamıyorum. Şu anda, Anatol'un hatırı sayılır sayıda paralı askeri var. Muhakkak onların içinde büyücüler vardır. Onlardan birini seve seve kiralayabilirim ama paralı bir büyücünün yerleşmesini sağlamak çok zahmetli. Yetenekli bir büyücü bulunmazsa, tıpkı dün gibi bir kaza olduğunda müdahale edebilecek tek kişi Leydi Calypse olurdu.'' Sakince devam etti ama sonra tereddütle Max'in arkasından bir ileri bir geri yürüdü. "Leydimin kaza sırasında çok acı çektiğinin farkındayım. Mananızı tüketirseniz ne olacağını söylememek benim sorumluluğumdaydı. O zamanlar özür dilemek istiyordum ama Lord Calypse'in uyarıcı gözlerinde belli bir parıltı vardı, bu yüzden seni bulamamıştım..."

"Özür dilemene gerek yok. Ruth, ayrıca ejder saldırıları yüzünden ça-çabucak ayrılmak zorunda kaldın... ne olacağını tahmin edemezdin."

"Hayır, o canavarlar yüzünden bir kaza olma ihtimalinin olduğunu biliyordum. Ancak, hanımın yaralılara yardım etmek için bu kadar ileri gitmesini beklemiyordum.''

Max'in aşırı açık sözlülüğü karşısında söyleyecek sözü yoktu. "Pe-pekala, büyü öğrenmemin sebebi buydu. Bir kaza durumunda.. ya-yardım etmem için..  bana bü-büyü öğrettin, değil mi?''

"Sana bu niyetle öğrettim. Ama… Bunu aktif olarak yapmanı beklemiyordum.''

Omuz silkerek itiraf etti. Max afallamıştı, yüzü yavaşça sertleşiyordu. Büyü öğrenmesi için ısrar eden adamın ondan fazla bir şey beklemediği gerçeği onu ihanete uğramış hissetti. Max ona soğuk bir şekilde baktı ve Ruth'un alışılmadık şekilde çekingen olduğunu fark etti.

"Leydimin adalet duygusunu hafife aldığım için özür dilerim. Sana öğretmekten ne kadar pişmanlık duyduğumu bilemezsin. Bilincini kaybettiğini duyduğumda, bütün gece vicdan azabı çektim.''

"Ruth'un vicdanı o kadar iyi de-değil... de-değil."

"Bunu söylemek zorunda değilsin. Gerçekten, içtenlikle olanlar için kendimi suçladım.''

Max cevap vermedi ve Ruth utanç içinde başının arkasını kaşırken, belki de gerçekten nasıl gücendiğini görerek ona baktı.

"Yarı bilgiden daha tehlikeli bir şey olmadığını bir kez daha anladım. Bana bir şans verirseniz, size büyü yaparken dikkat etmeniz gereken her şeyi ve çeşitli krizlerle nasıl başa çıkacağınızı öğreteceğim…''

"Benden pek bir şey... beklemiyordun..."

"Bu doğru değil. Demek istediğim Leydi Calypse beklentilerimi aştı. Leydinin tepkisi mükemmelin ötesindeydi. Biraz abartılı oldu, büyü öğrenmeye başlayalı o kadar uzun süre olmadı, ama bana elinden geldiğince yardım ettin.''

Max başını kaldırıp ona baktı ve gerçekten kalbinin derinliklerinden konuşup konuşmadığını dikkatle inceledi. Ruth onu sakince ikna etti ve gözlerinde samimi bir bakışla onu karşıladı.

''Geçen seferden tamamen kurtulduysanız, size kaldığımız yerden büyü öğretmeye devam etmek istiyorum. Leydinin becerileri bundan sonra gelişirse, büyük ölçüde rahatlayacağım.''

Max, altına konan artan basınçla kuru kuru yutkundu. Ayrıca büyü becerilerini cilalama ihtiyacı hissetti. Bir yıldan az bir süredir Anatol'daydı, ancak şimdiden iki büyük kaza geçirmişti.

Kışın ilk günlerinde, bir kereste sahasında kurt adamlar tarafından saldırıya uğrayan ve son zamanlarda yol inşaat sahasındaki ejderlerin saldırısına uğrayan çok sayıda yaralı insanla ilgilendi. Bir daha asla olmayacağına dair onu temin edecek hiçbir şey yoktu.

Başa çıkması gereken çok fazla yaranın olduğu ve Ruth'un etrafta olmadığı bir durumla karşı karşıya kalırsa, sorunu düzgün bir şekilde çözebileceğinden emin değildi. Yeteneklerini soğukkanlılıkla ölçmeye çalışan Max, başını salladı. Dört veya beş kişiyi iyileştirdikten sonra manası tükendi, mevcut beceri seviyesi yeterli değildi.

Ruth'un yerine geçebilmek için çalışmasının kaç ay alacağından emin değildi. Max tüm güvenini topladı ve kelimeleri ağzından kum dökülüyormuş gibi zar zor söylemeyi başardı.

"Peki. Eğer bana ö-öğretirsen... Elimden gelenin en iyisini yapacağım. Riftan buna karşı olsa da... Yine de büyü kullanmayı öğrenmeye de-devam etmek istiyorum."

"O zaman halledilir. Vakit buldukça kütüphaneye gelin. Özellikle bir şey yapmam gerekmedikçe burada olacağım."

Ruth memnun bir ifadeyle sırıttı ve Max'in omzuna dokundu.

Ç/N: Ay Ruth tekrar belirene kadar onu ne kadar özlediğimi fark etmemişim T.T

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm