Under The Oak Tree - 87. Bölüm 

Elinden Geleni Deniyor (2) 

Max onun kaşlarını çattığını görünce aceleyle başını salladı.

Max'in kız kardeşi, bir yığın mücevher aldıktan sonra bile kirpiklerini kırpmadı. Riftan ve diğerlerinin Dük'ün en sevdiği kızının buna büzüşeceğini görmesi garip olurdu. Max yüzünü kayıtsız tuttu ve Rosetta'nın kibirli tavrını hatırladı.

"Ha-hayır. Be-beğendim.. '' Max basitçe cevapladı. Riftan cevabına rahatlamış göründü ve hizmetçilerden birine yanlarındaki kutuları açmasını işaret etti.

Max, hikayelerdeki tüm o zengin prensesler gibi çekingen kalmaya çalıştı. Ancak her yeni hediye kutusundan çıktığında ağzının aptal gibi açılmasına engel olamıyordu.

Başka bir kutu açılırken, Riftan ona yaklaştı ve bir mücevher kutusundan zümrüt saç tokası çıkardı ve dikkatlice kulağının yanından taktı ve boynunu ışıltılı bir elmas kolye ile süsleyerek görünümünü tamamladı.

Max köprücük kemiklerinin üzerinde duran abartılı mücevherlere baktı ve kendini kelimelere kaptırmış halde buldu. Riftan memnun bir yüzle dudaklarını onun yanağına bastırdı, gördüğü şey hoşuna gitmiş gibiydi.

"Düşündüğüm gibi sana çok yakıştı." Max'e bakarak gururla söyledi.

 

"Te-teşekkür ederim..." Max yanıtladı.

Kızarmış bir yüzle bu sözleri mırıldandı. Max daha sonra buklelerinin arasına sıkışmış süsü hissetmek için parmaklarını nazikçe saçlarının arasından geçirdi. Köşe duvarda asılı olan aynaya hafifçe göz attı ve yansımasına baktı. Kendini bu kadar çok mücevherle süslediğini görünce bir an için garip bir şekilde sarsıldı.

Riftan ona dünyanın en değerli kraliyet kızıymış gibi davranıyordu. Hem hoş hem de rahatsız ediciydi. Dürüst olmak gerekirse, Max kendisine uymayan bir maske takan bir palyaço gibi hissetti.

"Neden böyle bir yüz? Beğenmedin mi?" Riftan onun kasvetli ifadesini fark ettikten sonra sordu.

Max aceleyle yüzünü düzeltti.

"Ha-hayır. Gerçekten çok güzel. Me-meşgul olmalısın... Ne zaman bü-bütün bu hediyeleri alacak za-zamanı buldun?" Riftan'a sordu ve Riftan endişeleri karşısında başını iki yana salladı.

"Croix Kalesi'nde kullandığın tüm mücevherleri ve kıyafetleri benim yüzümden bıraktın. Tabii ki, senin için telafi etmek için zaman ayırmam gerekiyordu. '' Bir sırıtışla cevap verdi ve Max aceleyle kızaran yüzünü sakladı. Ama göğsünün içi sanki içinde bir diken varmış gibi acıyordu.

"Te-teşekkür ederim dü-düşündüğün için." Riftan'a içtenlikle söyledi.

Riftan tepkisinden memnun görünüyordu ve hizmetçilere, hepsini gördüğüne göre hediyeleri düzenlemelerini söyledi.

Hizmetçilerle uğraşırken Max, Riftan'ın arkasında durmuş, kafasındaki garip suçluluk duygusunu silmeye çalışıyordu. Özellikle yalan söylemiyordu ama bu düşüncelere rağmen içindeki rahatsız edici duyguyu bir türlü silemiyordu.

 

Riftan, tüm hediyelerin eksiksiz ve güvence altına alındığını teyit ettikten sonra hemen tutukluların durumunu kontrol etmek için dışarı çıktı.

O gittikten sonra Max, dünkü rahatsızlıktan dolayı tamamlayamadığı bitmemiş bir tekstil siparişini doldurmaya başladı. Hizmetçilerle dikkatlice görüştükten sonra, kış yemeklerinin iyi muhafaza edildiğinden emin olmak için mutfağa inmeye karar verdi.

Herhangi bir kale, sonbaharın sonlarından kışın başlarına kadar en yoğun döneminde olmak zorundadır. Çünkü bunlar, sıcaklıkların hızla düşmeye başladığı ve taze sebze elde etmenin daha zor hale geldiği durumlardı.

Etin fiyatı da bu mevsimde iki katına veya daha fazlasına bağlıydı, bu nedenle mutfak görevlileri, uzun ömürlü kuru et, salamura meyve, tütsülenmiş sosis ve değirmenden çok miktarda un hazırlamak için ara vermeden çalışmak zorunda kaldılar. ve hayvancılık için yiyecek hazırlamak için diğer stoklarla..

Max, hazırlıkların nasıl gittiğine dair bir güncelleme almak için Rudis'i aramaya gitti. Rudis daha sonra onunla ne yaptıklarını tartışmaya başladı.

''Kışın hayvanlara ot bulmak zorlaşıyor, bu yüzden çoğunu kesiyoruz ve sadece besleyebildiklerimizi yaşatıyoruz. Kesilen inek ve domuzları kasaptan alıyoruz, kanı akıtıyoruz, bağırsaklarını budayıp kaleye gönderiyoruz, mutfaktaki etler tütsülenip saklanıyor, bağırsaklar temizlenip sosis yapımında kullanılıyor.'' Hazırlıkları kontrol etmek için mutfaklarda yürürken Rudis ona açıkladı.

Max, Rudis'in açıklamasını dinledi ve etrafına bakındı, etraflarındaki ağır yağ kokusunu alabiliyordu. Mutfağın telaşlı ve meşgul personelle dolu olmasına alışıktı, ancak son birkaç gündür neredeyse bir savaş alanına benziyordu.

Köşe duvarına kurulmuş büyük bir masada üç dört uşak, etrafı büyük leğenler ve tabaklarla çevrili sosisler yaparken, diğer tarafta büyük bir et parçası testere ile küçük parçalar halinde kesiliyordu ve kan gölüyle ondan akıyordu.

Dumanlı ateş kokusu burnunun ucunu yaktı. Max başını duman kaynağından çevirdi ve burun köprüsünün ucunu sıkıştırdı. Açık kapının dışında, taştan yapılmış dört adet geçici ateş kabı gördü. Beş altı uşak üzerine büyük bir tel ağ geçirip üzerine bir parça et tüttürüyordu. Max muazzam miktarda et görünce bitkin hissediyordu.

"Daha önce hi-hiç bu kadar çok et gö-görmemiştim." Rudis'e söyledi.

"Bizi bir süre idare edecek kadar yiyecek hazırladık. Ancak, füme eti çok uzun süre saklayamayız, bu nedenle sahip olduğumuz temiz şeylerin çoğu kurutulmuş olacak. Sığır eti de ayrıca şövalyeler için üç veya dört günlük bir keşif gezisine çıkarken çok faydalıdır.'' Rudis ona bildirdi.

"Bu-bunların hepsi ku-kurutulmuş ete mi dö-dönüştürülecek?" Max, taze kesilmiş büyük et yığınına bakarak Rudis'e sordu.

Max duvarda asılı olan ete merakla baktı. Rudis'in verdiği tutanakta her yıl depolanan gıdaların ağırlığı ve bu yıl depolanacak gıdaların ağırlığı titizlikle yazılmıştı.

''Şövalyeler seferden dönerken, geçen yıl yaptığımızın iki katı kadar hazırlanmamız gerekiyor. Aslında sıcaklık düşmeden hazırlamalıydım.''

"Ço-çok zaman a-alıyor mu?"

''Et birkaç gün tuzlanıp süzülmeli, ardından ince ince dilimlenmeli ve birkaç gün daha gölgede kurutulmalıdır. Çok çalışmak gerekiyor." Rudis cevap verdi ve Max aniden utandı, çünkü kış hazırlıkları yaptığı kale süslemeleri yüzünden gecikmiş gibi görünüyordu.

Rudis, Max'in suçluluk ifadesini hissetmiş gibiydi ve aceleyle ekledi, "Fakat daha fazla el olursa, sıcaklık daha da düşmeden hazır olacağız."

"İ-iyi o zaman!" Max daha sonra mutfak personeline baktı ve gerçekten daha fazla insanı işe almaları gerektiğini fark etti.

Terli çalışan hizmetçilerin görüntüsü içini endişelendirdi. Kalenin evini denetlemek hanımın göreviydi ve gördüklerinden yola çıkarak hizmetçilerin iş yükünün çok büyük olduğunu biliyordu.

Belki de Riftan'a daha fazla hizmetçi tutabilir mi diye sormalıydı, çünkü kalenin hizmetkarları yemek yapmanın yanı sıra bütün gün o kadar çok çalışıyorlardı ki, askerler için kışlık giysiler dikiyor, hayvanlara bakıyor, kaleyi süpürüyor ve cilalıyorlardı. Bu durumda kış hazırlıklarını tamamlayamayabilirlerdi.

"Ya-yarın Aderon'a bir so-soracağım i-işçileri ayarlayabilirse..." Max Rudis'e anlatmaya başladı ama daha cümlesini bitiremeden birinin ona seslendiğini duydu.

"Madam!"

Ç/N: Ahh şu gurur..

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm