Lucia - 60.1 Bölüm

 Başkentin Yüksek Sosyetesi (3)

Akşam yemeği sırasında Hugo Lucia'ya gezisinden bahsetmeye başladı.

"Dışarı çıktığını duydum."

"Evet. Daha önce senden mektup vermeni istediğim bir tanıdığı görmeye gittim. Hatırlıyor musun?"

"Hatırlıyorum."

Hugo sadece hatırlamakla kalmıyor, Fabian son raporu teslim ettiğinden beri kadın romancıyı hem yakından izliyor hem de koruyordu.

Kadın romancının yakında evleneceğini zaten biliyordu ve hatta adamın romancıya bilerek yaklaşıp yaklaşmadığını da araştırmıştı.

Norman'ın haberi yoktu ama, Taran Dükü'nün İstihbarat Birimi tarafından şüpheli olmadığı garanti edilen bir adamla evlenmek üzereydi.

"O benim çok değerli bir arkadaşım. Başkentten ayrılırken, yeni evinde herhangi bir zorlukla karşılaşması durumunda ona yardım edebilmek için bir bağlantı bırakmak istiyorum.''

"Uygun gördüğün gibi yap."

Onun hızlı rızasıyla, Lucia'nın yanakları biraz kızardı. Reddedeceğini düşünmüyordu ama isteğini kabul ettiğinde yine de mutlu oldu.

"Ayrıca... benim hakkımda dolaşan dedikodulardan haberin var mı?"

''Başkentte her zaman birçok söylenti vardır.''

"Bu çok saçma bir söylenti..."

Lucia cümlesine devam etmedi ve çatalıyla yemeğini dürtmeye devam ederek Hugo'nun kaşlarını hafifçe çatmasına neden oldu. Hugo Fabian aracılığıyla onun hakkındaki tüm söylentileri biliyordu. Söylentiler çoğunlukla gülünçtü, bu nedenle kötü niyetli olmadığı sürece hassas bir yanıt ters tepebilirdi.

Neyse ki, onunla ilgili söylentilerde kötü niyetli bir ayrıntı yoktu. Bilmediği bir yerden kötü bir söylenti duymuş olabileceği düşüncesi Hugo'nun moralini bozdu. Öyle olsaydı, işini düzgün yapmayan Fabian'ı arar ve onu yere sererdi.

''Söylentiler genellikle gülünçtür. Söylenti ne diyor?''

Lucia onun sorusuna biraz tereddüt etti, sonra hafifçe kızarmış bir yüzle, utancını bastırırken, ağza alınmaz söylentiyi açıklamaya çalıştı.

"Taran Düşesi harika bir...güzellik... yani sen...beni...bölgene...

"Onu duydum. Ne olmuş ona?''

Söylenti çok önemli değildi. Hugo bunun onu neden bu kadar rahatsız ettiğini anlayamadığı için sordu. Lucia ise Hugo'nun söylentiden nasıl tamamen etkilenmediğini de anlayamıyordu.

''Seni bir tür adam kaçıran gibi gösteriyor.''

"Benim hakkımda bir söylenti için, bu daha çok olumlu tarafta."

Lucia rüyasında onun hakkında her türlü söylentiyi duymuştu. Ayrıca, istemeden doğrudan onun yüzüne karşı kan içtiği söylentisini de iletmişti. O sırada onun sözlerine oldukça neşeli tepkisi göz önüne alındığında, kendisi hakkında söylentilerle karşı karşıya kaldığında sakin görünüyordu.

"Ama demek istediğim, ne eşsiz güzelliği. Bu çok şaşırtıcı… Gerçekte, sosyeteye çıktığımda insanlar konuşmaya başlayacak.''

"Neden konuşacaklarmış?"

Lucia o kadar çok şey söyledikten sonra Hugo'nun neden onu hala anlayamadığını bilmiyordu.

"Biliyorsun, çünkü ben eşsiz bir güzellik değilim."

"Ne demek istiyorsun? Sen güzelsin."

Lucia bir an şaşırdı. Ve bir anda yüzü tamamen kızardı. Hizmetçiler çabucak bakışlarını kaçırdı ve hiçbir şey duymamış gibi davrandılar. Bu durumda ifadeleri hiç değişmeyen hizmetçiler gerçekten takdire şayandı.

''…Bana takılma.''

"Asla yapmadım. Güzel olduğunu söylüyorum çünkü güzelsin."

Arada bir onunla yaramazlık yaparak alay etse de, samimiyetsizce şaka yapan biri değildi. Aynı şeyi daha önce de söylemişti ama o zamanlar sadece ikisiydi. Lucia'nın yüzü o kadar kızardı ki bundan daha fazla kızaramazdı ve yerinde duramadı.

Lucia bu şekilde kalktı ve hızla yemek odasından çıktı. Güçlü bir el kolunu tuttu ve bahçeye çıkmasını engelledi. Bir noktada, Hugo onu yakalamıştı ve hemen arkasındaydı.

"Vivian, yanlış bir şey mi yaptım?"

Hugo karısının ona güzel demesinden hoşlandığını düşünmüştü. Listesine açıkça böyle kaydedilmişti, bu yüzden tepkisine şaşırdı. Lucia öfkeyle başını salladı.

"Hayır. Utandım çünkü bunu hizmetçilerin önünde söyledin."

"Vay. Hizmetçilerin önünde 'dokunma' idi, şimdi hizmetçilerin önünde 'deme' mi oldu?''

Lucia kollarını onun beline doladı ve başını göğsüne gömdü.

"Mm. Böyle şeylerden hoşlanmıyorum."

Hugo hizmetçilerin orada olup olmadığını neden umursaması gerektiği konusunda homurdanırken, Lucia kollarını sırtına sararak ona karşılık verdi. Onun homurdanmalarını dinleyen Lucia, başını göğsüne ovuşturdu ve hafifçe kıkırdadı.

Mutlu musun? Norman'ın soruları zihninde belirdi. Lucia tekrar tekrar 'Mutluyum' cevabını verebilirdi. Ona inanmaya karar verdiğinden beri, biraz daha az endişeli ve biraz daha çok mutluydu.

'Bu lanet dedikodular. Aptalca şeyler söyleyen her ağzı tutup büzemiyorum bile.' (Hugo)

Diğer söylentiler önemli değildi ama bu günlerde Hugo, kadınlarla ilgili asılsız söylentilerin veya geçmişin skandallarının Lucia'nın kulaklarına ulaşmasından çok endişeliydi.

Bu nedenle, bu günlerde Fabian gece gündüz ortalıkta dolaşıp dedikodular topluyordu.

Ç/N: Ahaha çalış Fabian çalış 

Önceki Bölüm                                                                                               Sonraki Bölüm