Ayrılmamızın Nedeni
7. Bölüm

HaYeon okula her zamankinden çok daha erken gitti. Bütün gece Taewan'ın yanağındaki sıyrığı düşünmeden edemedi. Yara izlerinin daha hızlı iyileşmesine yardımcı olması amaçlanan bir merhem ve yapışkan bir bandaj getirdi yanında.

Merhemi ve bandajı Taewan'ın masasının boş çekmecesine koydu. Ancak, onu fark etmeyeceği kadar derine sokmak istemedi, bu yüzden onu geri çıkardı ve tam elinin ulaşabileceği bir yere koymak üzereydi ki...

"Masamda ne yapıyorsun?"

Sesini duyduğunda, HaYeon irkildi ve arkasını döndü. Taewan kapıda duruyordu.

"Şey..."

HaYeon kekelerken Taewan kapıyı kapattı ve sınıfa girdi. Hiç vakit kaybetmeden tam karşısına dikildi. Gözleri kızın elindeki merhem ve bandaj ile yüzü arasında gidip geliyordu.

"Bu benim mi?"

"...Evet."

HaYeon garip bir sessizlik anından sonra cevap verdi. Taewan çantasını masasının üstüne koydu ve oturdu. Sandalyesini çekti ve yüzünü onunkine yaklaştırdı.

"Ne yapıyorsun?" (HaYeon)

HaYeon sorarken geriye doğru yaslandı.

"Benim olduğunu söyledin. Benim için sür.”

Taewan gözlerini kapattı ve yanağını ona çevirdi. Şafak vaktinin loş göğü kayboluyordu ve parlak güneş ışığı şimdi Taewan'ın yüzünü aydınlatırken bulutların arasından delip geçiyordu.

Küt-küt

HaYeon'un kalbi hızla atıyordu.

"Sen kendin yap."

Sesinin titrememesi için elinden geleni yaptı.

"Göremiyorum."

"Sana bir ayna vereceğim."

"Ellerim kirli."

"Benimki de öyle."

"Sadece benim için yap."

Taewan hiç kımıldamadı. Aksine onu ikna edemeyen HaYeon lavaboya gitti ve ellerini yıkadı. Sonra geri geldi ve beyaz merhemden birazını parmak ucuna sıktı. Elini yüzündeki yaraya doğru uzattı.

Merhem sayesinde onun cildiyle doğrudan temas halinde değildi ama yine de garip hissettiriyordu. Nefesini duyabiliyor ve buna eşlik eden omuz hareketlerini görebiliyordu.

"Bitirdim."

HaYeon ona haber verirken elini geri çekti.

"Senin sayende çabuk iyileşeceğini düşünüyorum."

"Fotoğraf çekimin var mı?"

Bir fotoğraf çekimi olsaydı, yüzündeki çizik büyük bir sorun olabilirdi.

"Var, ama... Bir yolunu bulacağım."

Cevabından sonra aralarına bir sessizlik çöktü.

“...Öyleyse neden bu kadar kızdın?”

HaYeon, yanağına yapışkanlı bandajı uygularken sordu. Dün gece uyumadan önce bunun hakkında düşünmüştü. SungWoon olayının Taewan'la hiçbir ilgisi yoktu.

SungWoon'un dediği gibi, yumruklarını bu şekilde sallaması için hiçbir sebep yoktu. Kızlar, Taewan'ın dürüst bir adam olduğu için böyle davrandığını düşündüler, ama HaYeon aynı zamanda davranışlarının biraz aşırı olduğunu da hissetti.

Taewan bu sözleri duyunca aniden kafasını ona doğru çevirdi. Yüzü düşündüğünden çok daha yakındı, bu yüzden HaYeon geri çekildi. Ama yine de oldukça yakındılar.

"Emin değilim." 

“......”

"Sebebi ne olabilir?" (Taewan)

Gözlerini kırpmadan soruyu geri yöneltti. Ancak, sözlerine rağmen, Taewan'ın yüzü neden bu kadar ileri gittiğini bildiğini söylüyor gibiydi.

"Bir şey çok kesin ki,  aslında şu anda bile hala kızgınım."

"...Neden?"

Neden sen…?

HaYeon'un gözleri titredi.

"Belki de ağlayacağını düşündüğüm içindir..." (Taewan)

“......”

"Ya da belki de p*çin o videoları izledikçe eğleneceğini düşündüğüm içindir. Öyle değilse, belki de geceleri senin uyuyamayacağını düşündüğüm içindir…”

Belki de tüm sebepler buydu.

Taewan'ın sesi yavaşca soldu. HaYeon sessizce bakışlarını kaçırdı. Yüreği ezildi.

Ona neden böyle hissettiğini sormak istedi ama kelimeleri ağzından çıkaramadı.

“...O zaman bugün SungWoon ile kavga edecek misin? Hala kızgın olduğunu söylemiştin.”

"Yapmamalı mıyım?"

"Evet."

Tekrar kavga ederse, onun için iyi olmayabilirdi.

"Peki. O zaman kavga etmeyeceğim.”

“......”

HaYeon'un itaatkar cevabı karşısında kafası karışmıştı.

Neden onun sözlerini bu kadar iyi dinlemişti?

O bunu merak ederken Taewan  masasının üzerine yığıldı. Yüzünün yarısını kolunun içine gömdükten sonra, HaYeon'a baktı.

"Beni kızgın görmek hoşuna gitmedi mi?"

Taewan biraz gıcırtılı bir sesle sordu. Sesini ilk kez böyle duyuyordu.

"Hoşuma gitmediğinden değil..."

"Korkutucu muydu?"

"Bir miktar."

HaYeon birkaç dakika sonra cevap verdi.

"...Üzgünüm."(Taewan)

"Ne için?"

"Sana o tarafımı gösterdiğim için."

Taewan gözlerini kapatırken mırıldandı.

Bunun için neden üzgündü?

"Üzgün olmana gerek yok. Teşekkürler."

“......”

HaYeon'un sözleriyle Taewan gözlerini açtı ve ona baktı.

"Benden çok daha sinirli olduğun için daha az kızgın olduğumu hissettim."

“......”

"Kulağa doğru gelip gelmediğinden emin değilim ama aynı zamanda iyileşiyormuşum gibi hissettim..."

HaYeon'un sesi sonlara doğru azaldı. Taewan sayesinde düşündüğünden çok daha sakin kalabilmişti. O aşırı sinirli olduğu için biraz sersemledi ve kendi bu konuda çok öfkelenmedi. Ayrıca teselli ediliyormuş gibi hissetti. İşin garibi, sanki biri onun tarafını tutmuş gibi hissetti.

HaYeon sırıttığının farkında değildi. Hızla başını çevirdi. Taewan gözlerini tekrar kapatırken gülümsedi.

HaYeon yüzünün görebildiği yarısına baktı. Endişeli hissetti. Gülen yüzünün tamamını görmek istiyordu. HaYeon'un kafası farkında olmadan eğilmeye başladı. Aniden Taewan'ın dudakları ayrıldı.

"Ben okula hep bu saatlerde gelirim."

“......”

"Büyükannem hep bu saatlerde evden çıkar, ben de onunla erken çıkarım."

“......”

"Yani sıkılırsan erken gel. Bugün olduğu gibi."

Taewan bunu söyledikten sonra yüzünü kendi kollarının arasına aldı. Sanki yüzünü görmek istiyorsa yarın erken gelmesini söylüyordu.

Hafifçe açık olan pencereden odaya ılık, bahar esintisi esiyordu. Taewan'ın saçları dalgalandı. HaYeon derin bir nefes aldı ve dudaklarından çıkmakla tehdit eden cevabı yuttu.

...Peki.

* * *

SungWoon olayı nedeniyle okul birkaç gün kaosa sürüklendi. Kurbanların ebeveynleri hemen okula koşarak gürültüye neden oldu.

Hatta biri SungWoon'un yanağına vurdu. Davalardan bahsediliyordu. HaYeon'un babası okula gelmemişti ama dava açacağını belli etmişti.

SungWoon'un ebeveynleri okula geldi ve kurbanların ebeveynlerinin önünde diz çöktü. Sonra merhamet dilenirken ellerini ovuşturdular.

Orijinal video dosyaları yok edildi, yerleşim için küçük bir servet ödendi ve SungWoon başka bir okula nakledildi. Bütün bunlar bir hafta içinde gerçekleşti.

SungWoon veda bile edemedi. Öğrenciler bunu istemediklerini söylediler. SungWoon sanki kovalanıyormuş gibi kaçmadan önce sınıf kapısının dışından boş boş baktı. Öğrenciler masasının kirli olduğunu iddia ederek odanın bir köşesine taşıdılar.

Okulun ilk gününde okul kapılarının dışında gördüğü Taewan'ın  günün birinde her sabah HaYeon'un masasına bir kutu muzlu süt koyacağını kim bilebilirdi? HaYeon ise tost veya üçgen kimbaplardan oluşan küçük bir kahvaltı hazırlardı.

"İçsene."

Taewan sanki HaYeon'un gelmesini bekliyormuş gibi muzlu sütü ona doğru itti. Kendi masasının üstüne de aynı muzlu süt konmuştu. Bir keresinde sütün çok tatlı olduğunu iddia ederek yüzünü buruşturmuş olsa da, içtiği tek şey oydu. Sonra Hayeon'un ona verdiği tostu ya da sandviçi çabucak yerdi.

Böylece her sabah gizlice buluşmaya başladılar ama başka hiçbir şey değişmedi. HaYeon, iyileşene kadar Taewan'ın sıyrığına merhem sürmeye devam etti.

Bu rutini sürdürürken masa başında çeşitli konulardan konuşurlardı. Ne zaman sohbetlerinde bir durgunluk olsa, pencereden bir esinti girerdi.

Esinti özellikle temiz, canlandırıcı ve yumuşak olurdu. HaYeon pencereden dışarı bakarken masasının üzerine yığılmıştı.

"Bana neden öyle bakıyorsun?"

Pencereye daha yakın oturan Taewan, yarı kapalı gözlerle ona sordu.

"Sana bakmıyorum."

Taewan'ın kaşları onun cevabına yükseldi.

"Öyleyse neye bakıyorsun?"

"Gökyüzüne."

“......”

Taewan hızla başını çevirdi. Kulaklarının kızardığını görebiliyordu.

Bundan sonra, HaYeon gökyüzü ve Taewan arasında gidip gelirdi. Üniforması sanki yeniymiş gibi sertti. Gömleğinin yakasının sardığı boyun dikti. Boynunun arkası temizdi. Gözleri aşağı iner ve erkeksi omuzlarına takılırdı. Onlara bakmayı seviyordu.

Ona istediği kadar bakabilmesi hoşuna gidiyordu. Dudaklarında hafif bir gülümseme oluştu. Derin bir nefes aldı. Bir, iki… Çok huzurluydu. Bu huzurun sonsuza kadar sürmesini diledi neredeyse.

Sonra farkında olmadan uykuya daldı. Kendini tuttu ve gözlerini açtı. Gözlerinin önünde bir gölge vardı. Ensesi sıcaktı ama yüzü soğuktu. Garip hissettirdi.

Biraz sonra yüzüne gölge düşüren cismin Taewan'ın eli olduğunu fark etti. Eli onun için güneş ışığını engelliyordu. Gözleri elinden yüzüne kaydı. Nefesi kesildi.

Gözleri buluştu.

HaYeon, Taewan'a bakarken olduğu yerde donmuştu. Diğer elini çenesine dayadı ve ona baktı.

Parıldayan gözleri gülümsüyordu ve biraz rüya gibi görünüyordu. Bu onun hatası olabilirdi ama aynı zamanda gerçek olabileceğini de hissetti.

Boom.

Bir an sonra göğsü sıkıştı. HaYeon yutkundu ve doğruldu. Garip bir ifadeyle masasına baktı.

"Beni neden uyandırmadın?"

HaYeon saçını geriye atarken sesini sabit tutmak için elinden geleni yaptı.

"Mışıl mışıl uyuyordun."

"Perdeleri kapatabilirdin."

"Yine de esintiyi seviyorsun."

“......”

HaYeon ona biraz şaşırmış bir ifadeyle baktı. Sonra Taewan ona yavaşça gülümsedi.

"Esintiyi her hissettiğinde ifaden değişiyor."

“......”

"Yaptığın ifadeyi beğeniyorum."

“......”

Konuşmasını bitirdikten sonra ona gülümsedi. Yakışıklı dudakları kıvrıldı. Göz kapakları yavaşça aşağı indi.

Belki sadece oluşan atmosferdendi, ama onun yarı kapalı gözlerinde sıcak bir parıltı parlıyormuş gibi hissetti. Gözleri yeni buluşmuş olsa da, HaYeon sanki eriyormuş gibi hissetti.

“...Ben biraz daha uyuyacağım. Bugün biraz yorgun hissediyorum.”

Ona daha fazla bakamayan HaYeon, başını diğer tarafa çevirdi ve masasının üzerine yığıldı. Yine de, bunu yapmak konusunda biraz isteksizdi.

Taewan'ın yumuşak sözleri yumruğunu sıkmasına neden oldu. Uyuyamadı ama kıpırdamadı.

Hareketsiz kalsa da kalbi hızla atıyordu.

Sanki ondan bir itiraf almış gibiydi.

* * *

Ç/N: Birden size şarkı öneresim geldi hadi hep birlikte Candan Erçetin- Bahar dinleyelim mi💕🙈

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm