Meşe Ağacının Altında - 2.Bölüm
(İkinci Buluşma)
Bu lekeyi temizlemek için ailesinden bir erkek, Riftan Calypse'i düelloya davet etmek zorunda kalacaktı. Ama babasının oğlu yoktu ve hiçbir akrabası ya da hizmetlerindeki şövalyeleri onunla boy ölçüşmeyi asla umamazlardı.
Sonuçta, bir ejderhayı yenen kılıç ustasına karşı kim savaşabilir? Sonunda, sadece ailenin onurunun lekelenmesine ve babasının onu asla ama asla affetmemesine yol açabilirdi. Belki de resmi boşanma süreci gerçekleşmeden önce birdenbire ölümle karşı karşıya kalacaktı. Bahsettiği babasıydı...
'Yani bir şekilde...'
'Ama beni dinleyecek mi?'
Dudaklarını ısırdı, ruh hali sanki bir uçurumun kenarında duruyormuş gibiydi. Evlilikleri sadece Cross Dükü ve şövalyelerinin yararı için yapıldı.
Üç yıl önce, Aranthal'da kış uykusuna yatan Kızıl Ejder'in gözlerini açtığı haberi kıtada yayıldığında, III. Elnuma Ruben vasallarına sıkı bir eylemle silahlanma emri verdi.
Doğal olarak, Cross Dükü de şövalyelerini sefere yönlendirmek zorunda kaldı. Ancak babası görevi, onu Max ile evlendirmek suretiyle Riftan Calypse'e devretti.
Düğün günü konukların mırıldandıkları aşağılayıcı sözleri düşününce ürperdi. Düşük rütbeli şövalye Riftan, Dük'ün emrine karşı gelemeyeceği için törene sürüklenmek zorunda kaldı. Hissedeceği öfke ve aşağılanma düşünülemezdi. Onun kendine hakim olmaya çalışan ifadesi de aynı derecede korkutucuydu.
'Keşke Rosetta'nın yarısı kadar güzel olsaydım... Belki kendini çok daha iyi hisseder ve benden boşanmayı düşünmez.'
Kendisiyle alay eden düşünceler kafasında uçuştu. Düşük statüsüne rağmen, Riftan Calypse nefes kesici özelliklere sahip bir adamdı. Kökeniyle alay eden Rosetta bile şövalyeyi görünce kızardı.
Riftan güzel hanımlarla pek çok romantik ilişki yaşayabilirdi. Böyle bir adam, karısı olan kekemeden kurtulabilirdi. Ayrıca, statüsü artık bir engel değildi.
'Kralın kızıyla evlenirse... Ona yalvarsam bile fikrini değiştiremem.'
Birlikte sadece bir gece geçirdiler. Ertesi gün, Riftan bir veda sözü bile etmeden orduyla birlikte ayrıldı. Ondan sonra ona tek bir telgraf bile göndermedi. Onu karısı olarak görüp görmediğinden bile şüpheliydi.
Kederli bir ruh hali içinde yüzünü kapattığında, kasvetli bir ses kulaklarına ulaştı.
"Ne görmeye değer bir manzara."
Max şaşkınlıkla baktı. Ne zamandan beri dev bir adam kapının yanında durmuş ona bakıyordu?
"Eşim titriyor, kocasının ölümden dönmesini bekliyor."
Adam alaycı bir tavırla yavaşça yaklaştı. Nefes almayı bile unutarak ona baktı. Bir keşişi andıran lacivert bir tunik ve gümüş bir zırh giyen Riftan Calypse, hatırladığından çok daha iri ve zorba görünüyordu.
"Sıcak bir karşılama beklemiyordum ama vebalı görmüş gibi titremek için bir sebep yok."
Soğuk sözler sonunda Max'i kendine getirdi. Yeniden bir araya gelmelerinden bir dakika sonra onu gücendirdiği düşüncesiyle yüzündeki kan çekilmişti.
"Sa-sağlam geldin, sağ salim geri döndün..."
'Ne söylemeliyim? Ona nasıl hitap edeceğimi bilmiyorum.'
Riftan ? Fazla sevecen görünüyordu. Lord Calypse? Kendisine gülüneceğini düşündü. Sözlerini mırıldanırken, aniden kendisine bakan yoğun bir bakış hissetti ve bir adım geri çekildi.
Ona neden öyle baktığını bir türlü anlayamıyordu. Daha kötüsü olamazmış gibi, adamın yüzü nedense daha da soğudu. Kolunu tuttu ve sert bir şekilde konuştu.
"En azından beni karşıladığın için mutluymuş gibi yap."
Vücutları bir saç teli genişliğinde buluştuğunda, deri, at ve hafif ter kokusu burnunun ucunu deldiğinde dondu. Erkeksi kokusu zihninde şimşek gibi çaktı ve üç yıldır gömülü olan bir anı.
Sert, delici bakışlarından gizemli bir sıcaklık fışkırıyordu. Çiğ ete bakan biri gibi, yemeğini ısırmak üzere olan bir tazı gibi ona baktı.
Aceleyle gözlerini yere indirdi, yüzü güneşin amansız sıcağının altındaymış gibi yanıyordu.
Kalbi her saniye daha hızlı çarparken, evliliklerinin anıları yavaş yavaş düşüncelerini doldurdu. Kocası nihayet eve dönmüştü. Şimdi onunla nasıl başa çıkacaktı?