Under The Oak Tree - 218. Bölüm
Nedense, prensesin sözleri Max'e bir azarlama gibi geldi. Aynı zamanda da, sanki sözler onu desteklemek için yazılmış gibi, omuzlarında daha fazla güven hissetti. Agnes omuzlarına hafifçe vurdu ve utangaç bir şekilde gülümsedi.
"Her neyse, iyi sonuçlandı. Şu anda burada yirmi iki büyücü var. Her yere engeller koyma, saldırılara hazırlık için büyülü formüller oluşturma ve büyülü araçlar üretme görevleriyle dolup taşıyoruz. Yeni bir acemi büyücü daha kazanmamak büyük kayıp."
"Sör Calypse, karısına yük olmak istemediğini açıkça belirtmemiş miydi?"
Max onun bu fikre neden karşı olduğunu anlayamayıp Ruth'a, Ruth ise önerdiği şeye inanamıyormuş gibi prensese bakıyordu. Üzerindeki yüklerin bir kısmını ondan alabilmesi için büyü öğrenmesi konusunda ısrar eden o değil miydi? Büyücü, sözlerini o kadar akıcı bir şekilde söyledi ki, sanki o zamanların hiçbirini hatırlamıyormuş gibiydi.
"Sör Calypse öğrenirse yerinde duramaz. Bunu diğer büyücülere açıklamak yeterince zor, bu yüzden revirde şifacı olarak çalışması yeterli.''
"Bu korkunç bir komploymuş gibi konuşuyorsun!" Agnes ona dik dik baktı ve çığlık attı, sonra Max'e dönüp onun ellerini tuttu. "Senden pek bir şey istemeyeceğim. Büyülü formüller yapmakta bana yardım etmeye gelirsen, bu lütufkâr iyiliğinizi asla unutmayacağım.''
"E-eğer yardım edebilirsem... ta-tabii ki yaparım."
Agnes, olumlu cevabından bir şekilde heyecanlanmış görünüyordu. Max, prensesin yüzünün aydınlandığını görünce birdenbire Ruth'a büyülü formüllerde sabahtan akşama kadar yardım etmesi gerektiği zamanları hatırladı. Belki çok acele cevap verdiği için biraz endişelenmeye başladı ama Agnes onu girişe doğru çekti.
"Pekala, o zaman hemen kışlama gidelim. Leydinin kıyafet değişikliğine ihtiyacı var.'' Görünüşünden bahsedildiğinde Max, Riftan'ın kendisi için fazla bol olan cübbesini gözleriyle taradı. "Ondan önce, ra-rahibelerin kışlasına uğramam gerekiyor... Eşyalarımı toplamam gerekiyor."
"Ben hallederim."
Prenses'ten kaçmanın bir yolunu arayan Ruth, bu fırsatı çabucak değerlendirdi. Max onu durdurduğunda, rahibelerin bulunduğu kışlaya koşmak için dönmüştü.
"Ra-rahibelere ne söyleyeceksin? Aniden ortadan kayboldum… şüpheli olduğunu düşünüyor olmalılar…''
''Leydi bunca zaman bir cüppe giydi. Leydi önlerine Whedon Büyücüsü unvanıyla çıksa bile, kimse hiçbir şeyden şüphelenmez.''
Max, Ruth'un bunu bu kadar basit düşünmesine şaşırmıştı. "Ha-haftalardır birlikte çalışıyoruz ve seyahat ediyoruz, bu yüzden elbette... bazıları yüzümü görmüş olabilir… da-dahası, konuşma şeklimi… sesim, onu tanıyacaklardır."
Ruth başını arkaya attı, tavana baktı ve sinirli bir inilti çıkardı. "Peki. Onlara uygun bir açıklama yapacağım."
"Bir rahibe gibi davranmam... büyük bir soruna neden olmaz mı?"
"Leydi casus olmak için kimliğini saklamış gibi de değil, sen sadece yaralılara bakmak için gönüllü oldun. Bunun bir sorun haline gelmesi için hiçbir neden yok. Ancak, gerçekleri çarpıtmaktan ve kötü niyetli söylentiler yaymaktan hoşlanan pek çok nahoş insan var, bu yüzden bunu bilen insan sayısını sınırlamak istiyorum.'' Ruth başını salladı ve içini çekti. "Neyse ki burada 15.000'den fazla insan var. Whedon'dan acemi bir büyücü aniden ortaya çıkarsa, çoğu kişi bunu fark etmez bile. Çok fazla endişelenme."
Güven verircesine Max'in omzuna vurdu ve gitti. Prenses, Max'i doğrudan kışlasına götürdü ve denemesi için kendi kıyafetlerinden birkaçını çıkardı. Ne sıkıcı ne de hareket etmesi zor olan birkaç kıyafet denedi, ancak prensesin pantolonları onun için çok uzun ve kalçaları için çok dardı ve en ufak bir harekette yırtılabilirdi. Kısa bacakları ve geniş kalçalarıyla kendini bir ördek gibi hissederek sonsuz bir depresyona girdi. Prensesin incecik, geyiği andıran fiziğine kıskançlıkla bakarken omuzları düştü.
Biraz rahatsız olan Agnes, bu sefer ona bir elbise verdi. "Pantolon giymekle karşılaştırıldığında biraz rahatsız olabilirler ama bu elbise her türlü harekete hitap etmek için yapıldı, bu yüzden hareket etmekte sorun yaşamayacaksın."
Ayak bileklerine kadar inen ve iyice kapatan sade lacivert bir elbiseydi. Max, Riftan'ın verdiği hançeri beline bağlayarak ve kurnazca daireler çizerek görünüşünü tamamladı. Bir süredir sadece cüppelerle kundaklandığı için, yeni kıyafetinde bir baloya katılıyormuş gibi inanılmaz derecede rahatsız hissetti.
''Bu, Whedon ile olan bağını temsil edecek. Riftan sana bir eskort vereceğini söylese de, her ihtimale karşı bunu yanında taşımalısın." Agnes sert bir ifadeyle ona, üzerinde Wedon'un arması oyulmuş küçük bir tahta iğne verdi. "Sana daha önce de söylediğim gibi, Whedon, Livadon, Osyra ve Balto'dan adamlar Ethylene'de toplandılar. Herkes her şeyi kendi bildiği gibi yapmak istiyor, bu yüzden orada burada çatışmalar olabilir.''
''Ça-çatışmalar..?''
"Ne olacak. Düellolar.'' Agnes konudan bıkmış gibi açıkladı. ''Özellikle son yıllarda dünyanın en güçlü şövalyeleri olarak tanınan Remdragon Şövalyeleri ile. Her zaman anlaşmazlıklara atılırlar. Bir düelloda bir Remdragon Şövalyesini yenerseniz, hemen birinci sınıf bir şövalye olarak tanınırsınız. Ve düellolar yasak olduğu için herkes sabırsızlıkla kıvranıyor.''
"Savaş sırasında bile... hâlâ birbirleriyle savaşmaya çalıştıklarını mı söylüyorsun?"
"Ne kadar aptallar, değil mi?" Prenses acı bir şekilde homurdandı. ''Düellolar kesinlikle yasak olsa da, düzgün bir şekilde kurulmuş merkezi bir komuta sistemi olmadığı için kontrol etmek zor. Dürüstçe söylersem, Müttefik Kuvvetler şu anda her an patlayabilecek dengesiz bir büyülü alete benzetilebilir. Livadon'dan Sejour Aren, Whedon'dan Riftan Calypse, Osyria'dan Quahel Leon ve hatta kuzeydeki komutan yardımcısı ve en güçlü şövalye Phil Aron ile… tüm bu güçlü figürlerin tek bir yerde toplanmasıyla, şu anki durum yağ ile suyun karıştırmayla karşılaştırılamaz mı?
Agnes hayal kırıklığıyla kaşlarını çattı. "Bu adamları takip eden şövalyeler ve askerlerle bahsetmiyorum bile. Bütün bu koalisyon büyük bir karmaşa.''
Max, bu ünlü adamların tüm görkeminin ve ihtişamının altında gömülü olan çirkin gerçek karşısında kanının çekildiğini hissetti. Trol ordusu yeterince büyük bir sorun değilmiş gibi, şimdi iç çatışmaların olduğunu öğrendi.
Yüzünün solgun olduğunu gören Agnes hemen ekledi. "O suratı yapma. Senin Riftan Calypse'nin karısı olduğun gerçeğini kavga çıkarmak için bahane olarak kullanacak insanlar olacak. Sadece ekstra uyanık olmanı istedim, seni endişelendirmek istemedim."
"Ben... di-dikkatli olacağım."
Prenses ona hafifçe gülümsedi ve onu dışarı çıkardı. Agnes ona Whedon'un güçlerine ait kışlaları gösterdi. Max, büyücülerin nerede oturduğunu ve Remdragon Şövalyeleri'nin nerede kaldığını ve ayrıca girmekten kaçınması gereken alanları not etti ve hemen revire doğru yol aldı.
Max revirden amaçsızca dolaştı; bunun ne kadar garip olacağını bilerek ve ona nasıl yaklaşacaklarını merak ederek. Tam düşünceleriyle boğuşup aylak aylak dururken, Idcilla onu gördü ve ona doğru koştu.
"Leydi, iyi misiniz? Seni azarladı mı?'' Idcilla, Max'i aceleyle çadırın arkasına götürürken endişeyle sordu.
"Ben i-iyiyim. Ama bundan sonra... Bir rahibe kılığına girmemin mümkün olacağını sanmıyorum."
Idcilla, Max'in yeni kıyafetlerine baktı ve içini çekti. "Dün kocanın yüzünü gördüğümde bunu tahmin etmiştim. Lord Calypse gerçekten ürkütücü. Gözlerindeki bakış, gerçekten hareket edemeyeceğim kadar korkuttu beni."
"Benim yü-yüzümden... o şok oldu, bu yüzden böyle davrandı. Normalde... o öyle biri değil."
Max kocasını savunmak için mırıldandı ama geç de olsa kendisinin de onun cehennemden çıkmış bir aslan gibi göründüğünü düşündüğünü hatırladı. Idcilla, Max'in alev alev yanan gözlerini görerek ona ilgiyle baktı.
"Leydiyi nasıl çabuk affettiğine bakılırsa, göründüğünden daha cömert biri gibi görünüyor. Kısa bir süre önce büyücü geldi ve leydinin şimdi burada Whedon'dan bir şifacı olarak çalışacağını açıkladı."
"Herkes... şaşırmadı mı?"
"Çoğu öyleydi, ama bazıları bunun kokusunu almış gibiydi."
Max'in gözleri büyüdü ve Idcilla gülümseyerek açıkladı. "Rahibe Nora ve Rahibe Karen çok önceden biliyorlardı. Manastırda senin yüzünü gördüklerini ve tanıdıklarını söylediler.''
''Ya sen, Idcilla… kimliğini keşfettiler mi?''
Kız başını salladı. "Şüpheleri var ama ben onlardan kaçıyorum."
"Kimliğini if-ifşa etmeye ne dersin, Idcilla? Artık rahibenin kışlasında kalamam. Senin için sakıncası yoksa Idcilla, Ri-Riftan'a sorabilirim..."
"Ben iyiyim. Burada işime sonuna kadar devam etmek istiyorum.'' Idcilla onun sözünü kesti. ''Bu destek birimine katıldıktan sonra sandığım kadar faydalı biri olmadığımı fark ettim. Artık hayatımın ne kadar korunaklı olduğunu ve şımartıldığını biliyorum.''
Idcilla'nın dudaklarına acı bir gülümseme yayıldı. ''Böyle yerlerde asil bir statü ayrıcalığını almak istemiyorum. Sonuna kadar burada rahibe olarak çalışmaya devam edeceğim. Çünkü katkıda bulunmak için yapabileceğim şey bu.''
"A-ama... seni burada yalnız bırakmak... beni rahat hissettirmiyor"
"Benim için endişelenme. Selena burada benimle yani herhangi bir sorun olmayacak. Senden tek istediğim, abim hakkında bilgi almama yardım etmen." Aniden, Idcilla'nın yüzü bulutlandı. "Hala onun ön saflarda olması dışında bir bilgi bulamadım."
"Anladım. Kesinlikle… araştıracağım.''
Max kararlı bir sesle söz verdi. Idcilla her gün kardeşi için endişeyle yaşarken, şimdi kocasıyla yeniden bir araya geldiği için kendini suçlu hissediyordu.
"Hadi o zaman işe başlayalım. Dün gelen yeni hastaların durumu pek iyi değil.''
Idcilla derin bir nefes aldı ve Max'i içeri aldı. İlk başta, rahibeler onun yanında belirgin bir şekilde daha rahatsız hissettiler, ancak tekrar birlikte çalışmaya başladıklarında işler normale döndü. Ayrıca yapacak o kadar çok şey vardı ki Max'in keşfedilen kimliği hakkında endişelenecek zamanı bile olmadı.
Doğal olarak, yaraları incelemek ve bazılarına iyileştirme büyüsü uygulamakla ilgili eski rutinine geri döndü. Saatler geçtikçe herkes onun rahibe kılığında gelen asil bir hanım olduğunu unuttu. Prenses Agnes'in sözleri doğru çıktı, bir savaş alanı asil bir kadın için uygun değildir. Savaş alanında önemli olan tek şey, savaşıp savaşamayacağın veya destek için çalışıp çalışamayacağındı ve o ikinci kategoriye düştü.
"Leydim, şimdi kışlaya geri dönmelisiniz."
Yulysion çadıra girdiğinde Max, acil durum ilaçlarını karışık otlarla doldurmanın ortasındaydı. Genç adam, yaralıları yatakta yatarken görmekten rahatsız olmuş gibi görünüyordu ve onu tekrar zorladı.
"Lord Calypse, gün batımından önce sizi geri getirmemi emretti."
''A-ama yine de bitirmem gerekiyor…''
"İlaçların geri kalanını ben yapacağım." Yakınlarda ot toplayan Selena, hızla işi devraldı. "Onu bana bırak ve geri dön."
Kovuluyormuş gibi hisseden Max'in revirden çıkmaktan başka seçeneği yoktu. Yulysion onun yanında yerini aldı ve gururla adımlarını attı.
"Lord Calypse'in emriyle, Leydi'yi korumaktan bir kez daha ben sorumluyum. Bundan sonra hep yanınızda olacağım.''
"Be-ben sana sıkıntı verdiğim için üzgünüm."
"Neden bahsediyorsunuz?!" Genç şövalye gururla göğsünü dövdü ve ona neşeyle gülümsedi. ''Leydi'ye hizmet etmek bir şövalye için bir onurdur! Lord Calypse'in beni yetenekli gördüğü ve Leydi'yi bana emanet ettiği için kesinlikle çok heyecanlandım. Ne olursa olsun sizi korumak için hayatımı riske atacağım."
Max, sadece birkaç ay içinde daha uzun ve daha erkeksi görünen ve aynı zamanda inanılmaz derecede onurlu hale gelen Yulysion'a baktı. Max'in yüzüne bir gülümseme yayıldı: Her zaman bir kahraman olmaya hazır genç çocuk, gözlerinde inanılmaz derecede sevimliydi.
"Te-teşekkür ederim... nazik sözlerin için."
"Lütfen beni dinleyin, bunda ciddi bir şey." Yulysion ona baktı, görünüşe göre tepkisinden biraz memnun değildi. "Bu savaş bittiğinde resmen şövalye olarak atanacağım. Törenden sonra, Sör Nirta'yı düelloya davet edeceğim ve Lord Calypse'nin ikinci komutanı olarak onun yerini alacağım. Bu yüzden lütfen sözlerimi hemen hafife almayın.''
"Be-ben... özür dilerim."
Sanki sözlerinde samimi olup olmadığını anlamaya çalışıyormuş gibi Max'e gözlerini kıstı. Sonra yine aynı genç masumiyet tonuyla gülümsedi. "Çünkü Leydi olduğunda , sizi affedeceğim."
Max, gerçek bir beyefendinin nezaketiyle onu Riftan'ın çadırına geri götürürken Yulysion'ın somurtkan sesine gülmemek için yanağını ısırmak zorunda kaldı. Hatta genç şövalye her çeşit lüks yemekle dolu tepsilerle onun için muhteşem bir akşam yemeği bile hazırladı. Max ellerini iyice yıkayıp masanın önüne oturdu.
''Ri-Riftan ne zaman geri geliyor?''
"Lord Calypse şu anda bir strateji toplantısında. Muhtemelen geç bitecek.''
Ç/N: Yulysion gel sen benim oğlum ol, no'luuuurrr