Lucia - 89
Anne Anıları (6)

[Dikkat!!: Yetişkin İçerik]

Hugo'nun eli Lucia'nın ayak bileklerinden baldırına tırmandı, eteğinin altına uzandı ve uyluğunu yokladı. Ve tek seferde, eteğinin altına giydiği, kombinezon ve külot olan birkaç kat iç çamaşırını aşağı çekti. İç çamaşırını dizinin altından çıkardı ve yere fırlattı.

Vücudunun alt kısmı aniden havalanırken, Lucia bacaklarını birbirine doladı. Eli sıkıca kapattığı baldırlarının içine girdi.

“Hnn…”

Lucia bu ani durumda ne yapacağını bilemedi. Yatakta cilveleştiği ve gece ilişkilerini sabaha uzattığı zamanlar olmuştu. Ama ilk defa onun üzerine böyle atlıyordu. Hem şaşırdı hem utandı, sonra yine heyecanlanmaya başladı.

Dudakları onun boynunu rahatsız ederken eli kıyafetlerinin içine girdi ve göğsünü yoğurdu. Diğer eli onun nemli, yumuşak tenini ovuşturdu. Parmakları aşk suyuyla kaygan olan v*jinal girişine sürtündü ve içeri girdi. Birkaç kez içeri girip çıktı, sığ bir şekilde içeriye nüfuz etti. Parmağının hareketleri ıslak sürtünme sesleri çıkardı.

"Ah!"

Parmağı bir yere değdiğinde, Lucia gömleğini tuttu ve sıktı. Hugo öptüğü boynundan dudaklarını ayırdı ve başını kaldırdı. Lucia ona kırmızımsı, hararetli gözlerle baktı. Parlak ışıkta, kırmızı gözleri çok daha net görünüyordu. Gözlerinde yanan ateş, sanki onu tamamen yutacak gibiydi. Parmakları onun içini yoklamayı bıraktı ve v*jinasından dışarı kaydı.

Hugo onu kolundan tuttu, vücuduna sardı, kanepeye kalçasının üzerine oturttu. Başını omzuna yasladı ve ardından sırtındaki düğmeleri çözdü. Çok sabırsızdı ama yine de onun düğmelerini çözmenin biraz sinir bozucu sürecinin keyfini çıkaracak yeri vardı.

Sadece beline giden düğmeleri gevşetti, sonra vücudunun üst kısmını sıyırdı. Kolsuz ince iç çamaşırını çıkardı. Sonra şişkin göğüslerini örten diğer iç çamaşırını tuttu ve aşağı çekti. Açıkta kalan, zıplayan göğsünü ağzına aldı ve bir yudumda yuttu.

"Ah…"

Göğsünü ısırırken eli belini tuttu. Dilini onun sertleşmiş göğüs ucunun etrafında gezdirdi ve dudaklarıyla sıkıştırdı, sonra biraz kuvvetle ovuşturdu.

Lucia kollarıyla onun kafasına sarıldı ve nefes nefese kaldı. Sırtındaki tüyleri diken diken olmuştu. Vücudu sanki uyuşacakmış gibi tepeden tırnağa karıncalandı. Dili, sanki meme ucunu delip inlemesine neden olacakmış gibi hareket etti. Karnının alt kısmı acıyla sıkıştı ve kaynağından sıcak sıvı aktı.

Hugo vücudunu kaldırdı ve pantolonunu indirdi. Sonra onu kalçalarından tuttu ve kendine yaklaştırdı. Uyluklarını tuttu, vücudunu hafifçe yukarı kaldırdı, sonra organını tuttu ve yavaş yavaş onun altında hareket ettirdi. Duyularına güvenmek zorundaydı çünkü vücudunun alt kısmı eteğiyle örtülmüştü ve hiçbir şey göremiyordu.

Lucia elini onun omzunda hareket ettiriyordu ki, sıcak bir şey bacaklarının arasındaki hassas bölgeye dokunarak onu ürküttü ve vücudu kaskatı kesildi. Erkekliğinin ucunun onun minyon girişine dokunduğunu hissederek, onu yavaşça aşağı çekti ve kendi bedeninin üzerine oturttu. Sıcak eti dar kapıyı açtı, bir yol buldu ve içeri girdi.

"Hkk..."

"Huu..."

Alt bedenleri tamamen birbirine bağlıydı. Hugo onun vücudunu iki koluyla kucakladı ve başını göğsüne gömdü. Sıkı içi pürüzsüz ve sıcaktı. Zevk onu boğmaya yetti. Karnının alt kısmı sanki acı çekiyormuş gibi zonkluyordu. İçinde, çekirdeği bir kalp atışı gibi atıyordu. Endişeyle dişlerini sıktı ve ona daha sıkı sarıldı.

* * *

"Ah...haa..."

Lucia bitkin düşmüştü ve nefes nefese kalmıştı. Tüm vücudu terden sırılsıklam olmuş ve kayganlaşmıştı. Alt vücudunda, içine döktüğü meni, uylukları ve kalçaları boyunca akıyordu. Lucia yatakta yüzükoyun yatarken, Hugo onun boynunu ısırdı. Acı bile zevke dönüştü ve tüm vücudu heyecandan titredi.

Boğazından yakalanmış bir otobur gibi, Lucia isyan edemedi ve vücudunu ona sundu. Eli kabaca poposunu kavradı. Bacaklarının arasındaki yol zaten gevşemiş olduğu için dik duran çubuğu ivme kaybetmedi ve doğruca içeri girdi.

"Hn... Ng."

Hugo'nun vücudunun terle karışan kokusu ve kestane çiçeklerinin keskin kokusu odayı doldurdu. Lucia'nın görüşü titreşerek gözlerini kapatıp yavaşça açmasına neden oldu.

Kollarını yatağa dayadı ve hızlı, kısa hareketlerle onu içine itti. Lucia, çubuğunun ucu ona her girdiğinde inledi. Sonsuz, sürekli uyarımla nefesi kesildi.

Buruşuk çarşafların net bir şekilde göründüğü parlak bir sabahtı. Tüm perdeleri açık olan yatak odası çok aydınlıktı. Bu sabah onunla böyle bir şey yapıyor olması, Lucia'da bilinmeyen bir suçluluk duygusu uyandırdı. Çok ahlaksız bir yaşam tarzıydı.

“Hugh. Saat kaç…"

"Bilmem."

Büyük elleri kalçalarını kavradı ve vücudunu yukarıya, kendisine doğru çekti. Çarşaflara değen yanakları sürüklenerek sürtünmeye neden oluyordu. Geriye doğru hareket ederek onun vücudunu dolduran kısmını çıkardı. Yavaşça vücudundan ayrıldığını hissetmek Lucia'nın  titremesine neden oldu. Beli refleks olarak seğirdi.

Sanki vücudunu ikiye bölmek istiyormuş gibi acımasızca ona çarptı ve etlerinin birbirine çarpma sesi odada yankılandı.

"Ah!"

"Daha çok zamanımız var, Vivian. Endişelenmene gerek yok."

Hugo boğuk bir sesle kulağına fısıldadı. Nefes nefese kalırken nefesleri senkronizeydi ve vücutları çarşaf boyunca sürüklenerek çarşafın kırışmasına neden oluyordu. Islak etin birbirine çarpma sesi ürpertici derecede erotikti.

"Kim... hn... endişeleniyor..."

“Vücudun. İçinin ne kadar erotik olduğunun farkında mısın? Beni sıkıştırıyor.”

Dar, esnek etinin p*nisine baskı yapan kıvrımları Hugo'yu sonsuz bir şekilde uyarıyordu. Karısının vücudu onu her zaman çıldırtmayı başarmıştı. Fiziksel zevkten daha fazlasını hissetti, bir tokluk hissiydi. Onu kucakladığında, doruk noktasının zevkinden sonra hiçbir boşluk hissi oluşmuyordu. Memnuniyet, uzun süre açlık çekmiş boş bir mideyi doldurmaya benziyordu.

Lucia onun sözlerini çürütemedi. Çok fazla ve yorucu olmasına rağmen, vücudu ona durmaksızın tepki veriyordu. Onunla s*ks her zaman zevkli ve eziyet vericiydi. Verdiği zevki inkar etmek son derece zordu.

Onu tekrar tekrar deldikçe, yavaşça yükselen zevk dalgası devasa bir gelgit dalgasına dönüştü ve onu alıp götürdü. Görüşü bulanıklaştı ve bilinci karardı. Vücudundaki bütün tüyler diken diken oldu.

“Aaaah!”

Çığlık atarken tüm vücudu titriyordu ve arkasından Hugo'nun da inlediğini duyabiliyordu. Doruğa ulaştı ve sert penisi pervasızca iç duvarlarında hareket ederek onu birkaç kez işgal etti.

Lucia, beynini lapa haline getirmiş gibi görünen muazzam zevk karşısında doğru düzgün çığlık bile atamadı. Ağzı açık kaldı ve titriyordu. Yoğun bir şekilde ona gittikten sonra Hugo gırtlaktan bir inilti çıkardı. Sıcak meni rahmine fışkırdı. Bunu birçok kez deneyimlemiş olmasına rağmen, Lucia için yine de tuhaf bir duyguydu. Lucia irkildi ve nefes nefese kaldı.

İç duvarları sıkıca sıkıştı ve büyük p*nisini baskı yapan iç organlarından çıkardı. Onu kolundan tuttu ve Lucia'nın vücudu güçsüzce döndü. İstemeden bakışlarını indirdiğinde, p*nisinin merkezinde konumlandırıldığını, meni ile parıldadığını ve çoktan tekrar ayağa kalktığını gördü.

'...Ah... Bittim ben.'

****

Lucia yüzünü buruşturdu ve başını çevirdi. Hugo çenesinden tuttu, yüzünü kendisine çevirdi ve açık dudaklarını kendi dudaklarıyla kapattı. Dudaklarını emdi ve diliyle hızla ağzını işgal ederek her köşesini harap etti. Dili onunkine her sürttüğünde, Lucia parmak uçlarında bir heyecan akışını hissetti.

Son bir dokunuş olarak, yüksek sesle öptü ve alt dudağını emdi, ardından boynunu ısırmak için başını eğdi. Çok sert ısırmadı, bu yüzden canı yanmadı, sadece emerken batıyordu.

“Nggh. Hugh. Boyun izleri…” (Lucia)

Kuzeydeki evliliklerinin ilk günleri dışında, boynu gibi görünür yerlerde, karısı bundan hoşlanmadığı için iz bırakmamak için elinden geleni yaptı.

“Kaybolana kadar evde kal.” (Hugo)

"Cidden neden böylesin. Gittikçe daha mantıksız oluyorsun.” (Lucia)

Hugo, kendisini eleştirirken onu desteklemek için elini karısının sırtına koydu ve bitkin vücudunu kaldırdı. Kollarını aldı ve boynuna yerleştirdi. Lucia'yı dizlerinin üzerine tünedi ve nefesini hissedebileceği kadar yaklaştırdı. Sanki ısrarla gagalıyormuş gibi, yorgun bir şekilde sarkık göz kapaklarını öptü.

"Daha da mantıksızlaşıyorum?" (Hugo)

"Hizmetçilere göstermek istemediğim şeyleri daha çok yapıyorsun, değil mi?" (Lucia)

"Hmm. Sana gerçek mantıksızlığın ne olduğunu göstermemi ister misin?”

"Mantıksız derken bunu kastediyorum!"

Gülümsediğinde, Lucia ona baktı. Hugo onun yüzünü elleriyle kavradı ve burnunu öptü.

“Hugh. Tamam mıyız?"

“Mmm. Henüz değil."

Durmaları gerektiğini kastetmişti ama Hugo onu zekasıyla alt etmeye çalıştı. Dili tutuldu, onun göğsünü itti ve belini büktü. Onu durdurmak yerine iki kalçasını da tuttu ve kaldırdı. Lucia pes etti ve onun omzuna yaslandı.

V*jinal duvarları onu almak için açıldığında sert çubuğu içine çekildi. Kafası refleks olarak irkildi, zihnini odak noktasına getirdi. Omuriliğinden yukarı ürpertici bir zevk duygusu yükseldi. Parmağını bile kıpırdatamayacak kadar yorgun olmasına rağmen, bedeninin tüm kalbiyle tepki vermesi işleri onun için daha da zorlaştırıyordu.

"Ah... Ung..."

Belini her salladığında, Lucia'nın vücudu bir aşağı bir yukarı sallanıyordu. Kollarını onun boynuna dolayan Lucia inledi. Birkaç kez aşağı yukarı sarsıldı, ardından vücudu tekrar yatağın üzerine düştü. Yan yatarken, üst üste binen bacaklarının arasından derin bir şekilde içeri girdi ve içini karıştırdı.

"Hng."

Sayısız kez sarsıldığı için her şey etrafında dönüyormuş gibi hissetti. Buna rağmen, onun iç duvarları aletini sıkıştırdı ve ona agresif bir şekilde tepki gösterdi. Vücudu bu halde tepki gösterirken, ona durmasını söylemek bile utanç vericiydi.

İnce ayak bileklerini kavradı ve birbirinden ayırdı. Yüzü ona dönükken, içinde ağır bir baskı oluştu. Bunu hızlı, sığ itişler izledi.

Lucia'nın enerjisi tükenmişti ve parmağını bile kıpırdatamıyordu ama uyarılar gelmeye devam ediyordu. Buğulu gözlerle onun terden parıldayan güçlü, kaslı vücuduna baktı. Ona susayan adamın gözleri taşan arzuyla doluydu.

Lucia, kocasının ona olan tutkulu arzusuyla dolayı mutluydu. Karnının alt kısmı zonkluyor ve daha da sıkılaşıyordu. Hugo kaşlarını çatarak gözlerini kapattı. Bu görüntü Lucia için seksiydi ve uyarılmış iç organları yeniden gerildi. Hugo bir an için yüzünü buruşturdu, bir inilti yuttu ve sonra tekrar hareket etmeye başladı.

Zayıf bir şekilde inlerken, Lucia defalarca uykululuk ve uyanıklık arasındaki eşiğe gitti. Ve bir noktada uykuya daldı.

* * *

Lucia kendini tembel ve sıcak hissederek gözlerini açtı. Havada buhar bulutları uçuşuyor ve sıcak su göğsüne çarpıyordu. Sıkı kaslı geniş bir göğüs sırtına bastırıldı ve bir kol beline dolanarak vücudunu destekledi. Lucia, etrafındaki durumu kavramaya çalışarak gözlerini kırpıştırdı. Hugo onu tutuyor ve küvetin içinde oturuyordu.

“Hugh. Şu an saat kaç?"

"Bilmiyorum. Neden saati sorup duruyorsun?”

Hugo nazikçe onu boynunun arkasından öptü. Boynundan omzuna öpücükler kondurmaya devam etti.

"Bugün dışarı çıkmıyor musun?" (Lucia)

"Dışarı çıkmamı mı istiyorsun?" (Hugo)

Sesi somurtkandı bu yüzden Lucia onun ifadesini görmek için kontrol etti ve güldü.

"Yani, senin gibi meşgul biri hiçbir planı olmadan rahat vakit geçiriyor, bu yüzden merak ediyorum."

"Boş günüm olarak bugünü seçtim."

Fabian şu anda kovalarca ter döküyordu ve iptal edilen seyahat programını düzeltmek için çok çalışıyordu. Hugo, dertli  Fabian için hiç üzülmedi. Bu onun astının işiydi. Bu kadar yetkisi olmasaydı gece gündüz çalıştığı bir hayata katlanmanın ne faydası vardı?

Hugo, belini tutan eliyle göğsünü tuttu ve hassas meme ucunu parmaklarıyla kıvırdı. Diğer eli de bacaklarının arasına girdi.

Lucia'nın vücudu, onun dokunuşuyla her uyarıldığında seğiriyor ve titriyordu. İki eliyle göğsünü sıktı, sırtına öpücükler bırakırken onları okşadı. Lucia hafifçe inlerken çenesini kaldırdı ve başının arkasını kocasının omzuna yasladı. Gözlerini kapadı ve onun erotik okşamalarına dalmaya izin verdi.

Hugo başını yana çevirdi ve onun dudaklarını öptü. Dudaklarını birkaç kez yaladıktan sonra hafifçe ısırıp alt dudağını emdi ve dilini açık ağzına itti.

Diliyle yavaşça ağzının her köşesini okşadı. Dilleri ileri geri dolandı ve dudakları sanki birbirlerini bütün olarak yutmak istercesine birbirine yapışarak hareket etti. Dilini ağzının içine daha çok soktu ve defalarca dudaklarını emdi. Neredeyse nefessiz kaldıklarında, uzun öpücük sona erdi ve göğüslerini yoğuran elleri onu belinden kaldırmak için aşağı indi.

'Ah…'

Ereksiyon halindeki p*nisi yavaşça kadının v*jinal duvarlarından içeri girdi. Suyun içinde oldukları için bu duygu biraz rahatsız ediciydi, ama o kabzasına kadar girdiğinde ve bacaklarının üzerine oturduğunda, vücudunun derinliklerindeki yerleri karıncalandı ve ağrıdı. Aşağıdan gelen dolum basıncı şimdiden nefesini kesmeye başlamıştı, sonra belini kaldırdı.

"Hng"

Vücudu öne doğru eğildi ve kolları onu yakalayıp göğsünün üzerinden tuttu. Kollarına sarıldı ve belini her salladığında Lucia'nın vücudu bir aşağı bir yukarı sallanıyordu. Su yüzeyi vücuduna sıçradı.

"Ah!"

Daha da hızlı yukarı doğru itmeye başladı. Belki de suyun ısısından dolayı Lucia kendini anında bitkin hissetti. Daha çok çığlığa benzeyen bir inilti çıkaran Lucia, onun kollarına yaslandı ve anlamsızca sallandı.

Aniden onu çekip belinden ve omuzlarından tuttu. Yüzünü kendisine çevirdi ve kollarında onunla ayağa kalktı. Lucia havada olmaktan endişeli hissederek kollarını boynuna doladı ve bacaklarını beline doladığı anda p*nisi onu aşağıdan deldi.

"Hkk!"

Sert üyesi, vücudunu harap ederek defalarca ona nüfuz etti. Güçlü tutuşu poposunu sıkı tuttu ve hareketlerini duraksamadan tekrarladı. İnatçı iç duvarları, aletini sıkıştırdı ve ona kenetlenirken kasıldı. Sırtına bir ürperti yayıldı ve ürpertici bir zevk duygusu tüm vücudunu sardı.

"Hng!"

Vücudu dorukta titrerken hırladı ve Hugo da inledi ve içine boşaldı. Hâlâ boynuna yapışan Lucia, derin derin nefes almaya devam etti. İkisi hala birbirine bağlı olduğundan, içindeki sıvılar kalçasından aşağı aktı.

Onu kucağına alarak tekrar küvete oturdu. Lucia göğsüne yükselen ılık suyun kaldırma kuvvetini hissederek Hugo'nun göğsüne yaslandı ve gözlerini kapattı.

"Artık yapamam."

Cevap vermeyince gözlerini açtı ve başını kaldırdı.

"Hugh!"

Hugo kıkırdadı ve onu dudaklarından hafifçe öptü.

"Biraz uyuduktan sonra bu geceye ne dersin?"

"Senin gerçekten vicdanın yok!"

Lucia çığlık attı. Onun kıkırdadığını görünce kızacak enerjisi bile kalmamıştı, bu yüzden tekrar vücuduna yaslandı. Yüzüne hafif öpücükler kondurduğunu hissetti ama bu bile artık yorucuydu. Lucia ölü gibi hiçbir şeye tepki vermeden gözlerini kapattı ve tekrar uykuya daldı.

Ç/N: Tamam Hugo insan değil onda hemfikiriz ama Lucia da normal değil bence. Yoksa hangi insan evladı Hugo'nun açlığına bu kadar dayanabilirdi 😅 Doymuyor adam ya doymuyor 🤭

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm

 Ayrılmamızın Nedeni 
8. Bölüm

🎵 [Şarkı Önerisi - Busker Busker - Cherry Blossom Ending ] 🎵

HaYeon ve Taewan'ın sınıf arkadaşları onların sabahları gizlice buluştuklarını bilmiyorlardı. Öğrencilerin okula gelme zamanı geldiğinde, Taewan ya kantine giderdi ya da HaYeon tuvalete giderdi. Bunu daha önce hiç kararlaştırmadılar ama doğal olarak bu şekilde oldu.

Her zamanki gibi, HaYeon o gün okula bir saat erken geldi. Sınıfa girdiğinde Taewan'ın masasına yığıldığını gördü. Çok uzun zaman önce sıra değiştirmişlerdi. Şimdi, HaYeon pencereye en yakın sıradaydı ve Taewan da sınıf kapısı tarafındakine.

Hafifçe açılan pencereden içeri bir esinti giriyordu. Sessizce masasına gitti ve oturdu. Taewan uyanmadı ve uyumaya devam etti. Çok yorgun görünüyordu.

Ona bugünlerde oldukça meşgul olduğunu söylemişti. Zaman geçtikçe Taewan daha fazla iş buldu ve popülaritesi arttı. Bu nedenle HaYeon, aralarında daha büyük bir mesafe bırakmaya çalıştı.

Sabahları hariç.

Taewan, güneş ışığı gözlerinin üzerinde parlarken kaşlarını çattı. HaYeon kalkıp perdeleri kapatmak üzereydi ama vazgeçti. Sandalyesinin yere sürtünme sesinin onu uyandıracağından korkuyordu.

HaYeon, Taewan'ın birkaç gün önce ona yaptığı gibi elini kaldırdı. Eliyle gölge yaptı. Gölge gözlerini kapatırken Taewan'ın yüzü rahatladı.

HaYeon ona baktı ve bunu yaparken kendi dudaklarının bir gülümsemeyle kıvrıldığını fark etmedi. Birden yüzündeki gülümseme silindi.

Bütün bunlar sona erecekti.

Onunla ne kadar uzun süre sıra arkadaşı olursa, diğer öğrenciler ona o kadar içerliyordu. Sınıf öğretmeni bile onlara bir sonraki sıra değişiminde ayrılacaklarını söyledi. Nedense bunun düşüncesi bile onu çok üzüyordu.

Taewan ortadan kaybolmayacaktı, öyleyse kalbi neden böyle hissediyordu?

HaYeon ona bakarken kendini teselli etmek için elinden geleni yaptı.

Neden böyle hissetti? Tam gözlerinin önündeydi, ama sanki ortadan kaybolacakmış gibi hissetti. Rüzgârda uçuşan saçları, uzun kirpikleri, kapalı dudaklarının gergin çizgisi.

HaYeon elini hafifçe indirdi ve yüzüne yaklaştırdı. Ona dokunmak istedi. Sanki gerçek olduğunu kendine kanıtlamak istercesine.

Ve elleri tenine dokunmadan hemen önce dondu kaldı. Uykusunu bölebilirdi. Hayır, daha da önemlisi, onun kendisine dokunduğunu öğrenirse ne düşünürdü?

Taewan'ın uyuyan gözleri aniden açıldığında HaYeon tam elini çekmek üzereydi. Gözleri ona baktı.

"Ah…"

Şaşıran HaYeon sert bir ünlem sesi çıkardı. Daha elini çekemeden Taewan elini yakaladı.

"Elinin arkası çok sıcak."

"...Bırak."

"Neden gidip böyle bir şey öğrendin?"

Künt sözlerine rağmen Taewan gülümsüyordu. Taewan'ın elinin onunki üzerindeki hissi daimiydi.

Ellerindeki hafifçe şişkin damarlar onları bir yetişkine aitmiş gibi gösteriyordu. Ve nedense sol eli sağ elinden daha bronzdu. Onun için güneş ışığını her zaman engelleyen eldi.

HaYeon elinin arkasına baktı. Kendini toparladı ve kendine geldi. Tam elini onun elinden çekecekken, Taewan avucunu dudaklarına götürdü.

Dudakları tenine zar zor değiyordu. HaYeon ona gerçekten dokunup dokunmadığını neredeyse anlayamıyordu. Yumuşak ve sıcaktı. Omurgasından aşağıya bir ürperti indi.

"...Gitmeme izin ver."

Sersemlemiş hissetti ama kelimeleri ağzından çıkarmayı başardı.

"HaYeon."

Adını söylediğinde, nefesini avucunda hissedebiliyordu. Ensesindeki ince tüyler diken diken oldu.

"Benimle çık."

“......”

Ani bir bahar esintisi gibi, HaYeon beklenmedik bir itiraf aldı.

HaYeon, Taewan'ın elini sanki bir hazineymiş gibi sıkıca tutmasını izledi. Ona şaka yapmayı bırakmasını söylemek istedi ama gözlerinde kahkaha yoktu.

"Mezun olana kadar seninle arkadaş kalacaktım ama artık dayanamıyorum."

“......”

"Böyle şeyler yaptığında çok güzel oluyorsun."

“......”

"Başka birinin seni kapmasına izin veremem."

Taewan gülümsedi ama çok ciddi görünüyordu. Gözünü kırpmadan sadece ona baktı ve cevabını bekledi. HaYeon'un göğsü sıkıştı.

"Zor bir istekse, bana yanıtını vermeden önce bir düşün."

“......”

"Tabii ki, bunu yeniden düşünmek zorunda kalacağını beklemiyordum."

Taewan elini bıraktı. Garipti. Kalktı ve sınıftan çıktı. Kapı kapandığında, HaYeon sonunda başını çevirip kapıya baktı.

Başını tekrar masasına çevirdiğinde, açık pencereden tek bir kiraz çiçeği yaprağı uçtu ve yüzeye yuvarlandı. Tıpkı  yaprağın yaptığı gibi, kalbi de göğsünün içinde yuvarlandı.

* * *

Kang Taewan'la çıkmak.

Bunu yalnızca bir kez hayal etmişti ama bunun hakkında fazla düşünmemişti. İmkansızdı. Kang Taewan gün geçtikçe daha popüler hale geliyordu. Ve sadece okullarında da değil. Yakınlardaki kız okullarının öğrencileri sırf onu görmek için okul kapılarına gelirlerdi.

Öğrenciler Kang Taewan'ın çektikleri fotoğraflarını bile paylaşmaya başladılar. HaYeon bunu görünce şaşırdığında, tüm arkadaşları güldü ve ona neden bu kadar şaşırdığını sordu.

"Sanırım onlardan bizim üst ve alt sınıflarımızda onlarcası var. Hayır, aslında bundan eminim. Kısa bir süre önce tuvalete gidiyordum ve bir birinci sınıf öğrencisine çarptım. Telefonu yere düştü ve arka planının Kang Taewan'ın bir fotoğrafı olduğunu gördüm. Temelde bir ünlü değil mi?

"Evet, haklısın. Sanırım ona bir ünlü diyebilirsin. Duyduğuma göre, çeşitli eğlence ajansları tarafından gözleniyormuş."

"Evet, iki gün önce, MU'dan biri Kang Taewan'ı seçmeyi umarak okul kapısında duruyordu."

“Vay canına, bu çılgınca. Şimdi çekebildiğim kadar çok fotoğraf çeksem iyi olur. Böylece gelecekte onunla aynı okula nasıl gittiğim konusunda övünebilirim.”

Arkadaşlarının konuşmasını dinlerken HaYeon hiçbir şey söyleyemedi. Ne zaman böyle hikayeler duysa, sabahları tanıdığı Kang Taewan'ın bir yabancı olduğunu hissediyordu. Belki de geçirdikleri sabahların hepsi bir rüyaydı.

Dergilerde onun resimlerini her gördüğünde bu duygu yoğunlaşıyordu. Sık sık güzel bayan modellerle çalışırdı.

Örnek aldığı bayan modellerle fotoğraf çekimleri yapardı. Ayrıca kadın idollerle de çalışacaktı. Ne zaman bu olsa, erkek öğrenciler onun etrafında toplanırdı.

Tabii ki Kang Taewan'a çok yakın olmayan çocuklar konuşmaz ve grubun arkasında kalırlardı ama yine de orada durup onu izlerlerdi.

"Hey! Kang Taewan! Yu Ha-In'e mesaj atıyor musun?”

Taewan'ın arkadaşlarından biri soruyu haykırdı. Yu Ha-In, erkekler arasında popüler olan ünlü bir kız grubunun sevimli bir üyesiydi. HaYeon bile onu tanıdı. Ne zaman televizyonu açsa, her zaman içinde onun olduğu bir reklam görürdü.

"Onunla çektirdiğin bir fotoğrafın var mı? O nasıl? Yu Ha-In nasıl görünüyor? O tatlı mı? İyi biri mi?"

"Vay, peki ya sesi?"

“Daebak! Bizim için onu bir kez arasana! Ha? Ha?"

Erkek öğrenciler Kang Taewan'ın etrafında toplandılar ve onu rahatsız etmeye başladılar.

"Bana sadece nezaketen bir mesaj gönderdi." (Taewan)

"Kim nezaket gereği böyle bir mesaj gönderir?"

“Birbirimizi arayacağımız türden bir ilişkimiz yok. Kesinlikle çıkmıyoruz ve ondan hoşlanmıyorum bile." (Taewan)

"Evet, haklısın."

"Hala keyfim yerindeyken neden gitmiyorsunuz?"

Ancak Kang Taewan'ın yüzü öfkeyle ifadesizleştiğinde öğrenciler sakinleşti ve uzaklaştı.

Ne zaman bu olsa, kız öğrenciler ikişer üçer kişilik küçük gruplar halinde toplanır ve soğuk suratlarla fısıldaşmaya başlarlardı. Yu Ha-In ile arasının iyi olduğunu bilmiyorlardı. Somurttular.

"Yu Ha-In ile temas halinde. Herhangi birimiz bununla nasıl rekabet edebiliriz?

Birisi bunu söyledi.

Evet.

Dedi HaYeon kendi kendine.

Kang Taewan onunla nasıl ilgilenebilir? HaYeon'un düşündüğü buydu. Adamın ona gösterdiği ilginin sadece "ana ait tarif edilemez bir duygu" olduğuna kendini inandırdı.

Arkadaştan biraz daha yakındılar ama asla sevgili olamıyorlardı. Aralarında gizli bir şey olmasına rağmen, asla kanıtlanamadı. Kimsenin haberi olmadan ortadan kaybolacaktı.

İlişkilerinin sis gibi kaybolan bir şey olmasının iyi olacağını düşündü. Ama sonra Kang Taewan ona itiraf etmişti.

Beklenmedik bir itiraftı ama tek bir sonucu vardı.

Onu reddet.

HaYeon, Taewan'ı kabul edemezdi. Onun gibi biriyle olamayacak kadar yakışıklı ve ünlüydü. Uzun boyu nedeniyle gördüğü tüm ilgiden zaten rahatsızdı. Kang Taewan yüzünden daha fazla ilgi odağı olmak istemiyordu.

Üstüne üstlük ikinci sınıflardı. Bu aşamada kimseyle çıkmak istemiyordu. Bu nedenle, tek bir cevap vardı. Ne söyleyeceğine karar verdi. Okula doğru yürürken adımları ağırdı.

Kasıtlı olarak her zamankinden on dakika geç geldi. Okulun önüne gelince durdu. Başını kaldırdı ve kiraz çiçeği yapraklarının dökülmekte olduğunu gördü. HaYeon dalgın bir şekilde yerinde durdu ama tek bir taç yaprağı bile yakalayamadı.

Biri yüzüne düşse iyi olurdu.

Ama kiraz çiçeği yaprakları ondan kaçtı. HaYeon önüne baktığında tekrar yürümeye başlamak üzereydi.

Güneş ışığı bulutların arasından görünmeye başladı ve kiraz çiçeği ağaçlarının sırasına yerleşti. Rüzgar estiğinde, pembe yapraklar yerleşmeden önce beyaz beyaz parıldadı.

Beyaz okul binası, mavi gökyüzü, berrak güneş ışığı. Bu güzel manzaranın arasında Kang Taewan okul formasını giymişti ve ortada duruyordu. Bu sahnenin çok güzel olduğunu inkar edemezdi.

Etrafındaki her şey çok parlak, öyleyse neden sen daha parlak görünüyorsun?

HaYeon kendi kendine düşünürken Taewan ona doğru yürümeye başladı. Onun önüne geçtiğinde, HaYeon doğal olarak başını kaldırdı. Taewan'ın başı ve omuzları kiraz çiçeği yapraklarıyla kaplıydı. Ona bir şey sormak yerine, sadece Taewan'a baktı.

"Düşündüm ve dün senin için hiç çiçek hazırlamadığımı fark ettim."

Kang Taewan ellerini onun önünde uzattı. İki avucunun arasında büyük bir pembe kiraz çiçeği yaprağı yığını vardı.

"Al, bunlardan hoşlanıyorsun."

“......”

“Ve sen yanlış anlamadan hemen söyleyeceğim, ama bunları yerden almadım. Her birini düşerken yakaladım.”

HaYeon pembe lekeli elleri ve yüzü arasında ileri geri baktı. Tek bir taç yaprağı yakalamaya çalışmak yeterince zordu, o halde bunların hepsini ne zaman yakalamayı başardı? Ellerindeki yapraklar, aralarında bir esinti eserken uçuşmaya başladı.

"Ve dün çok gergin olduğum için sana bunu söylemeyi unuttum."

Alçak sesini duydu.

"Senden hoşlanıyorum."

Bu sözleri söylerken elindeki kiraz çiçeği yaprakları kelebekler gibi uçuştu. Etrafındaki dünya pembeye dönmeye başladığında, Kang Taewan ortada durdu ve tekrar söyledi.

"Senden hoşlanıyorum, Na HaYeon."

Daha önce ondan kaçan çiçek yaprakları şimdi başının üzerinde uçuşuyordu. HaYeon'un vücudu yavaş yavaş pembeye boyandı.

"Senden hoşlanıyorum."

Kendini tekrarlayarak bir kez daha can evinden vurdu. HaYeon ona baktı.

Onu geri çevirmesi gerekiyordu.

Ama yapamadı.

Kang Taewan'ın gülümsemesi gökyüzünden daha parlaktı. Pembe kiraz çiçekleriyle boyanmış ona bakarken onu reddetmenin bir yolunu bulamıyordu.

Ve böylece ilk aşkları başlamış oldu.

🌸🌸🌸

Ç/N: Ahh ama çok güzelsiniz siz. Ya size ne olduuu 

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm

 Ayrılmamızın Nedeni
7. Bölüm

HaYeon okula her zamankinden çok daha erken gitti. Bütün gece Taewan'ın yanağındaki sıyrığı düşünmeden edemedi. Yara izlerinin daha hızlı iyileşmesine yardımcı olması amaçlanan bir merhem ve yapışkan bir bandaj getirdi yanında.

Merhemi ve bandajı Taewan'ın masasının boş çekmecesine koydu. Ancak, onu fark etmeyeceği kadar derine sokmak istemedi, bu yüzden onu geri çıkardı ve tam elinin ulaşabileceği bir yere koymak üzereydi ki...

"Masamda ne yapıyorsun?"

Sesini duyduğunda, HaYeon irkildi ve arkasını döndü. Taewan kapıda duruyordu.

"Şey..."

HaYeon kekelerken Taewan kapıyı kapattı ve sınıfa girdi. Hiç vakit kaybetmeden tam karşısına dikildi. Gözleri kızın elindeki merhem ve bandaj ile yüzü arasında gidip geliyordu.

"Bu benim mi?"

"...Evet."

HaYeon garip bir sessizlik anından sonra cevap verdi. Taewan çantasını masasının üstüne koydu ve oturdu. Sandalyesini çekti ve yüzünü onunkine yaklaştırdı.

"Ne yapıyorsun?" (HaYeon)

HaYeon sorarken geriye doğru yaslandı.

"Benim olduğunu söyledin. Benim için sür.”

Taewan gözlerini kapattı ve yanağını ona çevirdi. Şafak vaktinin loş göğü kayboluyordu ve parlak güneş ışığı şimdi Taewan'ın yüzünü aydınlatırken bulutların arasından delip geçiyordu.

Küt-küt

HaYeon'un kalbi hızla atıyordu.

"Sen kendin yap."

Sesinin titrememesi için elinden geleni yaptı.

"Göremiyorum."

"Sana bir ayna vereceğim."

"Ellerim kirli."

"Benimki de öyle."

"Sadece benim için yap."

Taewan hiç kımıldamadı. Aksine onu ikna edemeyen HaYeon lavaboya gitti ve ellerini yıkadı. Sonra geri geldi ve beyaz merhemden birazını parmak ucuna sıktı. Elini yüzündeki yaraya doğru uzattı.

Merhem sayesinde onun cildiyle doğrudan temas halinde değildi ama yine de garip hissettiriyordu. Nefesini duyabiliyor ve buna eşlik eden omuz hareketlerini görebiliyordu.

"Bitirdim."

HaYeon ona haber verirken elini geri çekti.

"Senin sayende çabuk iyileşeceğini düşünüyorum."

"Fotoğraf çekimin var mı?"

Bir fotoğraf çekimi olsaydı, yüzündeki çizik büyük bir sorun olabilirdi.

"Var, ama... Bir yolunu bulacağım."

Cevabından sonra aralarına bir sessizlik çöktü.

“...Öyleyse neden bu kadar kızdın?”

HaYeon, yanağına yapışkanlı bandajı uygularken sordu. Dün gece uyumadan önce bunun hakkında düşünmüştü. SungWoon olayının Taewan'la hiçbir ilgisi yoktu.

SungWoon'un dediği gibi, yumruklarını bu şekilde sallaması için hiçbir sebep yoktu. Kızlar, Taewan'ın dürüst bir adam olduğu için böyle davrandığını düşündüler, ama HaYeon aynı zamanda davranışlarının biraz aşırı olduğunu da hissetti.

Taewan bu sözleri duyunca aniden kafasını ona doğru çevirdi. Yüzü düşündüğünden çok daha yakındı, bu yüzden HaYeon geri çekildi. Ama yine de oldukça yakındılar.

"Emin değilim." 

“......”

"Sebebi ne olabilir?" (Taewan)

Gözlerini kırpmadan soruyu geri yöneltti. Ancak, sözlerine rağmen, Taewan'ın yüzü neden bu kadar ileri gittiğini bildiğini söylüyor gibiydi.

"Bir şey çok kesin ki,  aslında şu anda bile hala kızgınım."

"...Neden?"

Neden sen…?

HaYeon'un gözleri titredi.

"Belki de ağlayacağını düşündüğüm içindir..." (Taewan)

“......”

"Ya da belki de p*çin o videoları izledikçe eğleneceğini düşündüğüm içindir. Öyle değilse, belki de geceleri senin uyuyamayacağını düşündüğüm içindir…”

Belki de tüm sebepler buydu.

Taewan'ın sesi yavaşca soldu. HaYeon sessizce bakışlarını kaçırdı. Yüreği ezildi.

Ona neden böyle hissettiğini sormak istedi ama kelimeleri ağzından çıkaramadı.

“...O zaman bugün SungWoon ile kavga edecek misin? Hala kızgın olduğunu söylemiştin.”

"Yapmamalı mıyım?"

"Evet."

Tekrar kavga ederse, onun için iyi olmayabilirdi.

"Peki. O zaman kavga etmeyeceğim.”

“......”

HaYeon'un itaatkar cevabı karşısında kafası karışmıştı.

Neden onun sözlerini bu kadar iyi dinlemişti?

O bunu merak ederken Taewan  masasının üzerine yığıldı. Yüzünün yarısını kolunun içine gömdükten sonra, HaYeon'a baktı.

"Beni kızgın görmek hoşuna gitmedi mi?"

Taewan biraz gıcırtılı bir sesle sordu. Sesini ilk kez böyle duyuyordu.

"Hoşuma gitmediğinden değil..."

"Korkutucu muydu?"

"Bir miktar."

HaYeon birkaç dakika sonra cevap verdi.

"...Üzgünüm."(Taewan)

"Ne için?"

"Sana o tarafımı gösterdiğim için."

Taewan gözlerini kapatırken mırıldandı.

Bunun için neden üzgündü?

"Üzgün olmana gerek yok. Teşekkürler."

“......”

HaYeon'un sözleriyle Taewan gözlerini açtı ve ona baktı.

"Benden çok daha sinirli olduğun için daha az kızgın olduğumu hissettim."

“......”

"Kulağa doğru gelip gelmediğinden emin değilim ama aynı zamanda iyileşiyormuşum gibi hissettim..."

HaYeon'un sesi sonlara doğru azaldı. Taewan sayesinde düşündüğünden çok daha sakin kalabilmişti. O aşırı sinirli olduğu için biraz sersemledi ve kendi bu konuda çok öfkelenmedi. Ayrıca teselli ediliyormuş gibi hissetti. İşin garibi, sanki biri onun tarafını tutmuş gibi hissetti.

HaYeon sırıttığının farkında değildi. Hızla başını çevirdi. Taewan gözlerini tekrar kapatırken gülümsedi.

HaYeon yüzünün görebildiği yarısına baktı. Endişeli hissetti. Gülen yüzünün tamamını görmek istiyordu. HaYeon'un kafası farkında olmadan eğilmeye başladı. Aniden Taewan'ın dudakları ayrıldı.

"Ben okula hep bu saatlerde gelirim."

“......”

"Büyükannem hep bu saatlerde evden çıkar, ben de onunla erken çıkarım."

“......”

"Yani sıkılırsan erken gel. Bugün olduğu gibi."

Taewan bunu söyledikten sonra yüzünü kendi kollarının arasına aldı. Sanki yüzünü görmek istiyorsa yarın erken gelmesini söylüyordu.

Hafifçe açık olan pencereden odaya ılık, bahar esintisi esiyordu. Taewan'ın saçları dalgalandı. HaYeon derin bir nefes aldı ve dudaklarından çıkmakla tehdit eden cevabı yuttu.

...Peki.

* * *

SungWoon olayı nedeniyle okul birkaç gün kaosa sürüklendi. Kurbanların ebeveynleri hemen okula koşarak gürültüye neden oldu.

Hatta biri SungWoon'un yanağına vurdu. Davalardan bahsediliyordu. HaYeon'un babası okula gelmemişti ama dava açacağını belli etmişti.

SungWoon'un ebeveynleri okula geldi ve kurbanların ebeveynlerinin önünde diz çöktü. Sonra merhamet dilenirken ellerini ovuşturdular.

Orijinal video dosyaları yok edildi, yerleşim için küçük bir servet ödendi ve SungWoon başka bir okula nakledildi. Bütün bunlar bir hafta içinde gerçekleşti.

SungWoon veda bile edemedi. Öğrenciler bunu istemediklerini söylediler. SungWoon sanki kovalanıyormuş gibi kaçmadan önce sınıf kapısının dışından boş boş baktı. Öğrenciler masasının kirli olduğunu iddia ederek odanın bir köşesine taşıdılar.

Okulun ilk gününde okul kapılarının dışında gördüğü Taewan'ın  günün birinde her sabah HaYeon'un masasına bir kutu muzlu süt koyacağını kim bilebilirdi? HaYeon ise tost veya üçgen kimbaplardan oluşan küçük bir kahvaltı hazırlardı.

"İçsene."

Taewan sanki HaYeon'un gelmesini bekliyormuş gibi muzlu sütü ona doğru itti. Kendi masasının üstüne de aynı muzlu süt konmuştu. Bir keresinde sütün çok tatlı olduğunu iddia ederek yüzünü buruşturmuş olsa da, içtiği tek şey oydu. Sonra Hayeon'un ona verdiği tostu ya da sandviçi çabucak yerdi.

Böylece her sabah gizlice buluşmaya başladılar ama başka hiçbir şey değişmedi. HaYeon, iyileşene kadar Taewan'ın sıyrığına merhem sürmeye devam etti.

Bu rutini sürdürürken masa başında çeşitli konulardan konuşurlardı. Ne zaman sohbetlerinde bir durgunluk olsa, pencereden bir esinti girerdi.

Esinti özellikle temiz, canlandırıcı ve yumuşak olurdu. HaYeon pencereden dışarı bakarken masasının üzerine yığılmıştı.

"Bana neden öyle bakıyorsun?"

Pencereye daha yakın oturan Taewan, yarı kapalı gözlerle ona sordu.

"Sana bakmıyorum."

Taewan'ın kaşları onun cevabına yükseldi.

"Öyleyse neye bakıyorsun?"

"Gökyüzüne."

“......”

Taewan hızla başını çevirdi. Kulaklarının kızardığını görebiliyordu.

Bundan sonra, HaYeon gökyüzü ve Taewan arasında gidip gelirdi. Üniforması sanki yeniymiş gibi sertti. Gömleğinin yakasının sardığı boyun dikti. Boynunun arkası temizdi. Gözleri aşağı iner ve erkeksi omuzlarına takılırdı. Onlara bakmayı seviyordu.

Ona istediği kadar bakabilmesi hoşuna gidiyordu. Dudaklarında hafif bir gülümseme oluştu. Derin bir nefes aldı. Bir, iki… Çok huzurluydu. Bu huzurun sonsuza kadar sürmesini diledi neredeyse.

Sonra farkında olmadan uykuya daldı. Kendini tuttu ve gözlerini açtı. Gözlerinin önünde bir gölge vardı. Ensesi sıcaktı ama yüzü soğuktu. Garip hissettirdi.

Biraz sonra yüzüne gölge düşüren cismin Taewan'ın eli olduğunu fark etti. Eli onun için güneş ışığını engelliyordu. Gözleri elinden yüzüne kaydı. Nefesi kesildi.

Gözleri buluştu.

HaYeon, Taewan'a bakarken olduğu yerde donmuştu. Diğer elini çenesine dayadı ve ona baktı.

Parıldayan gözleri gülümsüyordu ve biraz rüya gibi görünüyordu. Bu onun hatası olabilirdi ama aynı zamanda gerçek olabileceğini de hissetti.

Boom.

Bir an sonra göğsü sıkıştı. HaYeon yutkundu ve doğruldu. Garip bir ifadeyle masasına baktı.

"Beni neden uyandırmadın?"

HaYeon saçını geriye atarken sesini sabit tutmak için elinden geleni yaptı.

"Mışıl mışıl uyuyordun."

"Perdeleri kapatabilirdin."

"Yine de esintiyi seviyorsun."

“......”

HaYeon ona biraz şaşırmış bir ifadeyle baktı. Sonra Taewan ona yavaşça gülümsedi.

"Esintiyi her hissettiğinde ifaden değişiyor."

“......”

"Yaptığın ifadeyi beğeniyorum."

“......”

Konuşmasını bitirdikten sonra ona gülümsedi. Yakışıklı dudakları kıvrıldı. Göz kapakları yavaşça aşağı indi.

Belki sadece oluşan atmosferdendi, ama onun yarı kapalı gözlerinde sıcak bir parıltı parlıyormuş gibi hissetti. Gözleri yeni buluşmuş olsa da, HaYeon sanki eriyormuş gibi hissetti.

“...Ben biraz daha uyuyacağım. Bugün biraz yorgun hissediyorum.”

Ona daha fazla bakamayan HaYeon, başını diğer tarafa çevirdi ve masasının üzerine yığıldı. Yine de, bunu yapmak konusunda biraz isteksizdi.

Taewan'ın yumuşak sözleri yumruğunu sıkmasına neden oldu. Uyuyamadı ama kıpırdamadı.

Hareketsiz kalsa da kalbi hızla atıyordu.

Sanki ondan bir itiraf almış gibiydi.

* * *

Ç/N: Birden size şarkı öneresim geldi hadi hep birlikte Candan Erçetin- Bahar dinleyelim mi💕🙈

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm