Under The Oak Tree - 244. Bölüm
[Dikkat!!: Yetişkin İçerik ]
Riftan boğulmuş biri gibi kabaca mırıldandı. ''Kahraman olmaktan çok uzağım. Ben öyle değilim…"
Max elbisesinin kumaşının altından göğsüne dokunduğunda Riftan'ın sesi kesildi. Riftan ona ağır, şaşkın gözlerle baktı. Max onun yanağını öptü ve parmaklarını koyu mavi bir ışıkla parlayan siyah saçlarına daldırdı. Parmaklarıyla ensesine yakın olan saçı çekerken, adamın demir gövdesinden hafif bir ürperti geçti.
"Maxi... dur..."
Maxi kulağının memesini öperken, onu duymuyormuş gibi yaptı. Riftan'ın boğazından bir inilti yükseldi. Titreyen elleriyle omzundan tuttu ve onu kendine çekti.
"Bu yeterli."
Korkuyla kızardı ve endişeyle ona baktı. "Sen... beni a-artık istemiyor musun?"
Riftan'ın yüzünde hayal kırıklığı gibi bir şey parladı. Birkaç küfür mırıldandı, kabaca yüzünü bir eliyle süpürdü.
''Sence… bu mümkün mü? Çok ince ve kırılganken bile seni istiyordum.''
"Öyleyse…"
Rahat bir nefes alarak. Max elini onun kolunda gezdirdi. O anda Riftan, sıcak bir demire dokunmuş gibi onun kolunu tuttu. Acı gözlerinde parladı.
"Ama bunu yapmak istemiyorum. Bilmiyor musun? Seni çok incinmiş gördüğümde bile, kızışmış bir hayvan kadar korkuncum!" Riftan alnını onun eline sürterek titrek bir nefes aldı. "Seni daha fazla rahatsız etmek istemiyorum. Seni korumak istiyorum. Sana bir kez bile olsa düzgün davranmak istiyorum.”
"Bu be-beni rahatsız etmiyor." Max dizlerinin arasına girdiğinde, Riftan inledi ve onu yatağa getirdi. "Sen... Bunu yaptığımızda bana yaptığın şeyler beni rahatsız etmiyor. Riftan… Bana yaptığın her şeyi seviyorum. Sana karşılık vermek... istiyorum...”
Boynu çok titriyordu. Riftan uzandı ve onu kucaklamaya çalıştı, ama sonra tekrar kafasını salladı ve yumruğunu sıktı. Şaşırtıcı bir şekilde, adamın yüzünde yüzen korkuydu. Burnunun önünde korkunç canavarlar varken bile gözünü kırpmayan bir adam, onu ikiye bile ayıramayan bir kadından sebep korkuyordu. Başını çevirdi ve ondan uzaklaştı, ağzı beyaza dönene kadar dişlerini sıktı.
"Hayır. Yapamam. Nazik olmak için kendime güvenim yok. Bunu aklını yitirmiş biri gibi yapabileceğime eminim…''
Max onun kuşağını çözüp elini kumaşa soktuğunda Riftan'ın sözleri yarıda kaldı. Riftan kendini kontrol etmek ister gibi battaniyeyi kavrayarak çılgınca nefes aldı. O tereddüt ederken, Max dudaklarını hafifçe aralık dudaklarına bastırdı ve dilini içeri itti. Dilinin ucunda tatlı şarabın tadı hissedildi. Sanki doğrudan test ediyormuş gibiRiftan'ın dudaklarını nazikçe yaladı ve Riftan onu açgözlülükle öpmek için koştu.
Max'in kafasının arkasını tuttu ve dilini agresif bir şekilde onunla dolaştırdı. Sonra Max kollarını onun kalın, zonklayan boynuna doladı. Riftan daha iyi erişebilmek için başını eğdi, dilini ağzına daha da soktu ve elini Max'in göğsüne korsajın üzerinden sardı. Bu sadece Max'in vücudundaki kanı kaynatıyor gibiydi. İnledi, Riftan'ı taklit etti, aynı şekilde ona dokundu. Sonra Riftan'ın yüzü karanlıkta açıkça fark edilebilecek kadar kırmızıya döndü. Sanki yırtıyormuş gibi korsesini çıkardı ve dudaklarını göğsünün ucunun önüne yerleştirdi.
Max titredi ve başına sarıldı. Vücudunun içinin bir mum gibi eridiğini hissetti. Belindeki buruşmuş elbiseyi bacağının ucuna kadar çekti, nasırlarla kaplı ellerinin kaba avuçlarıyla terden ıslanmış sırtını ovuşturdu. Ardından beyaz göbeğine ıslak öpücükler kondurdu. Aniden Max tüm vücudu pembe parlayarak yatakta yatıyordu. Ateşten sallanan gölgeler vücutlarından geçiyordu. Max, Riftan'ın cübbesini çekiştirdi ve başından geçirdi. Riftan ona sertçe sarıldı.
Uyarma ile şişmiş olan üyesi, Max'in bacaklarının arasına sıkışmıştı. Riftan vücudunu yavaşça onunkinin üzerine bastırdı, göğsüne ve boynuna öpücükler bıraktı. Sıcaktan heyecanlanan Max, tırnaklarını onun omuzlarına bastırdı. O anda, Riftan aniden vücudunu kaldırdı ve bilincine geri dönmüş gibi dışarı çıktı. Max ona şaşkın şaşkın baktı. Riftan'ın yüzü hoşnutsuzluktan şiddetle kaskatı kesilmişti ve tüm vücudu hafifçe titriyordu. Ancak, Riftan kendini kontrol etti ve tuttu ardından battaniyeyi Max'in boynuna kadar çekti. Ağzında sert bir gülümseme belirdi.
"Bugün... bu şekilde bırakalım. Vücudunun iyileşmesinin üzerinden uzun zaman geçmedi."
O otururken ve pantolonunu kaldırırken Max ona boş boş baktı. Utanmış ve aşağılanmış hissetti. Sonra kafası karışmaya ve sinirlenmeye başladı. Hastaymış gibi davranılmasından bıkmıştı. Riftan'ı yerden aldığı cübbeyi tutarken yakaladı. Onu yatağa geri çekmeye çalıştı ama ondan iki kat daha ağır olduğu için yerinden kıpırdamadı bile. Yüzü bembeyaz olan adamın dizlerinin üzerine tırmandı ve şişmiş dudaklarını onun nemli, sulu dudaklarının üzerine bastırdı. Sonra Riftan inledi, derin bir nefes aldı ve gülünç derecede basit bir şekilde yere yığıldı. Max ona garip bir zafer duygusuyla baktı.
"Be-ben... ben senin koruman ve bakman gereken bir çocuk değilim. Ben... ben senin karınım."
Riftan ona şaşkın bir ifade verdi, sonra yavaş yavaş gözlerini kıstı. Max'in coşan kalbi bir anda küçüldü. Riftan alçak bir sesle mırıldandı, keskin, erkeksi yüzünü tehlikeli bir şekilde kırıştırdı.
"Öyleyse... şimdi ne yapacaksın?"
"Ne ha-hakkında...?"
Yönetimi devralacağını düşünen Max, rahatsız bir şekilde etrafına bakındı. Riftan onun yüzüne baktı, bakışları çıplak göğüslerine ve karnına doğru indi, sonra gözlerini sımsıkı kapadı ve kaşları çatıldı. Tepkisinden sonra Max'in kendine güven biraz yerine geldi, bu yüzden elini öylesine şiddetli zonklayan göğsünün üzerinde gezdirdi ki, patlamasından korktu ve alçak sesle söyledi.
''Karı koca arasında bu-bunun... doğal o-olduğunu söylemiştin.''
Sonra Riftan'ın çenesinin ucunu öptü ve ellerini köprücük kemiklerinde gezdirdi, sonra da kaslı karnına indirdi. Riftan'ın ağzından acı dolu bir ses çıktı.
"… beni öldürüyorsun."
Sesi gerçekten acılı göründüğü için Max elini çekti ve Riftan yumruğunu kaşlarına bastırdı. Riftan vücudu için endişelendiğini söylese de, aslında onu istememiş olabilirdi. Max yavaşça ellerini ondan çekti.
"Eğer iyi.... hissettirmiyorsa... şimdi duracağım."
Riftan gözlerini açtı ve sanki yanıltılmış gibi kızgınlıkla Max'e baktı. Max tereddüt etti, ne yapacağını bilemedi. Uzun bir mücadelenin ardından uzun süredir çatışma içinde olan Riftan, bir kaybeden gibi çaresizce konuştu.
''Bunu yapmak ve vücudunu zorlamamak konusunda kendime güvenim yok. Bunu kendin yapmalısın."
Max utançla gözlerini devirirken kekeledi. ''Na-nasıl yapabilirim… lü-lütfen bana nasıl yapmam gerektiğini açıkla…''
Riftan titreyen elleriyle pantolonunu indirdi. Sonra vücudunu onunkinin üzerine kaldırdı ve talimat verdi. "Bacaklarını aç. Güzel… onu altına…koy''
Üstüne oturdu ve üyesini yavaşça içine aldı. Bu kadar gergin ve sıkı olduğunu hissetmek onun için biraz karşı konulmazdı. Max ellerini onun karın kasları üzerinde hareket ettirmeyi bırakırken Riftan'ın dudakları seğirdi. Riftan kendini tuttuğundan, vücudu sıcak bakır gibi yandı. Sert bir ses çıkararak inledi ve sordu.
''…Acımıyor mu?''
Bir an için biraz acı vericiydi, ama Max başını salladı. Riftan'a dokundu ve Riftan yumruğunu o kadar sıktı ki eli bembeyaz oldu ve onu tekrar yatağa yatırdı.
"Biraz hareket etmeyi dene. Seni yormayacak şekilde hareket et… ah….''
Yavaşça onun talimatlarına göre aşağı yukarı hareket etti ve Riftan başını eğdi ve başının arkasını yastığa gömdü, yorganı çok sıkı kavradı. Zincire bağlı bir aslan gibiydi ve hiçbir şey yapamazdı. Max ona bulanık gözlerle baktı, onu yukarıdan sardı ve sonra yavaşça tırmandı. Yukarı ve aşağı hareket etmeyi tekrarladıkça, ağrı kayboldu ve garip, zevkli bir his ortaya çıktı.
Onu tekrar tekrar içeri aldı. Riftan sanki onu öldürüyormuş gibi inledi, tüm vücudu kaygan ve terden ıslandı ve ağzından sert bir nefes çıktı. Max dünyadaki en güçlü adamın onun altında bu kadar güçsüz durduğuna inanamıyordu. Max ne kadar hareket ederse, Riftan'a o kadar endişeli ve acılı geliyordu, ama Riftan sessizce kendini tuttu. Max onu tatmin etmek için daha hızlı ve daha güçlü hareket etmek istedi ama bu kolay değildi. Çabucak, bu hareketler onu sınıra götürdü. Vücudunun ona dokunan kısmı zonkluyordu ve içinde kasılmalar oluyordu. Hâlâ tatmin olmamış, endişeyle onu ezdi ve üzerine çöktü.
"Ri-Riftan... Bana yardım et."
Riftan kuru bir şekilde yutkundu, iki kolunu da sıkıca sardı ve derin ve hızlı bir şekilde hareket etmeye başladı. Max onun vücuduna tutunurken gözleri zevkle geri döndü. Ne zaman içeri itse, sırtından keskin bir zevk iniyordu. Max vahşice hıçkırdı, alnını onun omzuna yasladı. Riftan sürekli tutkulu vuruşlarla omuzlarını, sırtını ve boynunu okşadı. Max'e kendini kontrol etmekte zorlanıyormuş gibi geldi ama artık Riftan kendini tutamayacakmış gibi görünüyordu.
Riftan onun anlayamadığı kelimeleri çabucak mırıldandı ve dizginlerinden kurtulmuş bir at gibi daha hızlı hareket etti. Max uzuvlarıyla boğuştu, sonra ayak parmakları kıvrıldı. Kısa süre içinde, sanki onu kesecekmiş gibi yoğun bir orgazm vücudunu kapladı. Riftan onun titreyen ve sarsılan vücuduna daha sıkı sarıldı. Bu şekilde birbirlerine yapışıp bir olurlarsa çok iyi olur, diye düşündü Max, puslu gözlerini kapatırken.
***
Uzun zaman olmuştu, yağan yağmurun sesi Max'i uyandırdı ve gözlerini açtı. Fırından çıkan ateşin gölgeleriyle birlikte tanıdık olmayan bir odanın görüntüsü belirdi. Bir anlık kafa karışıklığından sonra, gözlerini şaşkınlıkla kırpıştıran Max, bir elin başını okşadığını hissetti ve yukarı baktı. Sonra, Riftan'ın duvara yaslandığını ve pencereden dışarı baktığını gördü. Max ona boş boş baktı ve çok geçmeden onun kucağında yattığını fark edip doğruldu. Riftan Max'in başını kendi uyluğuna bastırdı.
"Böyle kal ve yat."
Riftan sonra onun kulak memelerine dokundu ve karışık saçlarını parmaklarıyla taradı. Max'in omuzları bu gıdıklanma hissi karşısında irkildi. Riftan aşağı dökülen çarşafı omuzlarının üzerinden kaldırdı ve endişeli bir yüzle sordu.
"Nasıl hissediyorsun?"
"İ-iyi hissediyorum."
"Sonunda kendimi tutmaya çalıştım ama sen beni çok zorladın."
Ancak o zaman Max çok cesur olup olmadığını merak etti. Kızarmış, mahcup yüzünü dağınık saçlarına saklayarak arkasını dönmeye çalıştı. "Dı-dışarıda yağmur yağıyor gibi görünüyor."
"Sonbahar yağmuru. Bundan sonra sıcaklık düşecek.'' Riftan penceredeki yağmur damlalarına bakarak cevap verdi.
Max onun karanlık yüzüne baktı, sonra ellerini dikkatlice dizinde duran ele doladı. Uzun, güçlü, nasırlı parmaklarıyla oynarken onu biraz gergin hissetti. Max elini sıkıca tuttu ve nefesinin altında mırıldandı.
"A-artık rahatlayabilirsin. Dürüst olmak gerekirse... Riftan'ın savaşa gittiğini görmek zorunda olmadığım için memnunum."
"O adamdan nefret etmiyor musun?"
Max'in yüzü karardı. Babasını düşündüğünde aklına gelen ilk şey korkuydu. Derin bir korku tarafından yutulduktan sonra, bunu çaresizlik ve utanç duygusu izledi. Belki de bu duyguların altında nefret ve kırgınlık vardı. Ancak korku o kadar yoğundu ki, nefretin yüzeye çıkmaya zamanı yoktu. Max parmaklarıyla oynayarak boş bir sesle cevap verdi.
"O ki-kişiyle ilgili... hiçbir şey düşünmek istemiyorum."
Bir anlık sessizlik oldu. Uzun bir süre sadece yanan odunların sesi ve yağmur damlalarının sesi sessizce yankılandı ve Riftan aniden konuştu.
"Pek mutlu görünmediğini biliyordum." Batık gözleri kadının yüzüne düştü. "Kaleye gizlice girip seni kaçırmayı bile düşündüm."
Dudakları boşuna kıvrıldı. ''Bu düşünceden sonra etrafındaki göz kamaştırıcı ortam gözümün önüne geldi. Böyle güzel bir kalede bile mutsuz olsaydın, seni nasıl mutlu edebilirdim diye düşündüm.''
Max titreyen gözlerle ona baktı. Riftan'ın dudaklarına çarpık bir gülümseme yerleşti. "O gereksiz düşüncelerden kurtulmalıydım, seni kaçırıp kaçmalıydım."
"Bence gerçekten... b-bu güzel olurdu."
Nazikçe kabul ettiğinde adamın gülümsemesi soldu. Riftan ona belli belirsiz bir bakışla baktı, sonra tekrar pencereden dışarı baktı.
"Öyle yapmış olsaydım üzülürdün. O zamanlar beni görmekten nefret ediyordun.''
"Senden ne-nefret etmedim. Ben sadece... korkmuştum. Bunu sana daha önce sö-söylemiştim."
"Gözlerimde benden nefret ediyormuşsun gibi görünüyordu."
"Be-benim gözlerimde de..."
Max ona baktı ve ağzını sıkıca kapattı. Riftan onun sözlerine devam etmesini beklerken saçlarını parmaklarına doladı. Max tereddüt etti ve içini çekti.
"Be-benim gözümde... Riftan benden nefret ediyor gibiydi."
Ç/N: Onca dramın üzerine bu bölüme hazırlıksız yakalandığım doğrudur asdfghjkl Bu arada konuşmalarını daha doğrusu geçmişe yönelik konuşup bir şeyleri açıklamalarını seven tek ben olamam değil mi.. Keşke hep böyle olsalar