Lucia 68.1
Başkentin Yüksek Sosyetesi (11)
David, kız kardeşiyle buluşmak için Kraliyet Sarayı'na geldi, ancak bir süreliğine uzakta olduğunu ve bir misafirle ilgilendiğini duydu. Oturup beklemek sıkıcıydı, bu yüzden kız kardeşini aramaya gitti. Gül Sarayı'nda olduğunu duyunca yavaş yavaş oraya gitti.
David bir süre önce ablasının azarlanmasından gücenmiş olsa da, ondan uzaklaşmak istemiyordu. Buluştuklarında sinir bozucu şeyler söylemeye devam etse de Beth, David'in sınırlı olduğu birkaç kişiden biriydi. Kraliçe ve geleceğin kralının annesi olan kız kardeşiyle ilişkisi kötü olursa, acı çekecek tek kişi o olurdu.
'Kız kardeşim beni hala bir çocuk olarak görüyor ama bu an meselesi. Bir gün, beni farklı görecek.'
Kralın önemli amaçlarını gerçekleştirebilmesi için yanında güvenebileceği birinin olması gerekiyordu ve o (David) bu türün en iyisiydi. Taç giyme töreninden sonra, Kral pek çok şeyi ciddiyetle yapmaya başlayacaktı.
David, önemli bir görevin başına getirileceğinden kesinlikle emindi. Ve o zamana hazırlanırken, David özenle genç yetenekleri topluyordu. Emeklerinin bir gün ortaya çıkacağına yürekten inanıyordu.
Gül Sarayı'na yaklaştıkça güçlü bir koku sardı. Gül Sarayı, kralın en gözde kadınına verilecekti ve merhum kralın yaşamı boyunca boştu.
'Taç giyme töreni bittiğinde, Gül Sarayı kız kardeşimin olmalı.'
David, bir prensesin Gül Sarayı'nda kısa bir süre kaldığını duymuştu.
'Ve o prenses Taran Dükü ile evlendi.'
Taran Dükü'nün etkisi ne kadar büyük. Prensesin Gül Sarayı'nda kalması için yalvardığı belliydi.
'Prensesmiş, kıçım. Biri kraliyet ailesi olduğu için birine prenses denir. Soylu olsalardı, sadece gayri meşru bir çocuk olurlardı.'
David, Taran Dükü ile ilgili her şeyi küçümsemek istedi. Bir an dikkati dağıldığı için yanlış yola saptı ve giriş yerine bahçeye girdi. David, adımlarını geri almanın verdiği sıkıntıya homurdandı.
Aniden, rüzgarın esmesi şiddetlendi. Yaz esintisi kuvvetliydi, bu yüzden yere yığılan yapraklar bir girdap haline geldi ve David'e doğru uçtu. Rüzgardan korunmak için eliyle yüzünü kapattı ve gözünü kıstı.
David nihayet düzgün bir şekilde görebildiğinde, ayağına uçmuş bir şapka keşfetti. Şapka dantellerle zengin bir şekilde süslenmişti ve kesinlikle asil bir hanıma aitti. David şapkayı aldı ve ayağa kalktı, başını kaldırdı.
Ve dondu.
Uçan şapkası yüzünden telaşa kapılan kadın, David'e döndü. Kadının elbisesi, gün ışığında yıkanmış bir gölün yüzeyi gibi parlıyordu. Güneş ışığı, yakında kaybolacakmış gibi beyaz teninden geçiyor gibiydi. Olağanüstü kırmızı dudakları, tam açmış kırmızı gül yaprakları arasında göze çarpıyordu.
Gül bahçesinin fantastik manzarasının, çiçeklerin tatlı kokusunun, gün ışığının ve yumuşak rüzgarın yarattığı atmosfer, kadına inanılmaz yakışmıştı ve David için gerçekten de ilk görüşte aşktı.
David şapkayı tuttu ve kadına yaklaştı. Kalbi, ilk aşkını yaşayan genç bir çocuk gibi atıyordu. Uzun süredir yaptığı evlilik görüşmelerindeki nişanlısının yüzü çoktan aklından uçup gitmişti. Kadının yanında bir hizmetçi vardı ama hizmetçi tamamen göz ardı edilmişti.
David kadından bir adım uzakta durdu ve kibarca şapkayı uzattı.
“Güzel bir asilzadenin kalbiyle birlikte bir şapka ayağıma uçtu o yüzden onu geri vereceğim. Lütfen o kalbi tutmama izin verebilir misiniz?”
Lucia şapkayı aldı ve ağzından küçük bir kahkaha kaçarken başını yana çevirdi. En ufak bir kızarma olmadan nasıl böyle şeyler söylenebilir? Lucia sadece gülüyordu çünkü ilk kez böylesine bariz bir adam kendisine asılıyordu.
Lucia, Kraliçe'den izin alarak geniş gül bahçesine bir göz atmak istedi ve yürüyüşe çıktı. Ani bir rüzgar şapkasını uçurdu, onu şaşırttı ve tanıdık olmayan bir adam onu alıp ona yaklaştığında, daha da şaşırdı.
Lucia, hizmetçisi ve Kraliçe'nin yerleştirdiği hizmetçi ile birlikte olduğu için kendini güvende hissetti. Jerome'un köşkün dışında asla yalnız kalmaması tavsiyesini hatırlıyordu.
Lucia kendi kendine, "Yani böyle beklenmedik bir durum olabilir," diye düşündü.
"Şapkayı geri verdiğiniz için teşekkürler."
Lucia durumun kendisi tuhaf olduğu için gülse de, David'in gözünde ona gülümsüyormuş gibi görünüyordu.
"Sesiniz bile güzel. Ben Ramis Dükü'nden Kont David Ramis."
David kendini tanıttığında, Lucia rüyasındaki anıları hatırlayabildi.
Ramis Dükü'nün en büyük oğlu. Lucia onu partilerde birkaç kez görmüştü. Taran Dükü'nden aşağı değildi ve yandaşlarıyla dolaşırdı. İki adamın aynı gün ve aynı saatte bir partide olduğu pek fazla olay olmadı ama böyle bir günde kalabalık ikiye bölünürdü.
Lucia, David'i pek iyi bir ışık altında görmedi. İyi bir insan gibi davranıyordu ama kibirliydi. Taran Dükü'nün küstahlığı başkalarını umursamadan kendine güvenmekse, David'in küstahlığı da başkalarını ayaklarının altında çiğnemekti.
Bu tamamen Lucia'nın öznel bakışıydı. Rüyada Lucia, Taran Dükü'nü beğendi ve ona hayran kaldı. Her halükarda Lucia, David'in gülen yüzünü gördüğünde her zaman bir rahatsızlık hissetti. Yüzünde ince bir maske varmış gibi görünüyordu.
Lucia sadece onun kötü biri olduğunu hissetmişti ama sonra David'in bir sahnesiyle karşılaştı. Çok büyük bir baloya katılmış ve bir süre dinlenmek ve kalabalıktan kaçmak için bir köşeye çekilmişti.
[Ne? Bu doğru mu?]
Yüksek bir ses duydu ve baktığında, bir adamla birlikte David'di.
[Babam gerçekten yaptı mı?]
[Evet. Korkarım birinin niyeti…]
Gıcırdayan dişlerin uzaktan sesi duyulabiliyordu. Lucia, David'in korkunç derecede çarpık yüzünü gördüğünde şok oldu ve tekrar saklandı. Ölümcül ifadesi, her zamanki gülümseyen ifadesinden tamamen farklıydı. Ama hiçbir garipliğin olmaması gerçeği korkunçtu.
Adamlar gittikten sonra Lucia bir süre saklandı, sonra dikkatlice salona çıktı. Rahatsız olan kalbi uzun bir süre sakinleşmedi. Bu, Kont Matin ile evliliği bitmeden bir süre önce oldu.
Ve uzun bir süre sonra, Lucia bir hizmetçi olarak yüksek sosyete haberlerini tekrar öğrendi ve Ramis Dükü'nün yaşlılıktan öldüğünü ve David'in ünvanını aldığını duydu. Rahmetli Ramis Dükü'nün ikinci oğlunun bir kazada ölmesinin üzerinden bir süre geçtiğini duyduğunda, bir şekilde garip hissetti.
Hizmetçi olarak işini bırakalı çok zaman geçmişti ve Ramis Dükalığı'ndan haberdar olduğu son şey şans eseriydi. (Yeni) Ramis Dükü'nün bir isyan girişiminde bulunduğunu ve ailelerinin yok edildiğini duydu. Daha sonra Ramis Dükalığı'ndan olan Kraliçe'ye veya Ramis Dükü'nün Kral olarak kurmaya çalıştığı Veliaht Prens'e ne olduğunu duymadı.
"Sizi gördüğüm an, güllerin insana dönüştüğünü sandım." (David)
Uzak gelecekte olabilecekleri hatırlayan Lucia, gerçeğe geri döndü. Rüyadaki anıları çakıştı ve önündeki adamla ilgili izlenimi değişti.
Belki de kim olduğumu bildiği için böyle davranıyordur.
Ona yaklaşma niyeti hakkında Lucia'nın şüpheleri vardı.
"Fazla övüyorsunuz." (Lucia)
"Bu bir abartı değil. Ben böyle bir güzellik görmedim. Lütfen bana soylu adınızı duyma onurunu verir misiniz?"
Adını sorduğundan dolayı kasıtlı olarak ona yaklaşmış gibi görünmüyordu. Lucia'nın sessizliği David'in kalbinin daha da sabırsızlanmasına neden oldu.
“Bir yere gidip düşüncesizce bir şey söylemeyeceğim. Sizin asil güzelliğinle kör oldum. Benimle biraz yürüyüş yapmak ister misiniz? Biz güllerin bol kokusunu içinize çekerken biraz daha açmanızı sabırsızlıkla bekliyorum.”
David agresif bir genç adamdı. Hoşuna giden bir kadına aşkını cesurca itiraf etmekten çekinmedi. Karşılığında, tutkusu ateşlendiği kadar hızlı bir şekilde soğudu.
David, hiçbir kadın tarafından reddedilmediği için özgüven doluydu. Doğası gereği göze çarpan şeyleri severdi ve onu bastıracak kadar muhteşem bir güzellikten ziyade saf ve zarif güzellik türünü tercih ederdi. Bahçedeki kadın onun zevklerine mükemmel uyuyordu.
David duygularına o kadar dalmıştı ki, onları izleyen gözlerin olduğunu fark etmedi. Lucia'nın durduğu yönün arkasına yakın olan taraftanlardı.
Lucia onları göremiyordu ama David bakışlarını biraz hareket ettirirse görebilirdi.
Ç/N: Aaaaaa acaba kim ki buuu 