Lucia - 81
Farkındalık (3)

Katherine ve Lucia parti salonuna döndüklerinde Kraliçe içeri girdi. Beth, iki kız kardeşin onu karşılamaya geldiğini görünce biraz şaşırdı. Garip bir kombinasyondu. İçten içe, ikisinin tanıştıklarında oldukça zor bir başlangıç ​​yapmış olabileceğinden endişeleniyordu. Düşes'in karakteri onu endişelendirmedi, sorun Katherine'di.

"Düşes. Prenses Katherine rahat konuşmaya alışıktır. Lütfen anlayın."

Beth, Katherine'in hatalarını mazur göstermeye çalıştı; Kendi gözüyle görmesi gerekmiyordu, belliydi. Katherine'in karşı saldırısı hemen geldi.

"Majesteleri Kraliçe bugünlerde enerjiden yoksun. Dün zor geçmiş olmalı, gözlerinin altında kırışıklıklar görüyorum.”

“Ho…ho-ho. Tabii ki. Artık daha yaşlıyım."

Lucia, alnında çıkıntılı bir damarla zorla gülümseyen Beth'e bakarken gülümsemesini bastırdı.

Partinin atmosferi ciddi bir şekilde olgunlaştı. Müzisyenler yerlerini alarak sırayla pavane, minuet ve passepied icra etmeye başladılar. Müzik her değiştiğinde, erkekler ve kadınlar çiftler oluşturdular ve dans etmek için dans salonunun boş merkezine gittiler. Lucia ve Kraliçe'nin etrafında toplanan soylu kadınlar birbiri ardına bir dans talebi aldıktan sonra uzaklaştı. Katherine de genç bir adamın ricasını aldıktan sonra uzaklaştı.

"Lütfen bana güzel bir bayanla dans etme onurunu verir misiniz?"

Lucia ona uzatılan ele baktı, sonra başını kaldırdı. Daha önce hiç görmediği bir adamdı. Yirmili yaşlarının ortalarında gibi görünüyordu. Siyah saçlı ve nazik bir gülümsemeyle, orta derecede olumlu bir izlenim veren çekici bir adamdı.

Bir balo salonunda, bir dans talebini kabul etmek ve dans etmek, basit bir sohbetten başka bir şey değildi, kişinin özel durumunu ifşa etmesine gerek yoktu. Yanındaki soylu kadınlar, onun hala baktığını görünce onu cesaretlendirmeye başladılar.

"Devam edin. Düşes böyle bir günde dans etmeli.”

"Oh evet. Düşesin zarif dansı, partiyi daha ilginç hale getirecek."

"O Kont Yungran, bekar kadınlar arasında çok popülerdir."

Popüler olup olmaması Lucia için önemli değildi. Sadece katılıyordu ama partide çok pasif olmanın çok iyi olacağını düşünmedi. Lucia tanımadığı adamın elini tuttu ve dans salonuna çıktı. Bir minuet çalıyordu. Lucia kollarını adamın omuzlarına koydu ve yavaşça müziğe doğru ilerlemeye başladı.

“Leydim, bugün en parlak ve en zarif çiçek gibi parlıyorsunuz. Gerçekten çok güzelsiniz."

"…Beni şımartıyorsunuz."

Adamın basmakalıp iltifatı Lucia'ya pek ilginç gelmedi. Adamın belindeki eli onu rahatsız etmeye devam ediyordu ve parfümünün kokusu tanıdık değildi. Onu kocasıyla kıyaslamaya devam etti. Ve kocasının daha büyük bir dans öncülüğü var gibi görünüyordu.

'Boşuna piste çıkmışım gibi.'

Lucia, müzik dizesi bitmeden çoktan pişman olmuştu. Çok sıkıcıydı. Üstelik ayakkabısı sürtünüyor ve topuğuna zarar veriyordu. Dans ettikçe daha sık hareket ettiği için kendini yaralamış gibiydi. Ne zaman bir adım atsa, acıyla zonkluyordu, bu yüzden Lucia yavaş yavaş yüzünün ifadesini kaldırdı.

Partinin atmosferi olgunlaştı. Kral ve diğer önemli şahsiyetler geldiğinde insanlar kıpırdandı. Kral geçerken saygılarını göstererek önünde derin bir şekilde eğildiler. Kral kalabalığın oluşturduğu patikadan geçerek Kraliçe'ye yaklaştı. Kraliçe, Kral'a saygılarını sundu ve Kralın hizmetlilerini selamladı.

Hugo hemen karısını aradı ama nereye bakarsa baksın karısını Kraliçe'nin yanında göremedi.

"Karım nerede?"

Yanında, Kwiz alaycı bir gülümseme sıktı. Bu görüntü ona annesini arayan oğlunu hatırlattı. Beth hafifçe gülümsedi ve başını salonun ortasına doğru çevirdi.

"Ah hayır, Dük Karın çalındı." (Kwiz)

Kwiz neşeyle durumu açıkladı.

"…Anlıyorum."

'O kadını kesinlikle kovuyorum.'

Hugo, birini işe alırken kısa sürede fikrini hiç bu kadar sık ​​değiştirmemişti. Karısının elbisesini görür görmez kesin kararını verdi. Bugün itibariyle tasarımcı kovuldu. Karısına böyle bir kumaş giydireceğini düşünmek. Kabul edilemezdi.

Diğer soylu kadınlarla karşılaştırıldığında, Lucia'nın açıkta kalan kısımları kesinlikle çok fazla değildi. Ancak, başka bir kadın çıplak dans edecek olsa bile, Hugo için farklıydı. Gözleri sadece karısının açıkta kalan göğsünü ve sırtındaki açık teni gördü. Işıltılı kolye neredeyse boynunu kapatıyor, açık bölgelerini mümkün olduğunca engelliyordu ama Hugo'nun standartlarına uygun değildi. Aksine, kolyenin altındaki parlak ten daha dikkat çekici görünüyordu.

Karısı güzeldi. Asil ve görkemli görünüyordu. Ama bir yandan da onu tahrik ediyordu. Hugo, bencil ilkelerine göre bir yargıya varıyordu. Bu kesin bir kabul edilemezdi.

Elini karısının beline koyan ve onu bir daire içinde döndüren serseri olmasaydı, ruh hali bu kadar korkunç olmazdı. Hugo sessizce salonun ortasında dans eden birkaç çiftten özellikle bir çifte ―tam olarak adama- baktı. İlk minuet ondan çalındı. Kimsenin anlam veremediği bir eyleme Hugo anlam kattı ve öfke ve şokla yanıp tutuştu.

Kwiz'in ifadesi, bakışları salonun ortasına sabitlenmiş olan Hugo'yu izlerken tuhaftı. Dük'ün ifadesi, karısına bakarken her zamanki gibi soğuktu. Kwiz, Taran Dükü'nün beyninin duygusal kısmı eksik olan biri olabileceğini düşündü. Adam duygularda cimriydi ve ifadesi her zaman kayıtsız ve soğuktu. Ancak son zamanlarda, Düşes işin içine girince Dük'ün maskesi zayıfladı. İfadesi dışarıdan sakindi ama içinden bir şeyin kükrediği belliydi.

‘Bu durum tamamen ciddi. Geçen yıl kuzeyde ne oldu?'

Kwiz, mavi elbiseli Düşesi dikkatle inceledi. Ona nasıl bakarsa baksın, hiçbir ipucu bulamamıştı. Çirkin değildi ama ondan baştan çıkarıcı bir cazibesi hissetmiyordu. İnce figürü, daha cins-i sekse yeni başlayan genç erkeklerin koruyucu içgüdülerini harekete geçirebilirdi, ancak oldukça fazla kadın tanıyan erkekler, şehvetli ve büyüleyici kadınlara daha çok ilgi duyuyorlardı. Bu tam olarak Taran Dükü'nün geçmişte çıktığı türden kadınlardı.

"Bu kadar ciddi ne düşünüyorsun?" (Kwiz)

"O piçi öldürsem mi öldürmesem mi diye karar kılmaya çalışıyorum." (Hugo)

Çevredeki atmosfer anında soğudu. Dük'ün dün 'Deli Köpek' Krotin'i idare ederkenki görkemi hala insanların zihnini derinden etkilemişti. Bu sıradan sözlerinde insanlar ölüm tehdidini hissettiler. İfadeleri korkunç bir şekilde solgunlaştı.

'Taran Dükü deliriyor.'

Kwiz gergindi. Saltanatı daha yeni başlıyordu ve şimdiden bir krizle karşı karşıyaydı.

"…Dük. Sakin ol. Bu Kral'ın taç giyme töreninde kan görmek mi istiyorsun?"

Kwiz ciddi bir şekilde konuştuğunda, Hugo hafifçe Kwiz'e bakmak için döndü ve bakışlarını dans salonuna çevirdi. Lanet minuet çok uzun sürüyordu. Dansın bitmesini beklerken sabrı yavaş yavaş tükeniyordu.

"Şaka yapıyorum." (Hugo)

“…Böyle şaka yapmamanı tercih ederim.”

O kadar korkunçtu ki tüyleri diken diken oldu.

“Partinin en önemli özelliği danstır. Gençler neden bu kadar muhafazakar?” (Kwiz)

"Değil mi? Görünüşe göre muhafazakar biriyim. Belki de eldiveni bir kez atmalıyım." 

(Ç/N: Hatırlayın eldiven atmak düelloya davet etme anlamı taşıyor.)

Hugo hiç bu kadar saçma bir nedenle kimseyi düelloya davet etmemişti. Bunun çok işe yaramaz bir çaba olduğunu düşündü ama denemek istedi.

“…” (Kwiz)

Bu, adamı öldüreceğini söylemekten farklı değildi. Kwiz, kasvetli atmosferi dağıtmak için birkaç kez boğazını temizledi. Tam zamanında, minuet sona erdi. Daha müteşekkir olamazdı. Düşes'e doğru hızla ilerleyen Taran Dükü'ne bakan Kwiz, ekşi bir yüz ifadesi takındı.

Plana göre hareket eden bir dünya oldukça sıkıcıydı. Çeşitlilik bir dereceye kadar hayatın canlılığıydı. Kwiz'in Dük'ün değişimini ilginç bulması daha dündü. Ancak zaman geçtikçe bunun iyi olmadığını hissetti. Çok büyük bir değişkendi. Hiç tahmin edilebilir değildi.

'Kişisel duygulara fazla kapılmışsa iyi değil...'

Endişelenirken, kalabalığa bakan Kwiz'in kaşları kalktı.

'Bu p*ç de kim?'

Kız kardeşi Katherine, geldiğinde abisini karşılamaya bile gelmemişti ama o köşede utanmaz bir p*çle sohbet ediyordu. Kwiz hemen bir hizmetçi çağırdı.

Müzik bittikten sonra Lucia ve dans ettiği adam birbirlerini selamladılar. Lucia, hassas topuğu konusunda aşırı duyarlıydı, bu yüzden adamın söylediği her şey bir kulağından girip diğerinden dışarı akıyordu.

Hizmetçiden bana bir çift ayakkabı daha getirmesini istemek zorundayım.

Acil bir durumda, temel olarak acil kullanım için, kolayca kirlenen eldivenler ve kırılabilecek topuklu ayakkabılar gibi eşyalar vagonda tutulurdu. Ayakları ağrımaya ilk  başladığında, değiştirmeye gitmeliydi.

Lucia'nın gözleri hızla ona yaklaşan adamı görünce irileşti.

"Ne zaman geldin?" (Lucia)

Dans partneri Kont Yungran, Taran Dükü'nün vahşi bir bakışla kendisine doğru geldiğini görünce aklını kaçırdı ve hemen oradan kaçtı.

Bir dakika önce orada olan dans partneri Lucia'ya göre aniden ortadan kayboldu. Birkaç saat sonra kocasını tekrar gördüğüne sevindi. Etrafta insanlar olmasa ona sarılacak kadar mutluydu.

"Yeni geldim. Yaralandın mı?" (Hugo)

"Ha?" (Lucia)

"Düzgün yürümüyorsun."

Lucia nasıl bildiğini merak etti.

“Ayakkabım biraz… Bana tam uyduğunu düşünmüyorum. Bunu değiştirmek zorundayım.”

"Yürüyebilir misin?"

"Tabii ki. O kadar da kötü değil."

Kocasının uzattığı elini tuttu ve ileriye doğru kendinden emin bir adım atar atmaz ayağı zonklayan acıdan sendeledi ve Hugo onun dik kalmasına yardım etti. Yalnız olsaydı, muhtemelen yanlış bir şey yokmuş gibi yürürdü. Ama yanında ona yaslanacak biri olduğu için kalbi zayıfladı. Lucia çok fazla yaygara yaptığını hissetti, bu yüzden ona utanmış bir gülümsemeyle baktı.

"Sadece biraz yakıyor. İyiyim."

Hugo sessizce ona baktı ve sonra onu kucakladı. Lucia birkaç bakışın üzerinde toplandığını hissetti.

"Ben... ben iyiyim dedim."

Hugo onu duymuyormuş gibi yürümeye başladığında, Lucia kalabalığa hiç bakamadı ve başını onun göğsüne gömdü.

Kucağında Lucia'yla Hugo Kral'a gitti ve özrünü sundu, "Karım yaralandı. Bir süre uzak kalacağım."

"…Devam et." (Kwiz)

Dük çiftin parti alanından çıkışını izleyen insanların ifadeleri değişti. Kimisi şaşkınlık kimisiyse kıskançlıktı.

Kwiz, Taran Dükü ile bu tür uygunsuz eylemlerin giderek daha sık gerçekleşeceğini hissediyordu. Öngörülemeyen değişkenlerin gerçekleşmesinden o kadar mutlu değildi ama;

'Yine de bu günlerde Dük biraz insan gibi görünüyor.'

Kwiz güldü.

* * *

Hugo, kucağında Lucia ile kalabalık parti mekanından çıktı.

"Bu taraftan lütfen."

Bir hizmetçi ikisine rehberlik etti. Hizmetçi kızın ardından, Lucia ve Katherine'in daha önce bulunduğu prensesin dinlenme odasına geldiler. Lucia, hizmetçiyi gönderenin Katherine olduğunu fark etti ve bu utanç verici sahneyi tekrar hatırlamasına neden oldu ve yüzü kızardı.

Dinlenme odasına girer girmez, Hugo onu odanın ortasındaki en büyük kanepeye oturttu ve ayaklarının dibine çömeldi. Lucia yapma diyemeden sağ ayağını almış, ayakkabısını çıkarmış ve topuğuna bakıyordu. Soyulmuş cildinde kan görünüyordu.

Tsk, dilini şaklattı ve hizmetçiyi çağıran bir hareketle elini kaldırdı ve kısa bir emir verdi.

"İlaç."

Hizmetçi hızla selam verdi ve hemen ortadan kayboldu.

"Ayakkabı neden böyle?"

Hugo, Antoine ile olan sözleşmeyi feshetmek için başka bir gerekçe buldu. Aklında, Antoine ile imzaladığı sözleşme çoktan parçalanmıştı.

"Bazen böyle olur. Bir ayakkabının size uygun olup olmadığını bir yere kadar yürümeden bilemezsiniz.”

"Böyle sorunlardan kurtulmak için pahalı bir tasarımcı tutulmuyor mu?"

Hugo'nun Antoine'ı eleştirme niyetini fark eden Lucia, dilini tuttu. Beklediği gibi, elbiseyi beğenmediği açıktı. Kim nereden bakarsa baksın, titiz davranıyordu. Lucia, onun dekoltesine aşırı tepki verdiğinde garip hissetti. Onun muhafazakar bir adam olduğunu hiç düşünmemişti. Rüyasında gördüğü tüm kadınları, sanki ona dikkat çekmek istercesine göğüslerini ortaya çıkaran giysiler giyerlerdi. Onlara kıyasla, Lucia'nın elbisesi çok erdemliydi.

Hizmetçi ilaç ve bandajlarla, ardından hizmetçisiyle geldiğinde, Lucia sessizce düşünmeye devam edemedi. Hizmetçisine arabaya gitmesini ve yedek ayakkabılarını getirmesini emretti.

"İyi olacak mısın? Geri dönmek istiyor musun?"

Hugo dikkatlice yarasına ilaç uyguladı ve ardından bandajı ayağına sararken sordu. 

"Yürüyemeyecek kadar değil. Üstelik daha yeni geldin. Majestelerini selamlamadım bile.”

Kralı selamlamakta yeni olan ne vardı? Onu her gördüklerinde yapıyorlardı. Hugo yalnızca karısını eve götürmek istedi. Ama bu şekilde çözülebilecek bir sorun değildi. Gelecekte, karısının insanların önüne çıkması gereken birçok olay olacaktı ve tüm bunlar için ona eşlik edemeyecekti. Hugo sanki takip ediliyormuş gibi endişeli hissediyordu. Onu kimsenin göremeyeceği yüksek bir kulenin tepesine kilitlemek istedi. Dünyada neler olup bittiğini bilmemesi önemli değildi. Onun saf gülümsemesini gören tek kişi olmak istiyordu.

"Her şey bitti mi? Kalk, çabuk." (Lucia)

Kapalı kapıyı görünce Lucia huzursuzlandı ve birinin içeri gireceğinden endişelendi. Hugo, Lucia diğer insanların bilincinde olmaya devam ettiği için mutsuzdu. Yakınlıklarını göstermek istemediği için miydi? Gizlice kendini kötü hissediyordu, bu yüzden Lucia'yı biraz kızdırmak istedi. Sargılı ayağını aldı ve kaldırdı.

Ağırlık merkezi aniden geriye doğru hareket ettiğinde, Lucia sırtüstü düşmemesi için vücudunu destekledi. Ödü koptu ve kocaman açılmış gözlerle Hugo'ya baktı.

Hugo onun gözlerinin içine baktı ve ayağının üstünü öptü. Şaşkınlıktan kocaman açılmış gözleri ve ağzıyla sevimli görünüyordu. Yüzü tamamen kırmızıydı.

“Hugh!”

Umursamıyormuş gibi görünüyordu, daha ziyade yaramaz bir şekilde güldü ve elbisesinin ucunu kucağına kaldırdı, sonra baldırını öptü ve ısırdı.

"Ah!"

Lucia hayal kırıklığıyla bağırdı.

"Kim o?"

"Kim?"

"Az önceki adam. Minuet"

"Ne? Ah… Gerçekten bilmiyorum. Kont Yungran mu ne ü olduğunu söylediler."

"Tanımadığın bir adamla dans ettiğini mi söylüyorsun?"

“İnsanlar sıkça tanımadıkları insanlarla dans ederler. Bunu bilmiyorsun değilsin de."

Lucia ayağını onun elinden kurtarmaya çalıştı.

“Gelecekte onları reddet.”

"Tamam. Anladım, bırak gideyim."

Bileğini bıraktı ama sadece yanına oturup kollarını beline dolamadan önce Lucia bir an rahatlamıştı. Sonra dudaklarını kulağına götürdü ve fısıldadı.

"Ayağın gerçekten iyi mi? Seni taşımalı mıyım?”

"Ciddi misin-. Sana zamana ve yere bakmanı söylemiştim!”

Şaka olarak 'Yapar mısın?' diye cevap verse bile, karşısındaki bu adam olsaydı, gerçekten yapardı. Lucia alarma geçti ve göğsünü itti. O ne kadar iterse, Hugo beline o kadar sıkı sarıldı. Flört ederken zaman ve mekânı giderek daha fazla göz ardı ediyordu. Yatak odasından sapalı uzun zaman olmuştu.

Hugo karısı kaçmaya çalışırken daha sıkı sarıldı, sonra çenesini tuttu ve dudaklarını öptü. Şaşkınlıkla dolu gözlerine baktı ve gülümsedi. Hemen diliyle küçük ağzını işgal etti ve ağzının derin uçlarına kadar süpürdü. Dudaklarını kaldırdığında, Lucia boynuna kadar kızardı ve kocasına şaşkınlıkla baktı. Karısı o kadar sevimli görünüyordu ki, üst ve alt dudağını birbirinin yerine emerek tekrar hassas dudaklarına indi.

Lucia onun kavrayışına kapılmıştı ve yarı yolda vazgeçmişti ama kapının hareket ettiğini fark ettiğinde irkildi ve onu elinden geldiğince sert bir şekilde itti.

"Birisi burada." (Lucia)

Hugo sinirlendi ve hafifçe açık kapıya baktı.

"Ne var?"

Hugo sesini yükselttiğinde kapı ihtiyatla açıldı ve bir hizmetçi tereddütle içeri girdi. Hizmetçi defalarca dışarıdan izin istemiş ama cevap gelmeyince kapıyı açmış, kafasını içeri uzatmış ve şaşkınlıkla geri sıçramıştı. Dük'ün hizmetkarı olsaydı, cevap gelmeyince pes eder ve giderdi.

"Majesteleri Düşes hakkında endişeliydi ve bir İmparatorluk doktoru gönderdi." (1)

Ne gereksiz bir kesinti. Hugo, Kral'ın aşırı düşünceliliğine kızdı.

"Sorun yok. İmparatorluk doktoruna gerek yok. Majestelerine yakında orada olacağımı söyle.” (Hugo)

Hizmetçi onayladı ve Lucia'nın hizmetçisi bir çift ayakkabıyla içeri girdi. Hugo, Lucia'nın itiraz eden bir ifadeyle ayakkabılarını değiştirmesini izledi. Hugo gerçekten eve gitmek istiyordu. Buradan çabucak çıkmak için kullanabileceği bir numara var mıydı? Bunun hakkında gerçekten çok düşündü.

"Leydim. Yaşlı bir asilzade, leydiye vermem için bana bir eşya emanet etti."

Hizmetçi, hanımına haber verirken Hugo'nun ifadesini dikkatle izledi. Hugo kaşlarını çattı.

“Bilinmeyen bir kimliğe sahip bir şey teslim ettiğini mi söylüyorsun? Normalde böyle şeyler mi yapıyorsun?" (Hugo)

Eleştirilen hizmetçi omuzlarını kamburlaştırdı. Azarlanabileceğini düşündü. Ancak, sadece bir hizmetçiye yapışan yaşlı asilzadenin gözleri o kadar ciddiydi ki, bunu görmezden gelemezdi.

"O dikkatsiz bir çocuk değil, ne olduğunu duymak istiyorum." (Lucia)

Hugo hizmetçiden elindeki eşyayı masaya getirmesini istedi. Hizmetçinin iç cebinden çıkardığı şey bir mendildi. Bir erkek mendili olan şüpheli nesneye bakarken Hugo'nun ifadesi daha da kötüleşiyordu.

"Hanımımın bunu bilip bilmediğini sormam söylendi."

Hizmetçi mendili yaydı ve bir tarafını gösterdi. Hugo kontrol etmek için mendili aldı. Mendilin üzerine soylu bir ailenin mührü basılmıştı. Bir kartalın başı.

Hugo böyle bir mührü olan hiçbir aileyi hatırlamıyordu. Mendilde şüpheli bir şey olmadığından emin olduktan sonra Lucia'ya verdi.

Mührü gören Lucia'nın gözleri muazzam bir şekilde titredi.

"Bu... bir asilzade onu teslim etmeni mi istedi? Başka bir şey söyledi mi?"

"Baden Kontu olduğunu söyledi." 

Ç/N: Hugo'nun kıskançlıkları ahahah Bu arada Kont Baden kim hatırladınız mı? Ya da daha önce hiç bahsedilmiş miydi ki ahaha neyse yakında öğreneceğiz zaten neden soruyorsam 

Önceki Bölüm                                                                                               Sonraki Bölüm