Under The Oak Tree - 172. Bölüm
"Saçların çok güzel kokuyor."
Riftan memnun bir inilti çıkardı ve yüzünü onun omzuna gömdü. Max'in yanaklarına kırmızı bir renk yayıldı, daha önce üzerlerine birkaç damla gül kokulu yağ sürmesine sevindi. Kokunun tadını çıkaran Riftan, burnunun kemerini onun hacimli saçlarına sürttü, sonra bir kolunu kalçasının altına kaydırdı ve onu daha iyi kucaklayabilmesi için kaldırdı. Max perdeleri kapattı ve sert avuçlarının ensesini okşadığını hissederken kollarına daha da yaklaştı.
Max Riftan'ın iri cüssesiyle bu kadar yakından kucaklanmanın verdiği mutlulukla yüzüyordu. Riftan'ın pürüzsüz saçları nazikçe alnını ve burnunu gıdıkladı ve çelik gibi sağlam kolları onu rahatsız etmeyen bir güçle sıkıca yakaladı. Riftan ince parmaklarını Max'in kulağının arkasına dokundurdu ve başıboş bir tutam saçı sıkıştırdı. Max onun başını okşayarak karşılık verdi, Riftan'ın dudaklarından ince bir inilti kaçtı ve vücutları yanan şehvetli temasta eriyor gibiydi.
Kapının dikkatli ve nazik bir şekilde çalındığını duyduklarında Max, kavurucu sıcaktan iyice sarhoş olmuştu.
"Lordum, banyo suyu hazır."
Riftan uzun bir iç çekti, bir eliyle göğüslerini okşadı, sonra açıkta kalan solgun omzuna bir öpücük kondurdu.
''… Bunun olacağını biliyordum. Hizmetçilerimizin her zaman harika bir zamanlaması var gibi görünüyor.'' Homurdandı ve onu dikkatlice yere bıraktı. "İçeri gel."
Kapı onun emriyle açıldı ve hizmetçiler ellerinde bir küvet taşıyarak içeri girdiler. Riftan banyoya yaklaştı ve tuniğini başının üzerine çekti, Max'e baktı ve baştan çıkarıcı bir şekilde gülümsedi.
"Birlikte banyo yapmayalı uzun zaman oldu. Yapalım mı?"
"Ben... zaten yıkandım..." Max, suyun sıcaklığını ayarlamak için küvete soğuk su döken hizmetçilere bakarken fısıltı halinde mırıldandı.
"Tekrar yıkayabilirsin, buraya gel."
Riftan sıcaklığı kontrol etmek için parmaklarını küvete daldırdı ve ardından hizmetçilere kabaca çıkmaları için işaret etti. Hizmetçiler hızla odadan çıkarken Max tereddüt ediyormuş gibi davranarak isteksizce yaklaştı. Max elbisesinin bağlarını gevşetmeye başlayınca Riftan memnun bir kahkaha attı.
***
Sefer hazırlıkları şafakta erkenden başladı. Max dışarıdaki kargaşaya uyandı ve yatak odasının penceresinden dışarı eğildi. Hizmetçiler ve şövalyeler, şafağın mavimsi ışığında sırılsıklam olmuş geniş malikaneye gidip geliyorlardı. Uzaktan, ahırlara çarpan at nallarının ve kişneyen atların sesi duyulabiliyordu.
Max olay yerine şaşkın gözlerini ovuşturdu, sonra dönüp Riftan'ın yatağının yan tarafının boş olduğunu gördü. Söylemeye gerek yoktu tabii, zırhı da gitmişti. Max içini çekti ve güne hazırlanmasına yardım etmesi için Rudis'i aradı.
Riftan, hazırlıklar için endişelenmesine gerek olmadığını söyledi, ancak Max'in vicdanı, onlar için bir şey yapmadan adamları savaşa göndermesine izin veremiyordu. Mavi bir gömlek giydi, saçlarını yanlardan ördü ve büktü. İşi biter bitmez, düzinelerce atın sıraya dizildiğini ve şövalyelerin tek tek atların fiziğini ve nallarını incelediğini gördüğü samurlara doğru ilerleyerek büyük salondan çıktı.
Max aralarında tanıdık bir yüz buldu ve hemen söz konusu şövalyeye yaklaştı. Rodrigo ile bir konuşmanın ortasında olan Sör Caron döndü ve kibarca gülümsedi.
"Günaydın Leydi Calypse."
"Günaydın. Se-sefer için ayrılmaya mı hazırlanıyorsunuz?''
"Evet, yolculuk için gerekli malzemeleri topluyordum."
Açıklama yaptı ve kale duvarına yığılmış malzeme ve yiyecekle dolu deri çantaları işaret etti. Gözlerini kıstı ve ne kadar olduğunu saymaya çalıştı ama her iki durumda da, Livadon'a altmış dört adama yetecek kadar yiyecek olmayacağını tahmin etti. Onun şaşkın ifadesini gören Sör Caron nazikçe bir açıklama ekledi.
"Bizi yavaşlatacağı için yanımızda fazla yiyecek götüremiyoruz. Silah, uyku tulumu, yemek pişirmek için tencere gibi diğer ihtiyaçlara da yer açmamız gerekiyor. Yolda köylerden geçebileceğiz ve mümkün olduğunca fazla yük tasarrufu yapabilmek için ihtiyacımız olanı satın alabileceğiz.''
"Ben... anlıyorum."
Prenses Agnes seyahate çıkmadan önce aynı şeyi söylemişti. Max, hareketli atmosfere baktı ve Sör Caron'a mahcup bir şekilde baktı.
"Ya-yardım edebileceğim.. herhangi bir şey var mı?"
"Leydinin?"
Dudaklarına sıkıntılı bir gülümseme yayılırken şaşırarak sordu.
"Sorun değil, bunu kendimiz halledebiliriz. Bu bizim görevimiz. Ama içtenlikle yardım etme niyetiniz için teşekkür ederim. ''
Max hayal kırıklığına uğramadı; zaten teklifini reddetmesini yarı yarıya bekliyordu. İfadesini toparladı ve başka bir soru sordu.
"Riftan... Lord... o ne-nerede?"
''Şu anda eğitim sahasında Sör Rikaido ile şövalyelere talimat veriyor. Ondan istediğiniz bir şey mi var?''
Aceleyle hayır anlamında ellerini salladı. "Ha-hayır. Sadece onu henüz buralarda görmedim..."
"Sör Caron! Şimdi atları antrenman sahasına götürmeli miyiz?''
Sör Caron, kendisini arayan şövalyeye bakmak için omzunun üzerinden baktı. Max, onun yoluna çıktığını fark ederek utanarak geri çekildi.
"De-değerli zamanını çaldığım için... Üzgünüm. Ba-bana aldırma… lütfen işine devam et…”
"Özür dilerim leydim. O zaman lütfen müsadenizle''
Özür dilercesine eğildi ve şövalyelerin toplandığı yere gitti. Max arkasını döndü ve salona doğru yöneldi. Gerekli olmamasına rağmen, yapabileceği en az şey şövalyeler için kıyafet ve yemek hazırlamaktı.
Doğruca mutfağa gitti ve baharat dolabının anahtarlarını şefe verdi ve ona malzemeler konusunda cömert olmasını ve bir ton lüks yemek hazırlamasını söyledi. Daha sonra hizmetçilere şövalyelere giysi ve uyku tulumu vermelerini emretti.
Dikkatlice kontrol ettirdiğinden ve hasarlı olanları onardığından emin oldu. Ayrıca yeni satın aldıkları tencere ve kaseleri yolculukta kullanmak üzere paketlemelerini istedi. Meşgul bir şekilde şatoda koşarken, tanıdık bir ses ona seslendi. Max döndüğünde Ruth'un uzun, ince bacaklarıyla koridorda ona doğru koştuğunu gördü.
"İşte buradasın. Her yerde seni arıyordum."
"So-sorun... nedir? Keşfe hazırlanmakla meşgul o-olduğunu sanıyordum…''
"Gerekli tüm hazırlıkları tamamladım. Aksine, gitmeden önce hanımefendiye göstermem gereken bir şey var.''
"Nedir?"
"Beni takip edersen anlarsın."
Ona takip etmesini işaret etti ve daha fazla açıklama yapmadan uzaklaşmak için döndü. Max ne olduğunu anlamadan bir hevesle onu takip etti. Ruth merdivenlerden aşağı indi ve hemen şatodan çıktı.
"Sadece ne-nereye gidiyoruz?"
"Kuleme"
Max ona şaşkınlıkla baktı ve hızla etrafına baktı. Max, Riftan'ın onu oraya yaklaşmaya cesaret etmemesi konusunda uyardığını hatırladı. Ona göre, Ruth kulenin etrafında her türden tuhaf büyüler yaratmıştı. Ruth'a olabildiğince yakın durdu, çevreden gelebilecek herhangi bir mana kesintisine karşı dikkatliydi.
''Ku-kulede ne var…?''
"Neredeyse geldik, lütfen biraz daha bekle."
Her şeyi tek tek açıklayamayacak kadar yorgun olduğu için isteksizce cevap verdi ve dolambaçlı yoldan hızla yürüdü. Bir süre sonra dev yeşil karaağaçların arkasına gizlenmiş kulenin girişine ulaştılar.
Max, kırmızı sarmaşık asmalarının kucakladığı gri kuleye merakla baktı. Belki de insan müdahalesinin olmaması nedeniyle, duvarlar yabani ot ve yosunla kaplıydı. Ruth kabaca yosunu kazıdı, sonra cebinden anahtarları çıkardı ve kule kapılarının kilidini açtı.
"İçeri gel."
Max kapının eşiğinde durup içeride ne olduğunu görmek için başını uzattı: karanlıkta örtülmüş bir kaleydi. Tavandaki bir delikten damlayan su, alttaki zemini ıslatıyordu. Bir deniz kabuğu gibi kıvrılarak yükselen taş bir merdiven vardı. Ruth tereddüt etmeden içeri girdi.
"Ne yapıyorsun, gelmiyor musun?"
Ondan uygun bir açıklama beklemekten vazgeçti ve pes ederek onu takip etti. Ruth nihayet tekrar konuşmadan önce kulenin neredeyse dörtte üçünü tırmandılar.
"İşte geldik."
Dedi eski kapı kolunu duvara çekerken. Max ihtiyatla içeriye baktı ve kaşlarını çattı. Güçlü bir yanık kokusu, acı ilaçların kokusu ve küflü eski parşömenlerin kokusu burnunu deldi.
"Bu-burası kötü kokuyor."
"Başkasının tapınağına karşı sorunun ne, ona saygısızlık mı ediyorsun? Bir süreliğine havalandıramadım, bu yüzden biraz tozlu.''
Ruth homurdandı ve güneş ışığının loş iç kısma girmesine izin vermek için bir pencere açmak için yürüdü. Max, ani ışık değişikliği karşısında gözlerini kırpıştırdı. Bir büyücü laboratuvarının nasıl görüneceğini tam da böyle hayal etmişti. Garip aletler ve modeller yere dağılmıştı ve eski kitaplar duvardaki kitap raflarına tıkılmıştı. Dolaplara kavanozlar ve ilaç şişeleri yığılmıştı.
Ruth onu işaret etti ve yerdeki dağınıklığı bir kenara itti.
"Ben yokken hanımefendinin çalışması için bazı büyülü formüller derledim. Onları anlaşılması kolay bir şekilde düzenlemeye çalıştım… ama bununla iyi olup olmayacağından emin değilim…''
Max hiçbir şeye basmamak için elinden gelenin en iyisini yaparak dikkatle ona doğru yürüdü. Ruth bir yığın parşömen alıp onlara verdi.
"Şuraya bir bak ve anlamadığın bir şey varsa hemen söyle."
"Beni buraya kadar... bu-bunları vermek için mi sürükledin?"
Ruth başını salladı. "Ayrıca ben yokken bu odadaki tüm kitapları okumakta özgürsün. Ama lütfen mümkün olduğunca onları kuleden dışarı çıkarmayın. Bütün bu kitaplar kütüphanedekilere kıyasla çok değerli, herhangi biri kaybolursa başın belaya girer.''
Max, yayılan kitap yığınının üzerinde biriken beyaz toza gözlerini kısarak baktı. Çok değerli bir şey için kesinlikle çöp muamelesi gördü.
"Eğer o kitaplar çok değerliyse... onlara daha dikkatli da-davranmalısın."
"Okunabilir oldukları sürece iyidirler." Alaycı bir şekilde cevap verdi ve birkaç kitap alıp masasının üzerine koydu. "Bu, hanımefendinin büyü öğrenmesine yardımcı olacak. Vaktin olduğunda oku. Bu, bitkisel ilaçlarla ilgili. Güneyden anatomi kitapları da var. Tercüme edilmemiştir, ancak çizimleri incelersen ve insan vücudunun yapısına aşina olursan, şifa büyüsünü daha iyi yapmana yardımcı olacaktır. Güneydeki tıp buradan çok daha gelişmiş, bu yüzden bunlar çok yardımcı olacaktır.''
Kitapları çılgınca düzenlemeyi bitirdikten sonra, dolaplara dizilmiş her şişeyi açıklamaya devam etti.
"Bu kırmızı kavanozda yara merhemi var. Yarayı iyice temizledikten sonra uygularsan çok daha hızlı iyileşir. Bu şişedeki şurup şişliği gidermeye yardımcı olur ve oradaki torbadaki yapraklar ateşi düşürmek, zehir ve zehri arındırmak içindir. Bu kurutulmuş kökler mananın yenilenmesine yardımcı olur. Oh, ve ayrıca enerjiyi geri kazanmaya yardımcı olur. Şimdi bu…"
"Bi-bir dakika! Lütfen yavaşça açıkla..." Max çabucak araya girdi ve açıklamalarını yazmak için Ruth'un masasından bir tüy kalem ve parşömen aradı.
Ç/N: Yaa Ruth gitmee çünkü özlerim..