Under The Oak Tree - 246. Bölüm
[Dikkat!!: Yetişkin İçerik]
"Çok bekletmeyin." Hebaron hantal omuzlarını silkti, arkasını döndü ve geri gitti.
Talon'a elma yedirmeyi bitirdikten sonra, Riftan su teknesinin önüne gitti ve ellerini sertçe yıkadı.
"Önce odaya dönmelisin."
Elindeki suyu sildi ve ahırın çitine gelişigüzel bir şekilde astığı cübbeyi aldı. Max, Rem'in boynunu okşadı ve Riftan'a endişeli bir bakış attı.
''Ortaya çıkan... bir sorun mu var?''
"Dükün hareketlerini doğrulamak için gönderilen muhbir az önce döndü." Riftan onun kararmış yüzüne baktı, biraz içini çekti ve omzuna bir pelerin örttü. "Önemli bir şey değil, o yüzden endişelenme, odada dinlen. Başka yerde dolaşma."
Sonra Max'in kaküllerini karıştırdı ve alnını öptü. Max onun için gülümsemeye çalıştı. Kaleye girdiğini doğruladıktan sonra, Riftan doğruca antrenman sahasına yöneldi. Max odaya döndü ve durmadan pencereden dışarı baktı.
Gri, puslu gökyüzünün altında ağaçlar, çıplak dallarını kararmış kemikler gibi sallıyordu. Gümüş renkli güneş ara sıra puslu bulutların arkasına soluk ışık huzmeleri saçıyordu ama bu, soğuk esintinin estiği ıssız bahçeye hayat vermeye yetmiyordu. Açık kaygısının, soğuk manzaranın gelecekteki çileleri ima ediyormuş gibi hissetmesini sağlayıp sağlamadığını merak etti. Max içini çekti, şöminenin önüne bir sandalye çekti ve oturdu. Onu takip eden Roy, dizlerinin üzerine çevik bir şekilde tırmandı ve çekici bir şekilde mırladı. Onun rahat ve sakin görünümü, Max gerginliğini azaltmak için onun yumuşak sırtını okşayarak biraz rahatladı.
Gece çöktüğünde Riftan odaya döndü. Max pelerinini aldı ve konferans odasında neler olduğunu anlatmasını bekleyerek ona baktı. Ancak Riftan hiçbir şey söylemeden ateşin önüne geçerek çizmelerini çıkardı ve ellerini ılık suyla yıkadı. Bir havlu alıp ona verdiğinde, başını zorlukla ona çevirdi.
"Akşam yemeği yedin mi?"
"Bi-biraz önce. Peki ya sen Riftan…? Onlara yiyecek bir şeyler hazırlamalarını söylememi ister misin?''
"Hayır, ben de konferans odasında yemek yedim."
Yüzünü yıkayıp havluyla yüzünü ovuşturdu. Max onun gözlerinin içine baktı ve sabırsızlığını yenemeyerek sordu.
"Ba-babam konusunda... onun ne planladığını keşfettin mi?"
Riftan'ın kaşları hafifçe çatıldı. Sonra biraz duraksadıktan sonra başını salladı.
"Keşfettiğim tek şey, babanın vassallarıyla sık sık temas halinde olduğu."
Max gözlerini kıstı. Bu kadar az bilgiyle bu konuyu bu kadar uzun süre tartışıyor olamazlardı. Hebaron onu aceleyle aradıysa, önemli bir şey bulmuş olmalılar. Max hayal kırıklığına uğramış bir ifade takındı ama Riftan ağzını sımsıkı kapalı tuttu. Riftan, onun şüphelendiğini fark etmiş gibi içini çekti.
"Croix Dükü ne yaparsa yapsın, onu halletmek benim işim. Artık onun için endişelenmene gerek yok."
"Na-nasıl yapabilirim bunu? O kişi… benim babam. Ne olduysa benim yüzümden…''
"Kendi kızını kırbaçlayan bir or*spu çocuğu, o nasıl bir baba."
Havluyu rafa fırlattı ve sözlerini kabaca tükürdü. Max'in omuzları onun ani öfkesi karşısında irkildi.
''Söylediğim şey… bu sorun beni de ilgilendiriyor… Bu konuda bir sorumluluğum var demek istedim. Ayrıca neler olduğunu bilmeye... benim de hakkım var.''
"Sana defalarca söyledim, sen bundan sorumlu değilsin." Riftan aniden sözlerini kesti. "Onu döven benim, bu yüzden misilleme planları yapıyor. Bu kadar. Bu, o adamla benim aramda bir sorun.''
"Ama be-benim yüzümden... onu dövdün!" Max'in sesi de inatçı tavrından dolayı yükseldi. "Nasıl... be-benim... bu konuyla hi-hiçbir ilgim olamaz? Orada olan bendim! Ben olmasaydım, Riftan bunu yapmazdı… Ve babamın Anatol'a yaptığı baskı…''
"İyi. Diyelim ki bu senin hatan. Allah aşkına ne yapacaksın?" Riftan onun önüne geçti ve ona öfkeyle sordu.
Max'in yüzü kızardı. Dediği gibi, yapabileceği bir şey yoktu ama kabul etmek istemedi, bu yüzden homurdanarak cevap verdi.
"Kesin bi-bilemeyiz. Belki ya-yapabileceğim bir şey vardır…''
"Yapabileceğin hiçbir şey yok. Olsa bile, asla yardımını istemem.''
Soğuk sözler Max'in yüzündeki kanı çekti. Şok olmuş gözlerle Riftan'a baktı ve sonra bir adım geri gitti. Arkasını döndü ve odadan kaçmaya çalıştı ama Riftan çabucak kolundan tuttu ve onu kucakladı. Max mücadele etti ve yumruklarıyla onun omuzlarına vurdu. Riftan gözünü kırpmadan bir elini sırtına doladı ve ona şiddetli bir öpücük verdi. Max kendi çenesini sımsıkı sıktı ve ondan uzaklaşmaya çalıştı ama Riftan saçlarından tutup onu kendisine geri çekti. Riftan kaşlarını çattı ve Max'in dudaklarını hafifçe ısırdı. Belki de ısırığın keskin acısıyla, refleksten ağzını açtı ve Riftan'ın sıcak, titreşen dili ağzına girdi.
Max, Riftan onu bir anda erittiği için kendinden nefret etti. Riftan dilini onun hareketsiz diline karşı yuvarladı ve emdi, ağzının çatısını ve ardından yanaklarının içlerini süpürdü. Max'in kulaklarının arkasından garip bir ürperti indi ve uzuvları gevşedi. Nefes nefese Riftan'a baktı.
"B-bu sefer... Senden ço-çok nefret ediyorum... Riftan."
"Öyle söyleme." Çılgınca mırıldandı ve yanaklarını ve ıslak gözlerini öptü. ''Sorunları benim için çözmesi için asla başka birine güvenmem, özellikle de sana.''
Sözleri bir hançer gibi göğsüne saplandı. Max ona incinmiş bir bakışla baktı. "O zaman... Be-ben de Riftan'a bağımlı olmayacağım. Gelecekte, benimle ilgisi olan hiçbir şeyle ilgilenmene izin vermeyeceğim."
Tehdit edici sözlerin sonunda Riftan'ın yüzü aniden sertleşti. "Aptal olma. Sen benim karımsın, sana bakmak ve seni korumak benim görevim!''
"Riftan... sorunlarımı özgürce halledebilir... ama be-ben bunu senin için yapamam?"
"Evet."
Verdiği yanıt biraz bile kırılmadı, Max hemen kelimelerini kaybetti. Riftan doğrudan gözlerinin içine baktı ve alçak sesle mırıldandı.
"Senin ve benim tüm sorunlarımızı ben çözeceğim. Tekrar senin çözmeye çalışmana tahammül edemem.''
"Böyle bir şey…"
O daha tartışamadan Riftan dudaklarını tekrar onunkilere bastırdı. Max onu itmek için elini omzunun üzerinden kaldırdı ama denediğinde bile Riftan onu çılgınca göğsüne doğru çekiyordu. Ne zaman yumuşak dili ağzına girip sonra çıksa başı bulanıklaşıyor ve eli vücudunu süpürdüğünde midesinin içinden baş döndürücü bir sıcaklık yükseliyordu. Max derin bir nefes aldı ve tırnaklarını onun omuzlarına geçirdi.
Riftan elbisesini indirdiğinde, açıkta kalan omuzlarını hafifçe okşadı ve ensesinden omurgasına kadar hoş bir his yaydı. Max heyecandan titredi, Riftan'ın avuçları onun sertleşmiş yumrularını nazikçe sardı, hafifçe vurup nazik okşamalarıyla hassas bölgelerini uyandırdı. Bir hamle içinde, tüm isyanı yaz ortası sıcağında tereyağı gibi eridi. Hatta Riftan'ın onunla nasıl bu kadar kolay başa çıkabileceğinden biraz korkuyordu.
Max kendini kollarından kurtarmak için döndü. Bununla birlikte, Riftan elbisesini beline kadar çekerek hareketlerini bastırdı ve göğsünün ucunu nazikçe ağzına emdi. Max dayanamadı, kollarını onun başına doladı ve başını geriye attı. Başının ucuna kadar kızgın olmasına rağmen bu derin zevki hissedebildiğine inanamıyordu.
Durumu daha da kötüleştirerek o da ellerini Riftan'ın kıyafetlerine soktu ve anında Riftan'ın gözlerinde bir şey parladı. Max onu cesaretlendirmek istercesine dilini ağzına soktu ve Riftan onu yatağa yatırırken yumuşak bir inilti çıkardı. Max göz açıp kapayıncaya kadar çıplak yatıyordu ve Riftan vücudunun her yerine öpücükler yağdırıyordu. Bir karga tüyü kadar siyah olan saçları, parlak kırmızı teninde tatlı bir gıdıklanma hissi uyandırdı. Zorlukla nefes aldı ve bacaklarını Riftan'ın beline doladı. Riftan küfürler savurarak mırıldandı ve bir anda pantolonunu indirerek tüm erkekliğini onun içine geçirdi.
Max bir yılan gibi kıvrandı. Sıcak havada vücut sıvılarının kokusu ile ter kokusu birbirine karışıyordu. Riftan daha derine indi ve onu öpmeyi bırakmadı. Max, Riftan'ın aldığı her nefesi içiyor, Riftan, Max'in verdiği her nefesi içine çekiyordu. Max zevkle inlerken dudaklarının titrediğini bile hissedebiliyordu. Riftan'ın vücudundaki en ufak bir titremeyi bile onunkiymiş gibi canlı bir şekilde hissedebiliyordu, ama gerçek duyguları ulaşamadığı bir şeymiş gibi, bir yerlere saklanmış gibi hissediyordu.
Max çılgınca inledi ve kolunu kaşıdı. Riftan'ın kara gözleri bir orman yangını gibi parladı. Riftan onu sınırına kadar zorladı ama tatmin olmadı ve daha güçlü bir şekilde hareket etti. Max bir aşağı bir yukarı sarsıldı, tüm vücudu her an serbest bırakılacakmış gibi görünen bir kiriş gibi geriliyordu. Çok geçmeden onun içinde serbest kaldığını hissetti. Sevimli bedenlerinden fırtına gibi bir sıcaklık kaçtığında, kalbine garip bir boşluk hissi girdi.
Max üşümüştü ve çarşafların üzerine zayıfça uzanmıştı. Riftan etraflarını saran soğuk sessizliğe dayanamıyormuş gibi ona sıkıca sarıldı.
"Bunun senin hatan olduğunu düşünme bile. O adam seni inciten bir şeytan, sen sadece kurbansın. O adamı ezdiğime pişman değilim, başından beri neler olduğunu bilseydim, daha önce yapardım. Şanslı olsaydım onu öldürebilirdim.'' Max'in ıslak vücudunu şiddetle okşadı ve burnunu ensesinde gezdirdi. "İşte bu yüzden senin sorumlu olduğun hiçbir şey yok."
Max başını çevirdi ve donuk gözlerle ona baktı. İnatla hiçbir şeyden sorumlu olmadığını ve hiçbir şey yapmak zorunda olmadığını söyleyen bir adam görmek onu üzdü. Ne zaman bir sorun olsa onu ondan uzak tutmaya çalışırdı. Bu kişi onunla en ufak bir yükü bile paylaşmak istemiyordu. Hayır, onun omuzlarına ağır yükler bindiren kendisi olabilirdi.
Ç/N: Kavga sonrası *fufufufu* kavga esnasındaki *fufufufu* ya dönüştü ahahah Level atladı çiftimiz hayırlı olsun asdfghjkl