Lucia - 53.1 Bölüm
Taran Dük'ünün Aile Doktoru (3)
"Hoş geldin Kate."
Kate önceden haber vermeksizin ziyarete gelse de, Lucia onu hafifçe kucaklayarak ve mutlu bir şekilde karşıladı. İkilinin dostluğu eskisi gibiydi.
Düşes ve bir vasalın kızı olarak aralarında var olan boşluğa rağmen, her ikisi de bu engelleri yok etmeyi başardı. Düşes olarak otoritesini iddia etmeyen Lucia ve açık sözlü olan ve Düşes ile olan dostluğundan yararlanmayan Kate ile, birbirlerine sadece normal şekilde davrandılar.
"Şimdi daha iyi hissediyor musun?" (Lucia)
"Evet. Tamamen iyileştiğim için seni görmeye geldim.'' (Kate)
Kate soğuk algınlığı nedeniyle yaklaşık bir aydır evde tıkılıp kalmıştı.
"Gelip seni görmek istedim ama... Üzgünüm."
Lucia gidemedi çünkü Hugo buna izin vermeyi tamamen reddetti. Bu kadar kısa sürede ateşlenmesin diye kısa bir ziyaret olduğunu açıklamaya çalıştığında bile, hiçbir şey duymuyormuş gibi davrandı. Bunun yerine, bir soğuk algınlığı salgını olması nedenini kullanarak, gezileri tamamen yasakladı.
"Neden bahsediyorsun? Gelmemekle iyi etmişsin."
Kate ancak hastalığını yanlışlıkla Lucia'ya geçirseydi gelecekteki sorunlardan korkabilirdi. Dük'ün öfkesine maruz kalmak istemiyordu.
Öte yandan Kate, bugünlerde kuzey atmosferindeki değişiklikleri Lucia'ya anlatmak için can atıyordu. Ayda iki veya üç kez çay partisi vermek dışında, Düşes'in başka hiçbir resmi faaliyeti yoktu ve sosyal çevrelerde farkında olmadan önemli bir isim haline gelmişti.
Ancak, çevrelerde önde gelen bir figür olmasına rağmen, spot ışığı altında değildi.
Taran Dükü'nün kuzeyi yönetmesine benziyordu, o da neredeyse görünmeden hüküm sürüyordu. Lucia aynı anda on beş kadar insanla bir araya geldi ve küçük çaplı çay partisi tek başına halkın onun psikolojisini anlamasını sınırladı. Lucia'ın varlığı, tahmin edebileceğinden daha fazla kuzey sosyetesinin merkezinde aranıyordu.
Kate, kuzeydeki çevrelerin Düşes ile ilgili haberleri araştırdığını ve büyük halasına Lucia'yı bilgilendirmesi için yaygara kopardığını gördü, ancak kendisine çok aceleci davrandığı söylendi.
Madam Michelle, Düşes'in konumunun bilincine varmadan önce başkalarından bu tür sözler duyarsa, çevresini doğru bir şekilde değerlendirmesinin kesinlikle zor olacağını söyledi.
"Majesteleri tımarı mı teftiş ediyor?" (Kate)
"Evet. Genellikle dört ila beş gün sürer, bu yüzden yarın dönmesi gerekiyor. Madam Michelle nasıl?'' (Lucia)
"Her zamanki gibi. Sızlanması arttı. Düşesin en azından yarısına benzemem gerektiğini duymaktan bıktım."
"Bunu sadece öylesine söylediğini biliyorsun. Kate halan senin ne kadar güzel ve çekici olduğunu biliyor."
"Bence Lucia çok daha çekici."
"Teşekkürler."
Lucia'nın nezaketen gülüp teşekkür edişine bakan Kate, gerçekten böyle düşündüğünü vurgulamadı. Yapsa bile, sadece şaka olarak gülüp geçilecekti.
Kate Lucia'yı her gördüğünde, tuhaf bir şekilde büyülenmiş hissediyordu. Lucia göz kamaştırıcı bir güzelliğe sahip değildi ama insan baktıkça gözleri ona daha çok çekiliyordu. Lüks bir görüntü değildi ama kendisi insanları çeken bir koku gibiydi. Kapalı bir alanı çiçeklerle doldurmak gibi, tüm çiçekler söküldükten sonra bile görüntü kalır, insanın hafızasında yankılanır.
''Havalar ısındı, bu yüzden tilki avına çıkmayı düşünüyordum. Hadi birlikte gidelim." (Kate)
''Daha yeni iyileşmişken bunu yapmak uygun mu?'' (Lucia)
"Tabii, sorun yok. Ama tilkin olmadığı için sadece seyredebilirsin.''
''Sadece bu deneyim benim için yeterli.''
Tuuung…
Bir boru sesi duyuldu.
"Majesteleri geri dönmüş olmalı."
Bu sözlerin ardından Kate ayağa kalkmaya başladı ama Lucia tarafından vazgeçirtildi ve tekrar oturdu.
"Misafirsin yani burada olman sorun değil. Bir süre müsaadeni isteyeceğim."
Lucia gitti ve Kate kabul odasında yapayalnızdı, bu yüzden rahatça kanepeye uzandı. Boru sesiyle Lucia'nın yüzünün aydınlandığını ve ağzından bir kıkırdama kaçtığını hatırladı. Sevimli bir görüntüydü.
Kocasını çok mu seviyordu? Kate, Lucia ile konuşurken söz kocasına gelince onun sık sık utangaç bir kız gibi olduğunu gördü. Dük çiftinin oldukça iyi bir evlilik ilişkisine sahip olduğu söylentisi çok yaygındı, ancak insanlar bunu şahsen görmedikleri için şüpheye düştüler.
Düşesi gören insanlar başlarını eğdiler ve dikkatlice Düşes'in Dük'ün ona kör kütük aşık olacağı kadar güzel olmadığını söylediler. Ancak Kate, Lucia'nın cazibesinin onunla çay içmek için bir iki kez oturmuş olmakla anlaşılabileceğini düşünmüyordu. Kate, Dük'ün Lucia'nın cazibesine nasıl kapıldığını tamamen anlayabiliyordu.
Fincanındaki çay ılıdığında kapı açıldı. Kate bakmak için döndü ve gözleri büyüdü. Oldukça yapılı, koyu saçlı bir adam, Düşesi elinden tutup içeri çekerek odaya girdi. Düşes içeri girer girmez, adam onu kapalı kapıya bastırdı ve öpmeye başladı.
'Vay be…'
Beklenmedik durumdan uzaklaşmayı bile düşünemeyen Kate, önündeki sevgi gösterisine boş boş baktı. Dük'e ünvanı, Kate sosyal çıkışını yapmadan önce verildi ve savaş sırasında Kate'in Dük'ün yüzünü görme şansı yoktu. Dük bir süre önce evlenip Kuzey'e döndükten sonra, hiç sosyal bir toplantıya katılmamıştı, bu yüzden Kate Dük'ü şahsen hiç görmemişti.
Ancak Düşesi tutan ve öpen siyah saçlı adam sadece Dük olabilirdi.
'Dük çiftinin ilişkisi oldukça iyi mi?'
Söylenti yanlıştı.
'Bunun sadece oldukça iyi olarak tanımlanabileceğini sanmıyorum.'
Kate'in yüzü yavaş yavaş kızardı. Yeniden bir araya gelme sevinci için paylaşılan kısa ve canlandırıcı bir öpücük değildi bu. Ateşli bir tutku ve birinin kıyafetlerini fırlatıp atmak ve vücudunu bir diğerine dolaştırma arzusuyla dolu bir öpücüktü.
Kate'in oturduğu kanepe, kapıya yaslanmış Lucia'nın yüzünü görebilecek şekilde girişe hafif çapraz bir şekilde bakıyordu. Gözleri genişlediğinde bakışları Lucia'nınkiyle buluştu ve Lucia'nın yüzünün parlak kırmızıya dönmesini izlerken kendi yüzü de kızardı. Buna rağmen, dudaklarından küçük bir kahkaha kaçtı ve arkasını döndü.
Lucia, Kate'i bir anlığına unutmuştu ve Kate'in bakışlarıyla karşılaştıktan sonra, yalnızca çok yoğun bir utanç duyabildi. Elinden geldiğince sert bir şekilde Hugo'nun göğsüne vurdu ve onun Hugo şiddetli isyanı hissederek dilini ağzından çekti. Dudaklarını emdi, dudağının kenarını öptü ve sonra uzaklaştı.
"Ne?" (Hugo)
''Misafir…Bir misafir var…'' (Lucia)
Kehribar rengi gözleri utançla doluydu. Yakında yıkanacakmış gibi görünen ıslak kirpiklerine bakan Hugo, ona gerçekten o yerde sahip olmak istedi.
'Burada yapsak olmaz mı? Akşama kadar dayanamam.'
Birkaç gün onu kucaklayamamıştı ve bedeni isteksizlikten deliye dönmüştü. Karısı temizliği severdi, bu yüzden önce yıkanmadan ve hazırlanmadan onu kucaklamasına izin vermesi nadirdi. Ayrıca yatak odası dışında hiçbir yeri sevmiyordu.
Tüm hizmetçileri uzaklaştırmak ve koridorda veya bahçede denemek için yapılan herhangi bir girişim reddedildi. Büroda çalışırken bile, onu masasına taşıma ve onunla birlikte olma isteğini kaç kez bastırdığını bilmiyordu. Bir gün kesinlikle bunu yapmak istiyordu.
"Bir misafir?"
Hugo onun arkasından tekrarladı ve başını yana çevirerek kanepede başı eğik oturan bir kadın buldu. Ama ifadesinde bir değişiklik olmadı. Lucia'nın belini tutan ve ona sarılan eli olduğu gibi kaldı.
"Leydi Milton..." (Lucia)
"Ah."
Şu ünlü olan.
Hugo kanepeye doğru yürüdü, eli hala Lucia'nın belindeydi ve Kate hızla ayağa kalkıp derin bir selam verdi.
"Majesteleri Dük'e selamlar. Ben Kont Milton'ın kızı Kate."
"Tanıştığıma memnun oldum Leydi Milton. İkramlarınızı bölmüş gibiyim."
Lucia'ya hafif bir öpücük verdi.
"İyi eğlenceler."
Tuttuğu belini bıraktı ve kabul odasından çıktı. Geldiği gibi hızla esen ve kaybolan bir fırtına gibiydi. Geriye kalanlar içeridekilere kalmıştı.
Lucia, Hugo kadar utanmaz ve hiçbir şey olmamış gibi davranamazdı. Utandığını gizleyemedi ve soğuk çayı yudumlarken sessiz kaldı. Böylece ikisi bir süre hiçbir şey söylemeden orada oturdular.
"Sen... avlanmaktan bahsediyordun. Bu ne zaman?" (Lucia)
''…beş gün içinde. Umarım gelebilirsin."
Konuşmaları beceriksizce ve biraz yersiz devam etti.
Ç/N: Kate anlık;
