Lucia - 80
Farkındalık (2)

"Yalnız mı geldin? Ya kocan?" (Katherine)

“Majesteleri onu çağırdı, ben önden geldim. Daha sonra geleceğini söyledi." (Lucia)

"O meşgul bir insan."

"Evet." (Lucia)

Katherine gülümsedi ve gözlerinde garip bir bakışla dostane bir şekilde cevap veren Lucia'ya baktı. Neden böyle? Katherine'in kafası karışmıştı.

Katherine, içten rahatsızlık duyarken başlarını dışa doğru eğmiş insanlara alışıktı. Kültürlü bir soylu kadın, yumuşak ve dolambaçlı bir şekilde konuşan biriyse, Katherine bu anlamda kültürlü değildi. Soylu kadınlar, Katherine'in açık sözlü tavrından sık sık incinirdi. Ancak Katherine'e bir şey söyleyebilecek kimse yoktu. Düzeltmese bile, sorunlarına neden olacak kadar rahatsız edici değildi. Bu yüzden Katherine için, başkalarının rahatsız olup olmaması umrunda değildi. Her durumda, onun önünde hepsi aynıydı, başlarını eğiyor ve her şeye gülümsüyorlardı.

'Kişiliği oldukça yumuşak. Abim ve benden çok farklı.'

Katherine, bir prenses olan Taran Düşesi'ni çok merak ediyordu. Düşes'ten bilerek kaçmamıştı ama onunla tanışma fırsatı olmamıştı. İkisinin de farklı aktiviteleri vardı. Katherine asla çay partilerine gitmezdi.

'Partilerin yeri balo salonudur.' 

Güpegündüz sessizce oturup çay içilen bir çay partisi Katherine'e hiç yakışmazdı. Dün Düşes ile tanışacağını düşündü ve hazırlıklı bir zihinle gitmişti ama dük çiftinin sadece kutlama etkinliğine katıldıklarını ve eve döndüklerini duydu. Bugün, Düşes ile kesinlikle tanışacağı beklentisiyle geldi.

'Momentumu kontrol edeceğim.'

Katherine kararlı bir ruh hali ile geldi. Ancak Düşesi görür görmez yanan savaş ruhu kayboldu. Savaşacak bir rakip değildi. Savaşçı ruhu gitmişti.

"Biraz daha konuşalım. Sessiz bir yere gidelim mi?" (Katherine)

"Ha? Olur." (Lucia)

Katherine önden yürüdü ve hafifçe geri döndüğünde Düşes'in sessizce onu takip ettiğini gördü. Katherine başını tekrar öne çevirdi ve hafifçe gülümsedi. İkisi biraz daha uzaklaştıktan sonra insanların az olduğu bir koridora ulaştılar.

'Ayakkabım biraz dar geliyor.'

Lucia hafifçe kaşlarını çattı. Sadece birkaç adım attığında belli olmuyordu ama şimdi biraz daha fazla yürüdüğü için ayağı rahatsız oldu.

"Burası benim dinlenme odam. Onu kullanan tek kişi benim."

Sadece Prenses Katherine'in yararlandığı bir ayrıcalıktı. Mola odası, ortak dinlenme odasına kıyasla daha küçük bir ölçekte konforlu bir şekilde döşenmişti. Ortada geniş bir kanepe vardı ve üzerine uzanılsa ayaklar bile sığabiliyordu. Ama ikisi de rahat oturamadılar çünkü elbiseleri bozulabilirdi ve küçük kanepeye hafifçe tünediler.

"İçiyor musun?" (Katherine)

"Pek içemem." (Lucia)

"Tamam. Alkolsüz şampanya."

Katherine, kendisini takip eden hizmetçiye içeri girmesini emretti. Bir süre sonra hizmetçi bardak ve şampanya getirdi. Katherine el hareketiyle hizmetçiyi gönderdi ve ikisi yalnız kaldı.

"Evlendikten sonra tımar toprağında kaldın. Kuzeyde görülecek çok şey var mıydı?” (Katherine)

“Başkentle kıyaslanamaz. Güzel ve sakin bir yerdi.” (Lucia)

“Kuzeydeki sosyal çevre nasıl? Sık sık balo düzenlenir mi?”

“Emin değilim, daha önce hiç gitmedim.”

"Neden?"

"Benim zevkime göre değil. Ben çok aktif bir insan değilim.”

Katherine biraz hayal kırıklığına uğradı. Düşesi balolarda daha sık görmek güzel olurdu. Soylu bir kadının sosyal aktivitelerdeki tercihinin çok açık ve tanımlanmış olduğu durumlar vardı. Katherine gibi sadece balo salonundan hoşlanan insanlar vardı ve çay partisi gibi sadece küçük ve sessiz toplantılardan hoşlanan insanlar vardı. Yakından incelemeye rağmen, baloların sosyal çevreyi etkilemenin büyük bir parçası olduğu söylenebilirdi.

"Öyleyse bu parti ile de pek uyuşkan değilsin." (Katherine)

"Hiç katılmasam da olmaz." (Lucia)

"Doğru. Bunu yapamazsın. Ne de olsa sen Düşes'sin."

Katherine'in keskin sözleri kulağa soğuk geliyordu. Onu kızdırıp kızdırmadıklarını merak eden bir ses tonuydu. Güzel konuşmasa da desteklenen bir prensesti. Onu düzeltmesine gerek yoktu. Sözleri açık olmasına rağmen, çok gururlu ve rekabetçi bir ruha sahipti ama kötü bir insan değildi. Lucia, Katherine'in kendine güvenini kıskanıyordu çünkü dünyanın ne kadar korkutucu olduğunu bilmiyordu ve bazen onun sevimli olduğunu hissediyordu.

"Elbisen ne marka?" (Katherine)

"Tasarımcı Antoine tarafından yapıldı."

"Antoine? Hmm. Genelde yaptığından biraz farklı… Antoine giymiyorum. Benim zevkime göre değil."

"Giydiğin elbise sana çok yakışmış."

Lucia kaçamak bir şekilde güldü. Katherine giydiği elbiseyi eleştirmiyordu, sadece markayı beğenmediği için öyle söyledi. Kötü niyet yoktu ama söylemek istediklerini sesli düşünüyormuş gibi söyledi. Yengesi Kraliçe Beth'in çok nefret ettiği bu konuşma tarzıydı.

"Kolye çok güzel. Mükemmel bir zevk. Kendin mi seçtin?" (Katherine)

"Hayır. Hediye olarak aldım.”

“Hediye veren kişinin Dük olduğuna inanıyorum?”

"Evet."

Kolyeye dikkatle bakarken Katherine'in gözlerinde kıskançlık vardı. Mücevher almak istediğinde abisini rahatsız ediyordu ama bu konuda kendini kötü hissetti. Düşesin giydiği gibi abartılı bir mücevher almayı bile düşünemiyordu. Lucia, Katherine'in mücevherleri, özellikle de elmasları ne kadar sevdiğini biliyordu.

"Eğer beğenirsen, sana her zaman ödünç verebilirim."

“…Kolyeyi ödünç mü vereceksin? Bunun bir hediye olduğunu söylediğini sanıyordum.”

"Hediye olduğu için ödünç vermemek için hiçbir neden yok."

Katherine garip hissetti. Annesinin vefatından sonra ona kayıtsız şartsız iyilik gösteren tek kişi abisi olmuştu. Yengesi kötü bir insan değildi ama kişilikleri pek iyi uyuşmuyordu. Ancak bugün ilk kez gördüğü üvey kız kardeşi anlaşılmaz bir iyi niyet gösteriyordu. Başka biri olsaydı, ne elde etmeye çalıştıklarını merak ederdi ama Taran Düşesi'nin Prenses Katherine'den alacağı hiçbir şey yoktu. Hatta belki tam tersiydi.

Katherine Düşesi sevdi. Ona yaklaşmak istiyordu. Katherine ilk defa bir başkasına karşı böyle bir his besliyordu.

"…Sorun değil. O kadar utanmaz değilim." (Katherine)

Katherine, kokteyl bardağını boşaltırken sessizce Lucia'ya baktı.

"Dürüst olmak gerekirse, Taran Dükü Majesteleri'ni çok severdim."

Lucia gülümsedi. Biliyordu. Katherine'in Taran Dükü'ne karşı duyguları, küçük, sevimli bir ilk aşkla genç kızlıktan yetişkin kadına dönüşen saf bir genç bayan gibiydi. Katherine'in rüyasındaki Taran Düşesi'ne karşı bu kadar düşman olmasının bir nedeni de bu hassas duygulardı.

"Bu tür sözlerin kaba olduğunu bilsem de." (Katherine)

"Sorun değil. Beni incitmedi."

Katherine bir süre Lucia'ya baktıktan sonra kıkırdadı.

"İlginç birisin. Senin gibi birini ilk kez görüyorum, Düşes. Bunu nasıl desem? Birini rahat ettiriyorsun. Dük bu özelliğine çekildiği için mi seni tımarına kaçırdı?”

Unutmak istediği söylentiyi duyan Lucia, boş bardağıyla uğraşırken garip bir ifadeye sahipti.

"Herkes Taran Dükü'nü merak ediyor. Merak etseler de soracak kimse yok. Ne de olsa Taran ailesinde sosyal çevrede aktif olan kimse yoktu. Ancak, şimdi, Düşes burada. İleride çok sinir bozucu olacak."

"Evet…"

"Aslında ben de merak ediyorum. O ne tür bir insan? Bir yıldan fazla bir süredir birlikte yaşadığınız için en iyisini siz bilirsiniz.”

Lucia aniden fark etti. Onunla bir yıldan fazla bir süredir evliydi. Onunla evliliğinin bu kadar sorunsuz olacağı hakkında hiçbir fikri yoktu. O ne tür bir insan? Zor bir soruydu. Hala onu çok iyi tanımıyordu.

[Onları nasıl öldürmemi istersin?]

Dün geceki korkunç sözleri ona neden bu kadar tatlı geliyordu? Kısa konuşma tarzı değişmemişti ama onu dinlerken Lucia'nın kulağındaki bir şey çalışmayı bıraktı. Lucia'nın kalbi ondan gelen önemsiz bir cümleyle çarpıyordu.

“O... şefkatli bir insan.”

Katherine, yüzünde masum bir ifade olan Düşesi kızdırmak istedi.

"Sadece şefkatli mi? Yatakta bile mi?"

"Ha?"

Katherine, Lucia'nın yüzünün şaşkınlıkla kızarmasını izlerken kahkahasını yuttu. Uzun zamandır görmediği yeni bir tepkiydi. Katherine bekardı ama geceleri seven bir kadındı. Sağda solda rastgele birileriyle olmasa da , birkaç deneyimi oldu ve hafif kirli konuşmalarda gözünü kırpmadı.

"Çay partilerinde böyle şeyler duymadın, değil mi? Orada sadece katı soylu kadınlar var.”

Lucia başını salladı. Rüyasında çok baloya gitmesine rağmen böyle konuşmalar duymamıştı. Bu kadar açık konuşacak kadar yakın olduğu kimse yoktu ve partilere genellikle gece yarısından önce katılırdı.

Gecenin geç saatlerinden şafağa kadar olan bir balo, özgürleştirilmiş bir arzu bölgesiydi. Özellikle gece yarısından itibaren gerçekten çılgın bir parti başlardı. Gece yarısından sonra, orta derecede alkollü ve sarhoş ruh halinde olan kadınların sohbeti son derece uygunsuzdu.

Alvin Kontesi olan Katherine, evlendikten sonra nazik bir Kontes rolünü oynadı. Köşkte çok nefret ettiği çay partilerini düzenler ve gece yarısı balolarına çıkmazdı. Lucia, rüyasında bir Kontes ve bir hizmetçi olarak sayısız baloya katılmasına rağmen, hiç gece yarısı balosu yaşamamıştı.

"Gerçi sabaha kadar baloda durmazsan böyle konuşmaları duymazsın. Yine de, ne olur ne olmaz başka bir zaman böyle bir konuşma duyarsan, gülümseyerek geçiştir. Hiçbir şey değilmiş gibi. Kızarma ya da utanmış görünme." (Katherine)

"Peki."

“Bu, kocanız için bir tavsiyedir. Evli bir soylu kadın utangaçsa, insanlar bunu erdemli olarak kabul etmez. İstedikleri gibi dedikodu yaparlar. Dedikodular böyle yapılıyor."

“…Ne söylentileri?”

"Majesteleri Dük geceleri onu kaldıramıyor."

"Ne? Hayır!"

"Hayır mı?" Katherine gülümseyerek karşılık verdi.

Lucia'nın yüzü kırmızı halde bir çığlık attı. Önceki geceyi hatırladı ve yüzü kızardı. O asla bir beyefendi değildi. Özellikle yatakta hem şefkatli hem de acımasızdı. Bunu düşündükçe yüzü daha da kızardı. Katherine, başını kaldıramayan Lucia'yı izlerken neşeyle gülüyordu.

"Bu olmaz. Sana birkaç şey öğretmemi ister misin?”

“…Hangi şeyler?”

"Dinlersen eğer, hepsi yararlı bilgiler."

Katherine'in bilgisi, bir erkek ve bir kadın arasındaki gece hayatı zevkindeki deneyimine kıyasla uzman düzeyindeydi. Katherine, herhangi biriyle böyle bir konuşma yapacak kadar düşüncesiz değildi. Sadece Lucia'ya karşı samimi bir sevgi hissediyordu.

İkisi de önemli mevkilerdeydiler, bu yüzden ortalıkta uzun süre sohbet edemezlerdi. Bir süre sonra dinlenme odasından ayrıldılar ve Lucia'nın yüzü kızardı. Bugün kısa sürede gerçekten çok şey öğrenmişti.

Birlikte parti salonuna dönerlerken Katherine birini fark etti ve gözleri düştü.

Kadın prensesin geçmesini bekleyerek yürümeyi bıraktı ve Katherine ona yaklaştığında başını eğdi.

"Seni görmeyeli uzun zaman oldu Kontes." (Katherine)

"…Evet. Prensese selamlar." (Kontes)

"Yanımda kimin olduğunu bilmediğin için mi?" (Katherine)

Sözleri gereğinden fazla keskindi. Bunu sezen Lucia, Katherine'in ifadesine gizlice baktı.

“…Düşes'e selamlar. Ben Anita Falcon'um.”

Lucia, kadını bu şekilde selamlayacağını bilmiyordu. Derin rahatsızlığını gizledi ve selamı kabul etti.

"Seni dışarı çıkaran ne? Yatağı ısıtmak için bir erkeğe ihtiyacın mı vardı?"

Lucia, Katherine'in sözlerinin çok fazla olduğunu hissetti. Başını eğerken Anita'nın dudaklarının titrediğini gördü.

“Sözlerim nahoş mu?” (Katherine)

"…Hayır. Prenses. Konu olarak, sadece Majesteleri Kral'ı ülkemizin efendisi olduğu için tebrik etmek istedim…”

"Yeter. Bu çok açık. Git."

Anita başını öne eğerek hızla uzaklaştı.

Lucia, Katherine'in düşmanlığına aşina değildi. Katherine'in birinden açıkça hoşlanmadığını ilk kez görüyordu. Katherine rüyasında Taran Düşesi ile yüzleşir ama onu yüzüne karşı aşağılamazdı.

“Bunun olma ihtimalinin fazla olduğunu düşünmüyorum. Ama o kadın Falcon Kontesi. Üçüncü kocası Kont öldü, bu yüzden evli olmayan bir Kontes. ona yaklaşma. Ona tek kelime etmeye bile gerek yok."

"Neden olduğunu sorabilir miyim?"

"O pespaye bir kadın. Sadece onunla ilişki kurmaktan hiçbir şey kazanamayacağını bil.”

Katherine, bir erkek ve bir kadının özgürce eğlenmelerinin kötü olduğunu düşünmüyordu. İlgili kişi evli bir adam olsa bile, başkalarının ne yaptığını parmakla gösterecek biri değildi. Ancak bir soylu kadının bir şey elde etmek için kendini bir erkeğe atması Katherine'in standartlarına göre kabul edilemezdi. Ucuz bir f*hişenin işiydi. Falcon Kontesi böyle bir şey yapan bir kadındı.

Abisi Katherine'in 18 yaşındaki doğum gününden sonra gece partilerinin tadını çıkarmasına izin vermeye başladı. Katherine balo salonlarını ciddi bir şekilde dolaşmaya başlamadan önce kraliçe arı gibi davranan kadın, Falcon Kontesi'ydi. Katherine de bu durumdan memnun değildi. Kadını kafa kafaya bir çarpışmada ezmeyi tercih ederdi ama Kontes bir gün aniden yüzeyden düştü ve bundan sonra sosyal çevrede görünmedi.

Katherine'in Anita'ya düşman olmasının en büyük nedeni Taran Dükü ile yaşadığı skandaldı. Kadının ucuz vücudunu salladığını ve Taran Dükü'nü baştan çıkardığını düşündü. Ama bu gerçeği Düşes'e söyleyemedi, bu yüzden belli belirsiz geçiştirdi.

'Sakın söyleme, Taran Dükü hâlâ onunla görüşüyor mu?'

Öyleyse. Katherine kendi yetenekleriyle Taran Dükü'ne hiçbir şey yapamazdı ama Kontes Falcon'u o kadar utandırmaya hazırdı ki yüzünü bir daha hiçbir yerde gösteremezdi.

Ç/N: Katherine de Anita konusunda bizim saflarda. Sevdim bunu 😊 Bu arada Maxi Dünya Kulesi'nde kızlar klübü ile bir şeyler öğrendi Lucia da Katherine'den özel ders aldı neyse biz de novellerden devam öyleyse 👀👩

Önceki Bölüm                                                                                               Sonraki Bölüm

 Lucia - 79.2
Farkındalık (1)

Ertesi gün, Hugo Kral'dan bir çağrı aldı ve öğleden sonra evden ayrıldı. Şövalye Dean, akşam balosu için eskort/gardiyan olarak belirlendi.

Antoine, Hugo malikaneden ayrılırken geldi ve selam vermek için eğildi ama Hugo'nun eğilen figürüne bakışları keskindi. Şu anda zamanı yoktu ama bir ara butiği ziyaret etmeyi ve gelecekteki elbiseleri yaparken dikkat etmesi gereken gereksinimler hakkında onu bilgilendirmeyi planladı. Hem bir tavsiye hem de bir uyarı niteliğinde olacaktı.

Onu kovmayı da düşündü ama Antoine'ın yaptığı elbise karısına çok yakışmıştı. Karısının güzelce parladığını görmekten zevk aldı. Güzel ve asil görünmesi sorun değildi. Ancak şehvet düşkünü duyguları da teşvik etmemeli. Hugo standartları kendi çelişkileri içinde buldu.

Bugün için Antoine mavi saten bir elbise getirdi. Bugünkü elbise dünkünden daha cüretkardı. Hugo bunu görseydi, öfkesini kaybederdi ve hemen çıkarılması için çığlık atardı. Ama ne yazık ki Hugo, Kral ile çok ağır bir ruh hali içinde bir buluşmadaydı.

Elbisenin önü kıvrımlarla çapraz olarak geçiyordu. Belin sağından sol göğse kadar örtülü, sol omuza ve arkaya doğru uzanıyordu. Daha sonra belin solundan sağ göğsüne kadar örtülüp, sağ omuza ve arkaya doğru uzanıyordu. Köprücük kemiği ve yuvarlak omuz çizgisi nefes kesici bir şekilde ortaya çıktı. Tırnak boyutunda mavi safir taşlı mücevher düğmeler kollar yerine omuzları süslemişti.

Alt sırt düne göre daha az açıkta olsa da göğüs çizgisi dünkü elbiseye göre daha geniş ve derindi. Dekolte görünmese de nefes kesiciydi. Aynı kumaş beline düzgün bir şekilde sarılmış ve görünüşte ince bir etki bırakmıştı. Elbisenin kuyruğu, zengin bir his vermek için çoklu katmanlardan yapılmıştı ve elbisenin arkası, zarif bir his için abartılı ve uzundu. Arka bel büyük bir dantel kurdele ile süslenmişti. Genel olarak, sade ama lüks bir his veren bir elbiseydi. Lucia elbisenin içinde mavi bir gül çiçeğine benziyordu.

Aynaya bakan Lucia kendi kendine düşündü:

'Bundan pek hoşlanmayacak.'

Sırtı açıktayken onu şalla örten muhafazakar bir kocaydı. Dünden farklı olarak balo salonunda kendini bir şalla kapatamazdı. Antoine'ın ifadesine bakan kadın, yaptığı elbiseyle adeta heyecanlandı. Lucia içten içe güldü. Antoine'ın geldiği ilk gün imzaladığı sözleşmeyi geri çevirmek için bir fırsatın geleceğine dair bir his vardı.

"Son dokunuş için Düşes'in mücevherleri."

Lucia, Antoine ile elbiseye hangi takıların uyacağını tartışmıştı. Antoine, gelecekteki elbiseler için referans olması için Düşes'in hangi mücevherlere sahip olduğunu bilmek istedi. Lucia'nın Sepia Kuyumculuk'tan aldığı takılar dışında sadece ona hediye ettiği iki pırlanta kolye vardı. Antoine onları görünce bayılacak gibi oldu ve iki kolyeye uygun bir elbise yapacağını ilan etti.

“Beyaz pırlanta kolye buna çok yakışacak.”

Alındığından beri adeta toz toplayan kolye boynuna takıldı. Lucia'nın beyaz boynuna sarılmış yüzlerce boncuklu pırlantalı kolye. Derin kesim göğüs çizgisi nedeniyle harap görünen boynunu süslüyordu ve elbiseye o kadar çok yakışmıştı ki, aslında elbiseyle tek takımmış gibi görünüyordu.

'Bu kolyenin çok ağır olduğunu düşünmüştüm.'

Hediye olarak ilk aldığında ve boynuna taktığında, ağırlıktan boğuluyormuş gibi hissetmişti. Ama şimdi, bugün kolyeyi takarken, beklenmedik bir şekilde ağır değildi. Aksine, ılımlı ağırlığı ona bir denge hissi verdi.

Lucia, etkinliğe topun başlangıcından kısa bir süre sonra geldi. Soylu kadınlar bir anda Lucia'nın etrafına akın etti.

"Aman tanrım. Düşes. Bugün de çok güzelsin."

Hanımlar, Lucia'nın boynundaki ışıltılı elmas kolyeden gözlerini alamadılar. Aradaki fark o kadar büyüktü ki onu kıskanmak yerine hayranlıkla izliyorlardı. Dün dük çiftin sevgisine tanık olan soylu kadınlar, pahalı elmas kolyenin Dük'ün sevgisini içerdiğinden şüphe duymadılar.

"Taran Düşesi?"

Biraz yüksek tonda ve keskin bir sesti. Yüksek sesle gevezelik eden kadınlar anında ağızlarını kapattılar. İnsanlar suyu böler gibi bölündüler ve bir kadın aralarından geçti.

Kibirli bir ifade ve duruşuyla gurur duyan muhteşem, güzel bir sarışın. Lucia'nın gözleri hafifçe titredi.

"Sonunda seninle tanışabildim. Dün erken dönmüşsün."

Katherine, Kral'ın kan kardeşi. Gerçek prenses ve sayısız prenses arasında uygun değerli ve asil muamelenin tek alıcısı. Kral, küçük kız kardeşini gerçekten seviyordu. Onu stratejik bir evlilikle satmadan, onu karmaşık siyasi savaşta bozulmamış çok zengin bir Kont ile evlendirmişti. (Ç/N: Lucia'nın rüyasında)  Aşırı, karmaşık ve dikkatsiz kız kardeşinin doğasını kavradıktan sonra alınan bir önlemdi.

Lucia, herhangi bir iş deneyimi olmadan, Alvin Kontu gibi büyük bir soylu aile tarafından hizmetçi olarak işe alınacak kadar şanslıydı. Hizmetçi olup hanımını selamladığında, anıları bir kez daha aklına geldi. Lucia, Matin Kontesi iken, Prenses Katherine, Alvin Kontu ile evlendi. Lucia'nın hizmet edeceği Madam, Kontes olan Prenses Katherine'di.

Prenses Katherine unutulmaz bir insandı. Lucia, erkek kardeşi tarafından sevilen ve sosyal çevrede başı dik olan Katherine'e her zaman kıskançlıkla bakmıştı. İkisi de prenses olmalarına rağmen durumlarının neden farklı olduğu konusunda karamsar değildi. Lucia'nın bir prenses olarak özgüvenini inşa edecek zamanı yoktu. Bir prenses olarak kendisinin farkında değildi. Lucia, Katherine'in lüks bir prenses olarak hayatını kıskanmıyordu, daha ziyade Katherine'in güvenebileceği bir ailesi olduğu gerçeğini kıskanıyordu.

Katherine doğal olarak Lucia'yı tanımıyordu. Tanımış olsa bile, cehalet taklidi yapacak bir konumdaydı. Matin Kontesi Vivian, asi suçlulardan oluşan bir ailenin kaçak bir üyesiydi. İzi olmadığı için takip edilmemesine rağmen kendini açıkça ortaya koyamadı.

Katherine oldukça seçici bir ustaydı ama aşırı titiz değildi. Kendi tarzında, özel ve kamusal konular belirgin bir şekilde ayrılmıştı. Tecrübesi sayesinde soylu kadınların alışkanlıklarını iyi bilen Lucia, sessizce ve özenle çalıştı. Bu sayede Katherine'in güvenini kazandı ve her şeyde onu beklemek ve sayısız partide onu takip etmekle görevlendirildi. Lucia, diğer hizmetçilerin kıskançlığını aldı, ancak yüksek ücretle istikrarlı bir şekilde çalışabildi.

Katherine, o zamanlar sosyal çevrenin kraliçesiydi. Kocasının zenginliği ve ailesinin gücüyle desteklenen Katherine'e meydan okumaya cesaret eden kimse yoktu. Bir kişi hariç: Taran Düşesi. Bu nedenle Katherine, Taran Düşesi'ne karşı düşmanca davranıyordu. Katherine, Dükal Taran çiftinin evlilik sırrının kaynağıydı.

"Prensesimize selamlar. Benim adım Vivian."

Lucia selam vermek için başını eğdi. İki prenses arasında gizlice kavga çıkmasını bekleyen soylu kadınlar hayal kırıklığına uğradı. Önce Taran Düşesi'nin kolayca pes edeceğini düşünmediler.

Katherine garip bir bakışla Lucia'ya baktı ve yelpazesini kapattı.

"Bu kadar resmi olmana gerek yok. Her durumda, Düşes de bir prenses. Tartışmalı olarak, bir "Prenses" olmaktansa "Düşes" olmak daha iyidir."

Soğuk sesinde düşmanlık yoktu. Katherine, Düşes'in sosyal çevredeki konumu için bir tehdit olmadığını bir bakışta hissetti. Katherine, Taran Dükü'nden vazgeçebilse de, sosyal çevrenin kraliçesi olarak koltuğundan vazgeçemezdi.

"Birbirimizden haberimiz bile yok. Ama yine de biz kardeşiz. Dürüst olmak gerekirse, hala başka birini tanımıyorum. Öğrenmeyi de düşünmüyorum.” (Katherine)

"Aslında ben de Majesteleri ve sizden başka kimseyi tanımıyorum prenses." (Lucia)

"Bunun dışında bilmenize gerek yok."

Lucia hafifçe gülümsedi.

Katherine, göründüğünün aksine o kadar soğuk değildi. Rüyasında Lucia, küçük bir ev satın alacak kadar para biriktirmiş ve hizmetçilik işini bırakmıştı. Baş hizmetçiye istifa ettiğini söylediğinde, Katherine daha sonra sadece bir hizmetçi olan Lucia'yı tekrar düşünmesi için çağırmıştı. Lucia ayrılma niyetini doğruladığında tekrar teklif etmedi ama ayrılmadan önceki gece Katherine, Lucia'dan onunla bir şeyler içmesini istedi. Lucia o zamanlar gerçekten şaşırmıştı.

Hanımının karşısındaki kanepeye oturdu ve hanımından bizzat bir şarap kadehi aldı. Katherine, Lucia gelmeden önce birkaç bardak içmişti, bu yüzden biraz sarhoştu. Katherine, "Bırakınca ne yapacaksın, bir ailen var mı, evlenecek misin?" diye mırıldandı, ordan burdan şeyler sorarak.. Sonra dedi ki:

[Partilere gittiğimde hep izlediğim bir çocuk vardı. Ne zaman başladı bilmiyorum ama partilere gelip duran çocuk dikkatimi çekti.] (Ç/N: gerçek bir çocuk değil, daha genç olduğunu belirtmek için kullanılan çocuk)

Lucia, Katherine'in tutarsız konuşmasını sessizce dinledi.

[Çocukla hiç konuşmadım. Ama bu çocuğu her gördüğümde kendimi garip hissettim. Neşeli parti atmosferine uymayan ağır, ruhsuz bir ifadesi vardı ve bu beni rahatsız ediyordu. Çocuğu sevmediğimi düşündüm.]

Katherine'in mırıltıları şarap kadehini yana yatırdıkça daha da uzadı.

[Sonra bir günden sonra çocuğu görmedim. Baktığımda, çocuk benim kız kardeşimdi. Majestelerinin siyasi düşmanlarını temizlemesinde kapılıp gittiğini duydum. Hayatını ve ölümü meçhul bir şekilde kaybolduğunu duyduğumda…Bunu nasıl söylemeliyim?]

Katherine konuşmayı bıraktı ve iç çeker gibi bir kahkaha attı. Lucia, Katherine'in sözlerini kayıtsızca dinliyordu ama yavaş yavaş gözleri titremeye başladı.

[Bilmiyorum. Ayrıca hislerimin ne olduğundan da emin değilim. 'Onunla konuşmalıydım'. Böyle bir düşüncem vardı. Benden o kadar da genç değil ama hafızamda, onu son gördüğüm haliyle kazılı, bu yüzden ondan 'çocuk' olarak bahsetmeye başladım. Yaşasaydı, çok daha yaşlı olurdu. Kaybolduktan bir süre sonra ölü bulunduğunu duydum.]

Katherine'i dinleyen Lucia, neden kimsenin onun peşinden koşmadığını anladı. Nasıl olduğunu bilmiyordu ama Kontes Vivian ölü olarak kabul edildi.

[Senden bahsedersek. O çocuğa çok benziyorsun. Bu yüzden onu düşünmeye devam ediyorum.]

Katherine sarhoş bir şekilde gözlerini kapattığından ağlayacakmış gibi titreyen Lucia'yı görmedi.

[Çok güzel kırmızımsı kahverengi saçları vardı….senin siyah saçlarını ne zaman görsem, düşünüyorum….]

Katherine cümlesini tamamlamadı ve kanepede uyuyakaldı. Lucia başka bir hizmetçiyi çağırdı ve birlikte hanımlarını yatağa taşıdılar. İçki nöbetindeki pisliği temizledi ve Lucia son gününde yatak odasına döndüğünde neredeyse şafak sökmek üzereydi.

Lucia şafak sökene kadar ağladı. Annesi öldüğünden beri ilk defa bu kadar ağlamıştı. Herhangi bir tavsiye veya iş deneyimi olmadan neden Alvin Kontu hanesinin hizmetçisi olarak işe alınabileceğini anladı. Muhtemelen Katherine'in müdahalesi yüzündendi.

Lucia her zaman terk edilmiş bir varlık olduğunu düşünürdü, hiçbir yerde hoş karşılanmazdı. Ama onu hatırlayan ve onun için acı çeken biri vardı. Onu büyük ölçüde rahatlattı.

Ç/N: Sistersss 😭😭😭 Ay bu arada bugün blog temasını biraz değiştireyim dedim ama olmadı eski ayarı da gitti 😅Sonra baştan eskisine benzeyecek şekilde ayarlamaya çalıştım ama neyse bir ara şu blogu daha güzel hale getireceğim ama bilmem ne zaman asdfghjkl

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm

 Lucia - 79.1
Farkındalık (1)

[Aşık olmuş gibisin.]

Kralın sözleri, kaybolmayı reddeden inatçı bir görüntü gibi Hugo'nun zihninde takılı kaldı. Dağınık seksin ağızda kalan tadının keyfini çıkarırken, Hugo Lucia'yı kucağına aldı ve nazikçe sırtını okşadı. Soğuk elleriyle karısının pürüzsüz tenini hissedince kendini düşüncelere kaptırdı.

Aşk. Kan bağları ve güçlü duygular arasındaki bağlantıyı deneyimlerine dayanarak kabul etti. Ama bir gram kan bağı paylaşmayan bir erkek ve bir kadının bir araya gelip kan bağından daha güçlü bir ilişkiye sahip olabileceği inancının ardındaki aptallığı anlamıyordu.

Hugo'ya göre bir kadın sadece zevk için bir partnerdi. Zenginliği ve gücü için kendisine ateşe giden pervane gibi koşan kadınları ne küçümsedi ne de hor gördü. Birbirleriyle değiş tokuş yapmaları doğal ve makul bir ticaretti. Sadece kadınlarla olan ilişkisinde değil, kendi hayatı da sürekli devam eden bir ticaretti.

Evliliği de aynıydı. Başlangıçta ​​kesinlikle kayıpsız mükemmel bir ticaretti. Fiziksel tatmin ise bir bonustu. Karısı tatmin edici bir ticaret ortağıydı.

Ama kendine gelinceye kadar, duygusal durumu tekrar tekrar düşüyor ve yükseliyordu. Duygusal olarak dengesiz durumda olduğunu fark ettiği andan itibaren, istikrarsızlık içinde garip bir istikrar dengesi içinde yürümeye başladı. Zihninde dingin bir tatmin ve eziyetli bir endişe bir arada bulunuyordu.

'Nasıl böyle oldu?'

Hugo geriye baktı, adımlarını takip etti.

'Fazla rahattım.'

Konu Lucia'ya geldiğinde Hugo tamamen rahatlamıştı. Karısının asla temkinli olduğu bir yanı yoktu. Kraliyet ailesindendi ama bırakın kraliyet ailesiyle bağları bir yana akrabası bile yoktu. Güç veya açgözlülük gibi kişisel arzuları yoktu. Hugo gibi bir yırtıcının gözünde karısı, dişleri ve pençeleri olmayan küçük bir otoburdu. Korkunç derecede zayıfken, korkusuzca ayaklarının dibinde huzurun tadını çıkarma yeteneği büyüleyiciydi. Şimdiye kadar Hugo'nun yanında onun gibi biri yoktu.

Çok rahat bir duyguydu, rahatlayabildiği ve temkinli olmaya gerek duymadığı bir rahatlama duygusuydu. O sıcacık huzurla zihni ve bedeni rahatladı ve gardını indirdi. Bir anormallik tespit ettiğinde, Lucia'ya olan hisleri çoktan akan bir nehir haline gelmişti. Ne kadar inkar ederse, geri dönmesi o kadar zordu. Barajla kapatılacak bir dere değildi, devasa bir deniz olmuştu.

Onun lanetli soyunda, dindirilemez bir susuzluk uykuya dalmıştı. İçki içerek, kadınlarla sarhoş olarak, hatta insanları öldürerek olsun, susuzluğu giderilemedi, ancak Lucia bu susuzluğu giderebildi. Ve aynı zamanda, ona başka bir aşırı susuzluk verdi.

'…Aşk mı?'

Kendisindeki muazzam değişiklikleri tek bir kelimeyle tanımlayamazdı.

“…Benden bahsetmişken.”

Hugo Lucia'nın uyuduğunu sanmıştı ama onun küçük fısıltısını çok net duyabiliyordu.

“Eğer ölmesini dilediğim biri olsaydı.”

Lucia, ziyafet salonunda tanıştığı Matin Kontu'nu düşünmeye devam etti. Ona olan korkusunu yendi ama bunun yerine öfkesi öne çıktı. Böyle kaba bir domuzun elinde acı çekmiş olması onu kızdırdı ve utandırdı. İşlerin rüyanın tam tersi gelişebileceği ve adamın ölmeyebileceği düşüncesiyle dişlerini gıcırdattı. Onunla aynı gökyüzünün altında nefes alıyor olması bile tiksindiriciydi.

Düşüncesizce konuştuktan sonra Lucia pişman oldu. Çok ani ve aceleciydi. Ona neler olduğunu sorduğunda, Lucia nasıl cevap vereceği konusunda umutsuzluğa kapıldı. Bu sözleri söylediği anda Hugo'nun sırtındaki eli durdu ama bu sadece bir an içindi. Kulağı göğsündeydi ve sakin kalp atışlarını duyabiliyordu.

"Onları nasıl öldürmemi istersin?" (Hugo)

Sanki onu yatıştırır gibi yumuşak bir sesle hafifçe konuştu.

"Ölmenin birçok yolu var. Bir hastalıktan ölebilir, bir kazadan dolayı ölebilir, şüpheli bir kişi tarafından ölebilir, kör bir tutku olayından ölebilir ve bir suçlu olarak ölebilir. Bir isyana ortak olursa, ailesi bile iz bırakmadan ortadan kaybolabilir.” (Hugo)

"Cık.."

Lucia, onunla dalga geçiyormuş gibi göründüğü için somurttu. Ama zihni rahatladı. Kendine o çöpü hatırlatarak duygularını boşa harcadığı için kendini aptal gibi hissetti.

"Kim olduğunu sormayacak mısın? İlk iş bu olmalı."

“Kim olduğu umurumda değil ama eğer Kral ise, şu anda bu biraz zor. Zamana ihtiyacım var."

Lucia hızla dik oturdu. Yüzü karanlıkta bembeyaz olmuştu.

"Sen deli misin? Bunu nasıl söylersin. Biri duyarsa ölürsün!”

"Beni kim öldürecekmiş?"

"Kral bile beni öldüremez ama ben onu öldürebilirim" der gibi kibirli bir şekilde güldü. Lucia önündeki adama baktı. Ölüm karşısında bile kendinden emin olacakmış gibi görünüyordu ve bir şekilde gücünün tükendiğini hissetti. Boştan yere yaygara yaptığı için kendini aptal gibi hissetti.

"Huu. Tamam. Yanılmışım. Nefesimi bir hiç uğruna harcadım.”

Lucia homurdanıp tekrar yatarken, Hugo kıkırdadı ve onu kollarına aldı. Şaka ya da blöf yapmıyordu. Eğer ondan kalbini isterse, onu bile çıkarabilirdi. Gerçekten istiyorsa, Kralın boynu önemli miydi?

Delirdim. Hugo acı bir gülümsemeyle yutkundu. Böyle aklını kaçırmıştı.

'Ne olabilir?'

Hugo'nun kırmızı gözleri tehlikeli bir şekilde parlıyordu. Karısının kalbinde karanlığa ne sebep olmuş olabilir? Hiç böyle bir şeyden haberi olmamıştı. Ona neler olduğunu ve kim olduğunu sormayı düşündü ama vazgeçti. Ciddiyetle sorgulamaktansa şaka gibi aktarmak daha iyiydi. Kalbinde karanlığı taşımasını istemiyordu.

"Birinden nefret ediyorsan ve buna katlanmak acı veriyorsa."

Fısıltıları Lucia'nın kulağına aktı.

"Bana mutlaka söyle."

Kalbinde karanlık olsaydı, Hugo hepsini kendine alırdı.

"…Ne yapacaksın?"

"Kim bilir. Ne yapmalıyım?"

Yavaşça mırıldandı ama Lucia bir şekilde çok tehlikeli bir hava hissetti.

"Bana söz ver. Yapacağını.'' (Hugo)

"…Yapacağım."

''Ama bu asla olmayacak'', diye ekledi Lucia. Sonra birisinin bir şakayı nasıl çok ciddiye aldığından ve bir kişi çok ciddiyse bunun nasıl komik olmadığı hakkında konuşmaya devam etti. Hugo bir şarkı dinliyormuş gibi onun gevezelik etmesini izledi, sonra dudaklarını öptü ve ona sıkıca sarıldı.

Tehlikeliydi. Bunu biliyordu. Tarih kitapları, bir erkek bir kadın için çıldırdığında ödenmesi gereken ağır bedelin kanıtı olan gerçeklerle uyardı. Bir cariyeye aşık olan ve ülkelerini yıkıma sürükleyen sayısız düşmüş kralla ne kadar alay etmişti.

Duygularını anlayabileceği bir günün geleceğini gerçekten bilmiyordu.

(Ç/N: Nasılsınız arkadaşlaarr nasıl gidiyorr bu arada. Bugün sadece bu bölümü atabileceğim haber edeyim dedim. Kendimi biraz deşarj edebilmek için film izleyeceğim çünkü😅 (aslında gönlüm sinemaya gitmek istiyordu ama fiyatları görünce vazgeçtim biz yine sanaldan devam arkadaşlar 😂 Nolacak sonumuz vallaha bilmiyorum). Bu arada çeviriyle ilgili herhangi bir yanlışım varsa lütfen söylemekten ve uyarmaktan çekinmeyin olur mu? Yorumlarınıza cevap yazamasam da tek tek hepsini okuyorum bilesiniz. 😚 Seviliyorsunuz 💗💗💗 )

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm