Lucia 70
Düşeş Vivian (1)

Çay partisi günü yaklaşıyordu. Jerome, Lucia'nın katılacağı çay partisinin organizatörü olan Jordan Kontesi hakkında detaylı bilgileri bir araya getirdi ve Lucia'ya bu bilgiyi verdi.

Jordan Kontesi 38 yaşındaydı. Kont ile 2 oğlu ve 5 kızı büyüttü ve en büyük oğlu yakın zamanda 15. doğum gününde ilk sosyal partisini düzenledi. Beş kızdan üçüncüsü hariç hepsinin gayri meşru çocuklar olduğu açık bir sırdı. Kontes bahçıvanlığa çok ilgi duyduğu için bu tür konuları tartışmayı severdi ve müzikte ustaydı.

‘…Gitmeden önce böyle şeyleri bilmek gerekir mi?’

Rüyasında kimse Matin Kontesi'ne yüksek sosyete hakkında bilgi vermemişti. Lucia kesinlikle hiçbir şey bilmeden yola çıkmış ve kendisine emredildiği gibi her türlü partiye katılmıştı.

'Beş kızdan dördü gayri meşru çocuklar mı?'

Lucia bunu bilmiyordu. Lucia'nın rüyasından hatırladığı kadarıyla Jordan Kontesi, verimli bir ailesi ve geniş bağlantıları olan biriydi. Lucia safça Jordan çiftinin çok sayıda çocuğu olduğu için ilişkisinin iyi olması gerektiğini düşünmüştü.

***

Bu arada, Jordan Kontesi'nin sakin günlerine büyük bir fırtına çöktü. Başlangıçta on kişilik olarak planlanan çay partisi birçok kişinin ilgisini çekmişti.

Her türlü bağlantıyı seferber eden ve katılmak isteyen bir grup insan vardı. Bazı kişilerin davetlerinin iptal edilmesi, bazılarının ise kalması gerekiyordu. Sadece on kişide tutmanın bir yolu yoktu. Sıkıntıda olan Kontes'i çekemeyen ailesi, ona çay partisini tamamen bahçe partisine dönüştürmesini tavsiye etti.

Kontes genellikle sadece küçük çay partileri düzenlerdi. Arada bir, uzun bir aradan sonra kararını verir ve yılda bir kez büyük çapta bir parti düzenlerdi.

Sonuç olarak, çay partisinin amacının değiştirilmesi uygun görüldü ve daha önce planlanmamış yaklaşık 50 kişinin katılması gerekiyordu.

***

[Dikkat!! Yetişkin İçerik]

"Çay partisine. Gidiyor musun?"

Bir tur seksten sonra, yatak odasının içi tuhaf bir kokuyla doldu ve atmosfer yapışkandı. Hugo Lucia'nın sırtından boynuna öpücükler kondurdu ve bütün akşam boyunca sormak istediği şeyi dile getirdi.

"Evet. Yarın." (Lucia)

"Bence oldukça yorucu olacak." (Hugo)

Hugo, karısıyla ilgili herhangi bir değişken söz konusu olduğunda mutlu değildi. Yatağa yüzüstü uzanan Lucia'nın çıplak vücuduna ısrarla öpücükler yağdırdı. Sırtının çizgisinden aşağı indi, arkasındaki kıvrıma ulaştı.

"İnsanların benimle bu kadar ilgileneceğini bilmiyordum." (Lucia)

Öyle bir derecedeydi ki çay partisinin ölçeği değişmişti. Lucia bu duruma oldukça şaşırmıştı. Ve Düşes'in pozisyonunun düşündüğünden daha büyük bir pozisyon olduğunu fark etti. Onun itibarına zarar vermemek için kemerini sıkıca bağlamaya ve sosyal aktivitelere katılmaya karar verdi.

Hugo kıkırdadı ve hafifçe sallanan, dolgun beyaz kalçasını ısırdı. Lucia kısa bir çığlık attı ve yaygara kopardı ama Hugo iştah açıcı höyüğünde kalan ısırık izine memnuniyetle baktı.

"Hafifçe gülünüp geçilecek bir şey değil bu. Neden yarınki etkinliği iptal edip gitmek için farklı bir program seçmiyorsun?” (Hugo)

"Bu hiç kibar bir hareket olmaz. Bunu yaparsam, hakkımda korkunç söylentiler dolaşır.” (Lucia)

Hugo ağır ağır onun üzerine eğildi ve kulağına derin bir şekilde fısıldadı.

"O zaman dikkatsizce ağızlarını açmanın bedelini öğrenecekler."

Hugo gerçekten sözlerinde ciddiydi ama Lucia buna hiç dikkat etmedi. Ona göre, yüksek sosyete söylentileri kimsenin kaldırabileceği bir şey değildi. Uygunsuz olan bir söylentinin kaynağını bulmaya çalışan birini ne görmüş ne de duymuştu. Böyle inanılmaz derecede aptalca bir girişimde bulunan ilk kişinin kocası olabileceği Lucia'nın aklına gelmemişti.

“Yarın zaten ayarlandığı gibi çay partisine katılırsam, ilk etapta bu tür söylentiler ortaya çıkmayacak. İptal etmeyeceğim.” (Lucia)

“…Ne kadar inatçı.” (Hugo)

"Hm..."

Hugo vücudunu ona yukarıdan bastırırken penisini onun içine itti. Bir önceki turlarının sıvılarıyla ıslanan içleri, yumuşak bir şekilde onun aletini sardı ve onu yuttu. Ama yüzüstü yattığı için içeri girmek kolay olmadı.

Hugo ellerini tuttu, arkasından çekti ve beline destek verdi.

"Ne zaman bitiyor?" (Hugo)

“Gündüz başlıyor…Ah…yani gece çökmeden bitmeli-…Ah.” (Lucia)

Hugo ona her çarptığında, omurgasını karıncalandırıyordu. Sert ucu sürekli olarak hassas kısmını dürttü. Lucia çarşafları sıktı. Vücudunun ağırlığı onu bir miktar yatağa bastırıyordu, bu da Lucia'yı daha da heyecanlandırdı.

"Yarı yoldayken bile, eğer buna uygun hissetmiyorsan, dönebilirsin. Bunu yapabilecek bir konumdasın." (Hugo)

"Aa!"

"Uk."

İçi aniden sıkıştı ve bu Hugo'nun hareket etmeyi bırakıp nefesini yutmasına neden oldu. Doruğa ulaştığında, iç duvarları sarsıldı ve aletine sıkıca kenetlendi. Lucia'nın vücudu titreyerek sallandı ve gevşedi. Gerginliği bir dereceye kadar azaldığında, Hugo dilini tıklattı.

"Daha hareket ettireli birkaç sefer olmadı bile. Şimdiden bitti mi?" (Hugo)

"Hnh..."

Hugo, onun kulaklarının kızarmasını izlerken kıs kıs güldü.

"Bu gidişle daha sonra ellerimi kullanmak durumunda kalacağım karıcım."

Belini tekrar hareket ettirdiğinde Lucia bir çığlık attı.

"Be-bekle. Bir dakika… Ah… dinlenelim… ang…”

Sertçe içine itti.

“Eğlenen tek kişi mi olmak istiyorsun?”

"Hk. Ah…beni rahatsız ediyorsun…ung…her gün.”

"Doğru şekilde söylemelisin. Seni iyi hissettiriyorum."

Hugo onun kalçalarını tuttu, poposunu kaldırdı ve vücudunu tamamen içeri soktu. Onun en derin yerine vurduğu hissi o kadar heyecan vericiydi ki Lucia'nın gözlerinde yaşlar birikmişti. Hareketleri gitgide şiddetlendi. Ona her ittiğinde, vücut sıvıları uyluklarından aşağı akıyordu. Ve onun içine her girdiğinde, boğuk sesler duyulabiliyordu.

Orgazm hissi hala oyalandı ve ona acımasızca çarptıkça, hassas iç duvarları kıpırdandı ve penisine sıkıca sarıldı. Ağzından cilveli çığlıklar döküldü.

"Ah! Haa! An!"

"Huu... Vivian."

Hugo adını boğuk bir sesle söylediğinde, Lucia vücudunun zevkle titrediğini hissetti. İçi sıkıştı, onu uyardı ve hareketleri hızlandı.

"Auu! Haa! Yavaş…yavaş!!''

Hugo onu tamamen ele geçirirken derin nefesler aldı. Sırt kasları kuvvetle gerildi. Lucia'nın pınarları kurumamıştı ve vajinasının spazmı durmadı. Dar duvarlarını delme ve içlerine doğru otlama hissi Hugo'nun içini heyecanla doldurdu. Geldiği zamanki kadar zevkli değildi ama teninin penisini okşaması güzeldi.

Ama hepsinden öte, onun içine girdiği an, ona sahipliğini teyit etti ve zevkin doruklarına çıktı. Sürekli ve sayısız teyit ve tekrar tekrar teyit yeterli değildi.

****

Fabian, Dük'ün evine kasvetli bir yüz ve gözlerinin altında koyu gölgelerle geldi. Jerome'un irkilmesine neden olan bir hayalet gibi görünüyordu. Fabian, uzun zamandır görmediği kardeşini selamlamadan alçak sesle mırıldandı.

"Majesteleri?"

"O... burada değil."

"Bu öğleden sonra saraya gideceğini duydum."

"Saraya gitmedi. Madam bugün bir çay partisine gidiyor, bu yüzden onu uğurlamaya gitti. Sadece bekle biraz, geri gelecek."

"Ne? Çay partisi mi?"

Fabian'ın gözleri parladı ve gözlerinde keskin bir bakış belirdi.

"Bu ast, sen karını bir çay partisine götürürken böyle ortalıkta koşturmak için mi yaratılmış? Uyuyan karımın sırtını görmekten bıktım! Çocuklarımın sevimli yüzlerini doğru dürüst görmek istiyorum!''

Fabian olağan işinden hiç de çekinmiyordu, ancak söylentileri toplama ve hatta Dave midir David midir bilmediği yağlı suratlı bir piç kurusunu araştırma işiyle, her gün bütün gece çalışmak zorunda kaldı. Jerome ve Fabian ayrı yaşadıkları ve işleri birbirinden farklı olduğu için birbirlerinin geçim kaynağını çok iyi bilmiyorlardı. Yani Jerome, Fabian'ın uzun gece vardiyalarından haberdar değildi.

“Sanırım işin çok fazla. Gerçi ona göre de ikramiye alıyorsundur.” (Jerome)

Jerome'un bildiği kadarıyla Fabian, hakkı ödenmezse dayanacak biri değildi.

Fabian daha da kasvetli hale geldi. Sorun buydu. Geliri, çalışma saatleriyle orantılı olarak keskin bir şekilde artmıştı ama karısı bunu daha çok seviyordu. Çocukların eğitim giderleri için artan gelir karşısında heyecanla mırıldandı.

"Ne zamandan beri her şeyi bu kadar karmaşık hale getiren söylentilere bu kadar dikkat etmeye başladı?" (Fabian)

"Neden? Son zamanlarda kötü bir söylenti mi yayıldı?”

Jerome'un yüzü ciddileşti. Hanımefendiyle ilgili bir söylenti miydi?

“Majesteleri hakkındaki söylentiler her zaman kötüdür! Bu günlerde ikisi arasında bir sorun mu var? Yani, bir söylenti yüzünden herhangi bir çekişmemi çıktı?”

"Böyle bir şey olmadı."

Her şeyden önce Jerome, bu hanımefendisi hakkında bir söylenti olmadığı için rahatladı. Sonra efendileri olan çifti düşündü. İkisi arasındaki ilişki çok iyiydi. Roam'da olduklarından bile daha iyi görünüyordu. Akşam yemeğinden sonra kimse ikinci kattaki yatak odasına bir saniye bile yaklaşmadı.

'Efendinin evlenmesinden önceki zaman ile burada geçirilen zaman karşılaştırılırsa, cennet ve yeryüzüne benzer'

Sadece Madam'ın eklenmesiyle, soğuk konak şimdi gerçekten birinin yaşadığı bir ev gibi görünüyordu. Hizmetçiler, bir yılı aşkın bir süredir evli olan bir çifti ilk defa bu kadar sevecen gördüklerini aralarında dedikodu yapıyorlardı. Bunu duyan Jerome, kendi övülmüş gibi mutlu hissetti.

"Öyleyse, neden böyle yapıyor? Bugünlerde Majestelerine olan saygımı kaybediyorum.” (Fabian)

Jerome, Fabian'ın kardeşinin önünde olduğu için aşırı bir şaka yaptığını bilmesine rağmen, Jerome gönüllü bir köleydi ve dük Taran çiftine adanmıştı. Kardeş ya da değil önemli değildi.

"Sadakatini sorgulamamanı tavsiye etmeliyim." (Jerome)

“...seni kalpsiz velet. Ama bu çay partisi. Sadece soylu kadınlar için değil mi?” (Fabian)

"Dediğim gibi, onu uğurlamaya gitti."

"Soylu bir kadına çay partisi mekanına kadar eşlik etmek ne zaman adet oldu?"

Böyle bir gelenek yoktu. Jerome cevap vermek yerine boğazını temizledi. Fabian söylemeye cesaret edemediği bir şeyi işaret ettiğinde, Jerome sebepsiz yere kendini garip hissetti.

Fabian sızlandı.

"Hoh-hoh. Majesteleri tamamen değişti.”

Fabian'ın, hanımın arkadaşının nişanlısının karakterinin araştırma emrini aldığı zamandan beri zaten işaretler vardı. Son zamanlarda iş yükündeki tüm artışların Hanımefendi ile ilgili olduğu da belliydi. 

(Ç/N: Not geçeyim cümle çok uzun bekli anlaşılmamış olabilir. Hugo Fabian'a Lucia'nın yazar arkadaşı var ya onun nişanlısını bile araştırma emri verdi ya ondan bahsediyor 🙈)

Dük bencil bir insandı. Fabian, Dük'ün yaptığı işlerin çoğunu kabaca bilirdi ve tam da  bu nedenle, Dük'ün bencil yönü ile sık sık temasa geçmişti. Dük, ailenin çıkarlarını dikkate almazdı. Sadece ailenin gücü ve zenginliği artarsa ​​bunun kendisi için iyi olacağını düşündü.

İki nokta birbirine benziyordu ama biraz farklıydı. Ailede hiç çözülemeyecek bir sorun ortaya çıkarsa, Dük asla kendini feda etmez ve tereddüt etmeden aileyi terk ederdi. Egoizmi kristal gibi olan o kişi şimdi merkezde başka bir kişiyle yer değişiyordu.

Fabian, efendisindeki değişikliklere karşı temkinli davranıyordu. Sonuçta, tetikleyici bir kadındı. Kadın denen değişken çok belirsizdi. Bir kadın tarafından tamamen cezbedilen bir erkeğin iyi bir sonuç aldığı pek çok vaka görmemişti. Daha da fazlası, bu kişi çok fazla nüfuzlu veya finansal güce sahip bir adamsa.

Fabian endişesini Jerome ile paylaşamadı. Ona söylediği takdirde Jerome'un çıldıracağı açıktı. Fabian daha sonra kasıtlı olarak şaka yapan bir tonda homurdandı.

"Bu gidişle, hanımefendinin peşine takılacak." (Fabian)

"Bu gerçekten olabilir," diye düşündü Jerome ama çabucak bunun efendisine saygısızlık olduğunu fark etti ve bu düşünceyi çabucak kovdu. Ve sadık ve kendini adamış bir uşak olarak, Fabian'ın aceleci sözlerini azarladı.

Fabian köşkte işkence görürken, dük çifti taşıyan araba Jordan Kontu'nun evine geldi. Açık demir kapıları geçer geçmez araba konağın önünde durdu.

Katılımcıların arabaları partiye zamanında yetişebilmek için peş peşe geliyordu ve çoktan gelmiş birçok araba vardı. Arabalarından inen soylu kadınların hepsi Taran Dükü'nün arabasını görünce durdu ve bakışlarını arabaya odakladı.

Gözleri merak doluydu. Arabanın kapısı açıldı ve çıkan kişi beklenen Düşes değildi. Önce uzun boylu bir adam indi. Kadınlar, siyah saçlı adamın arabaya uzanmasını izlerken fısıldamaya başladı.

"Bu Taran Dükü, değil mi?"

"Gerçekten öyle. Taran Dükü neden burada?”

Arabanın içinden beyaz dantel eldivenli bir el Taran Dükü'nün uzanmış elini tuttu ve görünüşü yavaş yavaş ortaya çıktı. Fildişi bir elbise giyen ve omzunda dantel işlemeli bir şal olan bir bayan vagondan indi.

Elini tutan adamla vagondan çıkan kadın arasındaki bariz fizik farkı, kadının ince figürünü öne çıkarıyordu.

Kadın zarif bir şekilde gülümsedi ve Dük'e bir şeyler söyledi ve inanılmaz bir şekilde Taran Dükü de nazikçe gülümsedi. Kadının elini tutması, elinin arkasını öpmesi sevgi doluydu. Birbirlerine bir şeyler söylediler ve adam kadının yanağını öptü. Yine bir şeyler konuştular. Ayrılmak istemeyen bir sevgilinin bakışıydı bu. Kadından ziyade, ayrılmaya dair isteksizlik erkekten damlıyordu.

Sonunda Taran Dükü arabaya girdi ve bir hizmetçi kapıyı kapattı. Kadın döndü ve malikaneye girdi. Araba, kadın figürü görünmeyene kadar orada kaldı, sonra Kont'un evinden ayrıldı. Soylu kadınların ayakları oldukları yere çakıldı ve tüm sahneyi başından sonuna kadar ağızları açık izlediler.

Lucia orada dalgın dalgın duran soylu kadınlara baktı ve köşkün içine girerek bunu aklından çıkardı. Lucia'ya yaklaşıp onunla konuşsalardı, cevap verirdi ama orada donmuş gibi durdukları için birinin gelmesini bekliyor gibiydiler.

"Gözlerim beni aldatıyor mu? Sakın bana... ta buraya kadar Düşes'e eşlik ettiğini söylemeyin."

Onca kişi arasından Taran Dükü? Aşağıdaki cümle atlandı ama hepsi anladı.

“…bana da öyle geldi.”

Birisi soruya cevap verdi. İlk kez bir kocanın karısına bir çay partisi mekanına kadar eşlik ettiğini görüyorlardı. Yapılamaz diye bir kanun yoktu ama kimsenin yaptığı bir şey değildi. Üstelik bu Taran Dükü tarafından yapılmış bir şeydi. Bilinmeyen nedenlerle, oradan buradan kısa bir iç çekiş duyuldu.

Soylu kadınlardan biri hemen adımlarını hızlandırdı ve çabucak malikaneye girdi. Sonra bir başkası onu takip etti ve çok geçmeden herkes içeri girmek için acele etmeye başladı. Taran Düşesi'nin şok edici ortaya çıkışı dedikodudan daha önemliydi.

Soylu kadınlar içeri toplandı ve sadece grubun en arkasında duran kadın kaldı.

Arabanın kalktığı yöne bakan Sofia'nın gözleri büyük ölçüde titriyordu. Az önce gördüğü manzaraya inanamadı.

Ç/N: Geçen sefer ailem için geçmiş olsun dileklerini esirgemeyen herkese çok çok çok teşekkür ediyorummm 💕 Ha bu arada normalde 1 bölüm ikiye bölünerek çevrilmişti ben de bölümler çok uzun diye öyle çeviriyordum bildiğiniz üzere. Şimdilik ara ara bölümleri kesmeyip bütün olarak çevirmeye çalışacağım bu bölüm gibi. Bölümler çok uzun gelirse haber edin yine bölerim aynı şekilde 🙈

Önceki Bölüm                                                                                              Sonraki Bölüm

 Lucia 69.2
Başkentin Yüksek Sosyetesi (12)

Hugo'nun endişesinin aksine David çoktan geri dönmüştü.

Saray terasında Kraliçe ve Dük Çifti çay içiyordu. Beth sakin davranıyordu ama Taran Dükü'ne tekrar tekrar bakmaktan kendini alamadı. Dük'le oturup çay içeceği bir günün geleceğini hiç düşünmemişti.

"Acil meselenizi çözdünüz mü?"

Beth, Dük'ün ani gelişinin sebebinin Düşes'e söyleyecek önemli bir şeyi olduğu için olduğunu düşündü.

"Evet, çözüldü. Az önceki kabalık için özür dilerim." (Hugo)

"Hayır, umarım Dük, kardeşimin Düşes'e karşı kabalığını cömertçe görmezden gelebilir. Onu sert bir şekilde uyardım ve geri gönderdim.” (Beth)

Beth onların tarafını tuttuğunu gösterdi ama David'i aklayamazdı.

Hugo'nun zihninde David şimdiden sıkıca mimlenmişti. Çok kötü bir şekilde. Hugo, bugün döndüğünde David'in iç çamaşırının rengini bile ortaya çıkaracak kapsamlı bir soruşturma başlatmayı planladı.

Lucia ona garip bir bakış attı. Şimdi düşününce, kocasının buraya gelmesinin sebebini duymamıştı. Beth'ten uzaklaştı ve gözleri bir an Hugo'nunkiyle buluştu.

Soruyu onun gözlerinden okuyan Hugo çok hafif bir gülümseme verdi ve yavaşça üst dudağını yaladı. Lucia şiddetle kızarırken gözleri büyüdü ve başını indirdi. Az önceki öpücüğü hatırladı ve kalbi çarpıyordu.

'Cidden bu adam! Nerede olduğumuzu bilmiyor mu?' (Lucia)

Lucia gözlerini kaldırıp ona dik dik baktığında, Hugo sırıttı ve çay fincanını ağzına kaldırdı. Utanmazlığı ve tembelliği gerçekten nefret uyandırıcıydı.

"Düşes. Ateşiniz mi var? Yüzünüz kızarmış."

"Pardon? Ah… Hayır, ben iyiyim.”

Bir hizmetçi geldi ve Kraliçe'ye bir şeyler fısıldadı. Beth anlayışlı bir jest yaptı ve hizmetçiyi gönderdi, sonra Taran Dükü'ne tuhaf bir ifadeyle baktı.

"Dük. Majesteleri bir haberci gönderdi. Öğleden sonraki toplantı başlamak üzereyken neden gelmediğinizi soruyor.”

"Toplantın mı vardı?" (Lucia)

Bunu daha önce söylemedin! Neden bu kadar kaygısız davranıyorsun?! Etrafta insanlar olduğu için Lucia eleştirisini kendine sakladı ama kaşları tehditkar bir şekilde kalktı.

"Yolda olacağım." (Hugo)

Hugo, Beth'e başını salladı ve Lucia'ya 'bir dakika' dedi, sonra terastan çıktı. Lucia, Beth'ten izin istedi ve onun peşinden gitti.

Beth başını hafifçe eğdi. İkisi arasındaki hava alışılmadıktı. Tabii ki çift oldukları için Beth kayıtsız kalacaklarını düşünmüyordu ama beklediğinin aksine Düşes, Taran Dükü'yle herhangi bir zorluk yaşamamış gibi görünüyordu.

Beth hiçbir şey görmemiş gibi davrandı ama ikisinin sık sık bakıştıklarını gördü.

***

Lucia terastan çıktı ve onu ayakta beklerken gördü. Kral tarafından çağrıldığında neden hala oyalanıyordu? Lucia sınırına ulaşıyordu. Neden dışarı çıkmasını istediğini soracakken birden yanına yaklaşıp beline sarıldı.

Lucia irkildi ve omzuna vurdu. Hugo'ya eşlik etmek için bekleyen kahyanın nazikçe geri döndüğünü görünce yüzü kıpkırmızı oldu.

"Ah gerçekten. Ne yapıyorsun! Herkes görebilir.”

Lucia oldukça boğuk bir sesle konuştu ve tüm gücüyle onun göğsüne bastırdı.

"Bugün geç kalacağım." (Hugo)

"Biliyorum. Bana dün söyledin."

"Eve yakında mı döneceksin?"

"Evet. Majesteleri Kraliçe ile konuştuktan sonra.”

"Uyuma sakın. Bu şekilde daha önce bitiremediğimizi bitirebiliriz.”

“Hugh!”

Çenesinden tutup öptü. Kısa ama derin bir öpücüktü. Lucia şaşırmıştı.

Yine karısının elma gibi kıpkırmızı yanaklarını öptü ve ardından elini bıraktı. Ve hiçbir şey olmamış gibi uzaklaştı.

Lucia onun uzaklaşan figürünü izlerken sıkılı yumrukları titredi. Bugün eve geldiğinde, bunu bir daha yapmaması için kafasına vurduğundan emin olacaktı.

"Öhöm. Öhöm"

Birinin boğazını temizleme sesini duyunca Lucia irkildi ve arkasını döndü. Bir noktada, Beth gelmişti. Ne kadarını gördü? Lucia o kadar utanmıştı ki bayılmak istedi.

'Görünüşüne bakılırsa... Bunun saçma bir söylenti olduğunu düşünmüyorum.'

Beth, ne yapacağını bilemeyen utanmış Düşes'e bakarken düşündü.

İnsanlar 'güzel Düşes' söylentisine odaklandı ve 'Dük'ün güzelliğiyle tamamen büyülendiği ve onu kendi topraklarına sürüklediği' kısım, varılan bir sonuç olarak görüldü.

Beth, söylentinin varsayılan sonucunun öncülden daha önemli olduğunu fark etti.

Bunu ona söylerse kocasının ne kadar şaşıracağını merak etti. Şimdilik bilen tek kişi olsaydı, daha sonra öğrendiğinde kocasının şaşkın ifadesini görmek de eğlenceli olurdu.

Ç/N: Ulan utanmaz Hugo asdfghjkl Bu arada şu Başkentin Yüksek Sosyetesi başlığı da bitti sonunda 💨  Bir yılma gelmişti bana 😅 Bugün 7 bölüm çevirdim umarım keyifle okumuşsunuzdur veya okursunuz. Düşeş Vivian başlığıyla devam edeceğiz bundan sonra ama ne zaman şu an bir şey diyemiyorum. Abim nodülü için atom alacak, babamın kemoterapisi, annemin göz ve şeker için kontrolleri derken hastanelik işler ve ev işleri bitmiyor bir türlü. Ama her zaman dediğim gibi ne diyoruz ha gayret bitireceğiz bu seriyii 🙈 Hadi iyi geceler. Yorum bırakmayı da unutmazsanız sevinirim 👉👈 Öptüm hepinizi 👄

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm

 Lucia 69.1
Başkentin Yüksek Sosyetesi (12)

Hugo, Lucia'nın bileğini sıkıca tuttu ve onu sürükledi. Adımları o kadar çok mesafe kat etti ki, sadece biraz hızlı yürüyor olsa da, Lucia ona yetişmek için koşan adımlar atmak zorunda kaldı.

“Hugh. Bir şey mi oldu? Neden sen böyle-"

…Üzgünsün? söyleyeceği şeydi. Hugo durdu ve aniden Lucia'yı bir öpücüğe çekti. Her tarafı açık olan bahçedeydiler ve birinin ne zaman geleceğini bilmek imkansızdı.

Lucia alarma geçti ve onu itmeye çalıştı ama Hugo çenesini daha sıkı tuttu. Dudaklarını sertçe öptü, narin dudakları şişti ve karıncalandı. Sıcak dili bir anda ağzını işgal etti, dişlerini süpürdü ve ağzının derinliklerine ulaştı. Nefes almaya bile yer vermeyen şiddetli öpüşmede Lucia nefes nefese kaldı ve takip etmeyi başardı.

Geri çekildi, yönünü değiştirdi ve dudaklarını tekrar tekrar üst üste getirdi. Nefesi kesilene kadar devam eden öpücük sona erdi. Bitirdiğinde, nazikçe dudaklarını yaladı ve kırmızı gözleri şehvetle parladı.

"Tasarımcını kovacağım."

Hugo'nun arzusu hala oyalandı, bu yüzden dudaklarına tekrar tekrar hafif öpücükler kondurdu.

"Ha?"

"Bu kadar güzel görünmen gerektiğini kim söyledi? Kabaca yapmış olman sorun değildi!"

Şahsen ve inatla bir butiğe giden kişi, pahalı bir tasarımcıyı şimdi şikayet ediyordu. Lucia inatçılığını mantıksız buldu ama onun güzel olduğunu söylemesine sevindi ve ona yan yan bir bakış attı.

Dışarı çıkmadan önce kendini aynada gördüğünde oldukça güzel göründüğünü düşündü. Hayatında ilk defa bir erkeğin agresif flörtüne maruz kalması ve kocasının da güzel olduğunu söylemesi ile özgüveni arttı.

"Bunu yapma. Antoine bu sabah gerçekten çok çalıştı. Ve kıyafetimin bir aile prestiji meselesi olduğunu söyleyen sendin."

Hugo prestij gibi şeyleri umursamazdı. Sadece ona bir elbise almak istedi. Onun dağınık kıyafetlerle dolaşmasını istememesine rağmen, etrafta güzel görünmesini de istemiyordu. Çelişki içinde kaybolmuştu.

"Ayrıca, nasıl bu şekilde ayrılabiliriz? Majesteleri Kraliçe'ye kabalık oluyor." (Lucia)

"Bu durumda bu önemli mi?"

“Bu durum nedir?”

"Ah, bilmiyorum... o adam seni takip ediyordu!"

"…Evet?"

Lucia Hugo'nun burnundan soluduğunu görünce kahkahalara boğuldu.

"Öyle değil. Az önce yerden şapkamı aldı.”

Lucia aptal değildi, bu yüzden az önceki durumun ne olduğunu bilmiyormuş gibi değildi. Ama bir adamın ona çıkma teklif etmesiyle övünmesine gerek yoktu. Beceriksiz davranışlarıyla Dük'ün onurunu kirlettiği şeklinde yanlış anlamasını istemiyordu.

"Değil de ne demek? Her şeyi duydum. Bir kadına pas atmanın tipik yolu buydu.” (Hugo)

Lucia ona ihtiyatlı bir bakış attı ve bir "hmmm" sesi çıkardı.

"Sanırım daha fazla deneyime sahip olduğun için biliyorsun."

Konu neden oraya gitti? Hugo ağzını kapattı. Böyle zamanlarda, tek kelime edemediği için geçmişteki benliğini iyi bir şekilde hırpalamak istedi.

“Daha önceki durum bir erkeğin bir kadına yaklaşması gibi olsa bile…” (Lucia)

'Gibi' değil, durum tam olarak buydu!' (Hugo)

"Benim aklımdaki bu olmadığından bundan bir şey çıkmaz." (Lucia)

Hugo'nun yükselen öfkesi sonunda yatıştı. Lucia'nın son derece sakin tepkisi onu rahatlattı.

"Neden bu kadar hassas davrandın? Merak etme. Dükal onuruna zarar verecek hiçbir şey yapmayacağım.” (Lucia)

"…Öyle değil."

Lucia'nın ifadesi garipleşti. Sözleri hakkında daha derin düşünemeden, çevresini kavramaya başladı ve aklı başka yerlere uçtu. Bakışları ondan biraz daha uzağa odaklanmıştı.

Hugo başını onun baktığı yöne çevirdi. Onu o piçten uzaklaştırmak için düşüncesizce sürüklediği için çevresine hiç dikkat etmemişti. Gül bahçesinin sarı güllerle dolu bir bölümünün ortasındaydılar.

Onca yer arasından.

Hugo'nun ifadesi bozuldu. Gül Sarayı'nda olduğunu duyduğunda zaten hoşuna gitmemişti.

Kuzeyde, Lucia bir gül bahçesi oluşturmayı başaramadı. Jerome onu durdurmak için her türlü çabayı göstermişti. Sebep üstüne sebepleri özenle gündeme getirmişti; efendisinin güllerden nefret ettiğini ya da aklına gelen her türlü saçmalığı. Akla yatkın şeyler değillerdi ama Jerome'un çabaları acınasıydı, bu yüzden Lucia bir gül bahçesi yapmamaya karar verdi.

Ancak şimdi Hugo'nun ifadesini görünce, gülleri gerçekten sevmediği görülüyordu. Lucia fark etmemiş gibi davrandı ve konuyu değiştirdi.

"Majesteleri Kraliçe içecek şeyler hazırlıyor. Bize katılmak için zamanın var mı?”

"…Çay için mi?"

Hugo'nun zamanı yoktu. Toplantı birazdan başlayacağı için gitmesi gerekiyordu. Ama bunu düşündüğünde David de orada olmayacak mıydı? O piç orada olacaksa, pozisyonunu korumak zorundaydı.

"Mm. Bu iyi olur." (Hugo)

İkisi bahçeden dışarı çıkmaya başladılar. Hugo lanet olası güllerden bir an önce kaçmak istiyordu. Bu noktada, güllerden aşırı derecede bıkmıştı. Çiçeklere karşı bu kadar yoğun bir duygu besleyeceğini bilmiyordu.

David meselesi sürekli olarak Lucia'nın zihninde ağırlık yapıyordu. Hâlâ uzak bir gelecek meselesiydi ve isyanın başarılı olup olmayacağını kimse bilemezdi ama her halükarda başarısız olmuştu ve ölmüştü.

Ancak Lucia, David'in isyanının Hugo üzerinde hafif bir olumsuz etkisi olabileceğinden endişeliydi.

Ama ona ne diyebilirdi? Rüyasında gördüğünü mü? Bu hemen olacak bir şey değildi. Ama David'e biraz dikkat etmesini istedi. Onun dikkatsiz ve etrafındaki insanları görmezden gelecek biri olduğunu düşünmüyordu.

Ama daha önce gördüğüne göre, kocasının David'e karşı tavrı çok umursamaz görünüyordu. Lucia etrafına bakındı. Etrafta kimsenin olmadığını doğruladıktan sonra sesini alçalttı.

“Hugh. Bu gerçekten gereksiz bir soru ama lütfen dinle ve unut. Ramis Dükalığı'nın ihanet etme olasılığı var mı?"

“…İhanet mi?”

Tehlikeli bir soruydu. Dikkatsizce söylenmesi gereken bir söz değildi. Üstelik sarayın içinde.

"Ben... düşüncesizdim, değil mi?"

Soruyu soran başka biri olsaydı, Hugo bunu tamamen görmezden gelirdi. Ve niyetlerinden şüphe duyacak ve onları gözetlenmesi gereken bir hedef olarak görecekti. Ancak karısının sorusu üzerine, en ufak bir endişe duymadan ciddi bir şekilde düşündü.

Hugo, Ramis Dükü'nü hatırladı. Yaşlı adamın karakterinde böyle bir şey yoktu. Yaşlı adam, Hugo çok daha genç olmasına rağmen düzenli olarak Hugo'ya saygıyla hitap eden kurnaz bir politikacıydı. Kwiz, insanlarla yaptığı seçimlerde dikkatliydi. Ramis Dükü'nü sadece kayınpederi olduğu için yakın tutmuyordu.

“Kralın yakın bir danışmanı ve üç torunundan biri kral olacak. Çiçek tarhını kendi eliyle mahvetmesi için hiçbir sebep yok.” (Hugo)

"Şu an demek istemiyorum. Yani, daha önce gördüğümüz Kont Ramis'in Dük olacağı uzak bir gelecekte."

“…”

David Dük olduktan sonra. Hugo o zamanı düşündüğünde, eskisi gibi olacağından emin olamadı.

Adam şu anda olgunlaşmamış bir acemi gibi büyük davranıyordu ama yıllar sonra yaşlanacak ve becerikli, entrikacı bir politikacıya dönüşecekti.

Hugo, adamın kendisi için bir grup kurduğunu da biliyordu. Adam Dük olacak ve daha fazla güç kazanacaksa, o güçle yükselmeye çalışınca…

'İsyan edemeden ellerimde ölecek.'

Dikkatsiz davranmıştı ve közleri çıkarmamıştı. Ramis Dükü ve kralla yüz yüze gelmeyi düşünerek işi kendi haline bırakmıştı. Adam çok gülünç olduğundan, Hugo onu hor gördü.

Ancak onu dinledikten sonra, bunun hafife alınacak bir şey olmadığını fark etti. Adam, Ramis Dükü'nün en büyük oğluydu ve Dük unvanını devralacaktı. Hugo, yaşlı Dük'ün bu unvanı ne kadar sürdürebileceğini garanti edemezdi. David Ramis'i aklında gözlenmesi gereken bir hedef olarak yerleştirdi.

"Neden merak ediyorsun?" (Hugo)

"Eğer zorsa, cevap vermek zorunda değilsin. Az önce, sana bakışları biraz…”

"Endişeleniyor musun? Benim hakkımda?"

"Gereksiz bir endişe mi?"

"Hiç de bile."

Hugo tuttuğu elini kaldırdı ve elinin arkasını öptü.

"Benim için endişelenmene sevindim ama endişelenmene gerek yok. Her şeyle ilgileneceğim."

Her zamanki gibi kendinden emindi. Lucia sessizce güldü. Eğer bu adam olsaydı, hangi krize girerse girsin, üstesinden gelirdi. Güçlü bir duvarla çevrili olma ve korunma hissi rahat ve konforluydu. Küçük kaygısı tamamen ortadan kalktı.

"Uşağa sarı gülleri sorduğunu duydum." (Hugo)

Bahçeyi çoktan terk etmiş olmalarına rağmen, Hugo'nun aklı sürekli sarı güllerin bolluğundan rahatsızlık duyuyordu ve bunu görmezden gelemezdi.

"Bu bir süre öncesine ait bir konu. Uşaktan bu işi tamamen hallettiğini duydum.”

Lucia gülümsedi ve geçmesine izin vermeye çalıştı. Sarı güllerin uzun süre konu olmasını istemiyordu.

"Gelecekte böyle bir şeyi uşaktan isteme, bana sor." (Hugo)

"'Bu tür bir şey' nedir?"

"Neyi merak ediyorsan."

"Seni çok rahatsız edecek."

"Etmez."

'Başka bir erkekle konuşmak için zamanın varsa, onun yerine benimle konuş.'

Hugo çocukça düşünüyordu. Sadık uşağı Jerome bile başka biri olmuştu. Böyle çocukça bir düşünce, geçmişte hiç sahip olmadığı bir şeydi ve henüz böyle şeyler söylememiş olsa da, kendinden emin bir şekilde böyle düşünüyordu.

Lucia nazikçe gülümsedi. Güvenilir bir koca olmaya çalışacağına dair verdiği söz boş değildi. Çabalarının izleri orada burada görülebilirdi. Her gece ona ertesi gün programını kısaca anlattı, böylece Lucia nerede olduğunu, ne yaptığını ve neden geç kaldığını kabaca bilebiliyordu.

Başka bir kadınla gizlice buluşacağından şüphelenmiyordu ama programını bildiğinden buna vakti olmadığını biliyordu ve kalbinin rahatladığını hissetti.

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm