Lucia - 57.2 Bölüm

 Başkente (3)

Birkaç gün sonra Lucia hasta yatağından kalktı ve yenilenmiş gibiydi. Hazımsızlıktan dolayı bir süredir yataktaydı, ancak herhangi bir yan etkisi olmadı.

Sanki son birkaç gündür yetersiz yemek yemenin bir müfakatıymış gibi, masa hem öğle hem de akşam yemeklerinde kaliteli yemeklerle doluydu. Düşünceli olmayı unutmadılar ve ona sadece sindirimi kolay yiyecekler verdiler.

"Jerome, hizmetçilerin sayısı çok azaldı. Göremediğim bazı yüzler de var."

"Evet, leydim. Birçoğunun çalışma süresi doldu.''

Dük, Madam'ın refakatçisi olan  hizmetçilerin tutumları kötü olduğu için değiştirilmesini emretti. Her halükarda, çoğu geçici olarak istihdam edilmişti. Başlangıçta, sonraki tüm geçicileri başkente götüreceklerdi, ancak böyle bir durum meydana geldiğinden, Dük tüm sözleşmeleri feshetti.

Plan, başkentteki konutta çalışan hizmetçilerin nerede olduklarını bulmak ve onları yeniden işe almaktı. Bundan sonra, Roam Kalesi'ni yönetmekten sorumlu bir hizmetçi bırakılacaktı.

Bir yıldan fazla bir süredir ona refakat eden hizmetçiler bir sabahta değiştirilmiş olsa da, madam basitçe 'anlıyorum' diye cevap verdi ve başka bir şey söylemedi.

İlk başta Jerome, hanımın masum ve narin bir insan olduğunu düşündü, ancak zamanla düşünceleri değişti. Birine karşı ilk izleniminden bu kadar sapması nadirdi ama Düşes gerçekten gizemli bir insandı.

'O gerçekten güçlü.'

Evlenir evlenmez, tek bir kişiyi tanımadığı kocasının evine götürüldü, bu yüzden yalnız ve huzursuz olmaya mahkumdu. Eğer güvenecek birini arıyor olsaydı,  bunlar genellikle onunla elleri ve ayakları gibi ilgilenen hizmetçiler olurdu.

Bir hizmetçi evin hanımı tarafından tercih edildiğinde, hizmetçiler arasında bir sıralama oluşurdu. Hizmetçiler arasındaki anlaşmazlık, sırılsıklam edene kadar fark edilmeden yağan bir çise gibiydi. En kötü ihtimalle, uşakların otoritesini bile işgal edebilirdi, bu yüzden soyluların uşaklarının çoğu bu tür yorucu şeylerin olmasından endişeleniyordu.

Düşes, emrinde çalışanları net bir çizgiyle ele aldı. Sadece gerekli olanı emretti ve gereksiz eylemlerle uğraşmadı. Yanlış bir şey yapılmış olsa bile, sadece işaret etti ve sesini yükseltmesi onun için nadirdi.

Bu bakımdan hanımı düke çok benziyordu. Hizmetlilerin, daha önce hiç disipline girmemiş olmalarına rağmen, çiftin ihtiyaçlarını karşılamakta zorlanmalarının nedeni, hizmetlilere sözleşme için gerekli alan verilmemesiydi.

'Evlilik uyumları iyi olduğu için mi?'

Bu çok tuhaftı ama Jerome ne kadar düşünürse düşünsün bir ihtimal çiftin arasının bozulması durumda en büyük darbeyi hanımının değil efendisinin alacağını düşünüyordu. Jerome nesnel bir neden veremiyordu ama bu içgüdüsel bir duyguydu.

"Majesteleri, iyice iyileşmenizi ve başkente gidişinizi ayın sonunda gerçekleştirmenizi haber etti."

"Hangi iyileşme bu kadar uzun sürer ki? Sadece hazımsızlıktı. Herkes bunu çok büyütüyor.''

Jerome belli belirsiz gülümsedi.

'Leydi böyle söylüyorsunuz çünkü ateşiniz sırasında efendiyi doğru dürüst görmediniz.'

Efendisi doktoru çağırıp bir fırtına kopardığında, Jerome kabul odasında gergindi. Şafak vakti Anna çağrılıp solgun göründüğünde, Jerome'un kalbi, Madam'ın hastalığının çok ciddi olduğunu düşünerek battı.

Madam sonunda uyuyakaldığında ve efendisi dışarı çıktığında, efendisinin Madam'a düzgün davranmadığı için Anna'yı ne kadar azarladığını kimse bilmiyordu. Jerome, efendisinin bu kadar aşırı duygular açığa çıkardığını ilk kez görüyordu. Sarsılan Anna'ya gerçekten acıdı. Muhtemelen o gece bir avuç gri saç kazanmış olmalıydı.

'Umarım leydi bu şekilde efendinin yanında olmaya devam eder. Bunu içtenlikle umuyor ve bekliyorum.'

Jerome, Lucia'nın çay içerken memnuniyetle gevşemesini izlerken kendi kendine düşündü.

İnsanlar Taran ailesi hakkında fazla bir şey bilmiyordu. Çok ünlü bir şövalye ailesi olması dışında başka bir şey bilinmiyordu. Kuzeyde toprak sertti, nüfus azdı ve sınırlarında her gün barbarlarla savaş patlak verdi.

Gerçekten de kâr için ayıracak yeri olmayan bir araziydi. Bu, Taran toprakları olan geniş topraklara kimsenin imrenmemesinin bir nedeniydi.

Tabii ki, Dük zengindi. Arazi ne kadar engebeli olursa olsun, böylesine geniş bir arazinin sahibinin fakir olmasına imkan yoktu.

Taran Dük ailesinin mali ve askeri gücünü herkes kabul etse de, kimse bunun ötesine bakmadı. Taran ailesi çok uzun zamandır var olan bir aileydi.

Göze çarpacak kadar gelişmediler ama görünmez de değillerdi. Yılların gücü göz ardı edilemezdi. Taran toprakları olan kuzey, çok uzun bir süre Taran Dükü tarafından yönetilmişti ve kuzeyde Taran ailesi Kral gibiydi.

Soylular, halkın desteğini önemsiz bir şey olarak gördüler, ancak zaman zaman bu destek muazzam bir güç haline gelebilirdi. Taran Dükü liderliği ele geçirirse, kuzey halkı şikayet etmeden takip edecekti. Taran ailesinin askeri gücü, aileye ait olan şövalyeler değil, tüm kuzey halkıydı. Diğer soylular bundan habersizdi.

Kuzey sakindi. Barbarlarla sürekli savaş halinde olan kuzeyin sakin olduğunu söylemek çelişkiliydi ama savaş dışında kuzeyin sakin olduğunu söylemek de yersiz olmazdı. Diğer bölgelerin aksine, kuzeyde ara sıra ayaklanmalar olmuyordu.

Bunun, insanların barbarlara karşı savaşmak için birleşmiş olmaları nedeniyle olduğunu düşünebilirdi, ancak en büyük sebep, hepsinin geçimini sağlamak için bölgenin yeterli olmasıydı.

Taran Dükü bir şekilde kuzeyi diğer Düklerden daha iyi denetlemeyi başardı. Çok fazla vergi almaz, insanları sömürmez, iktidarı elinde tutmaz. Ödüller ve cezalar kesindi ve bir aristokrat olsalar bile başka birine sebepsiz yere zarar veremezlerdi. Yasalara uydukları sürece, kimseye mantıksız hiçbir şey olmayacaktı.

Kuzey halkı kuzeyde yaşamanın ne kadar iyi olduğunu biliyordu. Arazi çorak olsa ve çiftçilikten zenginlik elde edemeseler de, açlıktan ölmek zorunda değillerdi. Aksine, iyi durumda olmadıkları için ahlaksızlığa düşmediler.

Kuzey halkının tamamı bütünlük ve istikrara sahipti ve bu kuzey için muazzam bir varlıktı. Ve Taran Dükü'nün sahip olduğu güç, insanların hayal edebileceğinden daha fazlaydı.

Uzun yıllar boyunca Taran ailesi, arka arkaya mücadeleler vermek gibi enerjilerini tüketmek zorunda kalmadı ve ailenin unvanını koruyan ve sürdüren gücü muazzam bir şekilde çiçek açtı.

Taran Dükü'nün barbar topraklarına boyun eğdirdikten sonra bu topraklardan birkaç değerli maden satın aldığını ya da diğer ülkelerde aktif olarak faaliyet gösteren birkaç büyük ticaret devine sahip olduğunu ya da diğer ülkelerden çok sayıda toprak ve ada satın aldığını kimse bilmiyordu. 

Jerome, Taran Dükü kararını verirse, bu ülkeyi devirmenin onun için kolay olacağını düşündü. Devirmek bir şeydi ve ülkeyi kurmak ve yönetmek başka bir meseleydi ama her halükarda, Dük'ün sahip olduğu güç insanların düşündüğünden çok daha fazlaydı.

Jerome'un evin bir kahyası olarak görebildiği seviyeden, diye düşündü. Ama Dük'ün aileye hiçbir bağlılığı yoktu. Dük, ailesini sanki bir şey onu zorla bağlıyormuş gibi yönetti.

Bir Dük olarak görevlerini yerine getirme zorunluluğundan ziyade, sanki yapışkan bir şeye bulaşmış gibiydi ve kaçmak istiyor ama yapamıyordu.

Arada bir, kayıtsız ve soğuk Dük'ün içsel duygularını açığa vurduğu zamanlar oldu ama o zaman bile, sanki artık bıkmış gibi bir ifadesi vardı.

Ne zamandan beri kimse bilmiyordu ama Jerome Dük'ün üzerinde o ifadeyi görmemişti ve bunun sebebinin Madam olduğundan emindi. Herhangi bir nedenle veya herhangi bir şekilde efendisi hanımı kaybederse, ne olurdu?

Jerome bunu hayal etmekten bile korkuyordu.

* * *

Araba Roam'dan ayrıldı ve yaklaşık on gün sonra başkente vardı. Yolculukta harcanan zaman, Lucia'nın başkentten Roam'a gittiği zamana kıyasla iki kat daha fazlaydı.

En hızlı yol, gölgesi olmayan bir çorak araziydi, bu yüzden öğlen saatlerinde kavurucu güneşle oradan geçemezlerdi. Ve Lucia bazı etkinlikler için akşam ve sabahın erken saatlerinden yararlandığı için hızın düşmesine engel olamıyordu.

Bu seferki yolculuğa şövalye Dean eşlik etti. Son yolculukta Dük'ün emriyle eşlik etmişti ama bu sefer kendisi gönüllü oldu. Dean, Madam'a saf bağlılığı olan bir adamdı ama eğer o Dean'den başka bir şövalye olsaydı, Hugo rahatsız olurdu.

Hugo, seçkin şövalyesinin sadakatine inanıyordu ve özellikle Dean ve Roy'a çok değer veriyordu. Roy'un basit karakterine tahammül ettiği ve yeteneğine inandığı gibi Dean'in sağduyusuna ve samimiyetine inanıyordu.

Bir yıl ve birkaç ay sonra geri dönen Lucia, Dük Konutu'na bakarken duygulandı. İşte burada hayatı değişmeye başladı.

Hugo nikah töreninde sertifika alışverişinin ardından dönüş yolunda şunları söylemişti:

[Başkentte kalmak istiyorsan, yapabilirsin.]

Dük'ün sözlerini kabul etmemekle ve ondan ayrı yaşamayı seçmemekle gerçekten iyi yapmıştı. Eğer dediği gibi yapsaydı, ikisi de sonsuza kadar yabancı olarak kalacaktı.

'Onunla mükemmel bir çift olma konusunda kendime güvenim tam olmasa da.'

Ama bir dereceye kadar onu tanıyor ve anlıyordu. En azından, diğer insanların sadece yüzeyde çift olduklarını söyleme aşaması geçmişti.

Lucia malikaneye girerken bilinçsizce kollarını kendi etrafına sardı. Dışarıdaki sıcak havadan belirgin bir şekilde farklı olan soğuk hava tenine çarptı.

Evin ısıyı dağıtan özelliklere sahip mükemmel tasarımı nedeniyle, Lucia'nın evle ilgili ilk izlenimi hiç sıcaklığın olmadığıydı. O zamanlar evlenip sadece birkaç gün burada kaldığından bilmiyordu.

Roam'da kaldığı için şimdi karşılaştırabildi. Roam evinin soğuk taş duvarı bundan çok daha sıcaktı. Ev düzenli bir şekilde yönetilse de, Lucia gerçekten de ev gibi hissetmek için bir evde yaşıyor olmak gerektiğini anladı.

Hugo'nun bu soğuk, ferah evde yalnız yaşadığını fark edince üzüldü.

"Leydim, yatak odanız tıpkı Roam'daki gibi efendinin yatak odasının karşısında. Koridora ve daha önce buradayken kaldığınız odaya bakıyor-''

"Kendim bulacağım. Meşgul olmalısın, gidip kendi işlerinde ilgilenebilirsin."

"Evet, leydim. Ve bu gereksiz endişe olabilir, ancak evden çıkarken bahçeye bile olsa lütfen yanınızda bir hizmetçi olduğundan emin olun. Roam'dan farklı olarak, kaç gözün izlediğini veya başkentte neler olabileceğini kimse tahmin edemez.”

"Tamam. Biraz uyumak için yukarı çıkacağım. Ne zaman gelecek?''

"Akşama kadar programı var, bu yüzden geç dönecek gibi görünüyor."

Onu bugün görmek güzel olurdu, diye düşündü Lucia, ikinci kattaki yatak odasına çıkarken.

Önceki Bölüm                                                                                                 Sonraki Bölüm