Lucia - 72
Düşes Vivian (3)

"Dük. Görüyorsun, emir subayım ve ben iddiaya girdik.”

'İşte yine başlıyoruz.' diye düşündü Hugo. Arada bir, Kwiz saçmalıklara devam etti.

"Dük'ün bir mendil taşıyıp taşımadığına dair bir bahisti."

Hugo, görmezden gelmeye yakın bir tavırla sessizce dinledi ama Kwiz boyun eğmedi.

“Şövalyeler genellikle mendillerini yanlarında taşımazlar. Ama demek istediğim, Dük gri bir alanda. Bu yüzden, komutanım Dük'ün onu yanında taşıdığını seçerken ben Dük'ün mendil taşımadığını seçtim."

"Bahis edilen şey nedir peki?"

“Kaybedersem, sık kullandığım bir tabiri artık kullanmayacağım.”

Kwiz'in pis bir ağzı vardı. Bu tüm yakın yardımcılarının bildiği bir gerçekti. Kwiz tahta çıkıp ülkenin efendisi olduğu için, emir subayı itibarını kaybetmemesi için konuşma tarzını düzeltmesini istedi. Şimdiye kadar, emir subayı ne derse desin, Kwiz bunu görmezden geldi ama dırdırın sıklığı arttıkça oldukça can sıkıcı hale geldi. Sonra Kwiz'in aklına iyi bir fikir geldi.

[Benimle bahse gir. Her seferinde bir kelimeye bahse gireceğiz.]

Kural 1: Bahsin içeriği o anda akla gelene göre yapılacaktır. Kwiz ve emir subayı, bahsin içeriğini sırayla önerebilir.

Kural 2: Eğer emir subayı kazanırsa, Kwiz daha sonra bahis yapılan uygunsuz ifadeyi kullanamazdı.

Kural 3: Kural 2 ihlali durumunda, bahis kayıp olarak kabul edilecektir.

Kural 4: Kwiz kazanırsa, kullanması yasaklanmış bir ifadeyi geri alabilirdi.

Kwiz, çok gereksiz ve belirli bir kurallar dizisi yaptıktan sonra bahis oyununa başladı. Bu sonsuz bir tekrar yoluydu ama en azından bir şeyler yapıldığı düşüncesiyle emir subayı bunu kabul etti.

Şimdiye kadar bir bahis yapmışlardı ve Kwiz kaybetmişti. Sonuç, Kwiz'in 'siktir' ifadesini kullanması engellendi.

Taran Dükü'nün mendili ikinci bahisti. Bu bahis için Kwiz'in merhum Kral için kullandığı 'ölü moruk' ifadesi seçildi. Kwiz bahsi kaybederse, 'ölü moruk'tan ciddi bir şekilde "merhum kral" olarak bahsetmesi gerekecekti.

"Yani Dük. Söyle bana. Yanında mendil taşıyor musun?” (Kwiz)

Hugo, bakışlarını, hayatının bir sorunuyla karşı karşıyaymış gibi parıldayan bir bakışa sahip olan Kwiz ile ifadesi memnuniyet dolu emir subayı arasında değiştirdi.

Bu kadar rahat bir atmosfer gerçekten iyi miydi? Hugo şüpheli hissediyordu. Çok kısa bir an için, kralla el ele tutuşarak iyi bir seçim yapıp yapmadığını merak etti.

"Taşıyorum."

Kwiz şok oldu ve emir subayı sessizce alkışladı. Hugo bir kelimeyle birini cennete diğerini cehenneme attı ama ifadesi kayıtsızdı.

"Mümkün değil! Dük'ün böyle bir şeyi taşımasına imkan yok!"

Bahis biraz geçmiş zaman için olsaydı, bahsin kazananı Kwiz olurdu. Hugo bir mendil taşımazdı. Eğer bir tanesine ihtiyaç duyacak olsaydı, birisine onu temizlemesini emredebilirdi. Ama bir mendil taşımaya başlayalı epey olmuştu.

"Böyle şeyler için yalan söyleyecek değilim." (Hugo)

"Bu nasıl olabilir."

Kwiz pişmanlıkla ağladı. Bu bahsi kazanarak kayıp 'siktir' ifadesini geri alma planı sonuçsuz kaldı, daha doğrusu şimdi o lanet moruğa 'merhum kral' olarak atıfta bulunmak zorunda kaldı.

"Tamam o zaman göster. Şu anda." (Kwiz)

Hugo hafifçe kaşlarını çattı ama sonunda küçük bir iç çekti ve mendilini koynundan çekip masaya koydu.

Kwiz'in gözleri kar beyazı mendili görünce kocaman açıldı ve eline aldı. Pürüzlü dokusu pamukluydu ve köşesine bir çiçek işlenmişti. Soylular genellikle koyu renkli ipek mendiller taşırdı.

"…Dük. Zevkiniz oldukça eşsizmiş?”

Pamuklu mendiller normalde çocuklar tarafından kullanılırdı. Ama Hugo en ufak bir küçülme göstermedi. Aksine, onurlu görünüyordu.

“Mendil kiri silmek içindir. Pamuklu bir mendil kadar amaçlanan işlevini yerine getirmede iyi bir şey yoktur.”

Bana mendilin işlevini mi öğretiyor? Kwiz, Hugo'nun sözlerini ve niyetini düşünürken merak etti. Kwiz, pamuklu mendilin arkasındaki ince anlamı anladı ve mendile yeni gözlerle baktı. Üstelik, Dük çok onurlu göründüğü için, mendile daha çok baktıkça o kadar da kötü görünmüyordu.

Mendil hoştu, beyaz rengi lekesizdi ve köşedeki çiçeğin kendine has bir çekiciliği vardı. İşlemeli çiçekler özenle dikilmediği için Kwiz'in önsezisi vardı. Anlayabildiğine göre, bir uzmanın işi değil, Düşes'in bir nakışı gibi görünüyordu. Yüzünü henüz görmediği küçük kız kardeşi tarafından yapıldığı düşüncesi, ona sahip olmak istemesine neden oldu.

"Hmm. Dük'ü dinledikten sonra, öyle görünüyor. O zaman bunu bana ver.”

"…Pardon?"

Hugo, onu cebine koyan Kral'ın elinden geri kapamadı.

Sadece bir mendil değil miydi?

Tabii ki, Hugo için sadece bir mendil değildi. Onu kullanmak için değil, bir tür tılsım olarak taşıyordu.

Bir gün karısı beyaz pamuk parçalarını kesip kendi başına mendil yapmaya başladı. Ya zaman ayırırdı ya da boş zamanını mendilin köşesini işlemek için kullanırdı. Bunun gibi, bir demet yaptığında birkaç ayda bir Damian'a gönderirdi.

Köşesi çiçek işlemeli beyaz pamuklu bir mendil.

Herkes bunun bir çocuk eşyası olduğunu söyleyebilirdi. Ama Hugo ona sahip olmak istedi.

Aniden çiçek işlemeli pamuklu bir mendil almak istediğini söylemek utanç verici olduğu için, kendi kendine birkaç tanesini aldı. Kendinden emin bir şekilde beyan etse daha iyi olurdu. Ama bunu bir anlık bir dürtüyle yaptığı için daha fazla bir şey söyleyemedi. Hugo'nun aldığı birkaç mendil, ofis çekmecesinin derinliklerinde saklanmıştı.

Bir süre sonra, karısı çiçeklerin erkekler için uygun olmadığını belirterek nakışı Damian'ın adıyla değiştirdi. Hugo, onun el yapımı mendillerini ne kadar sevse de, çocuğun adını taşıyan bir mendili yanında taşımak istemiyordu.

Çiçek işlemeli mendiller, şu anda elde edilemeyen sınırlı sayıda ilk baskı ürünüydü. Sadece birkaçı vardı ama biri kapılıp götürüldü.

Hugo'nun ruh hali anında düştü. Bütün günler içinde özellikle bugün kesinlikle kralın utanmaz yüzünü görmek istemiyordu.

***

Lucia eve gelir gelmez çok bitkin hissetti. Eve girdikten sonra gerginliği hızla uçup gitti. Bunu rüyasında deneyimlemiş olsa bile, bu hayatında ilk faaliyeti ve ilk sahnesiydi.

İnsanların gözetimi altındayken ifadesini korumak, ciddi bir çaba gerektiriyordu. Ayrıca, belki de Sofia sinirleriyle oynadığı için, bedeni ağır iş yapmış gibi bitkin hissediyordu. Erken bir akşam yemeği yedi ve erkenden yattı.

Bugün Hugo akşam yemeğini geçe eve döndü ama o kadar da geç değildi. Karısının onu karşılamaya gelmediğini görünce gözleriyle onu aradı. Jerome sorulmadan cevap verdi.

"Leydi erken yattı. Bugünkü geziden dolayı yorgun görünüyordu.”

Hugo kaşlarını çattığında Jerome ekledi.

"Leydi bir sorunu olduğundan bahsetmedi. Doktora gerek olmadığını ve çay partisinin keyifli geçtiğini söyledi.”

Hugo hızla yatak odasına gitti. Yatak odasına girdi ve yatağın üzerine oturdu ve onun sessizce uyuyan figürüne baktı. Bir süre sonra, yastığa yayılmış dağınık saçlarını düzeltmek için uzandı.

“…Hugh? Döndün mü?"

Gözleri titredi ve açıldı. Yarı uykulu olduğu için sesi belirsiz ve karışık geliyordu.

"Seni uyandırmak istemedim. Uykuya geri dön."

Alçak sesle yankılanan sesi güzeldi. Lucia gülümsedi ve geriniyormuş gibi ona ulaşmak için kollarını kaldırdı. Hugo gülümsedi ve vücudunu indirdi. İnce kolları onun boynuna dolandı. Hugo onu desteklemek için elini sırtına koydu. İnce geceliğinin altından yükselen sıcaklığını hissedebiliyordu. Bir kolunu beline dolayıp onu kaldırdı ve kucağına aldı. Güzel kokusu burnunu gıdıkladı. Hugo kalbinin kötü düşüncelerle sıkıştığını hissetti ve gözlerini kapadı.

"Hasta falan mı hissediyorsun?" (Hugo)

"Hayır. Sadece biraz yorgundum. Sanırım gergindim çünkü uzun bir aradan sonra birçok insanla tanışıyordum.” (Lucia)

"Çay partisi nasıldı?"

"Çay partisi gibiydi."

Hugo onu kendinden uzaklaştırdı ve göz göze geldi.

"Bu kadar mı?"

"Bunun dışında başka ne olabilir? Ben Düşesim. Hepsi ruh halime dikkat ediyorlardı.”

Lucia'nın ona Sofia ile olan olayı anlatmak gibi bir niyeti yoktu. Sofia'nın eylemleri tamamen kendi kalıcı bağlılığı ve takıntısı yüzündendi. Bu onun suçu değil. Evlenmelerinden önce o bölümü çoktan kapatmıştı. Ayrılma şekli tatlı olmasa da, bir erkek ve kadın arasındaki ayrılığa geldiğinde şefkatli olmak mantıklı mıydı? Şüpheye yer bırakmaktansa tamamen kesip atmak daha iyiydi.

Sofia'yı uyardığı için bekleyip görmeyi planladı. Sofia sessiz kalırsa, Lucia bunu bırakmayı planlıyordu ama kadın kendini sosyal sahnede gösterirse, bunu gözden kaçırmayacaktı.

Lucia Düşes'ti. Eğer emrederse, onun gözüne girmek için can atan müritlerini harekete geçirmek onun için parkta bir yürüyüş olurdu. Lucia'nın ellerini kirletmesine gerek kalmayacaktı. Onlara bir bakış attığı sürece, Sofia'yı küçük düşürmek ve yüzünü bir daha sosyal çevrelerde gösteremeyeceğinden emin olmak onlar için basit bir şeydi.

Yüksek sosyete dünyası, af ve cömertliğe saygı duymamış, hoşgörü göstermemiştir. Kişi kendi otoritesini bile koruyamayan bir aptal olarak alaya alınırdı. Pozisyonunuz ne kadar yüksek olursa olsun, zihninizin zayıflığını gösterseydiniz, parıldayan gözlerle üzerinizden süzülen çok sayıda insan olurdu. Sert olmak prestijinizi zedelese bile, her şeyin geçmesine izin vermemelisiniz. Lucia sosyal çevrelere hükmetmek istemiyordu ama kolay bir hedef gibi görünmeye de niyeti yoktu.

"Bunu duymak güzel. Pek bir şey olmadı mı?"

"Evet. Senden ne haber? Bugün nasıldı?"

Hugo, alınan mendili hatırlayınca bir an bunalıma girdi.

"Her zamanki gibiydi."

"Bu arada, bugün bana eşlik edişinden dolayı kaç soru aldım biliyor musun? Yapılmaması gerektiğini bilmiyordum."

Hugo'nun kaşları kalktı.

"Olmadığını kim söylüyor?"

"Kimse yapmıyor. Bu hemen hemen aynı şey."

“Eğer ben yaparsam, o zaman şu andan itibaren yapılan bir şey olur.”

Lucia ona yandan bir bakış attı. İşte yine gidiyor. Her durumda, mantıksızlığı ve gururu durdurulamadı.

"Bir dahaki sefere istemiyorum. Ben bir gösteri olmak istemiyorum."

“…Neden diğer insanların bakışlarıyla bu kadar ilgileniyorsun?”

"Sadece sen fazla ilgisizsin."

Sessiz kalıp onu izlediğinde, Lucia'nın gözleri hafifçe büyüdü. Hugo aniden ona daha sıkı sarıldı ve dudaklarını onunkilerle kapladı. Yumuşak dudaklarını hafifçe ısırdı ve dilini ağzına soktu. Yumuşak dilinin ağzında dolaştığını hissederek parmakları zonklamaya başladı. Lucia kollarını onun boynuna doladı ve yumruklarını gevşekçe sıktı. Öpücük, herhangi bir şiddet içermeyen şekilde tatlıydı.

Hugo dudaklarından çekildi ve dudağının kenarını öptü. Sonra sırtını yatağa yatırdı.

"Yat. Gözlerin uykuyla dolu. Ben gidip gece boyu bir işi halledeceğim."

"Çok mu iş var?"

"Yanında yatıp uykusuz bir gece geçirmek yerine biraz iş yapacağım."

"…sen. Her gün sadece bunu mu düşünüyorsun?"

"Tabii ki."

Lucia ona inanamayarak baktı ve sonra kahkahayı patlattı.

* * *

Hugo, Lucia'nın bugün katıldığı çay partisine katılanların listesine baktı. Fabian, gece geç saatlerde dükün evine belgelerle gelmek zorunda kaldığı için içten içe homurdandı ama dışarıda ifadesi ciddiydi.

Fabian bazen Dük'e karşı tutumunu korusa da, temelde Dük'ün korkutucu bir insan olduğunu asla unutmamıştı. Kesinlikle gerekli olmadıkça Fabian, Dük'ü gücendirecek hiçbir şey yapmaz veya söylemezdi.

Hugo, Fabian'dan bugünün katılımcılarının listesini getirmesini gönülden istemişti. Gelecekte, partilere daha sık katılacaktı ve her seferinde kimin katıldığını tek tek kontrol etmesi imkansızdı. Bu sefer onu gözden geçirecekti çünkü bugün onun ilk sahnesiydi.

Hugo katılımcı listesine sert bir bakış atarken gözleri hafifçe seğirdi.

'Siktir.'

Kwiz'in sık sık kullandığı bir kelime otomatik olarak kafasında belirdi. 'Alvin Kontesi' listede çok cesurca öne çıktı. Hugo yanlış okuduğunu umarak birkaç kez daha kontrol etti ama hiç şüphe yoktu. Hugo aniden terlemeye başladı.

"Bu çay partisi. Bu parti sırasında tam olarak ne olduğunu öğrenin.” (Hugo)

İş yine arttı. "Hü-hü" Fabian içten içe ağladı.

"Ne zaman istersiniz?" (Fabian)

"En kısa sürede."

Hugo'nun sesi karanlıktı.

Böyle zamanlarda insan koşulsuz olarak emeklemelidir. Fabian güvenilir bir şekilde cevap verdi.

"Anladım. Tüm insan gücünü buna odaklayacağım ve konuyla ilgileneceğim.”

Birkaç gün sonra Hugo bir rapor aldı. Partiye katılanları bekleyen hizmetçilerin bir kısmı satın alındı ve o zamanki durum mümkün olduğunca yeniden yaratıldı. Bazıları kadınların oldukça yararsız gevezelikleriydi ve miktarı oldukça fazlaydı ama Hugo sabırla okudu. Her şeyi okumayı bitirdiğinde, düşünceleri basitti:

'Başım dertte.'

Ç/N: Hugo Damian'ın mendilleriden yürütmüş asdfghjkl Kral

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm