Under The Oak Tree - 107. Bölüm
Max kendini kabinden çabucak çıkacak kadar sürükledi. Hizmetçilere suyu kaynatmak için ateş yakmalarını ve sonra onu kamaraya getirmelerini emretti. Hizmetçiler kulübenin önünde bir ateş çukuru oluşturmak için hemen odun topladılar, arabadan büyük bir tencere çıkardılar ve yakındaki kaynağa koştular.
Ruth şövalyenin yarasını tedavi etmeyi bitirdi ve bitki çuvalını almak için kamaradan dışarı çıktı. Max ile karşılaştı.
''Hiç yaralı biriyle ilgilendin mi?''
Max başını salladı. Böyle kritik bir zamanda yalan söylemeyecekti. Ruth başını salladı ve bunu bekliyor gibiydi.
Ruth birkaç küçük paket çıkardı ve ona doğru itti.
"Bu toz hemostatik bir etkendir. Kanın pıhtılaşmasına yardımcı olur. Hastanın kıyafetleri yarayı ortaya çıkarmak için makasla dikkatlice kesilir, temiz su ile temizlenir ve bu toz serpilir. Ardından kanamayı durdurmak için temiz bir bezle bastırın''
"İyi-iyileştirme büyüsü ku-kullanmaya ne dersin..." Max prosedürü duyunca şok oldu. Bunun büyüyle halledilebileceğini düşünmüştü. Ayrıca, Ruth tam da bu şeyle tanınırdı!
"Yeteneklerimle hepsini iyileştiremem." Ruth açıkladı. ''Ciddi yaralanmış on kişi benim sınırım. Geri kalanları doğrudan tedavi etmeliyiz.”
"Ta-ta-tamam."
Max artık kenarda oturup izleyemeyeceğini fark etti. Tereddüt edecek zaman yoktu, Korkusunu gizlemeye çalışarak bir paket aldı. Elleri titreyerek kalbindeki talimatları birer birer tekrarladı ve içine bakmak için paketi açtı.
O sırada Ruth ona bir paket daha verdi.
''Kuru yapraklar panzehirdir. Mor şiş yarası veya ateşi olan varsa, lütfen bunu ağzına götürüp yutmasını sağla. Bilinci kapalıysa ve onları beslemekte zorlanıyorsan beni çağır.''
"E-evet" Max sözleri hafızasına işlerken ciddi bir bakışla başını salladı.
"Eminim hizmetçilerden bazıları yaralılarla uğraşma konusunda deneyimlidir. Bu kadar gergin olmanıza gerek yok, onlara basit talimatlar verirseniz gerisini onlar halledebilir.'' Onu rahatlatmak için vurguladı ve çuvalının geri kalanını kamaraya geri götürdü.
Kısa bir dua mırıldandıktan sonra Max, kamp ateşinin üzerinde su kaynatmakta olan hizmetçilere döndü. Ruth'un onu hizmetçilere bıraktığı basit talimatları zorlukla aktarabildi. Hazırlanmış mutfak eşyaları, çarşaflar ve kaynar su dolu bir kase taşıyarak hemen kamaraya ve kışlaya girdiler.
Endişeli Max hizmetçileri kışlaya kadar takip etti. Hizmetçiler, yaralıları tedavi etmeye zaten aşinaydı. Yaralılara yönelirken onları takip etti, mümkün olan her şekilde yardım etmeye çalıştı. Bazıları hafif yaralar almıştı, ancak çoğunluğunda tuhaf ve olağandışı yaralar vardı.
Keresteci gibi görünen mütevazi giysiler içinde on iki adam, yedi asker ve diğer kamaradakiler de dahil edilirse, kırktan fazla yaralı vardı.
İlk defa bu kadar çok yaralı insan görüyordu, korkusunu muazzam bir irade gücüyle bastırması gerekiyordu. Kaçma dürtüsünü bastırarak en yakındaki muhafıza doğru eğildi. Adam neredeyse bilinçsizdi.
Max tereddüt etti. Vücudunu örten battaniyeye baktı. Canavar bacağını ısırmış olmalıydı. Sağ uyluğu kanla ıslanmıştı. Mide bulantısını yuttu ve kirli pantolonuna makas getirdi. Yaşlı görünüşlü gardiyan homurdandı. Onu daha çok incittiğini düşündü ve elini geri çekti. Ancak, kendini hazırladı ve sağ pantolonunun uzunluğunu kesti.
Görünen yaralar korkunçtu. Eti yırtılıp kazılmıştı ve yaranın etrafına çamur gibi siyah kan pıhtıları dolanmıştı. Çığlık atma arzusunu bastırarak, Ruth'un yönlendirdiği gibi, suyla nemlendirilmiş temiz bir çarşafla nefesini sildi.
Muhafız, dokunulduğunda tuzlu suda bir solucan gibi kıpırdandı. Tüm kanı silmek uzun zaman aldı. Titreyen elleriyle kana bulanmış çarşafı çıkardıktan sonra, yaranın üzerine kan pıhtılaştırıcı tozu serpti. Daha sonra yeni bir bez aldı ve gergin bir şekilde onun uyluğuna sardı.
Şimdiye kadar sadece bir kişiyi tedavi etmesine rağmen omuzları kaskatı kesildi ve sırtından soğuk terler boşandı.
Bu gerçekten böyle mi yapılıyor?
Max oturduğu yerden kalktı, muhafıza endişeli gözlerle baktı. Ruth'un talimatlarını yerine getirirse her şey yoluna girer, diye kendine güvence verdi. Sözlerini zihninde defalarca tekrarladı ve titrek bir yürüyüşle bir sonraki adama doğru yürüdü.
Her biri korkunç ve dehşet verici bir görünüme sahipti. Bir adamın kolu kırılmış ve kemiği deriden dışarı çıkmıştı. Başka bir adamın yüzü büyük ihtimalle kafasına çarpmaktan dolayı kana bulanmıştı.
Max önce kafasından yaralanan bir adamla ilgilendi. Nemli ve kaygan doku midesini bulandırıyor ve başı dönüyordu ama kendini bayılmaktan zar zor tutabiliyordu. Buraya ihtiyacı olanlara engel olmak için değil, yardım etmek için geldi.
Yarasını yıkadı, tozu serpti ve sonra onu sardı. Kanın pıhtılaşması büyük şanstı. Max hizmetçilerine bakarak rahatlayarak içini çekti. Herkes birileriyle aynı şekilde ilgileniyordu. Biraz rahatlayabildi ve bir sonraki kişiye geçerken, beklenmedik bir şekilde ince bir el onu geri tuttu.
"Ona dokunma. Önce kemikleri yerleştirmemiz gerekiyor.''
Ç/N: Beni kan tuttuğundan iki saniye sonra bayılırdım galiba şu vaziyette.. :')