Under The Oak Tree - 133. Bölüm
[Şarkı Önerisi: Nilüfer - Her Yerde Kar Var]
"Dristan, P-Peki ya Dristan?" Max sordu.
"Croix Dükü ile Dristan'ın güney kısmı arasındaki çatışma yüzünden," diye yanıtladı Riftan.
Croix Şehri, Whedon'un en güneydoğu noktasında bulunuyordu ve Dristan'a kadar geniş bir alanı kapsıyordu. Sonuç olarak, Dükalığın doğu kesiminde Dristan ile sık sık askeri anlaşmazlıklar yaşandı ve burada arabuluculuk yapmak için Whedon kraliyet ailesinden ve merkezi Osiria tapınağından şövalyeler gönderildi. Hareket, anlaşmazlıkların tırmanmasını ve yedi ulustan oluşan barış anlaşmasını sarsmasını önlemeyi amaçlıyordu. Riftan onlardan biri miydi?
"C-Croix bir çatışma durumundaydı.. ya-yani o yüzden tahkim için sık sık ziyaret ediyordun."
Max küçükken öğrendiği hikayeleri kafasında birleştirmeye çalışırken aniden Riftan'ın tuhaf bakışlarını hissetti. Max ona meraklı bir bakışla baktı.
"N-ne oldu?"
''Hayır… Oraya bu kadar sık gelip gelmediğimi merak ediyorum.''
''Şey, en az iki ay… ba-bazen ayda bir. ziyaret etmedin mi?"
Ona bakan Riftan, böyle olduğunu düşünerek başını tekrar çevirdi. Max dil sürçmesi ihtimaline karşı onun ifadesine baktı.
Tek başına sessizlik içindeyken, Riftan uzak bir yerde yalnızmış gibi görünüyordu. 'Neden bana düşündüğü her şeyi söylemiyor? Belki benimle olmak sıkıcıdır.' O endişeliydi çünkü Riftan birden başka tarafa baktı ve aniden burun köprüsüne soğuk bir şey düştü.
Max şaşkınlıkla bir eliyle burnunu ovuşturdu. Su damlacıkları oluştu. Bir süre önce çok güneşliydi, ama kışın yağmur yağar mıydı? Kaşlarını çatarak başını kaldıran Max, bir an sonra gözlerini kocaman açtı. Beyaz soluk gökyüzünden kabarık şeyler yağıyordu.
"Güzel bir gün ve kar yağacak."
Riftan'ın dilini tekmelediğini duydu. Max şaşkın bir ifadeyle ona baktı.
"B-bu kar mı?"
''…ilk defa mı kar görüyorsun?''
"Ben su-sulu kar yağışı gördüm ama... Bu, bu kadar ya-yakından, daha önce hiç görmemiştim."
Max yaprak gibi yavaşça düşen kar tanelerine boş boş baktı ve elini ileri uzattı. Riftan bu manzara karşısında kaşlarını çattı.
"Kalkma. Ya attan düşersen?"
"So-sorun değil. Lordum, dikkat ediyorum."
Max cevap verdi ve kar tanesini avucunda tuttu. Hoş olmayan şey cilde ulaşır ulaşmaz eridi ve küçük bir su damlası haline geldi. 'Nasıl oluyor da karahindiba tohumuna benzer bir şey damlacık oluyor?' Meraklı bir bakışla ıslak avucuna baktı ve Rem'in beline hafifçe tekme attı ve çırpınan karda koşmaya başladı.
Rem de heyecanlandı ve muhtemelen haftalardır ahırda kaldığı için ayağa fırladı. Uyluklarının arasındaki neşeli ritimle heyecanlanıyordu. Max kahkahalara boğuldu ve rüzgara endişesiz bir çocuk gibi baktı.
Yavaş yavaş birer birer düşen kar taneleri giderek çoğalarak manzarayı soluk renklerle doldurdu. Max hayatında ilk kez gördüğü güzel manzara karşısında bir zevke geldi.
Başını kaldırdı ve yüzünü hafifçe okşayan soğuk kar tanelerinin hissinin tadını çıkardı. Kar, ince bulutların arasından sızan güneşte hafif gümüşi bir astarla parıldadı ve göl derin rengini geri kazandı ve sessizce çırpındı. Birkaç kış kuşu karanlık yüzeye daldı ve ormana uçtu.
Max tüm manzaralara gözleriyle yakalayacakmış gibi baktı ve başını Riftan'a çevirdi. Max onu güzel bir yere getirdiğin için teşekkür edecekti. Ancak Riftan'ın yüzünü gördüğünde dili tutulmuştu. Max onun keskin yüzüne garip bir heyecanla baktı.
Riftan'ın iri bedeni gözle görülür şekilde gergindi. Alnı derin bir ıstırap içeriyormuş gibi kırışmıştı ve kara gözleri, rüzgarla dalgaların buluştuğu deniz gibi şiddetle titriyordu. Max karışıklık içinde dizginleri sıkıca çekti. Ona neden öyle baktığını bir türlü anlayamıyordu. Hafif bir korku hisseden ve bocalarken, Riftan, sanki bir şey söylemeye çalışıyormuş gibi dudaklarını çırptı, ağzını sımsıkı kapadı. Yüzünde yalnız bir ifade vardı.
"Bulutlar geliyor. Daha fazla kar yağmadan kaleye dönelim.''
Ama hızla kararlı, açık sözlü bir adam olmaya geri döndü. Riftan konuştu, ciddi bir yüzle başını çevirerek.
''Kar yağdığında vücut ısım hızla düşüyor. Acele etsek iyi olur."
Sonra yavaş yavaş geldiği yoldan geri gitmeye başladı. Max aceleyle peşinden koştu. Aralarına garip bir sessizlik çöktü. Az önce neydi o? Şaşkın bir ifadeyle adamın geniş sırtına baktı, sonra sakin göle döndü.
Yüzü, koyu mavi dalgaya belli belirsiz yansımıştı. Her nasılsa tehlikeli ve yalnız görünüyordu ve Max göğsünün bir köşesinin serinlediğini hissetti.
'Bu gülünç….'
Dünyada en güçlü ve cesur şövalyeyi riske atan tek bir şey vardı. Bu tuhaf duyguyu çabucak yok etti. Tam zamanında, rüzgar siyah saçlarını savurdu, gözünü dürttü ve doğuya doğru uçtu.
Max kaşlarını çattı ve başını rüzgarın etkisiyle uzaktaki dağlara çevirdi. Beyaz kar, dağın her tarafına sis gibi dağılmıştı. Dinlenme mevsimi çok derinleşiyordu.
***
Öğleden sonra yağmaya başlayan kar, akşama kadar tüm yeri bembeyaz kapladı. Rudis, Anatol'un böylesine kar yağmasının üzerinden neredeyse 10 yıl geçmiş olmasına şaşırmıştı.
Max, tamamiyle beyaza gömülmüş toprağın harika olduğunu haykırdı, ancak Riftan bundan hoşlanmadı. Sabahın erken saatlerinde şövalyeyi kalenin dışına çıkardı ve yerleşkedeki karın zarar görüp görmediğini kontrol etti.
Hizmetçiler bile karı temizlemekle meşguldü. Merdivenlerde yığılan karı süpürgelerle süpürdüler, odun ve diğer suların ıslanmasını önlemek için katmanlar halinde kapladılar, zeminin donmaması için arka bahçede ve bahçede biriken karı temizlediler. Gardiyanlar sabahtan itibaren devriye yolundaki karı temizlemekle meşguldü.
Bahçede volta atan ve karda etrafa bakan Max, onları çalışırken gördü ve odaya dönmeden önce Rodrigo'ya her zamankinden daha fazla yakacak odun dağıtmasını emretti. Kütüphaneye gitmeyi düşündü ama dün cesareti kırıldı ve içinden kitaba bakmak gelmedi.
Max şöminenin önündeki halıya oturdu ve uzun bir aradan sonra kedilerle oynadı. Son birkaç gündür hizmetçiler tarafından sevilen Ron, Rola ve Roy neşeyle yerde yuvarlanıyorlardı.
Max, kucağında koşuşturan kedilerle birer birer tombul karnını gıdıkladı. Rola ve Ron dizlerinin üzerinden sızlandılar ama kara kedi Roy onun dokunduğu şeyden hoşlanmışa benziyordu, kıpırdamadan yatıyor, homurdanıyor ve titriyordu. Güzel figür onu güldürdü.
"Hanımım, sizi ısıtmamı ister misiniz?"
Şömineye odun atıp böğüren Rudis, başını çevirip sordu. Hoş bir gülümsemeyle ve başını sallayarak Rudis, sütü ısıtmak için şömineye bir su ısıtıcısı koydu. Kedi eteğine tırmandı, gizlice yayılan lezzetli sütün kokusunu aldı.
Onu arasa bile bilmiyormuş gibi yapan Rola bile ona yaklaşırken gülümsedi.
"Hey, hey... Daha önce yemek yemedin mi, Ron?"
''Kıyma ile yapılmış bir tabak yulaf lapası yedi. Üçü de çok obur ve durmadan yiyorlar.''
Rudis başını salladı ama keçi sütünü ılık bir şekilde soğuttu ve onu kedilerin özel kaselerine döktü. Kediler burunlarını kaseye sokup bıyıklarını ıslatıp süt içtiler.
Küçükler o kadar acıkmıştı ki kasenin dibi hemen ortaya çıktı. Max sütün yeterince soğuduğunu fark etti ve kendi sütünü kedinin kasesine döktü. Kediler sütün geri kalanını yediler. Sahneyi sevinçle izlerken, huzurlu bir ruh halindeydi ve aniden bir vuruş duydum.
"Özür dilerim Leydim."
"Neler oluyor?"
"Büyücü geldi. Onunla görüşmek ister misin?''
Kapının ötesinden hizmetçinin sözleri Max'in yüzünü bulandırdı. Kütüphaneye gitmediği için buraya kendisi mi geldi? Yoksa yine bir şey mi oldu?
Max gergin bir yüzle oturduğu yerden kalktı ve kapıyı açtı. Sonra Ruth'un darmadağınık bir bakışla esnediğini gördü. Ruth'un rahat görünümü omzunu boşalttı. Anlaşılan yine bir şeyler oldu.
"Ne-ne, neler oluyor?"
"Ah, günaydın Leydim."
Sabahı epey geçmişti ama Max düzeltmeye tenezzül etmedi. Ruth bir kez daha esnedi, sonuna kadar uzandı ve yapması gerekeni söyledi.
''Buraya iyi bir eğitim yöntemi düşündüğüm için geldim. Biraz dışarı gelebilir misin?"
"İ-iyi... eğitim yöntemi mi?"
Max gözlerini açtı. Ruth, çocuksu masum bir yüzle şiddetle başını salladı. Dün, hayal kırıklığına uğrasa da, beklentilerin yeniden yükseldiğini hissedince çabucak bir cüppe giydi.
"Ah, na-nasıl?"
''Mana'yı kendim teşvik etmeye çalışıyorum. Zayıf bir manyetik gücünüz var ama iyi bir absorbsiyonunuz var, bu yüzden bunun işe yarayacağından eminim."
Max biraz endişeli görünüyordu. Doğrudan manayı nasıl enjekte edeceğini bilmiyordu. Ayrıca Riftan'ın Ruth'un etrafında dikkatli olma isteğini hatırlattı çünkü Ruth, etrafındaki insanları garip bir deneye dahil etti. Şüpheli bir yüzle sordu.
"Ah, güvenli, değil mi?"
"Tabii ki! Merak etme. Kesinlikle güvenli."