Meşe Ağacının Altında - 5.Bölüm 

( Unutulmayan Anılar)

[Dikkat !! : Yetişkin İçerik ]

"Biraz... biraz acıtacak."

Parmaklarının hareketleri, Max'e sonsuzluk gibi gelen bir süre sonra nihayet durdu. Gevşek yorgunluğuyla uzun bir nefes aldı, katı bedeni daha fazla dayanamadı. Riftan elbisesinden tuttu ve bir kolunu belinin altına sokarak, başının üstüne kaldırdı.

Sıcak vücutları temas kurdu. Ancak o zaman onun derisinin ve pek tabii kendisininkinin de terden kaygan olduğunu fark etti.

Adamın sırtı loş ışıkta altın rengi parlıyordu. Birdenbire bir demirci ocağına gizlice girdiğini ve altından bir heykel gördüğünü düşündü. Bir vücuda fırından kaynar sıvı döktüğünüzde bu görüntü mü olur? tüm vücudu eriyip sanki bir altın çömlek içinde boğulmuş gibi hissederken düşünceleri cevapsızca yankılandı.

"Nefes al. Uzun bir nefes al."

Kulağına kabaca fısıldadı, tenine dokunduğunda sırtı titrerken tam olarak anlamak imkansızdı. Bilinçsiz bir çabayla bacaklarını açtı ve can havliyle adamın sert kollarına sarıldı. Sonra alt bedeni, kadının ayrılmış bacaklarının arasına ağır bir şekilde battı.

"Ack!"

Daha neler olduğunun farkına varmadan önce, donuk acı geldi. Adam, birbirine kilitli dudaklarıyla onu altına sıkıştırırken, Max korkuyla sonuçsuz bir şekilde mücadele etti. Kaçmaya gücü yetmiyordu; vücudunun derinliklerine doğru iterken kalbi onun güçlü göğsünde eziliyordu. Tırnaklarını acımasızca adamın kolunun her yerine sürterek ağlayabildi sadece.

"Ah, acıyor... acıyor..." diye inledi.

"Çünkü çok darsın..."

Ilık ter boynundan süzüldü ve yüzüne düştü. Acıdan kurtulmak için bilinçsizce vücudunu eğdiğinde, hafifçe titredi ve iki eliyle belini sıkıca tuttu. Bunu yaparken alnında derin kırışıklıklar oluştu.

"Lütfen... kıpırdamadan dur..." dudaklarından beklenmedik bir rica çıktı.

Ama Max sadece vücudunu saran yoğun ıstırap tarafından yutuldu. “Bu, acıtıyor… acıtıyor…!”

"Hareket etme, lütfen... ah!"

Adamın vücudunun titrediğini hissedebiliyordu ve bir an için nefes almayı bıraktı. Beline sarıldı, sıkı tutuşundan kırılacağını hissetti ve artık dayanamayacakmış gibi hareket etmeye başladı. Gelen keskin acıyla inledi.

Bedeni her hareket ettiğinde; kendi vücudu, azgın bir nehirde çaresiz bir tekne gibi sallandı. Zaman geçtikçe zihni daha da çamurlu hale geldi. Bana ne yapıyorsun? Elleriyle sıktığı çarşaflar yırtılmanın eşiğindeymiş gibi hissediyordu.

"Ah, lanet…"

Max, boğuk bir çığlık atıp onun üzerine çökmeden önce ne kadar zaman geçtiğini anlayamadı. Vücudunun altında derin bir nefes aldı, bu süreçte sıcak buhar dalgaları yükseldi. Adamın omuzları, inişte olduğu gibi hâlâ düzensizce hareket ediyordu. Bütün bunları fark ettiğinde, Max'i garip bir kayıp duygusu kapladı. Boş gözlerle tavana baktı, göz kapakları titriyordu. Az önce ne oldu?

"Neden.. ağlıyorsun?"

Max, ancak adam tarafından sorgulandıktan sonra gözlerinden yaşların düştüğünü fark etti. Aceleyle yüzünü saklamaya çalışırken, adamın ıslak dilinin yanağında gezindiğini hissetti. Hemen yüzünü çevirmeye çalıştı. Ama bu sadece onun yüzünü sımsıkı tutmasına ve ondan kaçmaması için kavramasına neden oldu.

"Benden kaçma."

Kara gözlerinden yoğun, anlaşılmaz bir bakış geldi ve bu, sırtının derisinde tüylerin diken diken olmasına neden oldu. Bunu söylerken dudaklarını onun şakaklarına ve gözyaşlarıyla ıslanan elmacık kemiklerine yerleştirdi.

"Artık benim karımsın. Beğen ya da beğenme, geri dönüş yok."

Sonra saçından çekti ve onu zorla öptü. Defalarca, çaresizce kabul etmek zorunda kaldı. Zaman ondan habersiz geçti…

O kader gecesi, bunu kaç kez tekrarladıklarını sayamadı. Bilincini kaybettikten sonra öğleden sonra uyandı. O zamana kadar keşif için çoktan ayrılmıştı ve dadı ona rahibin yataktaki bakire kanını teşhis ettiğini ve evliliklerinin başarılı olduğunu bildirdiğini söyledi. Evlilik için geçiş töreni böyleydi.

Aralarında olan tek şey buydu. Bekaretini ona kaptırdı ve o Cross Dükü adına Lexos Dağları'na gitti. Bir çift oldukları Max'in aklına hiç gelmemişti. Yıllar sonra nihayet karşı karşıya geldiklerinde aynı şeyi hissetmişti…

Ç/N: Nasıl gidiyor şimdiye kadar arkadaşlar. Şimdi ilk kez okuyanlar için bu gerdek gecesi aşırı kaba hatta zorlayıcı gözüküyor olabilir. Merak etmeyin bu gecenin neden böyle yaşandığına dair netliği hikaye ilerledikçe anlayacaksınız. Ve bu arada ahh Maxi'm üzümlü kekim benim T-T.. Ha bir de bu arada renklendirme olayı nasıl, işinize yarıyor mu? Yorum yaparsanız sevinirim (◍•ᴗ•◍)

Önceki Bölüm                                                                                        Sonraki Bölüm

Meşe Ağacının Altında - 4.Bölüm 

(Düğün Gecesi-2) 

[ Dikkat !!: Yetişkin İçerik ]

“Şi-şimdi, bir saniye bekleyin…!”

Elbisenin etek ucu, Riftan'ın meşum gücüne karşı direnmeden aşağı indi. Aceleyle elbisesinin eteklerini yakalarken, gözlerinde bir rahatsızlık ifadesi belirdi.

"Ellerini çek."

“Neden, neden, ah, kıyafetlerim…”

Kafası karışmış bir bakışla ona baktı. Adamın yüzü, sırtı ateşe dönük vaziyette derin bir gölgeyle kaplandı. Max onun ifadesini ayrıntılı olarak göremediği için daha çok korktu.

"Kalmamı istiyor musun istemiyor musun? Emin ol."

Max bir hıçkırık yuttu. Ellerini indirmeden kuşağını yere atarken omuzları titredi. Soğuk hava açıkta kalan tenini süpürdü.

"Artık geri dönüş yok."

Kulağının içinde çınlayan alçak sesi kalbini buz kesti. Sıcak, nasırlı elleriyle, gerginlikten kaskatı kesilmiş solgun vücudunu okşadı. Kadın içgüdüsel olarak itmeye çalışırken, adam onu ​​daha güçlü bir şekilde kendine doğru çekti ve bir kolunu belinin arkasına sardı. Omurgasında garip bir karıncalanma ve tuhaf bir sıcaklık vücudundan gelen tek şeydi.

"Sa-sadece biraz u-uzakla..."

Titreyen bir sesle sordu ama adam onu ​​duymayı bile umursamadı. Başını eğdi ve göğüslerini öptü. Anında gözlerini şokla açtı.

Sıcak dudaklar yumuşak, nazik teninde dolaştı. Garip dokunuşu Max'i ürpertti. Bu, yüzünü yeni doğmuş bir bebek gibi göğsüne gömen yetişkin bir adamın görüntüsüydü.

"Vücudunu rahatlat."

Sert, katılaşmış sırtını sert bir avuçla okşadı. Teniyle temas eden nemli nefesi tüylerini diken diken etti.

Sert çenesini kızın yumuşak tenine sürttü ve bir elini belini örten giysisinin ucuna bastırdı. Ayağa fırladı. Adamın eli onun hiç hayal etmediği bir bölgesine dokundu. Dudakları şaşkınlıkla titriyordu.

"Ne, sen ne..."

"Sabit kal. Böyle devam edersen acı çekeceksin."

Bacakları korkudan titriyordu. Onunla sadece birkaç kez bakışan adam, şimdi tereddütsüz bir biçimde vücudunun en mahrem yerine dokunuyordu. İnanamadı.

"Bu, bu... y-yapma."

Kalın omuzlarından tuttu ve yalvardı. Dokunuşunun altında, adamın vücudunun sallandığını ve titrediğini hissedebiliyordu. Sert teni avuçlarının altında yanıyordu. Ateşle ısıtılmış bir demir tutuyormuş gibi hissetti.

Dudakları tenine yapışan Riftan, kısa süre sonra yenilenmiş bir güçle ağzını fırçaladı. Ağzına yayılan tanıdık olmayan, kaba tadı Max'in omzunu sarstı. Dikkati dağılırken, elbisesinin eteğini aşağı çekti ve elini indirdi. Çığlığı ağzına emildi.

"S*ktir et..."

İç içe geçmiş dudaklarından iniltisiyle lanetinin karışımı döküldü. Suda vahşice yüzen bir sazan balığı gibi çok mücadele etti. Daldığı derin sular, tanıyamadığı yabancı bir bölgeydi. Bacakları içgüdüsel olarak titriyordu.

Ama kaya gibi vücudunun altında ezildiği için çıkamadı. Boynunda bir tazının dişleriyle mücadele eden çaresiz bir geyik gibi hissetti.

"Kahretsin, bekleyemiyorum..."

Gergin bir sesle mırıldanarak elini biraz daha derine itti. Max nefes almayı bıraktı. 'Kocanızın yaptığı her şeyi itaatkar olarak kabul etmelisiniz' diyen dadının nasihati çoktandır aklından silinmişti. Elinin dokunuşları altında sudaki bir balık gibi çırpındı. Ve hayal edilemez bir his tüm vücudunu sarstı.

"Ha, hayır...! Ah!"

Kaçmak için mücadele etmenin bir faydası yoktu. Onu öfkeyle öptü ve vücuduna sıkıca dokundu. Max sadece yastığı ısırabilirdi.

Böyle tuhaf bir hareketin gerçekten gerçekleştiğine inanmak zordu. Gözleri yanıyor, başı dönüyordu.

O cahildi. Bu konuda hiçbir şey bilmiyor.

Önceki Bölüm                                                                                     Sonraki Bölüm

 Meşe Ağacının Altında - 3.Bölüm 

(Düğün Gecesi -1)

"Kıyafetlerini çıkar."

Düğün resepsiyonunun sonunda bir dadı tarafından gelin odasına götürüldü. Hizmetçilerin yardımıyla yıkanıp yatağa oturdu ve bir süre sonra kocası onu odaya kadar takip etti. Sonra o, gerginlikten sertleşen adam, ona bu cümleyi kurdu. 

Max onun niyetini bilmiyordu ama gözleri sonuna kadar açıktı. Düğün boyunca onun varlığını tamamen görmezden gelen adamın neden birdenbire böyle bir talepte bulunduğunu anlayamıyordu. Çiftler arasında gizli bir şeyler yaşandığına dair belli belirsiz fikre sahipti sahip olmasına ama özel bir bilgisi yoktu. 

Dadı, “Kocana kayıtsız şartsız itaat etmelisin ve ne isterse sessizce kabul etmelisin” demişti.

Böyle koşulsuz bir itaat nasıl olur da onun kıyafetlerini çıkarmayı içerir? Ne yapacağını şaşırmıştı ama üstünü kafasının üstünden çıkarıp atan adam ona sert bir bakış attı.

'Çıkarmak zorunda mıyım?'

Şaşkınlıkla bir nefes aldı. Riftan Calypse, bükülmüş çelikten yapılmış bir dev gibiydi. Omuzları onunkinin iki katı genişliğindeydi, boynu uzun ve kalındı ​​ve beli zarif bir tazıyı andırırcasına ince ve düzdü. Karşılaştırıldığında gülünçtü.

İlk başta onun şövalyeler arasında eşsiz bir fiziğe sahip bir adam olduğunu biliyordu, ama onu yüz yüze görmek bunaltıcıydı. Sertçe yutkundu.

Babası ona vurduğunda acıtıyordu, ya ona vuracak olan o olsaydı?

"Berbat görünüyorsun." Soğuk sesi Max'i titretti. Adam yatağa doğru yürüdü ve açıkça ona baktı. Şöminenin ışığında altın rengi mırıldanan devasa vücudu, kadının görüşünü engelledi.

"Benden pek hoşlanmıyorsun, değil mi?"

"Ah... ben, ben..."

Onun üzerine eğildi. Mükemmele yakın yüzünde, siyah gözleri ürkütücü bir parıltı taşıyordu. Adamın sıkı dudakları alaycılıkla büküldü.

"Elbette bir dükün kızı asla düşük rütbeli bir şövalyeyi kalbine yerleştirmez."

Sesinin düşmanlıkla dolu olduğunu duyduğunda vücudunda kontrol edilemez bir titreme oldu. Bir kadın kocasına aittir. Eğer isterse, dövülebilir ve onun toplumunda daha sert bir bedensel cezaya müsamaha gösterilebilirdi. Max, kocasının cömertliğine sarılmak zorunda kaldığından ve şu anda onu kızdırmış olabileceği için korkudan terlemişti.

"Gel buraya. Ne yapman gerektiğini biliyorsun."

Max, ne yapması gerektiğini sormaya cesaret edemedi ve bunun yerine ayak parmaklarına baktı. Başının üzerine koyu bir gölge düştü. Adam uzun, sert parmaklarıyla çenesini kaldırdı ve anlaşılmaz bir bakış gönderdi.

“İlk gece yapmazsak bu nikah geçersiz sayılır. İptal olsun mu istiyorsun?”

Derinliği bilinmeyen karanlık gözbebeklerine kapılarak titredi. Adam ağzını büktü.

"Dışarı çıkmamı istiyorsan söyle" dedi.

“…”

"Bir kere başladığımızda, yarıda durmak yok."

Max'in boğazı sıkıştı ve ikinci kez sertçe yutkundu. Böyle giderse babası onu kesinlikle affetmezdi. İlk etapta başka seçeneği yoktu. Max gözlerini kapadı ve titreyen elleriyle kuşağını gevşetti.

Babası tarafından dövülme korkusu, bir yabancı tarafından aşağılanma korkusundan çok daha büyüktü. Hayır. İşin sonunda dövülmekle kalmazdı. Belki daha ağır bir ceza olurdu, hatta babası birkaç gün sonra başka bir şövalyeyle geri dönerdi. Babasının rahatlığı için bir araçtan başka bir şey değildi.

Kesintiye uğrayan sessizlikte Max, aksesuarlarını birer birer çıkardı ve yatağın yanına koydu. Odadan sadece ateşin çıtırtı sesi duyulabiliyordu. Keten elbisesinin askısını indirirken ve kolunu uzun koldan çekerken adamın keskin bakışlarını hissedebiliyordu.

Soğuk gece havası çıplak sırtına ve omuzlarına sertçe çarparak etindeki tüyleri diken diken etti. Giysilerini göğsüne bastırdı, bundan daha fazla aşağı indiremedi. Sonra adam bir dizini yatağa koydu ve eteğinin kenarını tek hamlede aşağı çekti.

Önceki Bölüm                                                                                    Sonraki Bölüm