Under The Oak Tree - 54. Bölüm 

(Beni Yakınlaştır -2) 

[Dikkat !! : Hafif Yetişkin İçerik]

[Şarkı Önerisi: Jose Feliciano - Rain ]

Max'in inleme sesi ve Riftan'ın hırıltısı odayı doldurdu. Vücutları yatakta samimi bir dansla yuvarlanırken dudakları birbirine dokunuyordu. Ona göre, Riftan'ın nefesi nektar gibi kokuyordu - bedenlerini paylaştıkça nefesleri de birbirine karışıyordu, biri diğerinin nefesini soluyordu.

Max, kalbinin ortasında sıcak ve bunaltıcı bir şeyin yavaşça büyüdüğünü hissedebiliyordu.

Onunla göz teması kurarken umutsuz bir fısıltıyla, "Adımı söyle," dedi.

"Ri-Riftan..." diye soludu.

"Tekrar…"

"Ri-Riftan..."

"Tekrar, tekrar söyle…"

Sesini kaybedene kadar adını seslendi. O anda, içindeki ısıyı söndürmek, hem onun hem de kendi vücudunun taleplerini karşılamak için var olduğunu hissetti... O çaresizlik içinde erdemli bir kadının terbiyesi üzerine derslere yer yoktu. Ona bir hayvan gibi yapışıyor, tırnaklarını olabildiğince sert bir şekilde derisine geçiriyordu.

Riftan onu katleder ve Max de hayata geri dönerdi. Bu döngü ve ona olan aşırı ihtiyacı Max'i çıldırtıyordu.

"Ri-Riftan..."

Max kısık gözlerle ona baktı. Gizemli bir şekilde, adını seslendi, sanki bir rüyadaymış ve dünyada var olan tek isim oymuş gibi.

***

Ne yazık ki, yağmur öğleden sonra geç saatlerde azaldı ve şafak vakti tamamen durdu. Max, uzun zamandır görmediği ılık sabah güneşinde, kasvetli gözlerini açtı. Kendini kaldırmak istedi ama uzuvları çok zayıftı. Donuk acıyla hafifçe inlerken, bir el onu yatıştırmak için çıplak sırtını okşadı.

"Uykuya geri dön."

Parlak sabah güneşinden onu gölgeleyen yüzüne baktı. Zaten temiz giysiler ve zırh giymiş olarak ondan çok önce uyanmıştı. Bunu görünce kalbi sıkıştı.

"S-sen bugün gi-gidiyorsun..."

"Öğleden sonra gideceğim. Önce silahları ve yiyecekleri hazırlamamız gerekiyor."

Çenesine uzandı ve şişmiş dudaklarını öptü ve sonra ellerini beyaz demir bir eldivenin içine soktu.

"Ayrılmadan önce seni görmeye geleceğim, o yüzden endişelenme ve tekrar uyu" dedi dirseklerine kadar başka bir zırh çekerken ve odadan çıkmadan önce kılıcını alırken. Max, ayrıldığı kapıya baktı ve gözlerini kırpıştırdı. Kalbini bilinçsizce bir boşluk hissi sardı.

Sonunda ayağa kalktı ve titreyen bacaklarının üzerinde yürüdü ve hizmetçilerden banyo hazırlamasını istedi. Ona daha fazla uyumasını söylemesine rağmen, artık dinlenmeye ihtiyacı olmadığını fark etti.

"Hanımefendi, banyonuz burada."

Rudis ve diğer üç hizmetçi ılık suyla dolu bir küvet getirdiler. Hizmetçilerinin yardımıyla zayıf bir şekilde suya girdi. Rudis hızla saçlarını yıkayıp yumuşak bir süngerle vücudunu temizledi ve son derece utanmış olsa da kendini temizleyecek enerjisi kalmamıştı. Max nazikçe Rudis'in yardımını aldı ve suda kıpırdamadan oturdu.

"Bana biraz izin verir misiniz hanımım? Gidip yüksek yakalı bir elbise hazırlayacağım.''

Banyodan çıktıktan sonra vücudundaki nemi silen bir hizmetçi ona dikkatlice sordu. Max, vücudundaki kabarık kırmızı lekeleri fark ettiğinde hemen kızardı.

"E-evet, lütfen."

Hizmetçiler gittiğinde, Max dikkatli bir şekilde aynanın önünde durdu ve vücudunu saran havluyu açtı. Köprücük kemiklerinde izler vardı ve göğüsleri normalden daha büyüktü... ayrıca pembe çiçeklerle kaplıydı. Titreyen elleriyle göğüslerine dokundu, Riftan'ın dokunuşunun kendisininkinden açıkça farklı olduğunu gördü.

Riftan'ın dokunuşu sanki bir heykeltıraş eliymiş gibi hissettirdi ve o da kalıplanan kildi.

Cildinde aşk izleriyle dolu, aynadaki parlak gözlerle bakan kadının, görmeye alıştığı kadınla aynı kişi olup olmadığını merak etti; düşük omuzlu ve kambur sırtlı solgun ve depresif bir kız. Max ellerini yavaşça ince beline, düz karnına ve son olarak da baldırlarının arasına kaydırdı. Teni dokunulduğunda sıcak, pürüzsüz ve yumuşaktı.

Sanki kendisine aitmiş gibi hissetmiyordu.

"Hanımım, elbiseniz burada."

Max şaşkınlıkla elini vücudundan çekti. Hizmetçiler hâlâ kapının arkasında olmalarına ve içeri girmek için izin vermelerine rağmen, suçüstü yakalanmış gibi kızardı. Utanç içinde kekeledi.

"Ge-ge-gelin."

Hizmetçiler odaya girdiler ve onu ustaca giydirdiler. Beline altın bir kemer dolanmış, yeşil ve altın dalgalı süslü bir elbise giymişti. Ardından, hala ıslak olan saçları bir kurdeleyle kabaca bağlanmış bir şekilde kapıdan aceleyle çıktı.

Açık pencerelerden, taze güneş ışığı yüzünü nazikçe öpüyordu. Yağmurdan hala nemli olan havanın kokusunu içine çekti ve merdivenlerden hızla indi. Gitmeden önce onu bulmaya geleceğine söz verdi, ama o hala onun unutmuş ve çoktan gitmiş olmasından endişeliydi.

"Günaydın hanımım."

Hizmetçilerin temiz havanın içeri girmesi için pencereleri sonuna kadar açarak yerleri süpürdüğü büyük bir salona girdi. Onları keskin bir gözle izleyen Rodrigo, Max'i gördüğünde saygıyla başını indirdi.

"Kahvaltı hazır. Yemekhanede yemek ister misiniz?"

"H-hayır, bu-bundan önce, Ri-Riftan'ı görmem gerek, yani Lo-lord Calypse..."

"Lord Calypse şövalyelerle birlikte sahada hanımım."

Durduğunda kapıdan çıkmak üzereydi. Ne yapacaktı? Sadece onu rahatsız edip etmeyeceğini merak etti. Kapının önünde tereddüt ederken, Rodrigo dudaklarını dikkatle açtı.

Ç/N: Maxi kızımız aşık mııı oluyorrr neee  ᕕ(  ͡° ͜ʖ ͡° )ᕗ Bu arada fark ettiğiniz üzere bölümün başında bir şarkı önerisinde bulundum. Ara ara böyle bölümün moduyla uyacağını düşündüğüm şarkı önerilerinde bulunacağım ister bölümü okurken arkadan kısık seslerle size eşlik etsin, ister bölümü bitirdikten sonra açıp dinleyin.. yahut hiç dinlemeyin size kalmış tabi ben şey edeyimm de (〃´∀｀)

Önceki Bölüm                                                                                                 Sonraki Bölüm

 Under The Oak Tree - 53. Bölüm 

(Beni Yakınlaştır -1)

[Dikkat!!: Hafif Yetişkin İçerik]

Max, uykusunda bir uçuruma düşüyormuş gibi hisse kapıldı. Yavaşça bilincine vararak, onu düşlerinden uyandırmak istercesine pencerelere şiddetle vuran yağmurun sesini işitti. Adam sakince Max'in arkasına yaslandı, kaygan vücutları birbirine yapışmıştı. Kollarında yatarken göz kapakları açıldı.

Ne zamandır birbirlerinin zihinlerinde kendilerini kaybediyorlardı?

Sırtındaki göğüs, adamın düzenli nefesiyle hafifçe sallandı. "Böyle yakın durarak seni neredeyse eziyor olsam bile... Vücutlarımızı hiç ayırmak istemiyorum."

Onu daha yakına - sanki mümkünmüş gibi - kollarının arasına, yüzü kendisine dönük şekilde topladı. Birbirlerine sürtündüklerinde teni sürtünme yarattı, doruklarının uçları onun sürekli alaylarından çoktandır ağrıyordu. Adam memnun bir inilti bıraktı ve kadının kafasını dudaklarının onunkilerle buluşması için yana yatırdı. Kadının yumuşak etini dişlerinin arasında ısırıp yuvarlayarak onları emdi.

Max şişmiş gözlerle ona baktı. Riftan da onun kadar dağınık görünüyordu; cilalı bir bıçak gibi genellikle soğuk, sert yüzü terden kıpkırmızıydı, gözleri sıcak bir bakışla bulutlanmıştı. Saçları bir fırtınadan çıkmış gibi darmadağınıktı ve teni hilal şeklinde izlerle bezenmişti...

Kendi vücudundaki hafif yaraları gören Riftan hafifçe gülümsedi. "Bir basiliskle dövüşürken vücudumda bir çizik bile yoktu..."

"B-ben ö-özür dilerim."

Max'in boğazından boğulmuş bir çığlık gibi korkunç bir ses çıktı. Ve Riftan onun dudaklarını yakalamak için başını tekrar aşağı eğdi ve içindeki sesi kapattı. Max, ona anlaşılmaz bir ifadeyle bakan oniks gözlerinden oldukça korkmuştu.

"Sen korkutucu bir büyücü kadınsın."

Ne demek istediğini ona yalvarmak istemişti, ama onu tekrar ona karşı tutkuyla öperken sesi artık çıkamıyordu. Kaygan dilleri ağır, tembel bir dansla yavaş yavaş bir diğeriyle iç içe geçti.

"Sanırım ilk günden beri biliyordum. Bende... yara izi açacağını.''

Son sözleri dudaklarında o kadar zayıftı ki, Max onları anlamakta güçlük çekiyordu. Çok geçmeden sanki ılık suda eriyormuş gibi derin bir uykuya daldı.

***

Sanki doğa kurnazca dünkü zararsız çiseleyen yağmuru telafi etmeye çalışıyormuş gibi, dışarıda yağmur daha şiddetli yağıyordu. Bu, Riftan ve askerlerini başkente olan yolculuklarını ertelemeye sevk etti. Şiddetli yağmur örtüsünün altında teftiş için köyün karşısına bile geçemediğinden, Riftan kaleye taşındığından beri ilk kez bütün gününü odalarında uzanarak geçirdi.

Yatakta çırılçıplak yatan ikili, yalnızca pencereye vuran yağmurun ritmini dinliyorlardı. Çoğu zaman, aralarında tutkulu bir kucaklaşma içindeydiler, sıcaklıklarını paylaşmadıkları bir karış ten bırakmadılar. Yoğun bir şekilde seviştiler, Max'i böyle bir yakınlığa izin verilip verilmeyeceği konusunda endişelendirdiler. Birbirlerine kilitlenmedikleri zaman, hizmetçilerin kendilerine teslim ettiği yiyecek ve şarabı içtiler.

Riftan Max'i kendi elleriyle beslerken kucağına yerleştirdi. Kendini halsiz hisseden Max, tanıdık utancın içeri girdiğini hissedemedi ve onun yerine, ağzına getirdiği kremalı tatlı meyve ve ekmek parçalarını kemirirken başını Riftan'ın göğsüne yasladı. İç ısıtan manzara karşısında, Riftan'ın ağzında bir gülümseme belirdi.

"Küçük bir kuş gibisin."

Ona şaraptan bir yudum verdi ve dudaklarını nazikçe onun şişkin yanaklarına bastırdı, onun teninin kaslarına karşı nasıl yumuşak olduğunu hissetti. Riftan onun gitmesine bir an bile izin vermedi; özveriyle yavrusuyla ilgilenen bir hayvan gibiydi. Onu yıkadı ve öpücüklerle duş aldırdı. Ve daha önce hiç böyle bir şey yaşamamış olan Max, tutkulu ve ısrarcı aşkıyla tamamen büyülenmişti.

Aniden, yumuşak kollarıyla ona sıkıca sarılmak ve bir çocuk gibi yüzünü onun geniş ve kaslı göğsüne ovmak için tuhaf bir istek duydu. Bu kadar yorgun olmasaydı, bu kısacık dürtüye kendini kaptıracağını biliyordu.

Daha önce annesi bile onu bu kadar yakın tutmamıştı.

"Bu üzümler çok lezzetli," diye mırıldandı Riftan meyveyi onun dudaklarına doğru iterken. Max üzümü ağzına aldı ve dişlerinin arasına sıkıştırarak tatlı suyunun tadını çıkardı. Sıvının bir kısmı ağzının kenarlarından aşağı süzülürken, Riftan dudaklarıyla tadına baktı. Yanağına dokunan eli nazikti ama okşamaları onu harekete geçiriyordu. Çok geçmeden, nemli dudaklarının teninde nazikçe altın öpücükler bıraktığı düşüncesi aklına geldi. Zar zor ayrılmış bedenleri, odanın içindeki sıcak akımla birlikte ısınıyordu.

"Beni dişlerinle ez ve içeri al." Sanki boğazı olan bir çukura düşmek istiyormuş gibi dilini dışarı çıkardı.

Birbirine kenetlenmiş dudaklarından gelip geçen kelimelerden daha açık bir lisan vardı.

Max boğazının tıkandığını hissedebiliyordu ama şikayet etmiyor- etmek de istemiyordu. Şimdi tüm aklını yiyip bitiren bir çılgınlığa kapılarak titreyen kollarını kaldırıp onun boynuna doladı. Bir sonraki anda, vücudu tekrar tanıdık yumuşak çarşafa doğru düştü.

Birbirlerine tökezlerken, yatağın üzerine konan tabak yana devrildi, meyve parçaları dikkatsizce yatağın üzerine döküldü. Kalın göğsü kadının pürüzsüz tümseklerini sıkıştırırken Riftan tenine bulaşan tatlı meyve suyunun tüm izlerini yalamaya devam etti. Terden sırılsıklam olmuş tenleri uzun zamandır nemli çarşaflara bulaşmıştı.

Ç/N: Riftan şövalye değil şair arkadaşlar.. Yok çölde susuz kalmış gibi sana susadım yok ilk günden beri bende yara açacağını biliyordum.. Çıtayla bu kadar oynamasana çocuğum.. Çoğumuz bekarız, senin yüzünden daha da bekar hissediyoruz.. Bekar olmayanların da evindekine ekmek veresi gelmiyor (￣ｰ￣)ﾉ

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm

Under The Oak Tree - 52. Bölüm 

(Hatalı Beklentiler - 2) 

[Dikkat !!  :Yetişkin İçerik]

"Şe-şey, bir dü-düşününce, sana te-teşekkür etme şa-şansım bile olmadı." diye konuşmaya başladı, "Be-benim için bi-bir terzi tuttuğun için te-teşekkür e-ederim."

"Bana hiçbir şey için teşekkür etmene gerek yok." Adam, elinde tuttuğu mermer parçasını masanın üzerine koyarak kuru bir şekilde cevap verdi.

''Önceki yaşam tarzına kıyasla ciddi şekilde eksik olduğunu biliyorum. Zaman alsa bile sana istediğin her şeyi getireceğim, o yüzden biraz sabret" diye mırıldandı. Daha sonra kolunu onun omzuna atıp başını eğdi ve kulak memelerine iffetli bir öpücük kondurdu.

Kolları onu sarıp minyon çevresini kaplarken, Max büzüldü. Eksik olmaktan çok uzaktı, onun yerine ona isteyebileceğinden bile fazlasını veriyordu.

Kendisi için bu kadar çok çalışmak zorunda olmadığını ona söylemek istedi ama yapamadı. Yanlış bir beklenti olsa bile, onun onu değerli biri olarak düşünmesi garip bir şekilde Max'i rahatlamıştı.

"Birkaç gün sonra kraliyet yoluna gideceğim. Hediyelerle dolu bir vagonla geri geleceğim.''

Bunun üzerine gözleri büyüdü. "E-evet..."

"Mümkün olduğunca çabuk döneceğim. Ben sadece törene katılacağım ve kısa süre içinde..."

Son sözlerini nefesinin altında mırıldanarak neredeyse anlaşılmaz hale getirdi. Sonra Max'in ağzına yumuşak, nemli, sıcaklık nazikçe girdi.

Max'in gözleri hafifçe büyüdü. Riftan'ın dilinin ucu hafifçe sert şarabın tadındaydı. Onun hafif uzamış kaba sakalı nazikçe kendi çenesine sürtündü, uzun, düz burnu burnunu kapattı ve sıcak, yatıştırıcı bir avuç yanağını nazikçe okşadı.

Onu sarma biçiminde benzersiz bir şey vardı.

Korkutucu derecede ısrarcı ve saldırgandı, yine de bu hayvani yönün ötesinde, onu kutsal bir şeymiş gibi tutarak çok özenliydi. Okşamaları teninde neredeyse titreştiğinde, kendini bir kır çiçeği gibi hissetti.

Narin bir çiçek vahşice çekildi ve sevgiyle onun kavrayışında tutuldu…

"Lanet olsun... Gerçekten gitmek istemiyorum." Sert bir şekilde mırıldandı, sıcak nefesi dudaklarını ısıttı.

Dudakları ayrıldığında hafif bir salya izi vardı.

Max titreyen gözlerle ona baktı. Onu belinden daha yakına çekerken, elini kıyafetlerinin üzerinden göğüslerinden birine yerleştirdi.

"Hiçbir şey yapmamak ve aylarca, belki de yıllarca yatak odamda kilitli kalmak ve sadece dinlenmek istiyorum." Ateşli sesinde çok fazla yorgunluk hissetti.

Yorgundu. Max, son üç yılın ne kadar zor olduğunu hayal edebiliyordu. İçinde suçluluk ve merhamet belirdi. Başını okşamak için elini nazikçe hareket ettirmeden önce biraz tereddüt etti. Dekoltesine öpücükler bırakmakla meşgul olan adam, şaşkınlıkla ona baktı.

Titreyen bir sesle söylemeyi başardı:

"Ne-neşelen."

Oniks gözlerinden garip bir ifade geçti. Vakur bir kalp kırıklığı bakışı görmüştü. Parlayan gözlerle ona boş boş bakıyordu, aniden ona doğru atıldı ve dudaklarını şiddetle onunkilere kilitledi. Birlikte bir savaşta kenetlenmiş nemli nefeslerini hissedince tüylerinin ensesinde dans ettiğini hissetti.

"Beni ateşleyemeye bu kadar istekli olmak - pişman olduğunda bana şikayet etme." Onu oturduğu sandalyeden kollarına alırken kabaca mırıldandı.

Keskin bir titreme midesinin içini kabaca kazıdı. Max korkmadı. Böyle bir şey söylediğinde bile… Böyle bir şey yaptığında bile… hiç korkmuyordu. Riftan'ın onun için nasıl bir insan olmaya başladığını belli belirsiz görebiliyordu ve gerçekten korktuğu tek şey buydu.

***

"Du-dur..." Max'in sesi, karnı yatağa uzanırken yumuşak bir inilti halinde çıktı.

Pencerelerden, yalnızca seyrek bulutlarla kaplı çarpıcı mavi gökyüzünden parlak ışık dökülüyordu. Oldukça güneşli bir gündü. Kaçmak için battaniyeye doğru süründü, ama gece boyunca çok fazla zorlu bir egzersizden geçen kolları ve bacakları, bir erkeğin ısrarlı tutuşundan kurtulmak bir yana, bir çiçeği bile koparacak güçten yoksundu.

''Ri-riftan… lütfen, lütfen.''

"Birazcık daha…"

Bacaklarının arasından gelen nefesle, yüzünü çarşafların derinliklerine sakladı. Sönmekte olan şöminenin ışığı, sevişmelerinden kaynaklanan ter ve nemli şeyle ıslanmış ıslak tenlerinin üzerinde titreşiyordu. Hafif sıcaklığı hissetmek bile Max için işkence gibiydi.

"Bu inanılmaz. Senin beni kabul edebilecek bir şeye sahip olman... ve benim de sana bağlanabilecek bir şeye sahip olmam..." Sarhoş bir adam gibi mırıldandı, bacaklarının arasına dokunurken.

Her okşayışında havaya kaldırdığı kalçaları titriyordu, zaten yorgun olan uylukları titriyordu. Onun sırılsıklam yaprakları onun uyarılmasıyla uzun süre zonklamış, pembemsi bir çiçek açmıştı. Zevkten ve tüm bunlardan kaynaklanan erotik keyfiyetten dolayı hıçkırıklarını bastırdı.

En özel yerini ona açması Max'e acı verecek kadar garipti. Kalbi her an göğüs kafesinden fırlayacakmış gibi hissediyordu.

"Ne kadar güzel olduğunun farkında mısın?" nemli kadınlığının üzerinde onun sıcak, boğuk sesini hissetti.

Ve parmakları nazikçe içeri girdi, içeriyi okşamak için gizli kapılarını araladı. Max kendini hemen müstehcen inlemelerini dizginlemek için yastığı ısırırken buldu.

Çıldırıyordu. Sanki tüm vücudu erimiş ve sadece tutuşunun altındaki kısmı yaşıyormuş gibi hissetti. İçinde bir baraj gibi kırılan yoğun duygu doruğundan gözyaşları yüzüne süzülürken, Riftan elini nazikçe sırtında gezdirdi ve fısıldadı:

"Gerçekten, çıldırtıcı derecede güzel." Derin, boğuk sesi, bir sirenin büyüleyici çağrısı gibi kulaklarını tırmaladı. Artık kendisine ait olmayan bedeni bu vahşi duyguya yenik düştü. Max bilinçsizce Riftan'ın saçını çekti.

Nefesi kadının yumuşak tenini ısıttı ve dişleri, onun hiç bitmeyen dokunuşlarından çoktandır hassaslaşan kısımlarını nazikçe ısırdı. Vücudundaki tüm sinirlerin küçük parçalara ayrıldığını ve onu içeriden lezzetli bir yığın haline getirdiğini hissetti.

''H-hayır… ah!''

Sözleri eylemleriyle uyuşmuyordu, sırtı daha yükseğe kavisliydi, kıvrımları onun beklediği gibi esniyordu. Riftan, kaçamaması için kalçalarını sıkıca kavradı ve ısrarla meyve sularını tattıktan sonra, zonklayan organını girişe dayadı ve yavaşça içeri iterek onu sonuna kadar hissetmesini sağladı.

Max'in artık tek bir parmağını bile kaldıracak gücü kalmamıştı. Kalın, iri vücudu ona çarptığında, bir yaprak gibi sallandı. Erkekliği onu içine bastırdı, onu çekirdeğine kadar derinden doldururken ve her vuruşta, organı düzensiz nefesleriyle büyüyordu. Hareketleri hızlanırken, kaygan tenlerinin bir diğerine çarpışını duyabiliyordu; neredeyse dayanılmaz bir şekilde hassaslaşan ve ısınan bedeni, kabaca güçlü bir akım tarafından süpürüldü.

Max, duyularının zirvesindeyken sonunda görüşünün azaldığını, çevresindeki seslerin bilinciyle birlikte yavaş yavaş kaybolduğunu hissetti.

Ç/N: Soft soft ilerliyorduk ne oldu ya yanmaya başladık birden ay ne oluyorr aaağğağağğ ben öldüm arkadaşlar (✿ꈍ◡ꈍ) şey mutlu bir ölü ..

Önceki Bölüm                                                                                               Sonraki Bölüm