Under The Oak Tree - 97. Bölüm
Sevdiklerin ve Sevmediklerin (2)
[Dikkat !! :Yetişkin İçerik] [Şarkı Önerisi : Christina Perri - A Thousand Years ]
Riftan sinirleri biraz yatışmış gibi omuzlarını gevşetti ve dudaklarını Max'in alnına bastırdı. Görünüşe göre, at bindikleri tüm zaman boyunca aceleyle ağzından çıkan kelimeleri düşünmüş ve sonunda onunla bu konuda konuşmasına izin verilmişti.
"Ama kendimden hiç bu kadar nefret etmedim ki, biri bana hoşlanmadığım şeyleri sorduğunda ilk cevabım bu olsun." Riftan ona basitçe söyledi ve Max içini çekti.
"Şey, bu... Çü-çünkü senin ha-hakkında bu kadar nefret e-edebileceğin hiçbir şeyin yok, değil mi?"
Onun mırıldanan sözlerine eğlenerek baktı.
"Öyle mi görünüyor?" Ona alaycı bir şekilde sordu ve Max ona hafifçe çatık kaşlarla baktı.
''Sen ke-kendin… bunu iyi biliyorsun, bilmiyor musun?''
"Bilmiyorum. Bana söylemen gerekecek." Sanki söylediklerinde ciddi olup olmadığını sorar gibi ona baktı. Yine de Max onun suyuna gitmeye karar verdi ve özelliklerini listelemeye başladı.
"Sen... sen güçlüsün. Sen dünyadaki en iyi şövalyesin, uzun boylu ve zekisin..." Riftan ona hafifçe kıkırdadığında Max devam edemedi.
"Birinin bana zeki dediğini ilk kez duyuyorum. Her ne kadar birçok kez kalın kafalı olduğumu duymuş olsam da..." Riftan onunla alay etti ve Max ona kaşlarını çattı.
Konuşma tarzı rafine edilmemiş ve tam olarak bir görgü ustası olmasa da, Riftan ağırbaşlı olmaktan çok uzaktı. Keskin bir bakışı vardı ve gözlem becerileri bazen çok anlayışlıydı. Bazen onun ruhunun her yerini gördüğünü bile hissetti.
''Ka-kalın kafalı birine… as-asla bö-böylesine saygı du-duyulmaz.'' Max ona söyledi.
Riftan, sanki onunla barışçıl bir şekilde aynı fikirde olamayacakmış gibi alaycı bir şekilde gülümsedi. Başını ağaç gövdesine yaslayarak ilgisizce, "Başka ne var?" diye sordu.
''Sa-sadıksın, li-liderliğin var… ve… ya-yakışıklısın.'' Max utanarak cevap verdi. Yanaklarının ısındığını hissedebiliyordu.
"Yakışıklı olduğumu mu düşünüyorsun?" Riftan bir kez daha onunla alay etti ve kadın ona omuz silkti.
''…Bunu za-zaten biliyordun.''
''Görünüşüm hakkında ne düşündüğünü nasıl bilebilirim?'' Ona söyledi ve Max şaşırdı ve kafası karışmış bir şekilde gözlerini kırptı.
"Benim de gözlerim var, Rif-riftan... Benim gü-güzellik anlayışım diğer i-insanlarınkiyle aynı."
"Croix Kalesi'ni her ziyaret ettiğimde, korkunç bir devle karşı karşıyaymış gibi titriyordun," dedi Riftan alayla.
''Bunlar, çekici bir genç adama bakan birinin gözleri değildi. Muhtemelen bir goblinin kırışık yüzüne bile daha hayranlıkla bakardın." Ekledi ve Max ona inanamayarak baktı.
"Ben... daha önce hiç gob-goblin görmemiştim." Max cevap verdi.
"Konu bu değil." Riftan ona bakması için çenesini ona doğru kaldırdı. "Sana yaklaşsam bile bayılacakmış gibi davrandığını söylüyorum."
Max, onun sorgulayıcı ses tonuyla telaşa kapıldı. En çılgın rüyalarında bile, onun ona karşı tavrını ya da onun hakkında ne düşündüğünü umursayacağını düşünmemişti. Gerçeği söylemek gerekirse, düğünlerine kadar onun varlığından tamamen habersiz olduğunu düşünmüştü.
''Ben… Sen ko-korkutucuydun. Fi-fiziğin çok büyük ve eski i-ifaden çok bu-buzlu olduğu için… Ö-öfkesi her an, her şeyde a-alevlenebilecek bi-birine benziyordun.'' Max kabul etti.
Riftan uzun bir süre hiçbir şey söylemedi. Max rahatsız bir şekilde göğsüne doğru kıvrandı. Sonunda ağzını açtı.
''Hala korkutucu muyum?''
Max yavaşça başını sağa sola salladı.
Yüzüne boş boş bakan Riftan, aniden başını yana yatırdı ve dudaklarını onunkilere bastırdı. Onunla alay ettiği sürpriz öpücüklerden farklı olarak bu öpücük tutkuluydu. Yumuşak dilinin ağzına girdiğini hissetti ve dokunuşuyla hafifçe inledi.
Boynunun arkasını kavradı ve parmaklarıyla rüzgarda uçuşan saçlarını hafifçe okşadı ve dudakları onun narin ağzını emdi.
Omurgasından aşağı lezzetli bir ürperti geldi ve Max göğüs uçlarının sertleştiğini hissetti. Riftan göğüslerini parmaklarıyla kavrayıp nazikçe masaj yaptığında Max, midesinin alt kısmında havai fişeklerin patladığını hissetti.
"Rif-riftan... bunu dışarıda yapamayız." Max, öpücüğünden kurtulurken söyledi.
"Gerek yok. Burada sadece biz varız. Biri gelse bile, hemen fark edeceğim.'' Riftan ona söyledi.
Max, Riftan'ın vücudundan yayılan ısıyı hissederek ürperdi. Riftan'ın yüzü çok sakin ve soğukkanlı olduğu için, onlar öpüşürken onun ne kadar sertleşmiş olduğunu henüz fark etmemişti. Onu kendine doğru çekti ve kucağını vücudunun alt kısmına dayadı ve elbisesinin eteğini yukarı itti. Max utanarak ona baktı. Riftan'ın gözleri zifiri kara kömürler gibi ona doğru yanıyordu.
"Korkma. Sana asla zarar vermem." Ona fısıldadı.
Sözleri kalbinin derinliklerinde yankılandı. Max nefes almadan onun yoğun ifadesine baktı. Riftan alnını onun alnına dokundurdu, burun uçlarını birbirine sürttü ve dudaklarını tekrar ağzına çekti. Uzun parmaklarını eteğinin altına kaydırdı ve bacaklarının içini yumuşak bir şekilde okşamaya başladı. Max, Riftan'ın ipeksi saçlarını kavradı ve inledi.
Bu kişi bana zarar vermez. Umutsuzca bu kelimelere sarıldı.
"Kış gibi kokuyorsun." Riftan ona söyledi, Max zayıfça inledi ve yüzünü onun omzuna gömdü. Max derin bir nefes aldı. Kuru ve hoş bir şekilde ısıran kış esintisinin kokusu da Riftan'dan geliyordu.
Max'in ciğerleri misk ağacı kabuğunun, atların ve hafif ter kokusuyla dolmuştu.
"Lanet olsun, her santimini öpmek istiyorum. Ama kıyafetlerini burada soyarsam hastalanabilirsin.'' Riftan, onun kıyafetlerini okşayarak onu heyecanlandırırken şikayet etti.
Max, tüm vücuduna yayılan ateşin soğuğu hissedemiyordu bile, şimdi onu sarıyordu, ama bunu ona göstermedi. Bir tepenin üstünde açıkta bir giysi şeridi olmadan uzanacak kadar cesur değildi. Gerçekte, böyle bir şey yapmak onun ötesindeydi. Ama kendini ondan tamamen ayıramadığını fark etti.
Riftan, pantolonunu acilen çözerken, kadının boğazını emdi ve ısırdı. Hâlâ cüppesine sarınmıştı, eteğini beline dolamak için yukarı çekti. İç çamaşırını kenara itti.
Ve sonra onun yavaşça içine girdiğini hissetti. Onun en derin kısmına ve birleşik bedenlerine ulaştığını hissettiğinde, Max kaba bir inilti çıkardı.
Riftan rahatlatıcı bir şekilde onun sırtını sıvazladı, boynuna ve kulaklarına öpücükler bıraktı.
"Sorun değil, Max. Sana zarar vermeyeceğim. Bir daha asla." Riftan kulağına fısıldadı.
Max onu ne zaman incitmiş olabileceğini bile hatırlayamıyordu. Ondan korktuğunu ve ondan kaçtığını bile hatırlamıyordu. Riftan Calypse'in her zaman onun bir parçası olduğunu hissetti. Sanki boğuluyormuş gibi kollarını çaresizce boynuna doladı ve onu ayakta tutan tek şey oydu.
Riftan birliklerini derinleştirmek için kalçalarını kavradı.
Birbirine kenetlenmiş bedenleri birbirine çarpıyor ve geçen rüzgarın sesi gitgide uzaklaşıyordu. Daha önce ona öğrettiği gibi, ata biniyormuş gibi vücudunu hareket ettirdi.
O isteksizce gitmesine izin vermeden önce üssüne kadar nüfuz ederken, Max erkekliğini hevesle sıkılaştırdı, sadece onu daha derine çekmeye çalışıyormuş gibi tekrar sıktı. Kalbi umutsuz bir tutkuyla çarpıyordu. Max onun sıcak öpücüklerine karışırken kendini bir mutluluk dünyasına bıraktı.
Ç/N: Riftan: Yoksa ata binmeyip odamıza geri dönmeyi mi tercih edersin?
Yine 5 dk sonra Riftan: Hımm açık hava da fena sayılmaz aslında...